Maar hij staat dáár!

imac-hij-staat-daarDiverse lezers wezen me op dit GeenStijlbericht over een gestolen laptop die de politie niet wilde terughalen. Op de bekende tendentieuze, ongefundeerde en nodeloos kwetsende wijze werd daar melding gemaakt van een poepdure hipstermachine die in 020-Gaza beneden zijn stand weg stond te kwijnen in het onrechtmatige bezit van werkschuw steeltuig. En de pliesie zat achterover want ja die wetgeving mevrouwtje, terwijl de Find My Mac gewoon zegt waar ie staat.

De ophef is in dit geval een tikje onterecht: de locatie die Find My Mac aangeeft, is een flatgebouw en preciezer dan dat is het niet te krijgen. Dus wat móet je dan als politie, de hele flat gaan doorzoeken?

Maar stel, de locatie zou wel precies genoeg zijn. De laptop werd gestolen ergens op het platteland, en de GPS-coördinaten zijn nauwkeurig genoeg om die ene boerderij eruit te pikken die zich tussen de akkers bevindt. Is dat dan bewijs genoeg voor een doorzoeking?

De wet eist een redelijk vermoeden van schuld, en het is de (onafhankelijke) rechter-commissaris die bepaalt of dat vermoeden genoeg onderbouwd is om een doorzoeking van een woning te rechtvaardigen. De afweging komt volgens mij neer op de vraag hoe betrouwbaar die Find My Mac-informatie is. En dan kom je gelijk bij de vraag, hoe weten we dat het wáár is, wat daar staat? Dat dat echt een gestolen laptop is en dat die zich daar bevindt.

Ook een complicatie kan zijn dat de laptop ondertussen doorverkocht is, waarbij de huidige bezitter geheel legaal eigenaar is geworden. Dat is namelijk een kronkel in onze wet: wie te goeder trouw een goed verwerft, wordt daar soms eigenaar van ook als deze eerder gestolen was. Er zijn wel mogelijkheden om als eigenaar je spullen terug te krijgen, maar triviaal zijn die niet. En wat daar met name steekt, is dat meestal de rechter daarover moet beslissen en dat kan rustig een jaar (of meer) duren.

Stel je fiets wordt gestolen en later zie je iemand daarop fietsen. Dan mag je die iemand aanhouden en overdragen aan de politie. Je mag alleen niet de fiets terughalen, want in de tussentijd is hij juridisch bezitter daarvan geworden. En dan is hij rechthebbende (art. 3:119 BW) tenzij jij kunt bewijzen dat het jouw fiets is. Dat zal niet meevallen zo midden op straat. Dus dan gaat de fiets mee naar de politie (als bewijs).

Bij een laptop zou je kunnen zeggen, ik weet het wachtwoord en mijn naam en foto staan bij het account. Dat zou ik wel eens uitgeprobeerd willen zien bij oom agent.

Arnoud

21 reacties

  1. En zie hier de reden dat veel mensen geen enkel vertrouwen in justitie meer hebben.

    Als je bijvoorbeeld het mac adres van de wifi ook weet is die laptop ook in een flatgebouw zo uit te peilen.

    Daarnaast, bij te goeder trouw zullen ze degene van wie het is gekocht moeten oplepelen, willen ze inderdaad de laptop mogen houden. Maar daar kom je niet eens aan toe. Mijn ervaring met aangifte is helaas die van zuchtende agenten en de opmerking, meneer het helpt toch niet.

    Wat voor beeld krijg je dan van politie en justitie?

      1. Mits je fatsoelijke apparatuur heb met een richtinggevoelige antenne hoef je niet eens een driehoekspeiling te doen. Beton maakt het nog makkelijker. Dan meet je voor het raam en zie je duidelijk verschil in sterkte.

      1. Als de dief zo slim is om het MAC adres aan te passen dan had hij ook die locatie-software kunnen uitschakelen…

        Maar goed, dat ding staat aan en heeft kennelijk een internet-verbinding. Het peilen ervan is misschien lastig, maar je kunt ook even controleren via welke provider de internet-verbinding loopt. En vervolgens kun je het internet-verkeer ook even monitoren om te zien of er toevallig namen of email adressen voorbij komen die extra informatie leveren. Of een koppeling naar een facebook pagina of zo.

