Onbeperkt spareribs eten, maar u moet het wel redelijk houden. Dat vind ik niet echt onbeperkt, u wel? Toch is dat feitelijk hetzelfde als wat veel internetproviders gebruiken: onbeperkt internetten, maar met een fair use policy (FUP). Deze zegt dan dat het internetverkeer “redelijk” moet zijn of “niet veel meer dan het gemiddelde van alle klanten” of iets van die aard.
Bij de aankondiging van mijn artikel Contracten met internetproviders werd in de reacties de vraag gesteld:
Als een provider een Fair Use Policy hanteert, is het dan nog redelijk dat de provider adverteert met “geen datalimiet†en “onbeperkt internettten� Ik vermoed zelf van niet, want er is wel een datalimiet en het internetten is niet onbeperkt.
Nu komt er binnenkort verbod op oneerlijke handelspraktijken. Als deze wet er door is, is het verboden om als handelaar iets te doen waardoor
het vermogen van de gemiddelde consument om een geïnformeerd besluit te nemen aanmerkelijk wordt beperkt en de gemiddelde consument daardoor een besluit over een overeenkomst neemt of kan nemen dat hij anders niet had genomen.
Hieronder vallen bijvoorbeeld trucs als elke week opheffingsuitverkoop of een stuntaanbieding die om vijf over negen al is uitverkocht “maar we hebben nog wel veel andere mooie producten”. Maar het gaat niet alleen om dat soort malafide zaken. De regels zijn algemener. Zo mag je geen misleidende omissie hebben in je advertentie: geen essentiële informatie weglaten die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen.
Als voorbeelden hiervan noemt het wetsvoorstel:<BR/> a. de voornaamste kenmerken van het product, in de mate waarin dit gezien het medium en het product passend is;<BR/> d. de wijze van betaling, levering, uitvoering en het beleid inzake klachtenbehandeling, indien deze afwijken van de vereisten van professionele toewijding;
De toegestane hoeveelheid dataverkeer van een internetabonnement lijkt mij een zeer essentieel kenmerk. Dit bepaalt voor een groot deel hoe duur een abonnement is. En om abonnementen te kunnen vergelijken, moet je weten wat je bij elk abonnement mag.
Bovendien is “fair use policy” bepaald geen duidelijke omschrijving van de wijze van uitvoering de overeenkomst. Hoe weet ik zelfs maar wanneer ik meer gebruik dan mijn medegebruikers?
Een provider moet dus volgens dit wetsvoorstel aangeven wat er nu precies mag. Een vage omschrijving als “in alle redelijkheid” laat essentiële informatie weg en is daarmee misleidend.
UPDATE (7 februari 2008) omdat de Richtlijn al ingevoerd had moeten zijn, is tegenwoordig “richtlijnconforme interpretatie” van de regels uit de Richtlijn van kracht. Dat maakt het mogelijk om een bestaande wetsbepaling zo uit te leggen dat de uitkomst net is of de Richtlijn al wel ingevoerd is. Voor de FUP heb je nu al de mogelijkheid om deze algemene voorwaarde te vernietigen door te zeggen dat die onredelijk bezwarend is. Een richtijnconforme uitleg van deze eis (conform de richtlijn oneerlijke handelspraktijken dus) moet er dan toe leiden dat de FUP onredelijk bezwarend is omdat essentiële informatie weggelaten wordt. Meer hier.
Arnoud
Ook voor ons interessant. Ondanks dat wij geen beroep doen op redelijkheid krijgen mensen bij ons “Onbeperkt aantal databases”. Natuurlijk is er wel een beperking, namelijk de schijfruimte die men afneemt mag niet worden overschreden. In de praktijk is het nog nooit gebeurd, maar in zuivere theorie zou het kunnen!
Ok, maar als je mensen een duidelijke hoeveelheid schijfruimte geeft, is er niets aan de hand. Hoe ik die dan vul (databases, bestanden, scripts) is dan mijn probleem.
In theorie zou iemand zes miljard databases kunnen aanmaken met elk 1 record, dan gaat hij niet over zijn diskquotum heen maar ik kan me voorstellen dat er dan toch dingen op tilt slaan.
Arnoud
Ik heb mijn provider (XS4ALL) gemailt over wat zij er van vinden. En ik heb verteld dat ik vind dat de fair use policy inderdaad vaag is. (Met referentie naar hier ja) Ik ben benieuwd wat hier op geantwoord wordt. XS4ALL is zo aardig om echt alle mails te beantwoorden:-)
Overigens is het betalen per kB gewoon het meest fair.
Die wet over de oneerlijke handelspraktijken is toch nog lang niet ingevoerd? Het wetsvoorstel ligt net bij de Eerste Kamer.
XS4All heeft juist een van de betere policies. Zij zeggen in art. 4.2 van hun voorwaarden alleen: “De klant onthoudt zich ervan overige klanten of internetgebruikers te hinderen en schade toe te brengen aan het systeem.” Al in 2005 had XS4All haar FUP afgeschaft.
