Wat mag een docent met telefoons van leerlingen?

Een minderjarige lezer vroeg me:

Bij ons op school is het een populaire straf om telefoons in te nemen om van alles en nog wat. Bij bellen in de klas okee, maar het gebeurt ook wel als we gewoon iets te lang op het plein rondhangen. Of niet hard genoeg werken in het huiswerklokaal. Kan dat zomaar? En hoe lang mogen ze de telefoon dan bij zich houden?

Een school is bevoegd om sancties op te leggen om de goede gang van zaken op de school te bewaren. Zij mag zelf bepalen wat die sancties zijn, zolang ze maar redelijk en proportioneel zijn. Een week je telefoon kwijt omdat je kauwgum kauwt, is niet proportioneel, maar de hele dag je telefoon kwijt omdat je zat te sms-en onder de les is dat wel.

De op te leggen sancties moeten in het leerlingenstatuut zijn vastgelegd. Dit is een wettelijk voorgeschreven document (artikel 24g Wet voortgezet onderwijs), waarin de rechten en plichten van leerlingen moeten staan. Ook moet zijn toegelicht hoe “uitvoering wordt gegeven aan de bescherming van gegevens uit de persoonlijke levenssfeer”, oftewel hoe de school bij dit alles de privacy van de leerlingen gaat bewaren.

Er is geen rechtspraak over mobieltjes, of zelfs maar in het algemeen over onterechte straffen door een school. Wel zijn er uitspraken van diverse klachtencommissies. Deze zijn ingesteld op grond van die wet, maar kunnen geen bindende uitspraken doen. Er zijn een paar uitspraken over telefooninbeslagname, maar het is moeilijk daar een duidelijke lijn in te zien.

Ik denk dat je in 2012 wel mag stellen dat de mobiele telefoon op het voortgezet onderwijs een primaire levensbehoefte van de leerling is. Al in 2008 vond de Landelijke Klachtencommissie Onderwijs werd in 2008 dat telefoons alleen tijdens schooltijd ingenomen mogen worden:

De samenleving is van dien aard dat door de Commissie aan de telefonische bereikbaarheid van de vo-leerling bij het verlaten van de school na zijn laatste uur een doorslaggevend belang wordt toegekend.

Innemen tijdens schooltijd is dus mogelijk. (Wat in de praktijk neerkomt op: ‘innemen gedurende één schooldag’.) Maar dan moet dat wel in het reglement van de school staan, en moet er een (algemene) beroepsmogelijkheid zijn voor het geval de leerling het oneens is met het innemen van zijn telefoon.

Een ingenomen telefoon moet natuurlijk veilig bewaard worden, en dat is dus niet de binnenzak of bureaulade van de docent. En de docent mag niet fysiek geweld gebruiken (ik zeg het maar even) om de telefoon in beslag te nemen. Hij mag alleen eisen dat het toestel wordt afgegeven, en gebeurt dat niet dan kan dat leiden tot schorsing van de leerling. Maar fysiek dingen uit handen trekken kan écht niet.

Helaas veel voorkomend is dat leerlingen rare of vervelende filmpjes of foto’s maken van schoolsituaties, medeleerlingen of docenten. Dit kan op zich prima in het leerlingenstatuut worden verboden, en als iemand wordt betrapt dan kan men op die grond ingrijpen. De regels kunnen zelfs bepalen dat zulke foto’s of filmpjes moeten worden gewist.

De Landelijke Klachtencommissie Onderwijs vond het niet meer dan normaal dat als een leerling een ‘verboden’ filmpje niet wil wissen, de docent dat even doet:

Dat verweerder vervolgens de gewraakte filmpjes wilde verwijderen toen klaagster daarmee in gebreke bleef, acht de Commissie niet meer dan redelijk en in het geheel niet strafbaar, zoals door klaagster is gesteld.

Ik vind dat best opmerkelijk, want de politie mag dat niet – je wist immers zo het bewijs en zet daarmee de betrokken leerling op forse achterstand bij een klacht. En de docent natuurlijk ook: als de leerling stellig volhoudt dat iets heel anders is gewist, wat ga je dan zeggen als docent?

Als je gaat zoeken op leerlingenstatuten over mobiele telefoons dan kom je best aparte dingen tegen trouwens. Scholen die mobieltjes compleet verbieden, die het maken van foto’s behandelen als strafbaar feit (wat het niet is) en scholen die een telefoon twee weken innemen als ie aan blijkt te staan vóór 15:40 op een schooldag (“Er vindt geen restitutie van abonnementskosten of sim-kaart plaats.”). Zouden ze die regels ook aan leraren opleggen?

Arnoud

62 reacties

  1. Mijn vriendin is werkzaam in het middelbaar onderwijs. Ik heb begrepen dat haar onderwijsinstelling inmiddels al meerdere malen is aangeklaagd door ouders van leerlingen van wie hun mobieltje is ingenomen. De exacte details weet ik niet, dus ik heb helaas geen zaaknummers. Het komt er op neer dat men de eerste keer verloren heeft, omdat het innemen van mobieltjes niet in de statuten was vastgelegd. Een tijdje later (toen de statuten inmiddels waren aangepast) heeft men opnieuw verloren omdat de statuten niet klassikaal besproken waren. Sindsdien moeten alle docenten aan het begin van het schooljaar de statuten verplicht met de leerlingen doornemen???

  2. Tja, dat krijg je er ook een beetje van.

    Persoonlijk ben ik niet zo voor het in beslag nemen van telefoontjes. Ik denk dat ik tot de eerste generatie VO-ers hoorde die een mobiel kreeg in de klas (Een echte Swing 200 van Libertel). Toen gebeurde het ook regelmatig dat ze in werden genomen en dat bleek ook niet heel houdbaar destijds. Ouders klagen (Elke ouder die “Mijn $naamkind zou zoiets nooit doen!” moeten ze ook maar eens voor de klas zetten) direct en scholen zijn bang voor negatieve publiciteit.

    Het verwijderen van een filmpje vind ik ook moreel fout. Je zou wellicht openbaarmaking van het filmpje kunnen verbieden, maar het filmen zelf lijkt mij niet per se een probleem. Het is al helemaal niet aan een docent om dat te doen, daar het onomkeerbaar is.

  3. @2 “Het verwijderen van een filmpje vind ik ook moreel fout.”

    Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Ik vind net als jij dat het verwijderen niet door de docent dient te geschieden, echter, verwijdering van filmpjes of foto’s zou in mijn ogen prima geist moeten kunnen worden (incl. laten zien dat dit daadwerkelijk gedaan is). Eerst door de docent, en mocht de leerling dat niet willen, door een (con)rector. Mocht de leerling het nog steeds niet willen doen, dan zou er, in mijn ogen, een verbod op openbaarmaking moeten komen, samen met een schorsing.

  4. In beslag nemen en na schooltijd niet terug geven lijkt me niet meer dan ordinaire diefstal. Een betere zet is de ouders dwingen het mobieltje op te komen halen. Pak je de betrokken leerling dubbel mee. Het afpakken gedurende lesuren is mijn inziens niet meer dan normaal, bellen doe je maar buiten de lessen. (Leraren zijn overigens ook zeker niet heilig in hun doen en laten)

    Het doorzoeken van iemands telefoon lijkt me een redelijk schending van de privacy en ik gok(want weten doe ik het niet) juridisch gezien wel strafbaar. Want als zoals in het artikel staat dat politie het niet mag dan lijkt het me sterk dat een burger het wel mag.

    1. De school aanzeggen dat bij weigering tot teruggave na schooltijd altijd aangifte volgt wegens diefstal en/of verduistering, en, als er geweld wordt gebruikt bij het innemen, ook wegens geweldpleging en/of mishandeling.

  5. Scholen mogen heel veel meer richting leerlingen, dan de politie richting burgers. Een school kan zomaar besluiten dat een leerling een paar uur extra op school moet blijven, dan roepen we toch ook niet dat dat kidnapping is?

    Waarom zou een sms-je niet tijdens een lesuur beantwoord mogen worden? Ik heb laatst weer een interne training bij mijn werkgever gevolgd, en daar stonden alle mobieltjes op trillen, en werden smsjes en binnenkomende telefoontjes beantwoord, zodra er een opgave gemaakt moest worden. De meeste berichten waren prive, niet werkgerelateerd.

