Blaffende uitgeversgroep gemuilkorfd

blue-to-blond-uitgeverij.pngZeggen dat een bedrijf frauduleus handelt, is bij lange na niet genoeg voor dat bedrijf om te eisen dat je blogbericht offline gaat. Ook niet als je goed bent in SEO waardoor jouw berichten over dat bedrijf goed te vinden zijn. Dat bepaalde de kortgedingrechter in Assen gisteren in een zaak tussen De Uitgeversgroep en website Blue 2 Blond. Op deze site werd verslag gedaan van een telefonische acquisitie waarbij de beller meldde dat er “eerder gemaakte afspraken” bevestigd moesten worden. Daar wist site-eigenaar Hofman niets vanaf, en hij schreef zijn frustraties van zich af (een goede gewoonte) in een blogpost.

De Uitgeversgroep liet vervolgens een advocaat los, die begon te blaffen maar weinig concreet werd over wat er nu onrechtmatig was aan de berichten. Dan kun je natuurlijk weinig doen als blogger: gewoon berichten weghalen omdat iemand dat eist, zonder nadere onderbouwing, kan niet zomaar geëist worden. Ook na aandringen hoorde Hofman niets. Hij anonimiseerde voor de zekerheid de berichten, hoewel de gecachte versies bij o.a. Google nog wel gekoppeld bleven aan de bedrijfsnaam.

Daarop stapte het bedrijf naar de rechter, die in een kort vonnis echter gehakt maakt van de stellingen van De Uitgeversgroep.

zonder nadere toelichting die De Uitgeversgroep niet geeft, [is] niet te begrijpen wat onrechtmatig is aan de door De Uitgeversgroep in de inleidende dagvaarding aan [gedaagde] verweten gedragingen.

Met andere woorden: waar gáát dit over.

Ook het argument dat de gedaagde “een zodanig genie zou zijn dat hij in staat is met allerlei “zegmaar- onderhuidse toevoegingen een zoekmachine als Google te manipuleren”, wat overigens niet meer betekent dan “ze staan op pagina 1 als je onze naam intikt”, gaat niet op:

het optimaliseren van een website op een zodanige manier dat iemand die de naam De Uitgeversgroep in Google als zoekterm invult, wordt verwezen naar teksten van [gedaagde], op zichzelf genomen evenmin onrechtmatig is. Dat zou alleen anders kunnen zijn als die optimalisatie heeft plaatsgevonden met het doel het daarheen te leiden dat derden kennis nemen van uitlatingen op een website die op zichzelf genomen onrechtmatig zijn.

Dat laatste was bijvoorbeeld het geval bij de boze blogs van Frontaal Naakt over een Vodafone-medewerkster, die met naam en toenaam werd genoemd met als zelfverklaard doel dat zij zo negatief in Google zou komen dat niemand haar meer in dienst zou willen nemen.

Arnoud

16 reacties

  1. Het aardige aan de uitspraak is dat de rechter het schijnbaar niet van belang vindt dat blue2blond de namen van betrokkenen heeft verwijderd. Als ik de uitspraak lees dan had de naam van de uitgeversgroep gewoon kunnen blijven staan, net als de rest van de blogpost, en was anonimisering niet nodig geweest.

    In ieder geval een mooie overwinning voor blue2blond tegen een groep uitgevers die op zijn zachtst gezegd de schijn redelijk tegen heeft.

    Frans

  2. Er zijn talloze blogs, fora en zelfs dagbladen met nieuwssites die vergelijkbare berichten verwijderd hebben na het ontvangen van eensluidende blafbrieven. Advertentiefraudeurs en hun incassobureaus en zelfs advocaten zijn al langer bezig hun digitale sporen te wissen om het SAF te isoleren en de herkenbaarheid voor andere slachtoffers van misleidende acquisitie te reduceren. Dit vonnis biedt aanknopingspunten om van het web verwijderde kritiek weer toegankelijk te maken.

