Kun je software kopen?

imagesan-movie-software.pngSoftware is geen zaak, maar je kunt het toch kopen. Dat oordeelde het Gerechtshof Arnhem begin juni in een zaak over een niet naar wens functionerend softwarepakket. Dat is opvallend, omdat “koop” als juridische constructie alleen geldt voor zaken, fysieke en voor menselijke beheersing vatbare objecten. Software koop je niet, maar neem je in licentie, is altijd het mantra.

Centraal stond het pakket ImageSan, dat videobewerking ondersteunt. De eisende partij kreeg het niet goed werkend (het arrest meldt helaas niet meer dan dat men “problemen ondervond”) en claimde dus schadevergoeding omdat er een minderwaardig alternatief moest worden afgenomen (FiberJet). De gedaagde partij beriep zich op artikel 7:23 BW, dat zegt dat iemand na het ontdekken van een defect “binnen bekwame tijd nadat hij dit heeft ontdekt” dit moet melden, en dat zou niet zijn gedaan.

De reactie van de eiser (en de in vrijwaring opgeroepen leverancier van de software) daarop was te stellen dat dit artikel niet geldt bij software, omdat dit gaat over koop en fysieke zaken en software dat nu eenmaal niet is. Het Gerechtshof oordeelt dat, hoewel software inderdaad geen zaak is, het artikel tóch opgaat. Er staat namelijk in de wet een zogeheten schakelbepaling (art. 7:47 BW) die zegt dat wat voor fysieke zaken geldt, ook voor ontastbare “vermogensrechten” geldt. En volgens het Hof valt software daaronder:

BM6320

[H]het feit dat ImageSan standaardsoftware is, die als een pakket kan worden aangeschaft (hier voor ruim ” 46.000) en waarmee het recht op het vrije en duurzame gebruik van de software wordt verkregen met de omstandigheid dat het in deze zaak gaat om de kwaliteit van die software en niet om de auteursrechtelijke dimensie daarvan, leidt het hof tot het oordeel dat, op grond van het bepaalde in art. 7:47 BW, titel 7.1 [het hoofdstuk over koop, AE] van toepassing moet worden geacht.

Het Hof gaat dus uit van de omvang van de licentie. Die blijkt hier zo breed dat het Hof de verkrijger in dezelfde positie vindt staan als een koper van een fysieke zaak. Het “vrije en duurzame gebruiksrecht” komt op ongeveer hetzelfde neer als “koop”, zeg maar.

Met die opmerking over “niet om de auteursrechtelijke dimensie” bedoelt het Hof denk ik dat ze niet bedoelt dat het auteursrecht is verkocht of iets dergelijks. Het Hof redeneert denk ik als volgt: het gaat om de kwaliteit van de software, en in de artikelen over koop staat een keurige aanpak over kwaliteit van zaken, dus die kunnen we hier best van toepassing verklaren.

Ik ben wel blij met deze redenering. Het is me altijd een doorn in het oog geweest dat je als softwareleverancier zomaar kon zeggen “u krijgt deze software zonder enige aanspraak op conformiteit”. Goed, één arrest maakt nog geen vaste jurisprudentie maar het is een goede eerste stap.

Update 1 mei 2012: de Hoge Raad bevestigt het arrest.

Arnoud

42 reacties

  1. De grens tussen ‘software’ en ‘fysieke zaken’ vervaagt, dus een discussie als deze is erg nodig denk ik.

    Fysieke dingen krijgen meer en meer software. Mijn magnetron kan soms hele rare dingen doen, puur door de software die erin zit. Tot zekere hoogte maakt het uit dat er een apparaat omheen zit, maar hoever?

    Software krijgt meer eigenschappen van fysieke dingen. Bijvoorbeeld het kopen van items in spelletjes. Hoeveel maakt het uit of iemand een Chinese fabriek een speeltje echt laat maken of dat het puur digitaal blijft?

    Een belangrijk verschil tussen fysieke spullen en software is dat fysieke dingen intrinsiek schaars zijn en grondstoffen en moeite kosten om in grote hoeveelheden te maken, terwijl je software onbeperkt kan kopi?ren tegen verwaarloosbare kosten. Hoe belangrijk is dat ‘schaarsheid’ aspect in de definitie van ‘kopen’?

  2. Dit is goed in de zin dat niet elke maker van software kan een stukje prutsprogameering op de markt zetten en zichzelf vogelvrij verklaren. Het is slecht in de zin dat domme/kwaadwillende gebruikers heeft nu een basis om software makers aan te klagen over absurd dingen. Ik zie situaties als gebruiker X MS aanklagen omdat hij kan iets niet voor elkaar krijgen in een OS.

    Het is jammer dat de rechter ging niet verder in over de precies inhoud “probleemen” die de eiser had. Het was waarschijnlijk te technicsche voor de rechter en de rechtzaal te begrijpen.

  3. Ik heb me, meteen vanaf ik het voor het eerst tegenkwam, er ook altijd over verbaasd dat mensen (inclusief mijzelf 😉 ) blijkbaar geld over hebben voor iets waarvan de leverancier expliciet niet zegt dat het ergens goed voor is.

    Hoog tijd dat de software-industrie volwassen wordt en normaal zaken gaat doen. En ja, ik weet heel goed dat software ingewikkeld is…

  4. Eindelijk Eindelijk Eindelijk. Als je er geld voor vangt, heb je verantwoordelijkheden.

    En dan komt open source software langs, waarbij het collectief van ontwikkelaars redelijk onmogelijk kan claimen dat alles werkt. Maar ze vragen er dan ook geen geld voor als collectief – hooguit de ontwikkelaars persoonlijk… 🙂

  5. @Hans dat is mischien deels omdat bv office general purpose software is. Laat maar bv pivot tables zien aan mensen ehhh wat is dat? Of een OS wat moet dat precies doen dan?

    In dit geval is het waarschijnlijk een stuk duidelijker wat het zou moeten doen en hoe het het niet doet.

    “dat het in deze zaak gaat om de kwaliteit van die software” Dat zal in deze zaak een stuk eenvoudiger zijn dan in het geval van een OS die een specifiek stuk software niet ondersteund (wat nog niet bestond toen het os op de markt kwam bv)

  6. SAN staat voor Storage area network en is een techniek waarbij een compleet netwerk van schijven gebruikt wordt voor het (tijdelijk) opslaan van gegevens. Vooral bij videobewerking is dit belangrijk omdat men al snel met vele gigabytes aan gegevens gaat werken. De software is dus niet exclusief voor video-bewerking maar dit is wel de grootste toepassing ervoor. Verder wordt dit soort software vaker gebruikt op de MAC dan op PC’s omdat vooral de MAC erg populair is voor foto- en videobewerkingen. Het is ook geen software met een laag prijskaartje. Naast de software heb je bovendien ook wat speciale hardware nodig om de boel op te installeren en dan kun je met meerdere personen tegelijkertijd vanaf meerdere systemen bezig gaan om video’s samen te stellen. ImageSan wordt geproduceerd door hetzelfde bedrijf dat de benodigde hardware componenten kan leveren, hoewel de hardware ook van andere fabrikanten kan komen. Overigens is het een oude kwestie, uit 2004 en ervoor. Je kunt je ook afvragen waardoor de problemen zijn ontstaan en als je een standaardpakket koopt zul je toch zelf moeten zorgen dat je de juiste hardware hebt. Mogelijk dat dit niet het geval is maar de leverancier heeft dit niet onderzocht. De uitspraak is overigens niet helemaal bevredigend. Beide partijen draaien op voor de nodige kosten. Een verjaarde vordering is ook nog eens vervelend… Ik zou het ook geen overwinning durven noemen. Ik krijg er een PVDA-gevoel bij: blij zijn omdat de kiezers je niet harder op je donder hebben gegeven… 😉

