IViR symposium “Open content and academic publishing” met Lawrence Lessig

Ter gelegenheid van zijn eredoctoraat aan de UvA gaf professor Lawrence Lessig afgelopen zaterdag een lezing over zijn favoriete onderwerp: auteursrecht in de digitale omgeving. Ik was erbij en wil jullie graag laten delen in zijn keynote (slides + voice):

<embed src=”http://blip.tv/play/AYG8qUIC- type=”application/x-shockwave-flash” width=”480″ height=”300″ allowscriptaccess=”always” allowfullscreen=”true”>

Kort gezegd is auteursrecht het grote probleem waar niemand echt over wil discussiëren (de “elephant in the room”). En dat is een probleem, omdat in de digitale wereld de kopie centraal staat en daarmee bijna elke handeling rond een werk auteursrechtelijk relevant is. Lezen van een e-boek vereist bijvoorbeeld het maken van kopieën, al was het maar het zichtbaar maken van de tekens op basis van de PDF. Het verkopen van een boek valt in de analoge wereld onder uitputting, maar in de digitale wereld is dat piraterij.

De auteursrechtelijke situatie is daarmee uit balans en enkel en alleen omdat de technologie veranderd is, niet omdat de wetgever dat zo wilde. Deze balans moet terug. Auteursrecht moet niet worden afgeschaft – bepaalde handelingen moeten voorbehouden zijn, aldus Lessig, om de prikkel te bewaren om werken te maken. Via fair use wordt er een balans bewaard voor twijfelgevallen.

Hoe is deze onbalans ontstaan? Dit komt volgens Lessig door een te eenzijdige focus op wat hij de “paradigm cases” noemt: de schoolvoorbeelden van waar het huidige systeem voor ontworpen is. Dat zijn de professionals die auteursrecht gebruiken om hun dagelijks brood te verdienen, zeg maar Britney Spears in de muziekwereld en Steven Spielberg in de film. Het idee is dat als deze mensen niet genoeg meer verdienen, ze geen nieuwe werken meer zullen maken. Maar niet alle makers hebben dit businessmodel, en dat is iets wat de auteurswet negeert. Veel makers maken werken omdat ze dat leuk vinden, en niet meteen omdat ze er geld mee verdienen. Of ze hebben andere modellen dan afrekenen per kopie.

lessig-uva.pngDeze “amateurs” (niet in de betekenis van “amateuristisch”) bouwen voort op cultuur van anderen. Meer algemeen, culturele uitingen vinden plaats binnen een ecologie. En daar zit het probleem, want de schoolvoorbeelden negeren deze ecologie. En dat is een probleem, omdat alles dat de amateurs zou kunnen helpen ten nadele gaat van de positie van de professionals. Die zullen zich daar dus met hand en tand tegen verzetten (hoi Tim). Met name wanneer het gaat om hergebruik. Juridische obstakels bij het hergebruik van zelfs maar een klein stukje werk zijn zo groot dat zulk hergebruik nauwelijks te regelen is in de overgrote meerderheid van de gevallen. Mede daarom zullen veel werken niet voor de toekomst beschikbaar zijn.

De ecologie van creativiteit moet niet draaien om de incentives zoals de professionals die traditioneel claimden. De “exclusive rights” als uitgangspunt nemen is niet langer praktisch, sterker nog is zelfs schadelijk voor de ecologie. We moeten “stop believing” in het oude verhaal dat exclusieve rechten “gewoon nodig” zijn om creatieve werken te krijgen. Via een mooi certificaat hebben we nu toestemming gekregen van Lessig om officieel dit verhaal in twijfel te trekken.

Bij de vraag hoe het dan wel moet, focuste Lessig alleen op wetenschap omdat dit nu eenmaal het onderwerp van de lezing was. Wetenschap moet kunnen delen. Maar, hoe helpt dat paradigma van exclusieve rechten daarbij? Ze zadelen de wetenschap op met significante kosten maar onduidelijk is hoe ze de wetenschap stimuleren. We moeten altijd blijven kijken naar hoe we de noodzaak daarvoor kunnen beperken waar mogelijk.

