De aannemer met fototoestel

Een lezer schreef me:

Ik heb een klusbedrijf opdracht gegeven om bepaalde werkzaamheden uit te voeren aan mijn huis en tuin. Er is inmiddels een discussie ontstaan over hoe iets wel en niet eruit zag en ze geven nu aan dat ze overal foto’s van gemaakt hebben. Daar hebben we het nooit over gehad, mag dat zomaar?

Het zou kunnen dat dit in de algemene voorwaarden staat, maar die heb ik nooit gehad. Op de offerte zeggen ze dat die bij de Kamer van Koophandel zijn gedeponeerd, dus moet ik nu daarheen om erachter te komen of ze mijn huis mogen fotograferen?

Ik denk dat het fotograferen in het huis van een klant wel mag, zolang ze de foto’s maar alleen gebruiken voor documentatie van de werkzaamheden en eventuele geschillen. Ze mogen bewijs verzamelen van hoe ze het werk doen, en foto’s zijn prima bewijs.

Publicatie van de foto’s mag niet zomaar. Dat is (omdat het je huis is en dus jou als persoon raakt) een privacyschending. Daarvoor hebben ze apart toestemming nodig, en ik twijfel of die in algemene voorwaarden opgeëist kan worden. De wet eist namelijk “ondubbelzinnige” toestemming, en via algemene voorwaarden kun je hooguit “stilwijgende” toestemming krijgen.

Nog los van het feit dat de AV gewoon als papiertje bij de offerte hadden moeten worden afgegeven, een depot bij de KVK heeft alleen nut als het “redelijkerwijs niet haalbaar” is om ze elke keer uit te delen. Vuistregel: ben je zo groot als Albert Heijn? Zo ja, dan deponeren. Anders gewoon meegeven.

Arnoud

23 reacties

  1. Ik vraag mij af of AH wegkomt met (alleen) een depot. Immers is het vrij eenvoudig om de voorwaarden ter hand te stellen, ook voor AH. Zij kunnen deze bijvoorbeeld in een bak bij de ingang zetten, waar klanten dan een exemplaar uit kunnen meenemen.

    Stel dat AH wel onder de uitzondering zou vallen (ik meen echter dat dit niet zo is), dan is depot natuurlijk alleen ‘deel 2’. De voorwaarden moeten eerst wel nog van toepassing worden verklaard.

  2. Ter informatie: vanaf volgende week stuurt de KvK (Centraal Gelderland sowieso) weer facturen voor het in depot hebben van de Algemene Voorwaarden. Opzeggen depot-stelling kan dus nog 🙂

  3. Het mooiste is het als ze de alg. voorw. zo beknopt kunnen houden dat ze voorgedrukt op de achterkant van de offerte passen. Dat krijgt de klant ze meteen mee. Maar dan niet door superkleine letters te gebruiken natuurlijk. Zoals gezegd, dit is niet altijd de meest geschikte oplossing, maar soms wel.

  4. Bewijstechnisch is afdrukken op de achterzijde een erg mooie methode. Tegenwoordig wordt daarnaast steeds vaker per e-mail geoffreerd. Dan is een mooie oplossing om de voorwaarden in dezelfde PDF als de offerte op te nemen.

    Over de kleine lettertjes; er is een rechter die voorwaarden buiten beschouwing heeft gelaten omdat hij ze niet kon lezen: Rechtbank Zutphen 09-10-2007.

    (P.S. Ik zie net dat er al iemand anders hier als ‘Marc’ post. Ik zal voortaan een andere naam (Marc S) gebruiken)

  5. Algemene voorwaarden afdrukken achter op een offerte lijkt me niet zo veel mis mee. Maar ik heb ze ook wel eens achter op een factuur afgedrukt zien zitten. Dit lijkt me niet de correcte wijze. Dan heb je immers al gekocht. Ik houd het er dan maar op dat het blijkbaar hun standaard brief papier is. Maar een beetje knaagt het wel. Welk risico loop je op zo’n moment? Je kan niet zeggen dat je ze nooit gezien hebt maar het is ook niet tijdig overhandigd lijkt mij.

  6. Voor de betreffende opdracht is afdrukken op de factuur te laat. Je moet de voorwaarden volgens de wet nl. uiterlijk bij het sluiten van de overeenkomst ter hand stellen.

    Afdrukken op de achterzijde van de factuur kan wel zinvol zijn voor toekomstige overeenkomsten. Immers, bij het sluiten van de volgende overeenkomst heb je de voorwaarden dan al eens overhandigd.

