Het achterhouden van een domeinnaam

Een regelmatig terugkerend conflict, zo weet ik uit mijn praktijk: een webdesigner maakt een site voor een klant, maar weigert de domeinnaam af te staan. In een recent vonnis oordeelt de rechtbank Almelo dat een ontwerpersbedrijf niet zomaar een domeinnaam kan achterhouden. Zo’n bureau wordt geacht de domeinnaam namens de klant te hebben aangevraagd en niet namens zichzelf, ook als dat niet in de offerte staat.

In deze zaak had de gedaagde een webshop ontworpen en daarbij onder andere de domeinnaam lierenshop.nl laten registreren. Op zeker moment liep die klus uit de hand, hoewel me niet goed duidelijk is wat er nu precies is misgegaan. In ieder geval bleek echter de domeinnaam lieren-shop.nl te worden doorgelinkt naar de website van een concurrent van de opdrachtgever. Dat vond deze niet leuk, en dat leidde dus tot deze rechtszaak.

De eerste vraag voor de rechter is van wie de domeinnaam nu eigenlijk is. Formeel stond deze namelijk op naam van de websiteontwikkelaar en niet de klant, en het contract vermeldde niet expliciet hoe dit geregeld zou moeten worden. De rechter vindt het gezien de omstandigheden duidelijk dat de domeinnaam voor de opdrachtgever is. Er was opdracht tot ontwikkelen van een webshop, en daar hoort een domeinnaam bij.

Dat [eiseres] mogelijk geen expliciete instructie zou hebben gegeven ten aanzien van de inhoud van de webshop en dat [gedaagde] naar eigen zeggen onvoldoende betaald heeft gekregen voor de ontwikkeling en het bijhouden van de webshop, doet daaraan niet af.

Die formulering vind ik een tikje merkwaardig: het is immers toegestaan je eigen verplichtingen op te schorten als de wederpartij niet aan de zijne voldoet. Wanneer je opdrachtgever niet betaalt, hoef je een domeinnaam niet over te zetten ook al is dat contractueel afgesproken. Wel moet natuurlijk vaststaan dát er niet of onvoldoende is betaald. Wellicht dat dat hier de verklaring levert; dat “naar eigen zeggen” laat doorschemeren dat de rechter er niet van overtuigd is dat de opdrachtgever een wanbetaler is.

Ook laat de rechter zwaar meewegen dat de domeinnaam wordt gebruikt om geld te verdienen door de opdrachtgever, en dat de ontwerper dit bedreigt:

De enkele dreiging van [gedaagde] – ook al heeft hij ter zitting gesteld een en ander niet zo bedoeld te hebben – om de website op”zwart te zetten” geeft [eiseres] daartoe reeds voldoende belang. [Eiseres] heeft er immers belang bij om zijn inkomsten uit de webshop te kunnen waarborgen.

Het toont maar weer eens aan hoe belangrijk het is duidelijke afspraken te maken over wie wat maakt en registreert, op welke naam dit komt te staan en wat de opdrachtnemer mag doen als de opdrachtgever niet betaalt.

Er zijn ook webdesignbureaus die standaard domeinnamen op hun eigen naam zetten. Dat heet dan ‘service’ (omdat het beheer dan eenvoudiger is) maar het is natuurlijk een verkapte manier van verplichte winkelnering voor zijn klanten. Die kunnen nu niet meer weg, omdat ze de domeinnaam niet kunnen overzetten. Ze zijn immers geen eigenaar (pardon, houder) omdat volgens de SIDN het webdesignbureau dat is.

Arnoud

19 reacties

  1. Je hebt ook veel MKB-klanten die dat laatste als service gewoon waarderen. Pas als het niet op de wens van de klant aansluit, is het gedwongen winkelnering. Ik weet niet hoeveel ondernemers goed thuis zijn in de beheerspanelen van veel gebruikte CMS, maar volgens mij is een servicecontract meestal zelfs aan te raden.

  2. Ik vind het prima dat mensen het beheer uitbesteden, maar zorg wel dat de domeinnaam op jouw naam staat. Wat nu als je over een paar jaar ruzie krijgt, een ander CMS wil of gewoon de tarieven te duur vindt?

    Het is heel goed mogelijk voor een developer om domeinnamen te beheren waarvan hij niet de formele houder is. Dat kan dus geen excuus zijn.

