Koop op afstand versus de blisterverpakking

zakmes-blister.pngWie iets via internet koopt, mag dat binnen zeven werkdagen ruilen. Ook als het uitgepakt en geprobeerd is. Maar soms is het heel moeilijk om een product uit te proberen, bijvoorbeeld omdat het in een blisterverpakking zit. Wat dan?

In principe lijkt het mij dat de winkelier dan pech heeft: je hebt het recht om het product uit te proberen, dus ook om het uit de verpakking te halen. Dat die verpakking lastig te openen is, is dan ook voor rekening van de winkelier.

Maar nu wees een meelezende webwinkelier me erop dat dit bij geheugenkaartjes soms tot rare situaties kan leiden:

Regelmatig gebeurt het dat een klant zomaar een geheugenkaart besteld, hem openknipt (het zijn flinke blisterverpakkingen waar een degelijke schaar aan te pas moet komen) en de kaart dan terugstuurt omdat die niet past. Maar vaak kan de klant reeds aan de buitenkant van de verpakking zien dat de kaart een andere vorm heeft. Dus waarom dan nog openknippen? Moet ik ook dan de klant het geld teruggeven?

De consument-koper moet zorgvuldig met het product omgaan zolang de retourtermijn nog bestaat. Doet hij dat niet, dan mag de winkelier een vergoeding vragen voor de schade die aan het product is toegebracht.

Als je al aan de verpakking kunt zien dat de kaart evident niet gaat passen in het product, dan lijkt het mij wel verdedigbaar dat de klant voor de opengeknipte verpakking zal moeten betalen. Maar hoe bewijs je dat dat de reden van retour was?

Arnoud

20 reacties

  1. Dit soort gevallen zijn terug te voeren op common sense (iets wat volgens velen niet zo common is) en het inschattingsvermogen van mensen. Helaas kan niet iedereen inschatten of het vierkante blokje in het ronde gat van hun camera past, en laten we eerlijk zijn; de fabrikanten helpen niet mee. Mini-SD geheugen lijkt namelijk erg veel op Sony’s kleine Memorystick, maar op elkaar passen doen ze niet.

    Er zijn natuurlijk veel ideetjes te bedenken (een plastic dummy op de buitenkant van de verpakking om te kunnen passen), maar als mensen nu eerst goed kijken en hun bestaande kaart naast de nieuwe zouden leggen, zou het al een hoop schelen.

  2. Geheugenkaartjes zijn een typisch voorbeeld van goederen waarbij ?niet passen? meerdere oorzaken kan hebben. Ik ken er 3 factoren die dat bepalen: fysiek formaat (sd, xd, cf), snelheid (Class 2,4,) en opslag (x-GB). Dat is natuurlijk ook vragen om problemen – zeker de factoren 2 en 3 die echte kennis van zowel de kaarten als de camera vooropstellen en voor een leek niet logisch zijn.

    Ik adviseer elke geheugenkaartverkoper op de website meer aandacht te besteden aan uitleg over wat de mogelijke beperkingen bij 2 en 3 zijn. Het kan een hoop gedoe en verstoorde klantrelaties voorkomen. En beter nog, het is een leuk onderscheidend vermogen.

  3. Wat is een bestaande kaart? Sorry hoor, maar zonder een kaartje in het apparaat te stoppen zie ik het gewoon niet. Dat er supermensen zijn die dat wel kunnen, wil niet zeggen dat zij maar moeten worden gezien als de gemene deler. Het is natuurlijk lullig voor de webwinkelier, maar dat is uiteindelijk degene die besloten heeft spullen in blisterpacks te verkopen — what was he thinking?

  4. Bij Amazon promoten ze [url=http://www.amazon.com/gp/feature.html?docId=1000339211]frustration-free packaging[/url].

    Misschien moeten de Nederlandse webwinkels dat ook eens van hun leveranciers gaan eisen?

  5. Het herroepingsrecht is ontstaan omdat “het [voor] de consument v??r de sluiting van de overeenkomst niet mogelijk is daadwerkelijk het product te zien of van de aard van de dienstverrichting kennis te nemen”. De wetgever heeft daarom noodzakelijk geacht om “de eventuele kosten die de consument bij de uitoefening van het herroepingsrecht moet dragen, te beperken tot de rechtstreekse kosten voor het terugzenden van de goederen”. Dit valt onder dwingende wetgeving.

