Mag een fotograaf bruidsfoto’s online zetten?

bruid-bruidegom-trouwen-wedding-bruidsfoto.jpgEen lezer vroeg me:

Als bruidsfotograaf wil ik mezelf graag goed presenteren, dus ik ben een website aan het bouwen met mijn portfolio. Nu kreeg ik laatste een mail van een klant dat zij niet willen hebben dat hun trouwfoto daar online staat. Dit terwijl in mijn algemene voorwaarden staat dat ik foto’s gewoon mag publiceren, maar volgens hun rechtsbijstandsverzekeraar had ik apart schriftelijk toestemming moeten vragen. Klopt dat?

Een fotograaf mag in opdracht gemaakte portretten niet publiceren, tenzij afgesproken is van wel. Dit blijkt uit artikel 20 van de Auteurswet:

Tenzij anders is overeengekomen is degene, wien het auteursrecht op een portret toekomt, niet bevoegd dit openbaar te maken zonder toestemming van den geportretteerde of, gedurende tien jaren na diens overlijden, van diens nabestaanden.

De wet zegt niet hoe die afspraak gemaakt moet worden. Het lijkt me dan dat dit in algemene voorwaarden mag, mits die natuurlijk tijdig en juist overhandigd zijn aan het bruidspaar. Dat wil zeggen:

  • bij de offerte, niet pas na betaling
  • op papier als de offerte op papier was, en als PDF bij de mail als de offerte is gemaild
  • met verwijzing vanuit de offerte naar de algemene voorwaarden

Als deze zo zijn overhandigd, dan zijn deze algemene voorwaarden gewoon onderdeel van de overeenkomst tot het maken van de bruidsfoto’s. Ook als ze niet gelezen zijn door het bruidspaar.

Mogelijk kan het bruidspaar de toestemming intrekken of als onredelijk bezwarend onderuit halen wanneer de foto een inbreuk op hun privacy maakt. Ik zou alleen wel zeggen dat er iets meer moet zijn dan alleen het enkele feit dat het een trouwfoto (en dus een privémoment) is. Dat is me iets te makkelijk als argument, hoewel ik meteen toegeef dat ik moeilijk een beter criterium kan verzinnen.

Arnoud

31 reacties

  1. Ik ben geen kenner van de auteurswet, maar als ik deze casus vergelijk met hoe dit in de wet bescherming persoonsgegevens is geregeld denk ik niet dat de toestemming kan worden verkregen middels een enkele bepaling in de algemene voorwaarden. Krachtens de WBP kan een Verantwoordelijke voor de verwerking van persoonsgegenvens slechts persoonsgegevens van een klant aan derden verstrekken, nadat de uitdrukkelijke toestemming is verkregen van de betrokkene. Er moet tevens sprake zijn van informed consent, de klant moet dus weten waarvoor hij toestemming verleent. Het voorschrift van uitdrukkelijkheid impliceert dat de betrokkene een actieve handeling moet verrichten (bv het aanvinken van een tick box op een (internet)formulier. Acceptatie van algemene voorwaarden (al dan niet stilzwijgend) is daarvoor niet voldoende. Ik kan me daarom in deze casus ook bijna niet voorstellen dat de fotograaf kan volstaan met het verwijzen naar acceptatie van zijn AVW, ten bewijze van het verkrijgen van toestemming. Los van dit juridisch geneuzel, moet die fotograaf dit toch helemaal niet willen, gelazer met je eigen klanten over het (tegen hun zin) publiceren van hun trouwfoto’s, lekkere reclame!

  2. Ik vraag me af of zo’n clausule in de algemene voorwaarden altijd onredelijk bezwarend zou zijn.

    Daarbij stel ik voorop dat het mij onredelijk voorkomt om zonder uitdrukkelijke toestemming iemands bruidsfoto’s te publiceren. Zo’n inbruik op de privacy is wat mij betreft niet onbelangrijk genoeg om ergens in de algemene voorwaarden weg te moffelen.

