De persoonlijke aansprakelijkheid van werknemers

je-hoeft-niet-gek-te-zijn-om-hier-te-werken-maar-het-helpt-wel.jpgRegelmatig krijg ik vragen over wanneer je als werknemer persoonlijk aansprakelijk bent voor zaken die misgaan op het werk. Dat varieert van mensen die een opdracht krijgen die tegen de wet ingaat tot mensen die persoonlijk moeten meetekenen bij een geheimhoudingsovereenkomst die hun werkgever aangaat of mensen die fouten maken waarna de werkgever zegt “daar heb ik geen opdracht toe gegeven dus dat mag je zelf betalen”. Dus vandaag even een uitstapje naar het arbeidsrecht: wanneer kun je als werknemer persoonlijk aansprakelijk gehouden worden voor dingen op het werk?

Uitgangspunt is dat de werkgever bepaalt welk werk er wordt gedaan en hoe dat moet gebeuren. Daarmee is het logisch dat hij dus ook de verantwoordelijkheid (én de aansprakelijkheid) draagt voor dat werk. Dat staat dan ook zo in de wet (art. 7:661 BW). Pas bij “opzet of bewuste roekeloosheid” van de werknemer ligt er aansprakelijkheid bij hem, en de lat daarvoor ligt érg hoog. Je moet hebben geweten dat de kans groot was dat er iets goed mis kon gaan. En als je “gewoon” je werk doet, is daarvan eigenlijk nooit sprake. Ook niet als je fouten maakt, fouten maken hoort bij het werk en is dus risico werkgever.

Er moet iets zijn dat je de werknemer persoonlijk (dus zonder zijn werknemerspet) kunt verwijten. In deze zaak was bij een stichting een doos met “erasmania” (spullen over Erasmus) verdwenen. Die waardevolle collectie stond gewoon op een plank op het kantoortje van de directeur. Heel slordig dus, en de stichting was dus aansprakelijk voor het kwijtraken. En de directeur zelf ook:

[Haar] treft persoonlijk een ernstig verwijt van het feit dat zij ” als directeur van de stichting en als degene die tot de uitlening van de erasmiana het initiatief had genomen ” de erasmiana heeft opgeborgen op een ook voor derden toegankelijke en van buitenaf zichtbare plek om vervolgens lange tijd niet meer naar de erasmiana om te kijken, zeker gelet op haar voorafgaande toezegging aan [eiseres] de erasmiana “in een gesloten vitrine” tentoon te stellen.

De wijze van beveiligen was hier dus haar eigen keuze, waarbij ze zélf had gezegd een gesloten vitrine te gebruiken en daar vervolgens van afweek. In die situatie kun je inderdaad wel spreken van bewuste roekeloosheid.

Aansprakelijkheid bij de werknemer leggen kan wel, maar onder twee strikte voorwaarden: (1) Dat moet schriftelijk zijn afgesproken, en (2) de werknemer moet er voor verzekerd zijn. In de ICT is (2) vrijwel onmogelijk, probeer maar eens een beroepsaansprakelijkheidsverzekering te krijgen in die branche. Lukt je niet. Verzekeren tegen fysieke schade kan wellicht wel, maar dat is het probleem zelden bij ICT-werknemers.

Een reglement gaat hier weinig aan veranderen. In deze zaak was schade aan een bedrijfsauto aangericht door de chauffeur, die volgens een gebruikersovereenkomst en het autoreglement daarvoor een eigen risico had aanvaard. Maar de rechter negeert dat compleet: was er bewuste roekeloosheid? Nee? Dan geen aansprakelijkheid, punt.

En wat nu als de werknemer de wet overtreedt? Die vraag krijg ik heel vaak van securitymensen en systeembeheerders, die bijvoorbeeld gevraagd worden alle werknemers structureel in het geniep te monitoren of zelfs om een privémailbox te kraken omdat men iemand weg wil werken. We gaan wederom vergelijken met auto’s (wat sowieso moet bij ICT-vraagstukken, maar in dit geval omdat alle rechtspraak over auto’s gáát).

