De rechtbank in Den Haag heeft elf Nederlandse webwinkels op de vingers getikt omdat de bedrijven het illegaal downloaden van games van Nintendo stimuleren, las ik bij Nu.nl. In deze zaak uit 2008 draaide het om de legaliteit van modchips en flashcards. Mag je kaartjes op de markt brengen waarmee je Linux op een Wii kan draaien maar ook illegale (gekraakte) kopieën van Nintendo-spellen? Volgens de rechtbank is het antwoord nee: de kaartjes worden in de praktijk vrijwel alleen gebruikt om Nintendo’s auteursrechten te schenden.
De basis van Nintendo’s eis is artikel 29a Auteurswet, dat het omzeilen van “doeltreffende technische voorzieningen” verbiedt. Middelen om dat te doen, zijn ook verboden. In 2002 werd een verkoper van Playstation-modchips veroordeeld, maar daar ging het om artikel 32a: het omzeilen van de beveiliging van software. In de Nintendo-zaak werd ook betoogd dat artikel 29a niet op zou gaan, maar daar ging de rechter niet in mee: de Nintendo-spellen zijn naast software ook “werken” en artikel 29a geldt voor alle werken die de Auteurswet beschermt.
Bij artikel 29a is verder altijd de discussie wat “doeltreffend” is. Een niet-doeltreffende voorziening mag je immers doorbreken. Een paar jaar geleden had de Finse rechter nog geoordeeld dat het CSS-systeem voor DVD video’s niet doeltreffend was omdat het zo eenvoudig te kraken was. Maar hier is (helaas) niet ter discussie gesteld of de beveiliging van de Wii “doeltreffend”.
Je schendt de wet als je voorzieningen omzeilt die auteursrechtenschendingen voorkomen. Maar is dat wel het geval bij modchips? De maatregel beperkt immers vooral het draaien van software als zodanig (haha). Niet alleen het draaien van illegale kopieën van Nintendo-software. Maar volgens de rechtbank is dat niet relevant: omdat de maatregelen “dienen voor het voorkomen of beperken van auteursrechtelijk relevante handelingen” op de Nintendo-software, zijn ze toegestaan. Door deze maatregelen kun je geen illegale kopieën van Nintendo-spellen draaien op een ongemodde Wii, en daarom is sprake van “doeltreffende technische voorzieningen”. Ook als de maatregelen daarnaast nog andere handelingen voorkomen of beperken.
Daarover hadden de winkeliers nog het verweer ingebracht dat je met een gemodde Wii nog veel meer dingen zou kunnen doen, zoals homebrew software draaien. Dat gelooft de rechtbank simpelweg niet:
Dat de producten daadwerkelijk op grote schaal voor die alternatieve doeleinden worden gebruikt, is in het licht van het voorgaande niet aannemelijk, mede gelet op het feit dat de spelcomputers van Nintendo specifiek zijn ontworpen voor het spelen van de Nintendo spellen en niet voor het – buiten het kader van een spel – afspelen van muziekbestanden, internetten, fotograferen en bellen.
En nee, Nintendo maakt hiermee ook geen misbruik van haar machtspositie. Als iemand dit toch zou willen doen, dan kan hij bij Nintento een SDK-licentie nemen en zo geheel legaal Linux naar de Wii porten of er een audiospeler van maken.
De kaartjes worden dan ook aangemerkt als middelen die “vrijwel uitsluitend worden gebruikt voor het omzeilen van de voorzieningen die Nintendo heeft getroffen om inbreuken op haar auteursrecht tegen te gaan.” Daarmee mag Nintendo alle modchips bij de webwinkels opeisen en laten vernietigen.
Arnoud
> Pieter(#97) heeft verder een heel interessant punt. Considerans (50) lijkt me niet te > rijmen met toepassing van art. 29a Aw op computerspellen???
Waarom denk je dat? Omdat er wordt gesproken over technologische maatregelen in verband met computerprogramma’s?
In ieder lijkt die overweging de interoperabiliteitsartikelen uit de softwarerichtlijn boven de EUCD te stellen. Ik denk dat dat een bijzonder belangrijk punt is, daarmee kan namelijk geen sprake meer zijn van “voortschrijdend inzicht”.
