De terugzendkosten bij een conformiteitsgebrek

keyboardEen lezer vroeg me:

Ik had bij een webwinkel een nieuw toetsenbord besteld, waarvan na levering de E-toets niet bleek te werken. Het artikel is teruggestuurd, waarop er direct een nieuw, goedwerkend toetsenbord is verzonden door de webshop. Ik heb echter wel verzendkosten moeten betalen voor het terugsturen. Deze wil de webshop niet aan mij vergoeden. Zij zeggen, als je het met de auto had gebracht hadden we ook je benzine niet hoeven vergoeden. Staan ze in hun recht?

Wanneer een product een gebrek vertoont, zoals dat zo mooi juridisch heet, is de winkel die het heeft verkocht verplicht om dit te herstellen of te vervangen. Dit moet kosteloos gebeuren, zo staat letterlijk in de wet (art. 7:20 BW):

De kosten van nakoming van de in lid 1 bedoelde verplichtingen kunnen niet aan de koper in rekening worden gebracht.

Nu kun je dat lezen als “de kosten gemaakt door de winkel” want dat is immers de partij die die verplichtingen (herstel of vervanging) moet dragen. Maar deze tekst komt uit een Europese richtlijn, en daar staat een mooie uitwerking bij:

2. In geval van gebrek aan overeenstemming, heeft de consument het recht dat de goederen kosteloos door herstelling of vervanging in overeenstemming worden gebracht, (…)
4. De term “kosteloos” in de leden 2 en 3 heeft betrekking op de kosten die gemaakt moeten worden om de goederen in overeenstemming te brengen, met name de kosten van verzending, loon en materiaal.

Hier staat het breder: een recht voor de consument, en dat recht is kosteloos. En hoewel je je formeel niet direct kunt beroepen op een Richtlijn, moet de Nederlandse wet wél worden uitgelegd op de manier die het meest lijkt op wat in de Richtlijn staat. Oftewel er vallen meer kosten onder dan alleen de uren en materiaalkosten die de winkel maakt.

Het doel van die term “kosteloos” is te zorgen dat de consument zo goed mogelijk beschermd wordt, en zo min mogelijk afgeschrikt wordt bij het claimen van zijn rechten. Naast de genoemde kosten zijn daarom ook alle andere kosten verboden, denk aan onderzoekskosten of voorrijkosten als de winkelier bij de consument langs moet komen. Kosteloos is kosteloos. Zelfs een gebruiksvergoeding bij vervanging mag niet.

Een winkel moet dus zelf opdraaien voor de terugzendkosten (en de verzendkosten om het herstelde/vervangende product weer bij de consument te krijgen) als het gaat om een conformiteitsgebrek. Zou bij onderzoek blijken dat de fout komt door iets dat de consument heeft gedaan (bv. laten vallen, ongebruikelijk gebruik) dan mag de winkel wél kosten in rekening brengen. Maar dat mag alleen achteraf én die kosten moeten vooraf worden gemeld. Dus ook zeggen “betaal onderzoekskosten en die krijgt u terug als het onze fout was” is niet volgens de wet.

En hoe dat zit met die benzine? Tsja. Dat zijn op zich óók kosten die gemaakt moeten worden om de goederen in overeenstemming te brengen. Dus als je de wet heel strikt leest, mag je ook die paar liter vergoed krijgen. Maar dan moet je wel bewijzen dat je het ritje speciaal en enkel daarvoor maakte, en natuurlijk zin hebben om voor die paar euro te procederen. Het kan, maar het lijkt me het gedoe niet waard. Hoewel dat precies de reden is dat het consumentenrecht niet werkt: je laat het erbij zitten ook al sta je in je recht.

Arnoud<br/> PS: Meer weten over consumentenrecht en vooral hoe de nieuwe wet gaat luiden? Volg het webinar of schrijf je in voor onze eendaagse training.

35 reacties

  1. Ik vind dat je de term kosteloos wel heel erg ruim neemt. Zou de wetgever niet hebben bedoelt dat de winkelier geen enkele kosten mag rekenen voor de reparatie. Dus inderdaad geen onderzoekskosten, administratiekosten of terugsturen via een adres in Hongkong waardoor de klant met extra hoge kosten opgescheept zit. Normale kosten die een klant maakt zijn echter voor eigen rekening.