    Maar op de vraag of de software voldoet aan wat men er van kan verwachten? Tja… Dit soort software is zwaar afhankelijk van de juiste hardware en een goede kennis van de systeembeheerders. Zoals gezegd, het is een standaard-pakket dus je pakt het uit de doos en controleert in hoeverre je hardware aan de systeemeisen voldoen. Bij voorkeur de geadviseerde eisen en niet de minimum-eisen. Je zorgt voor een snel netwerk omdat het een netwerk-intensieve applicatie is en je zorgt ervoor dat dit netwerk niet te snel overbelast raakt. Daarnaast een goede RAID-opstelling en stevige (MAC) computers en dan maar hopen dat het goed werkt. Ik ben wel benieuwd naar de exacte klachten maar ik vermoed dat de gebruiker hier het een en ander bij te verwijten valt… Een beetje als wanneer ik Windows 7 Ultimate op mijn netbook met SSD-schijf van 8 GB wil installeren. Misschien lukt het, maar het zal niet vooruit te branden zijn.

  7. @Bulldog #2, ik heb geen ervaring met deze software maar er van uit gaan dat het een prutpakket is… Denk niet dat dat een juiste aanname is. Het is wel een pakket voor een vrij kleine doelgroep maar deze doelgroep is vaak best bereid om fors te investeren in software en is ook erg kieskeurig als het om kwaliteit gaat. (Zeker omdat ze veel zware taken moeten uitvoeren.) Daarnaast is het de leverancier en niet de producent die wordt aangeklaagd wegens de software. Mogelijk heeft de leverancier ook de bijbehorende hardware meegeleverd en was dit een combinatie die niet goed werkte. Zowel Hulskamp als Bell Micro leveren totaal-oplossingen op audio-visueel gebied, dus zowel software als hardware. Ik vraag mij ook af of het in deze zaak echt alleen om de software gaat. Waarschijnlijk wel, gezien het prijskaartje van ???64.000. De hardware die nodig is, is volgens mij vele malen duurder.

    @Klaas, ik zie nog niet snel een open-source versie komen van dit soort SAN producten, mede omdat het een klein marktaandeel betreft met een specifieke doelgroep waarin multi-user functionaliteit een pre is, en het belangrijkste ontwikkel-platvorm de Apple MAC is. Veel open-source projecten worden gemaakt voor Linux en een kleiner aandeel voor Windows. Hoewel deze producten ook geschikt gemaakt kunnen worden voor de MAC is de architectuur bij de MAC soms net te afwijkend voor applicaties die direct de diverse hardware componenten moeten aanspreken. Het is jammer, maar lang niet alle software is eenvoudig als open-source te realiseren.

  8. @Arnoud

    To be continued verhaalen zijn toch altijd het meeste spannend 🙂

    @Wim

    Kijk dat is het juist idd. Het is geen goedkoop software pakket, en ik zie gelijk 2 probleem punten:

    1: Was de benodigd hardware aanwezig?
    2: Was er voldoende kennis aanwezig?
    

    Je zou denken dat de kennis/hardware is van zelfsprekend aanwezig bij het aanschaaf van software ala 46,000 Euro. Maar op de andere hand het kan ook zijn dat een “ondernemer” heeft zichzelf probeert te profileeren als “pro” doormiddel van dure software kopen. Het is niet de eerste keer dat iemand op zo een manier te ver de diep water inzwemt. Moeilijk te zeggen dit. Ik ben in iedere geval benieuwd naar verder ontwikkelingen over dit issue.

  9. Dat gaan dan interessante system requirements worden:

    Requirements softwarepakket X: – Windows 7 SP2 – Een amd chipset – een VIA moederbord – Windows update 123 – Windows update 654 – Windows update 292 – Windows update 4821 – Windows update 2341 – Windows Installer 6.5.313 of 6.5.314 – DirectX 10.1.132 of 10.1.133 – Windows Scripting Host 3.0.25 – Correcte werking kan niet gegarandeerd worden indien er andere patches, updates of softwarepakketten of andere versies daarvan geinstalleerd zijn.

    p.s. Waarom doet bbcode het niet?

  10. Volgens het Hof:

    4.6 Het programma ImageSan is vastgelegd op een of meerdere gegevensdragers. Het in deze zaak gestelde gebrek houdt geen verband met deze gegevensdragers, maar met de werking van de daarop vastgelegde software.
    Mwa, ik zie niet goed in waarom je een gebrek van de software niet zou kunnen aanmerken als een gebrek van de gegevensdrager.

    Stel je bestelt een oranje t-shirt en je ontvangt een geel t-shirt. Is dat dan geen gebrek van het t-shirt? Of stel je bestelt een t-shirt met een bepaalde tekst erop en je ontvangt een t-shirt met een andere tekst. Ik zie geen reden om deze gebreken niet als een gebrek van de geleverde zaak te zien.

    Vooral nu het om de toepasselijkheid van art. 7:23 lid 2 BW gaat, lijkt het me voldoende om te constateren dat een gebrek van de software ook een gebrek van de gegevensdrager is:

    Rechtsvorderingen en verweren, gegrond op feiten die de stelling zouden rechtvaardigen dat de afgeleverde zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, verjaren door verloop van twee jaren na de overeenkomstig het eerste lid gedane kennisgeving. (…)
    Feiten die rechtvaardigen dat de ge?nstalleerde software niet aan de overeenkomst beantwoordt lijken mij ook feiten die rechtvaardigen dat de gegevensdragers-met-software niet aan de overeenkomst beantwoordt. (Tenzij het gaat het om een fout die tijdens de installatie is gemaakt, maar dan zie ik sowieso geen reden om naar art. 7:23 lid 2 BW te grijpen.)

    Interessante uitspraak in ieder geval. Analoge toepassing van de non-conformiteitsregeling lijkt me in het algemeen weinig problematisch, maar analoge toepassing van de verjaringstermijn van art. 7:23 lid 2 BW juist wel. Naar de letter van de wet zou de eiser (volgens de rechter) wellicht een vordering hebben, maar die wordt hem nu door de rechter ontzegd door analoge wetstoepassing. Dat art. 7:47 BW hier van toepassing is, is voor mij niet zo heel duidelijk.

  11. Gelet op de verschillende reacties in dit topic is het misschien nuttig om op te merken dat het in deze zaak de “VERKOPER” van de software is die er belang bij heeft dat de levering van de software als koop wordt aangemerkt. De “KOPER” zou liever hebben gezien dat de regeling van koop niet van toepassing was geweest.

    Er is geen sprake van dat de softwareleverancier of -producent geen verantwoordelijkheden zou hebben als het niet om “koop” zou gaan. Hij moet gewoon een prestatie leveren die beantwoordt aan de overeenkomst.

