Naar wie mag je een ontvangen e-mail doorsturen?

e-mail-email-brief-post-envelopMet enige regelmaat krijg ik vragen van mensen die een mail door willen sturen, door hebben gestuurd of van wie de mail is doorgestuurd terwijl niet iedereen daar blij van is. Dus: wanneer en naar wie mag dat nou, een mail doorsturen?

Met toestemming mag het natuurlijk. Die toestemming hoeft niet expliciet genoemd te zijn. Als de mail duidelijk ook bedoeld is voor Wim, dan mag de ontvanger de mail doorsturen naar Wim. Denk aan een vergeten geadresseerde, of een vraag of je Wim even bijpraat. Of wanneer het logisch is: als ik een drukproef krijg die er goed uitziet, mag ik de mail van de ontwerpster doorsturen naar de drukker zodat die aan de slag kan.

Een e-mailbericht zal al snel onder het auteursrecht vallen. Daarvoor is niet veel creativiteit nodig; een mail met meer dan “ik zie je morgen” of iets dergelijks triviaals is al beschermd. Op grond van het auteursrecht mag je mail dus niet zomaar doorsturen. Ook niet een deel bij wijze van citaat: citeren mag alleen als het werk gepubliceerd is, en daarvan is geen sprake bij e-mail. (Tenzij het naar een openbare mailinglijst gaat of zo natuurlijk.)

Het briefgeheim wordt ook vaak als argument gehanteerd, maar a) dat geldt niet voor mail en b) de strafwetbepalingen omtrent wederrechtelijke toegang tot mailboxen zijn niet van toepassing op de ontvanger van een mail. Het is ook geen schending van het briefgeheim om een ontvangen papieren brief naar een derde door te sturen.

De privacy kan ook nog een rol spelen, afhankelijk van de inhoud van de mail. Een privémailbericht zal naar zijn aard privégegevens van de afzender (of een derde) bevatten, en die doorsturen kan dan een verwerking van persoonsgegevens opleveren. En dat mag alleen met toestemming, of bij een dringende noodzaak die zwaarder weegt dan de privacy van de betrokken persoon. Maar bij een zakelijk bericht (bv. een offerte) zou ik dit geen sterk argument vinden. altijd,

Het enige echte excuus dat ik kan bedenken om zonder toestemming een privémailbericht door te sturen, zou zijn als de inhoud zó belangrijk is dat het belang voor de derde-ontvanger om het te weten, zwaarder moet wegen dan het auteursrecht en de privacy van de afzender. Juridisch beroep je je dan op de vrijheid van meningsuiting, die vereist dat deze informatie met derden wordt gedeeld en waarbij dat vereiste zo ernstig is dat je de rechten van de afzender mag negeren. Dat is geen eenvoudige bewijslast.

In de praktijk gaat dat natuurlijk meestal goed, maar je wilt niet weten hoe veel vragen ik krijg over doorzendingen van mails waar de afzender niet blij van werd. Men beklaagde zich bij een collega en ziet de mail bij de baas eindigen; men riep wat tegen de voorzitter van de vereniging en die cc’t het gehele bestuur in zijn reply; men dacht een goede vriend bij te praten en die forwardt het bericht met “haha wat een mafkees” naar 300 vrienden en bekenden. Ik weet alleen niet of deze blog daarbij gaat helpen. Want heeft het nut om juridisch te gaan doen als mensen bereid zijn de mores rond e-mail te negeren?

Arnoud

44 reacties

  1. Als ik het begrijp stel je hier dus dat je niet zonder toestemming (tenzij beroep op vrijheid van meningsuiting) een e-mail mag doorsturen oftewel publiekelijk openbaar maken.

    Toch lees ik vaak genoeg dat e-mail disclaimers als ‘niet herproduceren zonder toestemming’ etc. niet geldig zijn. Klopt dit dan wel? Of is het zo dat dergelijke disclaimers geen betekenis hebben, daar de wet toch al duidelijk is dat doorsturen/reproduceren niet is toegestaan?

