De geschiedenis van Digital Rights Management

drm-kop-halfvol-leeg-digitaal-vergiet.jpgOp opensource.com vond ik (via) een mooi overzicht van gefaalde DRM systemen, van Realnetworks/Rhapsody tot Apple, Microsoft PlaysForSure en Nokia. Aanleiding was de aankondiging van Rhapsody dat iedereen voor 7 november zijn DRM-beveiligde muziek moet omzetten naar een ander formaat, omdat anders ze niet meer af te spelen zijn op die datum.

Het artikel laat de geschiedenis van DRM beginnen in 1998, toen de Digital Millennium Copyright Act werd aangenomen en het omzeilen of kraken van DRM verboden werd. Het idee van DRM is eigenlijk nog ouder dan dat, en niet alleen omdat de DMCA afkomstig is uit het WIPO Auteursrechtenverdrag uit 1996. In datzelfde jaar publiceerde Mark Stefik van Parc de paper Letting loose the light (PDF, 2,5MB) waarin hij het idee beschreef waar DRM op gebaseerd is. (Stefik was later oprichter van Intertrust, een firma die DRM technologie ontwikkelde. Intertrust werd in 2002 gekocht door Philips en ja ik werkte daar toen.)

Stefiks artikel was een reactie op John Perry Barlow die schreef dat door het eenvoudig en perfect kopiëren dat het internet mogelijk maakt, het idee van auteursrecht ondergraven wordt. Auteursrecht is gebaseerd op de aanname dat je werken per stuk kunt verkopen, en zo kunt afrekenen per stuk ook. Het elegante van dit systeem is dat het geen kwaliteitstoets nodig heeft, in tegenstelling tot systemen waarbij de overheid subsidie geeft aan bepaalde kunstenaars (wie kies je? welke werken koop je aan?) of waarbij je als maker een mecenas moet zoeken die je werk hopelijk leuk genoeg geeft. Met het auteursrecht in deze vorm beslist de markt. Als veel mensen je werk kopen, dan verdien je veel geld. Maak je werk waar niemand op zit te wachten, dan krijg je geen inkomsten en dan moet je maar wat anders gaan doen. Zo ontstaat er een markt voor werken waar iedere auteur/maker zich op kan begeven en via zijn auteursrecht kan proberen zijn of haar boterham te verdienen.

Die aanname komt echter flink onder druk wanneer iedereen onbeperkt kan kopiëren zonder enige kwaliteitsverlies. Je kunt werken wel “bottelen” zoals Barlow het noemt, maar alles loopt meteen weg door het elektronisch vergiet. Stefiks idee was dan ook om de onbeperkte waterval die het internet is, weer om te zetten in een grote verzameling flessen. Hij introduceerde daarvoor het concept van “trusted systems”, systemen die de regels gezet door auteursrechthebbenden netjes naleven en weigeren acties uit te voeren die niet gelicentieerd zijn. Met zulke systemen zou de elektronische handel in flessen, pardon werken op gang moeten komen. Je hoeft als auteur niet meer bang te zijn dat je werk wordt gekopieerd, en daarmee zou je de markt moeten willen betreden.

Het systeem werd ook wel superdistributie genoemd, want distributie en beschikbaarstellen stond centraal. Iedereen mocht werk kopiëren, graag zelfs. Alleen: wie het werk wilde gebruiken, moest gaan betalen. Stefik introduceerde daarvoor het concept van een rechtenbeschrijving, waarin de rechten zouden worden vastgelegd die je voor een werk kon kopen. Daarmee is in theorie een heel flexibel model mogelijk. Wil je heel weinig, bijvoorbeeld één keer kijken, dan betaal je weinig en het rechtensysteem zorgt ervoor dat je ook niet meer kunt dan dat. Wil je veel, bijvoorbeeld onbeperkt kijken én delen met vrienden, dan betaal je meer en dan wordt dat ook allemaal mogelijk. Wettelijke uitzonderingen zoals citaatrecht zouden kunnen worden voorgeprogrammeerd binnen zekere grenzen.

