Mag See Tickets bij Kraftwerkconcertkaartjes wel vragen om het nummer van je identiteitsbewijs?

kraftwerk-evoluonWe hadden het er vorige week al over: wie naar het Kraftwerkconcert in Eindhoven wil, moet zijn BSN afgeven. Dat gaf de nodige commotie, dus nu is dat het ‘identificatiebewijsnummer’ geworden want “wat een hoop idioten niet weten, is dat dat allemaal precies hetzelfde nummer is”, aldus de organisatie. Eh. Juist.

Nee, natuurlijk is het serienummer van je identiteitskaart of rijbewijs een ander nummer dan je BurgerServiceNummer. Maar mag je die nummers dan wél gebruiken? Het BSN valt onder het verbod van art. 24 Wbp: “een nummer dat ter identificatie van een persoon bij wet is voorgeschreven” mag alléén worden gebruikt als in de wet staat dat (en waarvoor) dat mag. Dit geldt zowel voor overheden als voor private partijen, en dit is dus de reden dat een ‘kopietje paspoort’ bij een private organisatie niet mag tenzij men het BSN afdekt bij het kopiëren.

Zo moeten opkopers van metalen tegenwoordig hun klanten zich laten legitimeren, en dat is wettelijk verplicht in verband met koperdiefstal. Ook bij de Rijkspas mocht het BSN niet worden genoteerd. De Richtsnoeren ‘Kopietje paspoort’ bevatten meer voorbeelden.

Maar een paspoort- of ID-nummer is niet bij wet voorgeschreven om mij als persoon te identificeren. Het identificeert vooral dat legitimatiebewijs, en alleen indirect mijzelf. Daarom valt dat niet onder het strenge verbod van artikel 24. Je komt dan terug op de hoofdregels uit de wet: er moet (weigerbare) toestemming zijn, het moet nodig zijn voor de uitvoering van de overeenkomst, of er moet een dringende noodzaak zijn die rechtvaardigt dat je niet kúnt vragen om toestemming. Verder moet je duidelijk informeren wát je doet met die gegevens.

Dan het privacystatement er maar eens bij gepakt. Ah, dat begint goed, ze zijn netjes aangemeld:

SEE heeft haar verwerking van persoonsgegevens gemeld bij het College Bescherming Persoonsgegevens te Den Haag op 21 augustus 2002 onder het nummer m1053015.

Alleen, eh, huh, wat idioot:

resultaat-cbp-see-tickets

Ergens ook wel te verwachten dat er tussen 2002 (datum registratie) en 2013 iets veranderd zou zijn in wat men verwerkt. Het is maar goed dat zij “tijdens onze bedrijfsprocessen speciale aandacht besteden” aan privacy en dus dit soort dingen actualiseren.

Dan maar even op naam gezocht, en See Tickets Nederland BV blijkt een melding te hebben gedaan (m1413603, ach ja typefoutje in het nummer zullen we maar zeggen) voor ticketlevering en de daarbij onvermijdelijke op de persoon afgestemde directmarketingactiviteiten. Volgens de privacyverklaring verzamelt men niet meer dan NAW-gegevens, emailadres en telefoonnummer. Je identiteitskaartnummer is volgens mij toch echt geen NAW-gegeven of telefoonnummer.

Hebben ze nu een formeel probleem? Tsja. Het hóórt in de privacyverklaring zulke informatie. Anderzijds, door het expliciet bij het bestelproces te melden informeer je mensen ook dus misschien is dit nog wel netter dan in een privacyverklaring onder artikel 12.

Wel kun je je serieus afvragen of dat nu écht nodig is, een nummer van een legitimatiebewijs vastleggen. En die vraag moet je je altijd stellen bij verwerking van persoonsgegevens, want dingen die je niet nodig hebt mag je niet vragen, ook niet als mensen best bereid zijn die te geven. Het doel van See is tickethandel tegen te gaan, dat doel willen ze bereiken door persoonsgebonden tickets uit te geven en dus is een koppeling nodig tussen de koper en de persoon die bij het concert verschijnt.

