Wie moet je geloven als websitehouder?

Een lezer vroeg me:

Ik ben eigenaar van een bed&breakfast, en met enige regelmaat duiken negatieve reviews op op allerlei sites. Daar ben ik bepaald niet van gediend, m.i. is dat gewoon smaad. Van een aantal heb ik zelfs keihard bewijs dat ze niet waar kunnen zijn. Ik wil dat deze reviews verwijderd worden, maar de reviewsites werken daar niet aan mee. Kennelijk willen ze liever geld verdienen aan advertenties bij smadelijke recensies. Kan dat zomaar, dat ze over de rug van de ondernemer geld verdienen zonder enige hoor en wederhoor of controle?

Een bedrijf kan niet verbieden dat zij op een website wordt genoemd, of dat mensen een mening publiceren over hun ervaring met dat bedrijf. Wel kunnen ze eisen dat nodeloos grievende recensies, of recensies zonder enige basis in de feiten, worden weggehaald.

Daarbij speelt wel een groot probleem: hoe weet de site dat daarvan sprake is? Een klacht van het bedrijf lijkt me niet genoeg. Een malafide bedrijf zou zo snel allerlei terechte ervaringen weg kunnen laten halen door een klacht te kwader trouw.

Je zou bewijs kunnen vragen, maar ook dat heeft maar beperkte waarde. De treurige ervaring leert dat zowel de klager als het bedrijf prima in staat zijn om bewijs te vervalsen of te verzinnen (een nep e-mail is snel getypt). Als tussenpersoon kun je dat bewijs niet op waarde schatten.

Het enige wat ik kan bedenken, is dat je als tussenpersoon eist dat negatieve recensies onderbouwd moeten zijn. Op een partij negatief gereutel zit niemand te wachten, maar een onderbouwd negatief verhaal is waardevol voor andere bezoekers. Het ontbreken van onderbouwing in de review kan dan een reden zijn om na een klacht de recensie te verwijderen (kán, niet móet).

Eventueel zou je nog kunnen kiezen voor het niet (altijd) tonen van recensies die sterk afwijken van het gemiddelde. Zo is de impact van een zeer negatieve recensie wat minder.

Hebben jullie nog suggesties?

Arnoud

34 reacties

  1. De beste remedie hier tegen is denk ik er voor zorgen dat jouw klanten die wel een goede ervaring hebben gehad te stimuleren om een goede recensie te schrijven. Attendeer mensen er bijvoorbeeld op bij het uitchecken bij je bed and breakfast, of als je een internet verbinding aan je gasten aanbiedt, zou je daar ook iets mee kunnen doen. Daarnaast zou je zelf als bedrijf kunnen reageren op negatieve reacties en proberen deze te weerleggen. Het proberen te verwijderen van recensies op internet is een erg moeilijke en frustrerend proces en zelden succesvol. Een goed startpunt om hier meer over te leren is bijvoorbeeld de webcare startpagina.

  2. “Je zou bewijs kunnen vragen, maar ook dat heeft maar beperkte waarde. De treurige ervaring leert dat zowel de klager als het bedrijf prima in staat zijn om bewijs te vervalsen of te verzinnen (een nep e-mail is snel getypt). Als tussenpersoon kun je dat bewijs niet op waarde schatten.”

    En wat is nu het verschil tussen, al dan niet gefigneerd, bewijs en onderbouwing? Het enige dat je er mee bereikt is dat de onterechte klager wat meer moeite moet doen. Als hij klaagt uit verveling of baldadigheid kan dat helpen maar als het iemand is die echt een hekel aan de gedupeerde heeft zal dat ook amper een drempel zijn.

  3. Ik zal zeggen in dit geval: “Welcome to the internet”. In feit kan je nix doen als iemand je wilt zwart maken op de internet. Dagelijks zie je mensen op fora woorden als “smaad” en “laster” gebruiken als dreig middel tegenover beschuldigingen, maar de realitiet is dat je kan weinig doen. Als je bent tot het uiterste bereid om een advocaat in te schakelen dan valt er mischien wat te doen, maar eerlijk gezegd dat is een zware buiten proportioneel actie. Behalve de paar Arnouds dat heeft begrip voor techno-legaalen zaken er zijn weinig advocaaten/juristen dat heeft uberhaupt de kennis in huis om je te helpen.