  3. Het webbureau in kwestie klinkt als de buurjongen op de hoek die enorm heeft onderschat hoeveel werk eruit een dergelijk onderhoudscontract kan komen. En niet heeft kunnen uitleggen dat er wijzigingen daadwerkelijk betaald moeten worden.

    Zelf heb ik dit wel vaker gezien (en zelf ook meegemaakt). Een website is zo gemaakt, maar dan heeft de opdrachtgever ineens allemaal onvoorziene extra eisen, waarvan niet duidelijk gemaakt kan worden of dit nu meerwerk is of garantie. Opdrachtgever roept garantie, want wil voor een dubbeltje op de eerste rij zitten. Websitebouwer is niet onderlegd genoeg om dit goed te pareren.

    Dit soort zaken komt voort uit de zakelijke onkunde van zo???n webbureau en vanuit de zakelijke onkunde van de opdrachtgever.

    Sowieso kan ik niet begrijpen dat een webwinkel geen kennis heeft van de onderliggende technieken. De twee belangrijkste onderdelen van je onderneming zijn je domeinnaam en je website. Dat is je core-business! Daarvan hoor je op zijn minst te begrijpen hoe een en ander werkt en geregeld hoort te zijn.

  4. Ik ben het er ook mee eens dat je als ondernemer gewoon zelf een domeinnaam op je eigen naam zet. Maar vaak gebeurt er meer dan alleen een domeinnaam registreren. Er wordt vaak ook een bijbehorende host gezocht die de uiteindelijke website gaat hosten. Want er zijn maar erg weinig ondernemers die hun eigen sites hosten. Soms biedt de webdesigner zelf de hosting opties aan (mogelijk weer indirect via een externe host) en ja, als je dan een conflict krijgt kan de designer stoppen met hosten en ligt je site plat. Het kan natuurlijk zo zijn dat de designer een extra domein registreert op zijn eigen naam, met bijbehorende host (of gewoon een kleine, eigen server zoals wat ik doe) om daarmee te kunnen experimenteren voordat de site in productie wordt genomen. Een dergelijke site heb je na afloop van het project ook niet meer nodig maar omdat je die voor je eigen test-omgeving hebt gebruikt lijkt het mij dat je deze als designer niet aan je klant hoeft over te dragen. Die klant heeft immers gewoon zijn eigen domeinnaam met bijbehorende host en een extra domeinnaam plus hosting erbij voor de klant zijn alleen maar (kleine) extra kosten. Ik denk dan ook dat de designer in dit geval dit probleem niet had hoeven te hebben indien hij zich niet als een cybersquatter had gedragen. Hij had op lieren-shop.nl gewoon zijn eigen CV kunnen plaatsen met vermelding erbij dat hij heeft meegewerkt aan de lierenshop.nl website en andere projecten en dat hij nu weer beschikbaar is voor andere projecten. In deze zaak heeft de eigenaar gewoon lierenshop.nl tot haar beschikking gehad maar lierenp-shop.nl was niet door haar besteld en is dan ook geen onderdeel van de bestelling die ze bij de designer deed. Daar had ze wat mij betreft dan ook geen recht op, ware het niet dat de designer gewoon zo stom is geweenst om lieren-shop.nl door te verwijzen naar de concurrent. En zo staat het ook in die uitspraak:

    Voorts stelt [eiseres] dat [gedaagde] de domeinnaam lieren-shop.nl heeft geregistreerd met maar één doel, namelijk het profiteren van de bekendheid van de domeinnaam lierenshop.nl.
    Het moge duidelijk zijn dat deze designer met zijn onbetrouwbare gedrag zijn eigen ondergang heeft gegraven. En bij LuWe Trading zullen ze er vast ook niet om kunnen lachen…

  5. Volgens mij heb je gewoon een een technical contact voor dat soort zaken. Kan gewoon op naam van de eigenaar. Dan is Arnoud de eigenaar, kan galactus de administratie doen en de blauwe webmaster de boel beheren 😉

  6. Als je een domein als Owner record de eigenaar meegeeft en als Administrative en Technical contact gewoon de leverancier dan is er helemaal niets dat die leverancier niet kan doen zonder toestemming van de Owner — behalve de Owner wijzigen en eventueel van registrar wisselen. Dat eerste is geen bug maar een feature em dat tweede doe je niet vaker dan 1 keer in de 5 jaar meestal, if that.

