Hoe bewijs je dat iets op internet heeft gestaan?

Een lezer mailde me:

Hoe bewijs je dat iets op internet heeft gestaan? Als je iemand aanspreekt op bv. inbreuk op auteursrecht, is de kans aannemelijk dat hij bij een aanmaning de documenten direct van internet verwijdert. Nu kan je screenshots en foto’s maken, en je kan zelfs derden vragen de pagina’s te bekijken en daar eventueel over te getuigen, maar is dit voldoende?

Er zijn geen harde regels over bewijs in dit soort rechtszaken. Je mag alles aanvoeren en laten zien waarmee je je stelling aannemelijk maakt. Het is aan de rechter om te bepalen hoe veel waarde hij aan iets toekent. Over het algemeen zijn ze sceptisch bij beweringen dat screenshots fake zijn, zeker als daar geen onderbouwing bij komt met bv. wat er dan wel stond.

Ik zou bij een sommatie naar een inbreukmaker altijd een screenshot meesturen. Dan heb je bewijs, de brief met die screenshot zit ook bij hem in het dossier en hij zal moeten reageren. Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand dan zegt “die screenshot is fake”.

Als je echt zekerheid wil, print dan de pagina uit en ga ermee naar de Belastingdienst. Die dateren alles waar ze een stempel op kunnen zetten. Dateringsdiensten zijn eigenlijk voor uitvinders die hun werk willen beschermen, maar voor deze situatie (en voor bewijs van echtheid van e-mail) kan het ook goed. En het is nog gratis ook.

Alleen, vooraf screenprints maken en dateren is leuk, maar dit wordt pas een probleem als de wederpartij in de rechtszaal ineens begint te roepen dat de screenshot fake is. En dan ben je al te laat om nog de Belastingdienst te laten stempelen. Dus ook dit biedt geen 100% zekerheid. Maar die heb je ook niet nodig: je moet de rechter overtuigen dat jouw verhaal aannemelijker is dan dat van de wederpartij. Theoretische mogelijkheden zijn daarbij minder belangrijk dan wat zich in jouw concrete geval kan hebben voorgedaan. Als je geen van beiden een computerdeskundige bent, dan is de kans klein dat er met de HTML-codes geknutseld is of dat er fake sites gebouwd zijn.

Arnoud

37 reacties

  1. Als je je screenshots laat dateren, is er nog geen bewijs dat dat de echte screenshots zijn.

    En je hoeft echt geen “computerdeskundige” te zijn om de tekst in een pagina te veranderen. In een browser als Opera kun je in de source viewer direct wijzigingen aanbrengen en laten doorvoeren (rechter muisknop, “source”, pagina editen, knop “Apply changes”; Firefox heeft vast iets soortgelijks). Je hoeft niets van HTML af te weten zolang je alleen maar de tekst edit.

    Je kunt ook de Internet Archive gebruiken om je gelijk te bewijzen, als deze je pagina heeft opgeslagen (wat niet het geval zal zijn bij resultaten van ingevulde formuliertjes en pagina’s waar je voor ingelogd moet zijn).

  2. Volgens mij zit er een valid businessmodel in dit soort digitale notarisdiensten (i.e. een derde neutrale partij laten vaststellen dat iets op een website staat en het ontegensprekelijk vastleggen). Uiteraard moet dan de rechter ook nog vertrouwen hebben in deze dienst…

    Ik ben er even op zoek naar geweest, maar niets gevonden (bedrijven als Diginotar en surety.com richten zich op het vastleggen van de staat van documenten die je hen geeft, niet op het vaststellen).

  3. Tja, het wordt echt tijd voor een betrouwbare (notari?le?) dateringsdienst die gemakkelijk en betaalbaar in bulk gebruikt kan worden.

    Ik wil graag alle logfiles laten dateren door een vertrouwde derde, evenals belangrijke mails die ik stuur.