  4. @Bulldog: het is zelden een kwestie van technische kennis. Uitzoeken wie de eigenaar/beheerder van een website is, is niet zo moeilijk (afgezien van een enkele Pirate Bay). Het probleem is vaak veel meer juridisch: ?s dit wel smaad?

    Nog afgezien van het feit dat vroegah je als advocaat flink kon blaffen zonder dat je er wat van merkte. Nu gaat alles online en springt alle pers er verlekkerd op want relletje. Terecht of niet, als je “smaad” roept dan ben je een bullebak die het vrije woord vertrappelt.

  5. In de zin van de topic je hebt gelijk. Als je gaat puur vanuit de standpunt dat de website houder moet ingrijpen dan is het redelijk eenvoudig idd om achter te komen wie dat is. Als hij/zij wilt actie ondernemen is een hele ander discussie.

    De probleem dat ik vak zie is als een particulier zegt wat over een andere. Als de beschuldigend partie schuilt zich achter en pseudonaam dan is het vak ommogelijk om achter te komen wie de echte persoon is. Dit is wat ik bedoel met weinig advocaaten/juristen in stand zijn om je te helpen. Als je vind dat je bent onterecht zwart gemaakt op een website en de beheereders wilt je niet helpen, en je schakelt legaal hulp in hoe moet de advocaat achterkomen wie de beschuldigend partie is?

    Wees eerlijk, de overgroot deel van de maatschaapij is alleen gedekt via rechtsbijstand. Stel de volgende situatie voor.

    Pietje: “Hallo, ik bel in verband met een smaad/laster zak.” Rechstbijstand: “Ok, leg uit meneer.” Pietje: “Het is zo dat ik heb een onderneming, op forum X woord er onterecht beschuldigingen over mij geschrijven. Ik ben slachtoffer van smaad/laster”. RB: I C. Wat is de aard van de beschuldiging en wie is de klagende partij?” Pietje: Bulldog zegd dat ik heb slecht werk afgeleverd. RB: “Bulldog? Hoe heet de persoon in het echt?” Pietje: “Nou dat ben ik niet zeker van” RB: “Ja dan woord het lastig..” Pietje: “Dear god je moet me helpen” RB: “Als je kan er achter komen wie de persoon is dan kunnen wij wel wat. Tot dan…..” Pietje: “—Zucht—, ja ik zal zien wat ik kan uitzoeken.”

    Misschien is dit een beetje silly, maar ik heb sterk de idee dat sort tafereelen speelt zich dagelijks af via telefonisch rechtshulp.

  6. Daarbij heeft de gemiddelde rechtsbijstandsverzekering een ontwijkpolicy. Zoveel mogelijk proberen af te wenden. Kost alleen maar geld.

    Ik ben er voorstander van om alleen recensies die onderbouwd zijn weer te geven. Daarnaast zou je gewoon eens een conference call op kunnen zetten OF eens e-mailen naar beide partijen. Dikke kans dat de originele klager een niet-bestaand e-mailadres of iets dergelijks heeft gepubliceerd.

    Op ISPgids.com moet je een klantnummer invullen, zodat er enige controle kan plaatsvinden. Zeker als partijen nooit klant zijn geweest, ben je er snel uit. Daar wordt er ook hoor en wederhoor toegepast, hoor weinig discussie over de juistheid van reacties.

    Bij Tweakers.net doen ze in de pricewatch een check op IP. Ze gaan kijken of het een internetcaf? is of een IP dat ook bij andere webshops (als login?) wordt gebruikt. Daar is wel eens een partij voor uit de pricewatch gegooid, meen ik mij te herinneren.

  7. Wat mijns inziens het beste werkt is dat de eigenaar op diezelfde site een onderbouwde reactie schrijft op de slechte review. En dan niet net zo schreeuwerig als wellicht de slechte recensie, maar simpelweg een nette reactie.

    Kost een stuk minder tijd en geld dan alle andere routes.

  8. @8 Yep, op de betere sites je ziet vak dat er zit een of ander vorm van controle. Tweakers, bijvoorbeeld, heeft een klein leger aan moderators die houdt de site redelijk schoon. Ik denk dat de probleem is eerder de “minder geregld” websites. Een goed voorbeeld was Tros Radar tot een paar jaar geleden. Voor jaren lang er woord alles en nog wat geroepen op de site en er was geen mod te zien. Een jaar geleden of zo is de forum geupdated en er was ineens een mod ploeg, en nu zie je dat het redelijk gaat.

