Mogen kinderen betalen in sociale games?

farmville-credits.pngVia internetspellen als Farmville en Happy Harvest betalen kinderen soms tientallen euro’s voor zaken als het onderhouden van een digitaal tuintje, las ik bij Adformatie. Hoogleraar Jeugd en Media Patti Valkenburg wil paal en perk stellen aan deze praktijk, onder meer door een vernieuwde Kinder- en Jeugdreclamecode. Deze code bevat -voor zover ik kan zien- geen enkel artikel dat ziet over in-game purchases.

Zou zo’n artikel er moeten komen? Ik denk het wel, hoewel ik niet verder kom dan “dit moet gewoon niet mogen” en dat zal op iets te veel weerstand stuiten bij de gemiddelde socialemediaspelletjesaanbieder.

De huidige juridische grens biedt niet echt soelaas. In mei blogde ik over ongewenst gekochte Facebookcredits door het kind en of de ouders deze aankoop ongedaan kunnen maken.

Minderjarigen mogen dingen kopen die “gebruikelijk” zijn voor hun leeftijd. Een snoepje bij de Jamin is voor een negenjarige gebruikelijk, een nieuwe fiets niet. Voor een 15-jarige is een fiets of dure broek denk ik weer wel gebruikelijk, er zijn er genoeg die dat doen immers. Als de aankoop niet gebruikelijk is, dan kunnen de ouders deze terugdraaien en de winkel moet dat accepteren.

Bij microtransacties zoals veevoer in Farmville ligt het juridisch lastig: je kunt namelijk goed stellen dat elke transactie een aparte aankoop is en dus juridisch een apart contract. En dan kun je het niet terugdraaien: een kind van negen mag best 10 cent uitgeven aan een spelletje. Dat hij dat dan duizend keer doet, tsja dát valt buiten het bereik van dit wetsartikel.

Je kunt natuurlijk verdedigen dat het kind in feite een aankoop van duizend keer 10 cent oftewel 100 euro doet en dát is niet gebruikelijk voor een kind van negen. Maar dan moet je een constructie opvoeren waaruit blijkt dat er één overeenkomst is waarbij die 100 euro in fragmenten van 10 cent wordt besteed. En volgens mij is die er niet. Wel natuurlijk als je een berg credits vooraf koopt, dan is de aanschaf van die credits 100 euro in één keer.

De vervolgvraag is dan of het ‘gebruikelijk’ is dat een kind van negen 100 euro besteedt aan zulke credits. De hoogte van het bedrag is niet doorslaggevend. Als blijkt dat ‘iedereen’ van die leeftijd dit doet, dan is dat al genoeg om het gebruikelijk te noemen. En ik weet niet hoe veel kinderen er op Farmville zitten en credits kopen, maar dat zullen er toch al aardig wat zijn.

Arnoud

44 reacties

  1. De geschiedenis herhaalt zich niet, maar hij rijmt wel met de chatlijnen van de begin negentiger jaren. Je had kinderen van 12 die stiekem een 0900 nummer belden met de vaste huistelefoon, en waarbij de ouders dan de rekening (à honderden euros) achteraf gepresenteerd kregen.

  2. Maar uhm, ik neem aan dat die credits worden betaald met een creditcard… Die heeft een kind niet – of – pappa en mamma lenen die uit aan het kind. En dat is toestemming. En als een kind een creditcard heeft dan lijkt hij me ook handelsbekwaam voor dit soort transacties.

  3. Het argument dat Bram aanhaalt geeft mijn inziens ook meteen de oplossing. Een kind heeft geen mogelijkheid om online betalingen te doen (tenzij deze de creditcard van pa “leent”, en je dus een heel ander probleem hebt).

    De verantwoordelijkheid ligt volgens mij dus ook bij de ouders. Die horen hier op te letten. Het is namelijk nagenoeg onmogelijk om online iemands leeftijd te controleren. Wat mij betreft mag een partij ervan uitgaan als er een creditcard/idealbetaling plaatsvindt de gebruiker oud genoeg is…

  4. Is het voor online aankopen niet ook een probleem dat computers de creditcardgegevens onthouden? Dan keurt de ouder een aankoop van 10 cent goed, en kan het kind daarna voor heel veel geld nog meer kopen. Dan is het natuurlijk ook een zaak van de ouder om dit soort dingen in de gaten te houden, maar software werkt vaak niet mee. Zo laat Apple na een keer de gegevens invoeren een kwartier lang aankopen toe zonder opnieuw ernaar te vragen (en dat is een beperking waar ze trots op zijn, om nog erger te voorkomen).

  5. Zou het niet een oplossing zijn als de wet verbiedt dat minderjarigen schulden aangaan? Elke schuld die toch aangegaan wordt is dan ongeldig, en de schuldeiser moet die zelf betalen.

    Daarmee blijven excessen uit, omdat aanbieders van diensten uit eigenbelang een solide leeftijds-verificatie op zullen zetten, en minderjarigen alleen maar “debet-betalingen” kunnen doen, gefinancierd uit zakgeld en eventueel bijbaantjes.