De Hoge Raad bepaalde in 2008 dat de werkgever verkeersboetes van de werknemer niet hoeft te betalen, ook niet als deze zijn begaan als onderdeel van het werk. Dit is gewoon de eigen verantwoordelijkheid van de werknemer. Je kunt dat doortrekken naar de ICT-medewerker die zelf strafbare feiten begaat op het werk, dat is zijn verantwoordelijkheid. Maar het kan anders komen te liggen als de werkgever het begaan van de overtreding heeft bevorderd, bijvoorbeeld door speciale instructie te geven of door materiaal ter beschikking te stellen waar de overtreding door veroorzaakt wordt. In deze zaak ging het om een te zwaar beladen vrachtwagen, wat de chauffeur moeilijk verweten kan worden (want hij had zelf niets te zeggen over het beladen).

Arnoud<br/> PS: meelezende arbeidsrechtjuristen, ik hoor graag van jullie 🙂 En als jullie interesse hebben in verwijzingen van werknemers met dergelijke vragen dan helemaal.

37 reacties

  1. En hoe zit het als je door eigen schuld een deuk rijdt in je privé auto terwijl je voor je baas aan het werk bent? (Ik reed -tig jaar geleden naar een cursus en veroorzaakte een aanrijding; schade is toen door m’n Casco+ betaald). Sinds die tijd rij ik niet meer in m’n privé auto naar werk gerelateerde zaken. Ipv daarvan huurt mijn werkgever een auto. Ik vind dat alleen een beetje absurd eigenlijk.

  2. Hmm interessante zaak over die bedrijfsauto. Zou dat ook niet in het autoregelement dienen te staan dat het eigen risico alleen betaald hoeft te worden indien roekeloos gedrag de werknemer aan gerekend kan worden dan wel indien het in de prive tijd wordt veroorzaakt? Als ik zo mijn betaalde eigen risico’s vanwege steenslag of steentjes tegen de ruit bij elkaar optel kom ik toch op een aardig bedrag uit die ik kennelijk wettelijk niet had hoeven te betalen. Had ik toch liever van op vakantie gegaan 😉

  3. @ 2 immetjes:

    Deze materie (werkgeversaansprakelijk met betrekking tot verkeer) is erg uitgebreid en leent zich niet voor een kort berichtje op een forum.

    Jouw vraag raakt (deels) onderstaand arrest, waarvan ik hieronder essentie zal posten: (vindplaats NJ 2004,235)

    Verkeersongeval werknemer; aansprakelijkheid werkgever?; vervoer op één lijn te stellen met vervoer ???in de uitoefening van zijn werkzaamheden???; eisen redelijkheid en billijkheid. ???Autokostenvergoedingen??? bestemd voor verzekering?; wetenschap werknemer. Onder art. 7:658 BW valt niet een geval waarin een werknemer bij het besturen van zijn eigen auto op weg naar zijn werk een verkeersongeval veroorzaakt en daardoor schade lijdt. In een geval evenwel dat hierdoor wordt gekenmerkt dat de werknemer in verband met een door zijn werkgever aanvaarde opdracht is aangewezen om met zijn eigen auto het vervoer te verzorgen van zichzelf en van enkele medewerknemers naar de, ver van zijn woonplaats verwijderde, plaats waar zij hun werkzaamheden moeten uitvoeren en dat hij in verband daarmee (op grond van de toepasselijke CAO-bepalingen) een reisurenvergoeding, een autokostenvergoeding en een meerijdersvergoeding ontvangt, moet het vervoer worden gekwalificeerd als vervoer dat op één lijn is te stellen met vervoer dat plaatsvindt krachtens de verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst en in het kader van de werkgever uit te voeren werkzaamheden. Daaruit vloeit voort dat de werkgever gezien de aard van de arbeidsovereenkomst en de eisen van de redelijkheid en billijkheid als bedoeld in art. 6:248 lid 1 BW in beginsel de niet door een verzekering gedekte schade die de werknemer lijdt doordat hij tijdens het vervoer een verkeersongeval heeft veroorzaakt, heeft te dragen behoudens in geval van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer. Na verwijzing zal onder meer aan de orde moeten komen of in de aan de werknemer uitbetaalde vergoedingen een bestanddeel is begrepen voor de kosten van een casco-, inzittenden- en ongevallenverzekering en in hoeverre de werknemer heeft begrepen of had moeten begrijpen dat de door hem ontvangen vergoeding er mede toe strekte premies van de door hem te sluiten verzekeringen te dekken.

