De Google cache legen, moet dat?

Wie iets op zijn website zet dat door de rechter verboden wordt (bijvoorbeeld smaad, privacyschending of auteursrechteninbreuk), moet dat verwijderen. Logisch. Maar naast verwijderen van je eigen site kun je ook veroordeeld worden om het artikel van andere plekken op internet te laten verwijderen. De bekendste plek is de Google cache, waar tot enkele maanden na verwijdering van het origineel vaak nog een kopie te vinden is. Hoe ver kan zo’n veroordeling gaan?

In mei werden twee mensen veroordeeld wegens publicatie van een aantal onrechtmatige artikelen over vermeend seksueel misbruik van hun kind door de vader. Zij kregen daarbij de opdracht de artikelen

te verwijderen en verwijderd te houden, in zoverre dat deze artikelen op geen enkele wijze meer via welke zoekopdracht dan ook op het internet zijn terug te vinden

Een dikke maand later stond men er weer over de vraag wat dat nu betekent voor de Google cache. De gedaagde had netjes brieven gestuurd naar allerlei websites, en die hadden het artikel keurig verwijderd. Ook Google kreeg zo’n brief, maar had daar kennelijk niets mee gedaan. Was daarmee het vonnis genegeerd? (met dank aan Margriet Koedooder)

De kortgedingrechter is zelf even gaan kijken(!) bij Google en ontdekte dat deze een speciale procedure voor verwijderen van URLs uit de index en cache heeft. Die speciale procedure is in gewonemensentaal uitgelegd en gemakkelijk te vinden vanaf de Google homepage. Daarom had de gedaagde deze procedure moeten volgen, aldus de rechter.

De rechter interpreteert de hierboven aangehaalde opdracht als een “zware inspanningsplicht”: je bent niet letterlijk verplicht het overal gewist te krijgen (dat kan niet) maar je moet wel laten zien dat je alles hebt gedaan dat redelijkerwijs mogelijk was om het weg te krijgen. En zo’n plicht geldt ook voor leken:

Als [gedaagden] van mening zijn dat zij onvoldoende kennis van internet hadden om er zeker van te zijn dat zij aan het vonnis voldeden had het op hun weg gelegen zich daarover te laten voorlichten of daar nadere informatie over in te winnen. Niet is gesteld of gebleken dat zij dit (tijdig) hebben gedaan of dat zij naar dergelijke informatie hebben gezocht.

Mede daarom oordeelde de rechter dat er te weinig is gedaan om aan het vonnis gehoor te geven, zodat een dwangsom van 22.500 euro betaald moest worden.

Mooi. Een rechter met clue.

Update (5 november 2012) een Gerechtshof met clue bepaalt dat een vordering tot Google-schoonmaken alleen kan als daarom is gevraagd. Een verbod iets te zeggen impliceert niet een gebod tot weghalen wat reeds gezegd is.

Arnoud

27 reacties

  1. Zo maar een vraag die in me op komt:

    Om als site eigenaar URL’s te verwijderen moet je gebruik maken van het google “dashboard”. Daar moet je weer een google account voor hebben. Stel dat ik het niet eens ben met de algemene voorwaarden van google kan je dit dan naast je neer leggen en b.v. toch proberen het alternatieve pad te bewandelen? (Bijvoorbeeld inderdaad google mailen en brieven schrijven).

    Wanneer ik dit niet kan (en dus gedwongen ben de voorwaarden te accepteren) zijn die voor mij dan nog van toepassing? M.a.w. zijn voorwaarden “geaccepteerd” onder dwang wel echt geaccepteerd?

  2. De rechter zegt dus: de gedaagde weet niet genoeg van internet, had hij dat maar bij moeten leren/kennis moeten inkopen. Dat is een geldig argument als het een technisch probleem is. Als hij niet met het CMS kon omgaan of zo. Maar als een bedrijf koppig niet reageert op je correspondentie, en je weet niet dat er een technische oplossing voor is, kan je dat niet leren/inkopen. Ik zie heel goed in hoe een digibeet denkt dat dit een procedure-probleem is, en dat hij zelf goed genoeg is in procedures.