    Ik ben wel benieuwd of dit op internationaal niveau kan. Kan Nederland tegen een Amerikaanse spelletjes-aanbieder zeggen dat hij kan fluiten naar zijn geld omdat het een minderjarige was die van de dienst gebruik heeft gemaakt?

  6. @Corné: Zou dat het probleem echt oplossen? Die aanbieders gaan dan misschien vooral reclame maken voor het kopen van credits, in plaats van het doen van de in-app purchases.

    En ja, dat kan. Maar als de creditcardmaatschappij of Amerikaanse betalingsprovider het daar niet mee eens is, heb je alsnog een probleem.

  7. @Richard, zelfs een ouder die zijn/haar kinderen intensief controleert kan dat niet 24 uur per dag doen… Ook ouders moeten naar de WC; ouders hebben een beperkt inzicht in wat hun kinderen bij vrienden uitvoeren en bij opvoeden hoort ook de kinderen ruimte geven zodat ze opgroeien tot volwassenen die hun eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen.

    Ik vergelijk de commerciële spellenbakkers met de aanbieders van SMS-diensten, er zit veel kaf onder het koren. Als een spellenmaker (tegen de regels van de creditkaartmaatschappij in) kaartnummers en verificatiecodes opslaat zodat een kind alleen op [OK] hoeft te klikken om een aankoop op opa’s naam te kunnen doen, dan handelt de spellenbakker onverantwoord.

    Mijn stelling: Minderjarigen hebben over het algemeen geen beschikking over een creditkaart, dus het gebruik van een creditkaart door een minderjarige is ongebruikelijk. Spellenmakers zouden derhalve de mogelijkheid om te betalen met een creditkaart moeten blokkeren voor minderjarigen. Een systeem waarbij een bepaald bedrag door een volwassene in een “spelportemonnee” ten behoeve van het kind gestort wordt moet wel kunnen. (Pre-paid is een goede manier om de kosten in de hand te houden en het kind te leren omgaan met geld/credits.)

  8. De oplossing die in de wet zou kunnen komen is dat zonder uitdrukkelijke toestemming van de ouder (online) betalingen niet gedaan mogen worden tot een bepaalde leeftijd na die leeftijd mag 10 euro in de maand als normaal gezien worden. Bedrijven richten hun hogen meer en meer op kinderen en in sommige gevallen kan je dus niet terug vallen op de wet aangezien het als normaal gezien wordt. Ik denk dat kinderen een zeer uitgebreid bescherming moeten krijgen als bedrijven doel bewust kinderen in verleiding brengen om iets te kopen. Het kan niet zijn dat zo bedrijf zich kan verschuilen achter een wet dat het normaal is.

  9. @6, @11 Even binnen de context van een iPhone: je kan geen spellen installeren zonder iTunes wachtwoord. Ik vind het niet teveel gevraagd dat een (kind niet over dat wachtwoord beschikt en een) ouder even na installatie van het spelletje checkt of er in-game purchases mogelijk zijn en zo ja a) het kind instrueert en/of b) waar mogelijk het kinderslot op in-game purchases activeert en/of c) indien a of b niet mogelijk zijn of niet effectief zijn gebleken het spelletje weer verwijdert.

    Met name aan puntje a) schort het mijns inziens nog wel eens. Bij de diverse verhalen over uit-de-hand-gelopen in-game-purchases die ik de laatste maanden heb opgevangen was er één grote gezamenlijke factor: een totale desinteresse vanuit de ouders (totdat de bankrekening slonk, toen was de aandacht er ineens wel).

    bij opvoeden hoort ook de kinderen ruimte geven zodat ze opgroeien tot volwassenen die hun eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen.

    En daar hoort óók bij dat je als ouders wel eens op de blaren moet zitten. En ik vind het dus niet terecht dat je als ouder een ondernemer op de blaren laat zitten die door jouw kind zijn veroorzaakt (mits die ondernemer niet te kwader trouw opereerde).

    Zou het niet een oplossing zijn als de wet verbiedt dat

    De oplossing die in de wet zou kunnen komen
    zouden we niet óók moeten verbieden dat
    Nee, ik denk dat we te veel verbieden in dit land. Mensen hebben hun eigen verantwoordelijkheid. De ‘bad guys’ houden zich toch niet aan de verbods-regeltjes en/of werken eromheen.

  10. @Richard, 13: Ben je het met mij eens dat wanneer een spel (mede) op kinderen gericht is en niet beschikt over een effectief “in-game purchase” slot, dat dan de aanbieder van het spel in gebreke is (en degene is die op de blaren mag zitten.)

    b) Zou Apple niet een globaal creditkaartslot op een iTunes account moeten aanbieden (of gewoon geen kaartinformatie koppelen aan accounts)?

  11. Nee, ik denk dat we te veel verbieden in dit land. Mensen hebben hun eigen verantwoordelijkheid. De ???bad guys??? houden zich toch niet aan de verbods-regeltjes en/of werken eromheen.