Helaas bleek de praktijk weerbarstig: de industrie zag dit model en paste het toe als “u mag heel weinig én u betaalt heel veel”. Geen enkel DRM-systeem op de markt heeft ooit de consument écht de mogelijkheid geboden flexibel rechten te kopen, of zelfs maar om meer te kopen dan een tijdelijk gebruiksrecht voor een lageresolutieversie op de PC.

time-magazine-napster.jpgIn 1999 werd Napster opgericht. Deze bestandsdeeldienst had een goede positie om een DRM-achtige oplossing te introduceren. Haar centrale server maakte het mogelijk om alle uitwisseling in de gaten te houden, en dan af te rekenen en/of beperkingen te introduceren à la het systeem van Stefik. De muziekindustrie zag Napster echter als niets meer dan piraterij en procedeerde de club kapot.

In Nederland speelde iets later ongeveer hetzelfde bij Kazaa. Dit bedrijf was ook in de gelegenheid om te monitoren wat mensen up- en downloadden, en was bereid daar een vergoeding over af te dragen aan Buma/Stemra. Dit werd echter op het laatste moment onmogelijk gemaakt doordat Kazaa in de VS werd aangeklaagd. Juridische stappen tegen B/S leidden wel tot een Hoge Raad-arrest dat de software legaal was maar niet tot een gelegaliseerde uitwisselingsdienst.

Daarmee was eigenlijk de kans voor DRM binnen bestandsuitwisseling (filesharing) wel verkeken. Ontwikkelaars van nieuwe systemen richtten zich op het niet-aanpakbaar maken, bijvoorbeeld door centrale servers te dumpen zodat geen partij meer aan te klagen was. De Pirate Bay zette daarbij de toon. In reactie daarop begon de industrie steeds verder om zich heen te slaan en partijen aan te pakken die op indirecte wijze bij inbreuk betrokken waren. Bij ons heeft stichting Brein de afgelopen vijf, zes jaar een heel raamwerk van rechtspraak opgetuigd rond partijen die hyperlinks of andere informatie aanboden naar illegaal uitwisselen, en men is van plan ook door te pakken naar betaalsystemen en internetproviders. Ondertussen wordt elk DRM- en encryptiesysteem gekraakt zodra het op de markt komt. Dat is een wapenwedloop die onmogelijk tot een zinnige oplossing kan leiden.

Nieuwe systemen waarbij mensen een eerlijke prijs betalen voor een redelijke set mogelijkheden zie ik echter niet meer ontstaan. Sterker nog, de trend is juist om DRM te dumpen. Deze trend werd ingezet door Steve Jobs, die op geheel eigen wijze de muziekindustrie min of meer dwong te accepteren dat hij DRM-vrije muziek kon verkopen via iTunes. Sindsdien is muziek steeds vaker DRM-vrij te koop, hoewel vaker wel duurder en tegen slechtere kwaliteit maar dat zou een kwestie van tijd moeten zijn.

drm-verwijderen.pngVoor films blijft de industrie vasthouden aan DRM, en wel in het model “u mag niets en betaalt de hoofdprijs”. Want ja, eigenlijk moet er nog een paar jaar verdiend worden aan Blu-Ray voordat het verkoopkanaal “internet” aangeboord kan worden. De industrie gaat namelijk uit van het idee “iedereen moet betalen, voor elk gebruik” en wil maximaal verdienen uit elk kanaal. Het meest extreme voorbeeld is de Disneykluis: Disneyfilms komen slechts ééns per generatie uit, zodat iedereen ze weer opnieuw gaat kopen.

En dat is de tragiek van het systeem: het had zo mooi kunnen zijn, superdistributie en betalen per gebruik. Maar DRM is alleen ingezet als antipiraterijsysteem en voor het maximaal uitpersen van de consument. Daarmee is ieder draagvlak voor het systeem weggenomen.

Hoe het dan wel moet? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Het lijkt me te laat om nu nog een vriendelijk en bruikbaar DRM systeem te introduceren zoals Stefik dat voor ogen had. De kampen zijn te verhard – de discussie gaat nu zo ongeveer over de vraag of elektriciteitsmaatschappijen aansprakelijk zijn voor inbreuk gepleegd door hun afnemers, niet over hoe we filmverkoop via internet gaan stimuleren. En ook de politiek lijkt alleen nog te focusseren op het idee dat piraterij moet worden gestopt zodat magischerwijs er ineens een groot legaal aanbod gaat komen.