    Algemene fatsoensnormen eisen dat de mobieltjes op trillen staan, en de apparaten niet gebruikt worden, als klassikale aandacht nodig is (de leraar is aan het praten). Maar zodra er een tekst gelezen moet worden, er een opgave wordt gemaakt, of anderszins niet ieders aandacht op hetzelfde gericht hoeft te zijn, lijkt het me niet een probleem om even een SMS-je te lezen of beantwoorden.

    Vanuit het oogpunt van handhaving lijkt het me wel wenselijk om in een schoolklas duidelijkere regels op te stellen, dus mobieltjes uit / stil / in de tas gedurende de les, bij overtreding innemen tot einde van de dag klinkt redelijk.

  6. @jasper, ook in vergaderingen vind ik het niet kunnen dat men de telefoon aanneemt of een smsje wordt beantwoord/verstuurd. Als je in de vergadering (of les) zit, hoor je je aandacht daarbij te houden. Alleen als er een dringend telefoontje verwacht wordt, bijvoorbeeld vrouw hoogzwanger en kan elk moment bevallen, dan is er plaats voor een uitzondering. Ik vind het niet meer dan fatsoenlijk dat je in de les en of vergadering je aandacht daarbij houdt.

    Zelfs op trillen zetten vind ik soms iritant, als de telefoon op trillen staat prima, maar leg hem dan alsjeblieft niet op tafel. Je wilt niet weten hoe vaak ik van schrik niet los ben gekomen uit mijn stoel vanwege een trillende telefoon die op de tafel toch een hels kabaal weet te maken.

    Oh trouwens volgens mij loopt deze zin niet helemaal lekker: “Al in 2008 vond de Landelijke Klachtencommissie Onderwijs werd in 2008 dat telefoons alleen tijdens schooltijd ingenomen mogen worden:” vermoedelijk moet “werd in 2008” verwijderd worden.

  7. @2: Het wissen van foto’s of filmpjes is niet altijd onomkeerbaar. Afhankelijk van je telefoon en wat voor bestandssysteem het opslagmedium heeft, valt er vaak een hoop terug te halen. Ik heb dit zelf al meerdere malen gedaan met een (heel oude) telefoon van een bekende Finse firma. Maar vertel dit maar niet aan de leraar 😉

  8. Ook mij lijkt het wissen van filmpjes door de school vrij dubieus, zeker als dat gebeurd door ook nog de pincode van de telefoon te vorderen. Ik vind het opmerkelijk trouwens dat de commissie in die uitspraak in het geheel niet ingaat op de stelling van de school dat “het filmen van een ander zonder diens toestemming zonder meer verboden is”. Dat is kennelijk een misvatting die bij meer scholen leeft, en die school waar Arnoud naar verwees is kennelijk van mening dat het verboden is op grond van “de wet op de privacy”.

    De vraag die bij mij opkomt is niet alleen welke sancties een school mag opleggen, maar ook waar de regelgevende bevoegdheid van de school door begrensd wordt. Scholen stellen volgens mij uit gemak soms net iets te snel regels op, en je kan je bij sommige van die regels af vragen of de school op die manier wel een regel mag stellen. Een aantal voorbeelden uit een vrij uitgebreid leerlingenstatuut dat ik tegenkwam:

    “Iedere leerling dient …: -zo min mogelijk wegwerpmateriaal mee te brengen (dus bijvoorbeeld broodtrommels in plaats van plastic zakjes);”

    “In het schoolgebouw en op het schoolterrein wordt Nederlands gesproken.”

    “Het is medewerkers en leerlingen niet toegestaan om: …-e-mailberichten te verzenden die anderszins in strijd zijn met de ethiek c.q. betamelijkheid van de school.”

    Is er voor scholen ook zoiets als een ondergrens of bovengrens (net als bij b.v. gemeentelijke verordeningen). Wat betreft de bovengrens, mag een school eigen regels stellen over iets wat al strafbaar is of al een wettelijke regeling over is? En voor de ondergrens, hoe ver mogen de regels ingrijpen in de persoonlijke sfeer van de leerlingen?

  9. En hoe zit het bijvoorbeeld tijdens schoolreisjes, waarbij leerlingen en leraren soms dagenlang samen optrekken? Hoe zit het met internaten en kinderen die tijdelijk in een pleeggezin worden opgevangen? Mogen ouders zelfs de telefoon wel van hun kinderen afpakken?

    Dit is gewoon een lastig probleem omdat ook kinderen rechten hebben, maar je ook kunt afvragen of een mobieltje echt een primaire levensbehoefte is. Ze gaan toch niet dood als ze geen mobieltje hebben? In dat opzicht zijn die dingen gewoon een hype, omdat kinderen een mobieltje nodig hebben omdat hun vriendjes er ook een hebben. Net als met merkkleding, merk-sportschoenen en al dat soort zaken.

    Het zou misschien een idee zijn een school-abonnement te introduceren. Bij zo’n school-abonnement kan de leerling gewoon een eigen mobieltje gebruiken maar dan wel met een SIM kaart van de school. Deze Simkaart blokkeert dan bepaalde diensten tijdens de schooluren van de leerling, zoals internet, SMS en telefonie. Wel kan de leerling in die tijd de telefoon gebruiken voor het bellen van het alarmnummer en twee zelf in te stellen telefoonnummers. (Om de ouders te kunnen bellen.) Ook het nemen van foto’s en filmpjes wordt hierdoor tijdens de les gewoon geblokkeerd. De techniek hiervoor bestaat al, maar er moet gewoon iemand dit gaan bouwen. (En voor telefoons het vereiste protocol ontwerpen die ook het fotograferen en filmen blokkeert.) Leerlingen die dan naar schook komen met een eigen Simkaart in de telefoon zullen deze dan moeten inleveren, waarna de school deze in een envelop stopt en bij de ouders laat bezorgen. (Of de ouders laat langskomen om het probleem uit te leggen.

    Vraag is alleen of telefoonmaatschappijen en telefoonfabrikanten hieraan willen meewerken. Vast niet, want leerlingen leveren juist veel inkomsten op omdat deze zeer vaak voor de kleinste zaken bellen en nog weinig financiele ervaring hebben om de kosten laag te houden. Menig leerling krijgt een beltegoed van 20 euro per week die ze de eerste dag alweer opbellen, of zo.

  10. @9: Ik wordt niet echt enthousiast van dit distopische beeld. Nogal een heel erg technische oplossing voor een voornamelijk sociaal probleem. Gewoon duidelijk zijn wat wel en niet mag en de consequenties daarvan helder en van tevoren duidelijk maken.

    Volgens mij mag je op privé-terrein (en ik neem aan dat een school daar onder valt?) best strenge regels stellen, zolang je straffen maar proportioneel zijn. Ik ben echter wel van mening dat er geen bewijsmateriaal vernietigd mag worden. Als je regel is dat er helemaal geen foto’s of video’s mag maken dan is het misschien anders, maar als er alleen een bepaald soort foto’s verboden wordt dan moet die foto voor eventuele arbitrage ter beschikking blijven. Desnoods wordt de foto naar een soort digitale kluis verplaatst (a la de meeste virusscanners). Wie daar dan over moet gaan beslissen weet ik niet, maar het zou mooi zijn als daar een commissie van leerlingen en docenten voor in het leven wordt geroepen. Daardoor lok je hopelijk ook een beetje betrokkenheid uit met het schoolbeleid. Eens per maand kom je tezamen met popcorn en pizza’s en beslis je over het lot van alle verzamelde video’s (waarover een dispuut is natuurlijk).

  11. Word in het bedrijfsleven tijdens vergaderingen ook sms-ende medewerkers geaccepteerd? Werkt een afgaande foon ook niet storend tijdens een vergadering? Men zit op school op iets te leren, te werken aan je toekomst en dat is inderdaad een primaire levensbehoefte. Een telefoon niet. Scholen mogen wat mij betreft harder optreden tegen dit fenomeen. Het respect wat men vroeger had op school tegenover een leraar is totaal weggevaagd. Ik vraag me af of leraren nog wel gemotiveerd zijn om aan hun ideaalbeeld die ze tijdens hun opleiding hadden, hun kennis aan de medemens overgeven, nog wel hebben? De motivatie word weggevaagd door storende factoren.. of dit nu een lastige leerling in de les is, of leerlingen die massaal hun twitteraccountje/smsje tijdens een les moeten checken.

    En indien er een noodgeval is waarbij een telefoon echt niet uitgezet kan worden tijdens de les, en ik denk dat bv aan een familielid met een terminale ziekte, zijn er altijd gelegenheden om dit met leraren te bespreken.

  12. Ik geef toe, de technische oplossing zal veel mensen zeker niet bevallen. Het moet ook niet technisch maar sociaal worden opgelost. En ik denk dat het op veel scholen ook weinig problemen oplevert maar er hoeven maar een paar opstandige leerlingen tussen te zitten die zich niet aan de regels houden en vervolgens heeft de school een probleem. Een probleem dat lastiger wordt indien de betreffende school zich vooral richt op moeilijk opvoedbare kinderen. Maar goed, als ik dan kijk naar de USA waar opstandige leerlingen gewoon door de politie worden gearresteerd en soms zelfs getaserd dan denk ik dat het in Nederland nog wel eens vele malen erger kan gaan worden.

    Ik heb even overwogen dat leerlingen op school een speciaal kluisje hebben waar het mobieltje in opgeborgen kan worden maar besef dan dat in geval van nood, de leerling eerst die kluis moet openen indien de leerling de kluis al kan bereiken. (Diefstal uit het kluisje? Is de telefoon dan veiliger bij de leerling zelf?)

    Ik denk dat scholen het moeten accepteren dat leerlingen mobieltjes bij zich hebben. En dus ook moeten accepteren dat er in de klas gefilmd en gefotografeerd kan worden. Hoe daar dan weer mee omgegaan wordt zal in de statuten opgenomen moeten worden.

    SMS’en tijdens de les kan wel simpel worden afgestraft. Neem niet de telefoon in beslag maar alleen de Simkaart. Deze kan in een envelop die de ouders dan later kunnen ophalen wanneer ze er zin in hebben. Deze envelop kan ik een kleine kluis bewaard worden en is ook minder interessant om te stelen dan een telefoon. En de leerling kan dus de telefoon niet meer gebruiken totdat de ouders de simkaart hebben opgehaald, hoewel dat met sommige ouders tot Sint Juttemus kan duren. Hetzelfde kan eventueel ook gebeuren met het geheugenkaartje in de telefoon, zodat foto’s en filmpjes ook in beslag worden genomen en dus een tijdje veilig bewaard worden. Of de batterij van de telefoon, waardoor deze gewoon onbruikbaar wordt, maar wel in het bezit blijft van de leerling. (Maar dan kan de leerling 112 niet meer bellen.)

    Eigenlijk weet ik, op de technische oplossing na, gewoon geen goed alternatief te bedenken dat ook werkt bij opstandige leerlingen…

  13. Ik vraag me af wat ze willen bereiken?

    Telefoon tijdens lesuren innemen als het stoort lijkt me redelijk als je dat in de regels hebt opgenomen.

    Maar ik ken zelf een voorbeeld waar de telefoon standaard moet worden ingeleverd begin van de dag en eind van de dag weer wordt uitgereikt. Niet dat dat altijd gebeurt, als men niet weet dat je een telefoon hebt kunnen ze hem ook niet innemen. Is dat nog wel redelijk tegenwoordig? Als de leerling niet met zijn telefoon bezig is en deze op de trilstand staat zodat het de les niet verstoord, wat is dan de grond van innemen? En als de leerling dan kort kijkt wie een bericht heeft gestuurd tijdens de natuurlijke pauzes die er altijd in een schooldag vallen (wisselen van lokaal voor het volgende vak), wat is daar dan mis mee?

    Filmpjes wissen? Nutteloze actie, met 1 druk op de knop gaan ze naar Youtube. Dat gaat gewoon door als de telefoon geblokkeerd is, dus gewoon tijdrekken en de docent kan wissen wat hij wil het filmpje is al ‘veilig’. Overigens vind ik het ook ongewenst, ik heb op school dingen gezien die aan de kaak gesteld hadden kunnen worden als we destijds smartphones hadden. Direct wissen zou uit den boze moeten zijn, ik zou in ieder geval zelf nooit mijn wachtwoord afgeven ongeacht de gevolgen.

  14. Word in het bedrijfsleven tijdens vergaderingen ook sms-ende medewerkers geaccepteerd?
    Verrassend genoeg, meestal wel. En ja, het stoort. Achteraf kan een medewerker er natuurlijk wel op aangesproken worden, maar als het b.v. een belangrijk telefoontje was van de directie of b.v. een noodgeval betreft zoals iemands zoontje die op school is gevallen en nu met 3 hechtingen opgehaald wil worden uit het ziekenhuis… De gemiddelde volwassene gaat veel beter om met met dit soort zaken van de gemiddelde leerling. Er zijn uitzonderingen maar wie zich bezig houdt met frivole zaken tijdens vergaderingen kan waarschijnlijk vroeg of laat gaan solliciteren…

    Werkt een afgaande foon ook niet storend tijdens een vergadering?
    Vaak wel, ja. Maar zoals gezegd, bij volwassenen zijn telefoontjes vaker van zakelijke aard. Bij jongeren eigenlijk bijna nooit. Tja, misschien de supermarkt die belt of een leerling na schooltijd kan meehelpen vakkenvullen omdat de vaste kracht is uitgevallen of zo. Jeweetwel, voor jongeren met een baantje.

    ik heb op school dingen gezien die aan de kaak gesteld hadden kunnen worden als we destijds smartphones hadden.
    Interessant. In de jaren 80 van de vorige eeuw (ja, ik ben oud) had mijn school (HAVO) besloten dat een bepaald uitje voor de leerlingen niet door kon gaan, ondanks alle moeite die leerlingen en leraren hadden ondernomen om het geregeld te krijgen. Dit resulteerde in een leerlingenstaking die zelfs enkele dagen heeft geduurd en waarvan de leerlingen deze toch best goed georganiseerd hadden. Dat ze daarbij van enkele leraren ook nog steun kregen maakte het voor de schoolleiding nog iets vervelender. Maar het protest stieft uiteindelijk een stille dood simpelweg omdat er geen media-aandacht voor was. Geen internet, geen mobieltjes, geen digitale camera’s, dus voor de leerlingen weinig middelen om deze gebeurtenis vast te leggen en meer aandacht te vragen. Het schoolbestuur dat de stakers gewoon het dak opstuuurt, wat enkele leerlingen vervolgens ook deden, waarna ze werden geschorst en de grootste druktemakers dus verdwenen. Een week later was het gewoon stil.

    Een dergelijk protest zou tegenwoordig mogelijk zelfs de internationale aandacht trekken. Indertijd haalde het misschien net pagina 21 van een locaal stadskrantje…

  15. @14: Dat is zeker waar, onder het tapijt schuiven is lastiger geworden. Wel een risico dat alles maar in het nieuws komt men er apatisch van wordt.

    Ik had het helaas over leerlingen die andere leerlingen bedreigen en beroven met een mes, waar omstanders bij stonden. Maar als ze erop aangesproken werden waren er 20 ‘getuigen’ die verklaarden dat er niets aan de hand was. En ze waren slim genoeg om te zorgen dat het mes ook meteen onvindbaar werd.

    Ik heb het over een overval op onze kantine door leerlingen van een nabij gelegen school. We waren gewaarschuwd dat ze mogelijk kwamen, ze zijn door verschillende leerlingen – waaronder ikzelf – bij ons op school herkend. Maar toen de politie onderzoek ging doen stonden ze op hun eigen school geregistreerd als present en was er een hele klas die verklaarde dat ze bij de les waren. Je vraagt je af wat er aan te pas heeft gekomen om de hele groep tegen de politie te laten liegen. Maar goed we hebben het dan ook over de school waar een tijdje een opmerkelijk aantal leerlingen ‘zelfmoord’ pleegde door van het dak af te springen. Vandaag de dag had waarschijnlijk de halve kantine de overval op de mobiele telefoon gehad. En was de waarschuwing waarschijnlijk veel eerder gekomen waardoor de politie ze simpelweg op had kunnen wachten.

