De harddisk van een op leeftijd zijnde powerbook

powerbookStel je werkt zes jaar op een laptop zónder backups te maken, en je gaat op een dag dan naar de winkel om ze te vragen je daarbij te helpen. Kun je ze dan aansprakelijk stellen als je data alsnog kwijt raakt? Dat was de vraag in een recent vonnis over een “op leeftijd zijnde powerbook”.

De klant was bezig met een boek, een vertaling van werk van Pffeier uit het Oud-duits. Dat deed hij dus op die Powerbook G4 uit 2004, welke je toch als “op leeftijd” mag betitelen inderdaad. In november 2010 besloot hij toch eens over backups na te denken, en hem werd aangeraden My Passport for Mac te nemen, een externe harde schijf. Dat deed hij, maar in februari 2011 ging hij terug want hij kreeg het niet aangesloten.

Terug in de winkel werd aangeboden dat men dit voor hem kon doen, en oh we kunnen meteen uw besturingssysteem upgraden van Tiger naar Leopard. Wordt u al zenuwachtig bij het idee van een OS upgrade zónder voorafgaande full backup? Deze klant in ieder geval wel, dus hij liet op het innamebewijs opnemen

Meneer wil graag Macosx Leopard geïnstalleerd hebben op de mac met behoud van de Data. Het is voor meneer belangrijk dat deze behouden blijft. Indien mogelijk ook een kopie van de data op de bijgeleverde externe hdd.

U voelt hem al aankomen: een maand later kon de laptop worden opgehaald, maar helaas was de harddisk gesneuveld en alle data kwijt. Onder verwijzing naar de disclaimer “[gedaagde] is niet verantwoordelijk voor eventueel verlies van data” werd de claim van €15.000 (de uren voor opnieuw de vertaling maken) van de klant afgewezen. Dus naar de rechter.

De rechter begint met vast te stellen dat die disclaimer hier niet relevant is. Dat is een waarschuwing voor de kans dat data per abuis verloren kan gaan – maar hier ging het niet om upgradewerk met enig kans op dataverlies, maar om een overeenkomst van opdracht die specifiek ging over het backuppen van data. En als dat specifiek je opdracht is, dan is “oeps, alles is weg” geen acceptabel antwoord.

Maar die powerbook was economisch al jaren afgeschreven, en ook technisch zo oud dat die harddisk spontaan de geest kan hebben gegeven, zult u wellicht tegenwerpen. Dat mag zo zijn, maar als je als winkel dan toch zo’n computer inneemt en een overeenkomst van opdracht aangaat, dan wordt die spontaniteit alsnog jouw risico. Je bent een professional, en die worden geacht hier vooraf over na te denken en desnoods de opdracht te weigeren.

Het was kennelijk in de visie van [gedaagde] nog zinvol om het besturingssysteem van de powerbook up te graden, ondanks de leeftijd van de powerbook en de daarin aanwezige harde schijf.

Men had bijvoorbeeld in de winkel kunnen aanbieden de klant te helpen het zelf te doen met een USB stick of de data laten mailen naar een snel even aangemaakt webmailaccount. In die situaties zou de klant zelf het risico van dataverlies hebben moeten dragen. Maar neem je de laptop in met de belofte “met behoud van de Data”, dan zit je daaraan vast.

Aansprakelijkheid van de winkel dus. Maar welk bedrag? Dat is bij consumentenzaken altijd een hele moeilijke, maar in dit geval had de klant een mooie vuistregel: al dat werk opnieuw doen zou hem 300 uur kosten, tegen een uurtarief van 50 euro, oftewel 15.000 euro plus nog 100 euro voor de kapotte harde schijf.

Het kapot gaan van die schijf is echter niet de fout van de winkel geweest, dus dat hoeven ze niet te vergoeden. Maar die 300 uur werk die nu opnieuw moet, dat is wél dankzij een tekortschieten van de winkel ontstaan. Betalen dus!

Oh nee, toch niet. Het recht kent het concept “eigen schuld”: wie zelf bijgedragen heeft aan (het groter worden van) schade die hij lijdt, moet die component eigen schuld zelf dragen ook als de oorzaak van de schade bij een ander lag.

