Reparatiekosten verboden bij een consumentenkoop

Het Europees consumentenrecht staat niet toe dat een winkelier een vergoeding mag vragen van een consument voor reparatie of vervanging van een defect product. Dat blijkt uit het op 17 april gewezen Quelle-arrest van het Europese Hof van Justitie.

Het Hof stelt voorop dat de winkelier de plicht heeft om een product te leveren dat werkt gedurende een bepaalde tijd, de economische levensduur. En als dat niet blijkt te kloppen, dan heb je als consument recht op vervanging of herstel (7:21 BW) van het product, tenzij dat onmogelijk is of van de verkoper niet gevergd kan worden.

In Nederland hebben we op dit moment de regel dat je bij een reparatie of vervanging na 4 van de 10 jaar 4/10e van het reparatiebedrag betaalt. Je krijgt er daardoor immers 4 jaar ‘bij’. De juridische rechtvaardiging hiervoor is dat je door de reparatie meer ‘genot’ van je product hebt dan je mocht verwachten. En als je meer krijgt, dan zul je moeten bijbetalen.

Deze regel heeft het Hof dus nu een halt toegeroepen. Herstel of vervanging moet “kosteloos” zijn, zo staat in de Europese richtlijn (1999/44/EG) waar dit allemaal op gebaseerd is. En kosteloos betekent ook echt kosteloos. De winkelier mag dus op geen enkele manier geld vragen wanneer de consument zijn recht op herstel of vervanging komt uitoefenen.

De enige uitzondering is nog bij retour (ontbinding): dan mag de consument wel een bedrag gevraagd worden voor het gebruik gedurende de tijd dat hij het product in bezit had.

Arnoud

88 reacties

  1. Dag Arnoud, ik lees je blog al maanden en bij deze dan ook de eerste reactie :). Wat ik me afvraag; gaat dit dan om alle kosten? Dus bijvoorbeeld bij de afgebeelde wasmachine: zowel de voorrijkosten, als arbeidskosten en materiaalkosten? En dan rijst natuurlijk ook nog de vraag: hoe voorkom je discussie met een winkelier over de te verwachten economische levensduur. Zijn daar dan standaarden voor?

  2. Dat is wel een verrassend arrest. Reparatie van een niet-conform product zal doorgaans de levensverwachting van het product niet boven die van een conform product uitbrengen, maar vervanging natuurlijk wel. Het arrest zegt echter juist dat bij vervanging geen vergoeding mag worden gevraagd voor het gebruik tot aan het moment van vervanging.

    Het gekke is dat als reparatie of vervanging niet mogelijk zijn, er bij ontbinding van de koop w?l zo’n vergoeding kan worden gevraagd (punten 38 en 39 van het arrest).

    Volgens punt 42 mag de verkoper wanneer dit onredelijk uitpakt vervanging weigeren. Dan kan de koop worden ontbonden en krijgt de koper zijn geld terug MINUS een vergoeding voor het gebruik tot dan toe. Schiet lekker op maar niet heus.

    En verder lijkt het verbod op een regeling als de Duitse slechts voor een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van het product te gelden. Na die tijd zou de verkoper in Duitsland dus wel een vergoeding bij vervanging kunnen vragen.

    @Freeagingme: zie punt 4 van het arrest. Volgens art. 3 lid 4 van de richtlijn heeft de term kosteloos “betrekking op de kosten die gemaakt moeten worden om de goederen in overeenstemming te brengen, met name de kosten van verzending, loon en materiaal.”

  3. @Alex: Nederland kent volgens mij niet zo’n regeling als in Duitsland, dus consumenten hebben hier als het goed is zo’n vergoeding niet betaald.

    (Natuurlijk zullen er vele duizenden gevallen zijn waarin de consument helemaal niet heeft gekregen waar hij recht op heeft. Probleem is dat het nogal een stap is om naar de rechter te stappen. Mooi dat de Duitse consumentenbond hier een handje hielp.)

  4. @bona fides: Diverse organistaties, waaronder de consuwijzer en de stichting de ombutsman vallen, die aan voorlichting doen aan consumenten hebben hen verteld dat zij wel een dergelijke vergoeding moesten betalen. En ik geloof ook dat er geschillencommssies zijn die daar naar gehandeld hebben.

    Is het in Nederland eigenlijk mogelijk om net als in USA gezamelijk een rechtzaak te voeren?

  5. Een gezamenlijke rechtszaak tegen ??n bedrijf is mogelijk, denk maar aan de Otto-zaak en Dexia.

    Gezien de MvT lijkt het er inderdaad op dat het arrest ook voor Nederland van betekenis is. De gebruiksvergoeding in NL is gebaseerd op ongerechtvaardigde verrijking (zie bijv. LJN: AO8922 op http://www.rechtspraak.nl).

    Zie ook hier wat de consumentenautoriteit verkopers vertelt. Er wordt inderdaad nauwelijks een voorbehoud gemaakt. (Op andere details lijkt de informatie daar mij trouwens ook niet helemaal kloppen. Zo lijkt het me normaal dat niet ieder product de “gemiddelde” levensduur haalt, gezien de betekenis van het woord “gemiddelde”.)

