“We stellen messenfabrikanten toch ook niet aansprakelijk”

antisteekmes.pngBij discussies over aansprakelijkheid voor makers van software of diensten komt regelmatig de analogie met auto’s of messen langs. “We gaan makers van messen toch ook niet aansprakelijk stellen voor mensen die worden neergestoken”? Ik zit me af te vragen of ik daar niet eens een paar wetten over moet formuleren (“Eerste wet van internetrecht: elke discussie over online auteursrecht bevat een vergelijking met auto’s. Tweede wet van internetrecht: de vergelijking gaat niet op. Derde wet: de helft van de discussie gaat vervolgens

Afijn, een Britse fabrikant was kennelijk zo bang voor claims dat hij een antineerstekmes op de markt bracht. Er zit voorin een soort van inkeping en hobbel waarmee het niet eenvoudig meer is om op iemand in te steken. Groente snijden is geen probleem (kelen ook niet dus, denk ik dan) maar uithalen en steken gaat niet werken: het mes blijft hangen in kleding.

Tsja. Het enge is: als maar genoeg fabrikanten dit soort messen maken, dan wordt de rest vanzelf aansprakelijk vanwege het niet volgen van de algemene trend in de markt.

Via Schneier on Security.

Arnoud

10 reacties

  1. Je kunt ook botte messen maken. ‘Als maar genoeg fabrikanten ‘botte maken, dan wordt de rest vanzelf aansprakelijk vanwege het niet volgen van de algemene trend in de markt.’

    Een goed mes heeft een scherpe punt. Om een begin te maken in bijvoorbeeld groenten met gladde velletjes als paprika of tomaat. Of om mooie figuurtjes te kunnen snijden. Een wortelbloempje zie ik me met zo’n mes zonder punt toch echt niet maken.

    ‘Als maar genoeg fabrikanten dit soort messen maken.’ Maken is een… – over verkopen gesproken: wie wil zo’n antineersteekmes? Mensen die verwachten dat ze ooit een onbedwingbare lust tot steken zullen krijgen?

    Tsja.

  2. Ik wil als prijswinnaar van de wet van Godwin award dit weekend wel als eerste de veelgebruikte vergelijking met Hitler en de nazi’s starten als het gaat om handhaving van intellectuele eigendomsrechten.

  3. Wat komt hierna dan nog vraag ik me af als er al antineersteekmessen bestaan.

    • Auto’s waarbij de boordcomputer met een startonderbreker is gekoppeld aan een programma dat elke keer voordat je wilt starten een psychologische test bij je afneemt, om er zeker van te zijn dat je je geen gekke idee?n in je hoofd haalt?

    Nieuwe sportartikelen, zoals: – honkbalknuppels uit een speciaal ontwikkeld nieuw materiaal dat uitstekend geschikt is om een bal mee weg te slaan, maar dat het spontaan begeeft zodra je er een deel van het menselijk lichaam mee raakt? – voor de boogschutters onder ons, worden het misschien wel zuignapjes?

    Oh en laten we vuurwapens niet vergeten, allemaal ombouwen zodat een chip als het ware de kern van het wapen vormt met een klein besturingssysteempje erop. Dit natuurlijk van Microsoft. Uiteraard krijg je op het moment dat je wilt schieten een dialoogje met: “Are you sure?” en als je niet snel genoeg reageert en iemand anders zou jou eerst raken dan krijg je een “fatal error” of een “blue screen of death”.

    Het is een gekke zaak dat verantwoordelijkheid voor wat je met een produkt kunt doen zo ver gevorderd is. Ik hoop dat we hier in ieder geval niet zo’n claimcultuur krijgen als in een zeker land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.

  4. Ik vind de vergelijking software-messen juist zeer treffend: Als een mes normaal wel functioneerd, maar door een foutje (“bug”) soms niet, dan roept te fabrikant alle messen terug en vervangt ze kostenloos door een nieuw mes. Bijvoorbeeld deze. Als software-leveranciers dat nu ook eens zouden doen….

  5. De enige reden die ik kan bedenken om zo’n mes te kopen is dat je je gezinsleden (of jezelf) niet vertrouwd. Dan geef je wel een vreemd signaal af. “Zoon, ik heb een mes gekocht waarmee je niet iemand kunt neersteken”.

    Over het onderwerp zelf: het is toch al zo dat rechters kijken naar het doel waarvoor software is ontwikkeld?

  6. @ Arnoud (4). niets, maar de vergelijkingen tussen handhaving ie-rechten op internet door bijvoorbeeld brein en de vergelijking met hitler is ook zo’n clich?. Net als de vergelijkingen met makers van messen en de autoindustrie.

  7. Nu wordt het natuurlijk pas interessant: mag je de fabrikant van een antineersteekmes aansprakelijk stellen wanneer je toch iemand neer hebt gestoken met zo’n mes? Je zou redelijkerwijs (met zo’n naam) kunnen verwachten dat je met dit mes niemand neer kan steken, wanneer je op een gegeven moment die neigingen krijgt.

  8. Derde wet: de helft van de discussie gaat vervolgens

    … over de vergelijking.

    Deze wetten zijn algemener te maken – elke discussie over Internetrecht zal vroeg of laat verzanden in discussie over de toepasselijkheid van gemaakte vergelijkingen.

    Dit ‘antineersteekmes’ is een leuke kapstok voor die wetten. Volgens mij is de reden dat de maker ze bedacht heeft echter niet z’n eigen angst voor aansprakelijkheid, maar de angst van mensen dat ze zullen worden neergestoken (door indringers, of familie) – met hun eigen keukenmes.

    Schneier legt het verband met de research waar de messenmaker het in het oorspronkelijke artikel over heeft: “Doctors’ kitchen knives ban call“.

    Door die angst is er een markt voor de messen.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.