    De punt is dat in de digitale tijdperk, je kan nooit verwachten dat je gaat door het leven zonder dat er woord wat beschuldiging over je geroepen af en toe. Onterecht of terecht doet er niet toe eigenlijk. Soms is het niet eerlijk, maar het gebeurt gewoon. De internet is de ultieme vrij middel om te zeggen wat je wilt over een andere. Als je bent de type persoon dat voelt dat je goed naam moet 100% zuiver zijn, dan leef je in de verkeerd tijdperk, en je gaat een leven vol stress tegemoet.

  9. ispgids.com is al even genoemd, maar om ‘valse’ bezwaren daar tegen te gaan, heeft Arnout (die andere dus) een tijd lang besloten dat bezwaarmakers alleen nog maar per post bezwaar kunnen maken. Is als reviewsite zijnde natuurlijk ook een optie.

  10. Ik denk dat er twee manieren zijn voor een onderneming om de overlast van dit soort negatieve en niet onderbouwde recensies te beperken: de mogelijkheid om een reactie te geven als eigenaar (zoals Gunnar @9 hierboven zegt) ofwel te zorgen dat de hoeveelheid positieve reacties groot genoeg is dat de negatieve reacties minder opvallen. Als je dienstverlening goed is en je (meeste) klanten tevreden, kun je altijd vragen of die klanten ??k een reactie op de reviewsites achterlaten. Op het moment dat 95% van je klanten tevreden is, wordt dat snel genoeg duidelijk op een reviewsite en weten bezoekers heus wel dat een hele negatieve ervaring een uitzondering is.

  11. Maar Nederland kent toch geen “Safe Harbour” systeem zoals de USA? Een site eigenaar kan hier toch wel verantwoordelijk gehouden worden voor smadelijke content op hun site? Okay, je moet toch eerst de site eigenaar op de smadelijke opmerking wijzen. Mocht die niet reageren dan kun je proberen bij de provider van de site te klagen. Want diverse providers hebben algemene voorwaarden die dergelijk gedrag online niet toestaan, ook al is het wettelijk nog net legaal. Mocht ook de provider niet mee willen werken dan kun je het nog bij een rechter proberen, maar dan zul je ook moeten aantonen dat het hier om smaad gaat. In ieder geval, als een site eigenaar niet meewerkt, probeer dan uit te zoeken wie de provider is van de internet-verbinding van de site. Controleer de AV van die provider en dien daar vervolgens een klacht in. Die provider kan daarbij zelfs zo ver gaan dat de gehele site wordt afgesloten wegens schending van de AV. Alleen, wel controleren of de site de AV van de provider schendt. Voor deze site werkt het ook. Mocht Arnoud een slechte recentie plaatsen en weigeren deze te verwijderen dan is de volgende stap de AV controleren van bhosted.nl die deze site host. En die tevens de provider is voor de site. Als provider is men overigens niet verantwoordelijk voor de inhoud van een site, mits men maar meteen actie onderneemt tegen overtredingen op de site, zoals smaad. Sommige providers zijn zelfs heel snel in het afsluiten van dergelijke sites, zeker als je overtuigend genoeg over komt. BHosted doet dit volgens hun artikel 5.7 bijvoorbeeld indien “opdrachtgever informatie verspreidt die in strijd is met de algemeen aanvaarde normen en waarden”. Smaad, bijvoorbeeld… Ofwel, als de site het niet zelf wil, ga dan een stapje hoger…

  12. Wat wij met ISPGids.com doen is – zoals de Gedragscode Notice and Takedown ook voorschrijft – dat het bedrijf (de klager) er eerst met de klant probeert uit te komen. We stellen dan ook alle gegevens van de klant aan het beoordeelde bedrijf beschikbaar. De klant kan zijn ervaring (indien deze zelf tot de conclusie komt dat deze achteraf gezien onterecht is) verwijderen. Pas als de klant weigert de ervaring te verwijderen of simpelweg niet reageert op een verzoek hiertoe van het bedrijf, dan kan er een klacht bij ons worden ingediend en dat moet per post op een speciaal formulier. Het beoordelen van een klacht kost ons gemiddeld een half uur. Wat het een kostbare aangelegenheid maakt. Gelukkig komen de klant en het bedrijf er in de meeste gevallen onderling uit.

  13. Bij Smaad zou ik als webhoster niet ingrijpen. Zie het vonnis van de Staat tegen IS InterNed. Algemeen aanvaarde is natuurlijk een subjectieve term, dus daar komen ze ook redelijk mee weg.