  12. @Arnoud #11, als software ontwikkelaar weet ik hoe lastig het is om met dergelijke, exacte specificaties te komen. Want om een dergelijke lijst samen te stellen moet je onder alle mogelijke configuraties gaan testen. En dan moet je mogelijk ook rekening houden met de taal van het Windows besturings-systeem. Want als je b.v. eens Zweeds kantoor tot je klantenkring hebt die standaard de Zweedse versie van Windows gebruikt, dan kom je nog wel eens in problemen bij bepaalde, speciale tekens. Momenteel werk ik aan een project dat minimaal Windows XP vereist en gelukkig ook nog (deels) op Windows XP systemen ontwikkeld wordt. Zodoende kunnen wij ondersteuning bieden voor Windows XP en hoger. Alleen hebben enkele gebruikers het in hun hoofd gehaald om de software te gebruiken via een terminal server onder Windows 2003 of 2008. Maar dit is een omgeving die wij niet eens kunnen testen! Het opzetten van een vergelijkbare omgeving is al schreeuwend duur en dan zijn er nog duizenden varianten waarin de gebruikers hun systemen geconfigureerd kunnen hebben. Het is gewoon niet te doen. Een ander probleem zit hem nog wel eens in de overige software die men heeft geinstalleerd. Vroeger was dat nog erger, toen iedere setup.exe gewoon alle bestanden overschreef zonder met versienummers rekening te houden. Tegenwoordig gaat het al een stuk beter maar zijn er nog steeds mogelijke problemen. Zo kunnen virusscanner in de weg gaan zitten. (Zeker als een virusscanner “false positives” genereert, wat ik in het verleden wel eens heb gezien met een project.) Maar ook andere applicaties die bedoeld zijn om de performance te verbeteren of om het systeem beter te beveiligen zorgen nog wel eens voor problemen. En dan zijn er ook gebruikers die de software installeren op een netwerk-schijf waarna deze locatie door 20 gebruikers wordt gedeeld. Leuk als een gebruiker dan een upgrade doet want dan zijn er 19 andere gebruikers die klagend de helpdesk bellen…

    Als producent kun je geen exacte gegevens verstrekken over de systeemeisen simpelweg omdat er teveel configuraties mogelijk zijn. Je praat dan over benodigde besturings-systeem en bijbehorende patches, third-party applicaties zoals Office, Adobe Reader en zo die nodig zijn voor rapportages, de minimum hoeveelheid geheugen die de PC nodig heeft, de minimale schermresolutie, de grootte van de harde schijf en de benodigde schijfruimte die vrij moet zijn, de snelheid van al die systeemcomponenten, verschil tussen 32- en 64-bits versies van het OS, enzovoorts. Als producent zou je dat eigenlijk allemaal moeten testen maar geen enkele producent heeft daar een goed budget voor. Bovendien, de software zou daardoor onbetaalbaar worden.

    In de praktijk leveren producenten dan ook versies op met ingecalculeerde risico’s. In 99% van de gevallen zal het altijd wel goed gaan en die laatste procent kan mogelijk verder geholpen worden via de eerstelijns en tweedelijns helpdesk. Als het probleem dan nog niet opgelost kan worden dan is het interessant voor de producent om een team naar de klant te sturen om te onderzoeken wat het preciese probleem is. Dit is kostbaar maar voor een producent ook enorm informatief. Het betekent alleen dat de kopers tevens proefkonijnen zijn voor de producenten.

    Maar wat heb je liever? Een administratie-pakket van ???500 die mogelijk enkele bugs bevat of een administratiepakket van ???5.000.000 per licentie die bugvrij is? Tja, consumenten zitten graag voor een dubbeltje op de eerste rang. Dat gaat niet altijd zonder problemen.

    In ieder geval, als een consument software koopt maar de kwaliteit ervan voldoet niet aan zijn verwachtingen dan moet de klant gewoon het recht hebben om zijn geld terug te krijgen. De producent trekt dan de licentie in wat in principe voldoende moet zijn om de werking van de applicatie uit te schakelen. Maar bij software waar de producent de licentie niet kan intrekken (omdat deze b.v. niet via Internet de licentie controleert) is er dan het risico dat de gebruiker gewoon de software blijft gebruiken maar wel zijn geld terugvraagt. En daar ligt het grootste probleem met software. Hoe weet je zeker dat de klant de software niet stiekem toch blijft gebruiken. (Vandaar, licenties die je over het Internet kunt intrekken.) In deze zaak zit er echter een leverancier tussen producent en consument. En die leverancier krijgt daar vast een mooi bedrag aan provisie voor. Kan best 10% of meer zijn van de waarde van het pakket, afhankelijk van hun deal met de producent. Kan soms oplopen tot 50% van de waarde bij sommige bedrijven. Voor de leverancier is dit dan ook een groot bedrag wat ze hierdoor mislopen. Maar een goede leverancier zal dan proberen om samen te werken met de klant om eventuele problemen op te lossen. Ik heb de indruk dat in deze zaak er geen samenwerking was tussen beiden, en dat daarom de problemen niet opgelost konden worden. Jammer, gemiste kans…

  13. Er is geen enkele wet die eist dat producten foutvrij zijn. Producten moeten conform de redelijke verwachtingen zijn, en dat is heel wat anders. Mijn standaardvoorbeeld is de auto die je bij de sloop koopt: die hoeft echt niet APK-gekeurd te zijn of zelfs maar te kunnen rijden. Koop je bij een dealer, dan mag je dat wel verwachten.

    Je mag dus als softwareleverancier ook gerust dingen leveren met fouten. Zolang maar over en weer overeenstemming is over het soort fouten. Een algemene “wij garanderen niets” is te kort door de bocht, maar “wij testen alleen op XP SP3” of het soort lijst dat jij gaf, zou een prima manier zijn om aansprakelijkheid voor nonconformiteit uit te sluiten.

    Ik hoop wel dat uitspraken als deze softwarebedrijven aanzetten om eindelijk eens werk te maken van kwaliteit. Waarom doen auto’s het wel gewoon?

  14. Waarom doen auto???s het wel gewoon?
    Ehm, Kia heeft recentelijk 56.000 auto’s teruggeroepen wegens mogelijke defecte remmen. Software-producenten rollen dan een patch uit… De prijs van de software is ook mede bepalend voor de kwaliteit. Een pakket dat 500 klanten heeft en door een team van 10 ontwikkelaars wordt gemaakt is al vrij snel erg duur. (Ten minste, als die ontwikkelaars salaris willen.) Maandelijks ???4.000 per ontwikkelaar betekent een totaalplaatje van een half miljoen Euro per jaar. Als klanten ieder jaar een nieuwe licentie kopen is de software al minimaal ???1.000 per licentie en dan is de producent net rond in zijn kosten. En geloof mij, ik schat deze kosten nog veel te laag in! Het is makkelijk het dubbele. En het aantal klanten is afhankelijk van de doelgroep en kan bij ImageSan in Nederland nog een factor 10 kleiner zijn…

  15. @Wim: als Kia een patch uitrolt voor hun auto’s, dan is dat voorpaginanieuws. Als Microsoft een patch uitrolt voor hun besturingssysteem, dan is dat geen nieuws – dat doen ze elke dinsdag. Dat bewijst dat automakers meer bezig zijn met kwaliteit dan softwaremakers.