Aan [eiser] kan namelijk worden toegerekend dat hij niet recenter en vaker een back-up van het boek heeft gemaakt. Hij had dit bijvoorbeeld kunnen doen door het boek op een cd-rom te branden, op een usb-stick te zetten of te mailen naar een web-mail account. Hij wist ook dat dit kon, aangezien hij – zoals in zijn conclusie van repliek is vermeld – al eens eerder een back up van het boek door zijn zoon heeft laten maken.

In hoeverre moet dit nu worden meegewogen? Ik zou ook geen flauw idee hebben, en de rechter houdt het dan ook maar bij een 50/50 verdeling. De winkel moet dus €7.500 plus wettelijke rente en iets van €1.200 aan proceskosten vergoeden.

Wat vinden jullie? Logisch bij zo’n toezegging over de dienst? Of gaat dit winkels alleen maar afschrikken om herstelwerk te doen bij bejaarde powerbooks?

Arnoud

40 reacties

  1. Wat mij betreft terecht dat de winkel een deel van de schade moet vergoeden. Het klinkt als gepruts van de bovenste plank en je zou van professionals inderdaad iets anders mogen verwachten.

    Maar de klant doet zich ook voor als professional met een uurtarief van €50. Van die professional mag je verwachten dat deze minimaal per 40 uur (1 week fulltime werk) een backup maakt. En eigenlijk ook elke keer zodra de powerbook het huis verlaat. Je loopt toch ook niet elke dag met € 15k in je portemonnee met de kans dat je het kwijt raakt?

    Ik denk dat de schade dan ook maximaal 40*€ 50 = € 2000 zou mogen zijn.

  2. Echter wordt hier in mijn ogen voorbij gegaan aan het feit dat de gebruiker in november al gekeken heeft naar backup mogelijkheden. Hij heeft dit op advies van de leverancier gekocht en niet aan de praat gekregen. Men had toen al kunnen adviseren om de data ook op een memmorystick op te slaan. Daarmee lijkt 50/50 mij acceptabel.

  3. Hoe moeilijk is het om dat document even te bewaren bij inname, waar de klant bij staat (of het ‘m zelf te laten doen)? Dan is het ook nog de vraag of het echt “weg” is; als het maar om een/enkele documenten gaat kan er veelal nog ge-recovered worden door specialisten. Zelf hebben we eens de printplaat van een hdd uit een externe disk vervangen om de data te kunnen recoveren nadat beide “gemirrorde” disks waren gesneuveld (en de klant dacht dat backups niet nodig waren en rode knipperlichten niets belangrijks konden betekenen). Enfin, na wat ‘prutsen’ wel alle data terug maar ook een rekening rijker…

    George/

  4. Ik vind vooral de “upsell” naar een nieuw OS kwalijk. Ik weet niet de oorzaak van de crash, of dat een echt kapotte HD is, of gevolg van de upgrade, maar linksom of rechtsom blijft het een onnodig risico dat de laptop is ingenomen en waarschijnlijk van hot naar her is getransporteerd zónder voorafgaande backup. Het verhaal leest alsof dit een man op leeftijd betrof en gezien de aard van het gebruik van de laptop neig ik ernaar om het advies tot OS upgrade als misleidend te beschouwen.

  5. Was het voor het bedrijf niet goedkoper de data terug te halen met een system rescue cd of andere linux bootable distro? 2 uurtjes werk. Ik kan mij niet voorstellen dat de data encrypted was (gezien het ‘niveau’ van de klant) of de data anderszins echt niet meer terug te halen. Oftewel, wat mij betreft gewoon de volle mep betalen. Ze zijn bewust de opdracht aangegaan met alle risico’s erbij om die data te backuppen en slopen het. Dan hadden ze die ‘clausule’ niet op het innamebewijs moeten zetten.

  6. “Hij wist ook dat dit kon, aangezien hij – zoals in zijn conclusie van repliek is vermeld – al eens eerder een back up van het boek door zijn zoon heeft laten maken.”