    Dat is dus geen “Service”, dat grenst aan oplichting of incompetentie.

  7. Als de domeinnaam geregistreerd is via de leverancier en het administratieve contact staat ook op naam van die leverancier dan kan die leverancier effectief de domeinnaam al verhuizen. Wel is verhuizing door de houder ook nog mogelijk, een eindgebruiker kan dus het beste navraag doen bij zijn/haar leverancier als dit niet het geval is. Voor .NL-domeinnamen is op dit gebied misschien .NL-control ook nog bruikbaar, hoewel ik daar de details nog niet van ken.

  8. Het deel van het vonnis waarvan je de formulering merkwaardig noemt, vind ik niet merkwaardig. Het gaat immers over de vraag of “[gedaagde] de desbetreffende werkzaamheden en registraties in opdracht van en voor [eiseres] heeft verricht”. Het gaat dus niet over de vraag of de gedaagde mag opschorten, maar of er sprake is van handelen in opdracht van eiser. Gezien dat het geval is, is eiser al middellijk houder van de domeinnaam. Dat doet verder niet af aan het eventuele recht van gedaagde om zijn verplichtingen op te schorten, zoals het uitvoeren van een houderwijziging om eiser zo onmiddellijk houder te maken.

  9. @Arnout: Het gaat me niet om houderschap maar om de redenering “hij is van de klant, dus u schendt zijn rechten door hem te houden”. Ik mis daarin de tussenstap “en u heeft geen recht de domeinnaam onder u te houden”.

    Mijn fietsenmaker mag mijn fiets onder zich houden (en ik kan mijn eigendomsrecht niet uitoefenen) totdat ik zijn factuur betaal. De rechter had m.i. even moeten toelichten waarom het wanbetalen door de klant geen retentierecht/opschortingsrecht oplevert.

  10. @Arnoud, daarin kan ik je wel volgen, echter is in dat geval de conclusie (waarin de rechter de inbreuk constateert) die op het citaat volgt merkwaardig (geformuleerd). Ik denk echter dat het vaststellen van de inbreuk door de rechter in samenhang moet worden gelezen met de dreiging van de gedaagde om de website op zwart te zetten. De redenatie van de rechter is mogelijk geweest: Enkel door het houderschap van de domeinnaam dat hij zou houden door zijn opschortingsrecht heeft hij de mogelijkheid de website op zwart te zetten, waar hij ook mee heeft gedreigd. Dat betekent dus misbruik van recht en daardoor kan hij zijn opschortingsrecht niet inroepen.

  11. Is het mogelijk om de rechten en plichten verbonden aan een domeinnaam via een onderling contract over te dragen ? Ik bedoel : Jansen registreert domeinnaam http://www.p.puk.com en draagt vervolgens de eigendomsrechten hierop onderling over aan Pietersen. Is Pietersen hiermee houder geworden?
    Gerelateerd hieraan is tevens de vraag wat de situatie is als Pietersen opdracht geeft aan een webdesigner een website te maken, waarbij expliciet aan de designer wordt opgedragen een website te maken zonder inbreuk te maken op enig copyright. Helaas doet de designer dat toch, en nu wordt Jansen aangesproken voor een boete omdat blijkt dat er toch een foto is gebruikt waarop kennelijk auteursrecht is gevestigd. De organisatie die die boete wenst te onvangen is gevestigd op IJsland, dat terzijde. De website is gesteld in het Nederlands en is een illustratie/beschrijving van een prive vakantiehuis.

    Wie is nu degene die aangesproken mag/worden ? Jansen, Pietersen of de webdesigner ? Is het de geregistreerde eigenaar van het domein die immers zijn rechten heeft overgedragen? Is het de designer die niet gedaan heef wat hem is opgedragen ? En wat is de situatie als Pietersen namens Jansen de domeinnaam op Jansens naam heeft gezet ?

