Postzegels verzamelen vond ik vroeger al nerdy, maar wat dan te denken van verzamelaars van parkeerkaartjes? U hoort misschien een vette knipoog aankomen, maar van eventuele insinuaties dat hiermee boetes kunnen worden omzeild, wil de site zich nadrukkelijk distanciëren (sic). Afijn. Het doet er ook niet toe, want rechters prikken er doorheen, zo blijkt uit dit vonnis.
Een klager had beroep ingesteld tegen zijn naheffing voor de parkeerbelasting (want dat betaal je door een kaartje te kopen). Er lag geen kaartje achter de voorruit, dus kreeg hij een naheffing. Het beroep ging over de vraag of het achteraf laten zien van een kaartje genoeg was. Nee, aldus de rechter:
Met het enkele feit dat eiser achteraf een kaartje overlegt is als gezegd niet aangetoond, dat de belasting door eiser is betaald. Het is algemeen bekend dat kaartjes, al dan niet via internet, worden uitgewisseld.
Men verwacht toch op zijn minst dan een plausibele, zo mogelijk onderbouwde, uitleg, waarom dat kaartje niet achter de voorruit lag. En die moet dan als het even kan ook nog in je beroepschrift staan, dus niet pas ter plekke op de zitting bedacht naar voren gebracht worden.
Update (13 juli 2010): in deze zaak kwam hetzelfde argument naar boven, maar tegenbewijs door uitlezen chipknip en een vier dagen later gestuurde brief met kopie van parkeerkaart was voor de rechter genoeg “in dit bijzondere geval”.
Arnoud
Beetje makkelijk van die rechter. Ik snap het wel, zo te lezen zat die man gewoon dingen te verzinnen. Astma hebben maar geen doktersverklaring? Niet echt overtuigend, en dan kan ik me voorstellen dat je als rechter die vordering gewoon hoe dan ook wilt afwegen. Maar als dit jurisprudentie wordt, heb je als goedertrouw burger eigenlijk geen mogelijkheid meer om onder die bekeuring (belastingheffing) uit te komen.