    Mijn laatste twee jaar op deze school ging de voordeur standaard op slot tijdens de lesuren en werd er een groot afsluitbaar hek omheen geplaatst. Toen ik er was voor de reunie bleek de beveiliging nog meer opgeschroefd. Ik heb zelf met plezier op die school gezeten, maar ik heb dingen gezien en die heb ik goed onthouden …

    Op zich ook een leuke juridische vraag … wat kan de politie nog doen tegen dit soort criminelen die op verzoek een blik ‘getuigen’ optrommelen? Ik vrees alleen nog maar hopen dat iemand met een mobieltje stiekem een opname of fotos heeft gemaakt.

  16. @Elroy #15, inderdaad, mobieltjes kunnen ook worden gebruikt om criminele leerlingen mee vast te leggen en ik denk dat scholen daar veel minder bezwaar tegen maken. De politie begint ook steeds meer het nut in te zien van beelden die door omstanders worden gemaakt en vraagt daar tegenwoordig ook steeds vaker om. En steeds meer personen filmen ook gewoon hun dagelijkse leven. Ikzelf heb een App voor op mijn tabler die ik in de auto in een standaard zet, ik start de app en de app filmt mijn gehele rit van huis naar werk en weer terug. Mocht ik ooit in (of bij) een ongeluk betrokken raken dan heb ik meteen videobeelden van dat ongeluk. Maar ik kan mij voorstellen dat andere automobilisten daar niet blij mee zullen zijn en dat er misschien wel personen zullen gaan proberen om het maken van dergelijke beelden te verbieden. Mijn App werkt namelijk samen met mijn GPS en geeft dus ook mijn snelheid aan. Wie mij dan met hoge snelheid inhaalt wordt dus betrapt. Mocht die persoon daarbij voor mij in beeld komen terwijl hij bovenop een andere auto knalt dan zal die persoon al helemaal niet blij worden als mijn beelden vervolgens in een rechtzaak opduiken. Zelfs al is het alleen blikschade, mensen zijn gewoon nooit blij als anderen hun fouten vastleggen.

    Met scholen is het precies hetzelfde. Leraren staan voor de klas en doen soms dingen waardoor ze compleet belachelijk worden gemaakt. Leerlingen haalden dan ook graag geintjes met hen uit. (Ik ook. Ik nam kleurkrijtjes en tipp-ex en schilderde de krijtjes wit. Maar als de leraar dan op het bord ging tekenen…) Een leraar die doordraait, een lerares die met een kort rokje op een stoel zit waarbij een leerling de boel onder de tafel fotografeert, zelfs kleine foutjes zoals het morsen van een kop koffie zijn zaken die leraren al helemaal niet willen terugzien op YouTube. Hoe leer je daar uiteindelijk mee omgaan?

    En op de vraag wat de politie kan doen indien criminelen een blik nep-getuigen laat opdraven? Simpel: duidelijk maken dat meineed strafbaar is en ze daarmee tevens gezien kunnen worden als medeplichtigen, indien bewezen kan worden dat hun verhaal niet klopt. De vraag is dan alleen of de kwestie belangrijk genoeg is om er de benodigde mankracht aan te besteden. Dergelijk onderzoek is duur en moet in verhouding staan met het misdrijf. Een vechtpartijtje zonder gewonden is dat niet waard. Een diefstal waarbij na fouilleren geen gestolen waar worden gevonden is ook niet de moeite waard.

    Mijn oude school kreeg in mijn laatste jaar daar ook steeds meer beveiliging en toen ik er enkele jaren nogmaals langs kwam was er een compleet hek omheen gemaakt dat ook inderdaad op slot ging. En nog een paar jaar later werd de school afgebroken want er was een nieuw gebouw naast geplaatst. Kleiner, maar met meer verdiepingen en met minder plek voor de leerlingen om buiten rond te kunnen hangen. Geen hek meer, maar wel een stevige voordeur…

  17. Ik lees veelvuldig de vraag wat er mis is met het checken van een smsje tijdens de les. Ik werk zelf in het onderwijs (middelbare school) en heb wel een antwoord op die vraag: het checken van een keer één enkel sms’je lijkt een onschuldig iets. Maar het is uiteraard niet één enkel sms’je. Veel leerlingen gebruiken Ping, What’s App of andere gratis sms-diensten, waarmee ze tientallen en soms wel honderden berichten per dag (!) sturen. Het zijn vaak korte berichten die binnen luttele secondes zijn getikt en die dus vaak niet kunnen worden opgemerkt door ons docenten. Het is dus niet één keer dat de concentratie van de leerling in kwestie wordt doorbroken door een binnengekomen bericht dat beantwoord moet worden, maar het is een aaneenschakeling van concentratiegebrek. Terwijl een leerling wacht op een antwoord terug, is hij absoluut niet bezig met de lesstof; die tijd zal hij thuis moeten inhalen, met als gevolg de veelgehoorde klacht van ouders: “Hij heeft zoveel huiswerk! Hij zit tot elf uur ’s avonds boven te werken!” Als de leerlingen meer zouden doen in de les en geconcentreerd meedoen in de les, halen ze meer rendement uit de lessen en hoeven ze minder thuis zelf uit te zoeken (naast het gewone huiswerk). Daarnaast: zit het kind wel echt geconcentreerd te leren als hij boven op zijn kamertje zit of doet hij tussendoor ook wat anders? Zet hem of haar in de huiskamer of keuken, opdat je zicht hebt op wat hij daadwerkelijk doet (zit hij boven niet te twitteren?) Ik heb laatst overigens meegemaakt dat een moeder (!) tijdens de les haar zoon belde om te zeggen dat hij de vrijdag erop een tandartsafspraak had en het in zijn agenda moest opschrijven. Ongelooflijk!

    Overigens ben ik van mening dat ook volwassenen tijdens vergaderingen hun telefoon gewoon uit moeten zetten, te beginnen met de leden van de Tweede Kamer. Laat hen als publieke figuren het goede voorbeeld geven.

  18. @Maria, dat is de verkeerde mentaliteit. Die leerlingen worden uiteindelijk volwassen en moeten dan ook geleerd hebben om om te gaan met zaken die hun aandacht kunnen afleiden. Er zijn best veel leerlingen bij wie het wel goed lukt om zich te concentreren en toch ook the pingen en whatsappen. Dit is een vaardigheid die voor volwassenen ook zeer practisch kan zijn. In het bedrijfsleven is het vervelend, maar vaak ook noodzakelijk om tijdens vergaderingen telefonisch bereikbaar te blijven. Dan moet je zeker goed gebruik kunnen maken van alle bronnen die je hebt om met anderen in contact te blijven. Pingen en Whatsappen en toch je concentratie behouden is een vaardigheid die scholen eigenlijk leerlingen aan zouden moeten leren. Laat ze maar zakken indien het hen teveel blijft afleiden! Bespreek het gedrag met hun ouders, geef aan dat de leerling nog niet goed met de telefoon om kan gaan en laat de ouders maar beslissen of de leerling zijn telefoon of zijn opleiding zal moeten opgeven.

    Bij een werknemer geldt gewoon hetzelfde. Een werknemer die zich teveel laat afleiden door dergelijke zaken staat gewoon op straat. En ja, dat is een harde les die hopelijk leerlingen al snel zullen leren. Als ze slechte resultaten behalen doordat ze afgeleid raken, dan zakken ze maar. Of ze leren zich beter concentreren.

    Ja, veel van dergelijke berichten en telefoontjes zijn vaak flauwekul-discussies maar daar gaat het niet op. Wat belangrijk is, is dat niemand zich erdoor laat afleiden. Mobieltjes bestaan nu eenmaal en we zullen eraan moeten wennen.

