Acceptgirokosten nu weer wél onredelijk bezwarend

wharrgarbl.pngHet blijft maar heen en weer zwalken met die acceptgirokosten. Vorige week vonniste de rechtbank Breda dat KPN een consument geen kosten in rekening mocht brengen voor betaling per acceptgiro. Eerder mocht KPN dit juist wél bij een vereniging, terwijl nog weer eerder de Stadsverwarming Purmerend juist weer géén kosten mocht rekenen.

In deze zaak leverde KPN de dienst vaste telefonie, waarvoor elke twee maanden werd gefactureerd en een acceptgiro werd toegezonden. De consumentklant kreeg rond juli 2007 te horen dat acceptgiro’s nu ” 1,25 zouden gaan kosten, en dat betalen via automatische incasso gratis was. Omdat zij zelf maandelijks het bedrag overmaakte via internetbankieren, zag ze geen reden waarom ze acceptgirokosten zou moeten betalen.

KPN probeerde het nog met het argument dat ook het verwerken van zelfgedane internetbankierkosten hen geld kostte, zodat ze ook dan de ” 1,25 per maand mocht factureren. Toen ook dat niet werkte, werd mevrouw afgesloten (altijd gezellig, onderhandelen met een leverancier), waarop zij naar de rechter stapte met een vordering tot heraansluiting.

De rechtbank begint met te constateren dat de oorspronkelijke overeenkomst geen beding bevatte op grond waarvan KPN geld mocht vragen voor betaling via acceptgiro (of internetbankieren). KPN had gesteld dat ze dit recht wel had, omdat het een wijziging van haar algemene voorwaarden was. Maar de rechter vindt onvoldoende onderbouwd dat deze algemene voorwaarden van toepassing zijn op de overeenkomst. Er was geen formulier met “Ik ga akkoord met de voorwaarden” ingebracht als bewijs. Ook bleek nergens uit dat echt een kopie van de voorwaarden was ingebracht. Auw. Het wijzigingsbeding wordt dan ook vernietigd.

Vervolgens kijkt de rechtbank of uit de wet een bevoegdheid volgt voor KPN om kosten voor acceptgiro’s in rekening te brengen. De wet bepaalt namelijk (art. 6:47 lid 1 BW)

De kosten van betaling komen ten laste van degene die de verbintenis nakomt.

Het is alleen niet duidelijk of onder ‘kosten’ alleen bijvoorbeeld de kosten vallen die je zelf moet maken (bv. een transactiebedrag aan de balie van de bank, of het maandbedrag voor internetbankieren), of ook de kosten die de wederpartij moet maken. De rechter bladert door de literatuur en concludeert dat óók die kosten onder dit artikel vallen.

Alleen: het moet gaan om kosten die zijn gemaakt vóórdat de betaling is geschied. De kosten om een cheque te verzilveren (die de schuldeiser moet betalen immers als hij naar de bank gaat) zijn dus voor rekening van de schuldenaar. Kosten die worden gemaakt nadat de betaling is voltooid, vallen niet meer onder de reikwijdte van dit wetsartikel.

Bij een girale betaling geldt dat de betaling is voltooid op het moment dat het geld op de rekening van de schuldeiser is bijgeschreven. De kosten die een bank maakt (en aan de zakelijke begunstigde in rekening brengt) om de per acceptgirokaart of per internetbankieren binnengekomen betalingsopdracht te verwerken, vallen dan ook onder de kosten van betaling. Maar KPN moet dan wel de wérkelijke kosten in rekening brengen, en mag niet zomaar 1,25 in rekening brengen. De rechtbank zet die kosten op ” 0,14 omdat die bij de banken als kosten wordt gehanteerd.

De kosten van haar personeel om die te verwerken, zijn géén kosten van betaling omdat ze pas ná het betalingsmoment gemaakt worden.