Maar volgens mij kun je dan best volstaan met een naam op laten geven en bij de ingang checken of die naam op het legitimatiebewijs staat (en of de foto matcht met de persoon). Wat voegt een extra nummer toe bij die verificatie? Als daar geen reden voor is, dan mag je dat nummer niet vragen. Dan moet je het houden bij vergelijken naam.

Opmerkelijk is nog dat de privacyverklaring afgezien van tutoyeren en de bedrijfsnaam 99,9% identiek is aan de privacyverklaring van Ticketpoint, waarbij ik echter vermoed dat die laatste ‘m geleend heeft omdat er wél over melding gesproken wordt maar zonder meldingsnummer (en ik geen melding kan vinden van Ticketpoint BV). Maar dat terzijde.

Arnoud

24 reacties

  1. Even off-topic, maarre… wat is precies het grote probleem met doorverkoop? Er is schaarste, dat drijft de prijs op. Als je de prijs zelf niet omhoog doet, dan doet een ander het. Hoe bepaal je anders wie de kaartjes krijgt? “Eerst komt, eerst maalt” faalt keer op keer met online kaartjes bestellen.

    1. Misschien ben ik cynisch maar zou het kunnen zijn dat men liever zélf de maximale winst bij de consument pakt? Constateren dat een ander in staat is nóg meer winst uit de tickets te halen, is niet leuk.

      Dat wetsvoorstel (Kamerstukken 31461) dat zo te zien nog steeds bij de Eerste Kamer ligt, komt op het volgende neer:

      1. De originele prijs moet op het ticket staan.
      2. Doorverkoop mag, maar de prijs mag niet “onredelijk hoog” zijn ten opzichte van de originele prijs. Meer dan 20% opslag is per definitie onredelijk. (En doorverkoop tussen particulieren onderling mag altijd, dat valt buiten dit wetsvoorstel.)
      3. Als een consument meer betaalt dan volgens lid 2 zou hebben gemogen, dan kan hij bij de doorverkoper het meerdere terugeisen.

      Intrigerende vragen en kritiek vanuit de Eerste Kamer. Wat ik vooral jammer vind, is dat de Consumentenautoriteit niet bevoegd lijkt te zijn om dit artikel te gaan handhaven.

      Ook had een verbod op tenaamstelling van tickets me wel aardig geleken, ik zie geen redelijke grond om te hoeven weten wie je bezoekers zijn. Maar dat zal ongetwijfeld idioot zijn.

      1. De prijs bij doorverkopen beperken zou kunnen helpen, maar die wet is een wassen neus indien de opkopers zich daar alsnog niets van aan trekken. Stel, ik heb een ticket die origineel 50 euro waard is. Ik bied hem op marktplaats aan voor 150 euro. Het concert is morgen en er zijn nog 50 mensen die er alles voor over hebben om er naar toe te gaan die geen ticket hebben kunnen kopen. Die gaan echt niet zeuren en zeggen dat ze maar 60 euro willen bieden, want dan krijgen ze de ticket niet. Ik verkoop hem dan gewoon niet… En achteraf het teveel betaalde terugeisen? Voor de 90 euro die je teveel hebt betaalt is het lastig om allerlei civiele acties te gaan ondernemen. De kosten daarvan staan niet in verhouding tot het bedrag. Hoeveel personen zullen uiteindelijk hiertoe besluiten? De opkopers houden hiermee rekening en passen hun prijzen hierop aan… De schaarste die ontstaat door het massaal opkopen van tickets zorgt er uiteindelijk voor dat de opkopers uiteindelijk kunnen vragen wat ze willen. En het massale inkopen is ook niet te voorkomen, omdat de opkopers gewoon mensen benaderen die tickets hebben gekocht en deze van hen overkopen.

    2. De Europese rechter heeft bepaald dat doorverkoop van tweedehands software legaal is (en niet door de softwaremaker verboden kan worden); waarom zouden we het dan accepteren dat concertorganisatoren de doorverkoop van tickets mogen verbieden? Ik zie dat als misbruik maken van hun marktpositie.