  3. Dat is een goed punt. De WBP is strenger dan de regels rond portretrecht uit de Auteurswet. Als ik puur de Auteurswet pak, dan staat daar niet meer dan “anders overeengekomen” en je kunt prima iets “overeenkomen” door een beding in algemene voorwaarden. De WBP eist “toestemming” of “eigen noodzaak”, en die toestemming moet inderdaad expliciet zijn verkregen.

    Ik vraag me dan wel af wat de meerwaarde nog is van het portretrecht als losstaand recht. Immers in alle gevallen waarin je je op je portretrecht kunt beroepen, kun je ook de WBP inroepen.

    Ik kan helaas geen vonnissen of artikelen vinden waarin de botsing/samenloop van deze twee regelingen genoemd wordt.

  4. Eerst en vooral, als ik de fotograaf was, zou ik direct deze foto’s van de site halen en melden dat ze verwijderd zijn omdat de klant dit wenst, niet omdat het moet. Dan is de klant in ieder geval tevreden. Ik zou in ieder geval genoeg andere foto’s moeten hebben om mijzelf te promoten dus zelfs als de helft van mijn klanten dit niet wil en dat meldt, zou dit geen probleem moeten zijn.

    Het gaat hier om portretfoto’s die in opdracht zijn gemaakt. Als fotograaf heb je dus toestemming nodig om deze foto’s te vermenigvuldigen of te publiceren. Een bepaling in je algemene voorwaarden hierover is mogelijk niet voldoende, tenzij de persoon heeft aangegeven deze voorwaarden te hebben gelezen. (Bijvoorbeeld door een handtekening onder de voorwaarden te plaatsen.) In ieder geval, de bewijslast ligt bij de fotograaf die zal moeten aantonen dat de klant ook daadwerkelijk de algemene voorwaarden heeft ontvangen en daar ook mee accoord is gegaan. En dat lijkt mij lastig te bewijzen. De rechter zal al snel de geportretteerde persoon steunen in dit soort kwesties dus je moet met goed, overtuigend bewijs komen. (En je maakt toch veel kosten als je dan alsnog verliest.)

    Om die reden is het gewoon handiger om meteen de klant gelijk te geven. Niet zeuren, foto’s gewoon meteen verwijderen.

    Ten slotte, bedenk wel dat je bij twoufoto’s al gauw twee of meer personen op de foto’s hebt staan. Je hebt toestemming nodig van iedereen die heeft geposeerd voor deze foto’s! Dus het pas-getrouwde stelletje en hun eventuele familie als die erbij (op de voorgrond) staan. Dat kunnen een heleboel personen worden die dan met de algemene voorwaarden akkoord moeten gaan. Wordt al helemaal interessant als je schoolfoto’s maakt van alle leerlingen uit een bepaalde klas. Dergelijke foto’s vereisen dan ook nog eens de toestemming van iedere ouder van de leerlingen op die foto.

  5. Wim, waar baseer je dit stukje op:

    Als fotograaf heb je dus toestemming nodig om deze foto’s te vermenigvuldigen of te publiceren. Een bepaling in je aggemene voorwaarden hierover is mogelijk niet voldoende, tenzij de persoon heeft aangegeven deze voorwaarden te hebben gelezen. (Bijvoorbeeld door een handtekening onder de voorwaarden te plaatsen.)
    Normaal is het namelijk zo dat wat in je algemene voorwaarden staat w?l deel is van de overeenkomst, ook als de wederpartij die niet gelezen heeft (zie art. 6:232 BW).