    Mee eens, zeker op het grote internationale internet. Mijn voorstel (zie eerdere post) zoekt juist een oplossing in MINDER overheidsbescherming (minder bescherming van de bad guy dus).

    Ik werk nooit met creditcards, maar heb je nog iets als een wachtwoord of PIN-code o.i.d. nodig om daar betalingen mee te doen? Zo ja, dan geef je die toch nooit aan je kinderen? Zo nee, dan lijkt het me een onveilig betaalmiddel.

  12. Corné; Het betalen men een creditkaart op Internet is relatief fraudegevoelig… je hebt aan kaartnummer, vervaldatum en (soms) een “veiligheidscode” (op de kaart gedrukt) genoeg om een transactie te doen. Iemand die je kaart vindt kan op jouw rekening aankopen doen… Of iemand die hetzelfde setje gegevens via een veiligheidslek in een webshops bemachtigt. Sommige sites maken het de kinderen extra makkelijk door de creditkaartvelden vooraf in te vullen… het kind hoeft dan alleen nog maar een bedrag te kiezen en op OK te drukken.

    Betalen in winkels is veiliger… daar hoort de winkelier je handtekening te controleren met de handtekening op de kaart.

  13. @14 het lijkt me onwenselijk wanneer een game creditcard-informatie opslaat zodat er (onder meer) purchases kunnen worden gedaan zonder wachtwoord of invoering van het creditcard-nummer.

    iTunes vereist altijd wachtwoordingave voor purchases en werpt dus wat mij betreft voldoende drempels op. Het laatste waar ik op zou zitten te wachten is dat ze mijn creditcardnummer niet ‘mogen’ koppelen. Ik vind dat handig. Ik wil als ik ’s avonds in bed lig een app op mijn iPad kunnen installeren zonder dat nummer in te typen. Ik wil niet dat het leven mij lastiger wordt vanwege het feit dat andere mensen hun kinderen niet onder controle kunnen/willen houden.

    Apple zou sowieso niets ‘moeten’ doen. Als je er niet mee kan leven dan koop je toch geen Apple device.

  14. Ook ik ben een groot voorstander van het zelf opvoeden van je kroost en vind niet dat we overal maar limieten, beperkingen en controles op hoeven te verplichten. Toch snap ik de situatie goed. Voorbeeld:

    Een collega heeft een iPad en een kind van 5. Kind vraagt of hij de gratis Smurfen app mag installeren. Prima, papa typt wachtwoord in, installeert gratis app, kind kan spelen. Tot na 5 minuten zoonlief ontdekt dat je Smurfberries kunt aanschaffen als je op een knopje drukt! Dat is makkelijk, een hele kruiwagen vol. $99, maar ja, een kind kan nou ook weer niet zo goed lezen en 99 dollar is voor een 5 jarige ongeveer net zo onbegrijpelijk als voor mij de oplossing van de Eurocrisis. Bovendien is net 10 minuten geleden het password ingetikt (om een gratis app te downloaden!), en dus hoeft dat niet nogmaals. Gelukkig was in het geval van mijn collega één kruiwagen vol smurfberries genoeg voor zijn zoon en was Apple bovendien coulant in het terugbetalen.

    Heeft papa nu iets verkeerd gedaan in de opvoeding? Er zijn mensen van mening dat je een 5-jarige niet met een iPad maar met een voetbal moet laten spelen, maar toch twijfel ik of dit gemakkelijk voorkomen had kunnen worden door een stukje opvoeding. Het is niet redelijk dat een klein kind een digitale aanschaf doet die een waarde van 100 keer zijn zakgeld vertegenwoordigt in een spel wat speciaal op kinderen in die leeftijdscategorie gedoeld is.

    1. Heb het zelf meegemaakt met mijn zoon van 12 j. Ooit iets aangekocht met VISA. via mijn account en de ipad niet goed beveiligd via extra instellingen. Het toestel is nieuw en niet goed gekend met alle gevolgen… Ongeoorloofde aankopen via één game t.w.v. 500€ op enkele uren. Dit alles buiten mijn weten om. Na contact met iTunes Belgium via mail…volledig terug betaald. Heel goede service van het bedrijf. Menselijkheid, gezond verstand en respect van zo’n grote multinational naar de klanten toe was hier uitermate op zijn plaats. Waarvoor nog altijd dankbaar. Dit gebeurt waarschijnlijk meer dan jullie denken, totdat je het zelf meemaakt. Als je dan geholpen wordt weet je dat er nog goede mensen bestaan.

  15. Toch snap ik de situatie goed.

    Ik snap die situatie niet goed.

    De omschrijving van de Smurfs app op iTunes begint namelijk als volgt:

    PLEASE NOTE: Smurfs’ Village is free to play, but charges real money for additional in-app content. You may lock out the ability to purchase in-app content by adjusting your device???s settings.
    http://itunes.apple.com/nl/app/smurfs-village/id399648212?mt=8

    Heeft papa nu iets verkeerd gedaan in de opvoeding?
    Niet zozeer in de opvoeding, maar papa kan toch wel lezen?

