Is jouw mobiele foto je auteursrechten waard?

scoopshot-download.pngDagblad Metro gaat als eerste krant in Nederland lezers op een regelmatige basis betalen voor foto’s, las ik in de Metro (joh). Men werkt samen met het Finse Scoopshot, dat een Android/iPhone app uitbaat waarmee je foto’s aan kunt leveren, en een site waar journalisten of kranten foto’s kunnen kopen. Leuk bedacht, maar hoe zit dat met de rechten?

Scoopshot brengt het netjes: in eerste instantie geef je alleen een licentie, en wel beperkt tot het aanprijzen voor de verkoop in de winkel van Scoopshot. Komt er dan iemand met interesse, dan kan deze de foto kopen en dan moet je je auteursrechten overdragen:

If the photo is bought, Scoopshot gets exclusive rights for copyright transfer. Scoopshot will then ensure that you get the agreed compensation for the publishing rights. If your photo is not bought within 48 hours, all rights will be returned to you.

Ik weet niet of ze nu hier “exclusive rights” en “copyright” door elkaar halen, maar dat je auteursrechten overgaan door het insturen van een foto is dus gewoon juridisch onjuist. Auteursrechten draag je alleen over door een stuk papier te ondertekenen of door ingewikkeld te gaan machtsverheffen (modulo een groot getal) op een hashcode.

De algemene voorwaarden formuleren het iets anders: een exclusieve licentie voor uitsluitend redactionele doeleinden (nieuwsillustratie) en wel voor maximaal drie dagen na aankoop. Dat lijkt me een nette deal. En licenties, ook exclusieve, kun je wél in algemene voorwaarden regelen.

Scoopshot faalt daarbij ook op het bekende punt dat de voorwaarden downloadbaar moeten zijn. Zoals je wel vaker ziet, zetten ze die in een floepvenster en dat is gewoon niet rechtsgeldig.

Nieuw voornemen voor 2012: bij iedere site waar ik dat zie, een mailtje richting de webmaster dat ze onjuist bezig zijn. Of, misschien leuker, een haha-lijstje hier als pagina neerzetten?

Arnoud

16 reacties

  1. Als het altijd dezelfde fouten zijn is het mss leuk een site op te zetten, iets als foutmetcopyright.nl, en dan daar alle sites met fouten bij te houden, aan te geven welke fouten ze maken, met per fout een link naar de uitleg. Met mogelijkheid voor sites om een followup te doen oid. Denk dat dat iets constructiever overkomt naar sites dan gewoon een blogpost.

  2. Ik sluit mij aan bij Tobias. Ik houd niet zo van rücksichtslos “name and shame” toepassen. Op het internet blijft dit een bedrijf lang achtervolgen zelf als ze hun website meteen aanpassen. Mensen gaan dit citeren of het wordt in comments opgenomen en via zoek machines blijft dit nog lang vindbaar.

    Dit alles uiteraard volkomen terecht als zo’n bedrijf blijft volharden in het fout te doen, maar om het nu meteen bij de vaststelling zo te doen? Wat dat betreft wellicht handig om het net als met beveiligingsfouten te doen. Eerst melden bij de betrokken partij en als ze na een bepaalde periode geen actie hebben ondernomen publiceren.

    Geeft 31 december 2012 weer een interessant lijstje voor de statistieken als je het zelf wel ergens op schrijft 🙂

  3. Voornemen voor 2012: vaker reageren.

    Ik denk dat een haha lijstje zeker zin heeft – zolang je maar boven het lijstje uitlegt waar het voor is, de dag dat een bedrijf op het lijstje komt wordt vermeld en de dag dat ze het fixen wordt vermeld. Volgens mij heb je daarmee voldoende dichtgetimmerd dat het geen smaad/laster/enzovoorts is, terwijl je ook laat zien dat bedrijven zichzelf kunnen verbeteren!

    Ga je ook toestaan dat anderen jou bedrijven met foutjes toefluisteren?

  4. De akte van overdracht moet bevatten: 1) een duidelijke omschrijving van de werken die overgedragen worden 2) de naam en handtekening van de auteur 3) de naam (en liefst handtekening) van de verkrijger 4) een datum en plaats van overdracht

    Een zeer creatieve maar rechtsgeldige akte is deze:

  5. De naam van de auteur is vooral nodig omdat een handtekening niet per se duidelijk genoeg is. Maar in dit geval was die dat wel: “Het is derhalve duidelijk dat de akte is ondertekend door de maker”, schrijft de rechtbank.