    Als je dit bedoelt als specifiek toestemming voor fotogebruik dan zou ik graag een bron zien want ik zoek me ondertussen ook rot daarnaar 😉

  6. @Ray en @Arnoud, is een portretfoto eigenlijk wel een persoonsgegeven? Je kan een foto wel herleiden naar een persoon, maar is een foto ook een “gegeven“? Als ze met “gegeven” alleen tekstuele gegevens bedoelen dan vallen foto’s hier niet onder. Een foto zou dan niet oonder de WBP vallen, maar een tekstuele beschrijving van die foto dan weer wel…

  7. @Arnoud #6, Wikipedia zegt ongeveer zoiets:

    Wie als fotograaf of filmer een opdracht aanneemt om iemands portret te maken, heeft geen zeggenschap meer over het vermenigvuldigen of publiceren van het portret. Als hij de afbeelding openbaar wil maken, heeft hij toestemming van de geportretteerde nodig (ook al heeft hij het auteursrecht).
    Als dat fout is, kun jij het misschien corrigeren? 😉 Vraag is dus of je als fotograaf via je algemene voorwaarden die toestemming kunt afdwingen. Maar een trouwfoto bevat op zijn minst twee personen en je hebt toestemming van beide personen nodig voor publicatie! En dus niet de toestemming van de persoon die de fotograaf inhuurt… (Tenzij de echtgenoot je inhuurt en met zichzelf trouwt!)

  8. Als de fotograaf netjes had gehandeld had hij toestemming gevraagd op het moment dat hij ze wilde publiceren. Ook al zeggen de voorwaarden dat het mag. Fotografen vragen normaliter ook of je met je bruidsfoto’s in de winkeletalage wil.

    Volgens mij dienen hier de ‘fatsoensnormen’ te gelden en niet een of ander auteursrecht.

  9. Ik ben het volledig met Mark Berck eens. Door zo te handelen behandel je je klanten als oud vuil en je snijdt jezelf ook nog eens behoorlijk in de vingers als ondernemer. Denk eens aan de mondelinge reclame? Je kan er vanuit gaan dat vrienden van het bruidspaar niet snel naar jou zullen gaan.

    Stel dat je een kwestie zou hebben over bijvoorbeeld de prijs, de kwaliteit van de foto’s en dergelijke dan is rechtsbijstand nog tot daar aan toe. Maar als je de situatie als ondernemer zo ver laat escaleren dat jouw klanten rechtsbijstand inschakelen dan ben je als ondernemer niet slim bezig.

    Dat heeft zoals Marc heeft aangegeven niets met auteursrecht o.i.d te maken, maar met gewone fatsoensnormen. Zou de vraagsteller zonder onderbuik gevoel de foto’s op zijn site laten staan?

  10. @Mark en @Brian, jullie hebben beiden gelijk voor zover de fatsoensnormen. Met een beetje gezond verstand zou een fotograaf ook direct die foto’s verwijderen op verzoek van de klant. Gewoon, zonder een seconde te aarzelen!

    Maar hier op deze site gaat het niet zozeer om de fatsoensnormen maar over in hoeverre bepaalde zaken wettelijk zijn toegestaan. Er zijn hier wel vaker onderwerpen geweest waarin de genoemde feiten tegen de geldende fatsoens-normen aanschoppen maar desondanks wel legaal is.

    In deze zaak ontbreekt het de vraagsteller aan goed fatsoen, wat hem goed recht is maar mogelijk wel klanten kan kosten. Het gaat er alleen om of hij het wel mag, of het nou fatsoenlijk is of niet. En het blijkt dat de wet daar een beetje onduidelijk over is. Dus, de fatsoensnormen even overboord zettend, hoe denken jullie over de legale situatie? Denken jullie dat hij een uiteindelijke rechtzaak zal winnen?

  11. @ Wim ten Brink (#7):

    @Ray en @Arnoud, is een portretfoto eigenlijk wel een persoonsgegeven? Je kan een foto wel herleiden naar een persoon, maar is een foto ook een ???gegeven???? Als ze met ???gegeven??? alleen tekstuele gegevens bedoelen dan vallen foto???s hier niet onder. Een foto zou dan niet oonder de WBP vallen, maar een tekstuele beschrijving van die foto dan weer wel???
    Een foto is zeker wel een gegeven, ook volgens de definitie in de door jou gelinkte Wikipedia-pagina. Een digitaal foto-bestand op een website bevat zeer veel gegevens over de kleur en intensiteit van de pixels in die foto. Een persoon die zo’n foto bekijkt, kan die gegevens interpreteren, en daardoor informatie verkrijgen, bijvoorbeeld over de personen op de foto. Het zou natuurlijk ook absurd zijn om een foto niet onder de WBP te laten vallen, en een tekstuele beschrijving van die foto wel.