  16. Wat betekent:

    You may lock out the ability to purchase in-app content by adjusting your device???s settings.
    weet J. Random Smartphoneuser hoe dat moet (en kan hij de consequenties van het wel- of niet doen overzien.)

  17. Dat lijkt me wel en zo niet dan hoop ik niet dat dat op de een of andere manier mijn probleem wordt gemaakt. Of gaan we naar Amerikaanse toestanden toe waarbij we ervanuit moeten gaan dat J. Average Microwave Ovenuser niet weet dat ie z’n hamster er niet in mag drogen? Of de consequenties daarvan niet kan overzien?

  18. Richard, eerlijk gezegd, die tekst zegt mij niets en ik ben “Software Engineer” (en degene die mijn ouders moet adviseren over veilig computergebruik.)

    Dus ik herhaal mijn vragen: * Wat betekent die cryptische zin in de aanprijzing van het spel. * Leg mij eens uit hoe een iPhone gebruiker betreffende instelling wijzigt * En wat zijn de consequenties; kan de aankoopfunctie later weer voor specifieke applicaties aangezet worden?

  19. @Richard #19: Veel gebruikers voelen zich onzeker in het gebruik van een nieuw programma/app. Ze veranderen daarom niet direct allerlei instellingen als ze zojuist iets nieuws geïnstaleerd hebben. Ze zullen een suggestie als ” You may lock out the ability to purchase in-app content by adjusting …” niet direct volgen. En dat is dan jammer, want vijf minuten later zijn ze die waardevolle hint vergeten en de hint komt nooit meer terug. Zo’n hint plaatsen in het begin van een programma zie ik meer als een “juridische rugdekking” dan als een ergonomisch/functioneel doordachte oplossing voor een reëel gebruikersprobleem. Het geeft voornamelijk de helpdesk de mogelijkheid om een klagende klant af te wimpelen met de woorden: “dat stond toch duidelijk op het scherm toen u het programma de eerste keer startte!”.

  20. Het lijkt me logisch dat een Smurfville applicatie-ontwerper geld wil verdienen met zijn programma. Er zit (dus) een verdienmodel op. Papa had in dit geval beter op moeten letten, want dat er een ‘catch’ op het gebruik van zo’n applicatie zit, had ie gewoon moeten weten.

  21. @MathFox ik heb niet de indruk dat je echt niet begrijpt wat er staat en ik speel je vraag/antwoordspelletje dus niet mee.

    @MathFox, @PeterS ik wilde het mijn vorige post al zeggen, doe het nu alsnog. Het valt me op hoeveel mensen zich dom houden als het uitkomt: in-game purchases, kennis van auteursrecht, en hoe slim ze zijn bij zaken als foto’s rippen, copyrights verwijderen, illegale software downloaden en DVD’s kopiëren. Ik kan het beeld wat Peter schetst niet herkennen. Ik kom veel vaker situaties tegen waar meteen na installatie aan veel of alle instellingen is geprutst en waarin een hoop zaken zijn uitgeschakeld.

    Ja, dat is een generalisatie. Maar die dekt wel een flink deel van de ‘slachtoffers’. De werkelijke reden is gebrek aan aandacht voor wat ze aan het doen zijn.

    De betreffende instelling is overigens éénmalig en system-wide. Papa hoeft deze dus maar éénmaal te maken voordat kindje überhaupt de iPad mag vasthouden en dan heeft papa nooit dit ‘probleem’.

  22. Volgens mij is het heel eenvoudig te regelen om te zorgen dat kinderen binnen applicaties kunnen kopen, zonder dat dit financieel complex hoeft te zijn. Vergelijk het met een speelhol met speciale muntjes, waarbij ouders muntjes kopen voor hun kinderen, en die kinderen vervolgens overal kunnen spelen met die muntjes en mogelijk zelfs extra muntjes kunnen winnen of zo. De ouders doen dan een financiele transactie en dat is ook maar 1 transactie. Het kind kan vervolgens doorspelen tot het door de muntjes heen is en moet dan weer aan de ouders nieuwe muntjes vragen. En dan kunnen de ouders bepalen of ze wel of niet genoeg muntjes hebben gehad en dus eventueel weigeren.

    Een dergelijk systeem zie je ook binnen diverse sites, waarbij je eerst een hoeveelheid “spelcash” aanschaft om binnen het spel mee te spelen en vervolgens alleen met dit spelcash kunt betalen. Werkt op zich prima.

    Het enige nadeel is het buitenste betalings-systeem want deze kan niet detecteren of een ouder betaalt voor haar kind, of dat een kind de creditcard van de ouder “leent” om zelf mee te kopen. Dat laatste komt regelmatig voor en dat zou je de ouders kunnen verwijten. Immers, medicijnen laat je ook niet binnen het bereik van je kinderen. Net als rattengif en andere giftige producten. Zo moet je ook je creditcard-gegevens buiten het bereik van je kinderen houden…

    En voor kinderen die op de een of andere manier zelf een geldige betaalpas bezitten? Tja, ik neem aan dat de ouders betrokken waren bij het aanschaffen van die betaalpas en ervoor gezorgd hebben dat er ook de nodige beperkingen op zitten. (Geen bedragen groter dan 20 Euro, niet rood staan, enz.) Maar ook hier de taak van de ouder om het kind financieel te beschermen.

