Duitse privacywet wordt aangescherpt, en bij ons?

demonstratie-privacy-not-crime-flickr-sunside-ccbync.jpgIn Nederland was de insteek vooral dat profielen van sollicitanten doorzoeken verboden zou worden, bij Amerikaanse sites gaat het meer over het idee (nou já zeg) van privacy op de werkplek. Maar in ieder geval: in Duitsland wordt gewerkt aan een streng wetsvoorstel over hoe er met privacy en persoonsgegevens van werknemers en sollicitanten moet worden omgegaan.

Zo wordt het verboden om op als privé bedoelde netwerksites (Hyves, Facebook) te kijken wat sollicitanten allemaal uitspoken. Linkedin mag je wel bekijken, en Googelen van sollicitanten mag ook, mits je maar bij de resultaten mee laat wegen hoe oud de informatie is en in hoeverre de sollicitant controle heeft over de informatie zoals daar gepubliceerd. Ook worden er strengere regels over cameratoezicht en monitoren van internetgebruik ingevoerd.

Op zich verbazen de meeste voorgestelde regels niet. Privacy geldt ook op het werk, dat is vaste jurisprudentie van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. En we weten ook in Nederland dat het gebruik van persoonsgegevens aan strenge regels gebonden is, waardoor veel sociale-netwerksites een probleem hebben.

Het is dan weer wel typisch Duits om de regels tot in detail uit te gaan werken in wetgeving, maar goed. In Nederland lijken we meer de voorkeur te geven aan algemene wetten, die dan via richtsnoeren, convenanten en af en toe een rechtszaak ingevuld worden. Op zich lijkt me dat flexibeler, maar het duurt natuurlijk wel een stuk langer voordat je zeker weet of iets mag. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik nu prettiger vind.

Gekke voorbeelden van toezicht of indegatenhouden door werknemers zijn trouwens welkom, ik moet binnenkort weer een lezing geven over privacy op het werk en het verhaal van de camera in de kleedhokjes of in de toiletpot kennen ze al.

Arnoud<br/> Foto: Sunside @ Flickr, Creative Commons By-NC 2.0

13 reacties

  1. Het verbieden van doorzoeken van publieke profielen lijkt me een beetje te ver gaan. Dat mensen zelf allerlei gegevens van hun online zetten is in mijn ogen op eigen risico. Voor de werkgever is natuurlijk de taak om de informatie zo objectief mogelijk te beoordelen. Maar de werkgever heeft natuurlijk ook een taak om een werknemer te screenen voordat deze aangenomen wordt zodat diegene weet wat men in huis haalt.

  2. Mee eens. Enige zinvolle argument vond ik dat mensen hun Facebookprofiel als priv? beschouwen en dus daar wat losser zijn. Mag je als werkgever bij mensen thuis gaan kijken of ze wel netjes zijn? Ook als de gordijnen open staan en je vanaf de openbare weg kunt zien dat het een grote slons is?

  3. Ik heb een niet-veel-voorkomende voor- / achternaam, en toch bestaan er profielen op de verschillende sociale netwerksites met mijn exacte naam. Sommige staat zelfs nog een fotootje bij van een (voor mij) volstrekt onbekend persoon. Merkwaardig genoeg kent Google dan weer niet mijn LinkedIn profiel … Ik kan dan ook alleen maar hopen dat een potenti?le werkgever wat grondiger research doet dan mij alleen maar een keertje Google’en.

  4. Vraag is: hoe wil je dit gaan handhaven? Je kunt gemakkelijk een dergelijke wet in het leven roepen. Echter, als een recruiter zin heeft om sollicitant op te zoeken op Hyves, dan zal hij dat echt wel doen.

    Hetzelfde met rekening houden met hoe lang geleden iets is geplaatst. Klinkt prima, maar als een recruiter een dronken Duitser op Facebook een afwijzingsbrief stuurt onder het mom van “u past niet binnen de samenstelling van het team”, dan zie ik niet hoe een overheid daar iets aan wil doen. Het feit dat een recruiter heeft gefacebooked lijkt me al moeilijk om te constateren, de korrelatie tussen de twee feiten al helemaal.

    Ik denk dat een overheid beter tijd en energie kan steken in een stevige bewustwordingscampagne.