    Daarbij kan zo’n foto allerlei privacy-gevoelige informatie bevatten. Bijvoorbeeld de suggestie dat twee personen, die op de zelfde foto staan, elkaar kennen. Je weet maar nooit of je zo door parano?de autoriteiten in verband gebracht kan worden met terroristen, of de maffia of zo.

  12. @Corn?, we moeten natuurlijk wel onderscheid houden tussen wat wij IT’ers als “gegevens” beschouwen en hoe het weboek en de Rechtelijke macht dit woord definieert. Daarvoor moeten we de WBP nader bestuderen. Artikel 3.1 zegt: Deze wet is niet van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens voor uitsluitend journalistieke, artistieke of literaire doeleinden, behoudens de overige bepalingen van dit hoofdstuk, alsmede de artikelen 6 tot en met 11, 13 tot en met 15, 25 en 49.

    Foto’s zijn artistieke expressies, dus mogelijk geen gegevens. Zeker als het om trouwfoto’s gaat. Dat in tegenstelling tot een pasfoto in een paspoort, die een beschrijvende functie heeft.

    Maar ook als de foto als gegeven kan worden gezien dan is er de WBP artikel 8a: de betrokkene voor de verwerking zijn ondubbelzinnige toestemming heeft verleend en 8b: de gegevensverwerking noodzakelijk is voor de uitvoering van een overeenkomst waarbij de betrokkene partij is, of voor het nemen van precontractuele maatregelen naar aanleiding van een verzoek van de betrokkene en die noodzakelijk zijn voor het sluiten van een overeenkomst Via de algemene voorwaarden is men immers akkoord gegaan met het gebruik van deze “persoonsgegevens” op de website van de fotograaf. Maar zoals ik al zei, de persoon die de fotograaf heeft ingehuurd is de opdrachtgever en is tevens de persoon die akkoord gaat met de algemene voorwaarden. Het bruidspaar is mede-opdrachtgever doordat ze poseren voor de foto’s en daarmee de fotograaf opdracht geven om van hen een foto te nemen in die pose. Maar ze zijn mogelijk niet akkoord gegaan met de algemene voorwaarden. Of misschien niet allebei. En de andere personen die mogelijk zijn gefotografeerd hebben zeer waarschijnlijk de AV ook nooit ontvangen. De meeste mensen zijn in principe alleen akkoord gegaan met het gefotografeerd worden omdat ze wel in het foto-album wilden komen van het bruidspaar. Je kan niet van hen verwachten dat ze akkoord gingen met de AV. Nou ja, als het de bruid is die de fotograaf inhuurde kun je in principe nog wel de foto’s van de bruid op je site plaatsen. Die ging immers akkoord. De partner echter niet, want op het moment dat de fotograaf werd ingehuurd was de partner nog niet de partner. 🙂 (Dat komt pas NA het huwelijk…)

  13. @Wim: artikel 3 heeft hier weinig meerwaarde, omdat artikel 3 de toepasselijkheid van artikel 8 openlaat en artikel 8 nu juist eist dat er toestemming of eigen noodzaak is om de gegevens te gebruiken.

    Dat portretfoto’s persoonsgegevens zijn is volgens mij een redelijk uitgemaakte zaak. In april oordeelde de HR dat beelden van een beveiligingscamera onder de Wbp vielen:

    Uit de wetgeschiedenis volgt dat niet alleen gegevens die direct het ras van een persoon betreffen, maar ook gegevens waaruit informatie over het ras van een persoon kan worden afgeleid, zoals een foto van een persoon, als “gevoelige” informatie moet worden aangemerkt (…)
    Als je dus op een foto kunt zien wat iemands ras is, dan levert dat een (gevoelig) persoonsgegeven op.

