Hoe voorkom ik dat mijn meubels retour kunnen onder de Wet koop afstand?

tafelblad.jpgEen lezer vroeg me:

Ik verkoop designmeubels die uitsluitend op bestelling en handmatig worden gemaakt. De Wet koop op afstand is echt onwerkbaar voor mij gezien de prijzen en het werk. Hoe kan ik deze uitsluiten? Is het genoeg om een tekst erbij te zetten dat het product speciaal voor klant wordt gemaakt?

De Wet koop op afstand zegt dat de consument alles dat hij op internet koopt terug mag sturen binnen zeven werkdagen, behalve enkele specifiek uitgezonderde categorieën. Het is onmogelijk een andere uitzondering te creëren met algemene voorwaarden of een tekst. Dit is nog wel eens lastig – zie de blog van mijn collega Niels over huizen via internet.

Er is een uitzondering voor producten die op specificatie van de klant worden gemaakt. Dat is niet hetzelfde als “op bestelling gemaakt”; het moet gaan om maatwerk waarbij de klant input levert. Een t-shirt met foto erop is het standaard voorbeeld. Een bureaustoel die op mijn lengtematen wordt afgestemd is ook maatwerk. Maar enkel dat de winkel het product pas máákt na bestelling, is niet genoeg. Het moet gaan om maken met daarin klantinput verwerkt.

Als vuistregel wordt wel gewerkt met het criterium dat als de klant het terugstuurt, het nog verkoopbaar zou kunnen zijn aan een ander. Bij dat shirt is dat onmogelijk (wie wil nu mijn foto op zijn shirt) maar bij een tafel in principe wel denkbaar.

Een optie die nu in me opkomt, is dat je een representatief model toont en dan duidelijk “product kan afwijken” erbij zetten. De winkel kan dan geretourneerde meubels verkopen aan een nieuwe klant, en door de “afwijk”-tekst is het uit te leggen dat de foto niet helemaal hetzelfde toont. Maar dan moet het niet op hele grote punten compleet afwijken (een witte vierkante tafel krijgt u niet verkocht als de foto een zwarte ronde toont).

De enige ‘echte’ manier om aan de Wka te ontsnappen is geen koop op afstand te sluiten. Als mensen via de site slechts reserveren en pas in de showroom beslissen en kopen, dan is annuleren niet meer mogelijk. Maar of dat werkt voor deze designmeubelmaker, betwijfel ik. Meubels maken op basis van een niet-bindende reservering lijkt me nóg riskanter dan op basis van een koop op afstand.

Arnoud

28 reacties

  1. Het gaat er toch om dat je geen infrastructuur moet hebben voor de bestellingen? Dus puur een catalogus met producten op je site en een contact formulier is dan toch werkbaar. Mensen kunnen via het contactformulier bestellen (dit niet boven het contactformulier zetten) en dan kan je per email een bevestiging sturen en een vooruit betaling eisen.

    Zou dan niet kunnen werken?

  2. Wat als je via de website ‘consultatie’ doet, per email een contract + specificaties naar de klant opstuurt, welke de klant uitprint, ondertekend en terugstuurt via de snailmail of fax. De bestelling gaat dan niet via internet, lijkt mij.

  3. De wetgever heeft duidelijk een reden gehad voor deze regel die hier volgens mij heel erg van toepassing is: mensen kopen meubels zonder ze in het echt gezien te kunnen hebben (ze bestaan nog niet eens op het moment van kopen), dus verdienen ze meer bescherming dan een klant in een showroom.

    Het lijkt mij dan ook niet aangaan om manieren te proberen te verzinnen om hier onderuit te komen. Dit is precies de situatie waarvoor de wet bedoeld is.