Wat al helemaal niet mag, is kosten in rekening brengen voor acceptgiro’s terwijl de klant die helemaal niet wil gebruiken:

De kantonrechter is van oordeel dat [X] niet hoeft te betalen voor een door KPN aangeboden dienst, die zij niet heeft aanvaard en waarvan zij ook geen gebruik maakt. De kosten voor het drukken van de acceptgirokaart en het verzenden daarvan aan [X], blijven voor rekening van KPN.

Verder wordt de afsluiting als onredelijk geacht omdat mevrouw slechts twee maal ” 0,14 niet heeft betaald, en het middel van afsluiting is dan onredelijk. Ook krijgt ze 50 euro schadevergoeding omdat ze nu via andermans telefoon moest bellen. Geen vetpot, maar toch.

Bij Tweakers wordt gemeld dat deze uitspraak alleen specifiek voor deze zaak geldt. Dat is op zich waar – rechtspraak is in Nederland nóóit bindende jurisprudentie – maar wel een beetje flauw want veel meer dan een incidentele kantonrechteruitspraak komt er niet voor minimale bedragen als deze.

Arnoud

19 reacties

  1. Ik zie wel een patroon. De eerste rechtzaak was de koper een consument. Het argument van de rechter was toen dat de verkoper de koper feitelijk dwong tot het afgeven van een machtiging tot automatische afschrijving hetgeen een beding is dat op een van de lijsten voor komt. In de tweede zaak betrof het een grote zakelijke klant en die kunnen zich niet beroepen op de lijsten. Nu is de koper weer een consument.

  2. Ik kan me niet voor stellen dat KPN 14 cent per overboeking door een klant moet betalen. De rechter had sowieso beter kunnen besluiten om helemaal geen kosten te rekenen voor de ontvangst van een betaling omdat KPN die kosten niet in de zaak heeft ingebracht.

  3. Volgens mij klopt de titel van de blogpost niet. Volgens de kantonrechter bevatten de algemene voorwaarden geen beding op grond waarvan acceptgirokosten in rekening kunnen worden gebracht, dus de rechter hoefde zich niet uit te laten over de vraag of zo’n beding onredelijk bezwarend zou zijn geweest.

    Voor de volledigheid merkt de rechter op dat ook als de gewijzigde AV wél onderdeel zouden uitmaken van de overeenkomst, deze niet ter hand zijn gesteld en het beroep van X op de vernietigbaarheid ervan dus slaagt. Ook hier dus niets over onredelijke bezwarendheid van zo’n beding.

    Kosten die worden gemaakt nadat de betaling is voltooid, vallen niet meer onder de reikwijdte van dit wetsartikel.

    Dat lijkt mij ook zonder de wetsgeschiedenis uit te pluizen volstrekt duidelijk!!

    Kosten van de bedrijfsvoering zullen toch echt in de kostprijs moeten worden doorberekend, of anders op basis van een afzonderlijk beding in rekening moeten worden gebracht. Een werknemer kan ook niet de kosten van zijn betaalrekening aan zijn baas doorberekenen (tenzij de arbeidsovereenkomst daar iets over zou bepalen).

    Helaas is deze rechter de weg kwijt:

    De kosten die een bank maakt (en aan de zakelijke begunstigde in rekening brengt) om de per acceptgirokaart of per internetbankieren binnengekomen betalingsopdracht te verwerken, vallen dan ook onder de kosten van betaling.
    Aha? Dus als je in een winkel met een pinpas betaalt, ben je de kosten van het pinnen verschuldigd? En idem als je met creditcard betaalt? Ook als de winkelier je niet voorafgaand aan de betaling op de extra kosten wijst? Onzin. Deze kosten vallen wellicht onder art. 6:47 lid 1 BW, maar de gewoonte gaat hier duidelijk voor op de wet.

    3.15 Naar het oordeel van de kantonrechter vallen de bankkosten voor het uitvoeren van de betalingsopdracht via internetbankieren onder kosten van betaling. Partijen zijn het eens dat in het zakelijke betalingsverkeer voor een girale bijschrijving (via internetbankieren) door banken een tarief van??? 0,14 wordt gehanteerd.