    Als ik met een vraag of opmerking bol.com e-mail en een reactie krijg, mag ik deze reactie dus niet publiekelijk openbaar maken, want er berust auteursrecht op de e-mail van bol.com?

    1. Een disclaimer heeft geen juridische waarde, omdat je niet eenzijdig dingen kunt bepalen waar een ander zich aan moet houden. Dat geldt ook voor “Deze mail mag niet worden doorgezonden” maar die bepaling is toevallig vaak hetzelfde als wat de wet zegt. Dus net zoals een kapotte klok 2 keer per dag de juiste tijd aangeeft, zegt die disclaimer soms het juiste. Maar de rechtskracht komt uit de wet (en met nuances en uitzonderingen uit de wet), niet uit de disclaimer.

      Een reactie uit een mail openbaar maken mag als hoofdregel niet. Wel zou ik bij zakelijke mail een parafrase gerechtvaardigd vinden als je verslag doet van een geschil, zekr als ze iets opmerkelijks zeggen (“Bol zegt in demail dat de Wet koop op afstand niet geldt bij visvoer”). Parafraseren beschermt de privacy van de medewerker en gaat om het auteursrecht heen. Dan kom je er verder wel met een beroep op de vrijheid van meningsuiting. Het kan niet zo zijn dat een bedrijf een klant iets vertelt en dat de klant daar niets mee mag doen.

      1. Ik zou in een dergelijk voorbeeld niet parafraseren maar citeren. Stel dat ik verkeerd parafraseer en de derde loopt daardoor schade op? Dan ben ik de sigaar.

        Overigens zit in elk e-mailprogramma een citeermechanisme. Klagen dat je auteursrecht wordt geschonden als een e-mail wordt doorgestuurd is als klagen dat je auteursrecht wordt geschonden als je een brief onder een kopieerapparaat legt. Gebruik dan geen e-mail, zou ik zeggen, of maak een expliciet voorbehoud.

  2. Het is ook geen schending van het briefgeheim om een ontvangen papieren brief naar een derde door te sturen.

    Geen schending van het briefgeheim, maar hoe zit het dáár eigenlijk met auteursrechten? Mag je zomaar een ontvangen papieren brief naar iemand doorsturen?

    1. Op een papieren brief zijn de auteursrechten uitgeput, zoals dat heet. De rechthebbende kan zich niet verzetten tegen het verder verhandelen of verspreiden van dat exemplaar (wel van kopieën en wel bij nieuwe exploitatievormen, bv. een boek bewerken tot ebook). Het gaat hier echter om een ongepubliceerd werk, en dan geldt uitputting niet: het werk moet daarvoor “op de markt zijn gebracht” door of met toestemming van de rechthebbende.

          1. De emaildoorstuurder zou zich hier op een analogie met de papieren brief kunnen beroepen: Ik heb mijn electronische exemplaar van die email aan een ander gegeven. Ik heb zelf een kopie gehouden, niet om te lezen maar puur voor toekomstige referentie als dat ooit nodig mocht zijn.

            Het is natuurlijk niet logisch, ook voor een rechter niet, dat ik met een email niet mag wat ik met een papieren brief wel mag.

            Als je tweedehandslicenties kunt kopen en verkopen, waarom dan niet een email weggeven?

            Overigens laat dit onverlet dat het doorsturen van papieren of electronische berichten vaak ronduit onbeschoft is, en wellicht al strafbaar zou kunnen zijn als onrechtmatige daad.

  3. Is het wel gewoon toegestaan om de inhoud van de mail te parafraseren en dat door te sturen aan wie je wilt?

    Als dan de originele schrijver van de mail klaagt dat hij dat niet gezegd heeft, dan heb je ineens wel een zwaarwegend belang om de originele mail door te sturen, namelijk dat je jouw gelijk wil aantonen.