    Ik vind het vonnis vreemd gezien bovenstaande zin. Als je die goed leest wordt wel duidelijk dat de klant, of eiser, geen enkel benul heeft of had van hóe een backup gemaakt moet worden. Dat blijkt uit 2 dingen: 1: Hij laat de backup door zijn zoon maken, en 2: Hij gaat terug naar de winkel omdat hij een externe harde schijf (voor een Mac ook nog, dus alles staat al goed ingesteld!) niet aan de praat krijgt. Dan spreek je niet over een persoon die goed om kan gaan met computers, laat staan de risico’s goed kan inschatten. Dat de rechter het hem dan aanrekent dat hij geen gebruik heeft gemaakt van de overige mogelijkheden tot het maken van een backup bevreemdt me dan ook. Als hij een externe hdd niet aan de praat krijgt en daarvoor notabene ook nog terug naar de winkel gaat, waarom neem je dan aan dat zo iemand wel snapt hoe een externe usb-stick werkt (zelfde principe als de externe hdd, snapt de klant ook niet dus rare redenering van de rechtbank) of dat diegene snapt hoe hij een cd’tje kan branden? Wat mij betreft had daar best wat meer rekening mee gehouden mogen worden. Ook het feit dat de winkel hem een nieuw OS verkoopt maar de backup verprutst (echt, hoe krijgen ze dat voor elkaar?!) zou wel wat zwaarder mogen wegen. 50/50 Delen klinkt misschien redelijk wanneer je het hebt over iemand die weet hoe computers werken, maar in dit geval vind ik het een vreemde conclusie.

    1. Maar waarom zou de winkel een hogere mate van aansprakelijkheid in de schoenen geschoven moeten krijgen naarmate de klant digibeter is? Is de gebruiker van gereedschap (boormachine, auto, computer) niet verantwoordelijk voor de kundige omgang ermee?

      Ik ben het er wel mee eens dat de winkel die OS upgrade niet ter sprake had moeten brengen, alleen voor die inhaligheid zou ik ze al 100% aansprakelijk willen houden 😉 If it ain’t broke, don’t fix it.

      1. Late reactie, maar een auto is iets dat je leert besturen d.m.v. rijlessen. Je wordt dusdanig opgeleid dat je je rijbewijs niet krijgt zonder dat je daarvoor een examen hebt afgelegd en geslaagd bent. Voor computers is dat meestal niet aan de orde: er zijn wel wat cursussen, maar dat is niet verplicht en ook als je je inschrijft hoef je niet verplicht op te komen dagen. Meestal ben ik niet tegen vergelijkingen met auto’s (ik maak ze zelf ook regelmatig!), maar in dit geval gaat de vergelijking behoorlijk mank.

    2. Dan nog had meneer, hoewel wellicht op leeftijd en digibeet, regelmatig backups moeten maken sinds 2004. Dat hij daar na 6 jaar pas over na begon te denken is hem aan te rekenen. Wanneer derden (zoon bijvoorbeeld) hem hierbij helpen, maar het lukt niet, dan moet hij de noodzaak inzien direct te handelen. Zeker gezien de waarde van zijn werk. Voor zover ik heb begrepen wordt dit ook meegewogen in het vonnis:

      Aan [eiser] kan namelijk worden toegerekend dat hij niet recenter en vaker een back-up van het boek heeft gemaakt. Hij had dit bijvoorbeeld kunnen doen door het boek op een cd-rom te branden, op een usb-stick te zetten of te mailen naar een web-mail account. Hij wist ook dat dit kon, aangezien hij – zoals in zijn conclusie van repliek is vermeld – al eens eerder een back up van het boek door zijn zoon heeft laten maken.
      Ook een digibeet weet prima wat backups zijn. Dataverlies is van alle tijden zie bijvoorbeeld Wikipedia: Bibliotheek van Alexandrië

  7. Ja de klant was zich er van bewust dat hij al veel eerder een back-up had moeten maken. Dat was nu juist de expliciete opdracht. Ik zie niet in hoe dit kan leiden tot verlagen van aansprakelijkheid. zeker al;s blijkt dat ze dus niet als eerste zijn begonnen met die back-up te maken. Die had je al kunnen starten waar de klant bij stond. Het feit dat de winkel aan biedt om een OS upgrade uit te voeren doet mij vermoeden dat ze zelf niet zeker zijn dat ze met deze oude versie kunnen werken en dus liever eerst een nieuwere bekendere versie installeren. In mijn ogen een eerste klas stelletje prutsers dat voor de volle 100% aansprakelijk mag worden gehouden. En als ze daar aan ten onder gaan zijn tevens alle nieuwe klanten beschermd tegen deze praktijken.

