Open draad: wat wordt er nu eens de hoogste tijd in het internetrecht?

draad-open-discussieDeze week ben ik met vakantie. Vandaag geen gastpost maar een open draad: wat is er nou eigenlijk mis of achterhaald in dat hele internetrecht? Wat ben je zoal tegengekomen in het nieuws of in je eigen praktijk dat ze nu eindelijk eens op de schop moeten nemen?

Arnoud

24 reacties

  1. Wat mij betreft hoog op de prio-lijst.

    • Ex-parte. Een procedure zonder wederhoor, moet ook daadwerkelijk alleen uitvoerbaar zijn als de tegenpartij niet beschikbaar is. Als bewezen kan worden dat dit wel zo is volgen sancties voor de andere partij die deze procedure voert. zowel voor advocaat als voor de rechtspersoon die hem eist. Eventuele spoed vanwege geleden schade kan best met tegenpartij en hoeft niet zonder. De rechter kan dan een betere afweging maken of die spoed A) noodzakelijk is en B) of de tegenpartij echt zo onvindbaar was.

    • Waarheidsvinding moet een rechter altijd doen. Dit klinkt heel logisch, maar in het niet-technologisch-gerelateerde nieuws over het recht kwam bureau jeugdzorg toch wel met verassende resultaten. Rechters blijken gewoon niet aan waarheidsvinding te doen, omdat zij dit onmogelijk achten door de belangen van de ouders. Echter slaan zij daarbij door, als de ouders met keihard bewijs komen dat BJZ liegt met een derde onafhankelijke persoon (de school van de kinderen). (zie zaak van die russische mensen). Ze volhardden hierbij in hun mening dat zij niet naar de ouders luisterden. Ik vind dat niet kunnen. Deze zaak is ook uitgebreid in het nieuws geweest op weblog geenstijl.nl

    Het lijkt ondertussen wel of het principe hoor/wederhoor zelfs in de rechterlijke macht niet onaantastbaar meer is. Dat vind ik heel zorgelijk.

  2. Of we handhaven de thuiskopie-regeling inclusief thuiskopieheffing, en dan hoor ik nooit meer gezeur over dat downloaden diefstal is,

    Of we schaffen de hele handel af, en de mediaindustrie zorgt voor goede alternatieven (Spotify en Netflix zijn een goed begin) en we betalen op die manier voor onze content.

    Maar nu betaal ik dubbel en heb ik ook nog dat gezeur aan mijn hoofd.


    Daarna voeren we fair use volgens USA model op het auteursrecht in en gaan dat dan ook handhaven.

    1. De thuiskopieheffing, hoewel strikt genomen geen internetrecht volgens mij, is sowieso onredelijk. Het gaat er van uit dat iedereen die een CD koopt deze gebruikt om illegale kopien van muziek of film te maken. Ik persoonlijk gebruik CD/DVD alleen voor materiaal wat ik zelf heb geproduceerd, waarvan dus uitsluitend IK de rechten heb, waarom moet ik dan voor de kopie van mijn eigen materiaal noch eens een vergoeding afgeven die ik dan (minus de kosten van een mij niet vertegenwoordigende organisatie) niet eens terug krijg? Schrappen dus.

      1. @Olav Er is hoop; http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=nl&num=C-521/11

        Hierin staat volgens mij vrij duidelijk dat een auteursrechtenvergoeding voor privégebruik alleen toegestaan is als er een makkelijke manier is om dat terug te krijgen als er geen sprake is van een privékopie:

        34 Het staat aan de nationale rechter na te gaan, rekening houdend met de omstandigheden van het nationale stelsel en de grenzen die door richtlijn 2001/29 zijn gesteld, of de praktische moeilijkheden een dergelijk stelsel van financiering van de billijke compensatie rechtvaardigen en, zo ja, of het recht op terugbetaling van de eventueel buiten de in artikel 5, lid 2, sub b, van richtlijn 2001/29 bedoelde situatie betaalde vergoedingen doeltreffend is en de teruggave van deze vergoeding niet uiterst moeilijk maakt.
        2) Artikel 5, lid 2, sub b, van richtlijn 2001/29 moet aldus worden uitgelegd dat deze bepaling zich niet verzet tegen de invoering door een lidstaat van een weerlegbaar vermoeden van privégebruik van dragers die geschikt zijn voor reproductie wanneer deze dragers door levering aan natuurlijke personen in het verkeer worden gebracht, in het kader van een stelsel voor de financiering van de in die bepaling bedoelde billijke compensatie door middel van een vergoeding voor het kopiëren voor privégebruik ten laste van personen die deze dragers voor het eerst bedrijfsmatig en onder bezwarende titel op het grondgebied van de betrokken lidstaat in het verkeer brengen, indien praktische moeilijkheden bij de vaststelling of de betrokken dragers voor privédoeleinden worden gebruikt, een dergelijk vermoeden rechtvaardigen en voor zover dat vermoeden er niet toe leidt dat de vergoeding voor het kopiëren voor privégebruik wordt opgelegd in situaties waarin het uiteindelijke gebruik van de dragers kennelijk niet onder de in deze bepaling bedoelde situatie valt.
  3. Straks op Techdirt: Cameron’s Anti-Porn Program Tells ISPs To Do The Impossible: Only Block Bad Content; Don’t Block Good Content Ik vind het een vreemde ontwikkeling dat er in de UK nu een pornofilter moet komen die voor alle Internetters aan staat, tenzij ze aangeven dat ze ook de internet-porno willen ontvangen. Dit is opvallend omdat dit een belangrijke stap is richting internet-censuur en het dus best lastig kan zijn of inderdaad alleen maar porno wordt geblokkeerd of mogelijk ook andere zaken. De discussies over internet-censuur beginnen steeds heviger te worden en wordt vooral gevoerd door mensen die volgens mij totaal geen verstand hebben van hoe het Internet nu precies werkt.

    1. Hoe moeilijk het is een filter intezetten blijkt wel, als ik naar de scholen in Bremen kijk. Als ik vanuit mijn school een nederlands of engelse site oproep krijg ik regelmatig de mededeling, dat deze site geblockt is, omdat de inhoud “Jugendgefährdend” zou zijn. Nu kann ik me dat bij uitzedingen van de heer Rutger C. nog wel voorstellen, maar algemeen voor “uitzendinggemist” vind ik dat toch wel overdreven. Het zelfde geldt voor kranten e.d. Omdat ik dus voortdurend klaagde en men regelmatig sites handmatig moesten vrijschakelen heb ik intussen de mogelijkheid dit zelf direkt te doen. Als men in Engeland (of waar ook ter wereld) filters voor bepaalde inhoud wil invoeren, voert men automatisch meer als alleen een censuur op “slecht” in. En dat vind ik dus weer slecht.

      1. In de UK is het nog iets vervelender, omdat de belangrijkste leverancier van de betreffende software in China is ontwikkeld. Immers, China is het meest ervaren met dit soort filters. Maar ja, China staat ook bekend om hun spionage-activiteiten over Internet dus hoe betrouwbaar is dat filter uiteindelijk? Oh, de filters zouden nu al in werking moeten zijn, want de wet is onlangs aangenomen en gaat eind van dit jaar in werking… De Open Rights Group geeft overigens aan dat het filter verder gaat dan alleen porno. Ook kan geweld, extremistische sites, anorexia-sites, zelfmoord-sites, sites over alcohol of tabak, webforums en andere sites geblokkeerd worden door de providers. Inderdaad, “skiekem” komt er een complete censuur bij onze buren aan de andere kant van de Noordzee…

  4. Het RECHT op goede browser and fatsoenlijke website. Plus, zoals op YouTube, geen beperking voor mobiel en landen. Het nut daarvan ontgaat me, en dat valt toch onder discriminatie!? En, o ja, het kunnen kiezen van browser niet alleen op Windows toestellen. (Hetzelfde argument: Je kan alleen met Android op Google Play). Dank u.

    1. Even denken… Ik heb Google Chrome op mijn Windows 8 desktop, op mijn Android tablets, op mijn Apple iPad en het is zelfs beschikbaar onder Linux en mogelijk ook op OS-X. Een prima browser die je instellingen kan delen over de diverse systemen die je gebruikt. En dan nog mijn laptop met Chrome OS erop! Mooi ding, en 100% webbrowser. En mocht je Chrome niet vertrouwen, neem dan een kijkje naar Google’s Chromium project, download de sourcecode en ga aanpassen wat je niet bevalt! Compileer het dan en gebruik dus je eigen browser! 🙂 Overigens kan ik ook vanuit iedere webbrowser naar Google Play, maar Google Play heeft alleen apps die onder Android draaien. Maar vanuit elke willekeurige kan ik aangeven welke apps ik naar mijn Android tablet wil sturen. Microsoft heeft hun eigen app store voor Windows en Apple heeft er eentje voor de iPhone en iPad. Specifieke winkels voor specifieke platforms.

