Bewijs van overname uit databank

adresboek-gids-lijst-databank.pngWie stelt dat zijn databank is overgenomen, zal daarvoor bewijs op tafel moeten leggen. Je kunt niet eisen dat het bewijs geheim moet blijven, ook niet als het gaat om ‘sleepers’ die je speciaal tegen inbreukmakers hebt opgenomen. Dat blijkt uit een vonnis van de rechtbank Rotterdam. In deze zaak had de eiser, Ad Hoc Data, een CD-ROM met een bedrijfsgids verkocht aan de gedaagde. Deze had vervolgens een cafégids op internet opgezet, maar volgens Ad Hoc was daarbij haar CD-ROM gebruikt en dat was niet toegestaan onder de licentie. Ad Hoc eiste een contractuele boete van 25.000 euro per overtreding.

De cafégids vocht dit aan met als eerste argument dat de algemene voorwaarden (waar die boete in stond) nooit waren overhandigd. Ad Hoc meldde daarop

dat de bestelprocedure al sinds jaar en dag zo is ingericht, dat de bestelprocedure voor het online afsluiten van een abonnement niet kan worden afgerond indien niet wordt aangevinkt ‘ik ga akkoord met de Algemene Voorwaarden voor een doorlopend jaarabonnement tot schriftelijke wederopzegging’ (zie productie 10). De woorden ‘algemene voorwaarden’ zijn clickable, door hierop te klikken krijgt men de voorwaarden in html-format op het scherm en kunnen deze voorwaarden desgewenst tevens in pdf-format worden gedownload.

Klinkt goed, zou je zeggen. Alleen had Ad Hoc niets overlegd waaruit daadwerkelijk bleek dat die procedure ook zo bestond toen de cafégids het product bestelde. De overlegde producties lieten niet zien hoe de bestelprocedure van specifiek deze bedrijvengids verliep, laat staan dat daaruit bleek dat inderdaad dat aanvinkvakje moest worden aangevinkt.

Het tweede verweer van de cafégids was dat er in de huidige gids geen gegevens van Ad Hoc opgenomen waren. Ad Hoc reageerde daarop met de mededeling dat “ten aanzien van de ‘cafégids’ en ‘cafetariagids’ geldt dat nog in oktober 2008 is gebleken van de aanwezigheid van tenminste één sleeper“. Een sleeper of copyright trap is een item dat niet werkelijk bestaat en dus alleen in een database kan belanden door overname uit andermans database.

Op zich is dat een goede manier om te bewijzen dat er inderdaad is overgenomen, maar je zult dan wel die sleeper aan moeten wijzen. Maar dat weigerde Ad Hoc: men wilde alleen een verklaring overleggen van een getuige die dit had geconstateerd. De sleeper zelf moest strikt geheim blijven, en alleen de advocaten plus de rechtbank mochten daarnaar kijken (artikel 27 Rechtsvordering). De reden was -neem ik aan- dat als Ad Hoc die sleepers onthult, de cafégids die er gauw uit verwijdert en dan kan claimen dat er nu echt niets meer overgenomen is.

De rechter accepteert deze gang van zaken echter niet.

[Ad Hoc] wordt niet in haar belangen geschaad als zij in de databank van gedaagde aangetroffen sleepers openbaart: er zullen in haar databank nog genoeg andere sleepers blijven staan en zij kan in volgende edities van haar databank nieuwe creëren en tussenvoegen, aldus gedaagde. Een gang van zaken als door [Ad Hoc] verlangd, een besloten zitting, zou het de advocaat van gedaagde onmogelijk maken namens deze verweer te voeren tegen aangevoerde bewijsmiddelen . Het zou onaanvaardbaar zijn als gedaagde wordt veroordeeld op basis van geheime bewijsmiddelen.

Op zich terecht: je moet je inderdaad kunnen verweren tegen zulk bewijs, bijvoorbeeld door te controleren of die sleepers wel echt nep (echt nep, ahem) zijn en of die ook in de CD van Ad Hoc stonden. Maar het is wel lastig nu voor Ad Hoc als die sleepers bekend worden. Want je kunt wel zeggen ‘stop maar nieuwe in je volgende editie’ maar daarmee is de huidige versie alsnog kwetsbaar voor onbewijsbare overname. Het is dus maar te hopen voor Ad Hoc dat ze inderdaad genoeg andere sleepers in die database heeft.

Arnoud

11 reacties

  1. Interessant is het wel als je het vergelijkt met deze uitspraak. Hierbij overweegt de rechter dat:

    Zelfs indien moet worden aangenomen dat op de openingspagina van de site niet was vermeld “door in deze gids te zoeken stemt u in met de voorwaarden”, doch dat slechts een button “voorwaarden” werd getoond en dat door het aanklikken van die button de voorwaarden konden worden geraadpleegd, moet worden aangenomen dat NTS door de gids te raadplegen zich aan die voorwaarden heeft gebonden. Immers, van een professionele bezoeker van de site mag worden verwacht dat hij begrijpt dat de “voorwaarden” waar hij op eenvoudige wijze kennis van kan nemen, (onder meer) voorwaarden zijn die Netwise aan het gebruik van de gids wenst te verbinden. Van NTS, die heeft gesteld voor haar reclamedoeleinden gebruik te maken van bestanden zoals door Netwise aangelegd, mag voorts worden verwacht dat zij ermee bekend is dat beheerders van dergelijke bestanden niet altijd gediend zijn van oogsten en spammen, zodat zij rekening moet houden met een verbod op dat soort activiteiten in de gehanteerde voorwaarden.