    Let wel: bij de eerste overeenkomst mis je dan de bescherming van je algemene voorwaarden.

    Verder moet natuurlijk niet worden vergeten dat de voorwaarden ook telkens van toepassing moeten worden verklaard op de overeenkomst.

  7. Juridisch gezien vraag ik me nog steeds af of die Algemene voorwaarden nu wel of niet geldig zijn, wanneer alleen op de offerte wordt verwezen naar de KvK en dat je bij ondertekening akkoord hiermee gaat? Aan de ene kant heeft de aannemer een informatieplicht (zie KvK site), doch je tekent wel voor akkoord, terwijl je de voorwarden niet hebt gekregen..

  8. AV’s afdrukken achterop de factuur is handig om achteraf nog eens de voorwaarden mee te sturen. Je hebt dan in ieder geval voldaan om de voorwaarden te overhandigen aan je klant, ook al doe je dat op een laat moment. De klant moet dan wel zelf constateren dat de voorwaarden op de factuur afwijken van de voorwaarden op het moment van de bestelling. En dat kan best lastig zijn. Het lijkt mij dan ook dat de algemene voorwaarden vermelden achterop een factuur in principe wel rechtsgeldig zal zijn, zeker gezien de snelle bezorging tegenwoordig. Je zult de voorwaarden overigens ook op andere manieren aan je potentiele klanten moeten uitdelen, bijvoorbeeld door ze op je site te vermelden. Maar een klant die b.v. een bestelling doet en meteen verzoekt om de algemene voorwaarden, tja… Dan sla je meteen twee vliegen in een klap.

    Moet je overigens vaste klanten (die b.v. twee keer per maand weer bestellen, dus geen abonnementzooi) erop wijzen wanneer je de algemene voorwaarden hebt aangepast?

  9. AV op een factuur zijn gewoon te laat, punt. Niks “achteraf nog eens handig”, je moet ze bij de offerte al op papier meegeven en anders heb je pech.

    Goed, als je ze niet k?nt meegeven dan mag je ze nasturen, maar dan moet je bij de offerte wel gezegd hebben dat ze van toepassing zijn.

    En ja ook vaste klanten moet je elke keer weer wijzen op de AV. In het Geurtzen/Kampstaal-arrest is uitgemaakt dat dat niet hoeft bij langetermijnrelaties, maar daarbij waren het wel steeds dezelfde voorwaarden. Dit vanuit de gedachte dat als de klant ze kent (niet “moest kennen” maar “kent”) je ze niet steeds weer hoeft te geven.

  10. Op de factuur is natuurlijk te laat. Vandaar dat ik “nog eens” in die zin gebruikte. De klant kan de voorwaarden online gelezen hebben en dus accoord zijn gegaan maar door ze nogmaals op de factuur mee te sturen heeft de klant een hard-copy van de voorwaarden die ze twee maanden na de bestelling nog steeds kunnen nalezen, zelfs als de voorwaarden op de site in de tussentijd zijn veranderd. Het is handig voor de winkelier als de klant langskomt met het product en de factuur omdat je dan op die factuur nog even naar de voorwaarden kunt verwijzen die er toen golden. (En is het dan aan de klant om aan te tonen dat de voorwaarden op de factuur afwijken van de voorwaarden die ze ervoor online hebben gelezen? Moet je ze wel eerst uitprinten…)

    Maar goed, is het duidelijk genoeg voor vaste klanten als je de algemene voorwaarden voorziet van de datum waarop ze zijn vastgelegd en op deze manier naartoe linkt: Algemene voorwaarden (geldig vanaf 12 mei 2010)? Vaste klanten zullen dan aan de datum kunnen zien of de voorwaarden zijn aangepast sinds de vorige bestelling. (Want klanten zullen het misschien niet prettig vinden om af en toe gespamd te worden met nieuwe, algemene voorwaarden.)

  11. Op basis van de ‘algemene’ regeling inzake algemene voorwaarden, dienen de voorwaarden langs elektronische weg ter beschikking te worden gesteld. In een elektronische omgeving doe je dat door de voorwaarden op het scherm van de klant te laten verschijnen.

    Het gebruik van een link naar de voorwaarden is m.i. niet voldoende. Dit blijkt er a contrario ook uit dat een verwijzing naar de elektronische vindplaats op grond van art. 6:234 lid 1 sub c BW alleen is toegestaan voor die situaties waarin het niet mogelijk is om de voorwaarden ter beschikking te stellen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan overeenkomsten per SMS.