  3. Hey, iemand anders gebruikt ook mijn naam… Hm, misschien maar even wat anders bedenken. (#1 en #2 zijn dus andere posters)

    -Arnoud: Ik heb jullie even Ikke 1 & 2 genoemd in chronologische volgorde. In de toekomst is ’t handig als Ikke 1 wat anders gebruikt want Ikke 2 was hier eerder.-

  4. Dit is wel een uitspraak in mijn straatje. Op het moment dat je teksten van deze strekking online zet en een dergelijke eis tegen je wordt neergelegd ga je er toch ook je best voor doen? Of je moet 22.500 als wisselgeld zien. Ik ben trouwens wel benieuwd waar de grens zou liggen. Wat nu als Google het verzoek naast zich neerlegt, moet je dan nog een brief sturen? Bellen? Langs gaan?

  5. Het lijkt me dat je in beginsel dan pech hebt en het gewoon moet accepteren. Je hebt schade veroorzaakt, dan moet je die oplossen. Dat dat voor jou gedoe oplevert, is dan jouw probleem. Als jij per ongeluk een ruit ingooit met die buurman met wie je niets te maken wilt hebben, zul je toch moeten aanbellen en de schade vergoeden.

    Daarnaast zijn de Google-voorwaarden niet z? gek dat onmogelijk van je gevraagd kan worden om ze te aanvaarden. Het staat je vrij om meteen daarna het account weer op te heffen ook.

    Zouden de voorwaarden nu h??l gek zijn, dan is dat misschien een verweer waarom de door de rechter gevonden route niet werkbaar is. Hij kan niet van je verlangen dat je een voetreis naar Californi? maakt om daar tegen betaling van 5.000 euro de voeten van Matt Cutts te kussen, als dat de enige manier zou zijn om de URL uit Google te krijgen.

  6. Dat moet je inderdaad maar net weten. Maar uit ervaring weet ik dat als je de content verwijderd en de pagina of site laat staan, het zoekresultaat er nog steeds is, maar de content en de cache na een paar maanden wel van zelf verwijderd word en plaats maakt voor de nieuwe lege content.

    En als je het verzoek indient, dan moet je nog maar afwachten of het gehonoreerd word, aangezien je daar geen feedback van krijgt, soms werkt het wel en soms ook niet en als het wel werkt weet je nog niet of het door jouw verzoek is gebeurd.

    Dat is tenminste mijn ervaring.

  7. “Mooi. Een rechter met clue.”

    Wordt het niet tijd voor een zwarte en een witte lijst voor rechters zonder en met clue? Jammer genoeg mogen we geen rechter kiezen in NL voor onze zaken, toch?

  8. Is het misschien verstandig om een onafhankelijk expertise punt op te gaan zetten waar rechters en advocaten betrouwbaar advies c.q kennis kunnen halen? Vergeljkbaar met het NFI maar dan gericht op ICT en internet zaken. Ik mag toch hopen dat er ook onder de rechters “zonder clue” wel de wens bestaat om enig idee te krijgen.

  9. Wat als search engines en andere achiveer-sites geld gaan vragen voor het verwijderen van pagina’s uit hun systeem, moet de gedaagde deze betalen om die pagina’s verwijderd te krijgen of kan hij gewoon aangeven dat dit buiten zijn macht valt? Google doet het gratis maar als een of andere archief-site je site in hun archief heeft opgenomen en ze verwijderen alleen sites na betaling van ???50 administratie-kosten, wat zijn dan je mogelijkheden? Dit zou dan nog eens een lucratieve business kunnen worden wanneer dergelijke digitale archieven kosten in rekening gaan brengen om sites weer verwijderd te krijgen uit het archief…

  10. Ze hadden dus een ‘autobiografie’ geplaatst op onder andere de site van Volkskrant B.V. Hierin hadden ze de vermeend sexueel misbruiker aangeduid als P. de P. Nu ben ik zo goedgelovig: dat mensen sexueel misbruik compleet verzinnen komt bij mij niet op, maargoed:

    De rechter oordeelt, dus daar hebben ze zich aan te houden.