    Verder denk ik niet dat leerlingen tot 11 uur ’s avonds zitten te studeren. Die zijn dan thuis ook aan het pingen en zo, maar doen het op een manier waarbij hun ouders denken dat ze hard aan het werk zijn. Ouders houden hun kinderen toch nauwelijks meer in de gaten als een kind in zijn eigen slaapkamer zit, en dat kinderen niet meer gezellig in de huiskamer hun huiswerk maken tot hun ouders hen naar bed sturen is ook steeds meer van deze moderne tijd. Een halve eeuw geleden deden kinderen hun huiswerk aan de keukentafel want ze hadden heeneens een bureau in hun eigen kamer. Tegenwoordig?… Tja… Gezinnen veranderen. Zat men vroeger gezellig bij elkaar, nu zit vaak iedereen op zichzelf naar de eigen televisie te kijken en zo…

  19. @18: Op zich een goed argument, maar de leerlingen zijn niet bij die les aanwezig om te leren hoe ze met afleiding moeten omgaan, maar om de lesstof. Daarnaast zijn ook andere leerlingen de dupe van een afgeleidde leerling. Er moet natuurlijk een goede balans zijn tussen eigen verantwoordelijkheid en regels, maar in dit geval lijkt me het heel verstandig en zelfs normaal om dit soort dingen te verbieden.

    Als een postercampagne “Ik SMS niet, ik leer” (om maar een jaren 80-campagne uit de kast te trekken) zou werken, dan is dat natuurlijk beter, maar ik ben bang dat dat niet gaat werken.

    PS: Ik heb het altijd een goed idee gevonden om bij rijscholen ook een verplichte les “dronken autorijden” in te voeren 🙂

  20. ik loop in een Franse supermarkt en wil een foto nemen: de beveiliging verhindert mij dat (“huisregels”) ik zit in het theater en hoor bij aanvang van de show: audio- en video-opnames maken is verboden. ik ga naar een museum en bij de ingang staat: verboden foto’s maken enz enz

    In al die gevallen accepteert men dat verbod zonder te discussiëren over wel of niet besproken hebben van regels of statuten. Waarom dan wel en op school niet? Is school dan als omgeving nog meer openbaar dan een supermarkt, theater of museum????

    Het lijkt me dat ik, als ik ben ‘ingehuurd’ voor het verzorgen van lessen, van de aanwezige leerlingen mag verwachten dat ze iets doen met wat de school – via mij- biedt. Als mijn leslokaal voor de leerlingen een ‘chillplek’wordt waar je gaat zitten, je tas op tafel zet, je flesje water pakt – en oh ja, ook nog een boek- en je mobiel checkt op meldingen vanuit de andere kant van het lokaal of gebouw, wat is mijn rol dan nog in dit geheel??????. Je kan er lang en breed over praten maar als een leerling vindt dat hij in mijn les meer met zijn mobiel bezig moet zijn dan de lesstof, dan heb ik het recht om deze leerling te negeren en mijn aandacht te richten op de leerlingen die wel zonder mobiel kunnen gedurende 45 minuten. Uiteindelijk komt de leerling zichzelf wel tegen. Mobielgebruik is nog geen examenvak!

  21. ik loop in een Franse supermarkt en wil een foto nemen: de beveiliging verhindert mij dat (“huisregels”) ik zit in het theater en hoor bij aanvang van de show: audio- en video-opnames maken is verboden. ik ga naar een museum en bij de ingang staat: verboden foto’s maken enz enz

    In al die gevallen accepteert men dat verbod zonder te discussiëren over wel of niet besproken hebben van regels of statuten. Waarom dan wel en op school niet? Is school dan als omgeving nog meer openbaar dan een supermarkt, theater of museum????

    Het lijkt me dat ik, als ik ben ‘ingehuurd’ voor het verzorgen van lessen, van de aanwezige leerlingen mag verwachten dat ze iets doen met wat de school – via mij- biedt. Als mijn leslokaal voor de leerlingen een ‘chillplek’wordt waar je gaat zitten, je tas op tafel zet, je flesje water pakt – en oh ja, ook nog een boek- en je mobiel checkt op meldingen vanuit de andere kant van het lokaal of gebouw, wat is mijn rol dan nog in dit geheel??????. Je kan er lang en breed over praten maar als een leerling vindt dat hij in mijn les meer met zijn mobiel bezig moet zijn dan de lesstof, dan heb ik het recht om deze leerling te negeren en mijn aandacht te richten op de leerlingen die wel zonder mobiel kunnen gedurende 45 minuten. Uiteindelijk komt de leerling zichzelf wel tegen. Mobielgebruik is nog geen examenvak!

  22. @Matthijs, lesstof is maar een onderdeel van een opleiding. En ja, het is het meest belangrijke onderdeel. Maar even belangrijk is het dat scholen hun leerlingen de benodigde sociale vaardigheden bijbrengen. Meestal gewoon de basis-beginselen voor zaken die ze in het dagelijks leven nodig zullen hebben. Iets simpels als maatschappijleer en seksuele opvoeding, bijvoorbeeld. Beiden toch een beetje aparte lesstof. Maar ook zaken als gymnastiek, zanglessen en allerlei andere zaken. Ik ging zelf naar school in de tijd van de ZX-81 en de ZX Spectrum. MS-DOS was net door Bill Gates van CP/M afgekeken. Maar mijn school vond het toen toch al belangrijk om te kijken of er op de een of andere manier les gegeven kon worden in informatica. Wel op vrijwillige basis maar daar zat ik toen met diverse klasgenootjes vakjes inkleuren op papieren ponskaarten. Zo maakten we simpele programma’s die vervolgens geponst zouden worden en verwerkt door een of andere computer zodat we de week erna het resultaat terugkregen. Fantastisch, gewoon! Zo zouden scholen eigenlijk ook moeten omgaan met mobiele telefonie-vaardigheden. In plaats van het te verbieden kun je leerlingen ook bewust maken van een goed gebruik van dergelijke apparaten. Betrek de techniek bij de opleidingen en het zal allemaal een stuk eenvoudiger worden.

    In mijn tijd hadden leraren ook moeite om de nieuwe technieken bij te houden. Zo was ik als een der eersten in het bezit van een programmeerbare rekenmachine. Die kon 50 stappen opslaan tot ik hem weer uitzette. 🙂 En ik was erin geslaagd de ABC formule erin te programmeren zodat ik tijdens de proefwerken alleen maar A, B en C hoefde in te vullen en de machine gaf mij het resultaat. Meesterlijk! Totdat mijn wiskunde-leraar gewoon merkte dat door het uitzetten van de rekenmachine, ik die stappen meteen weer kwijt was. De rekenmachine was daardoor gewoon toegestaan en ik leerde de code voor die formule uit mijn hoofd om deze vervolgens weer snel in te kunnen voeren. Was de leraar ook tevreden mee, want als ik die code uit mijn hoofd kende, dan kende ik ook de formule. Als die leraar die rekenmachine had verboden was ik waarschijnlijk geen programmeur geworden. Dan was een interessante uitdaging mij ontnomen.

    Zo ook met mobieltjes. Accepteer ze in de les en leer leerlingen ermee om te gaan en de nieuwe generatie zal niet snel afgeleid worden door dergelijke apparaten. Verbied ze, en de volgende generatie probeert het toch stiekem en is afgeleid doordat ze moeten nadenken over hoe ze de regels moeten omzeilen…

    Nu alleen de grote vraag… Hoe combineer je mobiel gebruik met de lesstof? Tja, misschien via mobiel Internet? Sta het bijvoorbeeld toe dat leerlingen tijdens de les gebruik maken van een mobieltje om via Internet en andere bronnen het antwoord te vinden op diverse vraagstukken. Vraag ze b.v. om de hoofdstad van Honduras op te zoeken, of het soortelijk gewicht van lood. Of misschien gewoon de titels van boeken geschreven door Harry Mulisch. Weten ze niet uit hun hoofd en staat misschien in hun lesboeken, maar als ze dat mobiel ook snel vinden, da’s dan goed genoeg, toch?