Ik blijf terugkomen bij het idee van verplichte licenties: sta toe dat iedereen werk kopieert maar verplicht winstafdracht aan rechthebbenden. En nee, ook dat systeem is niet perfect. Maar wie wat beters weet, mag het zeggen.

Arnoud<br/> Foto: Michael Vroegop, Flickr, CC-BY 2.0

19 reacties

  1. Ik las gisteren dat SABAM (de Belgische Auteursmaatschappij) de ISP’s gaat vragen om een vergoeding van 3,4% van de abonnementsprijs te betalen voor de auteursrechtelijk beschermde werken die ze via hun netwerken op het internet beschikbaar stellen. “De aldus verleende vergunning betekent in geen geval een legalisering van al wat op internet gebeurt. De licentie is alleen bedoeld om de mededeling aan het publiek door de internetproviders te legaliseren en staat los van alle andere activiteiten, zoals gratis of tegen betaling uploaden, downloaden of streamen”, zegt Sabam. En o ja, SABAM hoopt dat de ISP’s deze deze toeslag niet doorberekenen aan de klanten… Zie hier het volledige persbericht

  2. Spotify is een van de eerste private winstgevende modellen voor muziek. Zie ook het aantal klanten dat die dienst in ruim een jaar heeft opgebouwd. Mensen willen wel betalen. Jammer dat sommige artiesten (Metallica, Bob Dylan) dat niet inzien, maar die zitten al ruim een decennium aan de verkeerde kant van de digitale streep.

    Voor videos zou HBO een van de eerste kunnen zijn die een werkbaar model uitbrengt. Zij hebben eigenschap van content plus ervaring met nieuwe methodes van uitrollen in een bedrijf.

    De nieuwste verliezers zijn de uitgevers en boekhandels. Ook daar vragen ze een in klantperceptie te hoge prijs voor een download. (Zelfde prijs als een papieren boek? Je brengt toch je eigen techniek mee?) Dan download je toch gewoon 10.000 titels uit de Nederlandse literatuur ineens? Leesstof voor een leven.

  3. Ik heb dit vaker geroepen:

    Als het het doel van de overheid is om de bevolking (algemeen) toegang te geven tot culturele werken, dan vraag ik mij af hoe het auteursrecht, een absoluut recht van de makers om verspreiding van hun werken te beperken, daarin past.
    Ik vind de “Disney kluis” wel een goed voorbeeld hoe de grote uitgevers nu de markt manipuleren. En de topbands die niet meer dan een nieuwe CD per jaar moeten produceren, zodat de fans bereid blijven om de nacht voor de deur van de platenzaak door te brengen om de eerste te zijn die de CD kan kopen…

    Ja, een systeem van verplichte licenties kan helpen; het verkorten van de duur van het auteursrecht zou ook een belangrijk verschil maken. P.S. Ik koop alleen DRM beschermde werken waar het DRM systeem van gekraakt is.

  4. @ Willem: Nou heb ik begrepen dat artiesten bij Spotify een extreem laag bedrag krijgen (als in een paar cent per album) en het grootste deel van de opbrengst naar de aandeelhouders van Spotify (veelal muziekmaatschappijen) gaat. Daardoor zijn er al artiesten die nieuwe muziek niet meer uitbrengen op Spotify (die dat voorheen nog wel deden).

  5. DRM ken ik nog van een der eerste spelletjes die ik op mijn PC vroeger speelde. Ik had een mooie PC met MS-DOS 3.3 erop maar het betreffende spel op 5.25 floppy was een speciale bootdisk met eigen besturingsformaat en afwijkende formattering van de schijf zodat een normale DOS PC deze niet kon lezen. Dus wilde je het spelletje spelen dan rebooten met disk in de floppy. Spel opslaan? Vergeet het maar! Dergelijke bescherming is tegenwoordig echter kansloos. Er zijn maar weinig mensen die hun PC opnieuw opstarten met een aparte bootdisk, alleen maar om een spelletje te spelen. En schijven met afwijkende indeling kunnen tegenwoordig ook heel makkelijk uitgelezen worden. Dergelijke software zal dan ook razendsnel in een speciale emulator worden opgenomen zodat je het gewoon kunt kopieren en spelen waar en wanneer je maar wilt. En dit is gewoon het grootste probleem met DRM: het is altijd maar weer een tijdelijke oplossing want de techniek wordt gewoon beter waardoor het DRM systeem weer gebroken wordt en een nieuwe oplossing moet komen. Het grootste probleem is verder dat de klant uiteindelijk betaalt voor het ontwikkelen van al die DRM systemen, terwijl het voor de klant helemaal geen voordeel met zich meebrengt. Je betaalt er gewoon voor om minder rechten te hebben! Logisch dus dat piraterij zo populair is en zal blijven.