    1. Of je een mail mag parafraseren hangt helemaal af van de inhoud en context. Bij een zakelijk geschil een korte parafrase van wat de winkel zegt publiceren op het Tros Radar-forum, dat mag wel. Na een intieme privémailwisseling flink uitpakken met parafrases van je correspondentiepartner in mailtjes naar het hele kantoor van die partner zou ik niet vinden kunnen.

        1. Er is geen concreet wetsartikel, je moet het beredeneren uit enerzijds het grondrecht van de uitingsvrijheid (ik mag dit vertellen want) en anderzijds het grondrecht privacy (je mag dit niet vertellen want). Dat is een optelsom van factoren voor en tegen waar helaas geen formule of harde regel voor is.

  4. Een gerelateerde vraag: is het dan net zo onjuist om iedereen maar in het TO veld te plaatsen i.p.v. het BCC veld? Je deelt namelijk ongevraagd persoonsgegevens met een hoop mensen. (daarop doorredenerend, mag je dan wel mensen in de CC plaatsen zonder toestemming of zelfs een mail naar meer dan 1 persoon sturen)

    1. In redelijkheid mag je mensen CC-en. Ik CC collega’s regelmatig zodat ze op de hoogte blijven van de voortgang van een onderdeel van een project. Als jij dat “impliciete toestemming” wilt noemen vind ik dat prima.

    2. Ik verstuur met regelmaat eMails aan verschillende scholen en/of ouders. Daarvoor heb ik op mijn server een eigen emailadres ingericht en alle ontvangers gaan in de BCC. Dit om juist de privacy te waarborgen (en omdat somige scholen niet hoeven te weten, dat de ouders de zelfde informatie hebben…)

  5. Hoe zit het dan met een mail, b.v. van mijn werkgever, die ik ter beordeling aan mijn advocaat of de vakbond (juridische zaken) danwel de personeelraad stuur? Mijn argument is dan dat het juridisch laten beoordelen van uitspraken van mijn werkgever zwaarder weegt dan zijn belang alles stil te houden.

    1. Wat dan ook meespeelt is dat een advocaat een geheimhoudingsplicht heeft en je veel minder het risico loopt dat de ontvanger het mailtje nog een paar keer gaar doorsturen dan bij een willekeurige kennis. (Tuchtrecht!)

    2. Daar ben ik het mee eens. Bij zakelijke mails is het belang tégen doorsturen in zulke situaties kleiner dan het belang vóór doorsturen. Zeker als het gaat om inwinnen van professioneel advies. (En goeie van Mathfox van de geheimhoudingsplicht, dat beperkt ook nog eens het belang tegen doorsturen.)

  6. Hoe zit het eigenlijk met spam? 🙂 Ik vraag het maar omdat ik iedere dag best veel spam in mijn spamfilter zie verschijnen. Mag je dan de inhoud van zo’n bericht inclusief headers en naam afzender plaatsen op een blog waar je over die spammer gaat klagen? Of kan de spammer dan vervolgens klagen omdat zijn privacy wordt aangetast?

    1. Een groot deel van de spam die ik ontvang bestaat hoofdzakelijk uit tekst die de spammer zonder licentie in zijn spambericht heeft gekopieerd om zo intelligente anti-spamfilters te ontlopen. Als je die tekst op een site zet, lijkt me dat in elk geval de oorspronkelijke auteur iets in te brengen heeft.

      1. Valt bij mij wel mee. De meeste spam vertelt over een erfenis in Nigeria, een gewonnen loterij, problemen met mijn bankrekening, vrouwen die op mij vallen en heel veel casino’s. Alleen komen ze allemaal op de verkeerde email adressen binnen. Ik heb meerdere domeinen en er komt regelmatig post binnen op volledig willekeurige adressen op die domeinen. Komt in mijn catch-all account terecht en wordt prima gefilterd door mijn spamfilter. Maar ja, sommige van die spamberichten zijn zo absurd nep dat het gewoon komisch is om te zien hoe ze stuntelen. (En dat er kennelijk toch nog mensen intrappen.)