Als artikel 29a over software zou gaan had men artikel 32a wel geschrapt. Het kan hooguit de verklaring zijn die Arnoud gaf: dat spellen ook gezien worden als audiovisuele werken, maar dan is de volgende vraag: hoe staat de thuiskopieregeling voor audiovisuele werken in dit geheel?
Ik heb nog even nagedacht over art. 13a Aw.
Wim(#80):
Ik denk het antwoord hierop moet zijn dat art. 13a Aw bepaalde handelingen in abstracto als auteursrechtelijk irrelevant aanmerkt, onafhankelijk van het concrete werk waarop de handeling wordt verricht. Deze handelingen zijn dus naar hun aard auteursrechtelijk irrelevant. Zoals het lezen van een boek geen auteursrechtelijk relevante handeling is, en het dus niet uitmaakt of je voor het lezen toestemming hebt van de rechthebbende of niet.Art. 13a sub b Aw heeft het over verveelvoudigingen van een werk “die een integraal en essentieel onderdeel vormt van een technisch proc?d? dat wordt toegepast met als enig doel een rechtmatig gebruik van een werk mogelijk te maken, en die geen zelfstandige economische waarde bezit”.
Uit “een” werk blijkt dat het gaat om werken in het algemeen, niet om het hetzelfde werk als in de aanhef van art. 13a (“Onder de verveelvoudiging van een werk …”). Anders had er moeten staan “een rechtmatig gebruik van het werk mogelijk te maken”.
Het kopi?ren van data van ROM naar RAM dat in de NDS plaatsvindt is een integraal en essentieel onderdeel van het draaien van (rechtmatig verkregen) spellen. Dat is een rechtmatig gebruik. Verder heeft deze verveelvoudiging geen zelfstandige economische waarde en is zij van voorbijgaande aard. Dit soort kopieeracties zijn daarom op grond van art. 13a Aw naar hun aard auteursrechtelijk irrelevant. Voor het auteursrecht zijn deze handelingen geen verveelvoudigingen. Het maakt vervolgens niet meer uit of ze in concreto worden toegepast op illegale kopie?n, want de handelingen blijven naar hun aard auteursrechtelijk irrelevant.
Over de wisselwerking tussen art. 13a Aw en art. 45i Aw moet ik nog wat verder nadenken.
Da’s een leuke: je mag films (ook interactieve) downloaden voor eigen gebruik. Alleen boeken, standbeelden, huizen en computerprogramma’s zijn uitgesloten van het recht om ze te mogen thuiskopi?ren. De vraag is dan of je nog kunt spreken van illegale kopie?n van de spellen, immers mensen zetten dan legale thuiskopieen op die kaarten en geen illegaal gedownloade software.
@Dani?l(#101):
Omdat er over art. 29a staat: “In particular, it should not apply to the protection of technological measures used in connection with computer programs, which is exclusively addressed in that Directive.”Kan dit anders worden gelezen dan dat art. 29a Aw niet van toepassing is op de bescherming van technische voorzieningen ter bescherming van rechten op computerspellen?
@Dani?l Mantione:
Tja, dat heeft Nintendo toch ook gedaan? Ze geven aan dat deze modchips massaal gebruikt worden om auteursrechten te schenden en daarnaast zijn de consoles eigenlijk niet erg geschikt voor andere toepassingen omdat ze daarvoor b.v. een toetsenbord en muis voor missen. De legaliteit van homebrew software is ook betwistbaar maar is in deze zaak eigenlijk niet ter sprake gekomen. En Homebrew is eigenlijk de enige “legale” toepassing voor dit soort apparaten en dan is het ook de vraag hoeveel software er eigenlijk bestaat voor de NDS homebrew editie. De legaliteit van Homebrew is overigens betwistbaar omdat Nintendo simpelweg stelt dat de software ook de beveiliging van de NDS en GBA omzeilt. Nintendo heeft immers een blokkade gemaakt op deze consoles om alleen door Nintendo goedgekeurde software te draaien en Homebrew is nimmer goedgekeurd. Wat blijft er over zonder Homebrew? Tja, wie is de zwakkere partij? Nintendo geeft aan dat de modchips massaal worden gebruikt om auteursrechten te omzeilen en kan dit ook nog wel aantonen, meen ik. Onder andere door te wijzen op het aantal illegale ISO’s die rondhangen op het Internet en de populariteit ervan. ISO’s die geen functie zouden hebben als er geen modchips waren. Is het toch aan de webwinkels om dit aan te tonen.Nee, Nintendo heeft hier verdedigd dat haar spellen niet als computerprogramma maar als audiovisueel werk (interactieve films) gezien moeten worden. Dus Nintendo vindt niet dat de specifieke regels voor software moeten gelden op haar spellen. Dat mag maar dan geldt ook de regel van artikel 16b/16c Auteurswet op haar spellen.