    Wat je tegenwoordig verder ziet is dat DRM onderdeel gaat worden van diverse besturings-systemen. Apple met zijn Apple store, Android met zijn Google/Android store, en nog even Microsoft met hun Microsoft store. Hierdoor kan het besturings-systeem uiteindelijk zelfstandig bepalen of bepaalde software wel of niet op de computer/laptop/tablet/mobiel thuis hoort. Dit scheelt ontwikkelaars het nodige werk zodat ze betere kwaliteit software kunnen opleveren en het levert deze grote bedrijven extra winst op aangezien aankopen van software nu via hun winkels gaat en zij zo dus provisie opstrijken. (In het geval van Apple zelfs belachelijk veel!) Zo krijgen de bedrijven achter deze winkels een veel grotere macht over wat er binnen hun besturings-systemen wel en niet gebruikt kan worden. En hoewel veel mensen dan mogelijk gaan jailbreaken of overstappen op Linux zal het merendeel van de gebruikers dit minder boeiend vinden omdat het betreffende besturings-systeem hen geeft wat zij willen. Het lijkt zelfs wel een soort kartel-vorming!

  6. @5: “Nou heb ik begrepen dat artiesten bij Spotify een extreem laag bedrag krijgen (als in een paar cent per album) en het grootste deel van de opbrengst naar de aandeelhouders van Spotify (veelal muziekmaatschappijen) gaat.”

    Is dat niet het hele probleem van de muziek industrie beknopt samengevat? De labels hebben decennia lang het grootste deel van de winst kunnen pakken omdat ze de distributie markt in handen hadden. Als onafhankelijk artiest kreeg je je muziek niet aan de man.

    Nu is er het internet en zijn ze die leverage gewoon kwijt, toch zie je veel artiesten nog bij de labels blijven en weinig alternatieven ontstaan. Dat zal voornamelijk zijn omdat een alternatief dat artiesten wel redelijk laat medelen in de opbrengsten genoeg massa zal moeten hebben en dus bij de start een aanbod moet kunnen bieden. Helaas hebben de labels in het verleden dusdanige contracten ‘afgedwongen’ dat een artiest die bij ze weg wil vaak niet zijn hele repetoir mee kan nemen. Auteursrechten zijn vaak overgedragen aan de labels.

    Wil je een gezonde moderne muziekmarkt hebben, dan is het gewoon nodig dat artiesten hun rechten behouden en mee kunnen nemen. Zie hier het kip en het ei probleem.

    En zonder een goed alternatief zie ik piraterij niet afnemen.

  7. @Elroy

    “Is dat niet het hele probleem van de muziek industrie beknopt samengevat? De labels hebben decennia lang het grootste deel van de winst kunnen pakken omdat ze de distributie markt in handen hadden. Als onafhankelijk artiest kreeg je je muziek niet aan de man.”

    Ik heb begrepen dat een artiest van de verkoop van een fysieke cd toch nog aanmerkelijk meer over houdt (en misschien bij bijv. ITunes ook wel) dan bij Spotify. Dus bij Spotify is het nog wat erger dan normaal. Maar ik ben het in principe met je eens.

  8. De uitstekende samenvatting leidt mijns inziens tot de conclusie dat het auteursrecht moet worden aangepast. Het doel van het auteursrecht, bescherming werken, wordt immers nauwelijks bereikt. Een eerste stap zou inderdaad kunnen zijn het recht te beperken tot bijvoorbeeld maximaal vijf jaar.

  9. Ik spreek nu vanuit het oogpunt van de consument, ter voorkoming van verwarring.

    Ik ben het met bovenstaande mensen eens, dat de termijnen gewoon te lang zijn. Als Bambi van disney ondertussen in het public domain was beland, zou een dienst als Disney_Fault (jaja, leuke woordgrap) meteen falen.