      Bedenk verder dat Youtube zich aan alle wetgevingen op deze planeet dient te houden, wat de nodige problemen kan opleveren. Vandaar ook dat er per land allerlei beperkingen zijn. Als b.v. Duitsland bepaalde films verbiedt (Denk aan de verfilming van “Mein Kampf”) dan moet Youtube deze voor dat land blokkeren. Klaag daarover bij de wetgever, niet bij Youtube.

  5. Het mogelijk maken dat je data kan bezitten. Op dit blog heeft Arnoud nu al verschillende keren er op gewezen dat je best eigenaar kan zijn van fysieke servers of informatiedragers, of van intelectuele eigendoms rechten als octrooien of auteursrecht., maar dat je data niet kan bezitten.

    Voor mijn gevoel is dit echt vreemd. In het dagelijks taalgebruik hoor je veel mensen wel over hun bestanden spreken. Het lijkt mij dat het een en ander op internet best verduidelijkt en verbeterd kan worden als je data kan bezitten. Als je hoster failliet gaat, heb je geen recht meer op een dienst, maar wel nog op je data zodat je ergens anders snel weer verder kan.

    1. Er is natuurlijk wel verschil tussen data die je deelt en data die je prive houdt. Als ik een postcode database aanmaak en verder niet publiceer, en jij kopieert deze van mijn computer zonder mijn toestemming, dan is dat een totaal andere situatie dan wanneer ik deze database via een web API aanbied op het Internet en jij deze API gebruikt om mijn gehele database te kopieren. Het eerste is namelijk computervredebreuk en dus strafbaar. En hierbij moet ik denken aan de naaktfoto’s die Manon Thomas op haar computer had staan, die door een buurman werden gekopieerd en verspreid. Die mogen gewoon niet op het Internet staan en sites die de foto’s wel plaatsen zijn in principe strafbaar. Je vindt ze dan ook niet meer zo snel. Zolang ik data niet publiceer is het -terecht- mijn data.

          1. Wim, het gaat er om dat data nu niets is. Als jij data hebt staan bij een provider en deze provider gaat failliet dan kan je niet meer bij je data. Het maakt dan niet uit of jouw data uniek is, het gaat er om dat het jouw data zou moeten zijn. Net als dat ik mijn auto in een garage parkeer en de garage gaat failliet, ik mijn auto terug moet kunnen krijgen.

            Het is dus geen auteursrechten issue maar een issue dat je geen eigenaar kan zijn van data omdat data geen zaak is.

            1. Maar data is niet niks! Als jij een verzameling hondenrassen aanlegt en daar 40 uur aan hebt gewerkt, en de provider wist deze gegevens zodat je helemaal opnieuw kunt beginnen, dan kun je een schadeclaim indienen wegens de uren werk die je hierdoor hebt verloren. Data representeert dus wel zeker iets, alleen is de data zelf zonder waarde. Als jij een klantenbestand beheert en de provider raakt deze kwijt zodat jij je klanten niet meer kunt bereiken dan is dat ook schade die je kunt claimen. Hoewel, veel providers hanteren voorwaarden waarbij ze niet verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor vervolgschade die ontstaat door dit soort verlies van data. En bij B2B contracten mogen dergelijke voorwaarden gewoon worden opgenomen. Maar ik, als consument, kan b.v. wel een schadeclaim indienen indien Google per ongeluk al mijn emails wist. (Ik zie net dat ik ruim 34 GB aan emails bij GMail heb staan! Kassa!) Of ik uiteindelijk ook mijn schade vergoed krijg is uiteindelijk wel even afwachten. Maar er zijn diverse rechtzaken gewonnen door mensen die hun computer bij een reparateur ter reparatie aanboden om er vervolgens achter te komen dat de reparateur de harde schijf had gewist zonder ook maar te proberen om de data veilig te stellen. Zoals in deze zaak. Dus welke situatie ontstaat er indien een provider failliet gaat en je niet bij je data kunt komen? Tja, je kunt alsnog toegang eisen of anders een schadeclaim indienen en achteraan aansluiten bij de overige schuldeisers. Die claim zal dan gebaseerd zijn op de kosten die jij hebt om de betreffende data opnieuw te verzamelen, wat je ook even zult moeten aantonen. Als jij schade hebt omdat jij het klantenbestand niet meer kunt benaderen en klanten aan je deur kloppen en vragen waar hun bestellingen blijven, dan is dat een schadeclaim die je kunt gaan vorderen. Het geeft jou een extra manier om je data te kunnen claimen. (Maar ja, een kale kip kun je niet plukken.)