    De meubelmaker dient een manier te vinden om hiermee om te gaan, want het is inherent aan het businessmodel dat hij gekozen heeft. Ik kan me niet voorstellen dat er enorme percentages werkelijk retour gestuurd worden. Hij dient te kijken of hij die enkele gevallen die het betreft inderdaad alsnog kan verkopen (desnoods via een korting) of de kosten via een andere manier terug te verdienen. Een grote webwinkel biedt retourexemplaren aan via Marktplaats. Dat zou deze ondernemer ook kunnen doen.

  4. Als je de klant een voucher verkoopt voor zo’n meubel, die hij pas na 7 dagen (KoA termijn?) kan inwisselen voor een meubel, werkt het dan wel? Je begint gewoon 7 dagen later met produceren.

    Misschien verkoop je als meubelmaker wel helemaal geen product, maar een dienst. Ik maak voor jou een meubel, in plaats van dat je sec een meubel verkoopt.

    1. Je kunt de Wka niet omzeilen door een voucher te verkopen. Al is het maar omdat de zevenwerkdagentermijn loopt tot zeven werkdagen na levering van de zaak, dus hoe dan ook langer dan de vouchertermijn.

      Zeggen, dit is de dienst van het máken van meubels, mja. Maar dan moet je wel de rechter overtuigen dat dat het primaire doel is van de overeenkomst: aanneming (art. 7:750 BW). Staat er op je site “Koop unieke meubels” dan ga je toch gefronste wenkbrauwen krijgen denk ik. Plus, bij aanneming van werk geldt er oplevering en aanvaarding en dan mag de klant zich dus uitgebreid bemoeien met hoe de stoel eruit gaat zien. Of je daar dan weer gelukkig van wordt?

      Oh en natuurlijk 7: 764 “De opdrachtgever is te allen tijde bevoegd de overeenkomst geheel of gedeeltelijk op te zeggen. ” Met hooguit plicht tot betalen van de prijs minus de gemaakte besparingen. Oké dus dan krijg je nog wel iets vergoed terwijl bij koop van een zaak je niets vergoed krijgt.

  5. Wat nou als je van het meubel maatwerk maakt door bepaalde zaken door de klant aan te laten leveren? Bv hoogte van het tafelblad bij een tafel (enkel aangeven wat gebruikelijk is) en dat bij alle meubels metbepaalde details te doen. Eventueel aangevuld met een plaatje met de naam of een tekst bedacht door de klant. Dat is mogelijk werkbaar, is er dan wel sprake van maatwerk?

  6. Volgens mij typisch een gevalletje van wel de lusten maar niet de lasten. Je wil een winkel beginnen maar zonder een voorraad en een bedrijfspand te hebben. Maar ook niet de risico’s willen lopen van geretourneerde bestellingen. Ik zou zeggen begin met kleinen meubels waarop het risico kleiner is en ga voor de grotere stukken bij de mensen op bezoiek en neem samen de catalogus door. Precies als een timmerman zou doen die die tafel op bestelling zou maken. Zo verkoop je de kleine dingen op afstand maar het risico blijft beperkt. En bij de grote stukken gelden andere spelregels. Misschien moet je de klant tijdens de productie er nog even bijhalen om te controleren of je inderdaad doet wat hij wil.

    1. Wie zegt dat de betreffende vraagsteller geen pand heeft? Of een voorraad aan materiaal waar hij de meubels uit maakt? Dat vul je nu gewoon even aan.

      Voor een klein meubelmaker kan ik me voorstellen dat de wet erg omslachtig werkt. Zeker gezien meubels meestal niet via de Post kunnen worden bezorgd. Hoe dan ook is dat iets wat je moet incalculeren in de kosten van je product dat er zoveel % wordt geretourneerd. Maar dat lijkt me sowieso slim om risico’s in te calculeren als bedrijf zijnde hoe groot of klein ook 🙂

      Is het trouwens niet mogelijk om als klant te kiezen (vinkje?) dat je afstand doet van je recht op terug sturen?