  4. @Gunnar. Bedankt voor de reactie. Je voorkomt dus wel degelijk een hoop gezeur als je met een huurauto van de zaak rijdt. De ???0.19 per km dekt toch al nauwelijks de brandstofkosten, laat staan de verzekering, wegenbelasting, onderhoud en afschrijving.

  5. @Arnoud,

    wat nu als een IT’er idd opdracht krijgt van zijn directie om een collega stiekem te monitoren. Hij weigert dit en wordt vervolgens op staande voet ontslagen wegens het niet opvolgen van een dienstbevel (ik zet het even wat zwaarder aan). Wat is dan wijsheid en juridische verstandig?

  6. Als er een schriftelijk dienstbevel ligt van de directie, én de bedrijfsjurist bevestigt eveneens schriftelijk dat dit legaal is, dan moet je het uitvoeren. Dat jij persoonlijk vindt dat het niet kan, is dan niet meer relevant ben ik bang. Ja, in héél uitzonderlijke omstandigheden kom je dan bij de rechter nog goed weg maar ik kan me dat nauwelijks voorstellen.

    Ik kan me óók nauwelijks voorstellen dat je een dergelijke opdracht zou krijgen die écht evident tegen de wet is en waarvan iedereen in de bovenste echelonen blijft roepen dat je het moet doen.

  7. Wat nu indien je bij een werkgever werkt die massaal illegale software gebruikt? Een vorige werkgever van mij heeft zich hier indertijf fors schuldig aan gemaakt en de directeur was van mening dat als hij iets gratis kon jatten, hij er niet voor hoefde te betalen. (Maar wel klagen als anderen de door ons gemaakte software illegaal gingen kopieren!) Kun je als medewerker verantwoordelijk worden gehouden omdat het duidelijk moest zijn dat de software illegaal was en je daar niets over hebt gerapporteerd en gewoon mee bent blijven werken en dus feitelijk medeplichtig zou kunnen zijn?

    Ik was binnen een jaar weer weg bij die werkgever. Hij sjoemelde mij toch net iets teveel. Na mijn vertrek heeft het bedrijf nog 3 jaar bestaan voor het failliet ging, en dat was ergens in de vorige eeuw.

  8. Een leuk uitstapje, terug naar de IT is dan wanneer de werknemer namens de werkgever een contract tekent met een leverancier.

    Als we er vanuit gaan dat het niet de bestuurder is van de organisatie (zie KvK). Een andere manier kan zijn dat je vertegenwoordigd wordt door een volmacht (3:60 lid 1 BW). Het moeilijke daarvan is dat zo’n volmacht, net als een overeenkomst, in de basis vormvrij is. Het kan dus heel officieel gaan, maar ook “bestel jij ff zo’n unit” of een bliepmiepverkoopmedewerkster achter een kassa (TM, Parl. Gesch. 3, p. 263).

    Als die volmacht goed in elkaar zit en geen problemen oplevert is er niets aan de hand, maar het begint “leuk” te worden als iemand buiten zijn volmacht handelt. Standaard is de volmachtgever dan niet gebonden aan de overeenkomst, tenzij er de schijn van machtiging is gewekt bij de wederpartij (art. 3:61 lid 2 BW).

    Vervolgens zou de schade kunnen worden verhaald op de persoon die handelde (z)onder een (beperkte) volmacht.

  9. Nog een leuke situatie. Stel, je werkt op de ICT afdeling van een grote bank en werkt daarbij aan software voor de aandelenhandel. Je hebt verder geen toegang tot de bank-informatie maar kunt op de test-omgeving wel marktgerelateerde informatie invoeren en op basis daarvan voorspellingen doen. Je deelt die testresultaten vervolgens met een rijke vriend die geld heeft om veel aandelen te kopen. Dit is gewoon informatie uit een testomgeving en hoeft dus absoluut niet betrouwbaar te zijn. Die vriend koopt op jouw advies, gebaseerd op die testomgeving dus voor 10.000 Euro aandelen en een half jaar later zijn die nog maat 100 Euro waard…

    Ben jij dan verantwoordelijk omdat je die vriend verkeerd hebt voorgelicht of is je werkgever dat? 🙂 Of had die vriend gewoon zelf beter moeten weten? 🙂

  10. Belangrijk om op te merken is het verschil tussen interne en externe aansprakelijkheid, dit artikel behandelt enkel de interne aansprakelijkheid, in die zin is de werknemer niet snel persoonlijk aansprakelijk. Indien de werknemer een onrechtmatige daad pleegt in die hoedanigheid, dan is hij persoonlijk aansprakelijk tegenover het derde slachtoffer (externe aansprakelijkheid). De derde kan dus de werknemer gewoon zelf in rechte betrekken, waarbij de werknemer indien er geen sprake was van opzet of bewuste roekeloosheid, regres kan nemen op zijn werkgever. In vrijwel alle gevallen zal de werkgever worden aangesproken, maar indien deze onvindbaar is of ondertussen failliet, dan ligt het in de lijn om (ook) de werknemer persoonlijk aan te spreken.