    1. Maar kon de klant ook geen hard-copy (print) maken van z’n vertaling? Mag je van een klant, ongeacht de leeftijd, die blijkbaar zakelijk een computer gebruikt niet verwachten dat deze er voor zorgt dat er op wat voor manier dan ook regelmatig een backup gemaakt wordt en daar niet 3 maanden mee wacht?

      Is er door de klant op enige manier duidelijk gemaakt wat de waarde was van dit document ? En wat nu als er 3.000 uur aan was besteed, was dan een schadevergoeding van 150k terecht?

    2. Volstrekt met Peter eens. De vraag van de klant, de dienst die de winkel hem beloofde te leveren, was precies een backup maken waardoor hij dat zelf niet zou hoeven doen. Precies dat hebben ze niet geleverd. Dat het cruciaal was dat de data niet verloren gaan moet de winkel bij aanvaarding volstrekt duidelijk zijn geweest.

      Hooguit zou je kunnen aanvoeren dat hij vooraf niet heeft aangekondigd hoe groot zijn schade zou zijn als de winkel dit in de soep zou draaien.

  8. Duidelijker dan dit: “Het is voor meneer belangrijk dat deze behouden blijft. Indien mogelijk ook een kopie van de data op de bijgeleverde externe hdd.” kan toch niet ? Schandalig dat de klant hier mee schuldig wordt bevonden. Zoals Niels al zei, is duidelijk dat deze man zelf geen backup kon nemen.

    1. Hoezo gemarchandeer? Meneer eist 15.100 euro (15.000 voor dataherstel en 100 voor de harddisk) en de rechter wijst een deel daarvan toe. Alles binnen de eis dus, en op zich is “eigen schuld” een normaal mechanisme om een geëist bedrag omlaag te doen.

      Hoe gaat de rechter volgens jou buiten de eis?

  9. Ik zeg juist dat de rechter niet buiten de eis gaat, en vraag of dat is omdat de rechter dat niet mag. Het is duidelijk dat die 15000 euro schade door de eiser is veroorzaakt, want als professional moet hij dagelijkse back-ups maken. Zonder zijn eigen nalatigheid was de werkelijke, aantoonbare schade 0 euro geweest. De winkel zou dus geen schadevergoeding moeten betalen, maar dan wordt die hele zaak een beetje een rare overwinning voor de eiser. Daarom vermoed ik dat de rechter de ‘straf’ voor de gedaagde in de geëiste schadevergoeding heeft verwerkt. Waardoor je een wat rare uitspraak krijgt. Allemaal IMO, IANAL, ik weet hier allemaal geen zak van af, ik vraag het me alleen maar af en van me af.

    1. Ah sorry dan las ik verkeerd. Ik had er niet aan gedacht dat je de eiser óók als professional kunt zien. Dat maakt de factor eigen schuld wel hoger inderdaad. Maar kun je dan niet zeggen, hij zag uiteindelijk zijn fout in en schakelde een professional in, dan is er tóch een stukje zorgplicht van die professional?

      Anders gezegd: had die winkel niet moeten zeggen “ja hoor eens dát risico gaan wij niet nemen hoor”?

      1. Er is volgens mij inderdaad zorgplicht, maar er is geen schade. Je kunt moeilijk de winkel aanwrijven dat de vertaler geen backups maakte.

        Vandaar dat ik vermoed dat hier ook een stukje gemarchandeer van de rechter bijzat.

        De reden dat ik e.e.a. in weasel words omkleed is, omdat ik simpelweg niet weet of de rechter dingen mag toewijzen die niet geëist zijn. Kun jij daar iets over zeggen? Zou de rechter mogen zeggen “de geëiste schade kan niet worden toegewezen, maar ik wijs niet geëiste schade toe, omdat die er volgens mij wel is”?