        Betreffende de oorspronkelijke auteur… Tja, fair use? Zijn tekst wordt misbruikt door een spammer en ik rapporteer dit als een nieuwsfeit. Lijkt mij volkomen rechtmatig wat ik doe, in dat opzicht.

        1. Ik denk dat de auteur van de spammail het volste recht heeft om jou aan te klagen voor auteursrechtinbreuk. De meeste van die scammails zijn behoorlijk creatief opgesteld. Ook kan de verzender jou aanklagen voor schending van zijn privacy. Helaas voor de spammer moet hij om de aanklacht gestand te doen zijn anonimiteit opgeven, en daar hebben ze om (on?)verklaarbare redenen grote problemen mee.

          1. Helaas voor de spammer moet hij om de aanklacht gestand te doen zijn anonimiteit opgeven…
            Ik denk dat sommige spammers daar wel toe bereid zullen zijn als ze denken er winst mee te kunnen behalen. Een zeer klein aantal, in ieder geval. Er zijn immers genoeg bedrijven die onbewust aan het spammen zijn of gewoon via-via grote mailing-lijsten hebben ontvangen en gebruiken. Zo is een online casino mij regelmatig aan het spammen en ik heb geen idee hoe ze mijn email adres hebben bemachtigd maar als zij aangeven deze op legale wijze te hebben verkregen inclusief toestemming dan is het mijn woord tegen dat van hen. Ze opereren bovendien internationaal en zijn gevestigd in Malta. Het lijkt redelijk legaal te zijn dus ze zouden de moeite kunnen nemen om een rechtzaak aan te spannen als iemand gaat klagen over hun spam. Denk niet dat ze dit willen omdat hun reputatie dan vast slechter wordt, maar ze kunnen het wel. Ook al heeft de klager gelijk…

  7. Men beklaagde zich bij een collega en ziet de mail bij de baas eindigen

    Dit is toch over het algemeen een zakelijke mail verstuurd op het werk en met een werkgerelateerd onderwerp en valt dan dus onder auteursrecht van de werkgever. Je kunt daar als werknemer toch geen bezwaar tegen hebben obv het auteursrecht dat dergelijke mails door collega’s doorgestuurd worden tenzij het bedrijf daarover een mailtregelement heeft wat dat verbied.

      1. Ja, maar heeft een werknemer wel privacy te verwachten als hij een bedrijfs-account gebruikt? En de email naar een andere bedrijfs-account doorstuurt? Is het dan geen bedrijfs-email? Ik vergelijk het dan even met geklets in de bedrijfs-kantine. X vertelt aan Y dat manager Z de gehele dag alleen maar in zijn neus zit te peuteren en Y vertelt dit weer door aan Directeur D die vervolgens Z erop aanspreekt. En Z scheldt vervolgens X de huid vol wegens dit geroddel. Of zoiets… 🙂 Mag je dit soort roddels wel doorvertellen? In de praktijk gebeurt dit best vaak, of het nou wel of niet mag…

      2. Maar de privacy is nog steeds een ding van de werknemer zelf.

        Als je vrijwillig iets deelt met iemand anders kan je je niet beroepen op privacy tenzij je die expliciet vraagt volgens mij. Dat lijkt me meer een fatsoenskwestie dan een juridisch issue.

        1. Eens. Ben het vaak/vrijwel altijd met arnoud eens maar heb nu het gevoel dat de plank wordt misgeslagen. Als je een email stuurt weet je dat deze zeer eenvoudig doorgestuurd kan worden. Als je iemand anders een brief mag laten zien, waarom dan geen email? De “verplichting” ligt mi bij de verstuurder. Als deze niet wil dat anderen kennisnemen van de inhoud van zijn email, moet hij een ander communicatiemiddel gebruiken, telefoon? Daarnaast krijg ik in de meeste gevallen een email ongevraagd. Als iemand mij iets stuurt zonder dat ik erom vraag kan ik er, in redelijkheid, mee doen wat ik wil. Is hier eigenlijk jurisprudentie over, ben erg benieuwd.