    Zeg rechter, heb je ook uitgezocht hoeveel een bank in rekening brengt voor het uitvoeren van een automatische incasso? Antwoord: ??? 0,082.

    KPN kan volgens deze rechter blijkbaar per direct alle automatische incasso’s met ??? 0,082 verhogen (en alle klanten een aanmaning sturen om het te weinig betaalde over de afgelopen 5 jaar bij te storten).

    Het is een volstrekt idioot idee dat een consument (of bedrijf) verplicht zou zijn om bij iedere girale overboeking naar een bedrijf 14 cent bij het verschuldigde bedrag op te tellen. Die conclusie is flagrant in strijd met de verkeersopvatting. Hoe kan het dat de rechter dit niet beseft?

    De rechter volgt dan wel niet de belachelijke interpretatie van KPN, maar heeft toch oogkleppen op bij het uitleggen van art. 6:47 lid 1 BW. Kosten die de bank een rekeninghouder in rekening brengt lijken mij hier gewoon niet onder te vallen.

  4. Volgens mij klopt de titel van de blogpost niet. Volgens de kantonrechter bevatten de algemene voorwaarden geen beding op grond waarvan acceptgirokosten in rekening kunnen worden gebracht, dus de rechter hoefde zich niet uit te laten over de vraag of zo???n beding onredelijk bezwarend zou zijn geweest.

    Goed gezien! Ik dacht vanwege de kop dat de rechter dit inderdaad had aangeven.

    Het is een volstrekt idioot idee dat een consument (of bedrijf) verplicht zou zijn om bij iedere girale overboeking naar een bedrijf 14 cent bij het verschuldigde bedrag op te tellen.

    Niet alleen dat maar het is of kan ook nog eens afhankelijk (zijn) van de keuze van de ondernemer met welke bank hij zaken doet. Hoewel ik het overigens met je eens bent, komt het me toch als juist over. Volgens Sanden wordt met dit lid gedoeld op de kosten van het betalingsverkeer.

  5. Het lijkt me dat art. 6:114 BW (girale betaling is toegestaan) voorgaat op art. 6:47 BW. Het lijkt me raar dat als een schuldenaar voor betaling via art. 6:114 BW zou kiezen, het verschuldigde bedrag opeens zou toenemen. Er is betaald zodra het geld op de rekening is bijgeschreven. Dat de bank vervolgens 14 cent in rekening brengt aan de rekeninghouder doet er m.i. verder niet toe. Bij betaling door middel van een cheque is dit anders, want die betaling is nog niet voltooid:

    Door de acceptatie van het bij wijze van betaling aangeboden papier ontstaat naast de oorspronkelijke verbintenis een verbintenis uit het papier. Het gevolg is dat de schuldeiser voorlopig geen nakoming meer kan vorderen van de oorspronkelijke verbintenis. Hij moet eerst proberen door middel van het papier datgene te verkrijgen waarop hij recht heeft. Zodra het papier is verzilverd en de goede afloop dus vaststaat, is de betaling voltooid en de schuldenaar bevrijd.
    (Groene Serie, art. 6:46 BW.)

    In geen enkele toelichting op art. 6:114 BW kan ik iets vinden over art. 6:47 BW.

    Ik geef toe dat je de wet zo kunt uitleggen dat degene die een rekening door een girale overboeking betaalt in plaats van in persoon langs te komen om contant te betalen, hierdoor 14 cent bij de schuldeiser in het krijt komt te staan, maar zoiets sluit totaal niet aan bij de maatschappelijke realiteit.

  6. Wat leuk is: voor het overmaken van de 84,70 euro die KPN de mevrouw schuldig is, zal de KPN vast ook 1,25 euro acceptgirokosten rekenen. Tenminste, dat is wat telfort (dochteronderneming van KPN) doet.

