Is een webformulier invullen een koop op afstand?

archief-opslag-catalogus.jpgEen lezer had via een website een aantal motoronderdelen besteld. Dit was geen moderne winkel met winkelwagentje en online catalogus; hij moest de nummers noteren en via het bestelformulier de bestelling doorgeven. Zo gezegd, zo gedaan. Hij had alles netjes ingevuld, zijn adres erbij gezet en op “Aanvragen” geklikt. Het bedrijf had hem een mail gestuurd met wat het zou gaan kosten, en hij had teruggemaild dat dat prima was. Een paar dagen later bedacht hij zich, maar het bedrijf wilde de overeenkomst niet ontbinden. Dat mocht onze lezer helemaal niet, aldus de bedrijfsleider, want dit was helemaal geen overeenkomst op afstand. Oh nee?

Voor een overeenkomst op afstand moet er volgens artikel 7:46a lid a BW “tot en met het sluiten van de overeenkomst uitsluitend gebruik wordt gemaakt van één of meer technieken voor communicatie op afstand”. Dat is elk middel waarmee je met elkaar kunt communiceren zonder dat je bij elkaar aanwezig bent (lid d). Een formulier op een website valt daar ook gewoon onder. E-mail ook. Dus wordt hier gebruik gemaakt van “één of meer technieken voor communicatie op afstand”.

Ook moet de winkelier gebruik maken van een “door de verkoper of dienstverlener georganiseerd systeem voor verkoop of dienstverlening op afstand”. Zoals de ConsuWijzer het formuleert, de winkelier moet dus “normaal gesproken” verkopen via zo’n middel voor communicatie op afstand. Een winkel die een keer via de website een mailtje met een bestelling accepteert, is dus nog niet altijd bezig met koopovereenkomsten op afstand.

Een winkel die zijn site voorziet van een bestelformulier, is echter toch echt structureel bezig met bestellingen accepteren via internet. En dat maakt de overeenkomsten die via het formulier gesloten worden, overeenkomsten op afstand met alle bijzondere rechten en plichten van dien.

Tentamenvraag: wanneer is de overeenkomst tot stand gekomen? Bij het drukken op de “Aanvragen” knop, bij het mailtje met de prijsopgaaf of bij de retourmail met “prima”?

Arnoud

5 reacties

  1. Ik snap het probleem niet echt, wanneer er wel een koop op afstand plaatsgevonden heeft, kan men zich beroepen op de 7-dagen-termijn om de koop zonder opgaaf van redenen te ontbinden. Is er geen sprake van een koop, hoeft er ook niets ontbonden te worden 😉

    Vanwege het feit dat er nummers moesten worden doorgegeven lijkt het mij niet aannemelijk dat er sprake was van maatwerk, waardoor dat geen probleem hoeft te zijn.

  2. @Freeaqingme: het probleem is dat de winkel ontkent dat het een koop op afstand is. Men stelt dat het een ‘gewone’ koop is die toevallig via internet gesloten werd, net zoals je ook wel eens iets verkoopt via de telefoon.

    @Esther en @Alex: het zal afhangen van wat er aan prijsinformatie op de site stond. Als dat bekend was bij het op de knop drukken, werd m.i. de overeenkomst op dat moment gesloten. Moest de prijs nog nader bepaald worden, dan is het bij het retourmailtje.

  3. Het wel of niet bekend zijn van de prijs is m.i. niet altijd van (doorslaggevend) belang voor de vraag of de overeenkomst tot stand komt. Wanneer de prijs een van de kernelementen van de overeenkomst vormt, is het vaststellen van de prijs een constitutief vereiste voor de totstandkoming van de overeenkomst (over de belangrijkste elementen dient immer overeenstemming te bestaan). Er zijn echter ook situaties denkbaar waarbij de prijs (ook bij koop) een rol van ondergeschikt belang speelt (bijvoorbeeld indien de koper de onderdelen sowieso wil kopen, ongeacht de prijs), of waarbij partijen de prijs juist bewust op een later moment wensen vast te stellen.

    Belangrijker is naar mijn mening de bedoeling van partijen: Had de verkoper het doel om via zijn site een aanbod te doen? Had de koper vervolgens ook het doel om door het drukken op de knop ‘Aanvragen’ dat aanbod te aanvaarden? Zo ja, dan komt de overeenkomst op dat moment tot stand. Zo nee, dan komt deze in beginsel pas later tot stand (behoudens in geval van gerechtvaardigd vertrouwen van de verkoper).

    Wanneer de koper met het drukken op de knop ‘Aanvragen’ de bedoeling had om een aanbod tot het sluiten van een overeenkomst te doen, kwam de overeenkomst tot stand bij het ontvangen van de retourmail (als de verkoper de bedoeling had om hiermee dit aanbod te aanvaarden). Anders kwam de overeenkomst pas tot stand bij de retourmail (of misschien n?g later of zelfs helemaal niet).

    De klant heeft in ieder geval legio mogelijkheden om van de overeenkomst af te komen, waaronder: – vernietiging o.g.v. art. 6:227b lid 4 BW (voor zover de klant niet de bedoeling heeft gehad een overeenkomst te sluiten); – ontbinding o.g.v. art. 6:227c lid 2 BW (de casus vermeldt niet dat de verkoper de ontvangst van de aanvaarding (er vanuit gaande dat deze eerst middels de retourmail heeft plaatsgevonden) heeft bevestigd); – als de klant consument is: ontbinding o.g.v. art. 7:46d BW.

    Uiteraard zijn er afhankelijk van de concrete omstandigheden nog meerd/andere mogelijkheden om van de overeenkomst af te komen. Al met al is het voor de verkoper niet verstandig om al te krampachtig aan zijn standpunt vast te houden.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.