De politie heeft Nederlandse hostingbedrijven net als vorig jaar weer een brief verstuurd waarin wordt gewaarschuwd voor malafide resellers, meldde Security.nl onlangs. Die verhuren de serverruimte van Nederlandse hostingbedrijven door aan andere partijen, waaronder cybercriminelen. De brief bevat een lijst van verdachte resellers, met het advies “dringend om te controleren of de genoemde resellers in [uw] klantenbestand voorkomen” en dan de overeenkomst op te zeggen. Dat voelt als een zwaktebod, als je weet dat deze figuren zo malafide zijn waarom vervolg je ze dan niet? Nou ja, dat ligt dus ingewikkeld.
In juni blogde ik over het OM, dat het “werkelijk idioot” noemde hoe de juridische en technische werelden uit elkaar zijn gegroeid op dit punt. Je hebt een Nederlands bedrijf met een server hier, op die server staat een malafide site, maar de reseller zit formeel op de Seychellen en dan krijg je geen rechtshulpverzoek. De Nederlandse verhuurder werkt niet mee want die ziet ook niet wat zijn resellers verkopen, en kan dan verder niet ingrijpen. Ja, de hele serverkast offline halen, maar dat is nogal disproportioneel.
Zoals ik toen al zei, ik kan me niet direct voorstellen dat dezelfde reseller én een berg pittige cybercriminelen én Alipay Nederland als klant heeft, maar dit is het voorbeeld dat men steeds noemt. Deze brief lijkt dus een nieuwe actie te zijn, ga eens na of er rare figuren tussen je klanten zitten en zo ja, doe er wat aan als dat zo uitkomt.
Dat is nog een lastige, want het OM kan niet vorderen (eisen) dat een bedrijf de relatie met een klant verbreekt. En dan krijg je dus de discussie of je als politie vriendelijk mag vragen terwijl er geen grond voor is. Vaste lezers weten dat dat discutabel is, omdat mensen vragen van politieagenten al snel opvatten als een vriendelijke geformuleerd bevel. De juridische regel is dat het mag, tenzij de vraag in meer dan triviale mate iemand in zijn grondrechten treft. Bij wijze van spreken: vragen of je iemand op een gele scooter hebt zien wegrijden daarnet, dat mag gewoon. Vragen of ze even je securitycambeelden mogen bekijken, dat vergt een vordering en dat mogen ze dus niet vragen.
Ik zie eerlijk gezegd geen grondrechten nontriviaal in het geding komen met deze vraag “heroverweeg eens de relatie met deze onwelriekende partijen”. Ja, ondernemersvrijheid, maar die pleit juist vóór het kunnen afsluiten. (Ik denk dat het OM het zo toejuichen als die resellers rechtszaken beginnen, want dat levert veel inzicht in relevante informatie.) En bovendien zit er nog een eigen check op, “we zeggen hierbij op want we kregen een brief van de politie” is juridisch geen steekhoudend argument. Maar “op basis van politie-informatie hebben wij – zie artikel 8.3 van onze voorwaarden – uw account geïnspecteerd en daar cybercrime-forums aangetroffen, dat is in strijd met artikel 4 TOS en daarom zegen wij op” is wél een geldige reden om op te mogen zeggen.
En let op: het gaat hier om civiel recht, dus de eisen zijn een stuk lager dan wanneer het OM een rechtszaak tegen zo’n reseller zou beginnen. Zeker als je een béétje fatsoenlijke voorwaarden hebt, waarin dingen staan als “naar ons redelijk oordeel” in plaats van “wettig en overtuigend is vast komen te staan met toegelaten bewijsmiddelen” (art. 338 en 339 WvSv). Omdat het gaat om zakelijke relaties, is er contractueel heel veel ruimte.
Arnoud
Een Duitse rechtbank heeft een Duitse website veroordeeld voor het zonder toestemming doorgeven van het ip-adres van een bezoeker aan Google door middel van Google Fonts. Dat 
De arrondissementsrechtbank van Keulen heeft Tutanota opgedragen om op verzoek van de autoriteiten postvakken van gebruikers toegankelijk te maken en de tekst van e-mails in plain text in te laten zien. Dat 
Een lezer vroeg me:
Een lezer vroeg me:
Een lezer vroeg me:
Een lezer vroeg me: