Embedden nu toch openbaar maken?

Weet u nog, die site MyP2P waar je handige hyperlinks naar illegaal doorgegeven televisieprogramma’s kon vinden? Eerst ex part verboden en toen in de echte rechtszaak wegens overmatige complexiteit niet veroordeeld. In hoger beroep heeft het Hof Den Bosch er minder moeite mee (PDF; en is dat een typemachine?). Hoewel MyP2P er niet voor wordt veroordeelt, laat het Hof zich wel ontvallen dat embedded links nieuwe openbaarmakingen zijn.

Een juridisch omgwtfbbq-momentje? Ik weet het niet. De enige onderbouwing die men geeft is

In de rechtspraak en juridische literatuur wordt betrekkelijk eensgezind aangenomen dat een embedded link wel een openbaarmaking inhoudt. Immers, het materiaal is dan te bekijken of beluisteren binnen de context van de website van degene die de link heeft geplaatst, waardoor diegene die de vertoning van het achterliggende werk zozeer “voor zijn rekening neemt” dat dit niet meer als een enkele verwijzing is te beschouwen.

maar welke rechtspraak of literatuur wordt gebruikt, blijft in het midden. Toevallig verscheen zeer onlangs in tijdschrift Mediaforum (2010, 1) een artikel van auteursrechtenadvocaat Dirk Visser over embedden van Youtube-filmpjes. Hij tussenconcludeert:

Het is dus mogelijk om “embedden”, evenals hyperlinken, niet als auteursrechtelijk relevant openbaar maken aan te merken. Het is ook mogelijk, bijvoorbeeld via een bepaalde invulling van het begrip ‘nieuw publiek”, “embedden” wél als (secundaire) openbaarmaking aan te merken, waarbij men uit moet gaan van een functionele benadering van het openbaar- makingsrecht, waarbij vermoedelijk de indruk van het publiek over wie openbaar maakt van belang is. Het Hof van Justitie der EG zal hierover uiteindelijk moeten beslissen.

Visser lijkt er niet aan te willen dat iedere embedding een nieuwe openbaarmaking is, maar houdt voor commerciële sites zoals MyP2P diverse slagen om de arm (de cynische lezer zou zeggen om zijn broodheer BREIN niet in gevaar te brengen) in zijn conclusie. Zijn onderscheid tussen commerciële en private partijen is op zich sympathiek maar verhoudt zich maar moeizaam met de strenge Auteurswet, die dit onderscheidt niet kent. Iets is openbaarmaking of niet, en de al dan niet bedrijfsmatige status van de openbaarmaker is daarbij niet relevant. Pas bij diverse verweren (openbaarmaking in private kring bijvoorbeeld) of bij regelingen van bv. Buma/Stemra wordt dat belangrijk. Maar de vraag of iets openbaarmaking is, moet zonder aanzien des persoons worden bepaald.

Ik heb even zitten zoeken, maar afgezien van de Nieuw Rechts– en Voeljeniksvan-zaken ken ik er geen waar embedden of inline linken als openbaarmaken werd gezien. En die twee zaken vind ik wat te mager om te zeggen dat “betrekkelijk eensgezind aangenomen” wordt dat dit het geval is.

Oh kijk, de advocaat van MyP2P kwam zelf met deze stelling:

In de rechtspraak en juridische literatuur wordt betrekkelijk eensgezind aangenomen dat een embedded link wel een openbaarmaking inhoudt. Immers, het materiaal is dan te bekijken of beluisteren binnen de context van de website van degene die de link heeft geplaatst en door de plaatsing wordt over het algemeen een nieuw publiek bereikt.

Ik neem aan dat hij het dan ook in het verweer zo heeft geformuleerd en dat het Hof dit via copy&paste heeft overgenomen.

Omdat “niet is gebleken” dat MyP2P embedded links aanbiedt, worden ze hiervoor niet veroordeeld. Waarom erover beginnen, denk je dan. Wel is het onrechtmatig om structureel links aan te bieden naar illegaal aangeboden streams met televisieprogramma’s, geen verrassing gezien de Mininova- en Pirate bay-uitspraken.

