Een domeinnaam geleverd krijgen door een failliet bedrijf

Een lezer vroeg me

Eind 2010 kocht ik een aantal domeinnamen over van een besloten vennootschap. Vanwege allerlei ongerelateerde verwikkelingen is het er niet van gekomen ze op mijn naam over te zetten. Recent wilde ik dit alsnog doen, maar toen bleken ze ineens op naam van een heel ander bedrijf te staan. Dit bedrijf meldde me dat zij de domeinnamen netjes bij de curator hadden gekocht, omdat mijn wederpartij failliet was verklaard enkele maanden terug. Maar ik heb toch een contract van vóór de faillissementsdatum? Hoe krijg ik nu mijn domeinnamen terug?

Ik vrees dat dit erg lastig wordt. Bij een faillissement gelden bijzondere regels, waardoor je niet zomaar kunt zeggen “ik heb een contract, geef hier”. Dat geldt niet alleen voor domeinnamen, maar dit is een algemene regel uit het faillissementsrecht.

De vraagsteller heeft een contract met een bedrijf dat failliet is. Hij kan van de nieuwe eigenaar niets vorderen, omdat hij daarmee geen contract heeft. Ook was hij nog geen eigenaar (houder) van de domeinnamen. Het enige dat de vraagsteller heeft, is een vordering op het failliete bedrijf om hem houder te máken.

De curator staat echter in zijn recht als hij dat contract negeert en dus wanprestatie pleegt. Dat heeft de Hoge Raad expliciet gezegd: de curator moet maximaal geld uit de boedel halen, en als dat contractbreuk vereist dan mag dat.

Ter vergelijking: je koopt een auto bij een dealer, maar die gaat failliet voor je je de auto krijgt. In dat geval ben je je geld kwijt én je krijgt de auto niet. Deze is nog niet je eigendom (dat is pas bij levering zo) en de curator hoeft dus niet de auto te leveren. Het enige wat je kunt doen, is bij de curator een claim voor schadevergoeding indienen en hopen dat er nog geld in de boedel zit om deze te betalen.

Arnoud

16 reacties

  1. Het is mogelijk dat de vraagsteller wel rechthebbende van de domeinnaam is geworden. De vraag is namelijk of de domeinnamen al geleverd waren. Het is goed mogelijk dat de overeenkomst (er vanuit gaande dat deze schriftelijk is opgemaakt) ook de leveringsakte was. In dat geval is de vraagsteller rechthebbende van de domeinnamen geworden.

  2. Ik heb wel eens gehoord dat ze in de bouw clausules gebruiken dat de alle aangekochte bouwmaterialen direct van de klant zijn na betaling. Ook al zijn ze nog niet geplaatst. Is dat een constructie die kan werken?

    Om het voorbeeld van de auto maar aan te halen: kan ik met de dealer afspreken dat de auto bij betaling van mij is ook al staat hij nog niet op mijn naam en is hij nog niet geleverd? Of maakt dat niets uit?

    Is er voor een curator eigenlijk nog bijzondere bewijslast? Ik ben zelf ooit eens beschuldigd door een curator dat ik domeinen zou hebben onttrokken uit een failliete bedoel. Niet direct; maar ze had dit wel geuit tegen diverse mensen die bij het faillissement en mogelijke doorstart partijen betrokken waren. Toen duidelijk werd wie het WEL gedaan had (en tevens duidelijk werd dat ik niet eens de mogelijkheid had het te doen) heeft ze wel haar excuses aangeboden. Maar wat heb je daar aan? De doorstart partij heeft mij toch niet gevraagd te blijven (waarschijnlijk een soort van “waar rook is is vuur” idee).

    Ik heb vaak gedacht dat ik daar een zaak van had moeten maken. Maar ik had op dat moment wel wat anders aan mijn hoofd (rekeningen betalen, werk vinden, UWV, CWI, etc.) Maar ook een curator kan toch niet zomaar iets roepen zonder fatsoenlijk onderzoek te doen? Alleen de belastingdienst heeft toch omgekeerde bewijslast?

    Toen ze het lef had na de faillissement 6 weken te bellen voor mijn hulp heb ik haar voor alles uitgemaakt wat mooi en lelijk was; niet erg netjes maar het luchte wel op destijds.