Lessig’s voorbeeld hier is Google Book Search, een project waarbij het advertentiebedrijf 18 miljoen boeken inscande en daarbij merkte dat de overgrote meerderheid van de boeken onder auteursrecht valt (slechts 16% publiek domein) maar, afgezien van een kleine 9% van het totaal, de rechthebbenden niet te traceren zijn. Het is dus niet realistisch om hierbij steeds toestemming te vragen – maar om nu 75% van alle ingescande boeken onzichtbaar te maken, is vanuit wetenschappelijk of cultureel oogpunt zeer ongewenst. Na een rechtszaak van de Amerikaanse Authors Guild kwam schikking waarbij 20% van de inhoud van zulke boeken beschikbaar mag komen via Google. De gebruiker kan betalen om de rest van het boek via Google in te zien, bv. via een bibliotheek of bestelling bij een internetboekhandel.

Mooi, zou je denken. Maar dat is het alleen voor de korte termijn (wat Lessig de “static case” noemt). Op de lange termijn is dit zeer vervelend, want bibliotheken (en boekhandels) drijven op volledige toegang, en die is er nog steeds niet. Op de lange termijn moeten we af van die “obsessive permission culture”, die obsessie met permissie zal ik maar zeggen.

Maar hoe? De wet veranderen lijkt hopeloos, gezien alle verdragen en regels en gevestigde belangen waarin deze verankerd zit. We kunnen ons maar beter richten op het invoeren van nieuwe normen, zoals aangegeven in Creative Commons. Dit project dat Lessig ooit bedacht heeft, lijkt al aardig mainstream: de licentieconstructie wordt o.a. overgenomen door Al Jazeera, het Witte Huis en Wikipedia (eindelijk). Een gigantische groei, nu meer dan 350 miljoen objecten onder CC zijn. Een nieuw initiatief binnen CC is de science commons, dat aansluit bij de open access-beweging, waarbij wetenschappelijk werk onder CC gelicentieerd wordt én eenvoudig vindbaar beschikbaar komt.

Met een parallel naar de instorting van de Sovjet-Unie vraagt Lessig zich ter afsluiting af op welk moment (en hoe) we de juristen gaan vertellen dat het huidige auteursrechtenmodel aan het instorten is. Want die blijven hameren op de schoolvoorbeelden en “same rules apply on the Internet” (“wat offline geldt, moet ook online gelden” bij ons). De internetters zouden fout zitten door zomaar rechten te gaan schenden en niet netjes toestemming te vragen. Maar nee, het zijn juist de juristen die niet snappen hoe het zit. Zowel het ophouden van user-generated content als de afschaffing van het auteursrecht (de stroman van de pro-auteursrechtenlobby) is niet acceptabel.

Technologie is niet te stoppen. Hooguit kan deze worden gecriminaliseerd. Het enige effect is dan dat iedereen crimineel wordt en de technologie ondergronds gaat. Maar stoppen? Vergeet het maar.

Arnoud<br/> Foto: Christiaan Alberdingk Thijm.

26 reacties

  1. Het is net alsof iedereen in auteursrechtenland doorgedraaid is. De onbalans waar Lawrence Lessig het over heeft bestaat niet in het auteursrecht. In ieder geval niet in de Nederlandse auteurswet. Die is techniek neutraal geformuleerd en heeft dus geen last van technologische ontwikkelingen. De onbalans waar Lawrence Lessig het over heeft komt door corruptie van auteursrecht monopolisten als BREIN.

    Blijf het herhalen als mantra: Art 16b Aw, Arrest Wasserij de Zon en het Arrest BUMA/Chellomedia zijn de basis voor de balans in het hedendaags auteursrecht. Nederlandse auteursrecht juristen zouden eens het algemeen auteursrecht moeten toepassen in plaats de boel te frustreren met opportunistische belangebehartigingen.