          1. Als je mij iets vertelt, dan kan ik het ook eenvoudig doorvertellen. Betekent dat daarom dus dat het mag? Het lijkt me toch dat je een zekere verwachting hebt dat een privégesprek privé blijft. Ik zou zeer gek opkijken als mijn privégesprekken ineens publiek domein blijken te zijn geworden omdat mijn gesprekspartner redeneert, “pech gehad, dit kan eenvoudig worden doorverteld”.

            Ik zie het verschil niet tussen een e-mail en een mondeling gesprek. Natuurlijk, een gesprek doorvertellen vereist meer moeite maar is de moeite het criterium om te bepalen of je aanspraak mag maken op privacy? Dat zou ik eng vinden, want dan is een EPD doorsturen ook geen probleem, immers dat is óók slechts een enkele druk op de knop.

            De rechtspraak die ik ken, gaat over zakelijke mails met privédetails van medewerkers die dan in het kader van een geschil worden gepubliceerd. Daarvan zegt de rechter dat die details eruit hadden gemoeten, maar afhankelijk van het geschil mogen de teksten zelf vaak wel worden gebruikt. Die bewijzen immers hoe het geschil verliep. Maar dit geldt ook weer niet altijd. Ik ken geen rechtszaken over pure privémails die worden gepubliceerd of doorgezonden naar enkele anderen. Dat is denk ik meer een, waarom doe je al die moeite.

  8. Een e-mailbericht zal al snel onder het auteursrecht vallen. Daarvoor is niet veel creativiteit nodig; een mail met meer dan “ik zie je morgen” of iets dergelijks triviaals is al beschermd. Op grond van het auteursrecht mag je mail dus niet zomaar doorsturen.

    Valt het doorsturen aan een of meer vrienden of bekenden dan al onder publiceren/openbaar maken, of is dat niet nodig om auteursrecht te schenden? Je mag een gekochte dvd toch ook binnen huiselijk kring vertonen, of foto’s van beschermde werken in je eigen huis ophangen etc.

  9. “Een e-mailbericht zal al snel onder het auteursrecht vallen. Daarvoor is niet veel creativiteit nodig; een mail met meer dan “ik zie je morgen” of iets dergelijks triviaals is al beschermd.”

    Het rechtssysteem slaat daarmee finaal door. Ik zie nog niet snel iemand de AKO-literatuurprijs winnen met een dergelijke mail. De auteurswet is bedoeld om schrijvers te beschermen tegen het makkelijk kopiëren van een boek door bijvoorbeeld een boekhandel.

  10. Beste lezer, Het is al eerder beschreven, maar zit toch een beetje met een onderbuikgevoel. Ik zit nl zelf in een geschil met mijn ex vriendin. Nu heb ik haar een email gestuurd met de vraag of ik een afspraak met haar kan maken om mijn zoon te zien. Het is dus een privegesprek /vraag. De band tussen mijn zoon en ik is perfect en dat weet mijn ex ook. Hier is geen juridische discussie / geschil over!!! De vraag is nu, mag zij mijn verzoek doorsturen naar haar advocaat ?? Ook al weet ik dat haar advocaat geheimhoudingsplicht heeft? Ik weet dus ook niet naar wie zij het nog meer doorstuurt. Een privegesprek moet toch prive kunnen blijven?! Graag een reactie svp.

    1. Sander, ik ken de details van jouw situatie niet, met name de staat van de relaties met jouw ex en je zoon. Ik wil het verder ook niet weten. Er kan me heel goed voorstellen dat jouw verzoek relevant is voor de kinderbescherming of juridische implicaties heeft vanwege een omgangsregeling. Doorsturen aan gezinsvoogd of advocaat lijkt me redelijk. Doorsturen aan mensen die inhoudelijk niet bij de zaak betrokken zijn niet.