  3. Ach, curatoren… De meest gehate beroepsgroep, lijkt mij. Heb er zelf ook ooit mee te maken gehad omdat een vorige werkgever failliet ging en ik nog een forse ontslag-vergoeding tegoed had. Helaas had het bedrijf ook een forse belasting-schuld zodat er weinig over bleef. Niets, eigenlijk… En helaas, de curator heeft geen eindverslag kunnen doen omdat de curator tijdens deze zaak overleed en zijn eigen zaken kennelijk niet goed genoeg op orde had voor een andere curator om het goed over te nemen. Het is dan ook verstandig om duidelijke afspraken te maken als je zaken aanschaft, zeker indien je deze zaken erg belangrijk vindt. Bij het overnemen van domeinnamen bijvoorbeeld. Zorg ervoor dat die zo snel mogelijk op je naam staan of probeer zwart-op-wit vastgelegd te krijgen dat jij de nieuwe eigenaar bent, ook al is de domeinnaam nog niet officieel overgezet. In deze zaak is wel erg lang gewacht met het overzetten van die domeinnamen dus dat is gewoon jammer, kans gemist. Had je maar sneller die domeinen op je eigen naam moeten zetten…

  4. En dit is dus waarom je altijd eerst een blik in de boeken moet vragen (en nemen) als een bedrijf je om een aanbetaling vraagt voor iets wat ze later pas gaan leveren. Als en bedrijf niet in staat is om de spullen die ze verkopen eerst zelf te kopen dan wil ik er geen zaken mee doen.

  5. Voor de overdracht is natuurlijk akte van levering + mededeling aan SIDN vereist(3:94 BW). Mogelijk was de koop overeenkomst ook een akte van levering. De mededeling aan SIDN was echter niet gedaan, en hoewel de koper ook zelf die mededeling kan doen, is het nu te laat omdat het voor de dag van het faillissement had moeten gebeuren (35 lid 1 Fw). Ik vraag me af of een mailtje aan SIDN van de koper voor de dag van het faillissement wel had gewerkt, aangezien SIDN zijn eigen regels heeft.

  6. Het scenario dat de koper de dag voor het faillissement het token gemaild krijgt, en pas de dag na het faillissement de website overzet bij SIDN lijkt me helemaal lastig. Ik kom er niet uit, maar volgens mij kan de curator het domein dan opeisen.

  7. Tsja, ik vraag mij wel iets af in deze zaak. Immers, je wordt namelijk nooit eigenaar van een .nl domeinnaam. De eigenaar blijft immers de SIDN. Het gaat hier om houderschap. Zou dat niet enig verschil kunnen maken? De vergelijking met leveren en eigenaar worden gaat in dit geval dan toch juridisch niet op?

  8. Het ligt er denk ik ook een beetje aan of de betreffende domeinnamen “zomaar” een woord of naam zijn of dat het handelsnamen, unieke productnamen of bedrijfsnamen zijn van de betreffende klant. In het laatste geval moet het niet al te moeilijk zijn om de nieuwe houder er toe te bewegen ze over te dragen; er is voldoende jurisprudentie bekend over domeinnamen die aan de eigenaar van de originele naam moesten worden overgedragen nadat ze doorgaans expres door concurrenten waren geregistreerd.

  9. @Arnout:

    Het is mogelijk dat de vraagsteller wel rechthebbende van de domeinnaam is geworden. De vraag is namelijk of de domeinnamen al geleverd waren. Het is goed mogelijk dat de overeenkomst (er vanuit gaande dat deze schriftelijk is opgemaakt) ook de leveringsakte was. In dat geval is de vraagsteller rechthebbende van de domeinnamen geworden.
    Waarbij we weer op het probleem stuiten of een domeinnaam wel een goed is.

    Strikt genomen volgt uit de overeenkomst slechts een verplichting voor de (inmiddels failliete) BV om mee te werken aan de registratie van de vraagsteller als “houder” van de domeinnaam. Die verplichting is blijkbaar nog niet nagekomen en een vordering tot nakoming wordt nu geblokkeerd door het faillissement.