  2. Ik snap nog steeds niet waarom je pertinent tegen een wetswijziging bent op dit punt terwijl we het eens zijn dat de praktijk ongewenst is. Waarom wil je liever alle juristen overtuigen dat hun interpretatie fout is dan ze gewoon een keiharde wetswijziging voor de neus schotelen zodat ze er niet meer omheen kunnen?

  3. Omdat het niet de inhoud van de wet is die het probleem veroorzaakt. Het is misleiding en (imo) corruptie wat de oorzaak is van de discussie. Dat verdwijnt niet met wetswijziging. Verander de wet en dan is over tien jaar een soortgelijke discussie als nu. Denk dat de wereld het meest heeft aan goede rechtspraak dan aan de machinaties die bij wetswijziging komen kijken. De wet is prima in orde. Wanneer juristen van nu die wet niet begrijpen, zal dat ook zo zijn bij wetswijziging. Bovendien is het niet realistisch te veronderstellen dat wanneer de wet gewijzigd wordt dat daar dan een gebalanceerd resultaat uitkomt. Auteursrecht monopolisten zullen met lobby die wet willen manipuleren zoals ze nu ook bezig zijn. Er hoort ingezien te worden dat de wijze waarop belangenbehartigers als BREIN bezig zijn auteursrechten politiek gemotiveerd is.

    Het is van belang eerst de rechtspraak knalhard te confronteren met Art 16b Aw, Arrest Wasserij de Zon en het Arrest BUMA/Chellomedia en te hameren op de techniek neutrale uitleg en expliciet te maken wat het karakter is van de oplichting van organisaties als BREIN. In geen enkele zaak tegen BREIN gebeurt dat in voldoende mate. In al die BREIN rechtspraak is amper marginaal onderzoek gedaan door de rechtspraak. Geen rechter heeft bijvoorbeeld gezien dat BREIN optreedt voor organisaties die geen relevante auteursrechten bezitten. Alleen al daarom horen de vorderingen van BREIN afgewezen te worden. Dan heb je ook de balans die Lessing zegt te missen.

  4. Dat de huidige praktijk ongewenst is lijkt me iets waar we het allen wel over eens zijn. Of er een wetswijziging noodzakelijk is vraag ik me af. de Aw is in beginsel techniek onafhankelijk gemaakt dus kan je de huidige stand van zaken uitsluitend afwentelen op in de loop der jaren ontwikkelde jurisprudentie. Ik ben het met jdk eens dat er een aantal belangrijke HR arresten ondergewaardeerd worden in de zaken waar -voornamelijk- Stichting Brein bij betrokken is. Het advies van de AG in de zaak KaZaA blijft nmm ook interessant. @ Arnoud, wetswijziging leuk maar ik vermoed dat dit geen wetswijziging zal worden waar de burger er qua digitale rechten beter voor komt te staan dan nu het geval is met de vrijstellingen in de Aw. Of heb jij reden aan te nemen dat -bijvoorbeeld- een downloadverbod wenselijk is?

  5. De auteurswet is wel degelijk op de nodige punten verouderd. Een goed voorbeeld is de situatie rond tijdelijke kopie?n. Als een computerprogramma opgestart wordt dan wordt een tijdelijke kopie in het geheugen van de computer gemaakt. De auteurswet voorziet daarin en stelt dat dat geen inbreuk van auteursrechten is.

    Wat men destijds echter niet goed gezien is dat dit niet alleen geldt voor computerprogramma’s, maar voor alle digitale bestanden. Als je een foto bekijkt op je computer wordt ook een tijdelijke kopie gemaakt. Als je een website bekijkt hebt je ook een tijdelijke kopie in je geheugen. Is dat rechteninbreuk? Of is het een thuiskopie? Of hoe zie je zoiets?

    Je kunt dezelfde redenering houden voor backups, wil je niet het recht hebben ieder digitaal bestand te kunnen backuppen, waarom mag dat alleen voor computerprogramma’s?