        Verder even opmerken dat het hier gaat om een Mac, en die zijn een beetje zeldzaam. En draagbaar. Agent in burger die even rond gaat snuffelen door de buurt om te zien of er iemand in de flat rondloopt met een Mac geeft ook al aanwijzingen. Diegene die deze computer nu gebruikt is mogelijk een Apple-fan en het zou best kunnen zijn dat hij (of zij) deze van een dief heeft gekocht, want lekker goedkoop ten opzichte van de normale winkelprijs. (Mac’s zijn duur!) Je kunt je daarbij afvragen of de koper dan geen argwaan had moeten hebben over de lage prijs ervan. Een prijs beneden de 400 euro zou al verdacht kunnen zijn…

    1. het is geen “wie van de 3” spel, als je binnenvalt bij een verkeerde persoon heb je als politie een groot probleem. wel mag politie gegevens van burgers gebruiken bij hun opsporing. ik meen dat er inmiddels wel betere en betaalbare programmas zijn die in stealth werken via de bios en er zijn gps chips die tot 1 meter nauwkeurig zijn en kunnen onherkenbaar worden weggewerkt in de hardware. dan moet je wel een erg slimme dief zijn wil je dat tijdig kraken.

  2. Als je het ip adres weet van de persoon, sta je dan wat sterker in je recht? op mijn pc/laptop draait een programma wat bij het opstarten het WAN ip doorgeeft aan een website zodat ik hem remote via een DNS kan benaderen.

    Is het dan zo: Ja, want ip is naukeurig aan een huisadres te verbinden of Nee, want wifi buren enzovoorts?

    1. Iedere agent mag bij het IP-adres de NAW gegevens van de abonnee opvragen, zonder gerechtelijk bevel of zelfs maar tussenkomst officier van justitie. Dus ja dat is dan een leuke, als die Find-applicatie het IP-adres geeft.

      Mits de dief niet op het netwerk van de buren zit natuurlijk, maar wellicht dat je in die situatie kunt gaan uitpeilen omdat je dan al héél dicht in de buurt bent.

      En natuurlijk, de huidige bezitter kan ‘m ondertussen in een winkel tweedehands ergens hebben gekocht en dan is hij juridisch eigenaar. Dan valt er niets op te eisen. Maar moet je zeggen, deze optie kan dus we gaan niet aanbellen, of zeg je, we gaan aanbellen en dan mag meneer even uitleggen hoe dat zit met die winkel? Beiden zijn juridisch verdedigbaar maar het legt wel een duidelijk nuanceverschil.

  3. Is dit niet heel simpel op te lossen, door met het woord auteursrecht te gooien?

    Iedereen heeft vast iets op het device staan met auteursrecht. Nu heb je volgens de wet niet meteen recht op de laptop. Maar je kunt toch wel claimen dat er dingen van jou op staan waar die ander absoluut geen recht op heeft? De laptop zou tenminste tijdelijk aan jou gegeven moeten worden (eventueel onder toezicht) om dit te kopiëren/verwijderen.

    Of wat met de licenties van software waar jij voor betaald hebt? Op de Mac komen er regelmatig (redelijk betaalbare) OS updates uit. Die staan op jouw account.

    Dit alles gaat buiten de diefstal van het fysieke object om. Kan iemand enig echte juridische basis hieraan toevoegen?

    1. Je kunt het ook vanuit de andere kant bekijken. Stel, iemand heeft de laptop ter goeder trouw gekocht (hoewel, met jouw account er nog op? sure…). Pleeg jij dan computervredebreuk door gegevens (volledig automatisch) op te (laten) slaan en door te sturen? Dat op het device zelf, maar natuurlijk ook het (draadloos) netwerk van de nieuwe ‘eigenaar’?

    2. Op grond van het auteursrecht kun je een inbreukmakende zaak opeisen en (laten) vernietigen. Maar dat is civiel recht, net zoals het terugeisen van je eigendom. Dus je krijgt er geen extra recht mee als eigenaar van de laptop. Je moet voor civiele terugeising sowieso een rechtszaak starten en dan een deurwaarder langssturen met het vonnis.

  4. Maar in dit geval zal ter goede trouw een moeilijk hard te maken uitgangspunt zijn. Immers, de trackingsoftwrae staat er nog op, en dus waarschijnljjl ook het hele account van de rechtmatige eigenaar. En als je (op zo een korte termijn nota bene) een pc koopt waarop een account Miepje en data en al voor geinstalleerd staat, ga je je toch wel afvragen.

    Maar waar ik me helemaal over verbaas in deze zaak: HET IP ADRES? Geeft die tracking software dan geen IP adres mee?!