Arnoud

18 reacties

  1. Lijkt me op zich (voor MyP2P en de P2P wereld) geen probleem. Ze vervangen de embed gewoon door een hyperlink (ik denk zelfs dat de gebruikers dat liever hebben gezien het aantal ads op sommige sites). Minder leuk is het voor blogs die bijvoorbeeld muziek promoten; die moeten hun gebruikers telkens ‘wegsturen’. Daarnaast ben ik van mening dat het technische aspect niet correspondeert met wat de rechtbank hier zegt.

    Wat ik me afvraag; hoe zit het nu met ge-embedde plaatjes? Ik kan met de IMG tag in HTML natuurlijk gewoon een afbeelding van een andere website gebruiken; is dat dan ook illegaal? Ik begrijp wel dat het hier om de verantwoordelijkheid voor de embedded content, maar als embedden openbaarmaking is, dan moet je expliciet toestemming hebben van de webiste waar je een plaatje van gebruikt (lijkt me).

  2. Ja inderdaad. Visser argumenteer auteursrechten politiek gemotiveerd om zijn broodheer BREIN niet voor het hoofd te stoten. Hij hoort ontslagen te worden als professor auteursrecht.

    Wat dat openbaar maken betreft. Er is alleen van openbaarmaking sprake wanneer een werk bekeken of beluistert wordt. Niet of het te bekijken of te beluisteren is. Voorts geldt het arrest BUMA/Chellomedia waaruit blijkt dat er geen sprake is van openbaar making wanneer het publiek globaal bepaald is. Daarbij is mede de bedoeling van de openbaar maker relevant. Tijd voor grondige acties tegen dit soort auteurrechten flauwekul.

  3. Rens, in die twee rechtszaken ging het om plaatjes. De fotografen (tevens website-eigenaren) vonden het niet leuk dat die plaatjes elders verschenen en maakten op grond van auteursrecht bezwaar. En dat vond de rechter terecht, het plaatje werd in een nieuwe context getoond en dat was een nieuwe openbaarmaking.

  4. Wat mij opvalt is dat “Canal+” veel meer rechten claimde te hebben dan dat het gerechtshof accepteerde. Uiteindelijk is maar een klein deel van de eis toegewezen. Ik heb het wel vaker gezien (o.a. in de RIAA-zaken in de VS) dat bij nadere beschouwing blijkt dat de klager (entertainment industrie) niet hard kan maken dat zij de rechten heeft waarop de aanklacht van inbreuk gebaseerd is. Op zijn minst kan dat slordig genoemd worden.

  5. Ik zie het verschil van embedden en linken niet. Het zal mij aan mijn reedt roesten of een muziekje/filmpje in de site zelf, of in een (apart) pop-up venstertje speelt. Mijn stelling is dus: embedden = (materieel gezien) linken. En mocht dat toch niet zo zijn (Justitia’s wegen zijn immers duister en zelden aangenaam, zou Bob de Uyl zeggen), dan maken we er toch mooi links van??

    Of zou het plaatsen van een linkje ook al niet mogen? Als linken een nieuwe openbaarmaking is, dan “help” ik je nu even aan een boete, Arnoud! 😉

    http://www.3fm.nl/page/3fm_liveplayer/3fm/1

    Een link naar 3fm, waar beschermde muziek wordt gedraaid! Eigenlijk zou daar dan vermeld moeten staan:

    • u mag deze muziek alleen maar in de priv?sfeer beluisteren
    • pas op dat niet de snackbar naast u per ongeluk meeluistert
    • u mag niet linken
    • en de bewijslast ligt bij u!
    • veel luisterplezier!
  6. Ik kan deze redenering van de advocaat ook niet volgen:

    “In de rechtspraak en juridische literatuur wordt betrekkelijk eensgezind aangenomen dat een embedded link wel een openbaarmaking inhoudt. Immers, het materiaal is dan te bekijken of beluisteren binnen de context van de website van degene die de link heeft geplaatst en door de plaatsing wordt over het algemeen een nieuw publiek bereikt.”