  16. @Arnoud, als Kia een fout maakt dan kunnen er doden en gewonden vallen. Als Microsoft een fout maakt, krijgt iemand een blauw scherm. Logisch dat Kia ook voor een veel betere kwaliteit moet zorgen. Aan de andere kant, de reden dat het nieuws wordt komt omdat het gebrek bekend is geraakt en in het nieuws is gekomen. Autofabrikanten kunnen heel gemakkelijk fabrikage-fouten wegwerken wanneer een auto voor de regelmatige controle terugkeert bij de dealer. Als gebruikers nou ook eens af en toe met hun PC’s bij de producenten langs zouden gaan voor een regelmatige check-up… (Gewoon, om de 20 GB even je harddisk laten controleren door Microsoft of zo, net zoals je dat bij auto’s doet na de nodige kilometers…) Een ander verschil is dat Microsoft steeds kleine foutjes corrigeert en dit ook netjes aankondigt in hun bulletins. Autofabrikanten kunnen dit alleen doen als de auto voor controle in de garage bij de dealer komt te staan. Dus tijdens de reguliere controle, wanneer niemand dit opmerkt. Of, in ernstige gevallen, via een massale oproep omdat het gebrek toch wel ernstig is. Overigens zie je soms ook de nodige waarschuwingen in de kranten staan dat alle producten X terug moeten naar de winkel omdat er b.v. pinda-olie in kan zitten waardoor mensen met een pinda-allergie in problemen kunnen raken. Of potjes waarvan het glas iets te zwak is en dus een kans bestaat dat er glassplinters in je babypapje terecht komen. Ik kocht laatst nog een mini-camera die uiteindelijk niet bleek te werken! Moest ook omgeruild worden. Sowieso hebben consumenten altijd nog het recht om een product terug te brengen naar de winkel als het niet voldoet aan hun wensen. Dat geldt ook voor software, naar ik mag hopen. (In ieder geval, het bedrijf waar ik voor werk doet alle moeite die ze kunnen om alle klanten tevreden te houden!) Ik geef toe dat er slechte software-fabrikanten zijn. MMaar ja, er zijn ook slechte auto-fabrikanten! Zou jij in een auto willen rijden van Chinese makelarij? Een mooie Brilliance BS6 bijvoorbeeld? Wacht maar tot er meer Chinese auto’s op de markt komen. Rijden doen ze wel maar ze presteren niet erg goed bij botsproeven… (Bekijk die laatste link maar even goed!)

  17. @MathFox, leuk artikel. Heb het eerder gelezen en het klinkt een beetje fictief. The Register is vaak bezig met creatief schrijven en ik merk in het artikel niet dat er al een schip stil kwam te liggen doordat Windows even blauw werd. Het is leuk om even met die gedachte te spelen, maar als Windows echt zo slecht was dan was er allang een concurrent gekomen met een beter besturingssysteem. Novell misschien met een nieuwe Unix versie? Of Sun met een nieuwe Solaris versie? Of de open-source gemeenschap met 500 Linux versies? Of Apple met een nieuwe OS X versie? Mogelijk dat IBM OS/2 uit de motteballen kan halen? Er zijn genoeg alternatieven en niemand dwingt het gebruik van Windows af. Het is alleen enorm populair. (En ik heb ervaring met al deze besturings-systemen… Geloof mij, Windows is zo slecht nog niet…)

  18. @Wim, We kunnen lang en breed discusseren of Windows/Linux/ander-OS wel of niet geschikt is voor een bepaalde toepassing, maar dat is iets voor andere fora. Feit is dat software een steeds belangrijker functie in de samenleving krijgt en dat daarmee de schade door software-falen steeds groter wordt. Daarom is het goed dat software-leveranciers een aansprakelijkheid krijgen voor het leveren van behoorlijke software. (Iets dat Bruce Schneier al jaren betoogt.)

  19. Een beetje verouderd, maar wel een klassieker: http://www.moppenboek.nl/html/allerlei/gates.html

    Verder vraag ik me af, als dit ‘software kan gekocht worden’ idee doorzet, krijg je als koper dan in de toekomst ook de rechten die normaal gesproken bij eigendom horen? Zijn we dan af van de willekeur aan gebruiksvoorwaarden waar we mee doodgegooid worden?

    Stel dat een autoverkoper bij de verkoop van een auto zou zeggen: * U mag deze auto alleen niet-commercieel gebruiken * U mag deze auto niet “reverse engineeren” * U mag deze auto niet uitlenen of doorverkopen aan derden * U mag slechts met maximaal vijf personen tegelijk gebruiken * U mag deze auto slechts in combinatie met maximaal twee parkeerplaatsen gebruiken * U dient de auto te activeren door aan de fabrikant door te geven met welke twee parkeerplaatsen u deze auto gebruikt. Als u de auto niet activeert, zal deze na 30 dagen ophouden te functioneren * De fabrikant zal regelmatig automatisch updates installeren in deze auto. Als de fabrikant dat nodig acht, dan kan een automatische update tot verlies aan functionaliteit leiden. * De fabrikant biedt geen garanties op het functioneren van deze auto, en is op geen enkele wijze aansprakelijk voor eventuele schade. Dat laatste punt is nu dus aangepakt, en ik denk dat er nog wel andere punten zijn die juridisch niet door de beugel kunnen. Maar het echte probleem is dat software-leveranciers ?berhaupt in staat gesteld worden om willekeurige voorwaarden voor het gebruik op te stellen.

    De enige beperkingen die ik accepteer in het gebruik van producten, zijn beperkingen die door een democratische regering in het algemene belang zijn opgesteld. Als ik een product heb gekocht, dan ben ik de eigenaar, en heeft de oorspronkelijke eigenaar niets meer te zeggen over het product, ook niet als de oorspronkelijke eigenaar de fabrikant is. Als software een gewoon product is, dan moet dit ook voor software gelden.

  20. @Mathfox, software is inderdaad heel belangrijk maar vergeet niet dat er heel veel soorten software zijn die ieder weer voor andere doelgroepen bedoeld zijn. Net als de auto-industrie eigenlijk. In India hebben ze bijvoorbeeld een autofabriek staan die absurd goedkope modellen maakt. Okay, daar ontbreekt ook alle luxe aan maar voor mensen die vaak op reis gaan is het best practisch. China produceert ook auto’s en probeert daarmee de Europese markt te veroveren. Jammer dat ze zo rampzalig door de botsproeven heen komen want anders hadden ze best al een klein deel in handen gehad. En een open-source auto is gewoon niet te realiseren, ook al zou je aan de benodigde materialen kunnen komen. Op het moment dat je je eigen auto bouwt loop je meteen vast tegen de Nederlandse wetgeving die toch wel bepaalde eisen stelt aan je open-source auto.