    Er zijn ook zaken die mijn mening mazen zijn, maar daar kan politieke discussie over gevoerd worden. Bijvoorbeeld: Je mag een thuiskopie maken, maar de producent mag alles in het werk stellen om het je zuur te maken dat te doen, en dan ben je zelfs strafbaar als het je toch lukt. Het klinkt erg onrechtvaardig als je netjes een CD koopt en je muziek niet op je MP3-speler kan zetten. Rechters hebben daar een oplossing op gevonden door dergelijke CD’s als “ondeugdelijke produkten” te bestempelen (ze voldoen niet aan de Red Book CD-Audio-specificaties), maar geknutseld is het wel, dat kan veel beter geregeld worden door de wet zo te schrijven als dat we eerlijk achten.

    Zo zijn er heel veel zaken die beter geregeld kunnen worden dan nu gedaan wordt. Je stelt daarmee ook een lijn vast: Dit zijn de rechten van producenten en dit zijn de rechten van consumenten.

  6. Er wordt veel gepraat over de techniekonafhankelijkheid van de Auteurswet. Dit is pertinent onwaar. Het model van de Auteurswet is heel erg afhankelijk van twee factoren. 1. Productie van kopie?n is veel goedkoper dan het maken van originelen, en 2., De middelen voor de productie van kopie?n zijn duur. 1. werd waar op het moment dat de drukpers werd uitgevonden — een technologische ontwikkeling die bijna hand in hand ging met de ontwikkeling van het auteursrecht — en 2. was tot voor kort waar, maar is met de opkomst van goedkope opslagmedia niet langer van toepassing.

    Het effect van “gedemocratiseerde” reproductie en distributie middelen is dat het traditionele auteursrecht niet meer handhaafbaar is, anders dan door in het geheel af te zien van de voordelen van diezelfde middelen. Dit is iets waar sommigen helaas toe neigen. Helaas kan dat alleen maar leidden tot maatschappelijke stagnatie, of we worden voorbijgestreefd door andere landen die wel het licht zien.

    De oplossing is het auteursrecht opnieuw uitvinden, zodanig dat het wel werkt in de huidige technologische infrastructuur. Hoe, dat weet ik nog niet precies, maar ik weet wel dat de huidige Auteurswet, “technologie neutraal” of niet, op termijn niet meer zal werken waar het consumptie van “auteursproducten” betreft.

    Dat ik hierbij ook een aantal uitgangspunten van het auteursrecht ter discussie wil stellen, zoals het idee dat je abstracte expressies kunt “bezitten”, staat hier dan nog los van.

  7. @Jeroen Hellingman

    Vertel eens waar jij het vandaan haalt dat de auteurswet niet techniek neutraal geformuleerd is? Kan mij de discussie van een jaar of tien vijftien geleden nog goed herinneren, waarin op die techniekneutraliteit gehamerd werd om duidelijk te maken dat de auteurswet onverkort op internet van toepassing is. Nu de uitkomst van de auteurswet in digitaal tijdperk kennelijk tegenvalt, ga jij vertellen dat de auteurswet niet techniek neutraal is.

    Zal het nog een keer herhalen: in het auteursrecht gaat het om openbaar maken en verveelvoudigen. Dat zijn begrippen die in de natuurlijke betekenis uitgelegd horen te worden. Hoe en of iets makkelijk of moeilijk gereproduiceerd wordt doet hoegenaamd niet ter zake. Het gaat om de verveelvoudiging of de openbaarmaking zelf.

  8. Het exclusieve recht op ‘verveelvoudigen’ en met name de extensieve uitleg van dat begrip was een van de grootste juridische fouten van de afgelopen twintig jaar. Hierdoor werd namelijk zowat elke handeling met een werk in de digitale omgeving onder het auteursrecht geschoven. Dit is iets dat Lessig aanhaalt: met een papieren boek mag je zowat alles (inclusief erop slapen) zonder dat je toestemming nodig hebt, maar met een digitaal boek heb je voor bijna alles een licentie nodig. Dat is onwenselijk.

    Ironisch genoeg was het Dirk Visser die in zijn proefschrift om (ongeveer) deze reden pleitte voor afschaffing van dit recht.