    Dat een artiest moet verdienen, of zelfs rijk worden, dat staat natuurlijk niet ter discussie. Maar dat zelfs de erfgenamen tot 70 jaar na de dood kunnen plukken.. Sorry, ga toch werken voor je geld!

    Daar staat bovendien nog eens de slechte kwaliteit voor de klant tegenover.

    Voorbeeld: He leuk: ik wil een film kijken waar ik zin in heb, voorbeeld Terminator.

    Illegale download: Gratis + na download kan ik hem op CD branden en kijken maar.

    Legaal gekocht: Niet gratis + na de disc geladen te hebben krijg ik eerst onzin naar mijn hoofd waar ik niet op zit te wachten (filmpje brein, filmpje reclame, daarna nog diverse andere shit) en daarna pas het menu.

    Bovendien zijn de legale DVD’s vaak gelimiteerd, ik kan daar niet mee doen wat ik wil (muziek ff kopieren naar mijn speler voor onderweg… nu redelijk geaccepteerd, maar vroeger wilde dat nog wel eens een mission impossible zijn)!

    Bovendien zet de media-drager ook al geen meerwaarde meer. Ik kocht meestal Computer-spellen vanwege de meerwaarde t.o.v. downloaden. Het uitgebreide handboekje, soms zelfs een leuke poster en achtergrond verhaal die soms een boek dik was! (Starcraft en SC-Broodwars ftw!). Het zelfde gold voor films. de 3-delige “lord of the rings” extended version heeft gewoon een mooie box + goed handboek. De gedownloade shit heeft dat niet. tegenwoordig mag je blij zijn als je een reclame-a5je over andere films aan de binnenzijde van je dvd-hoes treft.

    Ik ben als consument dus zeer goed bereid te betalen maar: A) niet de hoofdprijs voor slechte kwaliteit B) niet meer dan 2x (en dat is al 1x te veel) voor hetzelfde materiaal C) zeker niet met licensie/leen/hoe-je-het-wil-noemen ipv hard “kopen”

    Kortom! er is gewoon wat mis met de industrie. Veel betalen, toch kut. Trap na.

    Kijk maar eens naar self-made stars als “adele” en justin bieber. Die zijn al zowat miljonair in 1 jaar. Moeten die nou nog werkelijk 70 jaar na hun dood beschermd worden tegen kopieren? ik hoop toch van niet, want dan kunnen ze wel heel slecht met geld omgaan.

    Deze grap zegt ook veel: http://thenextweb.com/files/2010/02/piratedvd.jpg

    Uiteindelijk heb ik dan ook in geen jaren meer een dvd/spelletje/muziek gekocht. Waarom ? vanwege de slechte kwaliteit, hoge prijzen en het belangrijkste: Omdat ze mij slecht laten voelen, alsof ik als betalende klant een dief ben want andere mensen downloaden? (Euh???)

    Sommige mensen komen dan aan met de “koopjes” bak van 5 euro bij de blokker. Leuke films voor bodemprijzen. Jaja, maar die films zijn vaak in slechtere kwaliteit dan downloaden… (En dan nog zo’n papiertje erin hoe downloaden slechte kwaliteit is en dat ze blij zijn dat je dit “top” product gekocht hebt 🙁

    Ten slotte: Doe net of je consument dom is. Brein en consorte hebben het vaak over “diefstal” (you wouldn’t steal/download a car irritante filmpjes)… Heel veel (>80%) van de mensen die ik spreek hebben donders goed door dat het geen diefstal is, daarom voelen ze zich ook geschoffeerd. Brein zegt dat ik een idioot ben en ik het verschil niet weet tussen diefstal en auteursrecht.

    Kortom: Maak het de consument weer plezierig om het goed te doen! Ikzelf voel mij vaak slechter met kopen dan bij downloaden. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn! Ik download niet graag, ik download zelfs niet veel omdat ik uberhaupt niet veel meer kijk. Wat doe ik dan nog legaal: Naar de bios gaan, dat heeft (nog) meerwaarde.