  7. @Peit: Het geld op de rekening van de verkoper storten is een dienst van de bank die plaatst vind voordat het betaling voltooid is. De 14 cent heeft betrekking op die dienst.

    @BertBert: Wanneer Telefort aan haar klanten geld schuldig is dan mag ze dus geen 1,25 euro rekenen voor een acceptgiro. Dergelijke kosten komen nu juist voor de schuldenaar.

  8. @Alex de Kruijff, Dan moet de KPN GEEN 1,25 rekenen en de Stadsverwarming zelfs 1,35 p/m. Dit is gewoonweg weer een lucratief idee geweest om de mensen het geld uit de zak te kloppen. Gelukkig wordt steeds meer mensen wakker van dit feit.

    Ik onderschrijf volledig de stelling van Piet. Immers het kiezen van een bepaald betalingssysteem is ook een ondernemersrisico waarop je je niet kan beroepen op art. 6:47 wanneer de klant zijn keuze heeft gemaakt voor een legitiem een wettig betaalmiddel. Immers, de ondernemer kan ook wel wensen dat hij in Deense Kronen wordt uitbetaald. De transitie en om wisselkosten komen dan echter voor de ondernemer zijn eigen rekening omdat de Euro nu eenmaal een wettig betaalmiddel is. En dat geldt uiteraard ook voor de acceptgirokaart, internetbankieren of welk wettig betaalsysteem dan ook.

  9. Ik ben van mening dat als je het bedrag hebt betaald als afnemer dat je daarmee aan je verplichting hebt voldaan. Op het moment dat de overschrijving / betaling kontant / incasso is geschied, is het klaar.

    Alle kosten die er daarna nog volgen zijn voor rekening van de ontvanger. Wie weet heeft ontvanger wel een hele dure bank, of misschien wil die zijn geld nog inwisselen voor een andere valuta, als afnemer / betaler heb je daar geen invloed op, zelfs geen inzicht in.

    Dat een “bank bijschrijving” geld kost, klopt wel, maar daartegenover staat dat een “bank – afschrijving” ook geld kost. Het kost beide partijen geld om te betalen, dus laat ieder dan voor zijn eigen kosten opdraaien.

    De analogie die ik nog steeds goed vind passen: In de winkel koop je iets. Je betaalt kontant. Je betaling wordt gecontroleerd, eventueel wisselgeld uitgekeerd, en je krijgt een kassabon.

    De winkel gaat ook niet nog eens een extra betaling vragen voor het ontvangen van de betaling, of voor het uitreiken van de kwitantie, of voor de afschrijving van de kassa, of zijn eigen personeelskosten.. Die bedragen horen onder “algemene bedrijfskosten” uiteraard.

    Het bizarre van deze “acceptgiro” discussie is uiteindelijk dat de meeste mensen die NIET gebruiken. En TOCH wordt door Vitens / Eneco daarvoor kosten in rekening gebracht, en vinden sommige rechters dat die kosten betaald moeten worden.

    Als analogie: In de winkel betaal ik kontant, maar toch moet ik kosten voor PIN betaling betalen?

  10. Artikel 47 van boek 6 van BW heeft het over “kosten van betalen”. Dat betekent dus van rekening nummer naar rekening nummer. Alles wat ervoor of erna gebeurd behoort niet meer tot “kosten van betalen”. Want zoals artikel 114 van datzelfde wetboek zegt “geschiedt een girale betaling op het tijdstip waarop de rekening van de schuldeiser wordt gecrediteerd”. M.a.w. de betaling is voltooid op het moment dat het geld op de rekening van de schuldeiser is bijgeschreven.

    Het maken en verzenden van een factuur (met automatisch aangehechte acceptgiro), brengt eveneens kosten met zich mee, maar deze behoren niet tot de kosten van betaling. Aldus de uitspraak van de rechtbank in Breda tegen de KPN op 25 mei jl.