  11. @Arnout: Het maakt daarbij nogal uit of het een ‘gewone’ onrechtmatige daad is van de werknemer of een fout in het kader van het dienstverband. In het laatste geval (de spreekwoordelijke omgetrapte vaas door de glazenwassende werknemer) kun je via 6:170 lid 3 uitsluitend de werkgever aanspreken, behoudens opzet/grove nalatigheid die volgens de HR slechts zéér zelden aan te nemen is.

  12. Ik wil wel verder discussiëren over Dennis’s observatie (@11) over het sluiten van contracten door een werknemer zonder formele volmacht. Als software ontwikkelaar moet ik regelmatig licenties accepteren om mijn werk gedaan te krijgen (en dan nog op OK klikken op websites om aan benodigde documentatie te komen.) Dat is een aardige stapel overeenkomsten per jaar.

    Ik neem aan dat wanneer een projectleider zegt “gebruik die tool” dat daarmee mijn aansprakelijkheid ten aanzien van mijn werkgever voor de licentie van die tool verdwijnt; maar is dat ook zo? (Het gaat daarbij over legaal verkregen software, het bedrijfsbeleid is behoorlijk strikt daarin.)

  13. Die licenties sluit je voor het werk en dus als vertegenwoordiger van je werkgever. Niet privé.

    Je werkgever heeft er ook geen belang bij om te zeggen “die heeft meneer Mathfox privé afgesloten” want de software is op het werk ingezet en door die uitspraak erkent men auteursrechten geschonden te hebben. Immers men heeft geen licentie!

    Of jij bevoegd wás om de licentie te sluiten is daarmee irrelevant. Daarnaast hebben we ook nog de schijn van bevoegdheid, die ik toch snel geneigd ben in te roepen: jullie laten X mijn software installeren en dan krijg ik te horen dat X niet bevoegd was?

  14. Beste Arnoud, je weet dat ik “doorkliklicenties” in veel gevallen onzin vind (zie Auteurswet art 45j:

    Tenzij anders is overeengekomen, wordt niet als inbreuk op het auteursrecht op een werk als bedoeld in artikel 10, eerste lid, onder 12°[computerprogrammas], beschouwd de verveelvoudiging, vervaardigd door de rechtmatige verkrijger van een exemplaar van eerder genoemd werk, die noodzakelijk is voor het met dat werk beoogde gebruik. De verveelvoudiging, als bedoeld in de eerste zin, die geschiedt in het kader van het laden, het in beeld brengen of het verbeteren van fouten, kan niet bij overeenkomst worden verboden.

    Mijn vertaling is dat “het installeren van een programma op een PC, ten behoeve van het beoogde gebruik” geen auteursrechtinbreuk is; de licentieovereenkomst kan geweigerd worden en mijn werkgever kan voor de wettelijke regeling kiezen. Blijft nog de vraag wie met de zwarte piet komt te zitten als zo’n licentiespel tot juridische stappen leidt. “Werknemer sluit, in de uitvoering van zijn werkzaamheden, een overeenkomst zonder daarvoor een volmacht te hebben.”

  15. Dat is inderdaad een goed verweer, maar het gaat niet op als het werk is gebruikt anders dan voor het beoogde gebruik. Hoe dan ook, het is de werkgever die dat verweer moet voeren want hij gebruikt het werk en moet dus aantonen rechtmatig verkrijger te zijn. Roepen dat je werkgever géén autorisatie had, is dan onverstandig.