    Ik vraag me nog af welke rol de termijn van 2 jaar precies speelt (punt 42 van het arrest), als die bijv. niet expliciet in de nationale wetgeving terugkomt. Ik heb het idee dat na die 2 jaar een beroep op de richtlijn niet helpt, zodat in uitzonderingsgevallen weer w?l op basis van ongerechtvaardigde verrijking een gebruiksvergoeding kan worden gevraagd. Maar dit weet ik niet zeker. Bij een wasmachine die na 3 jaar onherstelbaar kapot gaat is dit wel van belang.

    In ieder geval een heel interessant arrest. In het consumentenrecht zou vaker tot aan het HvJ EG moeten worden doorgeprocedeerd.

  6. Dat lijkt me niet. In artikel 7:21 BW staat lettelijk dat er geen kosten mogen worden berekend voor herstel of vervanging. En Nederland heeft er voor gekozen om de verjaringstermijn niet te hanteren. Nu blijkt dat de uitleg van de wetgever aan deze tekst niet klopt, is dat ook van toepassing op de periode na twee jaar. Het staat de wetgever vrij om de wet aan te passen als ze het wenselijk acht dat er na die twee jaar wel een gebruiskvergoeding wordt betaald.

  7. Daar zit wat in. Een andere insteek is: “uitzonderingsgeval” betekent “meer dan 2 jaar na de aankoop”. In ieder geval schrijft het Hof heel expliciet dat er geen sprake is van ongerechtvaardigde verrijking van de koper, en als je dat volgt kun je moeilijk stellen dat er naar Nederlands recht plots w?l ongerechtvaardigde verrijking is. (Ik vind het opvallend dat het Hof zich zo expliciet uitlaat over een privaatrechtelijk rechtsfiguur. Dat is toch eigenlijk aan de lidstaten om daar een invulling aan te geven.)

    Interessant genoeg krijgt meneer Br?ning zijn ??? 69,97 waarschijnlijk toch niet terug, want de Duitse rechter heeft al aangegeven dat hij door “richtlijnconforme interpretatie” onmogelijk aan de Duitse wet de uitleg kan geven die het Hof van Justitie nu heeft voorgeschreven. In een geschil tussen particulieren kan een rechter alleen richtlijnconform interpreteren. Hij mag niet de wet opzij zetten en direct de richtlijn toepassen.

    Dus strikt genomen heeft het arrest juist meer (directe) betekenis voor Nederland dan voor Duitsland. (Alleen zal de Duitse wetgever nu wel de wet moeten aanpassen.)

  8. artikel 7:21 BW lid 2 staat “De kosten van nakoming van de in lid 1 (aflevering van het ontbrekende, herstel of vervanging van de afgeleverde zaak) bedoelde verplichtingen kunnen niet aan de koper in rekening worden gebracht.” De wetgever geeft daar de volgende uitleg aan:

    Overigens geldt dit dan ook voor de kosten van aflevering van het ontbrekende, waarbij opgemerkt kan worden dat ingevolge artikel 7:12 BW de kosten van aflevering ook ten laste van de verkoper komen, zij het dat dit ??? ook voor de consumentenkoop ??? van regelend recht is (behoudens in geval van afwijking bij algemene voorwaarden). Voor aflevering van het ontbrekende is dit laatste derhalve bij een consumentenkoop met de wijziging van artikel 21 lid 2 anders, en zal dus een beding dat de kosten van aflevering voor rekening van de koper komen slechts tot gevolg hebben dat alleen de kosten van de eerste niet-correcte aflevering voor zijn rekening komen. Er zij nog op gewezen dat bij (kosteloze) vervanging de verkoper slechts in uitzonderingsgevallen recht heeft op een gebruiksvergoeding. Zie hierover nader Parl. Gesch. Boek 7, pp. 136???137 en 141.

    Heeft iemand de tekst waar naar verwezen wordt?

  9. In Nederland is die termijn van 2 jaar niet opgenomen in de wet. Het product moet aan de overeenkomst beantwoorden, en als je mag verwachten dat een product tien jaar meegaat, dan moet de verkoper daarvoor zorgen. Dus ook als het product na acht jaar stukgaat door een productiefout. Het wordt alleen wel steeds moeilijker om dit te bewijzen natuurlijk.

  10. Kan een webshop artikel 7:21 BW uitsluiten in de algemene voorwaarden? Ik zocht binnen het wetsartikel naar iets dat me naar dwingend recht verwees maar kon dat niet vinden.

    Foto Konijnenberg doet zoiets bijvoorbeeld: “9.2 Bij apparatuur die met fabrieksgarantie worden afgeleverd, kan de opdrachtgever zich met klachten ook rechtstreeks tot de fabrikant of importeur wenden. Desgevraagd kan Konijnenberg daarbij bemiddelen. Art. 7:21 Burgerlijk Wetboek wordt uitgesloten.”

    Je blogpost van 4 december deed me vermoeden dat uitsluiten niet kan, maar omdat het relevant is bij deze post hierbij de vraag.