  9. @13

    Ja Arnoud, ik zie het werk van Visser als een belangrijke bijdrage aan de corruptie van de rechtspraak. Ben de opvatting toegedaan dat hij als hoogleraar auteursrecht zich verre had horen te houden van belangenbehartiging van de opportunistische commerci?le partij BREIN. Hij heeft in ieder geval de schijn van belangenverstrengeling tegen zich. Als hoogleraar zal hij nooit kritisch zijn op zijn werk als advocaat, terwijl hij als advocaat in het belang van zijn cli?nt auteursrechtelijk hele lelijke rechtspraak (mede) veroorzaakt.

    Verder zie ik de extensieve uitleg van het verveelvoudigingsbegrip wel, maar (imo) niet in de wet of de hogere rechtspraak. Het is vooral de lagere rechtspraak die zich vergaloppeert op dat terrein.

  10. Ik draai het om: Er is niets in de huidige wet wat die ruime interpretatie van “verveelvoudigen” in de weg staat. Wil je een minder ruime interpretatie dan zul je dat af moeten bakenen.

    Daarbij komt ook nog dat eerdere jurisprudentie die de interpretatie zo ruim heeft gemaakt, pas zijn kracht verliest nadat de wetgevende macht dat besluit door de wet aan te passen.

  11. @jdk De Auteurswet noemt inderdaad niet de specifieke technieken die gebruikt worden; de onderliggende aannames zijn echter wel degelijk gefundeerd in technologische mogelijkheden en beperkingen van de tijd. Dat is wat ik in die drie alinea’s heb proberen duidelijk te maken. Zonder techniek voor het maken van goedkope kopie?n is auteursrecht niet nodig, techniek die zo goedkoop is dat kopie?n niet meer relevant zijn maakt het Auteursrecht in zijn huidige form irrelevant. Dat is precies waar de daaropvolgende discussie over het exclusief vermenigvuldigingsrecht over gaat. Die heeft zijn langste tijd gehad, misschien niet de jure, maar wel de facto. Auteursrecht is echter meer dan dat.

    Bedenkt hierbij ook dat het exclusieve recht tot vermenigvuldiging een middel is tot een publiek doel: zorgen dat auteurs een boterham kunnen verdienen door te doen wat zij het best kunnen: mooie werken maken. Ik pleit niet voor het zonder meer afschaffen van auteursrechten: ik pleit voor een vorm die wel werkt gegeven de huidige technologische een maatschappelijke context, en een die wel duidelijk draagkracht heeft onder het publiek.

    Waar ik wel voor pleit is het radicaal indammen van de wildgroei aan zogenaamde “rechten”, gekochte door lobbyisten van corrupte politici en slapende volksvertegenwoordigers die het cultureel erfgoed van hun eigen burgers verpatsten voor een zakcentje… De Auteurswet ontbeert elke vorm van democratische legitimiteit, en dat blijkt overduidelijk uit het gedrag van het grote publiek. De huidige termijnen van het auteursrecht hebben helemaal niets meer te maken met een redelijke beloning, en kunnen zonder schade aan auteurs die NU vandaag echt nieuwe dingen maken makkelijk terug naar maximaal 20 jaar.

  12. Nee, het doel van auteursrecht is niet de boterham van de auteurs. Op die manier kunnen we ook wel een regeling treffen dat vuilnismannen een beter salaris krijgen. Ook auteurs hadden inkomen voordat er auteursrecht was. En iemand die een slecht betaalde baan heeft kan op zoek gaan naar een beter baantje.

    De basis van het auteursrecht ligt in de observatie dat als er auteursrecht is, er een sterke prikkel ontstaat cultuurgoederen te produceren. Je kunt dan 30 programmeurs zover krijgen zich 3 jaar lang in de kelder op te sluiten om een computerspel te maken, in de wetenschap dat het auteursrecht er voor zal zorgen dat er daarna inkomen komt om de kosten terug te verdienen.

    Meer cultuurgoederen werd/wordt als positief voor de maatschappij gezien, de maatschappij zou dus beter met dan zonder auteursrecht af zijn. Met andere worden, het auteursrecht moest ingevoerd worden.