  23. @André, in de supermarkt, theater of museum heb je vaak te maken met volwassenen of met kinderen onder begeleiding van volwassenen. Op scholen heb je voornamelijk te maken met grote groepen kinderen met tegenwoordig steeds minder volwassenen om de boel op orde te houden. Je ziet bij winkels vaak beperkingen op het aantal scholieren dat naar binnen mag, bij theaters die vereisen dat kinderen onder begeleiding van volwassenen zijn en ik denk dat er maar weinig kinderen zijn die vrijwillig naar een museum gaan. 🙂

  24. @Wim. Ah de ZX-81, daar heb ik mijn eerste pogingen tot AI op gedaan: input x; print “hallo ” + x +”, hoe gaat het met jou?”, of iets dergelijks. Heel coole tiptoetsjes had dat ding. Mijn school was een van de proefscholen voor het invoeren van de grafische rekenmachine (via Freudenthal Instituut). Op zich heel vooruitstrevend, maar ja, de potentie voor misbruik was aanwezig. Wij moesten bij toetsen dan de rekenmachine dus ook eerst wissen (of met een programmatje draaien dat net alsof deed, daar trapten ze ook in, haha).

    Tot nu toe hoor ik alleen slechte verhalen over het gebruik van mobiel internet in de les. Ik ben het met je eens dat dit potentieel zeer nuttig kan zijn, maar als ik naar mezelf kijk dan weet ik hoe snel ik in de valkuil die wikipedia heet trap. Dat moet dus echt begeleid worden. Maar zolang het gerelateerd is aan de lesstof zou het moeten kunnen, lijkt me.

  25. @ Wim: “Op scholen heb je voornamelijk te maken met grote groepen kinderen met tegenwoordig steeds minder volwassenen om de boel op orde te houden” schrijf je, dus is dat dan het probleem? We kunnen de grote groepen niet in de hand houden? Ik kan me het niet voorstellen. Het ging mij er om dat er in bepaalde situaties geaccepteerd wordt dat er regels zijn en dat men zich daar aan houdt. Voorbeeld: de baas van de supermarkt die de vakkenvullers (scholieren) verbiedt de telefoon te gebruiken tijdens het werk. Men accepteert deze regel klakkeloos. Als het echter school betreft komen “ineens” allerlei zogenaamd zwaarwegende factoren als privacy en noodzakelijke bereikbaarheid om de hoek kijken. Ofwel, waarom is het in de ene situatie zo’n discussie en in de andere niet?

  26. @ Wim: “Op scholen heb je voornamelijk te maken met grote groepen kinderen met tegenwoordig steeds minder volwassenen om de boel op orde te houden” schrijf je, dus is dat dan het probleem? We kunnen de grote groepen niet in de hand houden? Ik kan me het niet voorstellen. Het ging mij er om dat er in bepaalde situaties geaccepteerd wordt dat er regels zijn en dat men zich daar aan houdt. Voorbeeld: de baas van de supermarkt die de vakkenvullers (scholieren) verbiedt de telefoon te gebruiken tijdens het werk. Men accepteert deze regel klakkeloos. Als het echter school betreft komen “ineens” allerlei zogenaamd zwaarwegende factoren als privacy en noodzakelijke bereikbaarheid om de hoek kijken. Ofwel, waarom is het in de ene situatie zo’n discussie en in de andere niet?

  27. Mobiel internet op het werk gaat vaak wel goed, dus ik snap niet dat het op scholen niet werkt. Maar zoals gezegd, werknemers beseffen dat hun baan afhangt van hun gedrag. Wie zich misdraagt wordt daarop aangesproken en kan uiteindelijk zonder baan komen te zitten. Voor scholieren ligt het anders. Ze moeten gewoon naar school. Punt. Ze kunnen op wangedrag worden aangesproken en mogelijk zelfs om geschorst worden maar dankzij de leerplichtwet moeten ze uiteindelijk toch gewoon weer naar school. Ze hebben nog weinig tot geen verantwoording voor hun eigen daden. Immers, hun ouders zorgen wel voor eten, een slaapplek, kleding en wat ze nog meer nodig hebben. Verbieden heeft nooit zin gehad, ook niet bij volwassenen. Begeleiding is wat ze nodig hebben.

  28. @André, School en supermarkt zijn twee verschillende zaken. Wie een bijbaantje in de supermarkt heeft en continu zit te pingen en SMS’en en dus niets uitvoert, die krijgt gewoon ontslag en dus geen extra geld. Voor scholieren een goed motief om alsnog de regels te volgen. Met het baantje in de supermarkt geldt gewoon dat je geen geld krijgt als je de regels niet opvolgt. Maar het volgen van lessen en het behalen van goede resultaten levert scholieren maar erg weinig op.

    Mijn ouders hebben mij flink gemotiveerd om hoge cijfers te behalen door mij geld te geven voor hoge rapportcijfers. Ik moest betalen voor de lage cijfers. En bij mij heeft het hen best wat gekost. 🙂 Okay, gemiddeld tussen de 50 en 75 gulden, maar toch… En dat per rapport, dus drie keer per jaar.

    Geen idee of andere ouders hun kroost ook op deze manier motiveren. Zou een goed idee zijn. De groep gemotiveerd houden is gewoon belangrijk. Als leerlingen alleen op school zitten omdat het moet, omdat anders de schoolinspecteur hen op straat oppikt en in de boevenwagen naar school brengt… Tja, nul komma nul motivatie in dat geval. Zowat slavenarbeid…

    Maar eigenlijk is dit een onderwerp waar je ook jongeren bij zult moeten betrekken. Hoe denken zij dat dit probleem aangepakt dient te worden?

  29. @ Wim. Je link ondersteunt mijn verhaal: per situatie moet je heel goed weten wat je wel of niet kan doen. Ben je eigenwijs, dan krijg je een boete/straf/waarschuwing/ontslag enz enz. In een schoolsituatie is het blijkbaar niet mogelijk een duidelijk, eenduidig, helder, onbetwistbaar, niet-discutabel beleid te maken.

  30. @ Wim. Je link ondersteunt mijn verhaal: per situatie moet je heel goed weten wat je wel of niet kan doen. Ben je eigenwijs, dan krijg je een boete/straf/waarschuwing/ontslag enz enz. In een schoolsituatie is het blijkbaar niet mogelijk een duidelijk, eenduidig, helder, onbetwistbaar, niet-discutabel beleid te maken.

  31. Maar het verschil is wel dat die man gewoon een telefoon de rechtzaal in had kunnen nemen. Op het moment dat hij werd gebeld (tril-alarm, dus zonder geluid) had hij even naar buiten kunnen lopen of wachten om later terug te bellen. Hij koos de asociale aanpak en werd daarvoor dus gestraft. Dit geldt ook voor scholieren. Laat ze die mobieltjes maar meenemen en laat ze die zelfs maar gebruiken in de klas, zolang het verder niemand anders stoort. En schors een leerling rustig voor een dag wegens het bellen tijdens de les, zodat zijn ouders van het wangedrag horen en dus zullen beseffen dat dit een probleem is dat zij zullen moeten aanpakken. Of laat ze nablijven. Of schrijf een brief aan hun ouders om die bij het probleemgedrag te betrekken.

    Maar dat is een totaal andere oplossing dan het gewoon verbieden van mobieltjes wat vaak geopperd wordt. Mobieltjes kunnen immers ook een enorm hulpmiddel zijn in de les. Scholen willen van tevoren al dingen verbieden waarbij in andere situaties alleen wordt opgetreden indien een huisregel wordt overtreden. Maar goed, scholen gaan om met personen die nog het nodige te leren hebben qua sociale vaardigheden. Het gebint met het leren poepen in een pot en niet meer in een luier en ontwikkelt zich uiteindelijk tot sociaal gedrag dat wij allen acceptabel vinden. (Met af en toe uitzonderingen, zoals openbare dronkenschap, verkeersregels negeren, bellen in de bioscoop en je broek laten zakken in een nonnenklooster om maar eens zaken te noemen die we ook bij volwassenen sociaal niet accepteren.)

    1. Als je de blogpost leest zal je zien dat er weinig duidelijkheid is nog. Het lijkt mij onredelijk en buiten proportioneel. Er rijst bij mij nu wel een vraag.

      Tijdens schooltijd sta je onder toezicht van de school. De school kan dan (is?) zelfs verantwoordelijk zijn voor wat jij doet en wat er met jou gebeurt. Scholen zijn er echter als de kippen bij om duidelijk te maken dat die verantwoordelijkheid eindigt na afloop van de lesuren en hetverlaten van de school.

