Ik moet toch even terugkomen op mijn blogpost van onlangs over gamen en internetten in de bieb. Daarin schreef ik dat de PEGI classificaties in Nederland geen wet zijn. Dat blijkt niet helemaal te kloppen: enkele PEGI classificaties kunnen wel degelijk juridische consequenties hebben. Het gaat dan met name om de classificatie 16+, die meldt dat het spel niet geschikt is voor zestienminners.
Artikel 240a Wetboek van Strafrecht verbiedt namelijk het vertonen of verstrekken van beelden aan zestienminners indien dat schadelijk voor hen zou zijn. En computerspellen vallen onder dit begrip “beelden”. Dat blijkt uit de memorie van toelichting bij een bundel wetswijzigingen uit 1999, waarin de Wet op de Filmvertoningen werd ingetrokken en de Mediawet en het Wetboek van Strafrecht werden herzien op dit punt. Bij het aanbieden van het onderzoeksrapport Horen, zien en verkrijgen? afgelopen februari schreef de staatssecretaris dat de brancheorganisaties “een voor haar leden bindende regeling dienen te treffen” om hier meer duidelijkheid te bereiken.
Maar, zo blijkt uit diezelfde brief:
In 2006 is vastgesteld dat deze wettelijke bepaling niet meer vertaald is in een bindende regeling, waarmee de ondernemers hun eigen maatschappelijke verantwoordelijkheid tot uitdrukking kunnen brengen. Daarmee is de vraag gerezen in hoeverre zelfregulering daadwerkelijk leidt tot de bescherming van jongeren aan het einde van de distributieketen.
Uit het rapport maak ik op dat de PEGI-classificatie echt puur zelfregulering is. Er is nog nooit een rechtszaak gevoerd over overtreding van art. 240a bij gewelddadige spellen, en al helemaal niet over de vraag of de PEGI code 16+ daarbij uit zou maken.
Ik heb het NICAM gevraagd om een reactie. Per e-mail meldt het NICAM dat zij en de betreffende ministeries (Justitie, OCW) er van uit gaan dat de leeftijden van Kijkwijzer en PEGI (omdat het serieuze geaccepteerde systemen zijn) geldig zijn in relatie tot art 240a.
Uit het rapport blijkt dat veel winkeliers tekort schieten bij de controle op leeftijdsgrenzen. En de labels zouden ook nog eens de verkeerde aantrekkingskracht hebben. Daarom kondigt de staatssecretaris in datzelfde document publiekscampagnes aan. Ook onderzoekt hij de mogelijkheid van de inzet van specifieke toezichthouders op de naleving van art. 240a Strafrecht voor games.
Arnoud
Interessante discrepantie…
Ik vermoed ergens dat die er, in de praktijk, altijd zal blijven.. Spellen die ouders voor zichzelf kopen (bijv) kunnen 8-jarigen ook in de playstation laden, ook als winkeliers e.a. streng controleren. Laatst sprak ik een jongetje van 8 dat heel trots vertelde over Splinter Cell (PEGI16+) Een kind van weldenkende ouders. Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat hij door zo’n spel in een “Dendermonde-killer” zou veranderen.
Aan de andere kant zitten er ook in TV-films, online spellen, flash-animaties op YouTube zonder rating, dingen die kinderen niet aankunnen. L. (toen 6) is eens dagen overstuur geweest van een vermoorde gorrilla op AnimalPlanet. Beelden doken klakkeloos op in een “onschuldige” docu zonder rating, die v??r kinderbedtijd werd uitgezonden.
Ik denk dat je winkeliers kunt verplichten tot vanalles en nogwat, maar als ouders blijf je verantwoordelijk bij het aanschaffen van games en films.
Het Kijkwijzer-systeem is toch alleen van toepassing op film en tv en niet direct voor games? Ik kan me niet herinneren dat ik op mijn laatst gekochte games een PEGI logo op de cover heb gezien, hoogstens die ESRB logo’s maar ik neem aan dat die niet Europees maar Amerikaans zijn?
Jolie heeft verder gewoon het punt. De verantwoordelijkheid ligt veel meer bij de ouders dan bij de winkelier. Maar goed, 240a is dan toch ook tegen de ouders in te zetten? 😉
@Martijn: Kijkwijzer is inderdaad voor film en tv en verschilt dan ook van PEGI, wat voor games is bedoeld.
Wat een rare wet. Hoe kun je nu van tevoren weten wat schadelijk is? Vaak zal dat ook nog eens afhangen van de weinige filters die een kind van zijn ouders heeft meegekregen. De enigen die uiteindelijk kunnen bepalen wat schadelijk is, zijn de ouders.
Wat zou games dan “schadelijk te achten” maken? Geweld? Studies tonen aan dat er geen significante correlatie met geweldplegingen is. Sex? Heb je ooit gehoord van iemand die getraumatiseerd is door pornografisch materiaal? Lichamelijk schadelijk? RSI misschien (ik denk aan Diablo). Of dat je je blesseert met Wii Fit als je van je balance board af stuitert.
@Branko Collin. Het is inderdaad een rare wet. En natuurlijk hebben geweld ed per kind een andere impact. Het is gewoon het beste om ouders te laten oordelen welke games hun kinderen wel en niet kunnen spelen, want ervaring leert dat PEGI, ESRB en (vooral) de USK vaak veel te streng zijn. Ook worden games van een paar jaar terug, zoals bijvoorbeeld Halo: Combat Evolved, niet opnieuw gerated alhoewel ze nu een veel lagere rating zouden krijgen.