      1. Tja… Een concert waar 5.000 tickets voor beschikbaar komen met prijzen tussen de 50 en 150 euro. De opkopers die vervolgens erin slagen om 50% van die tickets in handen te krijgen, en deze vervolgens voor dubbele prijzen (of meer) doorverkopen. Als ze van hun tickets erin slagen om 80% te verkopen dan hebben ze nog 500 tickets over die ze tot op het laatste moment nog in de verkoop houden, en mogelijk zelfs tot na het concert nog verkopen, want er is altijd wel iemand gek genoeg om te betalen. Maar goed, bij het concert is dan 10% van de zaal leeg, wat een slechte indruk achterlaat want hij was toch uitverkocht? Dit levert dan weer slechte recenties op want “de band heeft de zaal niet vol gekregen”… Kortom, de doorverkoop van tickets is voor bands en organisatoren gewoon een slechte zaak, zeker indien de doorverkopers niet alle tickets weten te verkopen maar wel genoeg winst hebben gemaakt om de rest dan maar te dumpen…

        1. Gooi je prijs dan omhoog en haal de marge weg van de tussenhandelaren. Of geef tussenhandelaren de mogelijkheid hun kaartje terug te verkopen en verkoop dat dan aan de deur. Of laat mensen bieden op een kaartje en verdeel dan alle tickets gelijktijdig, gesorteerd op bod (iedereen betaalt het laagste bedrag waarvoor de venue vol zit, met een minimum). Of verkoop de plaatsen aan de deur als mensen niet op komen dagen. Of verkoop vantevoren tickets die alleen gelden als anderen niet op komen dagen. Of overboek je evenement, net zoals met vliegtuigen. Of maak de prijs voor een no-show hoger, door een borg te vragen die je aan het einde terugkrijgt (kunnen mensen heel de avond drankjes van betalen, misschien?).

          Mogelijkheden te over. Zo’n monopolist als Mojo lijkt het wel verleerd om creatief te ondernemen; het geld stroomt toch wel binnen.

          1. Die extra borg klinkt wel goed… Je betaalt dan 200 euro voor een ticket, tijdens het concert kun je je ticket gebruiken om drankjes en zo mee af te rekenen en aan het eind van het concert lever je hem in en krijg je geld terug, namelijk de 200 euro minus de prijs van de ticket en wat je aan consumpties hebt uitgegeven. Maar of dit genoeg woekeraars afschrikt?

  2. Er is geen eerlijk speelveld tussen de consument en de prof. handelaars. Dat maakt het oneerlijk en daarom faalt eerst komt, eerst maalt.

    Ik vindt het juist sympathiek als een artiest de kaartjes voor een redelijke prijs wilt verkopen en niet alleen maar voor woekerprijzen inclusief verplichte busreis en luxe diner…..

    1. Woekerprijzen is relatief. Blijkbaar hebben mensen dat er echt voor over. Als je goedkoop entertainment wil, dan zet je thuis maar een DVD op.

      Vraag en aanbod zijn niet op elkaar afgestemd. Dat wordt gecompenseerd met de prijs. Zo werkt het altijd en ik snap helemaal niet waarom dat met concertkaartjes ineens belachelijk zou zijn. Met eender welk ander product zouden we dit compleet normaal vinden.

      1. Met eender welk ander product zouden we dit compleet normaal vinden

        Is dat zo? Zorg, treinreizen, postzegels of welk ander monopolie.

        Misschien vinden artiesten het wel leuker dat de zaal vol zit met 18 jarige echte fans die € 50 voor een kaartje betalen dan met 40+ die een avondje uit willen en makkelijk € 150 betalen….

        Het leven wordt echt niet mooier als alles aan de markt overgelaten wordt.

  3. Het probleem met doorverkoop is dat enkelen grote hoeveelheden tickets gaan inslaan voor de reguliere prijs om deze vervolgens voor minimaal de dubbele prijs door te verkopen. Doordat het aantal tickets beperkt is, ontstaat er uiteindelijk een schaarste terwijl er nog genoeg mensen een ticket willen. En die is dan alleen nog voor hoge prijzen te verkrijgen. (En bezoekers zijn gek genoeg om die prijzen ook te betalen!)