  11. Ik heb een hele dure Samsung lcd tv van ??? 2800,= met 2 jaar garantie 2 maanden na de garantie gaat de schakelaar stuk die alleen elektronisch d.m.v. afstandbediening gebruikt wordt(dus is niet aan slijtage onderhevig). Ben naar ITs gegaan en dat voor gelegen wat ik gehoord had bij een tv uitzending en die zei dat ze op tv niet alles vertellen en dat ik er gewoon voor moet betalen Hij kwam met een boekje met regels en brancheafspraken en dat ik in ieder geval de voorrijkosten en onderzoekskosten moest betalen zon ?????100/150,=en dat we het later over de reparatie hebben Hij zei dat dit geen ondeugdelijk apparaat was want hij heeft het gewoon 2 jaar gedaan en dat dit gewoon slijtage was (wat niet zou mogen voor dit hoogwaardig apparaat) Wat is hier nu mijn recht, moet ik nu wel betalen of moet ik helemaal niets betalen en zijn de kosten voor IT`t Ik hoor het graag van u. mvg. J.Verhoef

  12. Ik weet niet wat voor boekje dat is. De vraag is of zo’n schakelaar meer dan 2 jaar mee moet gaan. Het lijkt mij van wel, zo’n dure TV moet het toch zeker vijf jaar ongestoord doen. Dus ja, je staat in je recht. Wel zal het lastig worden dat recht te halen. Je kunt dreigen met een melding bij de Consumentenautoriteit (kan boetes opleggen) of naar de kantonrechter stappen. Als je een rechtsbijstandsverzekering hebt, die zeker inschakelen.

  13. Onderwerp: Betalen voor een reparatie binnen de verwachte levensduur van het produkt maar buiten de garantie

    Dynabyte heeft samen Consumenten Autoriteit afspraken gemaakt mbt de kosten die bij een reparatie komen indien de verwachte levensduur van het produkt wordt verlengt. Bij een reparatie wordt van -een verlenging- meestal uitgegaan.

    De kosten zijn gelijk aan de verhouding [gebruiksduur : verwachte levensduur]. Bij een laptop (verwachte levensduur van 3 jaar)van 2 jaar en 1 dag oud betaalt men 2/3 van de reparatiekosten. Bij een reparatie van 600,- betaalt de eindgebruiker maar 400,- en Dynabyte/de fabrikant de overige 200,-. De redenatie hierachter is dat de eindgebruiker zonder problemen het produkt 2 jaar lang heeft kunnen gebruiken.

    Bronnen: https://dynabyte.nl/klantenservice/garantie https://docs.google.com/fileview?id=0B9g1xIweHQmuNzM0OTM2YWYtMmQ2Yi00YzZlLTlmMmQtZmE3ODhhOTc2NjI0&hl=en http://parlis.nl/pdf/bijlagen/BLG19619.pdf

  14. Zoals jij het beschrijft, zou de regeling in strijd zijn met het Quelle-arrest. Dat verbiedt immers precies deze vorm van gedeeld bijdragen in de kosten bij verlengde gebruiksduur.

    De CA zegt in dat document echter:

    Na twee jaar kan het in bijzondere gevallen redelijk zijn van de consument een bijdrage te verlangen in de herstel??? of vervangingskosten. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als er duidelijk sprake is van een aanzienlijke verlenging van de levensduur van het betreffende product.
    Daarmee maakt ze duidelijk dat die kosten een uitzondering moeten zijn. Het is dus niet per definitie zo dat je bij elke reparatie moet bijbetalen.

  15. “verlenging van de levensduur” is natuurlijk vrij van interpretatie en kan altijd gebruikt (of misbruikt) worden.


    Hierbij nog een interessante bron van de EU: http://www.eccnl.eu/page/nl/themas/Kopen-in-de-EU

    Citaten: 1) “Doet het defect zich voor tussen 6 en 24 maanden na de aankoop? Dan moet ? kunnen aantonen dat het gebrek al bestond toen u het artikel aankocht.” >>dat is door de consument best lastig aan te tonen aangezien je er 6 maanden geen last van hebt gehad. Betalen dus.

    2)”Dit betekent overigens niet dat u na 2 jaar zonder meer recht heeft op een gratis reparatie. U moet rekening houden met de leeftijd van het apparaat in relatie tot de verwachte levensduur en de normale afschrijving door ouderdom en slijtage.” >>nogmaals de bevestiging. Vandaar dat bij Dynabyte de eerste 2 jaar de reparaties kosteloos zijn en daarna een deel betaald moet worden. Op computerprodukten zit over het algemeen 2 jaar garantie, vandaar Dynabyte niet al bij 6 maanden moeilijk doet.


    Ik snap dat de consument voor een deel beschermd moet worden. Een TV met 5 jaar garantie is duurder dan dezelfde TV met 1 jaar garantie. Fabrikanten/leverancier berekenen de kosten voor de garantie gewoon door in de prijs. Dat is logisch. Waarom mag ik als consument niet gewoon een goedkopere TV met 1 jaar garantie kopen als ik dat wil en moet ik nu meer betalen voor iets wat ik helemaal niet wil. Met de consument zijn heus wel afspraken te maken. We zijn toch geen baby’s.

    Wat ik ook niet snap is dat de EU of de Nederlandse overheid, de fabrikanten niet gewoon verplichten een x jaar garantie op een produkt te leveren. Dan zijn al deze discussies overbodig en is alles veel helderder. Dit zou overigens wel een klap voor de juridische wereld zijn.

    Vriendelijke groet, Dirk

  16. De EU eist wel degelijk 2 jaar ‘garantie’, alleen hebben ze dat ‘conformiteit’ genoemd omdat bij garantie de bewijslast per definitie bij de verkoper ligt. Volgens de conformiteiteseisen ligt die bewijslast alleen de eerste zes maanden bij de verkoper, daarna bij jou. Je zou verwachten dat dit een klap was voor de industrie, maar die negeert het gewoon en hoopt dat consumenten niet procederen voor producten van hooguit enkele honderden euro’s.