    Een kanttekening is wel op zijn plaats: in lagere rechtspraak wordt er erg soepel omgegaan met het verwijzen naar een elektronische vindplaats (bijv. Rb Haarlem, LJN: BB2576). Hoewel op grond van de wet(sgeschiedenis) naar mijn mening onterecht, wel iets om in het achterhoofd te houden.


    Bij wijziging van de algemene voorwaarden is het zaak om klanten daar goed over te informeren. Zeker in een elektronische omgeving is het relatief eenvoudig om bestaande klanten er bij een volgende bestelling op te attenderen dat de voorwaarden zijn gewijzigd.


    Dan nog voor de goede orde: Geurtzen / Kampstaal ziet erop dat een contractspartij zich niet op de ‘niet ter handstelling’ van voorwaarden kan beroepen als hij de inhoud van die voorwaarden kent (of geacht kan worden die te kennen). Ze moeten in beginsel wel telkens op de overeenkomsten van toepassing worden verklaard (maar hoeven dus niet telkens opnieuw ter hand te worden gesteld).

  12. Even een andere situatie… Ik koop een huis, richt het zeer netjes in, maak de tuin mooi in orde en neem lekker veel foto’s voor publicatie. Vervolgens verkoop ik de woning compleet gemeubileerd door. Maar de foto’s hou ik als onderdeel van mijn binnenshuis-architect portfolio en gebruik ik af en toe in advertenties en dergelijke. Het huis met meubels is dan eigenlijk niet meer van mij, maar zijn de foto’s dat wel?

    Privacy is een vrij lastig onderwerp. De grensen ervan zijn lang niet altijd duidelijk en men vergeet nog wel eens dat bepaalde gegevens over personen gewoon beschermd zijn. Mag je bijvoorbeeld zomaar roddelen over de nieuwe vriend van de buurvrouw? Of het overbuurmeisje die recentelijk uit de kast is gekomen? Of de oude vent op de hoek die regelmatig naakt in zijn keuken koekjes staat te bakken? Maar als je er met vrienden over mag roddelen, mag je het dan ook in je blog vermelden?

  13. De foto’s zijn van jou, want jij hebt ze gemaakt. Ik denk dat je wel mag verwachten dat de nieuwe bewoner het huis naar eigen smaak gaat inrichten, zodat publicatie van jouw modelinrichting niet zijn privacy kan raken. Bovendien suggereer je nergens dat het zijn huis is. Ik zou alleen terughoudend zijn met het concrete adres erbij.

    En die grenzen zijn inderdaad lastig, je ziet steeds vaker juridische ruzies vanwege publicaties op blogs of Twitter.

  14. Wel, ander privacy-puntje dan. Ik verkoop mijn huis en maak een foto van de buitenkant ervan. Het is een rijtjeshuis en om een goed overzicht te geven neem ik een beetje van de huizen ernaast mee. Wat me alleen niet opvalt is dat de buurvrouw dat moment uitkoos om topless de ramen te zemen aan de binnenkant (of iets vergelijkbaars) en ik stuur de foto meteen op naar de makelaar die deze weer op een huizensite plaatst. Een potentiele koper ziet de foto, merkt de buurvrouw op en neemt contact met haar op over de foto. De vrouw zegt “oeps, ach… Zo wat.” en maakt zich er niet druk om. Haar echtgenoot hoort ervan en gaat door het lint want dat is zijn vrouw op de huizensite. Kun je als echtgenoot dan de privacy van jouw vrouw beschermen, online? (Oh, draai het eventueel om. Man zeemt ramen, vrouw veroorzaakt vervolgens herrie over de foto. Gewoon, in het geval dit voorbeeld als seksistisch gezien wordt.)

    Oh, het valt mij en de makelaar niet op dus de vrouw zal wel erg slecht zichtbaar zijn. Je moet dan ook zeer goed kijken en bij de foto misschien wat contrast toevoegen. En natuurlijk halen we de foto meteen weg nadat we het hebben ontdekt maar ondertussen is die foto b.v. via een site als geenstijl al de halve wereld rond gegaan…

  15. Hoe dan ook kan de vragensteller onmogelijk verwachten dat een rechter hem op een bepaald punt gelijk gaat geven als de foto’s het tegendeel bewijzen, of die foto’s nu hadden mogen worden gemaakt of niet. Die foto’s tonen aan hoe het was, daar valt niets tegen in te brengen.

    (En naar mijn mening mochten die foto’s ook worden gemaakt, inderdaad zolang ze niet voor andere doeleinden worden gebruikt.)

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.