  14. @Arnoud, maar er zit verschil tussen beelden van een beveiligings-camera die duidelijk bedoeld zijn als gegevens over wat er op een bepaalde plek en beelden van een trouwerij die eigenlijk artistiek bedoeld zijn voor het foto-album van het bruidspaar en nog een aantal familieleden. En hier gaat het er dus om of de foto’s wel of niet artistiek zijn. En trouwfoto’s zijn dat. Verder hebben trouwfoto’s ook nog eens een journalistieke toepassing, omdat het een soort verslag is van het verloop van het huwelijk en even toont hoe alles eruit zag. Nu is artikel 8 nog wel van toepassing op artistieke foto’s maar er heeft iemand hiertoe de vereiste toestemming voor gegeven door akkoord te gaan met de algemene voorwaarden. Onder die voorwaarden valt ook dat de foto’s gebruikt mochten worden voor reclame-doeleinden dus daaronder valt de verwerking van de foto’s op de website. Dit valt immers onder de overeenkomst.

    Op trouwfoto’s kun je overigens ook nog eens de seksuele voorkeur van een persoon zien. Als je twee bruidjes ziet, dan zegt dat al genoeg. 🙂 (Okay, behalve weer bij een dubbel huwelijk…)

    Maar mijn punt is juist dat je niet van alle geportretteerde personen toestemming hebt gekregen omdat alleen de persoon die jou heeft ingehuurd de algemene voorwaarden heeft ontvangen. De rest? Geen AV, dus geen toestemming. En op het moment van inhuren was het echtpaar nog geen wettelijke partners. Dat zijn ze pas na het huwelijk en dan is het te laat om ze nog met de AV akkoord te laten gaan…

  15. Jaja, ze zijn ongetwijfeld artistiek maar dat maakt voor de Wbp weinig tot niets uit. Artikel 8 is en blijft van toepassing. Ook bij een reportage op het NOS Journaal is toestemming nodig of een eigen aantoonbare noodzaak die de privacy opzij zet (en nieuwsgaring kan zo’n noodzaak zijn).

    Ik denk niet dat er een principieel verschil is tussen beveiligingscamerabeelden en bruidsfoto’s. Waar het om gaat is of je het ras van een persoon kunt herkennen, aldus de HR. En dat is bij beide soorten beelden zo. De intentie meenemen (zoals Hof Arnhem deed) vind ik wat riskanter, want dan moet je inschatten of iemand het ras dan wel seksuele voorkeur w?lde vastleggen. Het Hof zegt:

    Om meer of anders dan een foto- of videoregistratie van de (bij een duidelijke opname voor het bewijs bruikbare) fysionomie van degene die voor een bepaalde geldtransactie van de pinautomaat in kwestie gebruik heeft gemaakt, gaat het hier niet.

  16. @Wim @Brian @Mark: Ik moet het toch even kwijt. Probeer er alsjeblieft niet in ??n keer er vanuit te gaan dat de fotograaf een onfatsoenlijk persoon is. Het enige dat we hier op de site zien is dat hij informatie inwint. Je kan absoluut niet afleiden of hij wel of niet de foto’s per direct van zijn site af heeft gehaald.

    Tevens kan dit toch gewoon zijn eerste aanvaring zijn met iemand die liever zijn foto’s niet op internet zien? Voor dit artikel (en vooral, v??r de comments gelezen te hebben) zou ik ook hebben gedacht dat een vermelding in de AV genoeg is als toestemming. Andersom had ik het als klant ook heel normaal vinden dat hij een aantal goeie foto’s gebruikt voor zijn portfolio. Uiteraard met in mijn achterhoofd dat ik hem kan vragen dat niet te doen.

    Weer iets geleerd.

  17. @17 ik heb ook nooit gezegd dat deze fotograaf onfatsoenlijk is, ik beschreef alleen hoe je wat mij betreft hoort om te gaan met je klanten als fotograaf.

    En je kan je afvragen of de fotograaf de klant duidelijk heeft gewezen op de algemene voorwaarden. Alleen een vinkje op het formulier is zo aangekruist. Heeft hij duidelijk gewezen op de voorwaarden en deze ook uitgelegd wat betreft auteursrecht.