    Met jouw uitleg zou ik ook mijn uren vergoed moeten krijgen voor het inpakken en wegbrengen naar het postkantoor. Of mijn vrije dag om het pakket op te laten halen en later nog een vrije dag om het weer in ontvangst te nemen. En de lamp die ik aan het plafond heb hangen, mag ik dan de uren vergoed krijgen om deze eraf te schroeven en weer opnieuw te monteren?

    De wet zou bedoelt moeten zijn om consumenten te beschermen dat de winkelier geen hoge drempels opwerpt voor het uitoefenen van hun recht maar als dit de echte uitleg wordt, schiet het wel heel ver door….

      1. Ja ik zie dat hij daar naar verwijst maar ik vraag me af wat de term kosteloos betekent. Als ik morgen op marktplaats een advertentie zet dat iemand kosteloos stoeptegels af kan komen halen hoef ik toch niet zijn benzinekosten te vergoeden. Het betekent dat ik geen kosten in rekening breng.

        Ik mag dan als consument geen uurloon in rekening brengen maar mag ik wel een bedrijf inschakelen om de lamp te demonteren en weer te monteren (oude oma die niet op een trap durft?) En de verpakkingskosten? En mag ik het via een expres service op laten halen zodat ik maar een uurtje thuis hoef te zijn ipv het zelf naar het postkantoor moet brengen?

        En stel de winkelier weigert, dan mag ik de koopovereenkomst ontbinden maar dan ben ik wel zelf verplicht om de verzendkosten te betalen. Is dat niet raar dan?

        1. … En mag ik het via een expres service op laten halen…

          In de nieuwe WKOA staat in ieder geval dat er niet meer verzendkosten bij retourneren vergoed hoeven te worden dan de standard verzending zoals aangegeven op de website.

          1. Ik dacht dat dit alleen te maken had met de verzendkosten heen. Dit gaat gedonder opleveren. Er zullen verkoper zijn die menen het niet aangekomen product niet te hoeven vervangen, omdat de consument niet heeft gekozen voor een aangetekende of verzekerde verzending.

    1. NP is zeker webwinkelier?

      De klant heeft toch verdorie betaald voor een goed werkend product. Het feit dat hij het moet terugsturen en wachten op een vervanging is al erg genoeg. Hij zou dan ook nog eens moeten betalen om de fout gecorrigeerd te krijgen? Dat lijkt me toch de omgekeerde wereld.

      1. Nee ik ben geen webwinkelier (en ook geen gewone winkelier) maar het stoort me wel dat consumenten een veel betere bescherming krijgen bij een webwinkel dan bij een gewone winkel. Wat me daar voornamelijk aan stoort, is dat het concurrentievervalsing is. Voor een normale winkel wordt het op die manier steeds moeilijker om er mee te concurreren. Ik snap dat dat een trend is die de technologie met zich mee brengt maar vind niet dat de wetgever daar nog een schepje bovenop moet doen.

    2. Het lijkt mij toch logisch dat je als klant geen extra kosten mag hebben omdat de winkel je een defect product heeft toegestuurd? Als de winkel deze kosten de pan vindt uitswingen, moet ze die maar verhalen op haar leverancier.

      In jouw geval lijkt me dat bijna een zaak voor de verzekering van de winkel. Als ik een oven laat inbouwen en die blijkt nooit te werken, dan moet ik als klant toch niet opdraaien voor de kosten van het uitbreken en herinstaleren? Pech voor de winkel, maar daar dienen verzekeringen voor. En met wat geluk is de winkel ingedekt in het contract met hun leverancier.

  2. Er zijn een aantal vonnissen te vinden waarin de rechter aangeeft dat de winkelier de verplichting heeft om het non-conforme goed op te komen halen. De consument heeft geen verplichting om het non-conforme goed bij de winkelier te brengen. De winkelier heeft daarin tegen wel een verplichting om het non-conforme goed te herstellen of te vervangen, al gelang deze keuzen van de consument daarin. Als de winkelier het product niet komt ophalen en de consument het product niet opstuurt of lang brengt, dan schiet de winkelier tekort in zijn verplichting om het product te herstellen of te vervangen.