    Technisch is het extreem simpel: voeg een timestamp toe aan mijn data (een document, of een hash daarvan) en sign dat digitaal, bijvoorbeeld met PGP. Nu nog een algemeen vertrouwde instantie die ’t gaat regelen en niet meteen praat over zoveel euro per virtueel stempel, maar snapt dat zo’n dienst echt nuttig begint te worden als het hooguit 5 cent per stempel kost.

  4. Het omgekeerde speelt natuurlijk ook: hoe bewijs ik dat iemand die zich later bedacht zijn werk aanvankelijk voor hergebruik vrijgaf, bijvoorbeeld onder een CC-licentie. Waarschijnlijk heeft de rechter niet eens van een CC-licentie gehoord en gaat ‘ie er in eerste instantie van uit dat ik een ordinaire ‘dief’ ben. Probeer zo’n eerste indruk maar eens om te buigen.

  5. @Branko: dat is wel erg cynisch. Het verweer “geen inbreuk want ik had een licentie” is een normale reactie. Dat moet je wel bewijzen, maar daar is verder niets vooringenomens aan. Het kan wel goed zijn om dus screenshots te maken van de tekst met CC licentie op de dag dat je die tekst overneemt.

  6. Juerd, Als je het voor een paar cent/handtekening wil, zal het proces geautomatiseerd moeten plaatsvinden op abonnementsbasis, want het administreren betalingen kost ook geld. Wanneer iemand handmatig een webpagina moet opvragen en bekijken ben je zo een Euro kwijt.

  7. Klopt, het zou zeker geautomatiseerd moeten worden. Hiervoor handmatig iets doen als dateerder is absurd.

    Inderdaad zou het een abonnements- of prepaidding moeten zijn. Stel, je rekent 5 euro administratiekosten. Hoog, maar hoog is gebruikelijk in Nederland. Dan hou je bij een betaling van 15 euro nog 10 euro over, wat bij 5 cent per virtueel stempeltje neerkomt op 200 stempels, en dus uiteindelijk 7,5 cent per stuk. Koop je in voor 105 euro, dan doe je er 2000 voor 5,25 cent per stuk.

    Het lijkt me goed verdienen, voor 2000 keer vrijwel niks aan rekenkracht, na een investering van misschien 2 daagjes programmeren en testen.

  8. Je hebt ’t hier niet noodzakelijk over detailmarkt. Je zou ’t zakelijk gezien ook als abonnement kunnen aanbieden, en wederverkopen aan kleine partijen aan de markt kunnen overlaten.

    Als je dit contact wilt opzetten, graag. Ik licht ze graag m’n idee?n toe. Maar had je dit niet al geprobeerd tijdens het eva-weekend?

  9. Enige nadeel is dat het alleen werkt met publieke URL???s

    Dat is ?berhaupt de enige situatie waarin het zinvol is, omdat de dateringsdienst de informatie zelf moet kunnen ophalen om er zeker van te zijn dat die niet vooraf door de aanvrager gemanipuleerd is.

  10. Nee hoor, dat is niet waar. Je kunt ook een cryptografische hash timestampen en die combinatie ondertekenen.

    Webcitation.org ziet er nuttig uit, maar ik vraag me af of een Nederlandse rechter er waarde aan hecht.

  11. Handig! Je kunt er (in tegenstelling tot bij IA) je plaatjes hosten, zie ik. Goede performance ook nog. 😉

    Maar de CSS-bestanden slaan ze dan weer niet op en de JavaScript bestanden soms wel en soms niet?!

    Mmm… Een leuke poging. Maar hij moet toch nog wat fijn-geslepen worden ben ik bang.

  12. @ Juerd (reactie 16)

    Dat ligt ter beoordeling voor de rechter als het voorkomt. “Bewijs kan worden geleverd door alle middelen” (152 Rv).

    Als je zoiets neerlegt verwacht ik wel dat de andere partij heel wat uit te leggen heeft voor een rechter het van tafel veegt.