    Het probleem is vooral dat deze opkopers hierbij weer gebruik maken van een netwerk van personen die opdracht krijgen om tickets te kopen en deze dan weer met een beetje winst aan de opkoper doorverkopen. Jij koopt dan eeen ticket voor 50 euro, en ik als opkoper bied je er 75 euro voor. Ik verkoop die ticket dan later weer voor 120 euro. Jij 25 euro winst voor 1 ticket, ik 45 winst voor ieder van de 100 tickets die ik heb opgekocht… En enkele bezoekers zijn 120 euro lichter. Kassa!

    Maar hoe los je dit op? Tja, dan heb je iets nodig waarmee je de bezoeker later kunt identificeren. Een nummer van een bankpasje, rijbewijs of paspoort zou helpen, maar dan moet de bezoeker deze wel invullen en meenemen. Andere methodes? Als je een goede methode weet te verzinnen kun je er veel geld mee verdienen met al die ticket-verkopers wereldwijd. In ieder geval, het BSN misbruiken is een slecht idee! Er zijn voorstellen gedaan voor het introduceren van een internet-paspoort. Dat zou dan uiteindelijk dit systeem kunnen vervangen…

      1. Tja, maar denk je dat mensen gek genoeg zijn om bij de normale ticket-winkel 1.250,00 te betalen per ticket? Ik ken mensen die graag naar concerten gaan en daar soms honderden euro’s voor over hebben, mits ze de artiest maar goed genoeg vinden. Je ziet het op alle marktgebieden. Kijk maar naar de prijs van benzine of tabak. Mensen blijven er kapitalen aan uitgeven en de Staat wordt rijk van de accijns. Zo ook met tickets… Voor de 5.000 tickets die men verkoopt zijn vaak best wel 20.000 consumenten te vinden die wel willen kopen. En vast wel meer ook. Een kwart ervan zal dan uiteindelijk slagen om een kaartje te bemachtigen en dan gaat het opbieden beginnen… Als ik een kaartje van 1.250 euro koop om naar een concert te gaan dan is er vast ook wel iemand gek genoeg om mij 1.500 te betalen. En dan kan ik kiezen: leuk concert of 250 euro in mijn zak erbij… Tja, dat aanbod gaat natuurlijk ook naar de 4.999 andere bezoekers met kaartje. Er is altijd wel iemand bereid meer te betalen en altijd wel iemand die uiteindelijk wel wil verkopen.

    1. De “speculanten” nemen wel het risico dat zij de toegangsbewijzen die zij ingekocht hebben met winst kunnen verkopen. Als een handelaar voor €10.000 aan kaartjes inkopen en hij verkoopt maar voor €4.000 dan heeft de concertorganisatie €6.000 meer inkomsten dan zij uit directe verkoop aan alleen bezoekers gehad had.

      Dat is het risico dat een “speculant” loopt.

      1. Sowieso, als de prijzen omhoog gaan, gaan de speculanten gewoon bemiddelen voor kaartbezitters die opeens niet meer kunnen en hun kaartje dus willen doorverkopen. Als de verkoop lukt dan krijgt de originele koper 20% bovenop wat hij heeft betaalt en de speculant krijgt ook een forst percentage winst. Als de koop mislukt dan heeft de speculant geen risico en moet de koper het kaartje misschien met verlies doorverkopen of zelfs weggeven/weggooien. Hoeveel mensen uiteindelijk door omstandigheden een concert moeten missen? Weinig, maar er zijn er altijd wel een aantal. En een memorial-concert voor Johnny Cash zal in Nederland niet erg in de belangstelling liggen maar als Selena Gomez langs komt zal de boel toch redelijk snel uitverkocht zijn. (Heb altijd al die twee in 1 zin willen plaatsen!)