    Echter: Je kunt alleen pagina’s verwijderen uit de Google index, als je aan kunt tonen dat je de eigenaar bent van de website (via Google Webmaster Tools). Het is voor de partij dus onmogelijk om een pagina van de Volkskrant te verwijderen uit de Google Index. Dit is geheel aan de Volkskrant. Anders zou ik bij Google kunnen verzoeken om deze pagina te verwijderen: http://blog.iusmentis.com/2010/06/25/de-google-cache-legen-moet-dat/. Dit zou alleen mogelijk moeten zijn bij een gerechtelijk bevel en hier zijn heel andere (langdurige) kanalen voor dan een simpel formuliertje. Als ik dit gedaan wil krijgen, is het juist niet ongehoord dat Matt Cutts (igv spam) of een bedrijfsjurist (in geval van smaad) van Google hierbij betrokken word.

    Als ik aan een site vraag om alles te verwijderen, middels een brief, dan zijn zij diegene die een nocache, nosnippet en noindex erop kunnen zetten, VOORDAT ze het verwijderen.

    Ik denk niet dat het recht hier zegevierd, ofdat de rechter blijkbaar meer clue heeft dan de partij. Ik vind dat er hier onredelijk veel geeist word van de partij, en een formuliertje uit z’n context word gerukt: het is immers niet bruikbaar voor een partij die geen eigenaar is van de site met smadelijke content.

    We willen dit benadrukken: de site-eigenaar, ongeacht of u dit bent of dit iemand anders is, moet de vereiste wijzigingen hebben doorgevoerd op de site, anders wordt de inhoud niet verwijderd uit de zoekresultaten.

    De partij is geen site-eigenaar en heeft dus niets aan dit formulier, dat zou een rechter moeten snappen als hij/zij dit als argument opneemt tegen de partij.

  11. Als dat een redelijk bedrag is, dan denk ik van wel. En ja, dan moet je kosten maken, maar dat is gerechtvaardigd want je hebt iemand anders schade berokkend. Dat vinden we niet netjes, los het maar op dus, en kost je dat geld dan is dat pech. Had je je maar niet smadelijk moeten uitlaten.

  12. @ Wim ten Brink; Gelukkig is het internet een zelfregulerend medium. Sites die primair dat als doel hebben zullen niet snel hoog in de zoekmachines komen. Want waarom zou je naar een dergelijke site linken. Daarbij weet de rechter ook wel dat je het niet OVERAL verwijderd krijgt.

    Naast wat Arnoud aangeeft; de rechter heeft het over een “zware inspanningsplicht”. Als er 2 sites zijn die ondanks eerdere argumenten toch menen 50,- te moeten vragen en wel hoog staan in Google, dan is dat niet anders. Dan moet je kosten maken. Iets met; vooraf nadenken over wat je doet 🙂

  13. Als men een verwijderverzoek indiend aan een grote website met user-generated-content als de Volkskrant, dan heeft de Volkskrant ook verantwoordelijkheid voor haar verwijderproces. Alleen zij als site-eigenaar kunnen de content geheel verwijderen. Als zij mij te kennen geven dat dit is gebeurd, kan ik er vanuit gaan dat dit grondig is gebeurd. Dat de Volkskrant niet op de hoogte is van het formulier, of daar geen gebruik van maakt in haar verwijderproces, kan alleen de Volkskrant aangerekend worden. Blijkbaar is het grondig verwijderen van content nog niet zo’n gemakkelijke opgave, dat partij en Volkskrant hier snel en effecient uitkwamen. Van een site als de Volkskrant mag toch verwacht worden dat zij bekend zijn met de Google Cache? Van partij mag in ieder geval niet het onmogelijke worden geeist.

    IMO: Als site-eigenaar en alleengemachtigde tot verwijdering is hier de Volkskrant dus verantwoordelijk voor een baute verwijderprocedure.

  14. Hmmm, ik zie nu pas dat het mogelijk is, in bepaalde gevallen, om als de content geheel verwijderd is een nocache verzoek in te dienen als partij die geen site-eigenaar is. Blijkbaar heeft de rechter dus wel meer clue dan een SEO.