    Merk op dat de huidige lange beschermtermijnen vanuit deze gedachte compleet onzinnig zijn: Er zullen niet veel schrijvers zijn die een boek gaan schrijven in de wetenschap dat hun kleinkinderen dat een salaris zullen hebben. Een termijn die lang genoeg is om die prikkel te geven is voldoende. Voor sommige werken, zoals bijvoorbeeld een kranteartikel, zou een maand bescherming waarschijnlijk al voldoende zijn om een krant te prikkelen journalisten in te huren om nieuws op locatie te verslaan in plaats van het van anderen over te nemen. Voor andere werken, zoals een film die honderden miljoenen kost, zal een veel langere termijn noodzakelijk zijn.

  13. Bedankt Dani?l, je hebt gelijk, ik heb me hier even in vertypt… ik had nog een stapje te weinig gemaakt. Exclusief recht is middel tot inkomsten generatie is middel tot bevordering creatie cultuurgoed.

    De huidige lange termijnen zijn zelfs schadelijk: auteurs moeten dan de koek verdelen met lieden die toevallig iets ge?rfd hebben, en wat allang beschikbaar had moeten zijn in het Publiek Domein.

    De kortste termijn die de doelstellingen van het auteursrecht kan bewerkstelligen is de beste…

  14. Je kunt dan 30 programmeurs zover krijgen zich 3 jaar lang in de kelder op te sluiten om een computerspel te maken, in de wetenschap dat het auteursrecht er voor zal zorgen dat er daarna inkomen komt om de kosten terug te verdienen.

    Liefhebbers van open source zitten ook eindeloos opgesloten code te kloppen, die sturen niet BREIN op iedereen af en ze hebben geen slecht belegde boterham. En die open source spullen zijn nog van een betere kwaliteit dan de close source producten. Bijzonder is dat. Producten waar auteursrechtelijk zwaar voor betaald moet worden zijn slecht, en de gratis spullen zijn industrie standaard.

    Voorts bestaat cultuur ook zonder auteursrecht. De rotstekeningen van de Neanderthaler zijn zeer cultureel zonder dat iemand het woord auteursrecht in het hoofd had. Pyramides, cultureel hoogstaand en geen auteursrecht in die tijd. In de tijd van de grote componisten was er nog geen BREIN of B/S, toch zijn hun werken verschenen en hebben zij brood op de plank gehad. Wij met ons auteursrecht moeten het doen met Jan Smit.

    Op zijn blog noemt Quirijn Meijnen het auteursecht ongelofelijk belangrijk omdat er zonder auteursrecht geen rock, film, design & game miljonairs zouden zijn. Kortom, het auteursrecht is om enkelen rijk te maken en de rest te laten ploeteren. Overigens zijn andere IE rechten ook scheef gegroeid. Zoals het patentrecht ontwikkelt, is ook zeer bedenkelijk.

  15. Wat je zegt klopt, en ik ben het er 100% mee eens. Door auteursrechtenfreaks wordt maar al te vaak aangehaald dat auteursrecht noodzakelijk is om cultuur te produceren. Dat is onzin. De prikkel is weg, maar dat betekent niet dat er zonder die prikkel geen cultuur gemaakt wordt.

    Zelfs als er niet betaald wordt ontstaat nog cultuur, veel mensen componeren, schrijven, spelen, of programmeren omdat ze daar lol in hebben.

    Openbronsoftware is een goed voorbeeld hoe het werkt: Stel je maakt een tekstverwerker die openbron is. Een vorm van inkomsten zal dan zijn het programmeren van functionaliteit tegen betaling. Bijvoorbeeld een klant wil een mailmerge en betaalt het bedrijf om die functie te implementeren. In het auteursrechtmodel wordt geproduceerd in de wetenschap dat er inkomsten uit auteursrecht uit, in een kopi?ren-is-gratis-model wordt geproduceerd op behoefte aan functionaliteit.