  12. @Arnoud: ik heb nu te maken met een Zweeds bedrijf dat de domeinnaam van een bibliotheek had geclaimed. We hebben daar uiteindelijk 225 euro voor betaald, maar er bleken ook nog kleine lettertjes te zijn: de koop was slechts tijdelijk en moet jaarlijks ook nog eens 99 euro kosten. Huur dus eigenlijk. We kunnen de naamservers alleen op hun site beheren en dat willen we niet. We willen ook niet het risico lopen dat ze de prijs opeens gaan verhogen. Kun je daar nu ook nog iets in afdwingen, grensoverschrijdend? Het gaat echt om de naam http://www.bibliotheek….nl.

  13. @Edwin, ik ben geen jurist maar dat klinkt als een B2B contract. Helaas heb je dan minder bescherming dan als consument en in dergelijke contracten kunnen soms de raarste zaken beschreven staan. Waar het op neer komt is wat de verwachting was dat dit Zweedse bedrijf heeft geschept. Waren jullie overtuigd dat de domeinnaam op jullie naam kwam en blijkt er stiekem toch iets anders in het contract te staan dan was afgesproken? Dan heb je een goede kans, volgens mij. Is er gesproken over “koop” dan is die naam ook zeker van jullie. Maar daarvoor zul je toch een jurist moeten vragen om goed het contract na te lezen, plus alle bijbehorende correspondentie die vooraf ging aan het samenstellen van het contract. Dat zijn kosten die je achteraf misschien op de tegenpartij kunt verhalen. (Maar dan moet je wel een dure rechtzaak winnen.)

    Je kunt ook proberen of de SIDN hier iets kan doen. Het gaat immers om een Nederlandse domeinnaam die dus onder hun beheer valt. Klacht indienen over deze gang van zaken kan helpen, maar ook hier zijn weer kosten aan verbonden.

    In plaats van een juridisch advies kom ik met een financieel advies: denk je dat het de kosten (honderden, zoniet duizenden Euro’s) waard is die je zult moeten maken om die domeinnaam te behouden of is het beter om die domeinnaam maar op te geven en elders voor een tientje per jaar een andere domeinnaam op je eigen naam te laten registreren? Dat is nu de keuze die je zult moeten maken.

  14. @Wim: dank je wel voor je reactie. Ik wacht nog even af wat het bedrijf zal antwoorden, maar van een echt contract was nog geen sprake. Hun systeem werkt met een soort ‘veilingtool’. Daarna ontvang je dan een mail waarin staat dat het tijdelijke koop is. Dat bleek achteraf ook in de kleine lettertjes van de site te staan. We hebben inderdaad ook een paar alternatieven, dus we gaan hier niet fors op inzetten. Een paar honderd euro willen we nog wel uitgeven, maar dan willen we niet meer voor verrassingen komen te staan achteraf. Als we dat niet kunnen uitsluiten zien we er vermoedelijk van af. Zag wel dat het bedrijf ooit ook airfrance.nl claimde en een rechtszaak daarover verloor. Nu is dat inderdaad in handen van de vliegmaatschappij. Maar dat gaat wel heel ver. Ik vroeg me dan vooral af of ‘Bibliotheek met plaatsnaam’ ook een soort merknaam is.

  15. ???Bibliotheek met plaatsnaam??? is zeer zeker een merknaam indien deze ook daadwerkelijk ???Bibliotheek met plaatsnaam??? heet. Dan is dat Zweerdse bedrijf aan het domeinkapen en dat staat de SIDN niet toe. Je zult het dan wel bij de SIDN moeten aankaarten. Maar als de bibliotheek gewoon “Bibliotheek van Edwin” heet, of zo, jammer. Er kunnen immers meer bibliotheken in diezelfde stad zijn. Sowieso is ???Bibliotheek met plaatsnaam??? moeilijk om exclusieve rechten op te krijgen als trademark omdat de naam vrij algemeen is. Zeker bij een grote stad kunnen er immers meerdere bibliotheken zijn.

  16. Okay, ???Bibliotheek met plaatsnaam??? is dus nu de officiele naam als ik het goed begrijp. Maar die naam is pas recent en mogelijk dat de domeinnaam langer geregistreerd is geweest, zodat zij de oudste rechten kunnen claimen. Ze kunnen er alleen verder weinig meer mee doen. Maar goed, als ???Bibliotheek met plaatsnaam??? nu de handelsnaam is kan eigenlijk niemand anders die naam gebruiken, want de handelsnaam heb jij dus al geclaimd. (Of liever, je bibliotheek.) Het enige wat ze ermee kunnen is er een landings-site van maken voor allerlei reclames en hopen dat ze zo nog wat verdienen. Verder kunnen ze er eigenlijk niets mee. De SIDN biedt een goedkoper alternatief dan de gang naar de rechter, namelijk hun eigen geschillencommissie. Daar kunnen nog wel enige kosten aan verbonden zijn, dus hier zul je even een jurist voor moeten inhuren om je te helpen. Maar dan moet ???Bibliotheek met plaatsnaam??? ook daadwerkelijk als handelsnaam geregistreerd zijn bij de KvK!