    Op zich is het een goede ervaring voor kinderen indien ze online “geld” kunnen besteden of verdienen, ook al is het alleen maar “gamecash”. Een site als NeoPets is om die reden behoorlijk kind-vriendelijk omdat je geen gamecash hoeft te kopen. Die moet je zelf verdienen door spelletjes te winnen of door te handelen in je eigen winkel of door te ruilen met andere spelers. Zeer goed “lesmateriaal” voor jongeren. (Alleen wel jammer dat NeoPets tegenwoordig ook NeoCash kent, wat je weer via je creditcard kunt aanschaffen voor hele speciale items, maar dit is een optionele uitbreiding.)

  23. @Richard, wanneer jij zegt dat gebruikers “dom” lijken op bepaalde punten, maar “slim” op andere; hoe komt dat? Kan het zijn dat “de industrie” dat graag zo wil houden? (Of gewoon zonder er goed over na te denken bezuinigt op handleidingen.)

    Als ik even mijn “consumenten-belang-pet” opzet en een scheutje cynisme toevoeg: 1. Het maken van een kinderslot op creditkaartaankopen kost geld voor de maker van een spel 2. Zo’n slot is een slechte investering want het reduceert de inkomsten uit het spel. 3. Een op winst belust bedrijf zal zoiets niet doen. 4. Het helder voorlichten over hoe je het systeemslot aanzet is een slechte investering want het reduceert de inkomsten uit het spel. 5. zie 3.

    Een op winst belust bedrijf maakt het voor zichzelf zo makkelijk mogelijk om een creditkaart of bankrekening leeg te trekken, met zo min mogelijk bewuste toestemming van de houder… net genoeg om bij de rechter niet gelijk het lid op de neus te krijgen. </cynisme>

  24. Kan het zijn dat ???de industrie??? dat graag zo wil houden? (Of gewoon zonder er goed over na te denken bezuinigt op handleidingen.)
    • Ik zeg niet “dom lijken” ik zeg “zich dom houden”.

    • Daarnaast: hoezo “bezuinigt op handleidingen” ? Check your facts… http://manuals.info.apple.com/enUS/ipad2userguide.pdf pagina 198, hoofdstuk Settings, paragraaf General, paragraaf Restictions:

      Restrict purchases within apps: Turn off In-App Purchases. When enabled, this feature allows you to purchase additional content or features within apps downloaded from the App Store.

    1. Het maken van een kinderslot op creditkaartaankopen kost geld voor de maker van een spel

    Neen, is onderdeel van de iPhone / iPad API en wordt door het OS verzorgd voor de applicaties.

    4. Het helder voorlichten over hoe je het systeemslot aanzet is een slechte investering want het reduceert de inkomsten uit het spel.

    voor zover mij bekend heeft Apple alle in-game aankopen waarover wordt gereclameerd, gerestitueerd. De kosten van de afhandeling en administratie daaromtrent zijn volgens mijn inschatting aanzienlijk en daarmee is er geen business case. Daarnaast is er een tussenpartij, de creditcard-maatschappij, die ook geen zin heeft in gezanik, en die leveranciers die het te bont maken zal weren.

  25. @Richard: Ik vind Apple niet representatief voor de branche. Apple heeft (m.i. terecht) de naam betere kwaliteit te leveren dan gebruikelijk in de branche.

    1. Het maken van een kinderslot op creditkaartaankopen kost geld voor de maker van een spel
    Neen, is onderdeel van de iPhone / iPad API en wordt door het OS verzorgd voor de applicaties.
    Mijn argument is dat, als het aan de spellenbakker ligt, zo’n slot niet in het spel zal komen. (Tenzij er druk van een andere partij (de overheid) komt.) Dat Apple een ander type slot biedt is haar (kwaliteits-) keuze… en een methode om een heleboel gezeur te voorkomen.

    En een systeem-breed slot op aankopen is iets anders dan een per-applicatie slot. Stel je voor dat er ook een navigatieapplicatie op de iPhone staat waar je betaalt voor de actuele fileinformatie… Dan blijft de gebruiker die optie aan en uit zetten. (Dat is het gevolg van een systeem-breed slot. Een “whitelist” voor applicaties die inkopen mogen doen is voor de gebruiker handiger.)

  26. “Ik denk het wel, hoewel ik niet verder kom dan ???dit moet gewoon niet mogen???

    Weet je wat ook gewoon niet zou mogen? Dat mensen een foto gebruiken zonder te betalen en vervolgens alleen de kosten van de foto dienen te vergoeden, niks voor extra werk, ontbreken naamsvermelding, inbreuk enz.