  7. Okay, hoeveel klant-input is er uiteindelijk nodig? Als je als webwinkel alleen kleurloze componenten verkoopt en aanbiedt om op basis van de wensen van de klant componenten samen te stellen en te verven dan zie ik dat laatste als een dienst, als maatwerk. Je hebt dan een catalogus met stoelpoten, tafelpoten, schroefjes, verfpotten, lak, tafelbladen, stoelbekledingen en noem maar op wat er allemaal in de desing-meubel kan zitten. En klanten kunnen dit dan allemaal zelf kopen en het als een doe-het-zelfer in elkaar bouwen. Of ze laten het de winkel doen, maar dan wordt het maatwerk, en is de wet niet van toepassing. En natuurlijk kun je op de website ook enkele meubels tonen die al in elkaar zijn gezet, alleen als voorbeeld van wat er mogelijk is. Klanten kunnen dan vragen om een tafel zoals dat model maar krijgen dan nog steeds te maken met maatwerk. Tenzij het showroom-model natuurlijk te koop is. Zou het zo wel werken?

  8. Ik vermoed dat er twee soorten meubelmakers zijn: Zij die uitgebreid de klant vragen wat voor tafel de klant wil (groot/klein, rond/vierkant, kleur, poten etc). Het lijkt me dat zij maatwerk maken en dus onder de uitzondering vallen.

    Ook zijn er die een hele serie ontwerpen aanbieden (“kies maar”), maar zelf geen voorraad hebben (en dus alles op bestelling maken). Ik denk dat de wetgever niet veel medelijden met hun businessmodel heeft: Wel de lusten van geen voorraad, niet de lasten van iedere keer iets anders moeten maken.

  9. Het komt niet helemaal door mijn eigen giecheltoets, maar de klant heeft wel degelijk specificaties gegeven waarna de meubels zijn gemaakt. Namelijk het aantal. Of het een set van 6 stoelen voor een eettafel moet zijn of een set van 4 is in mijn ogen een specificatie.

    1. Of het een set van 6 stoelen voor een eettafel moet zijn of een set van 4 is in mijn ogen een specificatie.

      Ofwel je verkoopt ze in vaste sets en dan is een set van 4 of 6 gewoon 1 product dat valt onder de wet kopen op afstand. Ofwel je verkoopt ze los en dan is het zelfs als je er bijvoorbeeld 144 besteld nog steeds geen specificatie maar gewoon een bestelling van meerdere producten die elk onder de wet koop op afstand vallen en die je ook elk apart kunt terugsturen.

    2. Maar zijn de stoelen zélf “tot stand gebracht overeenkomstig specificaties van de koper”? Oftewel zit er iets van een eis van de koper verwerkt in de stoel, kun je aan de stoel zien, die is door Ronald besteld?

      Bij een t-shirt met foto of overhemd met monogram gaat dat op. Bij een auto in RAL kleur 9010 misschien ook nog wel (maar ik twijfel bij kleurkeuzes) maar enkel “ik wil stoel 15 uit uw catalogus”, nee.

      1. Wat als bij bestelling van stoel 15 de winkel de mogelijkheid geeft (licht) af te wijken van het standaardformaat, bijvoorbeeld dat de stoel een paar cm hoger of lager wordt gemaakt. Tegelijkertijd geeft de winkel echter ook ‘geadviseerde’ maten (de gewone standaardformaat). Is dan niet elke stoel gebouwd naar specificatie?

        1. Als de klant het aantal centimeters afwijking opgeeft, dan is dat maatwerk. Net als wanneer ik een broek bestel en de zoom 2cm laat uitleggen. Maar er moet wel sprake zijn van werk speciaal op verzoek/specificatie van de klant. Als ze een broek met lengtemaat 36 hebben dan is dat voor mij een prima broek. De keuze voor die lengtemaat is géén maatwerk.

          Ik zou zeggen, als de winkel zegt “standaardmaten 50/60/70 of zonder meerprijs op verzoek iedere maat die u wilt” dat dan een bestelling voor 50/60/70 cm géén maatwerk is maar de bestelling voor een stoel van 78,5 centimeter wel. Ook al wordt iedere stoel specifiek gemaakt na bestelling.