  18. @SpacyRicochet, de fotograaf is ook geen onfatsoenlijke persoon. Het isalleen zo dat de klant normaal gesproken Koning is en het veel eenvoudiger zou zijn om gewoon die foto’s te verwijderen dan om er een conflict over te starten. Als de foto’s van de site verwijderd zijn, dan zou er geen probleem hoeven te zijn. Maar er is kennelijk ook een rechtsbijstandsverzekering bij betrokken en dan lijkt het alsof de zaak escaleert. Zo ver zou het eigenlijk nooit moeten komen. Je zou in zo’n geval de foto’s moeten verwijderen en gewoon alsnog -schriftelijk- om toestemming kunnen vragen met een duidelijkere uitleg betreffende het doel van het gebruik.

    @Arnoud, ik zei al dat artikel 8 nog steeds geldt. Maar een heleboel van de rest niet, als het artistieke foto’s zijn. Voor artistieke foto’s gelden alleen de artikelen 3, 6 tot en met 11, 13 tot en met 15, 25 en 49. Er is verder weinig artistieks aan een beveiligings-foto, maar de meeste mensen hangen hun trouwfoto’s jarenlang op de muur en die blijven zelfs bewaard voor veel volgende generaties. Omdat trouwfoto’s artistiek zijn, is de WBP dus maar beperkt van toepassing. En ja, artikel 8 geldt dus wel, maar die is vergelijkbaar met artikel 20 van de auteurswet. De auteurswet is wel bijna een eeuw ouder, dus ook het taalgebruik is een beetje anders. Beiden geven aan dat toestemming nodig is, expliciet volgens de WBP, en door het aanvaarden van de algemene voorwaarden waar dat extra zinnetje in staat is die toestemming dus ook gegeven. Kom ik toch weer op mijn punt: die toestemming is gegeven door de persoon die de fotograaf inhuurt. Je hebt echter de toestemming nodig van de geportretteerden. De bruid, de tweede bruid (of bruidegom en bruid) (of bruidegom en bruidegom) , de ouders, de schoonouders, de bruidsmeisjes, de bruidsjongens, de getuigen, grootmoeder die op de achtergrond staat, de ouders van de minderjarige bruidmeisjes, de ambtenaar van de burgerlijke stand, de priester, en feitelijk iedereen die je tijdens dat huwelijk hebt gefotografeerd. Zonder toestemming kunnen die foto’s alleen maar in het foto-album van het gelukkige paar eindigen. En je kan alleen maar aannemen dat de persoon die jou heeft ingehuurd akkoord is gegaan met de algemene voorwaarden.

  19. @Arnoud, dat mag. Alleen geldt bij het portretrecht dat je de toestemming nodig hebt van de geportretteerde, niet van de eventuele opdrachtgever. Er kunnen op trouwfoto’s meerdere familieleden staan waar de opdrachtgever niet eens de toestemming voor mag geven. En ja, je kan aannemen dat de bruidegom dit met de bruid overlegt, maar bruiloften zijn vaak een drukke bedoening en de bruid gaat dan wel akkoord met de foto’s die genomen zijn, maar is haar ook de algemene voorwaarden overhandigt? En verder, zolang ze niet officieel getrouwd zijn kan de bruidegom niet echt beslissen voor zijn aanstaande partner. Je moet de algemene voorwaarden dus aan beiden hebben aangeboden. Erger wordt het, en dat komt ook vaak voor, als de fotograaf niet door het toekomstige bruidspaar wordt ingehuurd maar namens het bruidspaar. Iemand anders ontvangt de algemene voorwaarden en accepteert deze, maar het bruidspaar is dan nog niet hiermee akkoord gegaan. Die gaan alleen akkoord met een fotograaf die een tijdje om hun heen komt hangen. Ze zijn dan niet geinformeerd over die bepaling in de algemene voorwaarden en hebben dus niet ingestemd.