    Inderdaad moet je rekening houden met slijtage, maar daarmee bedoelen ze dat reparatie op grond van slijtage niet valt onder de conformiteitseis. Er is een verschil tussen een fietsband met afgesleten profiel door 2 jaar fietsen en een fietsband met slecht ingefreesd profiel door een fabricagefout. Het laatste is een conformiteitsprobleem (“wettelijke garantie”), het eerste is gewoon slijtage.

    Ik vermoed dat die termijn van 2 jaar genoemd is omdat het EU-recht alleen over de eerste twee jaar gaat. Hoewel Quelle volgens mij duidelijk is, kan wat daarin staat niet gelden voor hetgeen na 2 jaar gebeurt omdat Europa “daar niet over gaat”.

  17. Vandaar dus dynabyte defecten binnen 2 jaar kosteloos repareert. Het 3e (en laatste jaar) van de verwachte levensduur van een computer moet je dus tenminste een korting op de reparatie kunnen krijgen (en misschien kosteloos als de winkel de ‘escape’ regeltjes niet zo goed kent). Wel fijn dat Dynabite het er duidelijk op hun website zet.

    Ik hoop dat mijn laptop overigens nooit kapot gaat. Maar in ieder geval goed om te weten.

    Complimenten over uw website. vr grt Dirk

  18. De consumentenautoriteit, waar het verhaal van Dynabyte van afkomstig is, heeft de uitkomst van het Quelle arrest erkent. Echter maken ze een misstap door om te gaan met de Europese richtlijn alsof deze een directe werking zou hebben, terwijl ze eigenlijk zouden ze de Nederlandse wet richtlijnsconform zouden moeten uitleggen.

    Aangezien de wetgever geen verschil heeft gemaakt tussen de eerste twee jaar en de jaren daarna, zou de Hoge Raad wel een hele rare spagaat moeten maken om na die twee jaar wel een vergoeding voor het gebruik aan de verkoper toe te kennen.

  19. Maar goed dat ze wel uitgaan van een directe werking van de Europese richtlijn en hierdoor het 2e jaar reparaties kosteloos zijn. Anders had Dynabite ook in het 2e jaar al gebruik kunnen maken de vage, discussie volle term ???verlenging van de levensduur??? en een deel van de reparatiekosten in rekening kunnen brengen. Nu gebruikt Dynabite de “Nederlandse wet richtlijnsconform” gelukkig alleen in het 3e jaar.

    Ik ben geen jurist, maar haal de info slechts van de eenvoudige consumenten websites: Verlenging levensduur: https://docs.google.com/fileview?id=0B9g1xIweHQmuNTQ5MjhjMTItNDAyZS00NjM1LThhZWQtMTgxNTg4MjkwZWI1&hl=en Helft van de reparatiekosten na 4 jaa bij een wasmachine met een levensduur van 8 jaar: https://docs.google.com/fileview?id=0B9g1xIweHQmuM2UzNGY1OGMtMTdhYi00MDZlLTg1ODItOTMyMzBhNTA3OGMy&hl=en

  20. Met veel interesse heb ik de artikelen hier op de site gelezen. Zo ook deze. Nou heb ik een vraag. Na 2,5 jaar is mijn Siemens wasmachine stuk(kapotte trommel). De monteur is geweest en heeft voor de reparatiekosten een coulanceregeling voorgesteld. Ik moet 250 euro betalen. Vandaag heb ik Siemens kennis laten maken met artikel 7:21, waarin staat dat alle kosten voor de verkoper zijn. Toen ik hiermee aan kwam konden zij mij niet verder helpen. Ik werd doorverwezen naar de verkoper (die mij in eerste instantie, een maand geleden, doorstuurde naar Siemens).

    De verkoper beweerde dat er w?l gezamenlijke kosten zijn. Hierover discussieren had geen zin, daar hij eerst met Siemens gaat overleggen door wie het defect veroorzaakt is. Vandaag heeft Siemens echter bevestigd dat hun coulanceregeling alleen van toepassing is als er geen sprake is van een gebruikersdefect.

    Het lijkt mij dat artikel 7:21 duidelijk is, maar ik ben benieuwd hoe de verkoper er bij komt dat de kosten toch gedeeld moeten worden. Doelt de verkoper misschien op artikel 7:24 lid 1?

    “Indien op grond van een consumentenkoop een zaak is afgeleverd die niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten, heeft de koper jegens de verkoper recht op schadevergoeding overeenkomstig de afdelingen 9 en 10 van titel 1 van Boek 6 .”

    Artikel 6:10 lid 1, waarover wordt gesproken gaat over het in verhouding bijdragen aan de kosten van een schuld.

    “Hoofdelijke schuldenaren zijn, ieder voor het gedeelte van de schuld dat hem in hun onderlinge verhouding aangaat, verplicht overeenkomstig de volgende leden in de schuld en in de kosten bij te dragen”

    Ik vermoed dat artikel 7:24 gaat over bijkomende kosten ten gevolge van de schade (zoals mijn wekelijkse ritjes naar de wasserette) en dus niet over reparatie/vervangingskosten.