  16. Hoe zit het eigenlijk met werknemers die in het buitenland worden opgepakt wegens “misdaden” die ze in dienstverband uitvoerden? Dan denk ik niet alleen aan chauffeurs waarbij een tiental kilo’s wit poeder in de lading van hun vrachtwagen wordt gevonden maar ook b.v. de medewerker die met de laptop van de zaak bij de douane in de USA wordt aangehouden omdat de Windows-versie illegaal blijkt te zijn. (En de douane van de USA heeft kennelijk het recht de inhoud van laptops te bekijken!) Wat bijvoorbeeld indien een medewerker wordt gearresteerd in Thailand omdat zijn werkgever een beledigende opmerking heeft geplaatst op het bedrijfsnetwerk, en de werggever deze per ongeluk op zijn laptop zichtbaar heeft gemaakt? (Schijn je 20 jaar cel voor te kunnen krijgen in Thailand…) Wat als een medewerker Israel niet inkomt omdat zijn werkgever toevallig rekenmachines heeft verkocht aan Iran?

  17. @Arnoud, volgens mij verwar je nu externe met interne aansprakelijkheid. Art. 6:170 lid 3 BW ziet enkel op interne aansprakelijkheid. Het is enkel van toepassing indien beiden aansprakelijk zijn, zoals ook met zoveel woorden uit het lid zelf blijkt: “Zijn de ondergeschikte en degene in wiens dienst hij stond, beiden voor de schade aansprakelijk (..)”. Hetgeen jij het over hebt is de draagplicht (interne aansprakelijkheid) en die ligt vrijwel altijd bij de werkgever. Indien de werknemer dus aan wordt gesproken kan hij daarom in beginsel regres nemen op zijn werkgever. Echter neemt dat niet weg dat de gelaedeerde beiden afzonderlijk van elkaar kan aanspreken.

  18. @Arnout: Formeel wel, maar op grond van 6:170 lid 3 hoeft een werknemer niets van de schade te vergoeden, tenzij de schade het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer. Effectief schiet je er dus weinig mee op de wrknemer aansprakelijk te stellen.

  19. Heren, ik heb een vraag die, hoop ik, een van jullie kan beantwoorden. Mijn bedrijf doet de systeembeheer voor een klant die systematiek weigert licenties voor zijn software te kopen. Hij gebruik dus op zijn minste 90% van alle aanwezige software illegaal. Ik heb geprobeerd om de eigenaar op andere idee te brengen maar de enige wat ik krijg zijn dreigementen dat als we het niet doen dan haalt hij de werk bij ons weg. Het is een grote klant voor ons en in deze tijd kunnen we dat omzet niet missen. De vraag is, kan iemand ons aansprakelijk maken (bijvoorbeeld BSA) voor het gebruik van illegale software bij deze bedrijf of de eigenaar/directeur blijft de eindverantwoordelijk hiervoor? Bedankt!

  20. Ik vraag me af wat mijn werkgever mij kan doen omdat ik dingen ondertekend heb. Ik moest enkele contracten ondertekenen met een klant omdat hij niet op kantoor was maar in het buitenland. Ik heb dat dan ook gedaan omdat het ook dringend was (vraag van de klant). Door een drukke agenda lukt het ons niet om tijdig deadlines te halen voor die bewuste klant en klant dreigt er nu mee het contract (dat ik ondertekende) te verbreken. Kan mijn werkgever mij hiervoor aansprakelijk stellen of kan zoiets nooit op mij persoonlijk verhaalt worden? Ik ken hem en als hij hierdoor geld gaat “verliezen” gaat hij dat ergens willen recupereren en ik hoop alleen dat ik hier niet de pineut ben.

    1. Je hebt, in opdracht van je werkgever, een contract getekend en je werkgever heeft, nadat hij terug was uit het buitenland hiervan kennis gekregen. Bovendien heeft je werkgever de tegenpartij niet meegedeeld, dat jij niet had mogen tekenen, en daarmee de facto het contract bevestigt. Ten top, de werkgever (het bedrijf) is begonnen met de uitvoering van het contract.

      Het lijkt mij dat de werkgever dus gebonden is aan het contract en jij niet persoonlijk aanspakelijk bent voor het niet vervullen (compleet, correct) van het contract, TENZIJ de vertraging bewust en door groffe nalatigheid van jouw kant is veroorzaakt. Maar dat heeft dan minder met het contract te doen maar meer met de aansprakelijkheid binnen het bedrijf.

    2. IANAL!

      Vanuit de klant gezien maakt het natuurlijk niet uit wie bij jullie heeft getekent. Het is niet jullie maar hij die het contract wil verbreken.