    Pagina’s verwijderd bij de Volkskrant leveren echter geen 404 status code, maar een 200 status code: http://www.volkskrant.nl/service/article134271.ece/Vervallen_link?null

    * Als de pagina niet meer bestaat, zorgt u ervoor dat de server de HTTP-statuscode 404 (Niet gevonden) of 410 (Verdwenen) retourneert. Zo weet Google dat de pagina niet meer bestaat en dat de pagina niet meer in de zoekresultaten moet worden weergegeven. * Als de pagina nog steeds bestaat maar u deze niet in de zoekresultaten wilt weergeven, gebruikt u robots.txt om te voorkomen dat Google de pagina crawlt. Zelfs wanneer de URL wordt uitgesloten door het robots.txt-bestand, kan de pagina nog steeds door ons worden ge?ndexeerd als we de URL op een andere site tegenkomen. De pagina wordt niet door Google ge?ndexeerd als deze in het robots.txt-bestand is geblokkeerd en er een actief verwijderingsverzoek voor de pagina bestaat. * U kunt ook een noindex-metatag gebruiken. Wanneer we deze tag op een pagina aantreffen, wordt de pagina niet in de zoekresultaten weergegeven, ook al verwijzen andere pagina’s ernaar. Dit is een goede oplossing als u geen rechtstreekse toegang tot de siteserver heeft. (U moet de HTML-broncode van de pagina kunnen bewerken).

    Resteerd dus nog dat de URL geblokt kan worden in robots.txt wat niet het geval blijkt. http://www.volkskrant.nl/robots.txt

    De partij lijkt mij hier in een lastig parket te staan, om de site-eigenaar zo ver te krijgen dat voldaan wordt aan de voorwaarden tot directe verwijdering.

    De titel en de URL van de pagina kunnen nog steeds in de zoekresultaten worden weergegeven, totdat Google de site opnieuw heeft gecrawld

    Geduld lijkt mij hier, net als in SEO, een schone zaak.

  15. @Stef Oekel, dat mensen seksueel misbruik verzinnen komt helaas vaker voor dan je denkt. Zo komt het bij echtscheidingen wel eens voor dat de partner valselijk wordt beschuldigd van misbruik om zo meer zeggenschap te krijgen over de kinderen. En personeel dat op het punt staat om ontslagen te worden, wil ook wel eens met verhalen over misbruik komen om hogere ontslagvergoedingen te krijgen. En het Internet? Tja… Op het Internet wordt wel behoorlijk wat bij elkaar gefantaseerd. Als je op het Internet verhalen over misbruik tegenkomt, ga maar vast bij een zoutmijn langs om een paar ton zout te halen, want daar moeten behoorlijk wat korrels zout bij.

    @Arnoud, tha… Dan kan het plaatsen van laster misschien behoorlijk in de papieren gaan lopen. Waar ik echter bang voor ben is dat er behoorlijk veel zoek-engines en andere archief-sites zijn en lang niet al die sites gaan even respectvol om met de gevonden data als Google. Zo kunnen ze robots.txt en dergelijke andere anti-archief middelen gewoon negeren en hele sites downloaden en opslaan zonder dat ze deze ooit van plan zijn om weer te verwijderen? Vooral als ze andere sites kopieren naar hun eigen server met daarop de nodige advertentie/spam-berichten en mogelijke malware, in de hoop dat iemand naar die andere sites zocht om vervolgens bij deze kopieen uit te komen. Ik kan mij voorstellen dat de site-owners van dergelijke sites niet graag pagina’s weghalen. Zeker niet indien een pagina veel hits per dag oplevert. (Ik kom dergelijke sites af en toe tegen als ik Google naar programmeer-technische zaken, waarbij antwoorden van allerlei forums vaak op een verzamel-archief te vinden zijn. Soms zijn dan de originele forums al verdwenen maar is het archief er nog, met allerlei reclame.) Tja, en hoeveel kosten zijn dan nog redelijk? Een tientje administratiekosten, okay. Maar als ze ???50 tot ???100 euro vragen? Of nog meer? Je zit dan tussen twee vuren, namelijk een dwangsom en een site die je aan het afpersen is.