    Is mijn vermoeden over artikel 7:24 juist? Wie heeft een idee waar de verkoper het vandaan haalt de kosten te delen, aangezien artikel 7:21 niets te wensen overlaat?

  21. Die verkoper doelt waarschijnlijk op de bekende redenering dat je de wasmachine 2,5 jaar hebt mogen gebruiken en dat je dus een gebruiksvergoeding moet betalen als het ding wordt vervangen. Dat is echt onjuist, het Hof van Justitie oordeelt (zie boven) dat dat niet mag.

    “afdelingen 9 en 10 van titel 1 van Boek 6” is wat anders dan artikel 10 van boek 6. Een afdeling is zeg maar een hoofdstuk in een wetboek. Zie http://lexius.nl/burgerlijk-wetboek-boek-6/boek6/titel1/afdeling9 en http://lexius.nl/burgerlijk-wetboek-boek-6/boek6/titel1/afdeling10 Hier staat niets waarmee de verkoper recht op schadevergoeding heeft. De bedoeling van die zin is te zeggen “koper heeft recht op schadevergoeding, de bekende regels uit afdelingen 9 en 10 gelden om te bepalen hoe veel precies, wanneer het moet worden betaald en of er wettelijke rente geldt.”

  22. Hallo Ivan, Een gebruiksvergoeding mogen ze niet vragen. Wel mogen ze kosten in rekening brengen indien ze aangegeven dat de levensduur wordt verlengd (hopelijk geven ze dit niet aan :-). Zie de 2 links naar de documenten van de CA in mijn stukje van 10 maart 2010 @ 12:38 (boven dat van jou).

  23. @Dirk: Gebruiksvergoeding = kosten bij verlenging van de levensduur. En zoals Arnoud hiervoor ook aangaf is het echt onjuist om te stellen dat de verkoper daar recht op heeft. Dat de CA meen de Nederlandse wet op twee manier te mogen uitleggen is me bekent.

  24. @Alex “Gebruiksvergoeding = kosten bij verlenging van de levensduur” Ik ben er niet mee eens dat dit hetzelfde is. Maar hopelijk heb ik ongelijk.

    Als een wasmachine normaal 5 jaar mee gaat en deze gaat naar 4,5 jaar kapot en de reparateur verlengt de levensduur van de wasmachine met nog eens 5 jaar. Kan je 9,5 jaar gebruik maken van deze wasmachine terwijl je hem hebt gekocht met de verwachting dat hij 5 jaar mee zou gaan. Ik denk dat je dan best voor die extra 4,5 jaar mag betalen, daar je er meer profijt van hebt dan iemand bij wie de wasmachine pas na 5 jaar kapot ging (en die volgens jou geen kosteloze reparatie kan claimen). Als ik ongelijk heb, denk ik dat bij mijn wasmachine na 4,5 jaar “plotseling” een kortsluiting ontstaat 🙂

  25. We hebben momenteel een defecte combi oven. Deze is er na 2.5 jaar ineens mee opgehouden. Volgens de reparatiedienst van de winkelier gaat dit ons 325 euro kosten omdat de garantie van 2 jaar inmiddels is verstreken. Kan iemand mij vertellen wat de verwachte economische levenduur van een combi oven kan zijn (Merk Bosch – aanschafwaarde ca. 1000 euro) Blijkbaar kan ik de winkelier op zijn verplichtingen aanspreken.

  26. @ Arnoud:

    “De enige uitzondering is nog bij retour (ontbinding): dan mag de consument wel een bedrag gevraagd worden voor het gebruik gedurende de tijd dat hij het product in bezit had.

    Arnoud”

    Volgens mij heb je dat niet goed. Het Quelle Arrest gaat er juist over dat bij ontbinding van de koop of vervanging door gelijkwaardig nieuw, de winkelier dan juist GEEN vergoeding mag vragen voor het gebruik intussen. Lees de laatste alinea’s van het Quelle Arrest daar maar op na, vooral wat het Hof voor recht verklaart.

    Tevens stel je op 26-04-2008:”In Nederland hebben we op dit moment de regel dat je bij een reparatie of vervanging na 4 van de 10 jaar 4/10e van het reparatiebedrag betaalt. Je krijgt er daardoor immers 4 jaar ???bij???. De juridische rechtvaardiging hiervoor is dat je door de reparatie meer ???genot??? van je product hebt dan je mocht verwachten. En als je meer krijgt, dan zul je moeten bijbetalen.”

    Een vreemde redenatie op “dit moment”. Het Quelle Arrest is op dat moment 9 dagen oud. Dat zijn lange momenten. Bovendien heeft de consument juist “GEEN GENOT” wanneer een apparaat v??r afloop van de economische levensduur (onherstelbaar) stuk gaat. Ellende en (reis)kosten heeft ie dan!

  27. Beste Arnoud,

    Ik heb een tijdje geleden een combimagnetron gekocht. Nu heb ik problemen gekregen met de emaillen laag in deze combimagnetron.

    Nu kreeg ik het onderstaande voorstel van de fabrikant. De fabrikant zegt met het onderstaande voorstel te voldoen aan de voorschriften van de Consuwijzer dan wel van de Consumentenautoriteit. Maar dit voorstel mag/ deugt toch niet o.b.v. het Quelle-arrest?

