Ik wil mijn dossier op internet zetten, mag dat?

dossier-bestand-folder-mappen-papier-papieren.jpgDiverse lezers vroegen me, in allerlei variaties:

Al geruime tijd ben ik verwikkeld in een conflict met een niet nader te noemen instantie. Mijn klachten worden constant getraineerd en afgewezen om onterechte redenen, zelfs nadat ik reeds enkele rechtszaken heb gewonnen en ze gewoon moeten doen wat de rechter zegt. Nu wil ik dit graag eens onder de aandacht van het publiek brengen, dus ik ga een website bouwen en daar het hele dossier op zetten. Maar mag dat eigenlijk wel, of krijg ik dan last met bv. de privacywetgeving?

Op zich is het toegestaan om een website te bouwen (of op andere wijze te publiceren) over een bepaalde situatie. Alleen bij het publiceren van concrete dossierstukken moet je uitkijken. De privacywetgeving is het belangrijkste probleem: een brief van de wederpartij kan naam en adres van een specifieke medewerker bevatten, en publicatie daarvan is een privacyschending. Je zult dus dat soort gegevens altijd moeten anonimiseren.

Bij uitgebreidere stukken, zoals bijvoorbeeld deskundigenrapporten of adviezen van derden, krijg je mogelijk ook te maken met auteursrechten. Zo’n stuk kan bijvoorbeeld een lap tekst of een afbeelding uit een werk van een ander bevatten, en het is niet gezegd dat je dat online mag publiceren. Bij het schrijven van zulke stukken wordt vaak geen rekening gehouden met auteursrechten, omdat de auteur niet verwacht dat die stukken openbaar gemaakt worden.

Correspondentie tussen advocaten moet je ook niet zomaar openbaar maken. Er bestaat zoiets als “confraternele correspondentie”, oftewel correspondentie tussen advocaten waarmee ze proberen een zaak te schikken. Dergelijke correspondentie mag niet zomaar ‘in het geding’ worden gebracht (art. 12 en 13 van de gedragsregels voor advocaten). Een advocaat die zo’n brief zomaar aan de rechter overhandigt, handelt in strijd met die gedragsregels.

Het is niet duidelijk of dit ook geldt voor de cliënt, maar als een advocaat willens en wetens meewerkt aan zo’n publicatie door zijn cliënt dan heeft die advocaat toch wel een probleem denk ik. In het hoger beroep in de Nijntje-zaak heeft Nijntje (Mercis) mede op die grond geëist dat Mijndomein ophoudt de toegezonden stukken te publiceren.

Een vonnis of beschikking van de rechtbank mag altijd online. Dit is publieke informatie waar geen rechten op zitten. Als het vonnis niet ter zake doende namen of andere persoonsgegevens noemt, is het netjes die te anonimiseren. Procedeer je bijvoorbeeld tegen een gemeente, dan hoeft de naam van de behandelend ambtenaar niet genoemd te worden.

Arnoud

20 reacties

  1. Vraagje… Als die website is gemaakt, kan de link naar die site dan hier tussen het commentaar geplaatst worden? Okay, Arnoud moet daar ook toestemming voor geven maar het gaat om het principe van ruchtbaarheid geven aan een dergelijke klaag-site. In hoeverre mag je dus over het gehele Internet mensen wijzen op het bestaan van de protest-site. (En natuurlijk hopen op het Streisand-effect, wanneer de betreffende instantie de site weer probeert te sluiten…) Zijn er nog speciale regels waar rekening mee gehouden dient te worden of kan men gewoon bijvoorbeeld iusmentissucks.nl registreren? (Okay, onbekende domeinnaam genoemd. Ben benieuwd hoe snel iemand deze registreert…) 🙂

  2. @Arnoud #2 Is dat zo ? Als ik jou een brief stuur waarin staat dat jij een oplichter bent en jij stuurt een brief terug dat dat onzin is, dan is publicatie van die correspondentie geen smaad/laster ?