    Maar stel voor dat je smadelijke opmerkingen worden geciteerd door een nieuws-bureau voor een nieuwssite? En men wil het bericht niet verwijderen, hoewel ze wel enige censuur willen aanbrengen. Zou dat voldoende zijn? (En dan natuurlijk weer het archief van de nieuwssite!)

  16. “zich daarover te laten voorlichten of daar nadere informatie over in te winnen.”

    Is het versturen van een brief met een verzoek aan Google niet ook een manier om informatie in the winnen? Je mag toch verwachten dat je in ieder geval een reactie krijgt die of meld dat het probleem wordt opgelost, of je verwijst naar de juist procedure.

    Helemaal als het waar is wat ‘Stef Oekel | 25 juni 2010 @ 15:58’ zegt, dat het om een publicatie bij een derde partij gaat, dan zou de reactie van Google toch moeten zijn: “regel dat maar met hen”.

    @ 17. Stef Oekel | 25 juni 2010 @ 17:14

    Ik vraag me af of de vernieuwe pagina (zonder de oude informatie) echter niet gewoon opnieuw ge?ndexeerd wordt en daarbij de oude informatie ook gewoon niet meer in de zoekresultaten terug te vinden is. Het gaat er hier immers om dat de informatie niet meer te vinden is, niet dat je de website/pagina/URL niet meer in de zoekresultaten terug wilt vinden.

  17. Ligt hier niet ook enige verantwoordelijkheid bij Google?

    Je kan toch niet verantwoordelijk gehouden worden voor wat andere mensen doen met informatie die jij op internet hebt geplaatst? Alleen maar dat jij dat voor hen mogelijk hebt gemaakt lijkt me.

    Daarom is een boete voor het verspreiden van die informatie ook terecht. Misschien ook nog wel dat van ze verwacht wordt hun best te doen de informatie weer van internet te krijgen, maar uiteindelijk blijft het Google die de informatie openbaar aan het maken is.

    Bij andere zaken werkt dat toch ook niet zo? Je krijgt een boete, maar je hoeft niet zelf actief je schade ongedaan te maken. Zeg maar zelf het raam gaan repareren. Of in de mediamarkt naar eigen inzicht een nieuwe TV uit gaan zoeken omdat een derde persoon door het kapotte raam heeft ingebroken. En dan een boete krijgen omdat de TV niet aan de verwachtingen van de bewoners bleek te voldoen.

  18. Het is niet eenvoudig om Google te vertellen dat er content uit hun cache moet. De enige die dat nog redelijk effici?nt kan, is de webmaster van de originele content. Daarom denk ik dat het wel gepast is dat hij dat doet als hij veroordeeld is tot weghalen van die content.

    Misschien is de vergelijking met een rectificatie gepast? Als jij mensen smadelijke dingen vertelt, kun je worden veroordeeld tot het plaatsen van een rectificatie waarin je die dingen herroept. Die rectificatie moet soms in een krant maar ook soms per brief naar die personen worden gestuurd (bv. als je klanten van een concurrent had gemaild met valse informatie over die concurrent).

  19. @Hugo, voor een geautomatiseerd systeem zoals de Google zoek-machine is het onmogelijk om te bepalen in hoeverre een website smadelijke opmerkingen bevat die niet op het Internet geplaatst mogen worden. Google maakt het niet openbaar maar werkt alleen mee aan het verder openbaar maken van de opmerkingen. En als de originele site verdwijnt zal de Google cache ook vanzelf leeg raken, tenzij andere archieven en zoekmachines ook de pagina hebben ge-archiveerd. (In dat geval kan Google nog naar een archief verwijzen die de smadelijke opmerkingen heeft overgenomen.) De auteur is altijd zelf verantwoordelijk voor zijn opmerkingen op het Internet en dit moet je niet gaan afschuiven op anderen. Als je b.v. een steen door een ruit gooit en daarbij ook een brandende kaars raakt en vervolgens brand veroorzaakt dan moet je niet alleen de ruit vergoeden maar ook de brandschade. Het is algemeen bekend dat alles wat op het Internet wordt geplaatst ook jarenlang op het Internet kan rondspoken lang nadat de originele site al uit de lucht is gehaald. In het verkeer zie je wel een soort gedeelde verantwoordelijkheid. Als je tegen een andere auto aan knalt en die andere auto knalt vervolgens tegen een derde auto dan ben jij verantwoordelijk voor schade aan auto 2 en auto 2 is verantwoordelijk voor de schade aan auto 3. Alleen, mocht auto 2 kunnen aantonen dat hij onder geen enkele mogelijkheid de botsing met auto 3 kon vermijden doordat jij tegen hem aan kwam, dan ben jij alsnog degene die de schade aan auto 3 mag gaan ophoesten. (Dit gebeurt nog wel eens bij kop-staart kettingbotsingen op de snelweg, waarbij de achterste auto alle voorgaande auto’s een stuk naar voren duwt.)