  10. Uit de originele post:

    Hij wist ook dat dit kon, aangezien hij – zoals in zijn conclusie van repliek is vermeld – al eens eerder een back up van het boek door zijn zoon heeft laten maken.
    Dus de hoeveelheid uren die hij kwijt is, zijn de uren die hij na deze laatste backup heeft gemaakt. Ook even rekenen… 300 uren = 37,5 dagen. Een volledige werkweek dus, en daar wil meneer zo’n fors bedrag voor ontvangen? Ja, okay. Het is een lekker fors uurtarief die menig jurist zelfs aan de lage kant zal vinden, maar toch… Ik kan mij voorstellen dat de rechter dit ook meewoog in zijn beslissing, maar het motivveerde met de opmerking dat de man zelf ook schuld had aan dit alles. Maar goed, het is maar 1 werkweek aan dataverlies, toch?

    Betreffende het upgraden van oude computers… Ik heb een oude Sony sony VAIO VGN-AR5154 laptop die in de tijd dat ik hem kocht behoorlijk kostbaar was, omdat het een nieuw model was met de nieuwste specificaties en zo. Werd geleverd met Windows Vista en 2 GB RAM. Net na de kerstdagen heb ik deze nog een upgrade gegeven naar Windows 8 32-bits simpelweg omdat het nog steeds een degelijke laptop is die vrij goed werkt. Ik til mij er een breuk aan, maar het is een mooi systeem om mee te experimenteren. Voor een laptop uit 2006 doet hij prima dienst. 🙂 Dit geldt natuurlijk ook voor andere merken laptops. De hardware mag dan oud zijn, maar kan best lang mee blijven gaan. Dat hij kiest voor een upgrade kan ik dan ook goed voorstellen. Dat is immers niet zo duur als een nieuwe laptop.

    (Maar ja, kiezen voor Apple is sowieso diefstal uit je eigen portemonnee, naar mijn mening. 🙂 )

    1. Erm 300 uur is bij een 40 urige week 7,5 week of 1,7 maanden. (geen volledige werkweek lijkt mij, maar iets meer). Ik ken mensen die voor een hoger uur tarief werken. Daar moet nog belasting af en premies sociale zekerheid en de oudedagsvoorziening. Is echt niet zo veel voor een zelfstandige. Maar als hij in die tijd inderdaad zo veel had kunnen verdienen dan is de claim natuurlijk terecht.

      1. Altijd even kijken of er iemand oplet. Inderdaad, het is 37.5 dagen. 🙂 Met weken van 40 dagen dus 1 werkweek. 🙂 Maar goed, hier zijn geen slavendrijvers aan het werk dus rekenvautje. 🙂

        Het zijn dus eigenlijk 7.5 volledige werkweken. Desondanks nog steeds een hoog uurtarief. Twee maanden lang geen backup… Zonde. Vind de schuld van de klant dan zeker groter worden.

        Sowieso is het maar de vraag wanneer de harde schijf de geest gaf. Want dit had kunnen gebeuren op het moment dat men een backup wilde maken ter voorbereiding van de upgrade. Ik neem aan dat de winkel de laptop in goede staat overnam van de klant voor reparatie maar dat betekent nog niet dat deze kort erna de geest gaf. Of zou de winkel zo dom zijn geweest dat ze eerst de upgrade hebben uitgevoerd, waarna de schijf het loodje legde voor er een backup gemaakt werd?

        Kan het vonnis overigens niet vinden. De Jure site heeft problemen maar biedt mij wel een Firefox plugin aan voor mijn Chrome browser. Duh?

        1. Sorry hoor, 50 euro is toch geen hoog uurtarief en zeker niet voor iets specialistisch als oud-Duits.

          Zie ook http://www.zzp-nederland.nl/nieuws/91799-uurtarieven-zzpers-flink-gedaald waarin vertalers met name worden genoemd (logisch, daar had ik op gegoogled).

          Vergeet overigens niet dat eiser al veel eerder een backup wilde maken, maar dat men hem een harddisk had gegeven die hij niet aan de praat kreeg (was toch een kleine moeite geweest van de winkel om deze ongetwijfeld bejaarde man even te helpen).