    Wanneer je als consument dan het product opstuurt dan geeft hij uitvoering aan een verplichting van de winkelier. Het lijkt mij niet meer dan logisch dat de redelijke kosten hiervoor voor rekening van de winkelier zijn.

    1. Hoe zit dit eigenlijk bij “gewone” winkels?

      De dichtsbijzijnde IKEA is voor mij bijna een uur rijden. Stel dat ik daar een kastje koop, waarvan bij thuiskomst de gaten verkeerd geboord blijken te zitten.

      Ik wil een vervangend exemplaar, maar het kost mij twee uur aan benzine en tijd om het kastje terug te brengen en een nieuw exemplaar te halen. Kan ik dan van IKEA verlangen dat ik het (kosteloos) per post mag versturen, of dat ik anders op z’n minst de benzinekosten kan declareren?

  3. @NP. Ik zit als consument toch niet te wachten op een kapot product? Sterker nog: Ik zou inderdaad al mijn uren die ik aan een kapot product verspil in rekening moeten brengen. Als er op deze wijze geclaimd wordt loont het de winkelier en de fabriek om betere producten te maken en daar is het de EU ook om te doen.

    In de UK zeggen ze het zo (krijg er wel een beetje jeuk van, maar goed): “When there is blame there is a claim”. De consument treft ZEKER geen blaam, dus daar geen claim. De winkelier verkoopt het product. Hij heeft het misschien wel tijdens inpakken laten vallen. Dus: Daar de claim. De winkelier kan het onder regres-recht doorschuiven naar de fabrikant.

    Het grootste probleem echter met dit soort zaken is dat een onwillige winkelier (of een die gewoon ons rechtssysteem niet kent) het gewoon niet doet. En dan? Een civiele procedure starten voor €6.75 verzendkosten? Lastig. Kwam op Tweakers iets vergelijkbaars tegen.

  4. Maar de winkelier zit er toch ook niet op te wachten om jou een kapot product te leveren. Hij zit sowieso met extra kosten om het naar de importeur/fabriek te sturen en later weer naar jou te sturen.

    We moeten een keer af van de consument voor elk wissewasje te beschermen. Het enige wat we daar mee doen is consumenten kweken die niet meer zelf na hoeven te denken. Een beetje bescherming is goed maar er zijn ook nog gevallen van gewoon pech en overmacht en ik heb soms het idee dat we een beetje doorslaan. Het leven is nu eenmaal niet zonder risico en dit soort dingen zouden (m.i.) gewoon horen bij een normaal risico.

    1. Dit soort kosten wordt toch gewoon verrekend in de prijzen en financiële planning van de winkels? Of ze nemen voor de extremere gevallen een verzekering.

      Ja dit geval kan gewoon pech zijn. Maar waarom zou deze pech verhaald mogen worden op de klant? Er is iemand verantwoordelijk. Het lijkt me niet logisch dat dit de klant zou zijn, die er het minst aan kan doen van alle partijen.

      Voor je het weet heb je winkels die het niet zo nauw nemen met de kwaliteit van de geleverde goederen en die dan gewoon hopen dat een groot deel klanten het niet de moeite vindt om hierover te klagen.

    2. Ondernemen is niet zonder risico, maar dat risico mag niet op de klant afgewenteld worden. De afspraak is dat de winkelier de consument een conform product levert voor een bepaald bedrag. Dat de winkelier in deze verplichting tekort is geschoten is hem toe te rekenen. Het gaat hier niet om pech noch om overmacht.

  5. Weet je zeker dat de ‘E’ kapot was, en niet de ‘K’ 😉 http://gathering.tweakers.net/forum/list_message/41769848

    @NP: Het punt is dat de winkelier ondernemer is geworden. Alle omstandigheden en verplichtingen kent hij of moet hij kennen, en die dekt hij af in zijn prijzen. Dat kan ook, want hij weet vooraf waar hij rekening mee moet houden. Als consument kan je een dergelijk risico niet eenvoudig calculeren, en al helemaal niet gebruiken in een vergelijk van leveranciers. De consument wordt als niet-professional, dus ook als zwakkere partij gezien en daarom extra beschermd door de wet. Wat de wetgever van belang vind, is dat als je iets koopt, je weet wat het kost en wat je daarvoor mag verwachten. Heb je bij iedere winkel weer andere regels of rechten, dan is het voor de gemiddelde consument niet meer te overzien en te vergelijken, waarbij de kans op misbruik door handige handelaren ook groot is.

