Mijn oude werkgever herpubliceert mijn artikelen!

anoniem-pseudoniem-nickname-bijnaam-naam.pngEen lezer vroeg me:

Ik heb een aantal jaar gewerkt bij een online nieuwssite en ben onlangs overgestapt naar de concurrent. Echter, nu zie ik dat mijn ex-werkgever oude artikelen van mij herpubliceert met mijn naam erbij. Dat leidt dus tot de gekke situatie dat mensen denken dat ik bij allebei die bedrijven werken. Wat kan ik hieraan doen?

Als je als werknemer teksten schrijft, heeft de werkgever daarop het auteursrecht. Tenminste, als de teksten binnen het kader van je dienstverband vallen. Maar dat lijkt me wel het geval bij iemand die als journalist werkt (in loondienst) bij een nieuwssite.

De werkgever mag dus – ook na beëindiging van het dienstverband – besluiten wat hij wil doen met de teksten. Natuurlijk mogen ze online blijven staan, maar hij mag ze óók herpubliceren. Het zijn immers zijn teksten.

Deze gekke situatie is dus in principe wettelijk toegestaan. Maar wellicht is er nog een optie: de Auteurswet kent naast de exploitatierechten ook de zogeheten morele rechten of persoonlijkheidsrechten. Hiermee kun je onder meer eisen dat je naam als auteur wordt genoemd (of juist niet) bij een publicatie van je werk. Ook als je je rechten hebt overgedragen, zo staat in dit artikel 25 van de Auteurswet.

Het is alleen nog steeds een open vraag of die persoonlijkheidsrechten toekomen aan de werknemer of aan de werkgever. De laatste is de ‘maker’ in de zin van de wet, en de maker heeft de persoonlijkheidsrechten. Dus zo beredeneerd heeft de werknemer helemáál geen rechten. Maar je kunt ook zeggen, de persoonlijkheidsrechten zijn bedoeld om een persoon te beschermen en de enige fysieke persoon is de werknémer. Dat vind ik persoonlijk het meest sympathiek, maar er is dus geen juridische duidelijkheid.

Ik moet zeggen dat ik het wat gek vind om oude artikelen van een werknemer te herpubliceren. Wat zou hier het nut van zijn? Oud nieuws lijkt me überhaupt niet interessant, toch?

Arnoud

15 reacties

  1. Als je je naam weg wil hebben: contact opnemen en vriendelijk de situatie uitleggen. Dit lijkt me een geval waar de twee partijen prima uit kunnen komen zonder in detail te weten wie waar recht op heeft.

  2. Ik moet zeggen dat ik het wat gek vind om oude artikelen van een werknemer te herpubliceren. Wat zou hier het nut van zijn? Oud nieuws lijkt me überhaupt niet interessant, toch?
    ICTRecht heeft toch ook een blog? Eentje waar meerdere medewerkers voor schrijven? Waarbij ICTRecht dus als bedrijf de auteursrechten heeft, dus. Je zou kunnen overwegen om de oude artikelen te herpubliceren in boekvorm. Maar ja, vind je de oude artikelen op ICTRecht dan echt niet meer interessant? 🙂

  3. Oud nieuws is reuze-interessant in nieuwsarchieven bij langlopende kwesties of historische onderwerpen. En misschien gaat het om achtergrondartikelen bij toenmalige nieuwskwesties, die nog steeds van waarde zijn (denk bijvoorbeeld aan een uitleg over asteroïdes die wordt hergebruikt als er weer eens een langs de aarde scheert, of een uitleg over het auteursrecht als er een rechtszaak wordt besproken).

    Ik vind het helemaal niet vreemd dat een werkgever oude teksten van een werknemer herpubliceert en ik zie in het algemeen geen redelijk belang van de oud-werknemer om zich daartegen te verzetten. Wat maakt het uit wat mensen denken over waar je werkt? En als je dat belangrijk vindt, dan vertel je toch op een eigen website of LinkedIn-profiel waar je werkt en gewerkt hebt.

    1. Oud nieuws is reuze-interessant in nieuwsarchieven

      Publicatie in een archief lijkt me wat ander dan wat hier als herpublicatie wordt bedoeld. Bij een archief of het nog steeds on line aanwezig zijn van oude artikelen met een datum ver in het verleden ontstaat er ook geen verwarring over waar de schrijver nu werkt.

  4. Ik kan me zoveel situaties voorstellen waar een medewerker met naam en faam namens het bedrijf optreedt, waarbij er ook prestaties uit het verleden relevant blijven. Denk aan schrijvers bij een uitgever, acteurs in een sitcom, voetballers bij hun club.

    Ik vraag me dan ook af wat het werkelijke punt is want het lijkt me dat er nog iets speelt. Zoals Dr. Phil al eens zei “this is not about the dog”.

    1. Het gaat niet om oude artikelen in een archief. Het gaat om nieuwe artikelen met de naam van de ex-medewerker, gemaakt uit gerecyclede oude artikelen. Wat Wim als voorbeeld noemde, een oude blog die ik in een boek verwerk en dan de auteur van die blog (een ex-werknemer) als co-auteur van dat boek opvoeren terwijl ze al jaren niet meer hier werkt.

      De tekst is van toen ze hier werkte, maar het boek van ver na einde dienstverband. Is het dan nog steeds normaal dat ik haar naam erop zet?

