Gluren bij de buren versus de DMCA

De redactie van PC-Active werd getipt door een lezer, die erachter kwam dat openbaar hangende camera’s van het bedrijf WebCam.NL door een simpele wijziging van het webadres ineens inzoomen op gebieden die normaal gesproken niet zichtbaar mogen zijn, ontdekte PC-Active. De tipgever had ook enkele beelden van de webcams online gezet, en deze werden door het bedrijf weggehaald via een DMCA notice/takedownverzoek. Eh, wacht, wat?

Camera’s in de openbare ruimte zijn toegestaan mits duidelijk gemeld is dat er gefilmd wordt. Hetzij met een bordje, hetzij zo duidelijk opgehangen dat de camera niet te missen is. Maar als de camera niet in staat is om mensen herkenbaar in beeld te brengen, dan is niet eens een melding nodig. Een webcam die de sneeuw op de bergen of de golven op de Noordzee laat zien, mag dus zomaar en zonder enige melding. Maar als die webcam in staat is tot zoomen zodanig dat je mensen kunt zien (zoals in het screenshot rechtsboven) dan valt dat echt onder de (straf-)wetgeving over cameratoezicht en had er een bordje moeten hangen. Nog even afgezien van of het überhaupt mag van de privacywet.

Dat het bedrijf niet blij is met de actie van PC-Active, geloof ik meteen. Maar een DMCA claim slaat juridisch werkelijk helemaal nergens op. Met zo’n claim verklaar je auteursrechthebbende te zijn op de foto, en daar is geen sprake van. Iets dat het bedrijf zou moeten weten. Als er al iemand auteursrecht heeft, dan was dat de man (of vrouw) die op de printscreenknop drukte toen deze scène in beeld was. En ik waag ten zeerste te betwijfelen óf er auteursrecht zit op zo’n camerabeeld. Waar is de creativiteit? Welke eigen oorspronkelijke creatie zien we hier? Dit is gewoon een weergave van de werkelijkheid.

Helaas komen dergelijke DMCA-misbruiken vaker voor. In de VS is “DMCA abuse” inmiddels een gevleugelde term voor het sturen van takedownverzoeken die eigenlijk neerkomen op “ik vind het niet léuk dat ze dit doen”. Men ziet een kritische tekst waarin drie regels van het eigen werk staan en roept briesend dat sprake is van opzettelijke en grootschalige auteursrechtschending, waarna de hoster niet weet hoe snel hij het offline moet halen. Of, zoals hier, men ziet een foto in een onprettig bericht over het bedrijf en eist dat deze wordt weggehaald. En heel ergerlijk vind ik daarbij dat je bij de DMCA formeel moet verklaren dat je under penalty of perjury zeker weet dat je claim correct is – maar waar geen enkele sanctie staat op liegen.

Mogelijk is hier het verhaal dat men meneers privacy wilde beschermen, maar dat kán niet met de DMCA. Dat is een auteursrechtenregeling, niets meer en niets minder. Bij ons kan er wel op basis van de privacywet (of eender welke andere wet) worden geëist dat dingen worden verwijderd, maar dat moet de persoon in kwestie zelf doen. De exploitant van een webcamsite kan daar niets aan doen. En in deze situatie waarin een misstand aan de kaak wordt gesteld, zal de privacy toch echt moeten wijken voor het nieuwsbelang.

Inmiddels meldt PC-Active dat de problemen gedeeltelijk zijn verholpen. Niet helemaal want een aantal camera’s is (als je even goed doorkijkt) nog steeds op afstand te bedienen.

Arnoud

14 reacties

  1. Het verweer van PC Active klinkt al even gammel…

    In Nederland kennen we namelijk het citaatrecht waarmee we binnen grenzen de copyright van iemand anders mogen schenden. Hierbij moet de oorspronkelijke bron worden vermeld en daarom is de screendump ook niet bijgesneden.

    1. Ik ben de auteur van dat stukje :-). Ik zie nu dat ik inderdaad wat vaag overkom en ik zal proberen dat hier te verduidelijken. Het punt was dat in de verwijderde foto het logo van de provicie en layout van de website zichtbaar waren. Die vallen volgens mij onder de copyright en dus mogelijk dat DMCA verzoek. Dat dan niet WebCam.NL maar provincie Gelderland het verzoek had moeten doen, lijkt me logisch. Maar ik probeerde hier dus aan te geven dat een beroep op copyright volgens mij ook niet gaat werken. Nu ben ik geen jurist, alleen iemand die de stukjes van Arnoud probeert te volgen…

  2. In hoeverre zou het daarna zin hebben om DropBox te melden dat ze de verwijderde content direct weer terug moeten zetten wegens een frauduleuze handeling van iemand die niet de auteur is? Want dat is natuurlijk wat je meteen weer wilt doen.