    @Corne, toch zijn die punten nog zo gek nog niet. Mensen met een lease-auto krijgen immers een bijtelling indien ze de auto ook voor prive-doeleinden gebruiken. Vijf keer per week naar de Efteling met de kinderen en iedere maand bij Oma op bezoek en je zit zo over die limiet heen en moet je extra belasting betalen. Zelf je auto uit elkaar halen om deze te “reverse engineren” wordt ook niet door autofabrikanten op prijs gesteld. Sowieso kan dat het einde van je garantie betekenen en het is maar de vraag of je hem goed genoeg weer in elkaar kunt zetten zodat hij weer op de openbare weg mag. Natuurlijk mag je wel je auto uitlenen aan anderen maar als mijn broer mijn auto leent en hij wordt geflitst terwijl hij 200 binnen de bebouwde kom rijdt dan ben ik verantwoordelijk en is er een kans dat ik mijn rose papiertje kwijt ben. Doorverkopen gaat overigens ook niet zonder wat extra administratieve rompslomp in de vorm van de kenteken-papieren en zo. Lease-auto’s kun je sowieso niet doorverkopen zonder deze eerst zelf te kopen van de lease-maatschappij. En het maximum aantal personen in de auto wordt tegenwoordig bepaald door het aantal veiligheidsgordels in de auto. Ik heb er vijf in de mijne. Een zesde persoon mag dus niet mee. En tegenwoordig heb je bijna overal wel een parkeervergunning nodig. Probeer in Amsterdam nog maar eens een gratis plekje te vinden, zeker in de binnenstad. Auto’s hebben tegenwoordig ook start-onderbrekers. Je krijgt twee sleutels van de dealer en als je er meer wilt, moet je er meer bijkopen. Ben je je sleutels kwijt dan is het risico groot dat er een nieuw slot in je auto moet. Als je de sleutel als licentie ziet, kan een auto eigenlijk maar door twee personen worden bestuurd. Verder moet je regelmatig langs komen bij de dealer om olie te vervangen en diverse onderdelen die wegslijten te laten vervangen. Dealers hebben lijsten van onderdelen die vervangbaar zijn en na hoeveel kilometer ze vervangen moeten worden. Sowieso moet je auto door de APK keuring heen kunnen komen. En autofabrikanten zijn in geen geval verantwoordelijk voor fouten die de bestuurder maakt. Je zult eerst moeten aantonen dat het een fabrieks-defect was waardoor je auto dubbel vouwde om een boom voordat je ook maar enige kans hebt om een schadeclaim in te kunnen dienen bij de fabrikant. Je kansen worden kleiner indien er vlak daarna een blaasproef wordt gehouden en er blijkt dat je een biertje teveel op hebt gehad…

    Je kunt auto’s en software best wel vergelijken, maar je moet wel willen zoeken op de gebreken die dit soort fysieke voorwerpen kunnen hebben. Zeker als je kijkt naar gebruiksvoorwaarden. De Nederlandse regering heeft een ware melkkoe aan de auto en alle regels die geschreven zijn zodat burgers auto’s mogen gebruiken. Straks komen er ook nog overal tolpoortjes en trajectcontroles en nog meer accijns op benzine en zo en mensen maar klagen over software terwijl we het heel gewoon vinden bij auto’s…

  21. @MathFox, en wat is het verschil dan vanuit het oogpunt van de consument? Je zit in beide gevallen met regels opgescheept die je lang niet altijd prettig vindt. Zo zou ik best graag met 220 naar mijn werk willen scheuren zonder veiligheidsgordel… Scheelt toch weer 30 minuten reistijd. Maar als ik het probeer dan loop ik het risico dat ik daarna een tijdje met het openbaar vervoer moet reizen… Alleen, belangrijk verschil: bij software kun je altijd naar een andere leverancier overstappen voor een ander product. Sommige overheden laten hun burgers niet snel overstappen naar een andere overheid…

  22. Op grond van de eerste artikelen AW en 3:2 BW kan een intellectueel eigendomsrecht als vermogensrecht overgedragen worden. Art. 7:47 verklaart vervolgens de titel van koop van toepassing bij overdracht van een vermogensrecht. Ik meen echter dat dit enkel van toepassing is bij de overdracht van het gehele vermogensrecht? (verkoop van de IE rechten).

    Ik begrijp niet hoe het hof het vermogensrecht los kan zien van de auteursrechtelijke dimensie. Hoe passen we dit in het wettelijk kader? De IE rechten zijn immers het vermogensrecht. Dit dient in zijn geheel overgedragen te worden en kan zomaar niet ”los” van de ateursrechtelijke dimensie worden gezien. Lijkt mij ook niet de partijbedoeling. De overdracht waar art. 2 AW op ziet is de goedenrechtelijke van art. 3:83 BW. Een ANDERE optie waardoor de auteursrechthebbende het auteursrecht kan exploiteren is het verbintenisrechtelijk verlenen van toestemming (licentieverlenen)

    Als er meerdere gebruikers zijn van de software, heeft dan de licentiegever het IE-recht gesplitst en aan verschillende gebruikers ”verkocht”? Hoe te handelen indien de grenzen van de licentie worden overtreden? (reverse engineering bijvoorbeeld), moet dan, om overdracht terug naar de licentiegever plaats te laten vinden, een nieuwe onderhandse akte worden opgesteld (vereiste voor overdracht)? En hoe te redeneren bij faillissement van de licentiegever?

    Het gaat om een gebruiksrecht op de software. Obligatoir zijn partijen verbonden met de afgesproken gebruiksbeperkingen, exoneraties en garanties en op die gronden kunnen partijen elkaar aanspreken. De huidige redenering van het hof komt mij dan ook vreemd voor.

  23. @Mathfox:

    Feit is dat software een steeds belangrijker functie in de samenleving krijgt en dat daarmee de schade door software-falen steeds groter wordt. Daarom is het goed dat software-leveranciers een aansprakelijkheid krijgen voor het leveren van behoorlijke software.
    Daarom herhaal ik nog maar eens (zie #13): die aansprakelijkheid bestond al, en deze uitspraak ging daar niet over.

    Het was hier de VERKOPER die beweerde dat het een koopovereenkomst was (en daarin gelijk kreeg). Niet de koper. En de verkoper deed dit om aan zijn aansprakelijkheid te ONTKOMEN (doordat het een beroep op verjaring mogelijk maakte).

    @Corn?:

    * De fabrikant biedt geen garanties op het functioneren van deze auto, en is op geen enkele wijze aansprakelijk voor eventuele schade. Dat laatste punt is nu dus aangepakt, (…)
    Nee dus.

    Dat probleem bestond niet. En deze uitspraak pakt het niet aan.

  24. Een aavulling:

    Wettelijke garantie softwarekwaliteit schudt markt op. De levering van standaardsoftware valt volgens het Amsterdamse Gerechtshof onder het kooprecht van het Burgerlijk Wetboek. Daarmee krijgen licentienemers voor het eerst een wettelijk recht op een stevige kwaliteitsnorm. Het afgeleverde computerprogramma moet namelijk ‘aan de overeenkomst beantwoorden’.

    Nieuwe jurisprudentie ligt in het verschiet, omdat de softwaresector waarschijnlijk snel meer duidelijkheid wil hebben over deze wettelijke verplichting en gebruikers hun zojuist verworven garantierechten graag in bestaande contracten bevestigd willen zien. Dat blijkt uit de zojuist verschenen trendanalyse Garantierechten en softwarekwaliteit van bedrijfsjurist en industrieanalist Mr. Victor de Pous.

    Creatieve rechter Juristen voeren al decennia lang discussie of de koop van het gebruiksrecht op een computerprogramma tevens een koop in de zin van het Burgerlijk Wetboek is. De heersende leer beantwoordt de rechtsvraag hoofdzakelijk negatief, omdat de koopregeling bedoeld is voor fysieke producten, zoals een televisie of een auto en niet voor zoiets ongrijpbaars als software. Programmacode is geen voor menselijke beheersing vatbaar stoffelijk object.