    Aandachtspuntjes voor de industrie A) Behandel je klanten die WEL betalen met respect. (niet als dieven en/of idioten) B) Vraag reele prijzen, het graaien is voorbij en als je het toch probeert download men gewoon en vang je niks C) Steek goede effort in goede meerwaarde t.o.v. downloads. Mooie boekjes, cases en andere moeilijk te kopieren dingen D) Behandel fansites wat schappelijker ipv meteen moord en brand te schreeuwen. E) ALL of the above ! and at the same time!!!

    Markje. Ps: freebees, ook een goede manier om betalende klanten te lokken. Nu zit de kijkshop er ook bij, maar vroeger had ik een hoop cd’s/dvd’s legaal “gekocht” met freebees.

  10. @Markje, ik voel met je mee maar merk op dat het bij mij gewoon anders zit. Niet alleen koop ik mijn DVD’s, ik heb zelfs een behoorlijke verzameling van die schijfjes staan! Denk zo’n 1600 schijfjes, of zo. legaal! En waarom legaal? Omdat ik wel betere dingen voor mijn computer te doen heb dan het Internet afstruinen naar een illegale kopie, die te downloaden, de juiste ondertitels erbij halen, kwaliteit controleren en vooral het lange wachten voor je alle pakketjes film netjes bij elkaar hebt en zo een complete film krijgt. Dat vind ik gewoon teveel moeite voor een avondje ontspannen. Zit sowieso al veel te veel achter de computer. 🙂

    Maar die legale schijfjes hebben nog een ander voordeel. Ik kan ze uitlenen aan familie en vrienden en Brein en andere organisaties kunnen bleren wat ze willen, maar als ik mijn CD uitleen aan mijn broer, mijn moeder of de vlo op de achterkant van mijn hond dan is dat mij goed recht! De doosjes staan mooi overzichtelijk over meerdere planken en ik heb ergens nog een incomplete lijst van alles in mijn collectie en het hoeft helemaal niet zo duur te zijn, zolang je maar niet steeds de nieuwste van de nieuwste films wilt hebben… Neem b.v. de film “Er komt een vrouw bij de docter” waar zoveel gedoe om is geweest verleden jaar. Prijs toen, ruim 20 Euro. Nu al 10 Euro. Over twee jaar in de koopjeshoek voor 4 Euro of zo. Tweedehands mogelijk nog goedkoper en videotheken verkopen best veel tweedehands!

    En ja, kwaliteit… Met downloaden weet je de kwaliteit pas als je alles binnenhebt en alles even bekeken hebt. En heb je het eenmaal bekeken en is de kwaliteit slecht van de download, jammer dan! Je kunt niet eenvoudig de film weer vergeten tot je een betere kwaliteit hebt gedownload. Maar een film op originele DVD die gebreken vertoont kun je gewoon ruilen in de winkel, en eventueel je geld terugkrijgen, indien duidelijk is dat de DVD kwaliteit gewoon gebrekkig is. (B.v. sneeuw waar geen sneeuw is, haperend beeld, DVD die niet door wil spelen en zelfs barstjes in de DVD. Als consument kun je wel bepaalde kwaliteit eisen van zo’n schijfje!)

    Oh, ja… Freebees… Ik rij 20.000 per jaar en baal een beetje dat ik een zuinige auto heb anders had ik al veel meer DVD’s bij elkaar gefreebeed… 🙂 Maar goed, zuinige auto, dus meer over van mijn kilometer-vergoeding…

  11. @11: Wim, ik heb ook een hele verzameling legale dvd’s en blu-rays. Maar vanwege wat Markje zegt rip ik die op dag 1 naar een harddisk en knip alle meuk eruit zodat ik gewoon naar de film kan kijken.

    Het is gewoon onzin dat dit nodig is en ergens heeft Markje wel dus gelijk ze leveren niet wat wij willen. (Tenzij jij nu gaat melden dat je wel op Brein filmpjes zit te wachten).