    Overigens is er geen jurisprudentie waarbij de rechter een consument om acceptgirokaart kosten heeft veroordeeld. Sterker nog zowel de rechtbank in Haarlem als die in Breda hebben een consument in het gelijk gesteld v.w.b. het niet betalen van acceptgirokaart (of extra administratiekosten). Er was daarnaast nog een andere zaak waarin een communicatiebedrijf werd veroordeeld tot het betalen van administratiekosten naar de KPN.Maar zogezegd betreft dat een bedrijf tegen bedrijf wat iets heel anders is dan consument tegen bedrijf. In die zaak had het belbedrijf immers kunnen weten dat zij de administratiekosten van KPN in haar tarieven (die zij niet doorberekende aan haar klanten) had moeten doorberekenen.

    Kosten voor administratie of andere algemene kosten behoren dus niet tot de kosten van betaling.PUNT.

  11. Inzake Vitens, voor de geinteresseerden:

    Ik heb sinds de invoering van de ‘acceptgirokosten'{} geweigerd deze te betalen, en dat ook elke escalatie (periode-afrekening) weer gewonnen/kwijtgescholden gekregen. Edoch: een van mijn hoofdargumenten daarbij was (naast ‘ik betaal per telebank, niet per acceptgiro, dus dat vod onderaan de factuur mogen jullie houden, die betaal ik niet’), sinds de casus ‘Haarlem/Stadsverwarming-Purmerend’, dat er geen alternatieve betalingswijzen mogelijk waren. En juist op dat punt is Vitens 1x heel dom ingegaan, namelijk ‘daar zijn wij wel mee bezig, maar dat kost onverwachts meer tijd’. Edoch: dat is inmiddels 2 jaar/afrekeningen/escalaties geleden, en nog steeds hebben die **** dat niet voor elkaar. En daarmee wordt dat argument mijnerzijds dus alleen maar sterker. (en nee, hun laatste oekaze, ‘digitale factuur’, is nog steeds geen andere betaalwijze! (maar slechts een ratterige poging om de discussie nog eens flink te vertroebelen) (PS/daarbij: heeft *u (als particulier) deze gewijzigde voorwaarden al toegestuurd gekregen?)

    En nee, Vitens doet a) ook niet mee aan de digitale betaalwijze ‘FinBox’, b) noch aan het zeer recenter ‘AcceptEmail’….defacto doet Vitens dus ook nog eens verwoede pogingen om elk mogelijk alternatief te vermijden….ergo: een varken aan de staart trekken sorteert meer nuttig resultaat)

    {*} heet sinds een tijdje ‘kosten betalingsverkeer’, althans tot op de laatste periode-afrekening, medio 2011

    Concreet: ik heb in de afgelopen jaren meer dan eens van Vitens zwart op wit gekregen dat omdat men die alternatieve/digitale betaalwijze nog steeds niet voor elkaar heeft, ik de kosten ‘acceptgiro’ kwijtgescholden krijg. En inmiddels ben ik dit cirkus van herhaalde escalaties zo zat, dat ik dit argument ook graag anderen in handen geef. Wie het letterlijke citaat uit deze Vitens-brieven wil ontvangen kan mij een emailtje sturen.

    PS: is het de Vitens-klanten alhier ook reeds opgevallen dat de termijn-‘facturen’ nu a) alleen nog maar een acceptgiro bevatten, en b) dat de factuur (erboven) daar onmiskenbaar vanaf is gesneden? (de perforatie-rand (zoals ook vroeger) tussen factuur en acceptgirokaart is nog duidelijk aanwezig!)