    ‘Maar het Amsterdamse hof bedacht een innovatieve, analoge redenering om software toch onder het koopregime te brengen’, aldus De Pous. ???De rechter stelt de levering van een softwarepakket op basis van een langdure licentie namelijk gelijk aan de levering van een vermogensrecht en volgens het Burgerlijk Wetboek zijn hierop de regels van de koopovereenkomst van toepassing. Verkopers, dus niet alleen softwareproducenten maar bijvoorbeeld ook dealers, moeten nu garanderen dat het softwareproduct aan de overeenkomst beantwoordt.’

    Stevige minimumnorm De nieuwe kwaliteitsnorm heeft veel weg van het door de industrie rigoureus afgewezen ‘fitness for purpose’-beginsel, want op basis van de uitspraak in hoger beroep moet standaardsoftware in Nederland vanaf heden minimaal voldoen aan de redelijke verwachtingen die een gebruiker heeft en tevens de eigenschappen bezitten die voor een normaal gebruik nodig zijn. Dat wordt conformiteit genoemd.

    Op welke wijze de open normstelling precies ingevuld gaat worden, hangt af van de opvattingen van rechters in concrete zaken. In ieder geval is rechtspositie van softwaregebruikers door de verassende visie van het hof aanzienlijk verbeterd. Zo lang de Hoge Raad zich niet over deze materie heeft uitgesproken, geldt in beginsel de analoge redenering van het Amsterdamse Gerechtshof.

    ‘Maar daarmee is onduidelijk hoe de nieuwe kwaliteitsnorm zich verhoudt tot de levering van maatwerksoftware, open source software, software als dienst (SaaS) en cloud-computingdiensten’, waarschuwt De Pous. Ook om deze reden zal het arrest waarschijnlijk spoedig voor verdere jurisprudentie in dit domein zorgen.

    bron: http://www.channelweb.nl/nieuws.jsp?id=3446853&utmcampaign=nieuwsbrief&utmsource=nieuwsbrief&utm_medium=email

    Dit zal echt verdraaid lastig gaan worden.

    Theoretisch is dat mooi bedacht, maar ik voorzie veel gedonder in de winkel, omdat dadelijk “veiligheidslekken” en verkeerde hardware dan welke de fabrikant als minimum of aanbevolen aangeeft op het bord terechtkomt van de winkelier. Komt ook nog bij dat veel software niet verkocht worden, maar dat een gebruikslicentie verkocht wordt.

    Neem als voorbeeld Windows van Mircosoft. Je koopt geen Windows, maar je koopt een gebruikslicentie.

    Ook kan de winkelier geen garantie geven op de software, vanwege de vele externe invloeden en situaties die voor de onjuiste werking van de software kunnen zorgen.

    Ik vind het van het Amsterdamse Gerechtshof aan de ene kant een domme actie. Men kan beter voor software aparte wetsregels maken. Software is namelijk niet onder de huidige wetgeving en consumentenbescherming onder te brengen. Software valt namelijk in een aparte categorie.

  25. Men kan beter voor software aparte wetsregels maken. Software is namelijk niet onder de huidige wetgeving en consumentenbescherming onder te brengen. Software valt namelijk in een aparte categorie.

    Ik zie niet in waarom.

    Ja, software is anders dan andere producten, doordat het kopieerbaar is. Dat heeft economische consequenties, bijv. dat de ‘natuurlijke’ prijs van een software-instantie bijna nul is, waardoor sommigen vinden dat we zoiets als een auteurswet nodig hebben om de prijs kunstmatig te verhogen om daarmee de maker te belonen enz. enz., maar verder is een software-instantie (en/of gebruikslicentie) gewoon een product.

    Ik denk dat de verwachtingen die iemand mag hebben van een product, en van software, meestal op basis van redelijkheid bepaald kunnen worden. Als je bijv. gratis open source software downloadt, waar ook nog eens een licentie bij zit waarin de maker expliciet afstand doet van ‘fitness for purpose’ claims en aansprakelijkheid, dan mag je eigenlijk niets verwachten.

    Wat betreft compatibiliteit met andere producten (bijv. hardware, operating system, netwerk-software) is het volgens mij extreem belangrijk dat we alleen nog maar open standaarden gaan hanteren. Als twee producten inter-operabel zouden moeten zijn met een interface die in een open standaard is vastgelegd, dan kan in geval van een probleem een expert aangeven welke van de twee producten ‘schuldig’ is.

  26. @Marcel,

    Neem als voorbeeld Windows van Mircosoft. Je koopt geen Windows, maar je koopt een gebruikslicentie.
    Hoe zit dat dan met het eigendom op de Windows CD die ik ooit gekocht heb? Ik neem aan dat ik eigenaar ben van drager en kopie. (Niet van het auteursrecht, dus ik ben beperkt in het maken van kopie?n van de software.)

    Ook kan de winkelier geen garantie geven op de software, vanwege de vele externe invloeden en situaties die voor de onjuiste werking van de software kunnen zorgen.

    Niet goed, geld terug zou al een aanzienlijke verbetering zijn ten opzichte van de huidige situatie. :-/ Mijn mening is dat de risico’s van het slecht functioneren van de software bijna volledig op de consument afgewenteld worden. Er is geen goedkope (legale) manier om software te testen voor gebruik, EULAs sluiten garantie uit, enz., enz. Ik heb het gevoel alsof ik mezelf aan het herhalen ben.

  27. MathFox:

    Hoe zit dat dan met het eigendom op de Windows CD die ik ooit gekocht heb?
    Inderdaad interessant punt. Maar als je betaalt voor een licentie en een deel van het product wordt op een bepaald fysiek medium geleverd dan bezit je in principe het schijfje maar niet het recht om de inhoud ervan te gebruiken. Met het schijfje kun je doen wat je wilt, net als met de kopie van het schijfje die je vast en zeker maakt.

    MathFox:

    Mijn mening is dat de risico???s van het slecht functioneren van de software bijna volledig op de consument afgewenteld worden.
    Het is inderdaad vaak een risico maar uiteindelijk hebben fabrikanten die slechte producten produceren ook uiteindelijk een slechte reputatie die hun veel klanten gaat kosten. Een mooi voorbeeld is Paint Shop Pro die voorheen in handen was van JASC software maar op een gegeven moment door Corel werd overgenomen. PSP was in het begin zo populair dat het een enorm markt-aandeel in handen kreeg, zeer tegen de zin van Corel en andere bedrijven die ook foto-bewerkings software produceerden. Corel bood uiteindelijk een fors bedrag en kreeg JASC in handen en kon dus verder bepalen wat er met PSP zou gebeuren. Daarbij heeft Corel heel veel foute beslissingen genomen waardoor de nieuwere versies steeds slechter werden. De performance ging achteruit, de browse functie ging zich raar gedragen, er kwam functionaliteit bij waar niemand op zat te wachten en veel gebruikers kregen het idee dat Corel bewust bezig was om PSP de vernieling in te helpen. En nu is Paint Shop Pro lang niet meer zo populair als 8 tot 10 jaar geleden. Teveel slechte onderdelen in de software. Verder terug in de geschiedenis kun je bijna hetzelfde verhaal vertellen over WordPerfect, dat van marktleider nu is gedegradeerd tot een tooltje voor de absolute nerds. Novell, Borland en ten slotte Corel zijn allen bezig geweest aan dit pakket en de kwaliteit ging steeds verder achteruit.