  12. @Elroy, hangt ook af van de volgorde waarin je een avondje filmkijken werkt. Als je begint met popcorn en bier/wijn/fris pakken en daarna de DVD in de speler stopt dan ben je inderdaad aan het wachten. Doe je eerst een DVD in de speler en ga je daarna de snacks pakken dan sla je vanzelf al die onzin-reclames en zo over. Sowieso ga ik altijd eerst naar de settings om te bepalen welke ondertiteling ik wil. Kijk ik alleen, dan gebruik ik bij voorkeur de Engelse ondertiteling. Kijken familieleden mee, dan weer Nederlands. En ach, de previews van wat je nog meer op DVD kunt kopen heb je in de bioscoop ook. Daar zit je ook te wachten tot de film begint. Daar moet je je gewoon niet over opwinden. En eigenlijk vind ik die filmpjes inderdaad wel handig omdat het mij ideeen geeft welke andere films ik nog eens via de koopjes-markt en zo wil aanschaffen. En welke ik beter oversla.

    En ja, rippen naar harde schijf kan ik ook, maar heb er nooit veel zin in om mijn schijven daarvoor te gebruiken. Ik heb nu een systeem dat maar weinig werk van mij verwacht ter voorbereiding van filmpjes kijken. Niets te rippen, niets te downloaden. Ik ben dan wel ICT’er maar niet computer-verslaafd. Ik wil gewoon mijn PC niet moeten gebruiken om films te kijken. (Vind het al erg genoeg dat mijn PC de enige Blueray-speler heeft bij mij thuis.) Ik kies voor eenvoud en inderdaad, eenvoud heeft een prijsje…

  13. Tja, maar die previews krijg je ook de 2e en alle daarop volgende keren weer te zien. Evenals de dreig filmpjes die het kopieren van films met autodiefstal vergelijken.Daarbij vraag ik mij af waarom ik als koper als een crimineel benaderd moet worden, daar erger ik mij aan.

    Ik kijk meestal thuis ff snel een filmpje als ik laat uit mijn werk kom. De koelkast en snacks staan in het zicht van de TV (open keuken) en ik wil gewoon snel een filmspelen; dat kan dus niet met de originele films.

    Wat ik verwacht van een goed film product is dat ik hem in de speler gooi en ik gewoon op de playknop van de afstandsbediening ram en hij gaat spelen. Vroeger ripte ik de gekochte films naar DVD en die waren zo opgezet dat als ik hem erin gooide de film automatisch begon te spelen, geeneens een menu meer.

    De film industrie maakt het hun klanten lastig vanwege zaken die niet klanten doen. Hierdoor hebben de niet klanten een betere kijk ervaring. Dan moet je niet raar opkijken als je klanten opeens ex-klanten zijn.

    Het kwaliteits argument gaat ook niet op, ik ken genoeg mensen die films wel downloaden. Ze hebben wel een HDTV, maar alleen een DVD speler. De gratis gedownloade film is veelal 720p en beter dan een gekochte DVD.

    Daarbij download ik zelf een aantal TV series omdat ik die dan kan kijken gelijk met Amerika en lekker mee kan doen op de discussie forums. Die series komen veel later op de nederlandse TV (if ever) en dan lassen zo ook nog eens de meest onmogelijke pauzes in van soms meer dan een half jaar. Overigens heb ik deze series ook in mijn DVD/bluray verzameling staan. Als de serie afgerond is koop ik die in een verzamel box (soms per seizoen als er geen einde in zicht is). TV series die het kopen niet waard zijn kijk ik sowieso niet en hoef ik dus ook niet te downloaden.

    De verliezers zijn hierbij de Nederlandse omroepen, de Studio krijgt zijn geld uiteindelijk via mijn aankoop. De TV is mij als klant al kwijt. Als ze mij terug willen dan zullen ze toch echt de series met max een week vertraging tov de US in minimaal 720p moeten gaan uitzenden. Voor minder wens ik mij niet te storen aan die irritante reclames.

  14. Er is best enige variatie in die previews, hoor. Hangt een beetje af van wanneer het schijfje is geproduceerd. En dan nog, ik ben toch bezig om snacks te pakken terwijl de previews draaien. En ik kijk niet snel een film. Ik kijk ze langzaam en relaxed, onder goed genot van een hapje en drankje. Als ik thuis kom wil ik rusten en niet haastig film kijken. 🙂 Overigens zijn er best veel DVD’s waarmee je met de Menu-knop meteen in de setup komt. Sla je de previews en andere zooi lekker over. Maar je hebt een goed punt. Er zijn mensen die lekker ontspannen een filmpje kijken en zich dus niet druk maken om de rotzooi voor de film, omdat ze op dat moment nog bezig zijn met voorbereiden. En er zijn mensen die inderdaad willen dat de film meteen begint en dus een stuk gehaaster de film bekijken. Die laatste groep wordt het meest gehinderd. De eerste groep kan ook in de bioscoop lekker van een film genieten. Want dat is de ervaring die een DVD eigenlijk geeft: die van een thuis-bioscoop.