    Ik denk dat het openbronmodel niet voor alle typen software goed werkt, computerspellen zijn daar een voorbeeld van, het is vrij lastig mensen te vinden die willen betalen voor de ontwikkeling of ondersteuning van een spel en er is vrij veel arbeid en dus vermogen nodig voor de ontwikkeling ervan. De meeste openbronspelletjes zijn door hobbyisten voor de lol geprogrammeerd en zijn van een andere orde dan wat de computerspellenindustrie produceert.

    Je kunt dus niet zeggen dat het auteursrecht nergens toe leidt. Ik zie het voor een krant bijvoorbeeld als vrij lastig om journalisten in dienst te hebben als iedereen de nieuwsartikelen direct uit de krant overneemt op zijn persoonlijke website. En zo zijn er talloze voorbeelden. Die prikkel is er en hij werkt.

  16. @ Arnoud: mooie posting, mooie lezing!

    @ Daniel: “Door auteursrechtenfreaks wordt maar al te vaak aangehaald dat auteursrecht noodzakelijk is om cultuur te produceren. Dat is onzin.”

    Inderdaad! Eigenlijk geven die auteursrechtenfreaks blijk van een armetierig wereldbeeld:

    cultuur = geld = het enige wat telt

    => geen geld = geen cultuur.

    Terwijl de werkelijkheid echt anders is. In arme landen en door arme kunstenaars wordt veel en prachtige kunst gemaakt.

    En soms lijkt het er zelfs op dat geld de cultuur doodmaakt. Rijke artiesten maken soms gemakzuchtig commercieel werk; terwijl de interessante cultuur juist uit de marge, uit de armoede komt.

    Ik ga niet zo ver dat ik zeg “alleen arme kunstenaars op koude zolderkamertjes maken mooie dingen” maar ik moet het eerste bewijs nog zien dat geld tot meer en betere cultuur leidt. Dat geldt

    • op het inviduele niveau (arme-rijke kunstenaars)
    • op landen-niveau (wordt in Mali minder muziek, of kwalitatief minder goede muziek, gemaakt dan in Nederland? )
    • in de tijd (werden in de Middeleeuwen en Gouden Eeuw, een tijd zonder goede auteursrechten, minder mooie schilderijen gemaakt dan anno 2010? )

    Ik moet het eerste bewijs nog zien dat auteursrechten ook maar IETS met meer/betere cultuur te maken hebben!!

    Ik loof een fles wijn uit voor een wetenschappelijk gefundeerd bewijs. Auteursrechten-specialisten: toon me de feiten en win, (als u kunt!)

  17. jdk: > Auteursrecht monopolisten […]

    Auteursrecht gaat over een exclusief recht, zo staat het in de wet. Dat zou je een monopolie kunnen noemen, ja. Hoe kun je tegen de monopolistische uitwerking zijn en toch stellen dat de wet wel deugt?

    Ook zijn ze bij BREIN niet zelf monopolisten, want ze behartigen belangen voor vele anderen. Die hebben zelf wel een (nu nog) wettelijk vastgelegd monopolie (of zo zie ik het tenminste).

  18. jdk, 11 januari 2010 @ 10:06:

    Het is van belang eerst de rechtspraak knalhard te confronteren met Art 16b Aw, Arrest Wasserij de Zon en het Arrest BUMA/Chellomedia en te hameren op de techniek neutrale uitleg en expliciet te maken wat het karakter is van de oplichting van organisaties als BREIN. /===

    Om het voor mij (en anderen?) wat helderder te maken even wat links: Artikel 16b Aw: http://www.wetboek-online.nl/wet/Aw/16b.html waarin o.a. verwezen wordt naar artikel 10, derde lid: http://www.wetboek-online.nl/wet/Aw/10.html .

    Het arrest Wasserij de Zon kan ik op rechtspraak.nl niet vinden, staat het ergens online? Ik vind wel in http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AT2056 naar “HR 1 juni 1979 (Buma/Wasserij De Zon)” en noot 53 luidt: “NJ 1979, 470 m.nt. LWH, AMR 1979, p. 74, AA 1980, p. 32 m.nt. Cohen Jehoram.”