    Corn?:

    Ja, software is anders dan andere producten, doordat het kopieerbaar is.
    Wat ook anders is aan moderne software is dat je niet alleen een bepaalde versie koopt, maar vaak ook nog eens het recht op gratis upgrades binnen een bepaalde periode na aankoop en goedkope upgrades naar nieuwe versies. Vergelijk het met de automarkt. Je rijdt bij de dealer weg met het nieuwste model en een maand later komt het model uit met iets meer uitbreidingen. Vervolgens ga je naar de dealer en ruil je je auto gratis om voor het iets nieuwere model. En een jaar later komt een nieuwe versie van jouw auto uit en je kunt terug naar de winkel met je huidige auto en ongeacht de staat van je huidige auto mag je deze inruilen voor de nieuwe auto, waarbij je nog maar de helft van de prijs van de nieuwe auto betaalt. Sterker nog, het enige wat je hoeft te doen voor die 50% korting is duidelijk maken dat je oude auto niet meer geschikt is om mee te rijden. (Je mag het wrak zelfs houden en zelfs in je oude auto blijven rijden zolang je er maar voor zorgt dat je maar met 1 auto rijdt, en dus nooit beide auto’s tegelijkertijd rijden.) Je krijgt naast het recht om de software te gebruiken dus ook andere rechten die bij normale producten er niet zou zijn…

  28. Corn?:

    Neem als voorbeeld Windows van Mircosoft. Je koopt geen Windows, maar je koopt een gebruikslicentie.

    Hoe zit dat dan met het eigendom op de Windows CD die ik ooit gekocht heb? Ik neem aan dat ik eigenaar ben van drager en kopie. (Niet van het auteursrecht, dus ik ben beperkt in het maken van kopie?n van de software.)

    De cd en de software blijven eigendom van de fabrikant. Je betaalt om van de software gebruik te mogen maken. Je mag niet zomaar de software veranderen. Windows valt onder closed source software.

    Zou je de software zelf kopen, dan dien je ook voor alle updates te betalen.

    MathFox:

    Mijn mening is dat de risico???s van het slecht functioneren van de software bijna volledig op de consument afgewenteld worden. Er is geen goedkope (legale) manier om software te testen voor gebruik, EULAs sluiten garantie uit, enz., enz. Ik heb het gevoel alsof ik mezelf aan het herhalen ben.
    Het slecht functioneren van software heeft in de 99% te maken met situaties bij de consument zelf. Dit alles heeft te maken met de open karakter van de PC. Je kunt zelf programma’s naar keuze installeren en gebruiken. Maar vergeet ook niet de onveiligheid van internet en de troep die van internet gedownload kan worden. Virussen, spyware en mallware zorgen ook voor instabiele programma’s.

    Dat de EULA’s garanties uitsluiten heeft ook weer te maken met de eigen verantwoordelijkheid van de consument zelf.

    Er zijn wel degelijk computers en mobiele telefoons (of een combinatie daarvan) waar dat probleem niet is. Een product van Apple (ik kan niet zo snel opkomen welke), bepaald Apple zelf welke software wel en niet gebruikt mogen worden. Het open karakter die we van de pc kennen, is er niet.

    Ook zijn er diverse computersystemen waarbij de gebruiker zelf geen eigen software kan installeren, maar dat de fabrikant dat bepaald. Internet is afgeschermd, en veel site’s zijn niet te bezoeken.

    Van die gesloten systemen kun je inderdaad bepaalde garanties afdwingen.

    Echter van een normale pc kan dat dus niet. Puur vanwege de veelzijdigheid van de software en hardware.

    Dat software aan bepaalde verwachtingen moet voldoen, is niet meer dan normaal. En de fabrikant geeft dat ook aan. Maar als de kopers als een kip zonder kop software gaan kopen en maar gaan installeren, tja, dan is het hek van de dam. Dat kom ik als monteur ook vaak tegen. Ook worden vaak updates van software uitgebracht, maar mensen updaten de software niet. Waardoor men met problemen bijft zitten, terwijl dat helemaal niet hoeft.

  29. Komt ook nog bij dat veel software niet verkocht worden, maar dat een gebruikslicentie verkocht wordt.

    Die volslagen belachelijke opvatting is gelukkig niet door het gerechtshof gevolgd. “Nee, je koopt geen auto, je krijgt een gebruiksrecht op de immateri?le rechten die opgeslagen zijn op het gebogen metaal.”

  30. De cd en de software blijven eigendom van de fabrikant.Half juist! De software blijft van de fabrikant, de CD is eigendom van de klant. Als klant mag je dus doen met die CD wat je wilt. Alleen als je die CD weggeeft, geef je in principe ook de licentie voor de software weg. Heb je dus een oude CD die je na een upgrade over hebt, dan kun je deze niet aan een vriend geven, omdat daarmee jouw licentie komt te vervallen. (Je mag hem wel kwijt raken en je mag hem ook laten stelen, maar je mag hem niet weggeven of doorverkopen zonder daarmee afstand te doen van de licentie. En bij diefstal moet je wel aangifte doen.)

    En hey, Arnoud! Vermaak je je nog tijdens je vakantie? Is de zon toevallig weg? Je zou nu lekker met een drankje in de zon moeten gaan zitten met een factor 100+ zonnebrand of zo… 🙂

  31. Van die gesloten systemen kun je inderdaad bepaalde garanties afdwingen. Echter van een normale pc kan dat dus niet. Puur vanwege de veelzijdigheid van de software en hardware.

    Om deze reden heb ik open standaarden genoemd in deze discussie. Als alle interfaces zijn vastgelegd in heldere, strak gedefinieerde open standaarden, dan kan je in open systemen ook garanties geven.

    Stel dat een PC helemaal gestandaardiseerd zou zijn, dan zou een software-maker bijvoorbeeld kunnen garanderen dat de software werkt op een PC waarin de processor een bepaalde interface aanbiedt (bijv. i586), het OS een bepaalde interface aanbiedt (bijv. een gestandaardiseerde windows XP API), en het proces via het OS toegang heeft tot een bepaalde hoeveelheid disk space en virtueel werkgeheugen. Als het dan niet blijkt te werken, dan kan een expert uitzoeken of dat komt door het softwarepakket (dat bijv. ongedocumenteerd van andere interfaces gebruik maakt, of aannames doet die niet door de standaard gerechtvaardigd worden), of dat een andere component (bijv. windows) ‘schuldig’ is aan het probleem. Met goed gestandaardiseerde interfaces kan je in principe garanties geven over oneindig veel ongeteste combinaties van componenten.

    Blijft over de vraag wie die expert gaat betalen, die moet onderzoeken welke component bij de gebruiker niet goed functioneert.