              1. Volgens Arnoud is data juridisch niets. De uitspraak van de rechter verbaasd mij dan ook:

                De werknemer heeft door de harde schijf te formatteren een inbreuk gemaakt op het eigendomsrecht van de klant op de computer en de door hem ontwikkelde software.

                Maar misschien is er nog wel een verschil tussen data en ontwikkelde software? Misschien dat Arnoud hier iets over kan zeggen.

                De andere voorbeelden zeggen nog niet dat data je eigendom kan zijn. Als ik alle zuurstof uit jouw slaapkamer haal pleeg ik vast iets (onrechtmatige daad?) maar dat betekent niet dat die zuurstof jouw eigendom was. Zelfde geldt voor data. Door het vernietigen van de data kan je wellicht wel een onrechtmatige daad plegen of schade toebrengen maar dat betekent niet dat de data jouw eigendom was.

                Bij het voorbeeld van het faillissement geef je het zelf al aan. Je kan een schadeclaim indienen bij de curator en hopen dat er nog iets te halen valt (maar dit is vrij kansloos). Als de data jouw eigendom zou zijn, dan was dat helemaal niet nodig want dan heb je gewoon recht op je eigendom. Als ik mijn auto laat repareren bij de garage en de garage gaat die dag failliet, dan is het nog steeds mijn auto en hoef ik niet achteraan te sluiten bij de schuldeisers.

                1. Atijd even het vonnis zelf erbij pakken als je je verbaast over iets in de samenvatting. Deed ik (en ja, tijdens mijn vakantie) en dan lees ik dit:

                  Dan wel heeft [gedaagde] jegens [eiser] onrechtmatig gehandeld door inbreuk te maken op het eigendomsrecht dan wel het recht op voortbrengselen van de geest van [eiser].
                  Het is onjuist dat het vernietigen van een auteursrechtelijk beschermd werk inbreuk op dat auteursrecht maakt (Hoge Raad 6 februari 2004, LJN AN 7830 (Jelles/Gemeente Zwolle)). En omdat computergegevens géén voorwerp van eigendom kunnen zijn (HR 3 december 1996, NJ 1997, 574), is het ook onjuist dat het vernietigen van computergegevens inbreuk maakt op enig eigendomsrecht. Je hoort het niet te zeggen maar soms hebben rechters gewoon ongelijk.

                  Wel is verdedigbaar dat vernietigen van data onrechtmatig is, omdat het immers strafbaar is om opzettelijk en wederrechtelijk data te wissen (art. 350a Strafrecht). En wat strafbaar is, is automatisch ook onrechtmatig.

                2. Als je je auto laat repareren bij een garage dan kun je deze bij faillissement altijd proberen terug te claimen. Maar dat moet je wel snel doen, anders gaat deze in de algemene verkoop want de Curator kan dat gewoon doen. Als dat gebeurt heb je een schadeclaim op het bedrijf (niet de curator) en sta je in de rij bij de overige schuldeisers. Hopelijk heeft de garage hun administratie goed op orde zodat de curator hieruit op kan maken dat de auto niet tot de inboedel behoort. Maar curators kunnen zich wel eens vergissen, wat b.v. het geval kan zijn als je je prive-laptop op je werkplek hebt liggen en je werkgever is failliet zonder dat je de kans hebt om je laptop uit het pand te halen. Hopelijk heb je het bonnetje dan nog, want de curator kan aannemen dat deze anders bij de inboedel behoort. Curators mogen zich gewoon vergissen… Een vergissing is vervolgens een onrechtmatige daad en dat levert dan een schadeclaim op. En daarvoor moet je achteraan aansluiten…

                  1. Ik betwijfel toch sterk of een curator een auto van een klant kan verkopen. Deze staat immers op naam van de klant en niet op naam van de garage en kan dus nooit in de inboedel vallen. Curator heeft toch ook een Deel III (of wat voor deel dan ook) nodig om een auto te kunnen verkopen.