    Een lage prijs is geen excuus voor het niet nakomen van verplichtingen. De regels gelden immers voor alle winkels gelijk (en iedere winkel kan een webshop/toko ernaast zetten als ze die regels minder/beter vinden). Een winkel die zich niet aan de regels houdt dupeert niet alleen zijn klanten, maar heeft een oneerlijk concurrentievoordeel – hij hoeft immers niet te calculeren met kosten die hij toch niet vergoedt.

    Daarom is het van belang dat zo nu en dan winkels in het gareel gehouden worden, en ook dat er voldoende jurisprudentie is om in het algemeen een duidelijker beeld te krijgen hoe de regels nu moeten worden gelezen.

    Tegen werkelijke overmacht (aarbeving, brand, etc) zijn winkels ook prima beschermd. Risico op defecten en retouren zijn perfect te calculeren (en dat wordt ook al jaren gedaan bij velen).

  6. De probleem hier is, is de voorwerp daadwerkelijk teruggestuurd onder de nom van non-conformitiet?

    “waarvan na levering de E-toets niet bleek te werken. Het artikel is teruggestuurd,…” “na levering” doet me heel erg denken aan een WKOA retour en als de winkel ging hier mee vanuit dan hoef de winkelier niet de “verzendkosten” te retourneeren. Als het een normaal “RMA” was dan wel natuurlijk. Ik vermoed heel sterk dat de webwinkel ging vanuit van een WKOA en in plaats van de geld terugstorten heeft de beste persoon een nieuwe keyboard opgestuurd. Eigenlijk een prima service met geen malifide bedoelingen!

    Uit ervaring ik weet dat als beide partijen het niet duidelijk maakt hoe de voorwerp gaat terug dan krijg je dit als resultaat.

    1. Dan heeft de winkelier wat uit te leggen. Bij een beroep op het herroepingsrecht wordt de overeenkomst ontbonden. Dit houdt in dat partijen bevrijd worden van hun verplichtingen en de geleverde prestaties ongedaan moeten maken. Dat betekent dat de winkel het geld had moeten terugbetalen. De handelwijze van de winkel correspondeert hier niet mee. De winkel is uitgegaan van non-conformiteit.

  7. Nee, een consument moet specifiek aangeven de koop te willen ontbinden. Daar is hier geen sprake van: er is ook gewoon een vervangend artikel geleverd. Ook hier geldt, dat als het de winkel niet duidelijk is, ze daar navraag over moeten doen. Het is nogal een vreemde gedachte dat een winkel ‘maar iets moet doen’ als iets ze niet duidelijk is. Sowieso vraag ik me ernstig af hoe je ‘onduidelijkheid’ kan hebben tenzij je heel hard op zoek bent naar redenen om je verplichtingen niet na te komen. (En daar hebben we je al vaker naar zien zoeken, Bulldog…) Er is bij de geest van KOA ook geen denkbaar scenario waarbij je na terugsturen tóch hetzelfde artikel weer wil hebben. Het is immers om uit te proberen en te beoordelen. Terugsturen betekent afgekeurd. Zodra een winkel een vervangend artikel stuurt, moeten ze dus sowieso al weten dat de retourkosten die de klant gemaakt heeft voor hen zijn.

    Uiteraard kan het wel gebeuren dat iemand een defect artikel krijgt, het terugstuurt, en vervolgens alsnog wil ontbinden. In dat geval zal de consument dat ook concreet aangeven. Ook hier doen winkels trouwens nog wel eens moeilijk met de melding dat nu al een garantietraject is ingezet. Relevant is dat niet, omdat de KOA termijn ook niet verloopt zolang de koper niet werkelijk kan proberen. Na het hele garantietraject kan de koper dus alsnog gewoon ontbinden. De winkel heeft er dus ook geen baat bij daar tussentijds moeilijk over te gaan doen.