    Beziet eea ook in het licht van de huidige voorwaarden, waarin een bijna onontwarbare kluwen aan combinaties ‘automatisch betalen / factuur-papier / factuur-digitaal’. (met nog een andere curieuze dreiging/aanzegging, ‘corrigeren (periode)factuur / 17,82’ (zie onder))

    PS: voor de goede lezer behoeft het geen betoog dat ‘automatisch betalen’ niet hetzelfde is als ‘automatische incasso’!….;)) (ergo: en hup, daar ontstaat weer een geheel nieuw tegenargument)

    XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX 4.11 Digitale (termijn)factuur bij niet-automatische betaling 0,50 0,53 4.12 (Termijn)factuur bij niet-automatische betaling 1,50 1,59 4.13 (Termijn)factuur bij automatische betaling gratis gratis 4.14 Corrigeren (termijn)factuur* 16,81 17,82

    • Vanaf medio 2012. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

    NB, nog een bizar detail in de incasso-procedure/escalatie: alhier betreft het, op hetzelfde postadres, 2 Vitens aansluitingen, en momenteel ook 2 afzonderlijke escalaties. Dan zou je denken dat Vitens zo efficient is om 1 enkele ‘incassant’ met de 2 laatste aanmaningen op pad te sturen. Maar nee, Vitens-voertuig #1 stond al een tijdje geparkeerd (merkte ik achteraf), #2 kwam aanrijden (die hoorde ik wel), en 2 personen kwamen elk 1 document overhandigen….pas na vertrek zag ik dat het ook 2 afzonderlijke voertuigen betrof. Ergo, zelfs op het punt van incasso-kosten begeeft Vitens zich op stompzinnig glad ijs….volstrekt onnodige handelingen, louter om de kosten op te kunnen drijven, derhalve ook op dit punt onredelijk bezwarend.

    Kortom: je zou er uiteindelijk maar mee voor de rechter moeten verschijnen, als Vitens zijnde, met zo’n puinhoop aan opeenvolgende AV’s, daadwerkelijke termijn-‘facturen’ en toezeggingen aan de klant….alleen al vanwege de jurisprudentie zou men daar nachtmerries van moeten krijgen….:))

    -edit Arnoud: ik snap je frustratie maar scheldwoorden heb ik liever niet hier.-

    1. NB/addendum ‘Vitens-factuur-alleen-bestaande-uit-acceptgiro’ (met curieuze gekartelde snijrand die deed vermoeden dat er oorspronkelijk wel degelijk een factuur aan vast had gezeten!): Voor aansluiting/perceel #1 kreeg ik uiteindelijk (na de zoveelste onnodige escalatie/aanmaning, ondanks mijn voorafgaande klacht & verzoek nazending factuur per fax) excuses voor die ‘factuur’ (‘foutje, is iets structureel misgegaan’), en werd mij alsnog de termijnspecificatie toegestuurd. Voor aansluiting/perceel#2 bleef het echter stil, na identieke klacht & verzoek nazending factuur, en rent Vitens inmiddels als een gierende kip zonder kop een kansloos verloren rechterlijke procedure in….:)) (op alleen de achterstallige acceptgirokosten/kosten-betalingsverkeer hadden die sukkels dat nooit aangedurfd (elk jaar nog kwijtgescholden gekregen, voor beide aansluitingen!), maar nu dacht men alsnog beet te hebben….jammer dan….nice try, please try again….:))

      Btw, hier nog een andere referentie inzake de daadwerkelijke acceptgirokosten, 20ct (maar wie/wat/waar op te vragen is mij helaas niet helemaal duidelijk): http://www.bankeninnederland.net/acceptgiros-en-de-banken-in-nederland

  12. Na ruim een jaar is de uitspraak “Acceptgirokosten nu weer wél onredelijk bezwarend” nog niet echt binnengekomen bij KPN-dochter Telfort.

    Afgelopen week probeerde ik als wettelijk vertegenwoordiger een SIM-only abonnement bestemd voor mijn minderjarige dochter te verlengen. De kosten van het huidige abonnement waren tot 1 juli 2012 EUR 7,95 per maand. Mijn dochter betaalt deze maandelijkse kosten zelf aan Telfort per internetbankieren, van haar eigen bankrekening, op basis van een papieren factuur met acceptgiroformulier. Voor het toezenden van de maandelijkse factuur en/of acceptgiroformulier heeft Telfort tot nu toe geen kosten in rekening gebracht.