  32. @Corn? Het nadeel van standaarden is dat ze veel te langzaam worden bijgewerkt, terwijl de markt volop aktief is met nieuwe initiatieven waarbij dan blijkt dat die om wat voor reden dan ook net buiten de standaard vallen. Natuurlijk zijn er al veel standaarden betreffende moederborden, geheugenchips, schijven, flashdisks, en nog heel veel meer maar er komen ook steeds weer nieuwe dingen bij. Daarnaast levert een standaard ook altijd discussies op over hoe het ge-implementeerd moet worden. Als een standaard een beetje onduidelijk is kinnen er al snel verschillen ontstaan qua uitleg. Je moet ook bedenken dat er miljoenen mensen werken met deze standaarden. Als je bedenkt dat we nu in Nederland nog niet eens een meerderheids-regering voor elkaar lijken te krijgen, hoe moet dat dan gaan als we wereldwijd overeenstemming willen over een bepaalde standaard? Is gewoon niet te doen, tenzij die standaard wordt beheerd door een hele kleine groep specialisten. En dan gaan we lekker Monopolie spelen met die standaard…

    Standaarden zijn slecht, want ze kunnen innovaties behoorlijk in de weg lopen…

  33. Corn?:

    Stel dat een PC helemaal gestandaardiseerd zou zijn, dan zou een software-maker bijvoorbeeld kunnen garanderen dat de software werkt op een PC waarin de processor een bepaalde interface aanbiedt (bijv. i586), het OS een bepaalde interface aanbiedt (bijv. een gestandaardiseerde windows XP API), en het proces via het OS toegang heeft tot een bepaalde hoeveelheid disk space en virtueel werkgeheugen. Als het dan niet blijkt te werken, dan kan een expert uitzoeken of dat komt door het softwarepakket (dat bijv. ongedocumenteerd van andere interfaces gebruik maakt, of aannames doet die niet door de standaard gerechtvaardigd worden), of dat een andere component (bijv. windows) ???schuldig??? is aan het probleem. Met goed gestandaardiseerde interfaces kan je in principe garanties geven over oneindig veel ongeteste combinaties van componenten

    Dat systeem wordt al gewoon gehanteerd. Alleen het probleem is dat er “hufters” zijn die iedere keer de software doorspitten om op die manier “beveiligingslekken” cre?ren, waardoor er iedere keer updates moeten verschijnen.

    Zelf geef ik op een nieuwe computer garantie, maar niet op de software. Kan ook niet, want als door een virus of spyware Windows beschadigd raakt, kan nooit garantie geclaimd worden.

    De vuistregel die ik altijd hanteer is wat de situatie was toen de klant de computer kocht en geleverd kreeg.

  34. Corn?:

    Om deze reden heb ik open standaarden genoemd in deze discussie. Als alle interfaces zijn vastgelegd in heldere, strak gedefinieerde open standaarden, dan kan je in open systemen ook garanties geven.

    De PC bestaat al uit standaarden. De PC is een IBM kloon.

    Microsoft brengt een besturingsysteem uit welke de software van derden aan bepaalde voorwaarden en standaarden gemaakt dienen te worden.

    De meeste oorzaken van software problemen zijn: – ondeskundig gebruik van de gebruiker. Bijvoorbeeld essenti?le bestanden verwijderen. – geen updates van de software ge?nstalleerd. – virussen, spyware en mallware is op de computer aanwezig. – veel mensen lezen niet de boodschappen op het scherm en klikken als een kip zonder kop maar op ja of op OK. – de computer is onvoldoende of niet beveiligd (met alle gevolgen van dien) – men koopt software, zonder te kijken of de vereiste hardware specificaties in de computer zit.

    Software die net op de markt uitkomt, kan nog kinderziektes bevatten. Dat is normaal en is niet te voorkomen. Daar dient de koper altijd rekening mee te houden.

  35. Marcel, je mag met mij van mening verschillen over hoe de verantwoordelijkheid voor een goed werkend computersysteem verdeelt moet worden over de eindgebruiker en zijn hard- en softwareleveranciers, maar kom alsjeblieft met valide argumenten. Als ik opmerk dat je op computerhardware 1 tot 3 jaar garantie krijgt en waar het software betreft je – niet mag ruilen – in het merendeel van de EULA’s je het garantierecht wordt ontnomen dan is het mijn mening dat je met software een slechte deal krijgt.

    Even ingaan op je mooiste argument:

    Het slecht functioneren van software heeft in de 99% te maken met situaties bij de consument zelf.
    Ja, daarom komt Microsoft maandelijks met een doosje pleisters (patches) om beveiligingsgaten te herstellen.

    Compleet eens met:

    Dat software aan bepaalde verwachtingen moet voldoen, is niet meer dan normaal. En de fabrikant geeft dat ook aan.
    En een softwareleverancier hoort, net als in andere branches gebruikelijk is, zijn beloften na te komen. Daarom bepleit ik ook een juridische aansprakelijkheid voor de kwaliteit van de geleverde software.

    edit:

    Alleen het probleem is dat er ???hufters??? zijn die iedere keer de software doorspitten om op die manier ???beveiligingslekken??? cre?renvinden, waardoor er iedere keer updates moeten verschijnen.
    Zo, dat is ook weer verbeterd.

  36. @MathFox:

    Ik begrijp je reactie omtrent de beveiligingslekken.

    Om te begrijpen hoe het vaak gaat, is wel belangrijk te weten hoe de beveiligingslekken ontstaan. Bij het schrijven van de software, dient de programmeur de software veilig te maken.

    Echter zijn er ook een zeer grote groep criminelen actief op internet die via reverse engeneering kijken hoe de software geschreven is en kijken hoe zij er misbruik van kunnen maken. En zo ontstaan er beveiligingslekken.

    Het doel van die criminelen is gewoon toegang krijgen tot de computer.

    Vandaar dat voor de meeste software steeds updates worden geschreven om die lekken te dichten.

    En een softwareleverancier hoort, net als in andere branches gebruikelijk is, zijn beloften na te komen. Daarom bepleit ik ook een juridische aansprakelijkheid voor de kwaliteit van de geleverde software.

    Dat is niet meer dan logisch. Dus dat de software precies doet wat de fabrikant beschrijft met de behorende hardware eisen die de fabrikant opstelt waarbij de software dient te werken.

    Uit ervaring zit het grootste probleem niet bij de kant en klare software die op de markt gebracht wordt, maar juist de maatwerk. Als monteur zijnde ben ik daarbij al vaak tegen problemen gelopen.

    Ook komt vaak voor dat bepaalde software bij een update van Windows zelf niet meer werkt, omdat de programmeur zich niet aan de regels van Microsoft heeft gehouden.

    Als ik opmerk dat je op computerhardware 1 tot 3 jaar garantie krijgt en waar het software betreft je – niet mag ruilen – in het merendeel van de EULA???s je het garantierecht wordt ontnomen dan is het mijn mening dat je met software een slechte deal krijgt.

    Dat de software niet geruild kan worden, is aan de ene kant logisch. Er is toch een groep mensen die software kopen, er een copie van maken en de software terug willen brengen. Vandaar dat de meeste winkeliers geen software terugnemen als de verzegeling van de verpakking verbroken is. De fabrikanten gebruiken om illegale copie?n tegen te gaan activatie codes. Als een koper die software koopt, de activatie code activeert en later de software terug wilt brengen, dan zit de winkelier met een waardeloze software die al geactiveerd is.

    En de EULA is een aparte overeenkomst tussen de koper en de fabrikant. Ik ben zelf van mening dat die EULA een onderdeel behoort te zijn van de totale koopovereenkomst. Dus dat de koper voordat de koop gesloten wordt de EULA dient te lezen en als de koop gesloten wordt dat de koper dan ook met die EULA accoord gaat.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.