  3. Helaas het blijft zoals mijn vader me vroeger al leerde. “Een brutale mens heeft de halve wereld”. Maar het is goed te zien dat zo af en toe iemand voet bij stuk houdt en dit soort malafide bedrijven dwingt om hun bluf uit te spelen. het is daarom ook goed om zo veel mogelijk ruchtbaarheid te geven aan dit soort uitspraken als steun in de rug voor lotgenoten van blue2blond.

    Ga zo door!

  4. Het leuke is dat de blogposts nu weer gewijzigd worden, de originele naam zal weer vermeld worden omdat dat niet verboden is.

    Fijn dat een rechter niet meegaat met de eisen van een bedrijf waarvan je kan zeggen dat ze zeker NIET netjes zaken doen omdat ze opereren op het randje van de wet

  5. Inmiddels heb ik de censuur op bedrijfs- en magazinenaam van de reacties verwijderd en ook de namen in het bericht zelf terug gezet.

    Wel heb ik hetgeen waar men het meest over bleek te vallen, de voor hen geplaagde tagnaam, uit voorzorg gewijzigd.

  6. @Arnoud: Na het lezen van de jurisprudentie die aangehaald is door de blaffende advocaat, met name een zaak over google cache, heb ik hier toch een prangende vraag over voor jou als internetrechtkenner.

    Wat is de positie van een forum/blogeigenaar in zake Google en andere zoekmachines die cachen? De content (die je zelf verwijderd heb van jouw site op last van….) staat volgens mij niet meer op een medium waarover jij de controle hebt, maar bij een commerci?le derde partij, die ongevraagd alles indexeert wat ze maar kunnen en hierop hun content gerelateerde adverteer/zoekgedragprogramma’s/routines loslaten.

    Is een forum/blog eigenaar (volgens de wet) verantwoordelijk voor de cached content van Google? Dit lijkt me namelijk derivate content geworden waarover een oorspronkelijke schrijver geen enkele controle meer heeft behalve dan Google te verzoeken het te verwijderen toch? Het lijkt me dat indien ik op verzoek van een klager de content op mijn eigen medium weghaal ik aan zijn eis voldaan heb, en dat zoekmachines hun eigen verantwoordelijkheden hierin hebben.

  7. Je bent niet verantwoordelijk voor het feit dat Google je content indexeert en cacht. Wel ben je al snel verplicht om Google een brief te sturen met de eis dat ze je gecachte content weghalen als vaststaat dat het origineel tegen de wet was. Ik zie dat in ieder geval regelmatig in vonnissen.

    Jij als site-eigenaar kunt dit van Google vragen, want Google luistert eerder naar site-eigenaren dan naar willekeurige derden. (Zeker als je het origineel een 404 laat geven.)

  8. Is het verzoek aan Google via de Google webmaster tools tot verwijdering uit cache en bijbehorende links wettelijk niet voldoende, of moet dat per definitie een verzoek op een velletje “dode boom” zijn? Het eerste is namelijk tot nu toe de standaard procedure op deze site, onderwerp verwijderen en Google verzoeken de links en cache te verwijderen. (Of gaat het om de traceerbaarheid of aantoonbaarheid van deze verzoeken, in welk geval een simpele printscreen van het verzoek voldoende moet zijn?).

    De site waarover ik spreek geeft bij niet gevonden (verwijderde) forumberichten (die nog in cache gelinkt staan bij Google) uiteraard alle standaard toeters en bellen error 404 of error 410 (beide valide volgens Google) en de pragma’s no-index en no-cache, dus daaraan voldoet de site, echter dan zelfs is het soms lastig om alle forumposts te (laten) verwijderen uit Google.

    En dan nog maar even sites als twitter en de vele RSS feed sites die deze site eveneens indexeren en tonen alsof het hun content is? Lijkt me toch al met al een redelijk grijs gebied aan het worden, al was het maar omdat je bij veel sites (Google is een positieve uitzondering) niet die mogelijkheden geboden krijgt, en je vaak ook niet weet wie allemaal indexeert op de site.

    Er moet toch een waterdicht en wettelijk te verdedigen modus operandi zijn voor forums en blogs om te voorkomen dat ze in het slechtste geval het hele internet moeten afstruinen naar mogelijk gecrawlde links die later in een zaak tegen hen gebruikt kunnen worden? Of is er zoiets als in alle redelijkheid alles gedaan hebben om zaken weg te (laten) halen?