    Verder was er sprake van 1706 sleepers, waarbij destijds slechts een tiental bewezen werd en als overtuigend werd beschouwd.

  2. Leerzaam, deze post. Ik kende het concept van de “sleepers”. Maar nog niet de naam. Maar vooral leerzaam is dat je er dus behoorlijk wat nodig hebt (en dat je het niet meer kunt herstellen als je het niet meteen doet). Dank voor de tip. 😉

  3. Ik kende het begrip als ‘decoy’. Wordt ook bij adresbestanden gebruikt die je voor eenmalig gebruik huurt. Het is verleidelijk om het bestand daarna stiekem nog eens te gebruiken voor een mailing. Alleen….. een aantal adressen is ‘nep’, deze mailings komen dan rechtstreeks bij de verhuurder/verkoper van de adressen terecht, zodat die weet dat er een inbreuk is.

  4. Arnoud, die passage gaat over het al dan niet overhandigen van algemene voorwaarden, waarbij de rechter van een professionele partij verwacht dat deze de AV zelf ook wel kan vinden, terwijl bij de zaak die jij bespreekt de rechter veel zwaarder lijkt te tillen aan het overhandigen van de AV.

    Verder staat in het vonnis niet zo gek veel over die sleeper-entries, maar die zaak geeft imho wel aan dat door wat meer sleeper entries in je databank te zetten, je deze veel beter/makkelijker als bewijslast kan gebruiken zonder deze allemaal individueel te (hoeven) bewijzen.

  5. @ Arnoud: Tja… Ik zit niet in het ius. 😉

    Maar laten we zeggen dat het waar ik wel zit (en vooral ook hoe ik er zit) altijd handig is om juist als het nog niet te laat is aan dat soort dingen te denken. Me overal mee bemoeien is mijn vak… ben ik goed in.

    Overigens zat er in dit geval een extra moeilijkheid in. Want als ik het goed begrijp was het een bestand met bedrijven waaruit een relatief kleine selectie (alleen de caf?’s) misbruikt werd. Dat zou kunnen betekenen dat het totale aantal sleepers misschien wel groot genoeg was maar dat het aantal sleepers binnen de subset (te) klein was. Wat de poging om ze niet te hoeven openbaren begrijpelijk maakt.

  6. Het lijkt mij dat ook overname van 1 sleeper al bewijs genoeg is. Als die sleeper werkelijk uniek is in het bronbestand, dan MOET deze daaruit overgenomen zijn. (“Nee ik had zelf ook sleepers verzonnen en toevalligerwijs had ik precies dezelfde naam, straat en woonplaats bedacht als in het bronbestand.”)

  7. Uiteindelijk is het toegestaan om losse records uit een databank te gebruiken volgens databankrecht (toch?), bij 1 sleeper kan je het daar ook onder laten vallen. Zeker wanneer het om niet heel erg uitgebreide dingen gaat kan ik me voorstellen dat dit gewoon mag volgens het databankrecht.

    Als die sleeper werkelijk uniek is in het bronbestand, dan MOET deze daaruit overgenomen zijn.

    Die vind ik iets te makkelijk. Als de naam GrandCafe is op de Hoofdstraat, hoeft enkel ’toevallig’ nog het huisnummer & stad overeen te komen. Dat kan natuurlijk toeval zijn. Gebeurt dat echter met 10 dingen, dan absoluut niet meer.

  8. @Alex: Een moordwapen is niet genoeg, het moeten er drie zijn?

    Je zit hier met een lastige balans. Hoeveel sleepers moet je in je database stoppen om redelijk zeker te weten dat je je copyright kan bewijzen en afdwingen in een rechtbank? Hoeveel kan je er in stoppen voordat je gegevens zodanig “vervuild” zijn dat de waarde van de feitelijke gegevens er van daalt?

    Uiteindelijk gaat het hier, net als in de hele media-industrie, om de waardering van het produkt. Kennelijk is het relatief eenvoudig om een produkt te kopieren en te distribueren als je moderne middelen als het Internet gebruikt. Het afdwingen van een bepaald prijsniveau is daardoor niet langer haalbaar meer. Je kan hoog of laag springen, maar je zult er mee moeten leren leveren dat je als producent over alles wat je publiceert de controle gewoon kwijt bent. De mens is “groot” geworden door anderen te kopieren. Vanaf de eerste rotstekeningen en het getrommel op holle boomstammen doen wij elkaar al na. Dat is heel even anders geweest. We hebben een paar honderd jaar boekdrukkunst en de fonograaf van Edison is ook nog geen 20 jaar oud. Ik denk dat de mensen die in “publishing” zitten maar gewoon blij moeten zijn met de poen die ze er uit hebben weten te halen en moeten accepteren dat mensen weer gewoon zijn gaan doen wat ze al honderdduizenden jaren doen, elkaar na-apen en kopieren.

  9. Hahaha, altijd weer lachen met dit soort firmaas List & Bedrog. Klagert Ad Hoc Data bijvoorbeeld levert adressen die aantoonbaar niet uit KvK bestanden komen (maar van spammers gekocht zijn), terwijl ze beweren van wel.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.