    Daarbij merk ik ook even op dat ik niet het nieuwste van het nieuwste hoef te zien. Okay, ik heb recentelijk “Transformers 3” (2011) gekocht, maar ook “Bird on a wire” uit 1990. Ook hier weer gewoon een kwestie van geduld hebben. Sommige mensen willen alles snel zien, en nu zien. Anderen wachten gewoon lekker relaxed af. 🙂

    De TV was mij al 10 jaar geleden kwijt, juist door de vele reclame-blokken en saaie programma’s. Plus het feit dat ik online meer kan doen dan alleen films en TV kijken. Want als ik achter de computer ga zitten dan is dat voor andere hobbies.

  15. Het idee van verplichte licenties is niet zo gek. Er is dan nog steeds een mogelijkheid van een ‘zwarte markt’ waarop de licentie-kosten niet betaald worden, maar in tegenstelling tot de huidige situatie zal die zwarte markt dan concurrentie krijgen van legale alternatieven die onder redelijke voorwaarden diensten leveren.

    Ik vraag me alleen wel af hoe dat bij zo iets als de pirate bay zou moeten werken. Torrent-gebruikers wisselen de data onderling kostenloos uit, en elk percentage van 0 is nog steeds 0. De pirate bay verdient waarschijnlijk wel wat met advertentie-inkomsten, maar biedt alleen links aan naar andere torrent-gebruikers. Moeten links naar data en ‘links naar links’ ook ‘belast’ worden?

    Het uiteindelijke alternatief is: laat alle platenmaatschappijen en filmstudio’s maar failliet gaan. Dan zal de groei van onze verzameling films en muziek beperkt worden tot ‘community’ initiatieven, maar we hoeven in ieder geval geen draconische maatregelen te ondergaan die onze communicatievrijheid beperken. Misschien zijn we nog niet zo ver dat dit een aantrekkelijk alternatief is, maar het is goed om dit alternatief niet te vergeten.

  16. Een deel van deze discussie spitst zich toe op gebruiksgemak. Dat is m.i. waar mensen wel voor willen betalen, zie iTunes. Waar mensen ook voor willen betalen is een fysiek object als een CD, DVD, boek. Dat verklaart ook waarom er nog steeds vinyl wordt geperst, zelfs gerenommerde bands als Pink Floyd hebben hun vinyl-box bij Correct in de winkel staan zag ik laatst.

    Daar volgt dus uit dat mensen niet voor de content ‘an sich’ bereid zijn te betalen, maar dus wel voor de meerwaarde zoals een een goede webgebaseerde downloadservice (downloaden via torrent/soulseek vereist een bepaalde technische kennis, via iTunes is dat allemaal veel eenvoudiger), of een fysieke drager, of een screening in een bioscoop, of een live performance.

    Waarschijnlijk was dit vroeger ook al zo, maar toen viel dat niet zo op omdat content en meerwaarde meestal samengingen.

    De content-industrie is nu bezig met het versleutelen van content zodat het niet gekopieerd kan worden. Daarmee hebben ze toch ergens de verkeerde afslag genomen waardoor ze nu verdwaald zijn in het bos.

  17. Ondertussen is het nieuwe DRM/digitale strijdperk de simpele strip, nu de grote strip uitgevers in Amerika eindelijk digitaal gaan. Iedereen zijn eigen app, schreeuwend duur en natuurlijk met DRM. Ga je voor de piraten versie dan kun je ondertussen wel ruwweg alles wat een DC (Batman, Superman) ooit heeft uitgegeven als torrent downloaden en zonder al teveel ellende gewoon lezen op willekeurig elke computer. Inclusief series die ze nooit zelf meer kunnen uitgeven wegens gedoe met rechten (Bob Hope strips bv.)

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.