    Waar heb ik moeite mee: – “binnen de context van de website”. Zoals boven al gezegd: wat maakt die context uit? Of het in venster/applicatie A of B draait? Ik zou niet weten waarom dit soort technische zaken relevant zouden zijn

    • “door de plaatsing wordt over het algemeen een nieuw publiek bereikt”. Het gaat hier over internet h?? En daar werkt bijna alles met zoeken en verwijzen, dat is de essentie van internet. Hoeveel opdrachten worden rechtstreeks ingetypt in de URL-balk …. 10% van het totaal? Ik denk dat minimaal 90% van de bezoeken aan sites verloopt via ??n of andere vorm van doorklikken, als was het maar vanaf een zoekmachine.

    Iemand die content op internet publiceert, weet dat deze content via een netwerk van servers en doorverwijzingen terecht komt bij de eindgebruikers. Het is onzinnig om te zeggen dat iedere tussenschakel een ‘nieuwe openbaarmaking’ is, net zoals het onzin is om de lucht in een concertzaal te verwijten dat die de muziek “opnieuw openbaarmaakt”. Nee, je kunt de muziek pas horen nadat die de lucht heeft doorkruist; en je kunt websites pas zien nadat die door een netwerk zijn getransporteerd.

    Met andere woorden, hoe IK er tegenaankijk is zo: * of het wel of niet binnen een site zit maakt niet uit. Voor de kijker maakt dat geen bal uit

    • embedden en linken is geen nieuwe openbaarmaking maar is intrinsiek onderdeel van het internet. Als je dat gaat verbieden, verbiedt je dus het internet als medium.
  7. De term “context” is auteursrechtelijk relevant, omdat het begrip openbaarmaken vaak wordt uitgelegd als “presenteren in een nieuwe context”. Ook wordt vaak gezegd “je biedt het werk aan een nieuw publiek aan”. In de kabel-tv arresten bijvoorbeeld was het opvangen van televisie uit de ether en doorgeven via de kabel het aanbieden aan een nieuw publiek en daarmee niet toegestaan. Kabeltelevisiekijkers zijn andere wezens dan ethertelevisiekijkers zeg maar.

    In die context (haha) kan ik begrijpen dat men een embedded filmpje aanziet voor nieuwe openbaarmaking. Je presenteert het werk in een nieuwe context, namelijk als onderdeel van jouw site in plaats van als onderdeel van Youtube. Zie ook http://blog.iusmentis.com/2008/09/15/nieuw-licentiemodel-auteursrechten-vrijwaart-embedder-mits-niet-commercieel/

  8. @ Arnoud: ik kan de redenering volgen, maar vind hem wel absurd. Dat gold voor de TV al, maar voor internet nog sterker.

    Want die kabel-TV arresten waren totaal absurd. V??r de bekabeling hadden we X TV-kijkers. De signalen bereikten de kijkers via de ether, een antenne (op het dak) en dan een stuk koperdraad. Na de bekabeling zijn er nog steeds X kijkers, een deel kijkt nu via de kabel: bij hen gaat het signaal via de ether naar een grote antenne, en dan via een stuk koperdraad naar de TV. Hoe zo, ‘nieuwe openbaarmaking’?

    Nog even en mijn opticien wordt ook aangeslagen: ik kijk immers ‘via mijn bril’ naar de TV, “dus” is dat een nieuwe openbaarmaking.

    En voor de computer is het ook absurd. Als ik een TV-uitzending open door op een link te klikken, die in een apart venstertje opent, is dat g??n nieuwe openbaarmaking; maar als ik die uitzending bekijk in een venstertje dat “in” een andere site staat is het w?l een nieuwe openbaarmaking. In beide gevallen is het nog steeds Pieter H die een uitzending bekijkt op exact hetzelfde computerscherm……Soms moet je zelfs heel goed turen om te zien ‘waar’ iets draait. Wat overigens “in de cloud” niet terzake doet!

    Kortom: waar g?????t dit over????? Ja, ik weet wel waar het over gaat – over het toepassen van een verouderd recht op een situatie die daar niet bij past. Wat mij betreft is het een misbruik van recht, met als doel om concurrenten weg te houden en consumenten een poot uit te draaien.