  20. Er is een algemene regel in de wet die zegt dat als de wederpartij erop mocht vertrouwen dat iemand bevoegd was om als gemachtigde/vertegenwoordiger op te treden, hij de principaal daaraan kan houden. Dus of de bruidegom nu werkelijk overlegd heeft of niet, de fotograaf kan de bruid houden aan de via de bruidegom gemaakte afspraken. En de bruidegom had de AV kunnen inzien dus zit de bruid daar ook aan vast.

    Ik denk dat je in deze omstandigheid ook voor de bruidsmeisjes en andere aanwezigen de toestemming mag geven. Dat is voor de fotograaf toch logisch, dat de bruidegom dat gaat regelen met iedereen?

    Als je nog twijfelt: wat nu als de bruidegom zegt, “geen zorgen dat regel ik allemaal met ze, die toestemming zit wel snor”?

  21. Het is een mooie algemene regel maar in dit soort situaties gaat het om de toestemming die de overige aanwezigen geven om gefotografeerd te worden voor in het foto-album van het bruidspaar. Dat deze foto’s ook op websites en voor reclame gebruikt kunnen worden is niet een automatisch gegeven. Je kan niet verwachten dat de bruidegom of wie dan ook alle algemene voorwaarden ook doorgeeft aan de overige personen op de foto’s. Ja, ze gaan ermee akkoord dat er foto’s genomen worden ten behoeve van het bruidspaar. Maar dus niet ten behoeve van de fotograaf. Ik vraag mij af in hoeverre je erop kunt vertrouwen dat de gemachtigde/vertegenwoordiger aan alle overige personen mededeelt dat de foto’s ook ten behoeve van de fotograaf zijn. Dat kun je -denk ik- niet. Daarom kan de fotograaf wel onbeperkt foto’s afdrukken voor het bruidspaar en de rest van de familie, omdat het dan ten behoeve van de familie is. Maar hijzelf is hierbij buitengesloten.

  22. Je plaatst dan de fotograaf wel in een heel lastige situatie. De overeenkomst wordt in zijn winkel gesloten, en pas weken later komt hij foto’s maken. Hij kan pas dan vragen aan alle aanwezigen of ze op zijn site willen, maar juridisch is dat te laat.

    Als je zegt “de bruidegom wordt geacht alle aanwezigen te vertegenwoordigen” dan zit de fotograaf goed. En ergens vind ik dat ook wel redelijk, want ik zie geen andere manier om te regelen dat de fotograaf van alle aanwezigen te weten komt of het mag.

    Ja, of je zegt privacy is zo essentieel dat de fotograaf het echt aan iedereen moet vragen.

  23. @Arnoud, inderdaad is dat erg lastig maar niet helemaal juist. De fotograaf gaat op het moment van inhuren een overeenkomst aan met de inhuurder met als doel om foto’s te nemen ten behoeve van de familieleden. Tijdens en na het fotograferen kan hij een tweede overeenkomst sluiten met de geportretteerden om de foto’s op zijn eigen site te plaatsen, omdat het zulke mooie foto’s zijn en het zo’n mooi stelletje is. (Plus meer slijmwerk.) Hij hoeft het alleen maar te vragen aan de personen die op de foto staan die hij op de site wil plaatsen. Maar je moet het wel als een tweede overeenkomst zien. Want het is een overeenkomst ten behoeve van de fotograaf, niet ten behoeve van de familie.

  24. Ik heb wel eens met een groep in een restaurant gezeten, waarbij de restauranthouder op ons af kwam met het verzoek of er wat foto’s gemaakt mochten worden voor de website van het restaurant. We hebben toen als groep mondeling toestemming gegeven. Het was niet expliciet aan iedereen individueel gevraagd, maar iedereen in de groep was wel in de gelegenheid om bezwaar te maken. Hoewel er wel wat groepsdruk is om niet van de groeps-consensus af te wijken, zou je toch kunnen zeggen dat iedereen toestemming heeft gegeven.

    Zo’n opzet is toch niet onwerkbaar voor de fotograaf?

  25. (Een tikkie late reactie… sorry ben op vakantie geweest.)