    @Arnoud, de eerste stap om de Google cache te wissen is door de originele pagina meteen te verwijderen. Dan stopt Google in ieder geval met het verversen van de cache. Vervanging van de tekst met een rectificatie is zelfs beter omdat Google de cache vervangt met de rectificatie. En ook andere sites zullen vroeg of laat de rectificatie overnemen dus een rectificatie plaatsen had al kunnen helpen.

  20. Voor mijn website gebruik ik in de header (bovenste deel van de (X)HTML broncode) de volgende regel:

    -meta name=”Revisit-After” content=”0 Days” /- (de – vooraan vervangen door < en achteraan door >).

    Volgens verschillende handboeken (allemaal uit de V.S.) zou dit bij ieder bezoek de opgeslagen (“cached”) gegevens over mijn website uit zoekmachines moeten verwijderen.

    Maar ik geef het graag voor beter en geen garantie (zelfs niet tot de deur).

  21. Op deze site van Google wordt aangegeven dat ???Revisit-After??? eigenlijk helemaal niet zo efficient is! Of zoals Google het in dikgedrukte letters zegt: More pages use the completely worthless <meta name=”revisit-after”> than use the <em> element! Practischer is het om een robots.txt bestandje op te nemen in de root van je website die aangeeft welke search-engines mogen bladeren over je site. Maar dat betekent alleen dat je pagina’s van je site en desnoods de gehele site kunt blokkeren bij search-engines, niet dat je kunt blokkeren dat ze je site in een cache opslaan. Op deze site staan wat handigere meta-tags en die meldt dat de meta tag ‘GOOGLEBOT’ met de waarde ‘NOARCHIVE’ de methode is om te voorkomen dat Google je site archiveert. Hij wordt nog wel gevonden en getoond, maar niet bewaard. Maar de meta ‘CACHE-CONTROL’ is ook bruikbaar. Maar geef deze de waarde ‘NO-CACHE’ en je server kan het best druk krijgen. Dit is overigens een instelling die je op je server ook globaal kunt instellen zodat je niet je pagina’s vol meta-tags hoeft te zetten. De instellingen komen dan namelijk in de HTTP header terecht en gelden dan ook voor alle content op je site.

  22. Ergens slaat dit natuurlijk nergens op, google neemt dit automatisch op in hun database. En als ze een brief krijgen met dat ze het moeten verwijderen, dan horen ze dat gewoon op te volgen. ipv iemand door te verwijzen, naar een procedure. Als ik een abbonements dienst wil stoppen moet dat ook schriftelijk en kan dat ook niet digitaal.

    Overigens, waardeloos bedrijf dat Google. Niet telefonisch bereikbaar, geen bezoek adres. En toch volgens nederlandse wetgeving.

    Ook Google kreeg zo???n brief, maar had daar kennelijk niets mee gedaan.

    De kortgedingrechter is zelf even gaan kijken(!) bij Google en ontdekte dat deze een speciale procedure voor verwijderen van URLs uit de index en cache heeft. Die speciale procedure is in gewonemensentaal uitgelegd en gemakkelijk te vinden vanaf de Google homepage. Daarom had de gedaagde deze procedure moeten volgen, aldus de rechter.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.