  9. Citaat uit deze zaak:

    veroordeelt BINT om binnen een maand na betekening van dit vonnis brieven aan de beheerders van de zoekmachines Google, MSN, Bing en Ilse te hebben geschreven, gericht aan relevante adressen, met het verzoek tot het (doen) verwijderen en verwijderd te houden van de drie columns (als treffer) op de respectievelijke zoekmachines, met een afschrift van deze brieven aan [eiser]
    Inderdaad, brieven. Persoonlijk zou ik meer heil zien in de eis dat men de pagina een 404 (pagina bestaat niet) laat teruggeven en dan eist dat men een versneld verzoek tot herindexatie uitvoert.

  10. Waaruit blijkt dat het recht qua (kennis van moderne) technologie nog in het tijdperk van papyrus stamt, en mogelijk rechters ook?

    Het blijft in mijn ogen vreemd dat van mij als oorspronkelijke auteur van om het even welke tekst wordt ge?ist dat ik verantwoordelijk gehouden wordt, althans derde partijen die ongevraagd en ongecontroleerd mijn content indexeren en kopie?ren (want dat is een cache volgens de wet volgens mij) moet sommeren de van mij gekopie?rde content te laten verwijderen. Dat lijkt me hoogstens in relatie tot het auteursrecht enige zin te hebben. Dat men dat van mij eist als content eigenaar, zeker als de content tegen de wet is, lijkt me niet meer dan logisch, maar dat men van mij eist dat ik ongevraagd gekopieerde (foute) content ook laat verwijderen op straffe van, en afhankelijk van de medewerking van een mij onbekende derde partij? Blijft creepy.

    Geheel hypothetisch zou ik een website kunnen runnen in een of ander wokkiewokkieland, zonder al te veel privacyregels, daar allerlei foute content op zetten, in Nederland een tweede site kunnen draaien die (met een heel andere registrant) deze wokkiesite indexeert en cacht, en dan wordt het wel heel moeilijk om mij als indexerende site te dwingen de content te verwijderen, daar ik nu lees dat het verzoek van de content eigenaar dient te komen op papier?

    Ik ben het dan met jouw 404 voorstel eens, als het bij mij weg is dan zou elke zoekmachine dit a l? minuut moeten verwijderen zowel uit de indices als de gecachte versies (die sowieso de realiteit niet meer representeren).

    Er zal nog heel wat jurisprudentie moeten volgen alvorens rechters hieruit een soort van handboek internettechnologie kunnen compileren als richtlijn van hoe de wet te interpreteren bij media die stammen van ver nadat deze wetten ooit geschreven werden.

  11. Ik kan niet achterhalen wie het woord “brief” als eerste gebruikte. Was dat de rechtbank of de eiser? Als de eiser zegt “ik eis dat hij een brief moet sturen”, dan kan de rechter moeilijk zelf gaan verzinnen dat een e-mail of websiteformulier gepaster is. Als de eis was “een verzoek” dan is dat vertalen naar “een brief” wat raar.

    Maar iets algemener: als jij je site open zet voor Google, en jij moet content weghalen omdat je onrechtmatig handelde, dan is het toch jouw verantwoordelijkheid om Google even een seintje te geven? Je moet weten dat Google langskomt en dat je die met robots.txt kan blokkeren. Dat doe je niet, tsja, dan moet je achteraf maar de rommel opruimen.

  12. Daar raak je wellicht de enige snaar der contradictie die vele bloggers/forumeigenaren bezighoudt Arnoud.

    Elke blogger, jij niet uitgezonderd, bent blij met veel bezoekers, leuke discussies over je topics, en daar zijn zoekmachines je beste vrienden. Hier heb je dat redelijk in de hand, omdat jij de initiator bent van elke discussie. Op een forum echter is het vaak een lid wat (om welke reden dan ook) mogelijk niet wetttelijk toegestane zaken plaatst over iemand anders en is Google ineens ongevraagd niet zo je vriend. Het is inderdaad via robots.txt heel eenvoudig om zoekmachines te weren, maar dan blijf je als blogger/forumeigenaar een onbekende schreeuwende in de digitale woestijn, dus zal je toestaan (zonder expliciet toestemming te geven) dat deze index monsters je site crawlen. Onbekend is onbemind, en veel bloggers schrijven om de rest van de wereld iets duidelijk te maken toch?

