Via de comments een interessante vraag over Twitter en privacy:
Twitter, een microblog site, biedt een speciale functie waarbij je berichten afschermt voor mensen die je niet aan je contacten hebt toegevoegd. Wanneer je als ‘contact’ van diegene toch iets publiceert als quote, in hoeverre ben je dan strafbaar bezig? Gevoelsmatig zou ik een bewust van de openbare site afgeschermd bericht op Twitter gelijk stellen aan een prive gesprek via sms, msn of email aan een bekende of enkele bekenden. Is zoiets strafbaar in Nederland of de Verenigde Staten?
Standaard kan iedereen ‘follower’ worden van elke Twitterfeed. Je moet er als Twitteraar dus rekening mee houden dat een willekeurig iemand je Twitterberichten (tweets) zal lezen. In een dergelijke situatie mag je juridisch gezien weinig privacybescherming verwachten. Wat je twittert, is voor de hele wereld te lezen en mag dan ook door de hele wereld gelezen en doorgestuurd worden. Ook als je er ‘@’ voor zet om aan te geven dat je bericht voor één persoon bedoeld is. Of wanneer het dom was om te zeggen.
Twitter biedt echter de mogelijkheid van beschermde updates, in het Nederlands ook wel het “slotje”. Zulke berichten kun je alleen volgen als iemand je toegelaten heeft. In die situatie heb je een duidelijke keuze gemaakt om berichten te lezen die iemand als privé beschouwt. Je moet dan diens privacy respecteren en die berichten niet zomaar publiceren of doorgeven aan anderen.
Dit geldt des te meer nu vrijwel elk Twitterbericht te zien is als een persoonsgegeven. Dat zijn namelijk niet alleen naam- en adresgegevens. Alle soorten uitspraken over een persoon, inclusief meningen en oordelen, zijn te zien als persoonsgegeven. Inderdaad, dus ook elk antwoord op de vraag wat iemand nu aan het doen is. En dat is precies waar het bij Twitter om draait.
Een Tweet valt dan ook onder de Wet Bescherming Persoonsgegevens. Publiceert de persoon over wie het gaat, zelf dit bericht, dan is er verder niets aan de hand. Herpublicatie mag dan gewoon. Maar markeert hij het bericht als privé, dan is herpublicatie niet toegestaan.
Wat kun je daar nu tegen doen als het toch gebeurt? De politie zal hier niets doen. Schending van de privacy is geen strafbaar feit. Het is wel onrechtmatig, maar je moet zelf naar de rechter om je schade vergoed te krijgen. Daarbij moet je zelf aantonen wat je schade is (in geld).
En dat kan nog wel eens lastig worden. Zeker omdat de rechter de schadevergoeding kan matigen vanwege ‘eigen schuld‘: als de schade gedeeltelijk toe te rekenen is aan een eigen handeling van het slachtoffer, hoeft de dader deze niet volledig te vergoeden. Wie dus privéinformatie deelt met mensen die hij niet goed kent, zal dus zelf (gedeeltelijk) op moeten draaien voor de eventuele schade die hij daardoor lijdt.
Voor de fanatieke Twitteraars hier: wat voor informatie zou je zelf niet snel via Twitter delen?
Arnoud
Het grootste probleem zou wel eens niet van mensen kunnen komen maar van allerlei scriptjes en tooltjes die je username en paswoord vragen om tweets (van jezelf en soms ook van degene die je volgt) te herpubliceren, vb naar Facebook, weblog…
Als ik Twitter dan zet ik meestal de bril voor Het Hoge Bewustzijn op. De grens tussen fictie en werkelijkheid bepaal ik zelf en niemand anders.
(btw helder artikel. En handig! Ik ga misschien nog iets muzikaals met Twitter doen…)
Beste Arnoud, allereerst bedankt voor je overdenkingen in deze blogpost. Ik had over die ruime opvatting van de WBP al eens iets gehoord, tijdens een lezing over internetrecht in Apeldoorn vorig jaar. Veel mensen zijn ?cht beroepshalve aan het werk. Is dat ook relevant? Twitter is naast persoonlijk ook met name een zakelijk netwerk kanaal en daarmee gaat het om interactie tussen twee ondernemingen. Als een deel daar van (al dan niet fictie) toch als ‘persoonlijk’ opgevat kan worden, geldt dan zoiets nog steeds?
Verder sluit ik me aan bij Marco Raaphorst. Heel bondig en helder artikel!
Enne @Raaphorst… je maakt me wel erg benieuwd nu 😉 Krijgen we een heuse twitterband?
@Mathijs: persoonsgegevens zijn gegevens die herleidbaar zijn tot een natuurlijke persoon. Daar zit je dus vrijwel altijd wel aan met een collega-Twitteraar. Als een bedrijf nou een zakelijk Twitteraccount heeft, dan misschien niet. Maar dat moet dan een bedrijfsnaam of zo zijn, zeg maar net zoals een functioneel e-mailadres (sales@…) versus een zakelijk e-mailadres met een naam erin (Henk@sales…).
Maar let wel, het feit dat iets een persoonsgegeven is, betekent nog niet dat het dus geheim gehouden moet worden! Als iemand via Twitter roept dat hij ontslag neemt, dan mag je dat rustig doortwitteren of op je blog melden. Het enige is dus, als iemand in een privetweet iets vertelt over zichzelf of een ander persoon, dan moet je het geheim houden. Ook als het in de context van een zakelijk gesprek is.
Het wonderlijke is dat als je dat slotje plaatst, alle oude tweets, dus voor het plaatsen van het slotje, ineens ook een slotje hebben, en dus met terugwerkende kracht ineens niet meer geherpubliceerd hadden mogen worden.