  4. Ik zie iig. een groot nadeel van het op wat voor manier dan ook op naam zetten van een ticket: je kan hem als particulier niet meer doorverkopen. Iedereen heeft wel eens meegemaakt dat hij/zij op het laatste moment niet kan gaan, en dan is het aardig om je kaartje aan iemand anders door te kunnen verkopen. En andersom heb ik regelmatig op die manier nog kaartjes tegen kostprijs op de kop weten te tikken. Maar als je dan straks aan de deur wordt geweigerd omdat het nummer in je rijbewijs niet klopt heb je een probleem. Kortom: wat mij betreft is dit niet in het voordeel van de concertbezoeker.

      1. Het laten terugverkopen is voor de opkopers juist nog handiger! Wat ze niet voor een meerprijs kunnen verkopen, verkopen ze vervolgens terug aan de organisator… Een annuleringsverzekering bij de ticket verplicht maken zou misschien wel een uitkomst kunnen bieden. Want een BSN is wel bruikbaar bij het afsluiten van verzekeringen, toch? Maar ik heb een mooier voorstel gehoord, namelijk dat de organisatoren de prijs fors verhogen, maar daarvoor krijgt de bezoeker extra krediet om b.v. consumpties, memorabilia en andere zaken aan te schaffen. Wat dan niet wordt verbruikt wordt dan later teruggestort op de rekening van de persoon die de ticket kocht, nadat de ticket weer is ingeleverd. Je ticket wordt daarmee een soort betaalpas voor tijdelijk gebruik.

  5. Toch even ter verdediging… Arnoud zegt dat het een eis is van See-Tickets, dit is echter niet het geval. Het is een HARDE EIS van de band zelf in dit geval. Ik heb het geluk gehad om 4 van de “ausstellungen” in hun “heimat” Düsseldorf te kunnen bijwonen (hoezo fan, und alles auf Deutsch, wie es gehört mit Kraftwerk) en hierbij werkte men op exact dezelfde manier, zonder het registreren van je ID en het tonen van je “lichtbildausweis” kwam men er domweg niet in… (heb ook mensen geweigerd zien worden, dom, dom om toch te proberen…) Ook in het Londonse Tate en het Australische Sidney Opera House (en enkele andere lokaties) werkte de band volgens hetzelfde principe. Dit omdat het aantal kaarten extreem beperkt is en men gewoon niet wil dat tussenhandelaren er met de winst vandoor gaan. (Düsseldorf 700 gasten, Tate 900, evoluon 800 kaarten per voorstelling). De kaarten zijn met € 54,- overigens schappelijk geprijsd in vergelijking me andere acts…

    De kaarten staan op naam en op deze manier is doorverkopen niet mogelijk. Wel is er een clausule dat je de kaarten kunt terug verkopen aan de organisatie mochten er onvoorziene omstandigheden zijnen ook is het vaak mogelijk om kaarten met elkaar te ruilen via de organisatie.

    En mensen, HET WERKT, de “criminele” tussenhandel is volledig buitenspel gezet en ook ben je als artiest zeker dat je fans binnen hebt in plaats van “bedrijfsuitjes” (bah), win-win dus…

    Wat betreft het ruilen, ik hoop dat ze dat deze keer ook organiseren, want ik heb kaartjes voor Donderdag 19:00, mijn beste vrienden op Donderdag 22:15, enkele kennisen die uit de UK komen mogen vrijdag om 19.00 en weer anderen om 22:15 die dag… We zouden liever samen gaan.

    Dresscode: Zwarte pantalon, Rood overhemd en zwarte stropdas 😉

    1. Ik begrijp de wens van de band om fans tegen een schappelijke prijs de voorstelling te laten bezoeken. Maar zijn de middelen die gebruikt worden wel maatschappelijk gewenst? (Het gebruik van het burgernummer voor identificatie van een concertbezoeker is illegaal. Willen we dat concertorganisatoren databases met paspoort en rijbewijsnummers aanleggen?) Is een verbod op doorverkoop van kaartjes gewenst? Zijn er geen andere manieren om commerciële doorverkoop van kaartjes dwars te zitten? (Maximaal 4 kaarten per afleveradres?)

      1. Men vroeg om een ID nummer, of rijbewijs oid, al was men in een eerder stadium idd iets anders van plan. Gelukkig zag men tijdig in dat dit niet mocht.