    Creatieve uitvluchten als “je stuurt deze terug en wordt gecrediteerd, en we bestellen een ándere voor je – dus die eerste is ontbonden = KOA” houden ook gewoon geen stand. Winkels bedenken van alles om rechten te beperken, maar zo werkt het simpelweg niet. De klant heeft nooit aangegeven het product niet te willen, die heeft aangegeven een werkend product te willen.

    1. Uiteraard kan het wel gebeuren dat iemand een defect artikel krijgt, het terugstuurt, en vervolgens alsnog wil ontbinden

      Zou de klant in dit geval zijn verzendkosten terugkrijgen? Hij stuurt het product namelijk terug omdat het product non-conform is en voordat de winkelier een gerepareerd of vervangend exemplaar opstuurt, ontbindt hij de koop met WKoA. Een klant mag dat namelijk op elk moment in zijn termijn doen, ook voordat er geleverd is. Het zou me sterk lijken dat de winkelier nu zou kunnen zeggen: “Zo werken onze interne procedures niet, ik kan niet voorkomen dat een vervangend exemplaar wordt verstuurd.” en dat de klant dan alsnog kosten moet maken om het nu ongewenst toegestuurde product terug te sturen.

      1. In principe zou het eindtraject zijn dat het vervangen/gerepareerde artikel terug zou gaan, en blijkbaar vindt de koper alsnog dat hij voldoende heeft kunnen beoordelen dat hij van KOA gebruik wil maken. De kosten voor de initiële retourzending zouden in mijn visie niet meer terugbetaald hoeven worden. Ontbinding (niet volgens KOA) is slechts een recht dat koper heeft nadat de verkoper de kans heeft gehad zaken conform te maken.

        Je volgt daarmee de situatie van het uiteindelijke resultaat.

        Zou het niet zo zijn, wordt de consument ook een handvest gegeven eerst iets terug te sturen als zijnde niet deugend, en daarmee de verzendkosten onder KOA te voorkomen. De regeling dat bij KOA de verzendkosten terug voor jezelf zijn, is er ook om winkeliers niet vogelvrij te maken waarbij consumenten helemaal zonder risico zitten en daarmee net zo goed hele winkelvoorraden kunnen laten bezorgen met KOA in gedachte.

        In praktijk denk ik dat een winkel er meer aan wint in te schatten of het hier wel of niet bewust gebeurt, en het bij dat ene geval te laten zitten mochten de verzendkosten al terugbetaald zijn. De moeite is de baten niet waard, en een dergelijke actie wordt ook als positieve ervaring gedeeld met anderen. Zeker als een koper vanwege een defect gewoon snel een vervangend artikel wil hebben terwijl je dat zelf als winkel niet kan (of niet uit voorraad wil leveren als vervanging), dan zou ik daar als winkel flexibel mee omgaan. Bij levering van een defect is er altijd sprake van een vorm van overlast, en het is slim om het negatieve van die ervaring te proberen wat weg te poetsen.

  8. En dat is juist de probleem, er is nergens specifiek aangegeven wat de daadwerkelijk gesprek was. De enige info is dat het is teruggestuurd. Wat is er eigenlijk afgesproken staat er niet. Ik zeg niet dat de winkel heeft perfect gehandeld, maar de klant ook niet. Ik kan je garandeeren dat “gesprek” was van beide kanten niet helder en duidelijk. Met retouren er zijn 2 sorten gesprekken je moeten voeren:

    WKOA: Klant: Hoi, ik wil deze voorwerp retourneeren onder de WKOA regeling en mijn geld terugkrijgen. Verkooper: Hoezo meneer? Is er iets mis mee? Klant: Ik wil hem gewoon niet, en ik wil gewoon mijn geld terug onder de KoA regeling. Einde discussie. Verkooper: Duidelijk

    RMA: Klant: Ik heb hier een defect voorwerp en die wil ik retour doen voor reparatie. Verkooper. Is goed, vul dit formulier in en je krijg zo een RMA nummer van ons. Klant: Ok, duidelijk.

    Ik kan nergens uitmaken dat dit sort specifiek gesprekken zijn gevoerd tussen de partijen, en zonder dat duidelijkheid krijg je dit sort misverstanden. Ik heb heel vak door de jaren heen moeten bemiddelen tussen klant en winkel, en het was 9 keer van de 10 gewoon een misverstand wegens onduidelijkheid van beide partijen.