      Verder lijkt het mij dat we veel te weinig informatie hebben om te zeggen wat jouw baas richting jou kan doen.

      Als jij bevoegd bent bij zijn afwezigheid te tekenen niets, tenzij je duidelijk onzorgvuldig gehandeld hebt. Als jij normaal niet bevoegd bent maar overleg met een bevoegde hebt gehad die aangaf teken het maar, zie ik ook niet wat er mis zou zijn.

      Als jij zonder overleg en bevoegdheid getekent hebt en je hebt bij terugkomst dat aangegeven, lijkt mij dat het moment waarop hij daar bezwaar op moet maken, niet later als er iets mis blijkt te gaan.

      Als jij onbevoegd hebt getekent en het niet gezegd hebt en het gaat mis, dan ben je denk ik de l?l

  21. Indien je de laptop van de zaak vergeet bij je auto hebt laten staan (omdat je in alle haast je auto eerst nog aan het ijskrabben bent) en deze vervolgens wordt gejat. Er is geen sprake van opzet (lijkt me vrij logisch). Ben je dan toch aansprakelijk wegens grove schuld? Ik ben erg benieuwd, want ik baal er wel enorm van!

    1. In principe is de schade gewoon voor de werkgever, het lijkt me niet te vallen onder bewust roekeloos omdat je op het moment dat je de laptop neerzette niet bewust was dat dat roekeloos zou zijn en schade zou kunnen veroorzaken.

      Maar IANAL.

  22. Goedemorgen, ik ben OR lid en het volgende is aan de hand. wij krijgen een verplicht systeem met toeganspasjes die je continu bij je moet hebben. Nu moet ieder tekenen voor ontvangst, maar daarop ook een regel dat je EUR 25 moet betalen bij kwijtraken. Wij als OR gaan daar niet mee akkoord.. volgens werkgever is dit geen aansprakelijkheidsrecht, maar een overeenkomst tussen werkgever en werknemer en bestuur wil het toch doorvoeren. mag dat ?

        1. Er is geen wetsartikel dat letterlijk gaat over pasjes natuurlijk. Maar juridisch gezien is een overeenkomst alleen bindend als beide partijen deze hebben gewild (artikel 3:33 BW). Wanneer de werkgever een instructie geeft om de overeenkomst te tekenen, dan is er geen sprake van een willen van de werknemer. Dus is de overeenkomst niet rechtsgeldig.

    1. Ik heb regelmatig dit soort NDA’s moeten tekenen in het kader van bedrijfsovernames. Ieder document dat boetes verschoof van mijn werkgever naar mij heb ik geweigerd te tekenen. Uiteindelijk kreeg ik altijd een document waarbij ik verklaarde alles geheim te houden en dat als ik dat niet deed mijn werkgever een boete moest betalen. Hoe mijn werkgever dat bij nalatigheid op mij al dan niet verhaalde was tussen mij en mijn werkgever en heeft de klant niets mee te maken.

      Wellicht dat de oorspronkelijke NDA juridisch niet houdbaar is, maar zelfs dan wil je hem niet tekenen. Als het mis gaat dan wordt het een shit show waar alleen advocaten beter van worden.

    2. Een werkgever kan niet van je eisen dat jij privé een overeenkomst met een derde sluit, zeker niet als daar onredelijke bedingen zoals boetes in staan. Hij kan natuurlijk met C afspreken wat hij wil, maar jij hoeft niet te tekenen. Als hij zegt, teken of je bent ontslagen, dan kun je tekenen maar dat heeft dan geen betekenis. Je had immers niet de wil te tekenen dus die handtekening levert geen overeenkomst op.

      De normale constructie bij zulke documenten is overigens dat de werkgever verklaart dat personeel gewezen is op de geheimhoudingsrelatie tussen B en C en dat zij aan adequate geheimhouding is gebonden (in de arbeidsovereenkomst bijvoorbeeld).

      1. Bij bedrijfsovernames zie je dat vooral Amerikaanse ondernemingen individuele verklaringen willen zien. Zonder die verklaring krijg je simpelweg geen toegang tot de informatie die je nodig hebt om je werk (due diligence) te doen. De oplossing daar is dat je tekent dat je het allemaal geheim zal houden, maar dat alle sancties voor de werkgever zijn en jouw eigen verantwoordelijkheid cf arbeidsvoorwaarden is.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.