                    1. Kan een curator “per ongeluk” de auto van een klant verkopen? Hangt af of de curator wel de bijbehorende papieren heeft. Hij heeft nodig: Voertuigbewijs, Tenaamstellingsbewijs en het Overschrijvingsbewijs. Dat Overschrijvingsbewijs horen mensen overigens niet bij zich te hebben maar moet veilig thuis in een kluis liggen. Toch zijn er mensen die dit deel bij de rest bewaren en dus afgeven als een garagehouder om de eerste twee vraagt. Oeps… Maar je hebt gelijk. Een curator kan de auto niet verkopen als hij geen Overschrijvingsbewijs heeft. Betekent nog niet dat hij het niet kan proberen. Met het “verkeerde” Overschrijvingsbewijs komt hij al een heel eind en achteraf zegt hij dat het gewoon een vergissing was. Ondertussen wordt je auto al weken bestuurd door de “nieuwe” eigenaar. Je auto terugkrijgen en/of een schadeclaim indienen is dan vrij lastig. Aantonen dat de curator bewust papieren heeft vervalst om de auto te verkopen zal ook lastig zijn. Maar het kan allemaal wel en curatoren zullen tegenwoordig wel verstandig genoeg zijn om niet meer zomaar alles te verkopen binnen een autohandel. Maar dat neemt niet wel dat als jij je prive-laptop/iPad/tablet op kantoor hebt staan, de curator binnen kan lopen en iedereen kan vertellen dat ze het pand nu moeten verlaten en alle hardware direct moeten achterlaten. Heb je dan het bonnetje bij je om direct aan te tonen dat het jouw laptop is? Goed, dat heb je meestal niet dus gaat de laptop met de rest van de inventaris naar een plek die de curator beheert, waar alles gesorteerd en getaxeerd gaat worden. Snel even aanmelden dat het jouw laptop is en ondertussen hopen dat deze niet stiekem “verdwijnt”. Het duurt altijd nog even voordat alles in de openbare verkoop gaat maar soms zijn er opkopers die meteen een bod doen en de boel best snel verkocht kan zijn. Dus snel reageren en oppassen dat de curator de afhandeling niet vertraagt, want dat is in zijn voordeel! Zijn doel is om zoveel mogelijk geld binnen te brengen. Jouw laptop verkopen is extra geld, en jouw schadeclaim mag achteraan aansluiten waarbij je ook nog moet aantonen wat jouw schade is. Aangezien de curator als een der eersten wordt betaald heeft het voor hem voordeel om ten minste zijn eigen salaris veilig te stellen. De schadeclaim heb jij immers jegens het failliete bedrijf.

          1. Data als bezit klinkt mij als het kunnen bezitten van ideeen. Je krijgt dan rare situaties want ik maak dan een verzameling van gegevens aan, zoals van hondenrassen die in Nederland worden gefokt en dan kan niemand anders deze data nog bijhouden, want ik bezit deze data… Zo ook met de ingredienten van brood of koekjes. Een recept zou nog onder het auteursrecht kunnen vallen maar een lijstje van ingredienten die je nodig hebt? Dat is maar data…

  6. Wat mij betreft moet er nodig iets worden gedaan aan de aansprakelijkheid van hosters en met name forumbeheerders. Het van toepassing zijnde art. 6:196c lid 4 stamt nota bene uit een richtlijn uit 2000! Het is onbegrijpelijk dat hosters die ingrijpen in geplaatste content van derden door deze bepaling in een aantal gevallen wèl aansprakelijk worden geacht (en zeker wanneer moderators hebben ingegrepen), terwijl wanneer dat niet gebeurt er juist wel vrijwaring plaatsvindt. Gelukkig ziet de rechter ook dat deze gang van zaken niet altijd bevredigend is (b.v. Stokke/Marktplaats Hof Leeuwarden), maar dit doet niet af aan de ongeschiktheid van de bepaling. Maar goed, dat is mijn mening.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.