    Misschien is het wettelijk toegestaan, misschien ook niet. Maar kijk even naar de andere kant: de waarde van je bedrijfje. Zeker bij een beroep waar de klus je gegund moet worden, moet je gewoon zorgen dat je elke klant tevreden houdt. Als je klant niet op je website wil staan, doe dat dan gewoon niet. Je maakt er alleen boze klanten mee, en bij de eerstvolgende keer dat die klant in zijn vriendenkring mensen kent die gaan trouwen, gaat het advies uit deze fotograaf maar even te passeren.

    Zelf hadden wij een hele prettige fotograaf die bij het intakegesprek gewoon vroeg of we er bezwaar tegen hebben. Dat is netjes. En zijn houding richting ons, heeft er toe geleid dat we ‘m bij meerdere stellen hebben aangeraden, en dat hij hier ook klussen uit heeft gehaald.

  26. Is hier jurisprudentie over?

    Het lijkt me dat als de fotograaf in zijn offerte hier een zinsnede over opneemt, het grootste risico is afgedekt. Bv ‘door akkoord te gaan met met deze offerte geef je de fotograaf toestemming eventueel foto’s van jullie bruiloft te plaatsen op zijn website of te gebruiken voor persoonlijke promotie.’

    Ik stel me dat zo voor: 4 weken na de bruiloft ontdekt oom G dat hij links achter toch op foto #16 staat. Hij kan dan naar de rechter, maar als de fotograaf de geakkodeerde offerte laat zien, zal de rechter waarschijnlijk tegen oom G zeggen dat hij dus naar het bruidspaar moet gaan om zijn onvrede te melden. Bovendien zal de rechter ook meenemen dat een bruiloft een publieke gebeurtenis is en dat jouw aanwezigheid op een evenement waar ook een fotograaf rondloopt, ook een soort keuze inhoudt.

    Of niet? In elk geval: als blijkt dat een klant er toch wat moeite mee heeft dat bepaalde foto’s online staan, dan zal de gemiddelde fotogaaf ze van zijn website halen. Daarmee zal in 95% van de gevallen de kou toch wel uit de lucht zijn?

  27. @Rogier, dat lijkt mij niet. De fotograaf heeft immers toestemming nodig van de persoon op de foto en het bruidspaar is niet gerechtigd om deze toestemming namens de oom te verlenen. Of namens welke andere familieleden dan ook. Er is namelijk bij de bruidsgasten het idee dat de foto’s worden genomen ten behoeve van het bruidspaar. Iedereen weet dat die fotograaf om die reden daar aanwezig is en ze weten ook dat ze -via het bruidspaar- zelf ook foto’s kunnen krijgen als ze erom vragen.

    Wat ik al eerder zei, het gebruik van die foto’s ten behoeve van de fotograaf is iets wat je niet als vanzelf aan hoeft te nemen als je een bruiloft bijwoont. Je geeft immers geen toestemming dat foto’s met jouw portret erop worden gebruikt voor advertentie-doeleinden en andere commerciele activiteiten door diezelfde fotograaf. De toestemming die de gasten geven is dus ten behoeve van het bruidspaar. Ze weten niets van de afspraak met de fotograaf en dus kunnen ze daar ook niet in toestemmen.

    Overigens, je zegt het zelf al: een beetje professionele fotograaf verwijdert zo’n foto meteen als een klant of een andere persoon op die foto erover klaagt. Want als de klant blijft protesteren en de zaak escaleert dan is dat alleen maar negatieve publiciteit.

  28. Wij hebben dit duidelijk op de opdrachtbevestiging staan. Indien er bezwaar wordt gemaakt plaatsen wij uiteraard geen foto’s online, dat gebeurt zelden maar soms wel en dan halen wij de clausule door en worden er geen beelden online gepubliceerd. Niet alleen op de opdracht maar ook op de voorwaarden die achter op de opdrachtbevestiging gedrukt zijn staat duidelijk vermeld dat wij de beelden mogen gebruiken en mogen publiceren. Dat voorkomt een hoop discussie waar niemand beter van wordt.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.