    2. Ze mag in principe alles doorvertellen aan haar advocaat. Een bandje met een gesprek met jou erop, vakantiefoto’s van de afgelopen zomer, een stiekeme naaktfoto van jou die ze vroeger heeft genomen, een gefotoshopte foto van jou in een drugslab of een nepfoto van jou in een militair pak in Syrie. En ja, ze mag ook gewoon liegen tegen die advocaat. Je ex en haar advocaat zijn een eenheid in dat opzicht. De advocaat behoort professioneel genoeg te zijn om te bepalen wat wel en niet van belang is en wat niet van belang is, daar zal hij niets mee doen. Die nepfoto’s verdwijnen dan in de prullebak, net als de overige foto’s. (Misschien niet die foto waarop jij staat te flirten met een andere vrouw, maar de rest is niet van belang.) Hier moet je je ook niet druk om maken. Je moet er gewoon van uit gaan dat alles wat je vrouw weet en heeft gezien bekend zal zijn bij die advocaat.

      Echter, als jij met die advocaat spreekt en aangeeft dat je niet wilt dat hij dat aan je vriendin doorvertelt, dan mag hij dat ook niet. Dat zal niet snel gebeuren omdat die advocaat eerder met jouw advocaat in gesprek gaat en ze dan beiden de details van dat gesprek geheim houden. (Je kubnt het eventueel op de rekening terugzien.)

      Overigens heb je er mogelijk zelfs voordeel van als ze zaken doorstuurt naar haar advocaat. Je vriendin wil mogelijk jou van alles en nog wat weigeren, ook al heb je er recht op. Die advocaat zal een bron van gezond verstand zijn en haar erop wijzen wat er kan gebeuren als ze niet meewerkt. Hij zal wel proberen je vriendin zoveel mogelijk gelijk te geven maar verder zal hij haar ook adviseren om te doen wat gedaan moet worden. Die bezoekregeling, daar heb jij recht op als biologische vader. Dat zal die advocaat ook aan haar vertellen.

      1. Wim, als biologische (ook als ex pleeg-) vader heb je in principe recht op een omgangsregeling. Maar een rechter moet ook rekening houden met de belangen van het kind en kan zo’n regeling op goede gronden weigeren.

        Ik raad Sander aan om bij het schrijven van zijn email er rekening mee te houden dat deze op de tafel van de rechter terecht kan komen. Houd het netjes!

        1. Een omgangsregel kan geweigerd worden als dat in het belang van het kind is, maar daarvoor zullen gegronde redenen moeten bestaan. Overigens is het wel belangrijk om te beseffen dat het hier om een civiele rechter gaat en deze veel minder zware bewijslast gebruikt. Als de ex een bepaalde bewering maakt en deze niet door Sander wordt weerlegt dan kan de rechter deze als waarheid aannemen. Beleefd blijven, niet schelden, niet dreigen en er zal niets aan de hand zijn. Proberen je emoties onder controle te houden, dat is het belangrijkste.

  11. Ik heb zopas meegemaakt dat ik vanuit mijn persoonlijke mailbox een klachtenmail stuurde naar mijn directe baas. Die klacht handelde over een collega. Ik dacht dat mijn baas met de betrokken collega zou gaan praten. In de plaats daarvan stuurde mijn baas mijn oorspronkelijke mail naar de collega die ik net beschuldigde, mat als vraag: wat is jouw reactie hierop? Deze collega heeft dan een antwoord hierop geformuleerd en dit behalve aan mij aan nog mensen doorgestuurd die hier helemaal niks mee te maken hebben. Mijn oorspronkelijke mail aan mijn baas was niet verwijderd dus al die mensen hebben die persoonlijk mail ook kunnen lezen. Vind jij echt dat dit ook niet onder schending van het briefgeheim valt?