    Maar inhoudelijk klopt het verder wat Wim ten brink zegt 🙂 Gewoon telkens een stap hoger in de boom. Op een gegeven moment houdt het ook op natuurlijk. Dan is de te maatregel niet meer proportioneel. Als ik bij een transit-carrier ga vragen omdat er vervelende reactie op een site staat van een klant van een klant van een klant (enz) dan wordt het lastig natuurlijk.

    @Arnout: Kudo’s!

  14. De probleem met smaad en laster is wat is de definitie ervan? De beschuldigt zal het altijd zien als smaad, terwijl de beschuldinaar (echte woord in NL?) ziet het als kritiek. Ik denk dat is waar Arnouds OP opdraait. Termen als Smaad en Laster zijn zeer subjectief. Ofwel “one mans terrorist is another mans freedom fighter”. Het is aan welke kant van de hek dat je staat.

    In de geval van wat Wim in post 14 zegt kan kloppen als het daadwerkelijk smaad is. Wat is niet zo is dat een website beheerder moet kakkeloos de mening van de beschuldigt partij overnemen als de waarheid. Sterker nog het is de zeldzaam situatie waar en mod of ander “authoritiet” zal ingrijpen en een kant of de ander keizen. Nog verder is het zo dat de hetzelfde eigenaars wil juist dat debat hebben. Dit is een van de basis concepts van een forum.

    Op het eind van de rit alleen een rechter kan zeggen wat is smaad of niet, en ik denk dat de beste mensen heeft wat beters te doen dan ingrijpen iedere keer als persoon X roept wat over persoon Y op de internet.

  15. Er is niet echt een definitie van smaad. Als vuistregel kun je hanteren “een nodeloos grievende beschuldiging” oftewel “een beschuldiging die onvoldoende basis in de feiten heeft”. Dat is niet hetzelfde als een “volstrekt 100% juiste bewering”, je kunt op basis van feiten tot conclusies komen die niet juist zijn maar ook geen smaad.

    Als ik bv. op basis van een hoop gebruikerservaringen meld dat jij wel altijd geld aanneemt maar nooit producten uitlevert en dus een oplichter bent, dan is dat geen smaad. Die opmerking heeft dan basis in de feiten.

  16. @Arnoud, volgens mij haal je nu smaad en laster door elkaar. Smaad is het opzettelijk openbaar tenlasteleggen van een bepaald feit dat, waarvan de openbaarmaking schadelijk is voor de persoon over wie het gaat, zonder dat daar het algemeen belang mee gediend is. Het feit moet wel waar zijn. Laster is in wezen het zelfde, met als verschil dat het feit dat tenlastegelegd wordt ook nog eens niet waar is (en de beschuldiger dat weet of had moeten weten).

    Het voorbeeld dat je noemt, door op basis van een hoop gebruikerservaringen te melden dat iemand een oplichter is, vind ik riskant. In het laatste Trendylaarzen-vonnis blijkt dat de drempel om iemand voor oplichter uit te maken hoog ligt, maar in casu is toegestaan. Daarbij speelde een rol dat er meerdere bronnnen waren met vergelijkbare gebruikerservaringen, het handelen van het bedrijf naar oplichting riekt en het bedrijf ook voorwaarden hanteert die in strijd zijn met de wet, aldus de voorzieningenrechter. Het zijn derhalve alle omstandigheden van het geval die het uitmaken van oplichter rechtvaardigen. Op het moment dat je iemand voor oplichter uitmaakt, zul verder ook nog eens het algemeen belang moeten dienen, het waarschuwen van derden of iets dergelijks. Enkel het doel om een ander te grieven levert ontegenzeglijk smaad op. Het laatste punt is dat smaad ook een misdrijf is. Het civiel- en strafrecht zijn twee aparte werelden zijn. Het kan dus zomaar zijn dat je strafrechtelijk wel aansprakelijk bent en civielrechtelijk niet.

  17. Ik haal ze niet door elkaar, want in mijn voorbeeld is de conclusie gerechtvaardigd door de feiten. Dan kan ik niet weten dat het feit niet waar is.

    Inderdaad, er moet een maatschappelijk belang bij zijn en dat kan dus dat waarschuwen zijn.

    Ook bij het misdrijf zal de vrije meningsuiting een rol spelen als grond om niet strafbaar te zijn. Maar de meeste blafbrieven hierover zijn ge?nt in het civiele recht.