    VOORSTEL:

    ???In verband met de schade aan de email laag in uw {MERK} combimagnetron, model X1 gemonteerd in xxxx, stellen wij het volgende voor:

    Wij kunnen u een vervangende combimagnetron aanbieden, model X2 voor de prijs van ??? 120,= incl. levering, montage en aansluiten.
    Deze prijs is bepaald op basis van afschrijving van uw huidige combimagnetron. Op de nieuw te leveren combimagnetron geven wij 2 jaar volledige fabrieksgarantie.

    Genoemde prijzen zijn incl. BTW.???

  28. Wat zijn ‘problemen’ met de emaillaag? Het zal denk ik heel erg van de oorzaak afhangen. Als je iets scherps over die laag hebt laten gaan, dan mag je blij zijn met deze regeling. Als de schade spontaan optrad, dan lijkt het me een fabricagefout. Afhankelijk van hoe oud de magnetron is, kan de winkel verplicht zijn dit dan gratis te herstellen.

    De winkel mag in plaats van reparatie een gelijkwaardig alternatief bieden als reparatie in verhouding veel duurder is. Zo te lezen is het alternatier hier minderwaardig. Dat kan denk ik alleen als de schade gedeeltelijk voor jouw rekening moet komen. En dan zijn we weer terug bij de vraag: hoe is de beschadiging ontstaan?

  29. @Arnoud,

    De combimagnetron wordt maar zeer minimaal en normaal gebruikt. De schade is spontaan opgetreden, dus niet door eigen toedoen. Meerdere malen is de fabrikant langs geweest om de emaillaag te repareren. Echter het probleem met die emaillaag kwam steeds terug. De fabrikant is vervolgens met het eerder genoemde voorstel gekomen. Het probleem met de emaillaag is vrij snel na levering ontstaan. De oven was toen net 1 jr/ 1,5 jr oud. De vervangende combimagnetron (model X2) is volgens mij niet minderwaardig. Het ging er mij, in dit kader, alleen om of die EUR 120,- die de fabrikant rekent voor het alternatief rechtmatig is. Ik heb de fabrikant reeds gewezen op het Quelle-arrest, maar die wijft dit weg door te zeggen dat ze voldoet aan de voorschriften van de Consuwijzer dan wel van de Consumentenautoriteit.

    Maar is mijn conclusie juist, dat als de schade aan de combimagnetron door een fabricagefout is ontstaan, ik dan kosteloos een vervangende combimagnetron moet krijgen, nu reparaties niet helpen?

    Alvast bedankt voor uw antwoord!

  30. Ik zou dan graag willen weten welke voorschriften dit zijn. Zeker nu de schade binnen de 2 jaar ligt waarvan de Europese wetgeving expliciet zegt dat ‘kosteloos’ herstel of vervanging noodzakelijk is.

    De enige discussie kan m.i. zijn dat als de schade gedeeltelijk fabricagefout is en gedeeltelijk slijtage, welk deel van de schade jij dan moet vergoeden. Een slijtage herstellen valt n?et onder “kosteloze reparatie” want slijtage moet je verwachten.

  31. De fabrikant is niet gehouden aan het Quelle arrest, de voorschriften van de CA of de consumentenbescherming, want dit is niet de verkoper. De fabrieksgarantie mag bepalingen hebben waarin in het nadeel van de consument wordt afgeweken, zolang de consument maar een beroep kan blijven doen de wettelijke garantie bij de verkoper.

    @Arnoud: zou je a.u.b. eens je licht willen schijnen over dit vonnis? En dan met name punten 1.5 en 1.6. http://jure.nl/ao8922

  32. @Arnoud,

    Hieronder de reactie van de fabrikant, nadat ik een beroep heb gedaan op het Quelle-arrest.

    “Wij handelen overeenkomstig met de richtlijnen van de Nederlandse Consumentenautoriteit. Wij zien dan ook geen aanleiding om u kosteloos een nieuwe combimagnetron te leveren. Voor verdere informatie verwijzen wij u naar http://www.consuwijzer.nl

    De combimagnetron is gekocht i.c.m. een keuken. Ik heb de keukenverkoper (werkzaam bij grootste Keukenboer van NL) ook het voorstel v/d fabrikant voorgelegd. Deze keukenverkoper heeft ook gezegd dat vervanging kosteloos dient te geschieden. Hij zou actie ondernemen. Maar ik heb nog niets van hem vernomen.

    Maar het Quelle-arrest is eigenlijk van toepassing op de verkoper (de keukenboer). Zie ook de mening van Alex de Kruijff hierboven. Of toch niet perse?

    Maar interessant is nu wat de stappen zijn die ik moet nemen? M.a.w. moet ik de de EUR 120,- betalen? Zo nee, bij wie moet ik klagen?

  33. @Arnoud,

    Ik ben nog steeds in conclaaf met de grootste Keukenboer van NL.

    Ik heb nu, bij het hoofdkantoor van deze keukenboer (in Waalwijk), aangegeven dat ik in eerste instantie niets te maken heb met de producent van de combimagnetron, daar de keukenboer de verkoper is van de keuken incl. apparatuur.

    Ook omdat Alex de Kruijff eerder aangaf: ???De fabrikant is niet gehouden aan het Quelle-arrest, de voorschriften van de CA of de consumentenbescherming, want dit is niet de verkoper.???

    Het gebrek aan overeenstemming (gebrek aan de emaillaag) heeft zich gemanifesteerd binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de combimagnetron. Zie ook artikel 3 en 5 van de Europese richtlijn (1999/44/EG).