    1. Het is niet slim van je baas om die mail zomaar door te sturen en het kan (afhankelijk van de inhoud van de mail) behoorlijk ongepast zijn. Ja, jouw baas hoort wederhoor toe te passen, maar op deze manier komt het mij wel heel ongeïnteresseerd over.

      Dat jouw collega zijn antwoord zowel aan jou als aan jullie baas stuurt is heel begrijpelijk. Als ik jouw collega was zou ik ook een kopie aan mezelf thuis sturen voor mijn eigen archief (maar ik weet waar BCC voor dient). Het kan zijn dat er redenen zijn om andere mensen binnen of buiten het bedrijf in te lichten over het voorval (een juridisch adviseur of vertrouwenspersoon).

      Lees het artikel en je ziet dat dit geen schending van het briefgeheim is. Zoals ik het zie heb je ook om andere redenen (nog) geen zaak.

      1. Me dunkt dat er hier toch wel wat meer gebeurd is dan gewoon een ongepaste reactie. De baas heeft zijn vertrouwensband met zijn werknemer verbroken. Bovendien heeft hij zonder mijn toestemming een mail, die ik vanuit mijn privémailbox heb verstuurd, doorgestuurd aan de collega over wie ik klaagde over zijn manier van werken. Men mag toch van een baas verwachten dat die zulke zaken discreet afhandelt? Wat blijft er anders nog over van een vertrouwensband. De andere mensen die van de collega ook mijn mail en zijn weerwoord hebben ontvangen zijn andere bazen, van wie ik zelfs nog niet iedereen ken. Ik vernoemde een collega van mij in die vertrouwelijke mail, omdat zij mijn bekommernis deelde. Door toedoen van deze situatie is mijn collega meteen ook kop van jut en hij heeft ook haar de mails gestuurd. Dit is olie op het vuur gooien. Hij had eigenlijk mijn oorspronkelijke mail waarop hij antwoordde moeten deleten, daar had niemand zaken mee.

        1. Bovendien heeft hij zonder mijn toestemming een mail, die ik vanuit mijn privémailbox heb verstuurd, doorgestuurd aan de collega

          Zoals gezegd, het is toegestaan en maatschappelijk gebruikelijk om zonder expliciete toestemming een email door te sturen aan een derde, bijvoorbeeld omdat die derde de email beter kan afhandelen dan de oorspronkelijke ontvanger. Daarbij hoort een belangenafweging die van geval tot geval kan verschillen; ik ken de feiten van dit specifieke geval niet (wil het ook niet weten.) Mijn advies is om het met jouw eigen advocaat te bespreken. (Neem een uitdraai van de emails mee!)

          Hij had eigenlijk mijn oorspronkelijke mail waarop hij antwoordde moeten deleten
          Bedoel je te zeggen dat je achteraf gezien vind dat je de email beter niet had kunnen versturen?

          Een punt van waarschuwing: jij kunt deze zaak op de spits drijven totdat er ontslagen vallen op grond van 7:669 lid 3.g BW. Ik zal hier niet voorspellen wie in dat geval de zwarte piet toegespeeld krijgt/krijgen. Ga een goed gesprek aan met je baas en probeer de ontstane problemen in overleg op te lossen.

  12. In mijn geval heb ik mijn directe collega’s in een uitgebreide mail verteld dat ik ontslag neem, met wat informatie over hoe ik aan een nieuwe baan ben gekomen en dat de exacte datum van mijn vertrek nog moet worden bepaald. Die mail is toen integraal doorgestuurd naar een voltallige andere afdeling. Ik neem aan dat je het eens bent dat dit niet fatsoenlijk is, maar is er juridisch ook iets mee te doen? Het is verstuurd met mijn mailaccount van het werk uiteraard en ik heb daar niets zakelijks in gezet, tenzij je het aangeven dat je weggaat zakelijk vindt.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.