          NB vonnis http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BY7960

          1. Tja, is 50 Euro per uur hoog of niet? Voor een bedrijf zou dat normaal zijn en als het hier een ZZP’er betreft, en er op de uren nog belasting en andere kosten worden berekend dan is het nog steeds een mooie winst. Maar als het hier een netto schadevergoeding betreft, dus zonder BTW, loonbelasting en wat nog meer… Tja, lekker!

            Ik zou in ieder geval wel weten hoe dat uurloon verder te specificeren is. Zoveel BTW, zoveel belasting, zoveel ziekenfonds, zoveel pensioen, enz. Zoekende op redelijke uurtarieven op Internet kom ik van alles tegen van 30 Euro per uur tot over de 80 Euro per uur. Het bedrag is dan een mooi gemiddelde, indien deze man ook daadwerkelijk een professionele vertaler is. Maar zal een professional vergeten om gedurende twee maanden geen enkele backup te maken van zijn werk? Het zou eigenlijk niet mogen voorkomen…

        2. De (on)deskundigheid van de klant maakt niet uit bij de vaststelling van de aansprakelijkheid, en maar ten dele bij de vaststelling van de schadevergoeding. De opdracht was om de data veilig te stellen, dan kun je niet aankomen met “sorry, niet gelukt”, tenminste als de harddisk (met data) nog werkte op het moment van inname. Maar was dat wel zo?

          Had de winkel er niet verstandiger aan gedaan om dat ter discussie te stellen? Tenslotte staat in de probleemomschrijving “Indien mogelijk ook een kopie van de data op de bijgeleverde externe hdd.” Waarom “indien mogelijk” als de computer (volledig) functioneerde? Ik lees nergens dat de computer gecontroleerd was (op functioneren) bij inname.

          Had de gedaagde zich op het standpunt gesteld dat bij (eerste) onderzoek na inname de harddisk defect bleek en deze dus bij inlevering al defect moest zijn, daarom is vervangen en het systeem daarna van een nieuw OS is voorzien (volgens opdracht), wat was daar dan tegen in te brengen geweest?

          Door (alleen) het argument ‘op de bon staat dat we niet aansprakelijk zijn’ te voeren komt er deze uitspraak, die ook terrecht is omdat je moeilijk een opdracht kan aannemen en je er dan met ‘oeps, jammer’ er vanaf kan maken als je het verprutst.

          Dat “meneer” wel erg lichtzinnig met zijn eigen werk om is gegaan in de voorafgaande maanden mag dan wel zo zijn, maar daarvoor wordt hij ook ‘gekort’ in de toewijzing.

          George/

  11. Overigens kost het opnieuw maken van het maken van een tekst die je net daarvoor had gemaakt maakt maar een fractie van de tijd die het de eerste keer kostte, want het gros van de tijd zit in het nadenken over wat er moet komen staan, en dat zit nog redelijk vers in het geheugen. (Voor datatypisten en Korsakovpatienten is het een ander verhaal.)

  12. Ik vind 50/50 veel te licht voor de winkel. Typisch zogenaamd eerlijke ‘waar twee vechten hebben twee schuld’ spreekwoord rechtspraak.

    Het is die winkel mijns inziens zwaar aan te rekenen dat ze geprobeerd hebben misbruik te maken van een digibeet door hem niet adequaat te helpen met het aansluit van zijn harde schijf/andere backup mogelijkheden aanbieden maar in plaats daarvan de mogelijkheid hebben aangegrepen om hem snel een upgrade aan te smeren.

    Dat is typisch het soort oplichting dat ook voorkomt bij automonteurs als een van niets wetend dametje een auto komt inleveren en er ineens allerlei rare onderdelen worden vervangen.

    De winkel zit fout en is door de eigen hebberigheid in de vingers gesneden, eigen schuld dikke bult. Volledige aansprakelijkheid lijkt me het enige rechtvaardige vonnis.