    En meten met twee maten, dat zou ook gewoon niet mogen 🙂

  27. En een systeem-breed slot op aankopen is iets anders dan een per-applicatie slot.
    Tja, dat is zo’n “damned if you do, damned if you don’t” discussie. Een per-applicatie slot leidt tot huilenbalken dat het te ingewikkeld is, een systeembreed slot leidt tot geklaag dat het niet fijnmazig genoeg is (en beide bieden tot geklaag dat het niet duidelijk is). Desalniettemin zou ik een systeembreed slot het handigst vinden om de aanschaf van virtuele rommel door kinderen te voorkomen, anders moet je steeds 34 apps blokkeren voordat je die iPad uit handen geeft (alsof je dat moment zou kunnen kiezen).

    Inderdaad, Apple doet het beter dan de rest van de branche. Desalniettemin hoor ik zeer regelmatig de anekdote uit post #18 en die Smurfs app staat niet voor niets bovenaan in de app store in de ranglijst “meest opgebracht”. Go figure…

  28. Even buiten de juridische discussie heb ik een tip voor ouders die hier meelezen of mensen die ouders kennen die met deze vraag worstelen. Ik ben niet van mening dat deze twee opties de meeste ideale zijn, maar in de huidige situatie wel het overwegen waard.

    Als je je kind wel deze spellen wil laten gebruiken, maar dat hij/zij ook met geld kan leren omgaan, zou je op 3vcash.nl een VISA-nummer kunnen aanvragen en deze aan de iPad koppelen. Het kind kan dan nog wel aankopen doen, maar zodra het tegoed op is, is het ook afgelopen. Let er wel op dat je een toeslag betaalt bij de aanschaf van zo’n VISA-nummer.

    Een ander alternatief is een prepaid credit card, zoals de MediusCard. Hier zit een (niet al te zuinige) jaarlijkse vergoeding aan vast, maar ook hier geldt dat je niet meer kunt uitgeven dan je er vooraf aan tegoed op plaatst.

  29. Mijn vrouw en ik hebben beiden iPhones en iPads. Op die apparaten is iTunes geïnstalleerd. Ook staan er enkele spelletjes op zoals Tap Zoo. Deze spelletjes zijn gericht op kinderen en misbruiken typische kenmerken van de kinderpsyche. Kijk eens wat een schattig hondje… wil je zes weken wachten of wil je ‘m direct kopen voor 10 sterren? Je wilt ‘m direct kopen? Mooi, maar je hebt maar 2 sterren. Klik hier om extra sterren te kopen. Nu! Honderd sterren voor maar ??? 6,99 en dat is 25% extra GRATIS! Dit allemaal in het Engels nota bene, een taal die mijn kinderen van 6 en 9 niet machtig zijn. Om te voorkomen dat zij in de verleiding gebracht worden, hebben we de afspraak dat aankopen uitsluitend door mijn vrouw of mij mogen worden gedaan. Dat is heel lang goed gegaan. Tot gisteren. Mijn vrouw kocht iets kleins uit Store en legde haar telefoon weg. Mijn zoontje pakte de telefoon van tafel en kocht voor zo’n ??? 640 aan credits voor zo’n spelletje. Geloof me, daar zitten virtuele diertjes bij van ??? 40 per stuk. Bent u er nog? ??? 40 voor een paar pixels op je telefoonschermpje. Misdadig en m.i. gericht om te profiteren van kinderen die de schade niet kunnen inschatten. Geen enkele ouder zou zijn kind toestaan dergelijke betalingen te doen. Bovendien is er niets dat mijn zoon heeft duidelijk gemaakt dat hij veel geld uitgaf. Een druk op het scherm en er staan weer 100 sterren op het scherm! Gelukkig lette Visa goed op en bedacht dat het nooit de bedoeling kan zijn dat iemand zo’n tachtig aankopen doet in zo’n korte tijd. Kaart geblokkeerd, rekening opgeheven. Niks betaald, maar iTunes komt me nog wel achterna. We zullen zien; ik ben bereid juridisch de grenzen op te zoeken. Dit heeft niets met opvoeding te maken.

  30. @18 Ik ben blij te lezen dat Apple soepel heeft gereageerd. Dat schept hoop. Mijn zoon van 15jr heeft maanden geleden een spel bij Apple iTunes aangeschaft met mijn credit card. Sindsdien heeft hij daar een account dat aan mijn creditcard gekoppeld is. Tot nu toe kocht hij af en toe een App en rekende dit met mij af; geen probleem. Maar wat gebeurde er afgelopen vrijdag: ik kreeg een melding van de ING afd creditcardfraude dat ik een verdachte hoeveelheid afschrijvingen kreeg van Apple iTunes. Dit liep binnen 24 uur op tot ???515. Navraag bij bij mijn zoon leerde mij dat hij zijn account ter beschikking had gesteld aan zijn neefje van 9 jaar, die in het Smurfenspelletje allerlei aankopen was gaan doen. Hij heeft eindeloos op de OK knop zitten drukken. Ik vind het niet acceptabel dat deze mogelijkheid binnen kinderspelletjes bestaat. Het zou een hoop ellende bij ouders voorkomen als hier iets aan gedaan zou worden.