    Mijn punt is dat hoe dit topic is neergezet doet de winkelier gelijk in een malifide slechte licht. En dat klopt een beetje als het was duidelijk een non-conformitiet/RMA issue. Maar dat alles behalve duidelijk hier. Dit lijkt heel veel op een misverstaan geboren uit ontwetenheid van beide partijen. Eidereen gaat ergens mee vanuit en voila, Drama!

    1. Mwa, uit de beschrijving lijkt het me wel duidelijk dat de retour is gedaan op basis van conformiteit.

      En het lijkt mij logisch dat dit topic, en vele soortgelijke topics op deze manier neergezet worden. Waarom? Omdat veel winkeliers een loopje nemen met de regels. Zowel online als offline. Al dat gesjoemel levert natuurlijk een behoorlijk mailvolume voor Arnoud op, die daar op zijn beurt weer blogs op baseert.

      Disclaimer: ik heb in het verleden gewerkt in een fysieke winkel die het ook niet zo nauw nam met de regels omtrent conformiteit.

  9. Volgens mij is deze discussie pas relevant als de winkelier zegt dat je het product MOET opsturen (en niet langs mag brengen), of dat langsbrengen ALLEEN bij een andere plek dan waar je gekocht hebt.

    1. Tja Maaike, dat kun je wel zeggen, maar ik ben het er niet mee eens, toch niet helemaal:

      Het is aan die winkelier om te zorgen dat hij fatsoenlijke kwaliteit verkoopt.

      Als hij dat doet of serieus probeert, dan is een defect product zeer zeldzaam. Dan is de last zeer klein voor de winkelier, en tevens is de klacht een kadootje, want dan krijgt hij het signaal dat er is mis is in zijn productie of bij zijn leverancier, en kan hij daar niets aan doen (laten we wel wezen: Als er een defect product is had de winkelier of de producent dat moeten zien. De fout is al gemaakt, de winkelier mag blij zijn dat hij erop gewezen wordt zodat een honderdvoudige herhaling voorkomen kan worden).

      Als hij dat bewust niet doet, is het al een halve oplichter of een onkundige winkelier, en vraagt hij gewoon om klachten en het daaraan gerelateerde werk. Dan kun je niet spreken over vervelend voor de winkelier, hij heeft het over zichzelf afgeroepen. Dan verdient hij alle vervelendheid die naar hem toekomt.

      Winkelier zijn is een vak, niet een bijverdienste voor snelle jongens.

      Overigens geldt dit zowel voor alle winkeliers, niet alleen web.

  10. Hoe zit het in dit verband met artikelen die ‘gratis’ zijn (“u betaalt enkel de verzendkosten”)? Ik zie dit soort aanbiedingen met enige regelmaat langskomen bij koopje-van-de-dag-aanbiedingssites. Meestal zijn het hebbedingetjes als een USB-kabel in een leuk kleurtje. Het kabeltje kost niets, de verzendkosten zijn dan meestal een euro of zes, zeven, waar blijkbaar hun winst uit komt.

    De koper heeft dan eigenlijk niets aan de WKOA, want het artikel heeft niets gekost en verzendkosten krijg je niet terug als je van de koop afziet.

    Maar hoe zit het met een ondeugdelijk product? Stel dat er een kink in de kabel blijkt te zitten en mijn telefoon eenvoudigweg niet opgeladen wordt. Dan zou ik recht moeten hebben op een nieuw kabeltje, maar heeft de verkoper dan geen excuus om te zeggen, “sorry, het is stuk, maar het was gratis, dus ik hoef je ook geen geld terug te geven”?

    1. De term verzendskosten verwijst normaal gesproken naar de kosten die de webwinkelier betaalt aan een derde partij om een produkt te verzenden. Sommige winkeliers berekenen echter meer verzendkosten dan ze daadwerkelijk betaald hebben. Zo kan ik een USB-kabel voor een euro via de post verzenden, vervolgens zeven euro verzendkosten berekenen en het produkt gratis noemen.