    1. Ja, en nee. Inderdaad, bij de winkel is geconstateerd dat de harde schijf hardstikke dood was. Alleen, we weten niet op welk moment de schijf defect raakte. De kans is aanwezig dat de klant al merkte dat zijn schijf problemen had en dus snel naar de winkel ging om deze na te laten kijken, en via de winkel een backup te laten maken voor het geval de boel stuk ging. Dat zou betekenen dat de winkel niet eens de kans had om een backup te maken omdat de harde schijf het op dat moment al had begeven. De winkel is de fout in gegaan door de computer te accepteren zonder direct te controleren of deze nog wel correct werkte. En dat wordt hen zwaar aangerekend. Nu vraag ik mij sowieso ook af of die klant niet toevallig wel al een keer een backup heeft gemaakt, maar gewoon een hoge claim neerlegt zodat de winkel hem een nieuwe laptop gaat geven. Ik vind het wel behoorlijk riskant om zo lang zonder een backup te werken en deze man zou niet onervaren moeten zijn, gezien de tijd dat hij deze laptop al gebruikt.

  13. Hoe lang had die man eraan gewerkt? Als dat gedurende 4 of 6 of 8 jaar is, op zo’n oude laptop, en hij maakt geen backups, dan klinkt het niet als professioneel maar als een hobby. Voor hobby-werkzaamheden geldt toch geen 50 Euro tarief? Als het wel professioneel is, dan kan hij vast opdrachten en facturen laten zien waarmee hij aantoont hij 50 Euro per uur factureert …

    Wat betreft die winkel: als iemand een backup wil, dan moet je geen OS-upgrade verkopen. En een deskundige winkel brandt z’n vingers niet aan zulke oude hardware.

  14. Wat mij vreemd in de oren klinkt, is dat deze man zijn computer inlevert, zonder een kopie van de data die hij nodig heeft om zijn dagelijkse werk te doen. Blijkbaar is het ook geen probleem dat zijn laptop een maand lang weg is. Als dat zijn werk is (hij rekent er immers een uurtarief voor) dan heeft hij dat bestand toch nodig? Hij had op z’n minst bij inname even een kopie van de benodigde data op een USB-key kunnen vragen zodat hij ermee verder kon.

    Die upsell vind ik overigens ook erg kwalijk. Die man komt om een backup omdat hij de hete kolen onder z’n voeten voelt, dan moet je alle risico’s beperken en hem zo snel mogelijk aan z’n backup helpen.

  15. Wat ik mezelf vooral afvraag: Waarom is er geen data recovery bedrijf ingeschakeld? Zulke data is vaak nog prima te herstellen en kost zeker geen €15.000.

    Daarnaast is het sowieso vreemd dat het desbetreffende bedrijf niet standaard een backup maakt bij upgrades, zeker als het zo een oude Mac betreft.

    1. Maar van gebruikers moet je ook kunnen verwachten dat ze regelmatig een backup maken van hun data. Zeker als het gaat om belangrijke, waardevolle data. Deze gebruiker heeft daarin gefaalt waardoor jaren werk verloren is gegaan. Als de gebruiker maandelijks een backup had gemaakt dan was de schade beperkt geweest tot 1 maand aan data.

  16. Uiteraard is de gebruiker zelf schuldig aan het feit dat er nu helemaal geen data meer aanwezig is omdat er nooit is gebackuped. Maar ik vind dat de computerzaak niet op deze manier had mogen handelen. In mijn ogen mochten ze er niet van uit gaan dat de gebruiker zelf wel backups had. Ze hadden op zijn minst met de gebruiker moeten overleggen alvorens de upgrade werd uitgevoerd.

    Ik kan me wel voorstellen dat ze dat vanaf heden anders aanpakken.

    1. Maar het was ook duidelijk voor de winkel dat de data naar een backup moest. Of ze dat geprobeerd hebben maar de schijf op dat moment faalde, of dat ze het niet eens hebben geprobeerd is alleen onduidelijk. Er was hierover overlegd en de winkel zou een backup maken want dat was afgesproken. Wat daarna is gebeurd is giswerk maar de data is weg en de betreffende schijf is kapot… Maar doordat de eigenaar nooit een backup had gemaakt was de schade ook zo enorm opgelopen. Je kunt de winkel dan ook moeilijk voor het totale verlies laten opdraaien omdat de eigenaar -tegen beter weten in- gewoon geen backups maakte.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.