Arnoud
Op zich een aardige om FUP’s als oneerlijke handspraktijk aan te merken, echter ben ik dat niet met je eens. Bij een FUP is er weldegelijk geen datalimiet en is het ook mogelijk om onbeperkt te internetten. FUP’s zijn er namelijk vooral voor bedoeld dat ook je buurman onbeperkt kan internetten, omdat het netwerk van de provider toch echt een maximale capaciteit heeft. Een begrip als “in alle redelijkheid” is zeker niet te vaag, gezien “redelijkheid en billijkheid” in ons rechtsstel een veel toegepast begrip is. De vraag is dus in hoeverre een prospect kan inschatten wat normaal gebruik en excessief gebruik is. Ik denk dat prospecten dat heel goed kunnen.
Arnout (met een t), hoewel ik het niet met je eens ben dat er met een FUP geen datalimiet bestaat, is het belangrijk om eerst iets anders op te merken. Namelijk dat de FUP van de ene provider hele andere criteria kan hebben dan bij de andere. Daar krijgt de klant van te voren niets over te horen. En daarin zit hem nu juist het probleem: er zit wezenlijk verschil tussen twee providers met een FUP, maar toch kan de klant geen geinformeerde keuze tussen de twee maken.
Uit het feit dat de FUP bij de elke provider anders is volgt automatisch dat er dus wel een datalimiet bestaat. De FUP is niets minder dan een flexibele datalimiet; een manier om het produkt ondoorzichtelijk te maken voor de klant. En dat mag volgens de (toekomstige) regels niet.
Volgens mij mag dit ook met de regels voor deze wetswijzeging niet. De consument kan een onjuiste voorstelling van zaken (dwaling) krijgen door dat de provider zo vaag is over de norm die zij hanteren. Dat laatste is volgens mij een ongeoorloofd zwijgen van de provider.
P.S. Wanneer moet deze richtlijn uiterlijk geimplementeerd zijn in onze wet?
Daar had ik nog helemaal niet naar gekeken, Alex. Ik zie nu pas dat dat uiterlijk 12 juni 2007(!) gebeurd had moeten zijn (bron).
In principe zou je nu dus bij de rechter kunnen eisen dat de bestaande wet “richtlijnconform” wordt uitgelegd. De rechter moet bij zijn vonnis nu zo veel mogelijk in lijn blijven met wat de richtlijn zegt. Hij mag de bepalingen niet rechtstreeks toepassen, maar b.v. bij een toets of iets onredelijk bezwarend is, kan hij wel naar deze richtlijn kijken ter inspiratie. Hij mag echter geen vonnis wijzen dat tegen een bestaande wet ingaat, ook al is die bestaande wet in strijd met de richtlijn.
Omdat we in het consumentenrecht heel veel open normen hebben, zou je m.i. nu best met de richtlijn in de hand heel wat oneerlijke praktijken kunnen gaan aanpakken. Daar moet ik eens induiken, want dit opent perspectieven!
Arnoud
Klopt dat wel? Ik dacht juist dat bestaande wetgeving moet wijken voor een Europese Richtlijn. Zie bijvoorbeeld de rechtzaak met van Gent & Loos. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europeserichtlijn#Rechtstreeksewerking
Het klopt dat Europese wetten boven nationale wetgeving gaat. Maar een richtlijn is een heel specifiek geval: dat is een instructie aan de nationale wetgever om de wetgeving in dat land aan te passen zodat deze in overeenstemming is met de richtlijn.
Van Gend en Loos ging over de Europese verdragen zelf. In het arrest werd bepaald dat je je mag beroepen op bepalingen uit het EG-verdrag als deze “voldoende duidelijk” zijn. Dat is die rechtstreekse werking waar Wikipedia het over heeft.
Een richtlijn heeft geen rechtstreekse (directe) werking. Dat staat in artikel 249 van het EG-Verdrag. Daar moet je wachten tot de wetgever de nationale wet heeft aangepast. Via die “conforme uitleg” kun je soms toch profiteren van de regels uit de richtlijn, maar als b.v. een wetsartikel moet worden afgeschaft om de wetgeving richtlijnconform te maken, dan heb je een probleem.
Je kunt dan trouwens onder omstandigheden schadevergoeding eisen van de Staat omdat zij niet tijdig de wet heeft aangepast. Hier bijvoorbeeld een Nederlandse consument die slachtoffer is van een praktijk die nu legaal is, maar onder de regels van de richtlijn een misleidende praktijk was. Nu zou je je schade niet vergoed kunnen krijgen, maar als de richtlijn ingevoerd is wel. Omdat de Staat te laat is met invoering, kun je die schade dan bij hen claimen. Althans dat is de theorie, of dat hier in de praktijk ook opgaat, durf ik echt niet te zeggen.
Arnoud
Dat moet natuurlijk uiterlijk 12 december zijn in plaats van 12 juni.
Onbepert is onbeperkt en dus niet een flexibel limiet waarbij naar een maandelijks algemeen verbruik wordt gekeken. Ik heb zelf ook z’n (wurg)abonnement en bij aanschaf werd gezegt dat je nauwelijks over het limiet heen kon gaan. Na twee waarschuwingen voor incorrect gebruik weet ik wel beter. Nou vindt ik een maandelijks verbruik van 350Mb wel erg aan de lage kant, of ben ik nu onredelijk?