  3. @Ogre: dan publiceer je ook je eigen stelling “X is een oplichter”. Dat lijkt me inderdaad smaad. Maar als jij je stelling baseert op iets dat X gezegd heeft, X je beschuldigt van laster (“dat heb ik nooit gezegd”), dan kan ik me voorstellen dat je zijn bericht online zet om te bewijzen dat hij dat wel gezegd heeft.

  4. @Ogre, quote: “als je herhaalt wat je wederpartij zegt, kan hij moeilijk beweren dat je hem besmaadt of belastert.” Stel, jij noemt mij een oplichter in een brief en ik publiceer deze brief, dan kun je mij niet aanklagen wegens smaad. Stel, jij noemt mij een oplichter in een brief en ik geef een antwoord terug, vervolgens publiceer je jouw en mijn brief. Dan kun je wel aangeklaagd worden wegens smaad omdat jij je eigen brief publiceert. Stel, jij meldt in een brief dat jij mij een oplichter vindt en publiceert deze brief. Hoewel smadelijk, is de kans groot dat dit gewoon gezien wordt als vrijheid van meningsuiting, want jij zegt alleen dat je mij een oplichter vindt. Je zegt niet dat ik een oplichter ben. Toch zou een rechter alsnog aanstoot kunnen nemen van dergelijke meningen. Oh, nog even voor de duidelijkheid: ik ben geen oplichter!

  5. Het is een mythe dat “ik vind” per definitie legaal is omdat het je mening weergeeft. “Ik vind jou een oplichter” kan best smaad zijn, terwijl “Jij bent gewoon een oplichter!” legaal kan zijn. Het hangt af van de redenen waarom je dat zegt, niet van het werkwoord dat je in de uiting verwerkt.

  6. Zoals gezegd kan een rechter alsnog aanstoot nemen, zodat “ik vind” alsnog als smaad gezien kan worden. Het hangt af van de verdere context van de betreffende opmerking. Zelfs met je mening moet je oppassen, zeker als je geen goede onderbouwing hebt van de betreffende mening. Maar met de juiste onderbouwing is een mening niet smadelijk. Presenteer het als een feit en het zal sneller als smaad worden gezien. Het gaat dus om hoe je het presenteert en onderbouwd. Voor een dergelijke klaagsite zou ik zelf redelijk voorzichtig zijn en dus aangeven dat ik instantie X een oplichters-bende vind en dit onderbouwen met feiten (dossier/documenten) die mijn mening onderbouwen.

  7. Ik ben wel nieuwsgierig naar een antwoord op de vraag van Hans in comment 4: in hoeverre kan je (wellicht in het algemeen) een uitspraak van een rechter naast je neerleggen? Moet je perse weer naar de rechter (met dus bijbehorende kosten!) voor extra sancties?

  8. @Wim: met de juiste onderbouwing is een uiting niet smadelijk, maar het is echt volstrekt irrelevant of je de uiting begint met “Ik vind” of met “Het is zo dat”.

    Je z?u met dergelijk ikvind-taalgebruik wellicht weg kunnen komen als onderdeel van een verweer dat je een column schrijft. Daarvan weet iedereen dat ze overdreven worden en prikkelend bedoeld zijn. Maar Driek Oploper’s column met “ik vind dat Femke Halsema’s huis eens bijzonder integer in de fik moet” werd toch echt niet als gewoon een toelaatbare mening opgevat.

    @Mrten: als de rechter een dwangsom zet op jouw negeren van het vonnis, dan kan de andere partij via de deurwaarder de dwangsom innen. Maar de mogelijkheden zijn niet onbeperkt: heb jij mij een dure vaas verkocht maar weiger je te leveren en te zeggen waar je het ding verstopt hebt, dan zal het heel moeilijk worden voor mij om de vaas te krijgen.