  5. Dergelijke google-praktijken zijn volslagen idioot. Er komen meerdere mensen voor onder mijn naam (– last time I checked, zo’n jaar of twee geleden) en geen daarvan komen overeen met mij. Ik heb er geen behoefte aan dat eenofandere HR-medewerker (of is het HRM-medewerker?) die zijn/haar koffie nog niet gehad heeft op een slechte maandag mijn sollicitatie afwijst om (al dan niet correcte) redenen die men online gevonden heeft (bijvoorbeeld deze post!). Uiteraard is controle een probleem, net als bij alle andere maatregelen rond sollicitatie (bijvoorbeeld anti-discriminatie regels). Ik kan me wel voorstellen dat het voor sommige beroepen anders is; bijvoorbeeld werk bij het beheer van een politienetwerk of de AIVD, ten opzichte van een bouwvakker. Het lijkt me passend dat op z’n minst de informatie voorgelegd wordt aan de kandidaat, als deze verzameld wordt. Het liefst zie ik dat de kandidaat vantevoren ge?nformeerd wordt.

  6. @5: Dat idee is misschien leuk voor degene die bij het selecte groepje kandidaten hoort dat uitgenodigd wordt voor een gesprek, maar als een kandidaat al afgewezen wordt voor hij/zij uitgenodigd is zal die kandidaat nooit horen dat dat op grond van gegooglede informatie is.

  7. Ik vind het lichtelijk idioot dat je niet zou mogen kijken op publieke hyves/facebook-profielen.

    Ten eerste moet je voor een prettige sfeer op je werk zorgen. Als je een complete lunatic je bedrijf binnenhaalt, kan dat de sfeer behoorlijk verzieken voor iedereen. Facebook kan daar een mooie aanwijzing voor zijn.

    Maar nog veel belangrijker: als de werkgever zijn werkgever kan (maar niet mag) websearchen, kan de klant dat ook. Een collega van mij blijkt dol te zijn op sadomasochisme. Wat ze thuis doet, moet ze zelf weten, maar doordat ze haar hyves-pagina hierop baseerde bleken klanten ook snel op de hoogte. Met imagoschade als gevolg. Ondertussen heeft ze haar hyves pagina verwijderd. Waarom zou een werkgever dit niet mogen opzoeken?

    Ik denk dat uiteindelijk HR-managers echt niet zullen stoppen met opzoeken, maar dat de formele reden van afwijzing gewoon “we voelden geen klik” wordt.

  8. Dat wordt nog leuk. Steeds meer bedrijven gaan zich “profileren” op face/hyve/twitbook.

    Er zullen dus (in de toekomst) mensen zijn die beroepshalve of dat soort “prive” netwerken werken.

    Die zou je dan bij een expliciet verbod van facebook niet kunnen screenen? Zeg je zoek een facebook redacteur kan die dan zijn vorige werk laten zien, stel dat dat slecht is kan je hem dan daarop afwijzen?

    Zoals ook al in de bedrijfspc draad is aangegeven prive/zakelijk is niet meer zwart/wit maar loopt meer en meer door elkaar (in het digitale domein altans)

  9. Zeg je zoek een facebook redacteur kan die dan zijn vorige werk laten zien, stel dat dat slecht is kan je hem dan daarop afwijzen?

    Dat lijkt me een uitzonderingsgeval, daar kun je als wetgever best een expliciete uitzondering voor maken. Neemt niet weg dat ik tegen zo’n verbod zou zijn.

    Ik ben persoonlijk meer gecharmeerd van een verplichting om zoekresultaten te overleggen aan de kandidaat en om feedback te vragen. Zo ligt het hoe dan ook op tafel wat je gevonden hebt, en zou de discussie eerlijker moeten zijn.

    Goed idee. 🙂

    Al heb je dan nog steeds een ‘probleem’ als ze geen zoekresultaten overleggen. Hebben ze dan niets gezocht/gevonden? Maar misschien moet je gewoon accepteren dat je niet alles dicht kunt timmeren. Ergens is het ook wel prettig als sollicitant om te weten dat het wel mag: dan kun je er vanuit gaan dat het gebeurd is en er eventueel op inspelen.

  10. Voorbeeld voor de lezing: Bij een overheidsorganisatie waar ik in het verleden werkzaam was moesten rokende collega’s met hun chipkaart het ‘rookhok’ openen. De manager draaide iedere maand een overzicht uit van de tijd die medewerkers rokend doorbrachten. Geen schandalige privacyschending, wel erg onprettig.

  11. Simon: Gingen ze dan niet massaal met drie tot vijf man tegelijk roken, en dan bij toerbeurt de deur openmaken?

    Of zat er een complete tourniquet installatie voor?

    (Overigens: Met mijn naam heb ik inmiddels weinig last meer van mensen die mij googlen, 5 jaar geleden was ik nog 95% van de eerste zoveel google resultaten maar tegenwoordig maximaal 10%. Rijschool Jasper Janssen is er bijvoorbeeld keihard tussen gaan staan.)

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.