    Welke stappen moet je daarvoor dan weer ondernemen? En op wie kun je de eventuele bijkomende kosten verhalen?

    1. Het is een onrechtmatige daad van degene die het incorrecte DMCA-verzoek heeft ingediend en je zou op die grond een schadevergoeding kunnen vorderen. De vraag is hoeveel schade je aannemelijk kunt maken en dat bedrag zal niet snel het inschakelen van een advocaat de moeite waard maken. Je hebt waarschijnlijk meer aan een onthoudingsverklaring met daaraan een dwangsom gekoppeld.

      1. De schade is de tijd die ik bezig ben om mijn content weer terug te krijgen op DropBox, vermenigvuldigd met mijn uurtarief. Lijkt mij ten minste. PC-Active is een commercieel bedrijf dus een werknemer is nu bezig om werktijd te besteden om het weer terug te krijgen. (Als je er vrije tijd aan moet besteden ligt het misschien anders…) Daarnaast kan het zijn dat juridisch advies is gevraagd en de kosten van die juridische adviseur kunnen er misschien nog bovenop. Ten derde kun je denken aan reputatieschade en mogelijk verlies van lezers, maar daar is moeilijk een bedrag voor te bepalen. Het gaat hier wel om een journalistiek artikel waarvoor de content gewoon noodzakelijk was. Dat maakt het wel een vrij ernstige schending. Ten slotte zou je Amerikaans recht kunnen toepassen omdat de DMCA verzoek via de USA is ingediend. De partij die deze heeft ingediend heeft zich dus aan het Amerikaanse recht verbonden met die DMCA melding. Dus daar eventueel een schadeclaim indienen en indien je succes hebt, even in Nederland afrekenen…

        Lijkt mij, ten minste…

        1. Een Nederlandse rechter rekent voor uren eigen tijd (inclusief uren die een werknemer maakt) standaard een nultarief. De kosten van een advocaat kun je terugvragen, maar daarbij geldt dat een rechter een “standaardtarief” kan hanteren, waar je aanzienlijk bij inschiet. (Onder Amerikaans recht is de kans op terugkrijgen van de volledige advocaatkosten groter.)

  3. “Waar is de creativiteit? Welke eigen oorspronkelijke creatie zien we hier? Dit is gewoon een weergave van de werkelijkheid.”

    Is dat zo? Er is naar mijn mening wel degelijk sprake van een ‘zorgvuldig bepaalde’ compositie namelijk. Waar ligt de scheidslijn tussen een ‘gewoon een weergave van de werkelijkheid’ en een auteursrechtelijk beschermde ‘world press photo’?

      1. Ja, zo kan je wel alles weg-abstraheren. Elke foto is in basis te vatten in het tupel (lat, lon, height, azimuth, angle, time, zoom, exposure, speed). In dit geval kan je de vierde tot en met zevende parameter bepalen (en met veel low-end camera’s zijn die laatste twee ook niet zelf te bepalen). Dus omdat je de plaats van het toestel niet zelf bepaalt is er geen creatief werk?

          1. Ik stel dat tijdstip van vastlegging en richting van de camera minstens even bepalend zo niet bepalender zijn voor het resultaat, als de exacte locatie van de camera. Bepalen welk stukje werkelijkheid je op welk moment vastlegt, kan ook creatief zijn, zie het voorbeeld van de World Press Photo’s.

            Zeker als ik series ga maken, bijvoorbeeld alleen maar hoeden vastleggen, of foto’s van blonde vrouwen met paarse rokken, of inzoomen op hondjes, lijkt me creativiteit absoluut onbetwist.

  4. Er is wel sprake van creativiteit, maar dan van degeen die de camera heeft ‘gehacked’, en niet van de eigenaar van de camera. Bij het plaatsen van de camera was immers het creatieve motief niet aanwezig, maar bij het maken van de bewuste screenshot natuurlijk wel. Wachten tot er een duidelijk als mens herkenbare vlek in beeld is, zonder dat een persoon herkenbaar is bevat keuzevrijheid, en dus creativiteit.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.