    Het gebrek betreft een productiefout en is niet door eigen toedoen ontstaan.

    In het Quelle-arrest ging het (ook) om een gebrek aan de emaillaag van een fornuis. Het plaatje bij uw artikel van een wasmachine is derhalve enigszins verwarrend te noemen.

    De Consuwijzer kent het Quelle-arrest niet. Zo kreeg ik te horen toen ik ze belde. Zij refereren aan de oude manier die u ook beschrijft in uw artikel (???In Nederland hebben we op dit moment de regel dat je bij een reparatie of vervanging na 4 van de 10 jaar 4/10e van het reparatiebedrag betaalt (???)???).

    De vervangende combimagnetron (model X2), die wordt aangeboden, is volgens mij niet minderwaardig.

    De grootste Keukenboer van NL wil uit coulance EUR 40,- betalen van de EUR 120,- die de producent voor de vervangende combimagnetron wil hebben (Deze prijs (EUR 120,-) is bepaald op basis van afschrijving van uw huidige combimagnetron, geeft de producent aan). Er komt dan nog steeds EUR 80,- voor mijn rekening.

    De grootste Keukenboer van NL blijft aangeven dat het een net gebaar is van de producent. Zij hebben tevens hun eigen jurisprudentie (?!) er op nageslagen, en menen dat ik het niet bij het rechte eind heb, wanneer ik een beroep doe op het Quelle-arrest. De keukenboer zegt dat pas wanneer er niets in de Nederlandse wet is geregeld, de Europese wetgeving voorgaat. Volgens mij gaat de Europese wetgeving altijd voor. Een Richtlijn dient men immers gewoon binnen een bepaalde termijn te implementeren. Duitsland neemt een Richtlijn zelfs 1 op 1 over in haar wetgeving.

    Bent u het met me eens (n.a.v. het bovenstaande relaas), zeker nu de schade binnen de 2 jaar ligt waarvan de Europese wetgeving expliciet zegt dat kosteloos herstel of kosteloze vervanging verplicht is, dat ik de EUR 120,- (danwel EUR 80,-) niet hoef te betalen?

    Alvast bedankt voor uw antwoord!

  34. Een Europese richtlijn is geen wet, je kunt je er als burger niet direct op beroepen. Het is een instructie aan de wetgever om hun wet aan te passen. De meeste landen doen dat door de tekst 1-op-1 over te nemen. In dit geval bij ons echter niet: wij hebben “levenslange garantie” oftewel conformiteit ook na de twee jaar. Dit was een keuze bij invoering van de wet.

    Het lastige is dat bij ons nu niet uitgemaakt is hoe het gaat met conformiteitsgebreken na de twee jaar uit de richtlijn. Het staat vast dat binnen die twee jaar het kosteloos moet zijn (want Quelle) maar voor de periode daarna wordt ‘kosteloos’ uit de wet uitgelegd als ‘het mag toch wel iets kosten’.

    Een argument “het staat in de Europese wet” zal dus niet slagen. Wel kun je Quelle gebruiken bij uitleg van de Nederlandse wet.

    Echt fout is dat de keukenverkoper verwijst naar de fabrikant. Jij hebt niets met hem te maken. Zij moeten jou schadeloos stellen en kunnen dan de schade verhalen op diezelfde fabrikant.

    Hoe ver ben je bereid te gaan? Geschillencommissie, kantonrechter?

    1. Interessant om te volgen en weer iets bijgeleerd. Persoonlijk heb ik iets vergelijkbaars. Warmte element van de oven (gekocht 2007) was kromgetrokken. Keukenboer gebeld, we moesten contact opnemen met Siemens zelf. Op zich terecht zij geven de garantie (en omdat we meerdere apparaten hebben 5 jaar). Ondanks dat het element vervangen is rekent Siemens wel voorrijkosten. Jammer om dan te lezen dat de conformiteitseis “reparatie kosten verboden bij een consumentenkoop” niet geldt voor de producent/leverancier.

      2 dingen die me dwars zitten; 1) Jammer dat ik me bij Siemens niet kan beroepen op de conformiteitseis en dat Siemens het berekenen van voorrijkosten niet vermeld in hun garantie voorwaarden. (Dat zou wel zo netjes zijn geweest)

      2) Dat de conformiteitseis alleen geldt voor de verkoper en niet geldt voor producten/leveranciers zet de koper en verkoper in een hoek. Immers kan de verkoper in geval van productie defecten daar zelf ook niets aan doen. Naar mijn idee is dit een maas in de wet. Hoe vaak komt het tegenwoordig niet voor dat reparatie problemen worden doorgeschoven naar de producent/leverancier. En laat nu in mijn geval geval de reparatie zijn verricht door een los staande BV die mij de factuur stuurt. Dan kun je dus als consument nooit je conformiteitsrecht halen. Ja alleen bij de verkoper, maar zoals ik al zei kan die aan productie fouten ook niets doen. Oplossing: wetgeving aanpassen op dat punt. Lees hier een recent bijpassend artikel op nu.nl

      1. De keukenboer had tóch ongelijk met het jou doorverwijzen. Zo’n warmte-element moet naar verwachting wel degelijk meer dan 5 jaar meegaan, dus de verkoper moet dit herstellen of vervangen. Het is voor een verkoper niet toegestaan om slechts de fabrieksgarantie te bieden, laat staan om door te verwijzen.