    En bij nader inzien blijkt de plaats van ondertekening niet noodzakelijk. Ik kan het niet terugvinden in de boeken in ieder geval. Rechtspraak over aktes gaat vooral over of ze echt zijn (dan wel met vervalste handtekening) en of ze wel bewijzen wat men zegt dat ze bewijzen.

  6. Maar goed, Scoopshot zit niet in Nederland en het “contract” dat je met hen afsluit kan door zowel Nederland als Finland anders worden gelezen. Is het in Finland makkelijker om je auteursrechten zo kwijt te raken? Zo ja, wat moet je dan doen als je een foto hebt ingezonden en deze wordt tegen jouw wil verder gepubliceerd? In Finland dus?

    Maar goed, het zou natuurlijk wel mooi zijn als ze er bij neer zouden zetten hoeveel je exact kunt verdienen met de verkoop van foto’s op deze manier. En natuurlijk de nodige details over wat hun applicatie allemaal aan gegevens verzamelt op mijn tablet. Datum, tijd, locatie en natuurlijk de foto, maar wat nog meer?

    Liever zie ik dan een site waar ik gewoon mijn foto’s naartoe kan uploaden. Heb GPS in mijn reguliere digitale camera zitten en de datum/tijd en allerlei belichtings-informatie komt ook mee met dite foto’s. Dat lijkt mij handiger dan wat mijn tablet produceert. 🙂

  7. “Scoopshot zit niet in Nederland” (Wim ten Brink)

    Is dat van belang in het geval van de Nederlandse fotograaf en het Nederlandse Dagblad Metro die voor hun foto diensten blijkbaar Scoopshot willen gebruiken? Het lijkt mij dat wanneer Scoopshot gebruik maakt van Nederlandse grondstoffen voor hun producten en die hier inkoopt (de foto’s dus) er wel iets meer bij komt kijken dan ‘wij zitten in Finland’. Althans, dat hoop ik van harte.

  8. @Martijn, het lijkt mij wel van belang omdat je je niet aanmeldt bij de Metro maar rechtstreeks bij dit Finse bedrijf. Het principe is simpel. Een nederlandse fotograaf levert beeldmateriaal aan Scoopshot en Metro koopt dit dan weer bij Scoopshot. Het Finse rechtssysteem zou hierbij dus van toepassing kunnen zijn.

  9. Metro gaat overigens gewoon meer reclame maken voor die app en geeft aan dat ze 35 Euro hebben betaald voor een foto. Een aardige prijs maar hoeveel heeft Scoopshot ontvangenn, als bemiddelaar zijnde? Hier staan nog meer foto’s waar Metro voor heeft betaald. Prijzen lijken tussen de 20 en 40 Euro te liggen, maar ben wel benieuwd wie die prijs bepaalt, welke criteria hierbij gelden en dus ook de provisie die Scoopshot ermee verdient.

  10. Hoe werkt dit dan bij toesturen van een foto naar bijv. een tv programma? Als zij oproepen foto’s te sturen, mogen ze die dan zo publiceren, of moeten ze daar mij eerst nog weer toestemming voor vragen.

  11. @Willem: hangt van de bewoording van de oproep af: Bij “Heeft U foto’s van xxx die we in ons programma mogen gebruiken, email ze dan naar yyy@zzz”, mag de omroep er van uit gaan dat je toestemming hebt verleend. Vergeten ze de vette letters dan hebben ze geen reden om aan te nemen dat toestemming voor gebruik is verleend. (Het kan zijn dat een omroep op grond van de “nieuwsexceptie” de foto toch mag tonen.) Als ze je vragen om iets via een website in te sturen, let dan op de “kleine lettertjes” bij het uploadformulier. Het verschil tussen “gebruiksrecht” en “exclusief gebruiksrecht” is relevant!

  12. Jeetje mina, in Duitsland doen ze dat met foto naar 1414 van de Bild Zeitung te sturen. Denk niet dat zich daar iemand zorgen over copyright etc maakt. De mensen, vooral veel jongeren zijn gewoon ontzettend blij als ze hun fotoke in de krant zien staan en er 25 of zelfs meer voor mogen vangen. Dus niet altijd zo overdreven moeilijk doen.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.