      Maar dat is natuurlijk onzin: de kabel heeft echt wel iets gekost, en het lijkt mij dat bij een retour de winkelier dan de echte artikelprijs plus marge moet berekenen door de daadwerkelijk betaalde verzendskosten van de totaalprijs af te halen.

    2. Heenverzendkosten moeten wél worden terugbetaald bij een koop op afstand. Het zijn alleen de kosten voor het terugsturen (de door jou geplakte postzegels) die voor jouw rekening mogen komen.

      Als het gaat om een schenking, dan ben je als schenker veel beperkter aansprakelijk (art. 7:183 BW):

      Een schenker is voor gebreken in het recht of voor feitelijke gebreken alleen aansprakelijk, wanneer hij deze niet heeft opgegeven ofschoon zij hem bekend waren, en de begiftigde deze gebreken niet ter gelegenheid van de aflevering van het geschonken goed had kunnen ontdekken.

      Ik zou zelf echter zo’n transactie toch als koop zien, met dan het argument dat de gevraagde kosten méér zijn dan 1-op-1 de kosten van verzending. Daarmee is het gevraagde een prijs en prijs impliceert koop. Anders kan iedere winkel toch haar prijzen hernoemen tot administratie- en verzendkosten en onder de wet uitkomen?

  11. En toch ben ik er van overtuigd dat art. 3.4 onjuist geinterpreteerd wordt. Ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat ‘verzendkosten’ zowel de kosten voor heen- als terugzending beschrijven. Wanneer dit wel het geval zou zijn, dan staat het de consument ook vrij om te kiezen voor een koeriersbedrijf en zouden deze kosten ook vergoed moeten worden.

    Het kan eigenlijk niet anders dan dat de wetgever bedoelt dat, buiten de kosten voor heenzending, aan de consument geen verdere kosten voor herstel of vervanging in rekening gebracht mogen worden.

  12. Nog even ter aanvulling op mijn zojuist geplaatst bericht. Wanneer de interpretatie van dit artikel gehandhaaft blijft, zou buiten de mogelijkheid om als consument een koeriersbedrijf de retourzending te laten bezorgen, schadeloosheidsstelling ook de kosten voor verpakken, de verloren tijd, brandstof om het pakket naar het postkantoor te brengen, etc, etc, inhouden.

    Feit blijft dat al deze handelingen benodigd zijn om “..de kosten die gemaakt moeten worden om de goederen in overeenstemming te brengen”

    @Dhr. Engelfriet, hoe kijkt u tegen bovenstaande aan?

    1. Kosten voor het verpakken? Als het goed is heb je de originele verpakking nog, dus daar heb je geen kosten aan. Hooguit tien centimeter plakband, maar dat zijn geen echte kosten. De verloren tijd is je eigen probleem, net als de brandstof-kosten. Postbodes kunnen het pakket immers ook bij jou aan de deur komen ophalen. Je kunt ook lopen naar het postkantoor. En de kans is groot dat het pakket bezorgen bij het postkantoor prima kan samenvallen met andere taken die je hebt, zoals het doen van boodschappen. Ten slotte gaat het ook om goodwill bij de verkoper. Als je eenmaal zo moeilijk gaat doen om een paar centen waar zelfs de Rechter geen uitspraak over zal doen dan kan de winkelier weigeren om jou verder nog iets te verkopen. Je zou op een zwarte lijst kunnen komen van die winkelier. En betreffende die rechter… Beneden de 150 euro zal een civiele rechtbank niet veel met deze zaak te maken willen hebben. Een rechtzaak beginnen omdat een webwinkel jouw benzinekosten niet vergoedt is dus vrijwel kansloos, zelfs al zou je er recht op hebben. Bij consumenten-organisaties kun je misschien wel met succes protesteren maar ook dat betwijfel ik. De tijs en moeite die je vervolgens moet inzetten om je gelijk te krijgen is het uiteindelijk niet waard. Neemt niet weg dat je het wel kunt proberen…

      1. Mijn bericht was al hypotetisch van opzet en gebaseerd op de huidige interpretatie dus ontkrachting heeft niet zoveel zin. Het gaat mij om de interpretatie van het artikel waar Dhr. Engelfriet aan vasthoudt en mijn tegenreactie waarom deze interpretatie in de praktijk niet haalbaar is.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.