  18. @Bulldog waar het om gaat, volgens mij, is niet zozeer dat de recentie smadelijk is, maar dat je de site eigenaar overtuigt dat het smaad is. En als de site eigenaar het oneens is dan probeer je het een stapje hoger bij de provider. En hoger en hoger tot je gelijk krijgt of het gewoon dood loopt. Ook een recentie-site heeft zich immers te houden aan de algemene voorwaarden van zijn provider. Als je de provider er op wijst dat een van zijn gebruikers deze overtreedt dan kan dit een effectieve manier zijn. Zeker als de provider geen zin heeft om een discussie met de gebruiker aan te gaan. Zeker als de provider voor geen of weinig geld deze hosting services levert dan merk je snel dat providers geen tijd investeren in communicatie met de klant maar gewoon de stekker eruit trekken en dan wachten tot de klant zelf gaat mopperen. Bij het groegere Geocities was dit vrij effectief en je ziet het tegenwoordig nog steeds met dergelijke sites zoals WordPress, Google Groups, Yahoo en al die andere providers die (vrijwel) gratis online hosting aanbieden. Maar goed, dit hangt uiteindelijk weer van de provider af en in hoeverre de provider bereid is om aandacht aan een dergelijke zaak te geven. (En in hoeverre de provider zelf verwacht om in de problemen te raken.) Bij de ene provider is een kleine klacht al voldoende, bij andere providers moet je tot aan de rechter doorvechten. Het is wel makkelijk om te vergeten dat deze mogelijkheid er is. Men kijkt soms te snel naar juridische middelen maar klagen bij providers wil ook wel eens helpen. En we hebben allen het recht om gewoon te klagen bij een provider over het gedrag van hun klant. Het is dan aan de provider om verdere stappen te ondernemen.

  19. @Arnoud, ik doelde op je uitleg over wat smaad is (vooral het deel na ‘oftewel’): “Er is niet echt een definitie van smaad. Als vuistregel kun je hanteren ???een nodeloos grievende beschuldiging??? oftewel ???een beschuldiging die onvoldoende basis in de feiten heeft???.”. Bij smaad moet de beschuldiging waar zijn (of de beschuldiger moet daar vanuit gaan en ook niet beter – kunnen – weten), als de beschuldiging onvoldoende basis in de feiten heeft, is het laster.

  20. @Arnout, 15:

    We stellen dan ook alle gegevens van de klant aan het beoordeelde bedrijf beschikbaar.
    Hoe verhoudt dat zich met de Wet Bescherming Persoonsgegevens? Hebben jullie het afgedekt in de algemene voorwaarden en/of een procedure waarbij de klant bezwaar kan maken tegen het doorgeven van zijn gegevens?

  21. @Arnout: nee, de beschuldiging hoeft niet objectief gezien waar te zijn. Hij moet “voldoende basis in de feiten” hebben. Dat is wat anders dan “waar” – het is meer een “ik dacht dat het waar is” dan “het ?s onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen waar”.

    Ik vermijd dus de term “waar” omdat dat leidt tot de (onjuiste) conclusie dat als je kunt aantonen dat de bewering niet 100% strookt met de feiten, je iemand voor smaad kunt aanklagen.

    Het kan goed zijn dat iemand een feitelijk onjuiste mededeling doet en g??n smaad pleegt. Zolang hij maar dacht en mocht denken dat de mededeling juist was.

  22. @MathFox, gezien een beoordelaar klant is zullen de gegevens die wij verstrekken al bij het bedrijf bekend zijn. Daarnaast zijn de gegevens ook noodzakelijk om de ervaring voor het bedrijf controleerbaar te maken. Een ander belangrijk punt is dat de gegevens waar het om gaat in principe bedoeld zijn voor publicatie (en dan voor een ieder zichtbaar zijn), om recht te doen aan de privacybelangen van de beoordelaar bieden we de mogelijkheid om van (bepaalde) gegevens aan te geven dat deze enkel getoond mogen worden aan het bedrijf.

  23. @Arnoud, ik zeg exact het zelfde, alleen wat niet klopt is, dat iets pas smaad zou zijn indien er sprake is van “een beschuldiging die onvoldoende basis in de feiten heeft”. Ook al staat iets (in juridische zin) onomstotelijk vast (bijvoorbeeld door een onherroepelijke rechterlijke uitspraak) en je legt dat feit (dat schadelijk voor een ander is), zonder dat het algemeen belang daarmee gediend is, in het openbaar ten laste, dan kan dat ook smaad opleveren.