          1. Maar als de winkel er géén standaard maten bij zet? Dus alleen een vrij invoerveld voor de hoogte van de stoel met daarachter een opmerking dat normale stoelen een hoogte tussen de 50 en 55cm hebben. Is dan elke opgegeven hoogte maatwerk?

            1. Dat wordt dan verdedigbaar. Maar als zou blijken dat de winkel vervolgens afwijkende prijzen hanteert bij niet-standaard maten, dan gaat ‘m dat toch niet worden. Dus als je vraagt om 50 of 60 cm dan is het 100 euro maar vraag je om 51 of 65 dan is het ineens 270 euro of zo. Dan is “het is altijd maatwerk” niet meer geloofwaardig.

              Verder zit je bij deze constructie met het punt dat je discussie met je klant moet aangaan. Je moet eerst melden dat zijn opgegeven maat akkoord is en wat het kost. Dat voelt als meer gedoe, vraag is of dat het waard is.

  10. Leuke tussenvorm: Biedt een paar standaardmaten aan. 50cm en 100cm zijn standaard, dus die mag je terugsturen. Voordeel is dat je die ook weer naar een volgende klant kunt sturen. Van een paar dingetjes kun je dan een voorraad van één stuk aanhouden. Afwijkende maten zijn dan per definitie maatwerk en niet te retourneren.

  11. Het lijkt me dat de meubelmaker een dienst levert (het is meubelmaker, niet meubelverkoper). Daar zit een uurprijs aan vast en daar zitten materiaalkosten aan vast. Hoe dat met online bestellen van diensten zit, weet ik niet. Het lijkt me dat de meubelmaker de eenmaal verwerkte materialen niet terug kan nemen, want die zijn (met gaten en op maat gezaagde componenten) niet nog eens te verwerken.

    1. Een dienst is te annuleren binnen zeven werkdagen na de dag van akkoord, tenzij met instemming van de consument de leverancier al is begonnen met levering. Dus als je als meubelmaker nou gewoon zeven werkdagen wacht en dan pas begint, dan is de Wet koop op afstand niet meer van toepassing.

      Echter, deze specifieke dienst valt onder “aanneming van werk”, 7:750 BW. En nee, dat geldt niet alleen bij aannemers die huizen bouwen – een meubelmaker is óók een aannemer.

      Dit stuk wet brengt heel wat andere harige regels met zich mee. De belangrijkste is denk ik de oplevering en aanvaarding, oftewel de klant mag net zo lang zeuren tot de stoel naar zijn zin is.

      Plus de klantmag tussentijds opzeggen mits hij maar de prijs betaalt minus datgene dat een besparing opleverde door de tussentijdse opzegging.

      1. Dit stuk wet brengt heel wat andere harige regels met zich mee. De belangrijkste is denk ik de oplevering en aanvaarding, oftewel de klant mag net zo lang zeuren tot de stoel naar zijn zin is.

        Dat lijkt mij geen enkel probleem voor de oorspronkelijke vragensteller.

        Ik bouw zelf wel eens meubels. Ik ben dan aan materiaalkosten al ongeveer vijf keer zoveel kwijt dan wanneer ik het ding kant en klaar als flatpack bij IKEA zou kopen. Dat is voordat ik het eerst plankje verzaagd heb.

        Je gaat naar een meubelmaker omdat je óf een specifiek item moet hebben wat je niet kant en klaar kunt kopen óf het werk van de meubelmaker mooi vindt (of een combinatie van beide).

  12. Waarom graveer (of zo) je niet gratis de naam + adres van de klant (waarbij de klant deze zelf moet opgeven) in de meubels om diefstal te voorkomen? Het lijkt me dat dat ook duidelijk iets is wat op specificatie van de klant gebeurd.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.