  17. l.s

    Bij het doorzoeken van internet op de naam Luwe Trading kwam ik dit artikel tegen. Het is altijd prettig om informatie uit eerste hand te ontvangen.

    Om de zaak te verduidelijken, de gedaagde in dit verhaal heeft helemaal geen webshop gemaakt in opdracht of wat dan ook. Buiten het feit dat gedaagde niet over de kennis bezit om dit te doen ben ik ( niet de gedaagde ) degene die de webshop gemaakt heeft in opdracht van gedaagde. De gedaagde al 15 jaar een goede vriend van de tegenpartij die hem nu aanklaagd, heeft jaren voordat deze gingen samenwerken een aantal domeinnamen geregistreerd op aanraden van mij. Hij was van plan hier zakelijke activiteiten voor te gaan ontplooien. Echter door gezondheidsproblemen ( nu al geruime tijd afgekeurd ) lukte hem het niet om dit van de grond te krijgen. Op een gegeven moment kwam de goede kennis / vriend om de hoek kijken en vroeg of hij dit kon gaan doen inmiddels had de vriend al enige ervaring met het failliet laten gaan van verschillende ondernemingen, en was hierdoor in zwaar weer terecht gekomen. Trouwens nog steeds wel drie prive huizen als eigendom , maar vooruit. Als ruil zou er dan wel voor gedaagde gezorgd worden middels het toestoppen van wat geld etc. De prijs die de aanklager voor het gebruik van domeinnamen / webshop heeft betaald zijn de hosting kosten niet meer en niet minder.

    Op een gegeven moment wat het voor de gedaagde niet meer mogelijk om ook maar enigszins actief te zijn. Gedaagde heeft daarop zijn ” vriend ” op de hoogte gebracht. Hierop heeft gedaagde die altijd de website heeft beheerd etc. een voorstel gedaan richting zijn ” vriend ” om de domeinnamen voor 1500 euro over te nemen. Ja incl. webshop met 10000 unieke bezoekers per maand en 450000 hits. Ik zelf vindt en vond dit nogal weinig. Aangezien er een behoorlijke omzet mee werd gehaald. ( in de tonnen ).

    Intussen was zijn schoonzoon een jaar daarvoor een bedrijf begonnen voornamelijk handel in diverse producten. Er leek door de vriend interesse te zijn ontstaan voor een samenwerking. De schoonzoon it’er / consultant en hobby programmeur had diverse webshops gemaakt om daarop zijn producten te verkopen. Echter gingen de onderhandelingen hierover nogal moeilijk en zijn stuk gelopen door diverse reden die ik hier niet ga aanhalen. De schoonzoon had op dat moment ook een aantal websites draaien met daarop ongeveer vergelijkbare producten. Echter werd de site beter gevonden en werd er flink verkocht.

    Na het stuklopen heeft de ” vriend ” gedaagde een mededeling gedaan dat hij terug zou komen op de vraag van gedaagde voor de overname van de domeinnamen. Hoe dat afliep weten we intussen. Er is een beslag door de vriend laten leggen op alles wat gedaagde heeft. Domeinnamen webshop etc. Aangezien gedaagde geen financiële middelen heeft voor een advocaat en ook rechtshulp vanuit Arnhem hem was ontzegd omdat het hier volgens de instantie om een zakelijk geschil gaat moest hij zichzelf verdedigen tegen de advocaten van zijn ” vriend “. De beredenering van de instantie in Arnhem was dat een een geregistreerde domein naam een zakelijke activiteit is ????

    Dat je in Nederland in je recht staat wil nog niet zeggen dat je dit ook krijgt.

    Iedereen mag hiervan het zijne denken maar zorg wel dat je het volledige verhaal kent voor je je mening klaar hebt staan.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.