  24. @Arnout: ik reageerde op jouw “Bij smaad moet de beschuldiging waar zijn … als de beschuldiging onvoldoende basis in de feiten heeft, is het laster.” Het is niet zo dat bij onvoldoende basis er laster van gemaakt wordt.

    Het is smaad bij a) onvoldoende basis in de feiten en b) geen belang dit te uiten(*). Het is laster bij diezelfde a en b pl?s de c) dat je weet dat het niet waar is.

    (*) Overigens is er m.i. al vrij snel zo’n belang omdat artikel 10 EVRM een grondrecht is. Het is m.i. dan ook aan de klager om aan te tonen dat hier g??n sprake is van een te beschermen uiting dan aan de gedaagde om aan te tonen dat hij w?l een beschermde uiting deed.

  25. @Arnoud, daar heb je gelijk in, ik was even iets te ongenuanceerd. Echter blijft het feit dat het voor smaad niet nodig is dat er onvoldoende basis in de feiten is (de waarheid openbaren kan ook smaad opleveren). Enkel het opzettelijke willen slopen van de reputatie van het slachtoffer is voldoende. Dit blijkt uit expliciet uit art. 261 Sr en a-contrario uit art. 265 Sr. Vergelijk ook LJN: BK4728

    Maar zelfs indien de stelling van verdachte dat (naam autohandelaar) met kilometerstanden rommelde juist is en hij daarmee heeft beoogd het algemeen belang te dienen, gaat zijn beroep op het ontbreken van strafbaarheid niet op.

  26. Inderdaad, een mededeling met voldoende basis in de feiten kan nog steeds smaad zijn. Hier lijkt de rechter te zeggen dat het flyeren geen maatschappelijk belang dient omdat er “andere wegen” open zouden staan. Daar kan ik op zich inkomen, al lijkt me het wel wat makkelijk geformuleerd omdat ook flyeren onder de uitingsvrijheid valt. In beginsel kies je als journalist zelf je medium en uitingsvorm, en de strafbaarheid van je uiting kan daar niet van afhangen.

  27. Dit is ook een stukje Reputatie Management.

    Zoals gezegd wat werkt “Antwoord geven op de kritiek”. Zeker als deze ongegrond is, kun je vragen:

    wie is u en waarom heeft u nooit contact met ons opgenomen over uw kritiek? Wij hadden het graag reeds opgelost. Zo kun je tonen dat het met je service wel goed zit, en indirect dat de kritiekgever een blaaskaak is. Je kunt voor dit doel een Google Alert met je bedrijfsnaam of webadres voor instellen.

    Google werkt niet erg mee: Als de kritiek gegrond is, dan vind je deze meestal wel tussen de eerste 20 resultaten. Ook bij ongegronde kritiek komt dit voor en dat is zeker vervelend. Men kan ook nog zoeken naar “bedrijfsnaam + kritiek” en dat is helaas niet te stoppen. Zo’n (negatieve) recentie is dan vaak het relevanste voor de zoekopdracht.

    Je kunt tegengas geven, door een protocol te maken van afhandeling recenties d.w.z. recenties opnemen in verkoopschakel (tevreden klanten vragen, melding recentieformulier in nieuwsbrief, korting voor positieve recenties ed).

    Je kunt ook je bedrijf kwijt op veel sites die wel goed ranken vaak, maar waar geen tegenspraak/kritiek geduld word. Met een eigen site, twitter, facebook, hyves, blog, gastartikelen, persberichten en hotfrog notitie kun je al snel de eerste 20 resultaten in een positief licht zetten.

    Nina Brink had veel last van (soms ongegronde) kritiek en negatieve zoekresultaten. Na flink wat (online) reputatie management zagen de resultaten er een stuk rooskleuriger uit. Tegenwoordig steken die oudere artikelen weer de kop op: “Nina Brink had SM-relatie” op plek 7, vlak onder de reputatie site: “Nina Brink is ook een liefdevolle moeder”. 🙂

  28. Mij lijkt me de mogelijkheid bieden tot wederhoor het belangrijkste — dus bij een negatieve recensie bied je de mogelijkheid aan een vertegenwoordiger van het gerecenseerde product om een (duidelijk gemarkeerd) blokje bij te plaatsen met een reactie.

    De lezer zal vervolgens moeten beslissen wie van de twee geloofd moet worden.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.