  31. Ik vind het erg fijn dat er zoveel mensen zijn die alles denken te weten over het opvoeden van kinderen. En dat er zoveel ouders zijn die tot in detail de kleine lettertjes in de voorwaarden van ieder spel lezen! Ik heb een gezin met 4 kids, en dat schiet er helaas dus wel eens een keertje bij in. En ja inderdaad ,door schade en schande word men wijzer. Een praktische tip is: Bel de maatschappij waarbij je een creditcard hebt en vraag of zij een waarschuwing kunnen geven middels een sms op je telefoon, zodat je weet dat er uitgaven zijn gedaan met je creditcard. Uiteraard nadat je de funktie van in-app aankopen hebt uitgezet. Ik ben me er nu in aan het verdiepen, nadat ik er gisteren achter kwam dat mijn dochter van 9 voor 450€ aan zgn “gems” had “gekocht” bij een spel dat heet Home Design. Dit is voor mij de eerste keer dat ik met zoiets te maken heb. Dus voor degene die nog praktische tips hierin hebben, graag!

      • Deel nooit je creditcard gegevens met je kinderen!
      • Laat je creditcard gegevens niet zomaar gekoppeld zijn aan online accounts voor “gemakkelijke” online betalingen.
      • Bewaar de gegevens van je creditcard op een geheime plek.
      • Vermijd online spellen waar je voor moet betalen.
      • Gebruik liever iDeal of PayPal om online betalingen te doen.
      • Leer je kinderen om te gaan met geld, b.v. door ze zakgeld te geven en eventueel te laten “werken” voor extra zakgeld.
      • Praat met je kinderen over de sites die zij graag bezoeken en kijk af en toe met hen mee.

      Jonge kinderen zijn geneigd om problemen op de meest simpele manier op te lossen dus als ze b.v. gems moeten kopen dan gaan ze op zoek naar een willekeurig betaalmiddel. Als om een creditcard wordt gevraagd dan gaan ze zoeken naar jouw creditcard. Als ze deze niet kunnen vinden gaan ze mogelijk op zoek naar een andere manier om die gems te kunnen kopen. Dat kan mogelijk resulteren in creditcard-fraude indien je kind toevallig op Internet de creditcard gegevens van iemand anders weet te vinden. B.v de creditcard gegevens van de ouders van een vriendje… Goed oppassen dus! En zeer goed voorlichten.

      Kinderen moet je op jonge leeftijd al leren omgaan met geld, en de beste manier is door hen zakgeld te geven. Niet te veel, want dan worden ze verwend. Geef eventueel een aanvulling op hun zakgeld indien ze aan bepaalde voorwaarden voldoen. Om maar eens wat te noemen: een wekelijkse controle van hun kamer om te zien of deze netjes is opgeruimd levert een bonus op. Een goed rapport van school levert ook een bonus op. Meehelpen met afwassen, stofzuigen en de vuilnis buitenzetten levert ook een bonus op. En wees niet te beroerd om ook “boetes” uit te delen, bijvoorbeeld als ze hebben gevochten, of schelden, troep maken en niet opruimen of te laat thuiskomen. Zorg ervoor dat ze bepaalde zaken van hun eigen zakgeld moeten betalen. Denk aan een abonnement voor mobiele telefoon en luxe artikelen zoals merkkleding en merkschoenen. Als het om hoge bedragen gaat kun je deze zaken ook geven maar beter is het om ze toch een klein deel te laten meebetalen. Geef ze een spaarrekening waar b.v. een kwart van hun zakgeld naartoe gaat, wat ze kunnen opnemen als ze een keer een dure uitgave willen doen. Willen ze een X-Box? Prima, ga maar sparen! Kind betaalt de helft, jij de andere helft. Lijkt mij een prima deal en leert het kind de waarde van sparen.

      Met iDeal en PayPal kun je sowieso veiliger betalen dan met een creditcard. Voor creditcard betalingen hoef je alleen het nummer, de einde geldigheidsdatum, de beveiligingscode en de naam te weten van de eigenaar en je kunt er al mee betalen. Met iDeal moet je inloggen en vaak ook een TAN code invoeren die je met een speciaal apparaat, een SMS-bericht of via een TAN lijst moet hebben. Voor PayPal heb je een accountnaam en wachtwoord nodig, wat minder veilig is dan iDeal maar desondanks veiliger dan een creditcard. PayPal kun je koppelen aan je bankrekening en aan je creditcard en je krijgt een email bevestiging van iedere betaling die je hebt gedaan, waardoor je betalingen door je kinderen weer snel kunt terugdraaien. Bij creditcardbetalingen krijg je vaak veel later een bericht van gedane betalingen.