      Als zij buiten die tijden geen verantwoordelijkheid nemen over de leerling, op basis van welk recht onthouden ze hem dan toegang tot zijn bezittingen? Op basis van welke wet heeft de school het recht? Of gaat het om een overeenkomst? Jouw ouders als minderjarige gaan een overeenkomst aan met de school, waar de schoolregels onderdeel van uitmaken?

      Ik zou zeggen dat zo’n overeenkomst geen stand kan houden, je hebt namelijk praktisch niet de vrije keuze van een school. En dus niet de mogelijkheid om niet akkoord te gaan hiermee.

    2. Hangt af van de omstandigheden, of er regels over opgenomen staan in de reglementen waar jij (en je ouders) mee accoord zijn gegaan en of de leraar de telefoon wel netjes opbergt. Een duidelijk Ja/Nee is niet te geven.

      In het algemeen, als je aan het eind van de schooldag de telefoon niet terugkrijgt dan is het antwoord: NEE, tenzij…

      1. Wim, wat doe je dan met de vraag of je die reglementen niet onredelijk bezwarend kan noemen. Je hebt geen keuze dan ermee akkoord gaan (leerplicht). Ik kan mij voorstellen dat een hele week een telefoon innemen onredelijk bezwarend is. Ga je daarmee akkoord als je de keuze hebt? Ik niet in iedergeval en doorgaans ben ik heel redelijk 😉

        1. Elroy, dat je geen keuze hebt snap ik niet zo. Je bent toch vrij om de school te kiezen die je wilt? De leerplicht stelt niet dat je naar die school moet, alleen dat je naar een school moet. Door je in te schrijven op die school ga je akkoord met de voorwaarden/regels van die school.

          1. N.P. Dat is de theorie, de praktijk is soms weer barstiger. Lagere scholen zijn nog veel groter probleem, die selecteren in de praktijk gewoon. Voor sommigen is een middelbare school ook niet vrij te kiezen uit reis kosten oogpunt. Niet iedereen verdient zoveel dat hij vrij kan kiezen om maar een OV abonnement aan te schaffen voor de kinderen.

        2. Elroy, ik zei al: Nee, tenzij… Ofwel, een onderwijzer kan ziet zomaar een telefoon voor langere tijd in beslag nemen, tenzij…

          Wat de “Tenzij” inhoudt hangt af van de situatie, de reglementen en in hoeverre de ouders van de minderjarige leerlingen accoord zijn gegaan met dat reglement. Stel dat de leraar gewoon even de ouders belt om te vragen of hij de telefoon een week in bewaring mag nemen als strafmaatregel, en de ouders tsemmen daarin toe, dan heb je als minderjarige er nog maar weinig over in te brengen. Uiteindelijk ligt het initiatief in zo’n geval bij de ouders, die de school op deze actie moet aanspreken. Maar ja, soms zijn ouders het gewoon eens met de leerkrachten die een bepaalde straf hebben bedacht en als minderjarige heb je dan een lastig probleem. En veel van hen zullen niet goed weten wat ze zelf dan nog kunnen ondernemen, indien hun ouders niet willen meewerken…

    3. ‘mag een docent je telefoon een week innemen ja of nee #duidelijkheid AUB’ Gewoon voor mijn informatie: Is dit volgens de moderne omgangsvormen een gangbare manier om gratis advies te vragen aan deskundigen? Ik vind de toon nogal, laten we zeggen, ‘dwingend’.

    1. Niet zonder toestemming van jouw ouders. Uiteindelijk is het hun telefoon en heb jij deze in bruikleen, omdat jij zelf geen contracten kunt aangaan met telefonie-maatschappijen omdat je minderjarig bent. Feitelijk is het niet jouw telefoon maar hun telefoon, ook al heb je hem betaald met je krantenwijk en/of oppas-geld. 😉

      De praktijk? Er zijn nog geen rechtzaken hierover geweest maar een klachtencommissie heeft bepaald dat dit eigenlijk ongepast is omdat jouw ouders jou met een bepaalde reden van een telefoon hebben voorzien. Maar die klachtencommissie is als een muis die naast een olifant over een brug loopt en zegt: “Wat stampen wij lekker, he?” Jouw school hoeft zich er weinig van aan te trekken.

      Tip: bespreek het met jouw ouders en laat het hen regelen met jouw school. Mochten ze het met de school eens zijn, dan is het nog altijd beter dat jouw ouders je mobiel in beslag nemen dan jouw school… 😉

      1. Formeel is het wél zijn telefoon en contract. Wanneer de transactie met toestemming is uitgevoerd (of deze gebruikelijk is, zie 1:234 BW) dan is de rechtshandeling geldig. De minderjarige wordt dan eigenaar en contractspartij.

        Als de ouders de toestemming onthouden, is de rechtshandeling nietig. Daarmee is er géén koop gesloten. De telefoonwinkel blijft eigenaar van de telefoon. Er is ook geen belcontract. Of dat betekent dat hij gratis mocht bellen dan wel een vergoeding voor de gebelde minuten moet betalen, is iets waar ik nog steeds niet helemaal uit ben.

        1. Heel formeel genomen wel, mits de ouders toestemming hebben gegeven. Maar de ouders kunnen hieraan voorwaarden verbonden vanuit “pedagogisch” opzicht. Je zou het als een contract tussen ouder en kind kunnen zien, waarbij het kind de eigenaar is, onder bepaalde voorwaarden. Een minderjarige die vervolgens zich slecht gedraagd zou hiermee dit “contract” kunnen breken, waardoor de ouders weer eigenaar zijn van de telefoon. Maar goed, dat is wel super-formeel. Vandaar ook mijn opmerking dat als de ouders de school toestemming geven om de telefoon enkele dagen in beslag te nemen, deze jongeman daar eigenlijk nog maar weinig aan kan doen. Nou ja, boos worden op zijn ouders, maar of dat helpt. Aan de andere kant, als de ouders contact opnemen en aangeven dat de telefoon per direct teruggegeven dient te worden, dan dient de school dat ook te doen. Risico is alleen dat de school dan een andere “strafmaatregel” zal uitvoeren, zoals een schorsing van de leerling van enkele dagen. Wat is prettiger? Telefoon drie dagen in beslag genomen of de leerling drie dagen geschorst, en dus thuis? 🙂

    2. Aangenomen jij zou mijn zoon zijn, en als je me kent ben je daar best wel blij om dat je het niet bent misschien, zou mijn vraag zijn: Wist je of had je redelijkerwijze kunnen weten, dat de school jouw mobieltje voor drie dagen inneemt als je het tijdens de lessen zonder toestemming en buiten een noodgeval (112 bellen bijvoorbeeld) gebruikt? Indien ja, dan is de consequentie bij het toch gebruiken bewust aanvaard en is je mobieltje dus x dagen weg. Zoiets van billen branden en blaren zitten, zou ik zeggen. Indien deze regeling NIET duidelijk door de school is gecommuniceerd, maar plotseling door een leerkracht is bedacht, zou ik persoonlijk op school verschijnen en met de leerkracht bespreken, wat passende consequenties zijn, met als minimum vordering dat tenminste ik dat ding overhandigd krijg. Of ik het dan weer aan jou zou geven staat op een ander blad.

  32. ik zit in groep 8 maar mijn meester neemt tijdens schooltijd onze telefoons in maar in een la van de meester met fietssleutels dus onze telefoons gaan kapot maar als we dat zeggen tegen onze meester dan zegt hij dat we een ander hoedje moeten kopen mar moet dit of mogen wij onze telefoons gewoon bij ons houden?

    1. De school mag regels opstellen en ik denk dat het niet onredelijk is om de telefoons af te nemen (zeker op de basisschool). De meester moet er natuurlijk wel voor zorgen dat er dan zorgvuldig mee omgegaan wordt en dat beschadigingen (zo veel mogelijk) worden voorkomen.

      ….Mompelt verder iets over waarom je in groep 8 een mobiel nodig hebt en dat ik blijkbaar echt oud wordt…..