  10. @geen fan:

    Om het voorbeeld van de auto maar aan te halen: kan ik met de dealer afspreken dat de auto bij betaling van mij is ook al staat hij nog niet op mijn naam en is hij nog niet geleverd? Of maakt dat niets uit?
    Dat kan heel goed, maar je terminologie klopt niet helemaal. Je bent eigenaar van de auto vanaf het moment van de “levering”. Levering van een auto (een roerende zaak, niet-registergoed) gaat door bezitsverschaffing (art. 3:90 lid 1 BW). Bezitsverschaffing kan door feitelijke overdracht (je krijgt de sleutels in handen), maar ook door een tweezijdige verklaring van verkoper en koper dat de verkoper voortaan de auto voor de koper zal houden (art. 3:115 sub a BW). Gaat de autoverkoper vervolgens failliet, dan verandert dat niets aan het feit dat je al eigenaar bent van de auto. Je moet dan uiteraard wel kunnen bewijzen dat er al geleverd is.

    Inschrijving in het kentekenregister staat er verder los van!

  11. @Niels (11): Bij .NL-domeinnamen is, voor zover mij bekend, de eigenaar SIDN (voor zover er van een eigenaar gesproken kan worden). De houder zou mogelijk in bepaalde opzichten ook als eigenaar gezien kunnen worden lijkt mij (gebruiksrecht). De registrar is niet meer dan een tussen persoon voor de communicatie tussen de registry en de domeinnaamhouder, dit met in begrip van administratieve handelingen als facturatie. Mocht er een geschil zijn (bijvoorbeeld een openstaande factuur) tussen de houder en de registrar dan heeft de registrar bij .NL-domeinnamen betrekkelijk weinig rechten door de overeenkomst tussen de registrar en SIDN. Tevens is er een overeenkomst tussen SIDN en de houder en deze kan de registrar niet zo opschorten als de factuur niet voldaan wordt. Dit blijft een punt waar ik persoonlijk vind dat SIDN het niet optimaal voor haar registrars geregeld heeft. De details hiervan is misschien iets waar Arnoud een andere keer op in kan gaan, hoewel het een behoorlijk specifieke situatie is (maar die zal ook in andere situaties voorkomen).

  12. @Mark (14): eens wat betreft de positie van de registrar. En ik ben geen jurist, maar als ik de voorwaarden van de SIDN nog eens bekijk en logisch nadenk zou ik toch zeggen dat de houder de eigenaar is. Dat baseer ik vooral op artikel 2, 7 en 9 en het feit dat het om een abonnementsrelatie gaat. Bovendien is er niet zoiets als een voorraad domeinen die in bezit is van de SIDN die dit verhuurt aan derden. Het aantal domeinen is theoretisch onbeperkt en het bestaan ervan wordt gecreëerd bij de eerste aanvraag door de aanvrager (die bedenkt de domeinnaam). Het enige wat het SIDN dan doet is kijken of er niet al iemand is die houder is van dat domein en tegen een vergoeding zorgen dat het technisch ook allemaal werkt. Dat maakt de SIDN niet ineens de eigenaar lijkt me.

    En buiten dat: als je zou zeggen dat SIDN de eigenaar is, waarom dan niet IANA, of ICANN. En wie is dan de eigenaar van een .com domein? Denk dat je dan uiteindelijk toch bij de registrant (of ‘houder’ bij SIDN) uitkomt.

  13. @Niels (15): de voorwaarden per TLD verschillen. Verder is het aantal .NL-domeinnamen eindig (en al helemaal de groep die “interessant” is), een .NL-domeinnaam bevat tussen de 2 en 63 tekens voor .nl. Verder zijn alle letters en cijfers toegestaan en binnen bepaalde grenzen is – (min-teken) ook toegestaan. Dat het aantal mogelijkheden groot is geef ik ook gelijk toe (enkele cijfers staan op http://www.dutchcowboys.nl/online/22118).

    Het gaat mij om de situatie dat de houder niet betaald, dan blijft de relatie tussen de houder en SIDN geldig en mag de deelnemer beperkt maatregelen nemen die goedkoop/te automatiseren zijn. Controleren of alles betaald is voor je een token verstrekt is toegestaan, het token niet verstrekken omdat er nog facturen voor die domeinnaam openstaan mag weer niet. Zo zijn er nog meer beperkingen voor registrars, de hele mix aan beperkingen zorgt ervoor dat ik mij voor kan stellen dat er registrars zijn die alle domeinnamen op eigen naam zetten. Dit vind ik geen goede ontwikkeling (dat dit nog zo vaak gebeurd).

    Is er iemand aanwezig die mogelijkheden weet om dit soort beperkingen te beperken? Of is dit meer iets voor een andere blogpost van Arnoud?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.