    Je kunt je (over forums gesproken) vast de zaken tussen de laarzenboer en internetoplichting nog wel voor de geest halen, en in hoeverre moderatoren verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor content die niet door hen geschreven is. Daarover zijn de meningen in de rechtzaal dus ook over verdeeld lijkt het. Een nogal dubieus internettokootje wat naar wat ik lees inmiddels met een nieuwe Engelse Ltd hetzelfde kunstje weer aan het flikken is met merkkleding… maar daar ga ik jouw blog verder niet mee vervuilen.

    Ik ben het overigens met je eens dat indien er zaken op jouw site staan die niet mogen dat je dan ook de content indexers en cachers moet verzoeken om dat eveneens te verwijderen, alleen de formele manier van een brief is in mijn ogen nog iets waar ik als IT-er een beetje ouderwets jeuk van krijg. Een verzoek richten (in welke vorm dan ook) klinkt toch een stuk sympathieker in mijn ogen.

  13. Kom op Arnoud, dat is toch een beetje “niet mogen snoepen” als “een kind voor de etalage van Jamin”, zo’n tegenstelling? Het internet en haar vullers leven van de activiteit van de “Googles” op het net (om de commercie maar even niet te vergeten). Het zou voor een bedrijf al bijzonder a-commercieel zijn om een dure website te laten bouwen en die te blokkeren voor zoekmachines, en dat geldt voor bloggers en forumeigenaren uiteraard (niet commercieel) ook. Zonder zoekmachines en mensen die op jou uitermate interresante stukjes reageren, omdat ze je gevonden hebben via een zoekmachine, ben jij een schrijver tegen een blinde muur, net als een forumeigenaar met een modern multi-mediaal forum zonder leden. Het zijn respondenten en forumleden die blogs en forums leuk, levendig en levensvatbaar maken toch?

    Wellicht is contradictie niet de juiste term hier? Het is meer “women, can’t live with them, can’t live without them” 🙂 En als de consequenties hiervan zijn (zeker voor controversiele fora) dat beheerders af en toe moeten opruimen (namens hun leden die zich niet aan regels houden) lijkt me dat logisch, mits deze opruimacties ze dan maar vrijwaart van juridische vervolging.

    Google is wat dat betreft een prima zoekmachine die alert reageert (over het algemeen) op verwijderings en herindexeerverzoeken, zeker als je de eigenaar van een site bent. Maar er zwerven wellicht een 100-tal crawlers over sites waarvan de contactgegevens meer dan wazig zijn, vaak uit landen als China en Rusland, en ik moet er niet aan denken dat ik die zou moeten sommeren zaken te verwijderen, al was het maar omdat ik ten eerste niet weet wie ze zijn en ten tweede ik ze nooit kan bereiken.

    Het enige probleem wat ik met Google heb is dat het zo’n beetje de enige grote zoekmachine is die echt cache opslaat, of wel, kopieert van inhoud die kan veranderen, terwijl de oudere versie bewaart blijft. Links verwijderen is voor mensen die erom vragen absoluut geen probleem, maar om “het verleden” te verwijderen bij Google heeft vaak meer voeten in de aarde is mijn ervaring, en bovendien zijn die leesbare “oude” versies niet meer in overeenstemming met de huidige of zelfs verijderde versie, waardoor mensen zaken nog kunnen lezen die niet meer bestaan of gewijzigd zijn.

  14. Misschien een domme vraag, maar wat gebeurt er wanneer je een onrechtmatig artikel voor een krant of tijdschrift schrijft waarvan de rechter zegt dat je het moet corrigeren of intrekken. Als dit al is overgenomen door andere tijdschriften, wordt je dan ook verantwoordelijk gesteld hen te verzoeken deze correctie over te nemen?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.