Het privé onder werktijd mailen, surfen en bellen is het afgelopen jaar enorm toegenomen, meldt NU.nl op basis van (het persbericht bij) de ICT Barometer van Ernst & Young.
Bas van de Haterd is duidelijk:
[Ik zie] het in zijn geheel niet als een probleem, zolang je het maar bespreekbaar maakt. En ja, als een werknemer gaat zeuren als je hem of haar een keer thuis belt, dan heb je ook het volste recht om 100% aandacht op het werk te eisen. Maar eigenlijk moeten we eens van die uren keer bedragen paradigma’s af. Beoordeel mensen op hun kwaliteit en hun geleverde werk, niet op de uren die ze erin gestoken hebben. Hoewel, dat zullen veel mensen wel heel erg eng vinden, want dan moeten ze ineens presteren…
En zo is het maar net. De grenzen tussen privé en zakelijk vervagen steeds meer. Werkgevers moeten accepteren dat werknemers privé-zaken regelen en hun persoonlijke netwerk onderhouden onder werktijd. Net zo goed als werknemers moeten accepteren dat het werk niet altijd om vijf uur klaar is. Dit betekent dat een werkgever niet zomaar privé-gebruik van internet volledig kan verbieden.
Ook juridisch mag een werkgever niet zomaar privé-internetten verbieden, laat staan controleren op naleving van zo’n verbod. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je bedrijfsmiddelen, zoals computers of netwerkverbindingen, gebruikt voor privé-doeleinden. Aan de andere kant mag een werkgever niet zonder goede reden tot in detail in de gaten gaan houden wat werknemers doen met die bedrijfsmiddelen. Om te monitoren of te loggen moet hij persoonsgegevens bijhouden, en dat mag niet zomaar. Dat bleek uit het Copland-arrest van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens van begin dit jaar.
Uitgebreide discussie bij Tweakers.
Arnoud
Een eeuwenoude discussie. 20 jaar terug werkte ik bij een Hoogovens-dochter en konden wij -net als al het andere personeel- niet verder naar buiten bellen dan Beverwijk. Voor Alkmaar moest dat aangevraagd worden bij een telefoniste. Ze waren als de dood dat je tijd stak in priv?gesprekken. Tegenwoordig kan je vandaar de hele wereld rondbellen, faxen, mailen etc.
Het dochterbedrijf deed er totaal niet moeilijk over, ik moest zo’n 2000 uur per jaar opmaken en het maakte hen niet hoe ik dat deed. Ik heb dus ook regelmatig een portable PC mee naar huis genomen om het werk af te krijgen. In het bedrijf zelf kon je minder geconcentreerd werken. Die ?stoor-? of ?buurt?-cultuur vrat veel meer tijd, maar had ook z?n pluspunten.