    Een “nieuwe openbaarmaking” had betrekking op bijvoorbeeld een nieuwe opvoering van een opera. Ja, dan is het fijn als de componist daar wat voor krijgt. Maar dit begrip is tot het uiterste opgerekt……en de rechter heeft geloof ik meer verstand van type-machines, lakzegels en pruiken (of was dat alleen in Engeland?) maar “ietsje” (kuch) minder van de ontwikkelingen in de techniek sinds pak ‘m beet 1850……

  9. @7

    Imo heeft context niks met openbaar maken te maken. Bovendien geldt voor embedded dat er in de meeste gevallen sprake is van een toegestane situatie als in Wasserij de Zon en de bevoegde thuiskopie. Context doet daar niks aan af. Voorts moet volgens mij dat Kabel-tv arrest anders gezien worden na BUMA/Chellomedia. In BUMA/Chellomedia wordt openbaarmaking gerelateerd aan de globale bepaaldheid van het publiek. Des te globaal bepaalder des te minder openbaarmaking. Ook daarin doet context niet ter zake. Het gaat om de vorm van het publiek. Is dat globaal bepaald of niet. Wie een filmpje op Internet plaatst biedt dat globaal bepaald aan de hele wereldbevolking aan. Of dat filmpje dan in de eigen context of op een andere site te zien is, doet niet ter zake. Het globaal bepaalde publiek wordt bereikt dus hij die het filmpje op internet heeft geplaatst kan zich niet op auteursrechten beroepen om embedded tegen te gaan. Wat wel kan is materiaal op internet technisch tegen embedded beveiligen. In theorie kan dan het verbreken van die beveiliging als een onrechtmatige daad gezien worden, zonder dat daarbij auteursrechtelijke overwegingen gelden kunnen.

  10. Ik heb ook wel eens bezwaar tegen het embedden van plaatjes op mijn website door andere sites (met name om de hoeveelheid bandbreedte die dat potentieel kan opslokken). In plaats van lastige en dure procedures te beginnen, heb ik dat met een eenvoudige technische maatregel opgelost. Ook voor partijen als Youtube is het heel eenvoudig embedden grotendeels te voorkomen, en kunnen rechthebbenden deze maatregelen relatief eenvoudig afdwingen, en deze discussie dus irrelevant maken.

    Ik zou een stapje verder willen gaan: neem je deze zeer eenvoudige maatregel niet, dan geef je daarmee aan geen bezwaar tegen embedded links te hebben.

  11. @ Jeroen Hellingman: “Ik heb ook wel eens bezwaar tegen het embedden van plaatjes op mijn website door andere sites (met name om de hoeveelheid bandbreedte die dat potentieel kan opslokken).”

    Interessant punt. Je geeft hiermee dus aan dat bij een embedding de content blijft draaien op de site waarop die oorspronkelijk staat.

    Als ik een vergelijking met off-line maak: je biedt iemand een verrekijker aan waarmee hij kan kijken naar content die elders speelt. Is de verstrekker van die verrekijker een “nieuwe openbaarmaker”? Lijkt mij volstrekte flauwekul. Dus: Youtube is de openbaarmaker, en daar kijken mensen naar, ofwel rechstreeks op Youtube, ofwel via wat tussenstappen zoals een embed op een andere site.

    Ik begrijp werkelijk niet hoe je kunt verdedigen dat dit een nieuwe openbaarmaking zou kunnen zijn. Dus nogmaals: geachte rechter, dit was een uitglijer eerste klas! Ga aub. een cursus moderne technieken volgen en kom dan pas weer terug in de rechtszaal.

  12. @Pieter H. Inderdaad, mijn door andere ge-embedde content komt van mijn server, en wordt dus via een verzoek aan mijn server afgehandeld. Als ik dat verzoek toesta, dan stuur IK de verzoeker de content, doe ik dat niet, dan blijft het frame leeg. Ik kan dus zelf beslissen of ik het toesta. Het is dan toch van de zotte om daarna te beginnen over inbreuk op auteursrechten: als rechter zou ik zeggen, maar meneer, wat klaagt u nu, u verricht ZELF de essenti?le stappen voor deze verveelvoudiging, daar kun u dan toch ook zelf mee stoppen. (En bij Youtube en consorten: u kunt toch zelf bepalen hoe zij uw content mogen uitdelen.)