    Zulk ouder materiaal is waarschijnlijk niet online?

    BUMA/Chellomedia is misschien deze: http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BH7602 http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BC8630 ? Maar dat gaat mij juridisch boven de pet (wat in mijn geval niet zo’n kunst is).

  19. Jeroen Hellingman | 11 januari 2010 @ 21:46

    De Auteurswet ontbeert elke vorm van democratische legitimiteit, en dat blijkt overduidelijk uit het gedrag van het grote publiek. /===

    Begrijp ik niet. Elke wet, hoe antiek ook, die niet door de zittende Tweede en Eerste Kamer is aangepast of afgeschaft, die is toch automatisch democratisch legitiem?

    En als je met “niet democratisch legitiem” bedoelt: de publieke opinie staat er niet achter, men vindt over het algemeen die wet niet rechtvaardig”, dan zeg: ik lobbyen bij het parlement of een eigen partij beginnen. Iets anders zit er binnen een democratie niet op. En erover schrijven en veel anderen overtuigen, dat kan ook. Maar dat maakt uiteindelijk alleen kans van slagen als er een alternatief komt voor de huidige Aw, of concrete wijzigingen, die bovendien internationaal acceptabel moeten zijn.

  20. Dani?l Mantione | 11 januari 2010 @ 21:39

    Merk op dat de huidige lange beschermtermijnen vanuit deze gedachte compleet onzinnig zijn: Er zullen niet veel schrijvers zijn die een boek gaan schrijven in de wetenschap dat hun kleinkinderen dat een salaris zullen hebben. /===

    Zit wel wat in, kan ik wel in meegaan.

    Aan de andere kant: moet je dan het erfrecht volgens diezelfde redenering ook niet afschaffen? Soms erven kinderen een groot kapitaal of een heel bedrijf, waar hun ouders hard voor gewerkt hebben (of dat hun ouders door keiharde uitbuiting vergaard hebben, net hoe je het ziet) maar waar zijzelf niets voor gedaan hoeven te hebben.

    Toch wordt zelfs successiebelasting (die maar een beperkt deel van de nalatenschap opeist) door velen als onrechtvaardig gevoeld. Wat is dan eerlijk? Alle bezit na de dood van de eigenaar nationaliseren? Of juist helemaal geen erfbelasting?

    Analoog: in de tijd onbeperkt auteursrecht? Of het stopt na de dood van de maker? Of het stopt relatief kort na het maken? Na eerste publicatie?

    Ik vind het moeilijk.

    jdk | 11 januari 2010 @ 22:36

    In de tijd van de grote componisten was er nog geen BREIN of B/S, toch zijn hun werken verschenen en hebben zij brood op de plank gehad. /===

    Ze werden meestal in dienst genomen door vorsten van vorstendommetjes (die had je toen veel meer dan nu) of rijke kerkbesturen (die zijn er ook weinig meer). Beatrix schijnt vooral van ballet en klassieke muziek te houden, dus dat wordt wat eenzijdig.

    jdk | 11 januari 2010 @ 22:36

    Kortom, het auteursrecht is om enkelen rijk te maken en de rest te laten ploeteren. /=== Denk ik niet. Die velen die er net van kunnen leven, of met moeite met een bijbaan erbij waar ze eigenlijk geen tijd voor hebben gezien het creatoeve werk, die zijn niet zo bekend dus daar hoor je weinig over.

    === Zoals het patentrecht ontwikkelt, is ook zeer bedenkelijk. /===

    Weet ik niet. Ik ontdekte laatst (hoewel het al veel langer bestaat) het bestaan van het prachtige instrument (vind ik) genaamd “Chapman stick”. Die dingen kosten 2100 tot 2500 dollar, best duur. Maar was het wel uitgevonden en zo ver geperfectioneerd als het nu is (instrumenten bouwen is moeilijk, ik heb het vroeger wel eens geprobeerd!), als er geen patenten op genomen hadden kunnen worden?

    Voor info zie: http://www.stick.com/legal/ en Youtube.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.