  9. @Arnoud, dan heeft Driek Oploper dus niet goed kunnen onderbouwen. Misschien is het wel een extreem lelijk huis tussen de mooie villahuizen. Van een krot is het niet erg dat deze affikt. Artikel is overigens via GeenStijl nog steeds te lezen, en ben zelfs benieuwd of GeenStijl dit artikel zonder problemen kan blijven publiceren. Maar ja, het artikel is nu een nieuwsfeit, natuurlijk. Het artikel gaat over Wijnand Duyvendak die (kennelijk) heeft opgeroepen tot geweld jegens de woningen van bepaalde ambtenaren. Femke Halsema noemt Wijnand een integer persoon, waarop Driek dit leest alsof Wijnand van Femke toestemming krijgt om te bedreigen. Alleen gaat hij (volgens mij) veel verder in zijn oproep tot geweld, namelijk het afbranden van een complete woning. Wijnand riep meer op tot stenen door ruiten en zo, niet tot brandstichting. (Denk ik.) Al met al een slecht onderbouwd artikel. Overigens staat er dat hij het zou toejuichen als dit feit gebeurt, niet dat hij het vindt dat dit moet gebeuren. Allemaal een kwestie van de context waarin het gezegd wordt.

  10. Er is natuurlijk al een bekend voorbeeld van iemand die een enorme hoeveelheid informatie over zijn procedures aan de lopende band publiceert: Jan Poot met zijn Schiphol Wanbeleid en de continue paginagrote advertenties in landelijke dagbladen waarin rechters beschuldigd worden van meineed.

  11. Volgens mij is het bij overheidsinstanties (en zelfstandige bestuursorganen) anders dan bij bedrijven. Het maatschappelijke belang is bij de rechter in dat geval gemakkelijker aan te tonen.

    Het UWV voert een taak van de overheid uit, en ik heb nooit de keuze gehad om een andere uitvoerder te kiezen. Ik ben door de overheid verplicht verzekerd voor arbeidsongeschiktheid wordt door de overheid verplicht om mij door het UWV te laten keuren. Ik zit in de WAO en ik ben van mening dat ik in 18 jaar tijd nog nooit zorgvuldig ben gekeurd. Dan is het wel gemakkelijk als mijn dossier op internet staat om mijn mening te onderbouwen.

    Via http://www.zoekdokter.nl en http://www.zorgkaartnederland.nl mag je je eigen ervaring plaatsen met een dokter. De naam van de dokter staat er gewoon bij, en is dus niet anoniem.

    Volgens mij is het beter om bijvoorbeeld administratieve medewerkers van het UWV te anonimiseren, maar mag ik de namen van de keuringsartsen gewoon voluit schrijven.

  12. Allemaal begrijpelijk ..wat ik niet snap is waarom een instantie als uwv het alleenrecht heeft en zelfs een echte dokter zijn mening niet mag geven want dat kan ze een hoop problemen geven maar een “dokter” van 80 met infrarood ogen die dwars door je heen kijkt zijn idee geeft en dat word gelijk aangenomen…ik was 77.8 procent afgekeurt en na een gesprek waar mijn advocaat bij was plotseling nog maar 56 procent was afgekeurt omdat deze wonderdokter dat gewoon vond zonder onderbouwing….zit nu met mn handen in mn haar weet niet meer waar ik het zoeken moet. Is het niet interressant om een rechtzaak tegen het uwv aan te spannen met zoveel mogelijk personen ?? Ik persoonlijk vind het uwv een criminele instantie is die gesteund word door het rijk en dus ook door elke rechtbank.

  13. Dit artikel ging over het publiceren van een dossier. Het is mogelijk om een keuringsarts aan te klagen bij het Medisch Tuchtcollege, maar ook als je gelijk krijgt dan houdt het UWV daar geen rekening mee. Het UWV acht zichzelf niet verantwoordelijk voor wat de individuele keuringsartsen doen. Wanneer je in beroep gaat tegen een beslissing van het UWV en de Rechtbank geeft je gelijk, dan is het mogelijk dat het UWV een rapport laat schrijven door een keuringsarts (zonder je te keuren en zonder dat die keuringsarts je ooit heeft gezien en zonder je te vertellen dat er een rapport geschreven is) om je uitkering nog verder te verlagen. Dat is hoe het bij mij ging. Volgens mij maak je geen kans om met zoveel mogelijk personen een rechtzaak tegen het UWV aan te spannen. Ik wordt er door anderen op gewezen dat ik met het openbaar maken van mijn dossier toch niets bereik tegen het UWV. Dat is echter niet mijn bedoeling, het gaat mij om het openbaar maken op zich.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.