        Er waren sowieso slechts 2 kaarten per transactie beschikbaar, van beide was een ID nummer gewenst… Het is een goede discussie overigens, maar de “illegale” handel in kaarten loopt op dit moment de spuigaten uit en uiteindelijk zijn de eindgebruikers de dupe, door hogere kostprijs en ook voor hen is het moeilijker aan kaarten te komen als de helft al bij voorbaar verkocht is aan handelaren…

        En zo lang de overheid geen wetten opstelt die dit soort bedrijvigheid onmogelijk maken prefereer ik deze methode.

        Overigens, ik heb na aanschaf van de kaarten voor de concerten in Düsseldorf niet eens reklame ontvangen op mijn emailadres voor overige tentoonstellingen in dat museum of andere concerten waar ik mogelijk intresse zou kunnen hebben… Bij om het even welke Nederlandse partij was dit vast anders geweest… (see tickets moet zich wat dat betreft nog bewijzen natuurlijk…

        En nu nog hopen op een nederlandstalige variant van “Pocket Calculator” (ik ben de muzikant met zakjapanner in mijn hand…)

  6. Naar mijn idee is het inderdaad niet nodig (en daarmee niet toegestaan) om identiteitsbewijsnummers te registreren om een naam te controleren bij de ingang. Ik heb See Tickets gemaild om te vragen wat de toegevoegde waarde hiervan in hun ogen is, maar op die vraag heb ik na een paar keer heen en weer mailen nog steeds geen antwoord gekregen.

    Ik kreeg de volgende ‘uitleg’: “Waarom See Tickets deze procedure heeft gehanteerd is eenvoudig uit te leggen; dat is omdat de producent ons dit heeft verzocht.”

    Volgens mij kan See Tickets zich niet verschuilen achter de producent. Het zal best zo zijn dat See Tickets de procedure niet op eigen initiatief uitgevoerd heeft, maar daarmee vervalt de verantwoordelijkheid voor de verwerking van de gegevens allerminst. Sterker nog, dat de gegevens blijkbaar ook nog doorgespeeld worden aan een derde partij waar de kaartjeskoper geen contact mee heeft gehad had ook wel via hun privacy statement geregeld mogen zijn.

    Ze hebben in ieder geval naar aanleiding van mijn opmerkingen wel hun advocaat gevraagd om hun privacy statement te herzien, maar voor de mensen die reeds kaartjes gekocht hebben is er dus nog bijzonder weinig duidelijkheid.

    1. Vandaag een uitgebreidere reactie van de Sales & Marketing manager van See Tickets in de inbox. De identiteitsbewijsnummers worden niet doorgespeeld aan de producent van het concert. De juicy bits:

      “De redenering is, en die lijkt op te gaan, dat een klant aan een dergelijke wederverkoper (‘secondary handelaar’ -red.) nog wel zijn NAW gegevens wil verstrekken, maar niet zo snel zijn rijbewijsnummer of paspoortnummer. Dat betekent ook dat die tussenhandel niet zo snel bij ons zal inkopen.”

      (Ik verstrek liever ook geen persoonsgegevens wanneer dit niet nodig is. Dit geldt zowel voor secondary handelaars als voor See Tickets.)

      “Het klopt dat voor het opvragen van ID-nummers en vergelijkbare situaties nog geen regeling staat in ons privacystatement. Het was de eerste, en vooralsnog laatste, keer wat we met een dergelijk verzoek werden geconfronteerd. We hebben er helaas gewoon niet bij stil gestaan, dat dit privacy issues met zich mee zou brengen. Dat had wel gemoeten, maar wij waren vooral bezig met bovengenoemde aspecten omtrent doorverkoop. En met de zaken die een concert, waarbij piekbelasting op de website en het callcenter valt te verwachten, met zich mee brengt. Wij laten op dit moment door onze advocaat uitzoeken wat juridisch wel en niet mag op het gebied van ID-nummers/extra identificatie bij kaartverkoop. Daarna passen we zo nodig de relevante documentatie, zoals de privacy statement, aan.”

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.