Een nieuwe rechtszaak over open source licenties. Geen GPL-schendingen in producten, maar een schending van de relatief onbekende Artistic License bij software voor modeltreintjes. Toch kan deze zaak wel eens erg belangrijk worden. Zoals Mark Radcliffe opmerkt:
The decision makes two important points: (1) the Artistic License is a contract and (2) the failure to include the copyright notices was not a “restriction” on the scope of the license.
Dat eerste punt is voor Amerikanen niet evident: daar moet een contract consideration, een tegenprestatie van de wederpartij bevatten. Hier in Nederland is een licentie altijd een contract. Dat de Artistic License een contract is, lijkt de rechter af te leiden uit het feit dat er niet alleen maar toestemming wordt verleend:
The condition that the user insert a prominent notice of attribution does not limit the scope of the license. Rather, Defendants’ alleged violation of the conditions of the license may have constituted a breach of the nonexclusive license, but does not create liability for copyright infringement where it would not otherwise exist. Therefore, based on the current record before the Court, the Court finds that Plaintiff’s claim properly sounds in contract (…)
Je kunt iemand die je naam niet prominent vermeldt, niet aanklagen wegens inbreuk op het auteursrecht. “Prominente naamsvermelding” staat niet in de auteurswet. Wil je die eis opleggen, dan moet je een contract sluiten met de licentienemer. Daarom moet de licentie als contract gezien worden.
Het tweede punt is lastiger. Amerikaans recht maakt onderscheid tussen beperkingen aan de gegeven licentie zelf en bijkomende verplichtingen voor de wederpartij. “U mag kopiëren maar niet naar derden verspreiden” is een beperking; “u belooft de broncode geheim te houden” is een bijkomende verplichting. Wie bij zo’n licentie de software naar derden verspreidt, gaat de licentie te buiten en pleegt inbreuk op het auteursrecht. Maar wie zich niet houdt aan de geheimhoudingsverplichting, pleegt alleen contractbreuk.
En dat maakt uit, want bij contractbreuk kun je in de VS alleen schadevergoeding vragen. Nakoming afdwingen noemen ze daar specific performance en dat krijg je niet snel voor elkaar. Bij inbreuk kun je eisen dat het product van de markt gaat, en dat is natuurlijk een leuk drukmiddel om andere eisen voor elkaar te krijgen.
In Nederland is een open source licentie gewoon een contract, en contracten mag je ontbinden als de tegenpartij niet doet wat hij moet doen. Het onderscheid tussen beperkingen en bijkomende verplichtingen kennen wij niet. Wel moet de ontbinding gerechtvaardigd zijn: wordt er een dag te laat geleverd, dan kun je niet onder je betalingsverplichting uit door het contract op te zeggen.
Rick Moen schreef eerder een interessant stuk over open source rechtszaken in de praktijk.
Arnoud
Eén reactie