      Bedenk verder dat als kinderen aankopen doen met jouw (of die van iemand anders) creditcard, dit gezien kan worden als creditcard-fraude dat door jouw kinderen wordt gepleegd. Dit is in principe een misdaad waar zeker bij (oudere) tieners juridische gevolgen aan zullen zitten. Kinderen beneden de 12 zijn nog relatief veilig maar verwacht wel dat er onderzoek gedaan zal worden naar de gezins-situatie als je de creditcard maatschappij vertelt dat de betaling teruggedraaid moet worden omdat je kind per ongeluk een aanschaf online heeft gepleegd. Creditcard maatschappijen zullen niet al te blij zijn met dat soort zaken dus je krijgt dan het een en ander om uit te leggen. Toch is je kind dusdanig minderjarig dat het deze aankoop niet zelfstandig had mogen doen waardoor Home Design dus pech heeft. Ze hadden geen gems aan jouw kind mogen verkopen. Mocht je zelf ook dat spel meespelen dan wordt het lastiger, omdat Home Design dan kan beweren dat niet jouw kind maar jijzelf die aankoop hebt gedaan en er nu weer vanaf wil. Hoe dan ook, het is tijd om een einde te maken aan je accounts bij Home Design, nadat je je geld hebt teruggekregen. Waarom? Omdat je kind daar dan niet nogmaals de fout in kan gaan!

      Bespreek ook met je kind welke sites ze nog meer bezoekt en onderzoek of die sites ook met creditcard betalingen werken. Zo ja, praat dan met je kind daarover en overweeg om die sites te blokkeren voor je kind.

      Als je kind een eigen inlog-account heeft op je computer, degradeer dan de rechten van je kind naar “gebruiker” zodat de geen “administrator” rechten meer heeft en dus niet zomaar van alles kan installeren. Als je kind geen eigen account heeft, maak dan een nieuwe gebruikers-account aan en wijzig je eigen wachtwoord zonder deze te delen met je kind.

      1. Dank je voor de vele goede tips. Inmiddels heb ik met Apple gebeld en weet ik waar ik mijn probleem kan melden. Weet ik ook op welke wijze ik de instellingen op mijn Iphone en Ipad beter kan beveiligen, zodat er niet alleen een wachtwoord nodig is om aankopen te doen via mijn creditcard gegevens die geregistreerd staan bij de i-tunes en App Store. Wat ik vooral zou willen is dat andere ouders hier hun voordeel bij doen en verder wens ik op geen enkele manier belerend te zijn naar andere ouders. Ik ga er vanuit dat iedereen met de beste bedoelingen zijn kind opvoed. Dat is ook niet de issue. Ik ben bijzonder vriendelijk te woord gestaan door een medewerker van Apple support!

        1. De meeste bedrijven zullen veel begrip tonen voor dit soort situaties, en beseffen tegenwoordig ook steeds beter dat zij zelf schuldig zijn omdat ze niet hebben gecontroleerd of de koper wel gerechtigd was om te kopen. Het is een risico dat internet-bedrijven nu eenmaal hebben en moeten incalculeren. Desondanks zullen er toch altijd bedrijven zijn die -tegen de wet in- alsnog hun zin proberen door te drijven. Die zijn het meest vervelende en om problemen met dit soort bedrijven te voorkomen zou iedere ouder zich goed moeten informeren over het Internet voordat ze hun kinderen toelaten op het Internet.

          Apple zelf heeft in het verleden wel eens dwars gelegen met vergelijkbare kwesties en is daarvoor vrij hard aangepakt, zodat hun personeel nu beter rekening houdt met dit soort zaken.

  32. Ik heb nu een kind van 8 jaar dat credits gekocht heeft op 1 dag 7 x € 99.99 en dit voor een spel van de angry birds terwijl ik er een beveiliging op heb zitten dmv een wachtwoord. Kan ik hier iets mee? Heb dus nu € 715 moeten betalen want dit wordt automatisch van mijn creditcard afgeschreven. Ik heb een abn amro creditcard dus er staat nooit een uitstaand saldo omdat het steeds eind van de maand afgeschreven wordt van mijn rekening. wat zou ik hiermee kunnen doen?

    1. Kinderen en wachtwoorden :-/ , mijn neefje is er ook goed in. Keek op een afstandje mee en kende vervolgens het windows wachtwoord van mijn broer! Daar kwam hij achter toen ouders van andere schoolkinderen hem erop attent maakte dat hij op school wachtwoorden doorgaf (5 jaar oud toen!) en die waren correct! Nu moet hij dus uit het zicht van het toetsenbord zijn als mijn broer zijn wachtwoord invoert.

      Ik zou sowieso bij Apple/Google melden dat deze aankoop zonder toestemming door een minder jarige is gedaan en een transactie van €99.99 is niet gebruikelijk voor een 8-jarige. (zo als jij het schrijft zit je in ieder geval niet in de situatie die Arnoud beschrijft van 100-den kleine transacties, dat moet het makkelijker voor je maken).

      Als het om de playstore gaat, kijk even hier: https://support.google.com/googleplay/answer/2851610?hl=nl

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.