    Voor de technisch ge?nteresseerden, ik kijk naar de REFERER string die elke browser met een verzoek mee stuurt, die aangeeft wat de pagina is waarop de link staat, daar is natuurlijk omheen te programmeren, maar er zijn ook andere eenvoudige manieren waar je niet makkelijk omheen kunt programmeren, zoals het sturen van een sessie-cookie op je eigen bron-pagina.

  13. Het Hof had die uitspraak inderdaad beter kunnen kwalificeren met iets als “volgens eiser” om vervolgens niet in te gaan op de juistheid van die bewering maar alleen op de irrelevantie ervan voor de onderhavige zaak.

    Naast de twee door Arnoud genoemde zaken ken ik nog Rb. Leeuwarden 30 oktober 2003, LJN AN4570 (Vriend/Batavus), zie rov. 6.

    Ik zou de kabelarresten er eigenlijk op moeten naslaan, maar volgens mij was het voor die arresten cruciaal dat de signalen die het werk representeerden zelf werden doorgegeven door het kabelbedrijf. Bij een embedded link is daarvan nu juist geen sprake. Het plaatje of de stream komen nog steeds van dezelfde site.

    Bij de kabelarresten was m.i. ook geen sprake van presentatie in een nieuwe context. De beelden verschenen nog steeds in je beeldbuis.

    De maker van een TV met een in de fabriek op Nederland 1 ingestelde voorkeurszender levert op zich wel een “link”, maar geen “embedded link” die het uitgezonden werk in een nieuwe context presenteert. Deze TV-maker onderscheidt zich van het kabelbedrijf niet doordat hij niet in een nieuwe context presenteert, want dat doet het kabelbedrijf ook niet, maar doordat hij niet zelf de signalen doorgeeft (wat het kabelbedrijf wel doet). Daarom maakt de TV-maker (uiteraard) geen inbreuk.

    Er lijken hier dus twee criteria te spelen: – het (opnieuw) doorgeven van het signaal/werk aan een (nieuw?) publiek; – het presenteren van het werk in een nieuwe context.

    Het eerste criterium is in ieder geval relevant, blijkens de kabelarresten. Geef je opnieuw door aan een nieuw publiek (of hoe het in die arresten ook precies wordt geformuleerd), dan maak je inbreuk.

    Het tweede criterium lijkt me het criterium waarin embedded links zich van gewone links onderscheiden. De vraag is of het criterium auteursrechtelijk relevant is.

    Van belang is hier misschien HR 19 januari 1979, IEPT19790119 (Poortvliet), maar ik betwijfel dat dit arrest goed is toe te passen op embedded links. De embedded linker geeft immers zelf het werk niet door, en blijft misschien daardoor al buiten het bereik van de auteurswet, nieuwe context of niet.

  14. Woordverklaring

    Nota : De woorden Whatever-Site en Peeper worden verder in deze discussie als voorbeeld gebruikt.

    Whatever-Site : Een website op het internet die live beelden webcams) van particulieren op het internet ter beschikking stelt. Iedereen die WhatEver-Site bezoekt, kan dus kostenloos deze beelden bekijken. Iedereen kan zich ook op Whatever-Site registreren. De registrant krijgt dan de mogelijkheid om zijn eigen webcam online te zetten en zo zichzelf live uit te zenden op het internet. De registrant weet dan ook dat iedereen die op het internet surft de mogelijkheid heeft de beelden te bekijken. Op Whatever-Site ontstaat zo een soort van social-netwerk. Mits betaling aan Whatever-Site, krijgt men toegang tot extra informatie, zoals zien wie jou bekijkt, wanneer ze keken, vanuit welke locatie ze keken, etc…

    Peeper : Een computer-programma die automatisch de live-webcams dewelke Whatever-Site aan het uitzenden is, zichtbaar maakt in een eigen venster en dus te bekijken door eenieder die beschikt over Peeper.

    Nota’s: Nergens op Whatever-Site is terug te vinden dat “linken niet toegelaten” is.

    De vragen

    1) Is het toegelaten (wettelijk) om deze live-webcams te bekijken door gebruik te maken van Peeper, en niet via een web browser zoals IE Explorer, Safari, Mozilla FireFox etc…..

    2) Moet je toestemming krijgen van Whatever-Site, of misschien van de andere registranten die zichzelf live streamen via hun webcams bij Whatever-Site.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.