Afgifte persoonsgegevens achter Gmail-account verplicht

Ruzie met je mede-directeur, in echtscheiding liggen en er dan ook achterkomen dat allebei die wederpartijen weten wat je mailt. Daar zou ik ook boos om worden. De directeur van een bedrijf had ruzie met een compagnon, en lag ook nog eens in een zo te lezen niet prettig verlopende echtscheidingsprocedure. Tijdens de afwikkeling bleek dat zowel die compagnon als zijn vrouw kennis hadden van dingen die alleen in e-mails van en naar anderen stonden, zo wisten Zibb en de Telegraaf te vertellen. Enig onderzoek door een ingehuurde systeembeheerder bracht een stiekem ingestelde forwarding regel aan het licht, die alle mail kopieerde naar een Gmail-mailbox.

Het lag redelijk voor de hand dat die compagnon die regel had ingesteld, omdat hij als enige de gelegenheid en vakkennis had om dit te kunnen doen. Maar om dat te bewijzen, valt nog niet mee. Vandaar dat deze directeur Google voor de rechter sleepte en eiste dat het bedrijf de persoonsgegevens zou afgeven van de eigenaar van de mailbox.

De rechtbank toetst het verzoek aan het Lycos/Pessers-arrest, en herformuleert de eisen die daarin gesteld zijn in het vonnis als volgt:

  1. Het moet voldoende aannemelijk zijn dat sprake is van onrechtmatig handelen van de desbetreffende gebruiker.
  2. Het dient buiten redelijke twijfel te zijn dat degene van wie de gevraagde persoonlijke gegevens ter beschikking dienen te worden gesteld ook daadwerkelijk degene is die zich aan dit handelen schuldig zou hebben gemaakt.

Als hieraan is voldaan, moet de rechter nog een afweging maken tussen de privacybelangen van de betrokkenen bij het geheim houden van hun gegevens en het belang van de eiser om tegen het onrechtmatig handelen op te treden. Met andere woorden, wat is erger, de privacyschending door te onthullen wie er achter zit, of de onrechtmatige daad gepleegd door die persoon?

In deze zaak had de rechter er geen moeite mee om de afweging in het voordeel van de eiser uit te laten vallen. De belangrijkste overweging:

4.8. Zoals onder 4.5 overwogen is aannemelijk dat het Gmail-adres ook is gebruikt om de inhoud van aan [bestuurder] gerichte e-mails aan derden te overhandigen. Dit levert misbruik jegens [eiseres c.s.] op. De ernst van dit misbruik van het Gmail-adres en de gevolgen daarvan voor [eiseres c.s.] leveren een zo zwaarwegend belang van [eiseres c.s.] op dat het belang van Google bij de bescherming van de privacygevoelige informatie van haar gebruikers in dit geval dient te wijken.

Google moest dan ook de IP-adressen achter het account afgeven, plus het secundaire (backup) e-mailadres dat daaraan gekoppeld was.

Via Boek9.nl.

Arnoud

6 reacties

  1. Als ik het arrest van de Hoge Raad lees, wordt van een ISP verwacht dat zij een belangenafweging maakt tussen het belang van haar klant om anoniem te blijven en het belang van de derde om de naam van de klant te vernemen. Dit plaatst de ISP in de rol van rechter. Ik kan me heel goed voorstellen dat een onderneming de lastige belangenafwegingen uitbesteedt aan de professionals.

    (Als terzijde: Welk bewijs van onrechtmatig handelen had Google voordat de rechtszaak aangespannen werd? Mag/moet een ISP vertrouwen op de blauwe ogen van de advocaat die beweert dat zijn client benadeeld is?)

  2. @Peter: die belangenafweging moet de ISP alleen maken als voldoende duidelijk is dat sprake is van onrechtmatig handelen. Dat is dus dezelfde toets als bij het moeten weghalen van content op klacht van een derde.

    Ik kan uit dit vonnis niet halen hoe dat bewijs werd gegeven. Google heeft niet weersproken dat de bevindingen over de forward onjuist zouden zijn. Het enige verweer was dat afgifte niet nodig zou zijn.

  3. Arnoud, ik had de “onrechtmatigheid van de daad” meegerekend bij het “belang van de derde partij”, je hebt gelijk dat er in dit soort zaken ook het algemeen belang een rol meespeelt.

    Google kan relatief eenvoudig constateren dat de forward er was (bekijk een paar email headers). De meeste forwards zijn rechtmatig; ik laat al mijn email doorsturen naar mijn ISP. Het “bewijs” dat de betreffende gmail forward onrechtmatig was bestaat slechts uit de verklaringen van de eiser. In zo’n geval zit je als bedrijfsjurist in een lastig pakket. Forwarden van email is op zich niet onrechtmatig; de enige indicatie dat er sprake is van onrechtmatige daad bestaat uit verklaringen van de klager. Het op een rechtszaak aan laten komen beperkt de schade voor Google tot de gerechtelijke kosten en advocaatrekeningen.

  4. Ik ben wel benieuwd wat voor “persoonsgegevens” men van Google denkt te krijgen. De persoon die het account heeft aangemaakt zal toch niet zo dom zijn geweest om daarbij zijn echte naam op te geven? (Tja, IP-adressen zie ik, maar die zullen wel van de bedrijfscomputer zijn, en een secundair mailadres, wie weet…)

    En tja, ik vind het verder gewoon onbegrijpelijk dat de rechter zo’n relationele vete belangrijk genoeg vindt om er Google mee lastig te vallen. Laat die man lekker zijn bewijs rond proberen te krijgen met de gegevens die er al liggen.

    Ik vraag me af of de rechtbank Lycos/Pessers wel correct toepast, maar ik moet er eens beter naar kijken. Ik vind het zelf wat twijfelachtig dat op Google een rechtsplicht zou rusten om medewerking te verlenen. Als ik aanwijzingen heb dat iemand jegens mij onrechtmatig heeft gehandeld kan ik (in Nederland althans) toch ook geen huiszoeking vorderen?

  5. En wat denkt de man straks van zijn ex-compagnon te kunnen vorderen? Schadevergoeding voor het aan het licht komen van zijn overspel? Stel dat ik in vertrouwen van iemand verneem dat hij zijn vrouw bedriegt. Kan die persoon dan van mij een schadevergoeding vorderen als ik dat doorklep aan zijn vrouw?

    Ik ben ook benieuwd waarom het aan het licht komen van het overspel schadelijk zou zijn voor de positie van de man in de echtscheidingsprocedure. Bij mijn weten is het noch voor de financi?le afwikkeling van een scheiding, noch voor een eventuele omgangsregeling m.b.t. de kinderen, juridisch relevant wie er “schuld” heeft aan de scheiding.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.