@Wim ten Brink | 3 augustus 2010 @ 9:11,
Nintendo kan wel meer willen, maar de vraag is of het juridisch niet is toegestaan om homebrew software te maken. Hoeveel homebrew software zal ontstaan is natuurlijk sterk afhankelijk van de legaliteit van deze flashcards. Als je homebrew alleen kunt verkopen aan die paar mensen die zo’n “illegale” flashcard hebben, dan is de markt te klein om voor te ontwikkelen. Oorzaak en gevolg. De homebrew markt voor de Wii staat nog in de kinderschoenen, maar wordt met deze uitspraak natuurlijk in de kiem gesmoord.
Ah! Maar dan is de situatie natuurlijk heel anders voor de spellen van Nintendo! Dat zou mogelijk ook een ander licht hebben kunnen werpen op de uitspraak, nu je Nintendo spellen eerder als een film dan als software zou moeten zien. Alleen, in de uitspraak heeft Nintendo gezegd “dat haar spellen kunnen worden gekwalificeerd als zowel een computerprogramma (een werk als bedoeld in artikel 10, eerste lid, onder 12? Aw), als een werk in de zin van artikel 29a Aw. ” Alleen heeft Nintendo voor deze specifieke kwestie aangegeven dat ze liever zien dat de software een audiovisueel werk wordt genoemd en dus geen software. Het degradeert de consoles dan ook eigenlijk meer tot een soort veredelde DVD-speler in plaats van een echte computer waar je allerlei software op kunt laden. Blijft natuurlijk de vraag open of je bij een “DVD speler” zelf modificaties aan mag brengen om het apparaat voor andere doeleinden te gebruiken. (Bijvoorbeeld je eigen screensaver installeren.) En de vraag of je bij een “DVD Speler” een beveiliging zoals de regio code zomaar mag doorbreken. In ieder geval betekent dit standpunt van Nintendo dat Homebrew software helemaal niet thuis hoort op hun consoles. Net zo min zoals ze thuis hoort op andere afspeel-apparaten. Maar betekent dit ook dat Nintendo in andere rechtzaken niet meer kan terugvallen op een verdediging die is gebaseerd op de computer-programma wetgeving?
@Arnoud (104) Mag uit het feit dat Nintendo hun spellen zelf aanmerkt als een werk, niet zijnde een computerspel, inderdaad worden geconcludeerd dat daarmee dan ook het maken van thuiscopieen van deze spellen is toegestaan?
Als dat zo is dan is daarmee meteen aangetoond dat flashcarts een grote commerciele waarde hebben naast het afspelen van ongeauthoriseerde copieen, te weten het ondersteunen van het spelen van thuiscopieen op de Nintendo consoles.
Ook ik heb een brief namens Nintendo gehad om te stoppen met verkoop. Het is weliswaar een waarschuwing maar kan er beter maar wel aan voldoen 1000 euro per object en 10000 per dag trek ik nog geen 2 seconden 🙂 Helaas wel 500 euro moeten betalen aan de advocaat die me de brief schreef, ook vreemd eigenlijk want ik heb niet om de brief gevraagd. Dure brief trouwens ook 500 euro…. ZUCHT…
Is de verkoop van de ps3 usb sticks nu ook al officieel verboden trouwens?
Wij zijn afgelopen zomer ook verzocht te stoppen met de verkoop en hebben hier uiteraard aan voldaan. Er zijn echter nog steeds veel aanbieders van flashkaarten. Een aantal aanbieders hebben ook .nl domeinen en zijn hier gevestigd, en een aantal shops met .nl domeinen zijn gevestigd in thailand/vietnam/hongkong etc. A.s wij moeten stoppen, dan zij ook is mijn mening. Hoe kan dit het beste aangepakt worden?