      1. Dat is wel een goede vraag. Maar ja, als ik “The Call of Cthulhu” van H. P. Lovecraft opnieuw publiceer en daarbij de tekst enigszins uitbreid en de verhaallijn meer aan de moderne tijd aanpas, mag ik dan nog steeds H. P. Lovecraft als co-auteur noemen? (Wel andere situatie want dit boek valt tegenwoordig onder Public Domain. Het betreft geen ex-werknemer.) Het is natuurlijk wel zo dat werknemers in creatieve beroepen vaak hun naam “stempelen” op hun werk. Die ik ook op mijn werk in code, die in de versiebeheer vaak aan mijn naam wordt gekoppeld, en daarnaast plaats ik soms initialen bij ToDo items. Zolang mijn werk dus vrij intact blijft zal ik dus als de schrijver van deze code worden bestempeld. Ik vind het dus wel logisch dat die koppeling tussen mijn werk en mijn naam dus over 5 jaar nog steeds aanwezig is in de code. Pas wanneer er heel veel wijzigingen op komen val ik steeds verder weg als zijnde de schrijver. Zo ook met teksten. Deze medewerker heeft nu eenmaal deze artikelen geschreven onder zijn naamstempel. En zo worden ze dan ook verder gepubliceerd. Indien hij dat na zijn vertrek bij de werkgever niet meer wil, dan lijkt het mij weinig moeite om even contact op te nemen met de ex-werkgever met als verzoek om zijn naam als auteur te verwijderen. Het lijkt mij dat na dit verzoek, de ex-werkgever niet meer kan doorgaan om deze artikelen onder de naam van de ex-werknemer te blijven publiceren. Maar dan vooral vanuit privacy-oogpunt, aangezien de werknemer kennelijk geen associatie meer wenst met deze artikelen. Mogelijk dat deze uitgever probeert te profiteren van de naamsbekendheid van de journalist, wat dus als een vorm van misbruik gezien kan worden. Ten minste, dat vind ik dan. Maar ja, ik ben geen jurist. 🙂

      2. Het gaat om nieuwe artikelen met de naam van de ex-medewerker, gemaakt uit gerecyclede oude artikelen

        Dat begreep ik niet uit je blogpost, daar gaat het over “oude artikelen (..) herpubliceert”

        Tja, ik kan me het andersom ook voorstellen. Dat je na vertrek van een medewerker artikelen publiceert en de medewerker gaat klagen dat zijn of haar naam er niet bij staat, en juist vermelding eist.

        Kortom wat je dan ook doet als ex-werkgever er is linksom of rechtsom wel een reden tot klagen te bedenken. Persoonlijk zou ik geen-naamvermelding-wel-gewenst erger vinden als wel-naamsvermelding-niet-gewenst en als werkgever dan voorsorteren op wel-naamsvermelding.

        De derde optie is dat je na vertrek van je medewerker niets meer met die artikelen zou mogen doen. Maar dat lijkt me wel het kind met het badwater weggooien en absoluut onwenselijk.

        1. Er is nog een vierde weg: aan de ex-werknemer vragen wat hij het liefst ziet. Een beetje overleg kan een heleboel problemen voorkomen.

          Het lijkt me wel gepast dat degene die de artikelen redigeert zijn/haar naam als medeauteur onder de artikelen zet… Of de oorspronkelijke schrijver heeft recht van klagen over verminking van zijn werk.

  5. Uhm. De werknemer wil zijn naam weg. De werkgever zou de ‘maker’ kunnen zijn en zou kunnen claimen alle rechten te hebben. Of de werknemer kan dat proberen. Maar hoe dan ook lijkt het mij dat de naam van de werknemer niet genoemd moet worden als de werknemer dat niet wilt: – Als de werkgever gelijk heeft, komen hem de morele rechten toe en mag hij de ‘maker’ vermelden. Maar uh, als hij gelijk heeft IS HIJ de maker. En vermeldt hij dus zichzelf. – Als de werknemer gelijk heeft, komt hem de keuze toe niet genoemd te worden. Denk ik nou te makkelijk of jullie te moeilijk?

  6. “Oud nieuws lijkt me überhaupt niet interessant, toch?”

    Wel ‘nieuws’ dat is losgezongen van de scoopgekte van dit tijdsgewricht. Nieuw, nieuw, nieuw, snel, snel, snel. http://rudhar.com/politics/gninhoud.htm

    Over Griekenland, IJsland (IceSave) en Libië wordt nu consequent niet meer geschreven, want, tja, de scoop is nu Cyprus en Syrië. Zo werkt dat in het journalistenwereldje. Ik vind dat helemaal verkeerd. Zelf begin ik rustig 3 of 6 maanden na dato nog over een toen actuele kwestie te zeuren. Zie ik geen been in. May be just me.

  7. ” de Auteurswet kent naast de exploitatierechten ook de zogeheten morele rechten of persoonlijkheidsrechten. Hiermee kun je onder meer eisen dat je naam als auteur wordt genoemd (of juist niet) bij een publicatie van je werk.”

    valt een website / template hier ook onder? bedoel kan ik iemand verplichten klant/werkgever/ vorige werkgeven dat mijn naam of link van mijn bedrijf moet komen te staan

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.