    Het is duidelijk de bedoeling geweest dat de consument het product kon uitproberen, en dus lijkt het mij onredelijk om daarvoor kosten in rekening te brengen omdat “jij vind dat de consument het kon zien”. Dit komt vaak aan op kleine verschillen die maken dat iets niet past. En wat als iemand een slecht kan zien?

    Het is de verkoper die een product heeft verkocht dat op deze wijze verpakt was, niet de koper.

  6. Dan nog even afgezien van de milieu-effecten van bepaalde verpakkingen, sommige van dat soort blisterverpakkingen (en een aantal andere soorten verpakkingen) zijn vrijwel niet te openen zonder een zeer scherp mes of een zeer scherpe schaar en zelfs dan loop je nog het risico dat je uitschiet en jezelf snijdt.

    Je kunt je ook afvragen of het wel maatschappelijk wenselijk is dat het fabrikanten toegestaan wordt dergelijke verpakkingen te gebruiken, ten eerste wordt er nogal wat materiaal mee verbruikt, ten tweede levert het dus bij situaties als koop op afstand schade op die eigenlijk niet veroorzaakt had hoeven te worden als de verpakking anders vormgegeven was.

    Just my ???0,02

  7. Het lijkt me in dit geval toch ook echt pech voor de verkoper. Ten eerste omdat terecht wordt gesteld dat de verkoper ervoor kiest onmogelijke blister-verpakkingen te gebruiken (welke bedoeld zijn als diefstal-preventie in fysieke winkels). Ten tweede omdat de wet bedoeld is juist zodat iemand het fysieke product kan proberen en het daarna (overigens zonder opgaaf van redenen, als het kaartje geen mooie kleur had lijkt me dat ook prima) kan terugsturen. Dit moet elke (web)winkelier weten, dat is een risico wat je loopt als je dit soort dingen online verkoopt. Verder kan ik natuurlijk het door Max genoemde initiatief van Amazon aanraden. Nu is Amazon enorm groot, maar als de verkopers van geheugenkaartjes zich nu eens verenigen richting de Sandisks van deze wereld, dan moeten ze iets soortgelijks vast kunnen bereiken!

  8. Leuk van die blistervrije geheugenkaarten, maar als ik een geheugenkaart krijg, wil ik zeker weten dat die niet gebruikt is door een ander en dat kan alleen in een dergelijke blisterverpakking. Als je voor een HP printer een Canon cartridge besteld, weet je op voorhand al dat het niet de juiste is. Als je geheugen voor je camera zoekt en je ziet dat er 8 soorten worden aangeboden, lijkt het me dat je even kijkt welk geheugen je nodig hebt en bestel je niet klakkeloos iets. Kom je er niet uit? Mail of bel de webshop. Ik ben voor bescherming van de consument maar kommop…waar is de verantwoordelijkheid van de consument gebleven?

  9. Peter heeft een punt. De winkelier doet er goed aan om de teruggestuurde kaart te formatteren. Er hoort op een nieuwe kaart geen data te staan. Webwinkel Engelfriet kan natuurlijk zeggen dat het niet uitmaakt, maar dan zeg ik als consument dat ik graag een ongebruikte wil – als het toch niet uitmaakt. Het is een kleine moeite om de kaart er ongebruikt uit te laten zien.

    Blijft nog de kwestie van het terugsturen van de kaart.

    Feit is dat de klant geen reden hoeft op te geven voor het terugsturen van de kaart. Hij mag hem terugsturen omdat hij niet past, of zelfs omdat hij niet goed bij de gordijnen staat. De wetgever heeft terecht bedacht dat het argument van de klant niet te controleren is, en dat de klant, vanwege de afstand, recht heeft op enig ‘gevoel’ bij zijn aankoop. Hier kiest de wetgever duidelijk de kant van de consument.

    Maar is dat zo erg?

    Juist op internet probeer ik mijzelf goed te ori?nteren. Het terugsturen kost extra moeite en geld.

    Ik vraag me dan ook af of het vaak gebeurt. Ook al begrijp ik dat een retourzending niet leuk is, dan nog: – neem ik aan dat de schoorsteen nog steeds kan roken van de verkopen die w?l doorgaan; – de webwinkel kan het product – eventueel met een doekje erover – als nieuw verkopen. Als de webwinkel het product schoonveegt weet de nieuwe eigenaar niet beter.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.