  5. Arnoud, in hoeverre wordt ergens de WBP overtreden als de gestolen Mac of iPhone een nieuwe eigenaar krijgt (doordat deze ter goede trouw een tweedehands product koopt), en je deze gaat volgen via Find My Mac? Ik kan me voorstellen dat om die reden Apple geen foto’s met het gestolen device laat maken, en geen IP-adressen afgeeft.

    Nu kun je via iCloud alleen de locatie zien en wanneer het apparaat voor het laatst aan is geweest. Je kunt verder een bericht sturen naar het apparaat, het locken, wissen en een geluid laten afspelen. Vooral dat locken en wissen zijn natuurlijk garanties dat je je apparaat nooit meer terugvindt, want dan is ook de software niet meer actief en wordt waarschijnlijk met een nieuwe, schone account ingelogd.

    Foto’s maken, het device overnemen, of IP adres loggen kan dus niet. Daarom is het ook raadzaam om op iedere tablet en telefoon een (leeg) gmailaccountje in te stellen. Google geeft je netjes een overzicht van de laatst gebruikte IP adressen, en je mailclient maakt automatisch verbinding met Gmail, ook als je device gestolen wordt.

    1. Of de Wbp overtreden wordt, komt neer op een belangenafweging onder sub f: de eigen dringende noodzaak die de privacy opzij moet zetten. Oftewel, ik kán niet anders dan deze gegevens verzamelen en daar foto’s van maken. Ik ben geneigd te zeggen dat dit kan, omdat het voor mij vergelijkbaar is met cameratoezicht e.d. voor beveiliging en bewaking.

      Tegelijkertijd is het wél normaal bij die toepassingen dat er enige waarschuwing of aankondiging is. Bordje cameratoezicht, privacystatement met uitleg over logging, et cetera. En dat is er bij dit verhaal niet. Maar gezien de aard van de surveillance lijkt me dat ook niet te kúnnen eigenlijk. Dus wat móet je, wat kun je als je een tracker in je laptop wil stoppen en de privacy van legitieme verkrijgers wilt bewaken?

  6. Late reactie, maar voor de politie maakt het niet eens uit of het een woning of een algemeen toegankelijke ruimte betreft. Zo was er bij mijn ouders huis (die in een portiekwoning wonen) 2 jaar geleden een stel jongemannen die een verdacht pakketje in een algemene ruimte gooiden. Politie gebeld, maar nee, ze konden niet komen omdat ze geen toestemming zouden hebben van de woningcorporatie. Ergens wel begrijpelijk, maar na het bellen met de woningcorporatie zeiden ze dat de politie wel degelijk toestemming had en dat de corporatie zelf niet mocht gaan kijken omdat het een politietaak was. Dus daarop weer de politie gebeld maar weer weigerden ze te komen. De corporatie weer gebeld en die hebben zelf ook maar de politie gebeld en gezegd dat als het nog niet duidelijk was, ze nu alsnog toestemming hadden. Daarop weer de politie gebeld maar nog steeds claimden ze “geen toestemming” te hebben. Uiteindelijk na heel wat gepush gaven ze hun defensieve standpunt op en stuurden ze dan toch maar iemand langs.

    Gelukkig bleek het pakketje niet verdacht te zijn, maar je moet er toch niet aan denken dat het wel verdacht was, een bom bijv.? Dan was het hele blok al ontploft voordat de politie eindelijk eens iemand langsstuurde. En nogmaals: het was dus in een algemeen toegankelijke ruimte. Maar kennelijk is dat al moeilijk genoeg voor de politie.

    1. Volgens mij klopt het juridisch niet, wat je zegt. Toestemming heb je nodig van de bewoner, niet van de eigenaar. Anders zou je bv. de maffe situatie krijgen dat de politie aanbelt maar de huurder ze niet mag binnenlaten omdat de verhuurder niet instemt? Absurd.

      Het klopt wel dat de algemene ruimte in een woning valt onder ‘woning’, we hebben het hier niet over het portiek aan de openbare weg maar bv. de gang achter de gesloten deur? Dat is gewoon de woning, net als een gedeelde woonkamer bijvoorbeeld. In een grote flat is de ruimte met de brievenbussen nog openbaar maar die achter de deur waar je binnengebuzzerd moet worden niet meer.

      Daarnaast zou je hier zonder toestemming kunnen binnentreden, omdat sprake lijkt van een ernstig en onmiddellijk gevaar, het vermoeden is immers dat in dat pakketje iets gevaarlijks zit. Voor achtergelaten afval bel je niet de politie, maar voor een brandbom of een zak met drugs natuurlijk wel. En onder artikel 2 lid 3 Algemene wet binnentreden mag de politie dan zonder toestemming naar binnen.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.