  13. Er bestaan wel meer diensten als Webcitation.org – een paar social bookmarking sites (Diigo, Iterasi) of “Read it later” (zoals Instapaper) hebben als functionaliteit dat ze ook een snapshot nemen: hier Iterasi bijvoorbeeld http://www.iterasi.net/openviewer.aspx?sqrlitid=q-1hv0ncnec0u4lhscxlwq

    Maar omdat die sites eigenlijk voor iets anders bedoeld zijn is het moeilijk om aan een derde zo’n snapshot voor te leggen zonder dat die in verwarring raakt door alle “social bookmark” lingo errond. Een aparte internet-notaris dienst die de juiste taal spreekt naar de eindgebruiker ?n zich van de nodige crypto bedient heeft nog altijd zin.

  14. Apart, B?r. Ben benieuwd wat je dan plakte dat je een bHosted (mijn hoster dus) foutmelding gaf ipv een WordPress foutmelding.

    Maarre, ook jouw stappenplan heeft last van het fundamentele probleem dat ik de HTML kan aanpassen alvorens deze door jouw MD5-zip-mailnaargmail truc te halen.

  15. Het enige dat je met timestamping kan bewijzen, is dat een bepaald stukje data op een bepaald moment heeft bestaan.

    Je kunt er niet mee aantonen: – wie het heeft geschreven/gemaakt – of het voor de timestamp is aangepast – dat de informatie erin juist/waar is

    Die dingen kun je wel willen, maar zijn niet zo haalbaar.

  16. Klopt, maar daar gaat het ook niet om. In veel gevallen is het genoeg als iemand een rookgordijn kan opwerpen over de inhoud van de webpagina (of wat dan ook). “Dat heb ik nooit op het forum gezet” of “u heeft Wikipedia gauw ge-edit voor u dit uitprintte want dat stond er nooit”. En daar is zo’n TTP dienst nuttig voor.

    Het bewijzen van eigendom of waarheid van een werk is geen feitelijke maar een juridische kwestie.

  17. @Dennis. Eigenlijk gaat het hier precies over of het beter ‘is’. Ik betwijfel of een rechter (of jurist) meer of minder waarde hecht aan een duurbetaalde datestamp, dan aan een x-tal willekeurige ‘getuigen’.

    Om de hele bovenstaande thread aan te halen: daar wordt meerder malen gesproekn over een (nieuw op te richten) autoriteit die websites dateert.

    Ik ben van mening dat een peer-oplossing nog veel waardevoller is. Anna ziet haar materiaal op de site van Harald terug en wil bewijs vastleggen. Anna stuurt de link naar 200+ gebruikers overal op het web. Een firefox- of thunderbird plugin, danwel een eenvoudig programma slaat de gewraakte site op. Anna kan nu een lijst van 200 getuigen aandragen waar de rechter (via mail?) een kopie van de site kan opvragen.

    Dit model rammelt waarschijnlijk nog op diverse plekken, maar toont IMO aan dat een distributed (community) model op zijn minst net zo waardevol is als een (duurbetaalde) autoriteit.

  18. Vooral dat laatste lijkt me een beetje “Mwoa” om een rechter per e-mail een kopie van een site op te laten vragen.

    Ik geloof in het community-idee, maar voor dit soort doeleinden lijkt me juist de eenvoud belangrijk. Daarbij vind ik dat zoiets niet zoveel mag kosten. Alles boven een Euro vind ik sowieso te veel voor een geautomatiseerde datestamp.

  19. @Arnoud. Wanneer ik een schermafdruk van een webpagina maak om t.b.v. de bewijsvoering aan te tonen dat mijn foto onrechtmatig op die website is gepubliceerd, in hoeverre kan de eigenaar/beheerder van deze website (dus de inbreukpleger) mij dan beschuldigen van onrechtmatige verveelvoudiging (kopiëren) van deze webpagina? Wanneer ik deze schermafdruk uitsluitend gebruik in mijn correspondentie aan de inbreukpleger en mogelijk aan een advocaat/rechter in het kader van een juridisch proces, is er dan sprake van een onrechtmatige verveelvoudiging en/of openbaarmaking volgens de Auteurswet, of is er dan sprake van toepassing van het citaatrecht (art. 15a Auteurswet)?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.