        Dat de verkoper niets kan doen aan fabricagefouten, is wettelijk zijn probleem. Jij koopt bij hem, niet bij Siemens. Dus hij moet het maar met Siemens oplossen. De wetgeving ís al wat jij verlangt dat de oplossing is. Alleen zijn verkopers en fabrikanten hier hardnekkig ontkennend over.

      2. Dank voor de duidelijke bevestiging van mijn recht. Ik weet nu in ieder geval hoe ik in toekomstige situaties echt moet handelen. De vraag die mij nu nog rest is; “hoe haal ik mijn gelijk”.

        Daarom toch een vervolgvraag specifiek op mijn situatie. De voorrijkosten (€60,-) zijn door BSH (service BV van o.a. Siemens) per automatische machtiging afgegeven. Vervolgens heb ik dit bedrag laten storneren in de hoop dat het ze zou ontgaan. Helaas, nu dus een vordering met directe dreiging van incassokosten.

        Juridisch gezien denk ik dat het beste is om de voorijkosten aan BSH onder schriftelijkprotest te betalen (om onnodige incasso-kosten en -gedoe te voorkomen) en dan de voorrijkosten alsnog ga verhalen bij verkoper (@Alex dank voor het specifieke wetsartikel.) ondanks dat het probleem al is hersteld. Of zie ik dan toch nog iets over het hoofd?

  35. @Arnoud,

    Ik weet hoe het zit met een Europese richtlijn: http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_richtlijn

    “Wel kun je Quelle gebruiken bij uitleg van de Nederlandse wet.” Dat was ook mijn bedoeling.

    Ik wilde in principe alleen weten, hoe het nu precies zit omtrent het consumentenrecht. De gang naar de Geschillencommissie (welke?) of kantonrechter zou ik niet snel maken.

    Maar als je naar de Geschillencommissie of kantonrechter zou stappen, wat zijn dan ongeveer de kosten. Veel mensen schrikt dit aspect namelijk af. Men denkt dat het veel gaat kosten. Heb je daar ook al over gepubliceerd?

    Maar wat ik me nu afvraag:

    “Het lastige is dat bij ons nu niet uitgemaakt is hoe het gaat met conformiteitsgebreken na de twee jaar uit de richtlijn. Het staat vast dat binnen die twee jaar het kosteloos moet zijn (want Quelle) maar voor de periode daarna wordt ???kosteloos??? uit de wet uitgelegd als ???het mag toch wel iets kosten???.”

    Wat voor factor/ berekening moet je gebruiken voor na die 2 jaar? Zou je dan weer deze manier moeten/ kunnnen gebruiken als uitgangspunt:

    ???In Nederland hebben we op dit moment de regel dat je bij een reparatie of vervanging na 4 van de 10 jaar 4/10e van het reparatiebedrag betaalt (???)???

    Alvast bedankt voor uw antwoord!

  36. Ik maakte die opmerking omdat je zei “Volgens mij gaat de Europese wetgeving altijd voor.” Een richtlijn gaat dus nimmer ‘voor’ want ze heeft geen betekenis in het nationale recht (hooguit indirect, via richtlijnconforme uitleg, maar dat doet er nu even niet toe).

    De kosten bij de kantonrechter kunnen enkele honderden euro’s zijn als je het zelf doet. Huur je een jurist in om je te vertegenwoordigen, dan komt zijn uurtarief er natuurlijk bij. De geschillencommissie kost dacht ik 50 euro, dat is nog wel te overzien.

    Het is onduidelijk óf je zo’n factor mag hanteren na die twee jaar. Ook goed verdedigbaar is namelijk dat de Nederlandse wet gewoon altijd kosteloos herstel eist – mits natuurlijk het gebrek een gevolg is van nonconformiteit. Na zes jaar zit er ook slijtage aan zo’n product, dat moet gewoon betaald worden als je dat hersteld wilt.

  37. De kosten van het starten van een procedure omvatten in dit geval het griffierecht (EUR 71,-) en de kosten van de dagvaarding (EUR 76,31 ex BTW). Dit is uiteraard exclusief kosten voor rechtsbijstand om de dagvaarding en andere stukken op te stellen. De eerstgenoemde kosten zijn verhaalbaar op de gedaagde partij indien je de procedure wint.

    De vergoeding voor het inschakelen van een juridisch gemachtigde zijn forfaitair en dekken in de regel zeker niet de volledige kosten.

  38. Dit richtlijnen verhaal doet mij denken aan Oostenrijk en de NL stickers. Volgens een europese richtlijn moesten de lidstaten wetgeving implementeren die in plaats van de stickers de blauwe strookjes op de nummerplaten van autos verplicht stelt. Hier was ook een deadline aan verbonden en in Nederland is dit ook keurig op tijd geregeld.

    Maar zelfs na verstrijken van de dealine ging je in Oostenrijk gewoon op de bon als wel een nieuwe nummerplaat en geen sticker had. Oostenrijk had de wetgeving niet op tijd geïmplementeerd.

    Nu ga je voor zo’n kleine boete geen dure zaken beginnen, maar stel dat het wel om substantiële bedragen gaat. Kan je dan schade verhalen in dit voorbeeld Oostenrijk, omdat men nalatig is geweest bij het implementeren van richtlijnen?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.