    2. Hoedje? Ah, hoeSje… . Als de school telefoons in beslag neemt en later beschadigd terug geeft dan is de school verantwoordelijk voor de schade en kun je daar een claim over indienen. De vraag is dan alleen hoeveel de schade is. Een krasje op het scherm is irritant maar niet de prijs van een nieuwe telefoon waard. Overigens vraag ik mij af of het echt jouw telefoon is. In principe kun je niet zonder toestemming van je ouders een contract afsluiten, aangezien je nog in groep 8 zit. Prepaid of abonnement, je hebt toestemming nodig. Je zou dus kunnen stellen dat het de telefoon is van je ouders die beschadigd is geraakt en dus zul je aan je ouders moeten vragen om actie te ondernemen. Zij zijn ook diegenen die akkoord zijn gegaan met de schoolregels betreffende mobiele telefoons op de school. En omdat zij ermee akkoord gaan, moet je dus nog steeds je telefoon inleveren. En omdat je weet dat er risico’s zijn dat je telefoon beschadigt raakt kun je beter een hoesje kopen ter bescherming dan achteraf gaan klagen over hoe de school jouw spullen mishandelt. En heel belangrijk: doe goed je best op school zodat je er binnen de kortste keren van af bent. Als je groep 8 opnieuw moet doen, dan ga je nog langer balen over je mobieltje…

  33. Mijn gsm werd afgenomen nadat ik een sms kreeg van een afwezige lerlinge de leerkracht nam hem af en begon vervolgens mijn privé berichten te lezen zo las ze bv. Een bericht over de afwezige dat ze ruzie had met een medeleerlinge vervolgens kwam ze bij een klasgroep waar een foto van haar in stond gepost door de afwezige leerlinge hierdoor moest ik naar de directeur omdat ik de groep had aangemaakt (wat eigenlijk wel mag ) en als één van ons nu een nieuwe groep maakt worden we geschorst maar mijn vraag is ; mag een leerkracht in zo een situatie mijn privé berichten lezen die daar niets met te maken hebben ?

    1. Afnemen mag, maar vervolgens je prive-berichten mag niet. Je prive-berichten vervolgens ook nog delen met de directeur mag in principe ook niet, tenzij er zwaarwegende redenen zijn. (B.v. omdat jij doods-bedreigingen uit.) Maar in je recht staan en je recht ook daadwerkelijk krijgen zijn twee verschillende zaken. Je hebt daarnaast te maken met het school-regrelement die aangeeft of een docent een toestel mag innemen. En als dat mag en deze staat nog open op je prive-berichten dan is het onvermijdelijk dat de docent deze kan inzien. (Telefoon dus uitzetten voor je hem af geeft!) Als ze daarbij iets tegenkomt wat verontrustend is dan kan de docent dit dus laten escaleren richting directie. Wat ze heeft gedaan is dan ook niet strafbaar, maar alleen onrechtmatig. Hooguit zal je docent 500 strafregels moeten schrijven met de tekst: “Ik mag niet zomaar de prive-berichten van mijn leerlingen op hun mobiele telefoon lezen.” Het grootste probleem is namelijk dat scholen nog steeds vrij ongestraft de privacy van hun leerlingen kunnen schenden omdat men dit “normaal” vindt.

      1. Telefoon dus uitzetten voor je hem af geeft!

        Offeh, uitzetten voordat je de klas binnen gaat? Scheelt een hoop gezeur. Een vergissing kan gebeuren hoor, dus ik zou het ook nogal overdreven vinden als je bij het krijgen van een enkel SMSje direct je telefoon moet afstaan. “Hee zet es uit!” zou voldoende moeten zijn. Is dit al de vierde SMS en stuur je zelf ook regelmatig SMSjes tijdens de les dan is het volkomen terecht natuurlijk.

        Priveberichten lezen is niet zo netjes natuurlijk. Maar wie heeft er niet eens voor de klas een briefje moeten voorlezen, wat je nota bene niet eens zelf geschreven had! 🙂

        1. Hehe, ik moest dat eens. Met de mededeling gaat je geen sodemieter aan kon ik mij melden bij de directie. Maar het berichtje heeft niemand behalve ik gelezen. Nu geef ik meteen toe dat ik niet de makkelijkste leerling was, ik was nogal eigenwijs en principieel. Liever de straf dan een ongemeende verontschuldiging 😉

    2. Ik zeur normaal niet over taalfouten, ik maak ze zelf ook, maar als je advies zoekt is het wel zo beleefd een beetje aandacht aan je taalgebruik te besteden. Call me old fashioned, maar ik vind het gewoon een gebrek aan respect om volledig zonder interpunctie te posten.

      Van mij krijg je dan ook geen inhoudelijke reactie.

      Je hebt alleen jezelf ermee: de helft van de mensen leest je post niet omdat-ie te lastig is om snel te lezen, en van de helft die overblijft denkt weer de helft: Hij doet geeneens moeite om netjes te formuleren, waarom zou ik wel moeite in een reactie steken.

      Gevolg: slechts een kwart van de reacties

      Overigens: Ik zou het niet in mijn hoofd halen om mijn telefoon aan te laten tijdens de les, en al helemaal niet om berichtjes te lezen, dat is ongelooflijk onbeschoft naar de docent. Maar wat maakt het uit, die stomme Trien staat daar toch alleen maar om ons onvoldoendes te geven en is docent geworden omdat ze niets beters kan.

  34. Onze zoon is te laat bij het overlijden van zijn oma gekomen doordat de school even bedacht zijn mobiel in tenemen en ondanks opgaaf van reden niet een andere passende of dezelfde uitgestelde straf wilde geven. Zelfs niet toen ik uitleg gaf kreeg hij zijn mobiel niet terug. Reden was omdat mijn zoon zijn telefoon wel zoals de regels zijn uit had geschakeld en in zijn laadje had gelegd er vervolgens niet naar om keek maar plots om 14.00 uur toch geluid maakte. Wat bleek het alarm van de dag ervoor (zondag) stond blijkbaar nog aan waardoor hij de dag erna af ging. Blijkbaar doet een samsung telefoon dit dus ook als hij uitstaat. We legde het uit dat het hier ging om een onopzettelijk iets. hij was notabene gewoon heerlijk met zijn taakje bezig en al helemaal geen omkijken naar dat ding. Ook mocht hij niet naar zijn ouders bellen om te melden dat hij niet meer bereikbaar was. (wat was afgesproken ivm de oma die op sterven lag) Ik ben zo boos zeker omdat dit enorme gevolgen heeft gehad. Tuurlijk zijn er regels maar in bijzondere omstandigheden mag daar toch zeker wel van worden afgeweken.

    1. Heeft de school geen ouderraad? Zo ja, dan zou ik dit bij hen aankaarten, dit is op het asociale af. Ik studeerde zelf aan de UvA toen hetzelfde speelde. Ook daar waren regels over telefoons in de college zaal. Ik heb voor elk college de docent de situatie uitgelegd en werkelijk geen enkele docent had er een probleem mee dat ik mijn telefoon aan hield. En zo hoort het ook.

    2. In zulke, zeldene gevallen is het raadzaam als ouders te voren even de school te informeren. Niet alleen omdat er dan gezeur over het innemen van de telefoon ontstaat, maar ook omdat dan leerkrachten evt. beter kunnen inspelen op een kind dat af en toe niet helemaal bij de les is.

      Wat ik echter niet begrijp is, dat het kind ook niet via de school te bereiken is geweest.

  35. Wij hadden een leraar die het wel heel bont maakte: Als hij mobieltjes innam, nam hij ze vaak in voor een langere periode, bij de eerste ronde was dat een week, tweede keer een maand en derde keer tot het einde van het schooljaar.

    Verder vond de leraar dat hij daarmee ook het recht had op volledige en ongehinderde inzage in de telefoon. Berichtjes die op een toestel binnenkwamen, werden meteen doorgestuurd richting lerarenvergadering. Zie er het nut niet van in (en zijn collega’s denk ik ook niet), maar toch…

  36. Oke, dus een lerares heeft een mobiel van een klasgenoot af gepakt qua dat ze even keek hoe laat het was, nu weigert ze die terug te geven tenminste tot maandag, mijn vraag hier dus nu ook, 1. Is dit strafbaar 2. Mag dit volgens de wet 3. Kan ze hierdoor ontslagen worden.

    Alvast bedankt 😀 M.v.g. Steven

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.