    Bij het verlengen van het abonnement in de Telfort-winkel in Hilversum leek alles uiteindelijk voorspoedig te verlopen, zelfs nadat ik weigerde mijn bankrekeningnummer op te geven (dat hoeft Telfort niet te weten aangezien de acceptgiro uiteindelijk per internetbankieren betaalt wordt) en de medewerker op gezag van zijn eigen klantenservice bankrekeningnummer 123456789 moest/mocht invullen om door te mogen gaan naar het volgende invulscherm. Na het copiëren van mijn originele rijbewijs [*] en het uitprinten van de 16 A4jes met de voorwaarden bleek opeens bij het doorlezen van het contract, gelukkig vóór het ondertekenen, dat Telfort maandelijks een bedrag van EUR 10,00 in rekening dacht te gaan brengen voor het toezenden van de maandelijkse acceptgiro.

    Ik geef toe: het nieuwe abonnement zou duurder zijn geweest dan de EUR 7,95 tot nu toe ivm toevoegen van meer belminuten en MB’s, maar een bedrag van EUR 10,00 ‘acceptgirokosten’ op een maandelijks bedrag van EUR 21,00 vind ik wel degelijk onredelijk bezwarend; 48% aan kosten is voor mij een hele goede reden om alsnog af te zien van deze “goede deal”.

    Onder het motto “stemmen met de voeten” gaan we nu op zoek naar een andere aanbieder.

    –Peter

    [*] Ik had speciaal zelf een copie van mijn rijbewijs meegenomen waar ik zorgvuldig mijn BSN uit had verwijderd. Dat was niet goed genoeg voor Telfort; ik moest toestaan dat er een fotocopie van het origineel werd gemaakt. Gelukkig ging dat via een sjabloon met zwarte vlakken waardoor het BSN niet meegecopieerd werd. Eerlijk is eerlijk: dat vond ik een plusje voor Telfort (ook al wordt dit speciale sjabloon pas sinds ongeveer een jaar toegepast door Telfort).

  13. Over het toezenden van acceptgiro’s door een leverancier heb ik op de achterkant moeten kijken van het zogenaamde recuutje en daar staat duidelijken ik zeg het in mijn eigen woorden dat om de acceptgiro te activeren je in ieder geval een handtekening moet zetten, je eigen handtekening dus, ik heb vroeger wel een giro teruggekregen omdat de gezette handtekening niet overeen kwam met de gezette handtekening die in het bezit was van de bank. Voordat ik overstapte naar de abn AMRO BANK MOEST IK OM EEN REKENING TE OPENEN EERST EEN HANDTEKENING ZETTEN. Ik gebruik al lange tijd de acceptgiro,s niet meer als betaalmiddel. Ik heb er gewoon geen zin meer in om mijn handtekening , aan eventuele medewerkers te laten zien, dit zijn ook maar mensen. En de zin dat als je op een andere manier betaalt , met het verzoek om het betalingsmerk dan te vermelden gaat ook niet op, het betalingskenmerk is specificiek voor het verzenden van de acceptgiro.Wat is dit voor raar achtergehaald gedoe met de acceptgiro. Ik accepteer de giro voor het betalen niet. Klaar, want ik wil geen handtekening zetten en er is niemand die mij daartoe kan dwingen. Punt uit, Ondergetekende, Zoek dat maar uit.

    1. Gaat het je echt specifiek om telecomdiensten? Er zijn veel meer bedrijven die hoge kosten in rekening brengen voor een acceptgiro. Diverse energieboeren doen dit bijvoorbeeld ook. En verzekeringsmaatschappijen doen dat ook. Deze praktijk is natuurlijk in strijd met art. 6:230k BW.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.