Ex-geliefden moeten elkaars naaktfoto’s wissen

pasfoto-lijstje-kader-polaroid.jpgEx-geliefden moeten elkaars naaktfoto’s wissen als ze uit elkaar gaan, las ik in The Local. De Duitse krant berichtte over een uitspraak van het gerechtshof in Koblenz in een zaak waarin de vrouw van de man eiste dat deze alle naaktfoto’s met haar beeltenis zou wissen nu de relatie voorbij was. Hoewel de foto’s destijds met toestemming waren gemaakt, moeten de foto’s toch vernietigd: die toestemming is niet meer geldig nu de relatie voorbij is. Een opmerkelijk vonnis.

Over ‘revenge porn’ is de laatste tijd het nodige te doen. Het publiceren van privéfoto’s van je ex is een leuke manier om wraak te nemen, en omdat het internet nu eenmaal niets vergeet, kun je zo iemand behoorlijk wat schade doen oplopen. Zeker bij ranzige figuren die dan honderden dollars vragen voor het verwijderen van de foto’s.

In de VS is dit een erg lastige zaak om aan te pakken, tenzij de dame (het is vrijwel altijd een dame) in kwestie minderjarig is. Want privacy bestaat daar niet echt, en portretrecht al helemaal niet. Plus, beheerders van zulke sites zijn niet aansprakelijk voor eventuele schendingen van privacy – notice/takedown bestaat daar alleen voor auteursrecht.

Bij ons is het iets makkelijker: een beheerder moet ook bij evidente privacyschendingen ingrijpen, en bovendien ziet de rechtspraak bij ons het publiceren van naaktfoto’s als smaad – mits de intentie van publicatie maar is om iemand voor gek te zetten. Bij naaktfoto’s van een Bekende Nederlander ligt dat vreemd genoeg anders.

Deze Duitse rechter gaat een stapje verder en legt een preventieve maatregel op: er wordt geen sanctie uitgesproken op basis van een begane smaad of schending privacy, maar er wordt een preventieve maatregel opgelegd om te voorkomen dat zoiets zou kunnen gebeuren. Het persoonlijkheidsrecht van de vrouw gaat bij dergelijke foto’s boven het eigendomsrecht op de foto’s van de man. Daarom moeten ze worden gewist. Dit in tegenstelling tot ‘gewone’ foto’s, waarbij de belangenafweging anders uitvalt.

Natuurlijk gaat er grotendeels een symbolische waarde uit van zo’n uitspraak: er is geen enkele manier om te controleren of de foto’s nu werkelijk gewist zijn. Maar de uitspraak heeft wel praktische waarde, want er staat nu een dwangsom op het toch publiceren van de foto’s. En een dwangsom incasseren is makkelijker dan bewijzen dat je financiële schade hebt geleden door die publicatie. U herinnert zich vast nog mijn stokpaardje van de vaste schadevergoeding voor privacyschendingen, dit is de hack om die voor elkaar te krijgen.

Arnoud

18 reacties

  1. Hmm, dus er komt een dwangsom te staan op het publiceren van foto’s… Maar hoe bewijs je dan dat degene die op de foto’s staat die niet zelf ergens ge-upload heeft om eens flink te cachen? (je ex geld af troggelen kan ook een leuke wraak zijn tenslotte, conclussies dat vrouwen dat goed kunnen zijn voor eigen rekening ;-))…)

    1. Edelachtbare ik was het niet, ik heb de fotos indertijd in opdracht van de rechtbank gewist. En dan is het hij zegt, zij zegt. En aangezien de partner in kwestie de fotos ook had is het nooit te bewijzen wie ze geplaatst heeft. Wel even zorgen dat ze echt niet meer bij je thuis te vinden zijn en zelf even aanbieden om een onafhankelijke partij jouw computer en opslag te laten onderzoeken op aanwezigheid van de fotos. (Uiteraard alleen als de partner die kosten vergoed wanneer er niets wordt gevonden)

      1. Ik heb tegenwoordig overal en nergens backups rondslingeren; de backups van de meest recente jaren zijn allemaal encrypted. De oudere encrypted backups hebben waarschijnlijk een wachtwoord dat ik inmiddels weer ben vergeten.

        Hoe moet ik nu EN voldoen aan het vernietigen van gegevens (als ik niet eens meer weet waar backups liggen die ik eventueel zou moeten vernietigen) EN dit later kunnen bewijzen?

        1. Dat is het mooie van uitspraken, je kan nooit direct een negatief bewijzen. Hoogstens indirect; je kan bewijzen dat je ergens niet was door te bewijzen dat je ergens anders was. Dat laatste kan mogelijk omdat mensen je gezien hebben of er een opname is. Omgekeerd, als je niet gezien bent en er geen opnames van je zijn is dat geen bewijs dat je er ook niet was.

          Ooit zat iemand in de VS lang in de gevangenis omdat hij van de rechter een deel van de miljoenen die hij zou hebben aan zijn ex moest geven. Dat zei hij niet te kunnen omdat hij het geld niet had, de idiote rechter vroeg hem dat te bewijzen. Hij zat jaren vast tot een wat verstandigere rechter besloot dat het wel erg onaannemelijk was dat hij zo lang in de gevangenis zou blijven als hij het geld had gehad.

          (Met andere woorden je moet wel hopen op een rechter die een voldoende voor het vak logica heeft gehaald als je er ooit van wordt beschuldigd de fotos nog te hebben.)

          Die encrypted backups zijn overigens de reden dat ik weinig vertrouwen heb in een decryptie plicht. Ik heb zelf ook altijd encrypted backups gemaakt. En ik weet zeker dat ik thuis nog backups heb waarvan ik de sleutel niet meer weet.

          1. Ooit zat iemand in de VS lang in de gevangenis omdat hij van de rechter een deel van de miljoenen die hij zou hebben aan zijn ex moest geven. Dat zei hij niet te kunnen omdat hij het geld niet had, de idiote rechter vroeg hem dat te bewijzen. Hij zat jaren vast tot een wat verstandigere rechter besloot dat het wel erg onaannemelijk was dat hij zo lang in de gevangenis zou blijven als hij het geld had gehad.

            Wauw, dat is wel een tragisch voorbeeld van hoe de rechterlijke macht soms onrecht creëert in plaats van oplost.

            Het onderliggende probleem is volgens mij dat het hier strafbaar is gemaakt om iets niet te doen. Iets niet doen is soms immoreel, maar het zou nooit strafbaar moeten zijn, al is het maar omdat mensen soms (om onzichtbare redenen) niet in staat zijn om iets te doen.

            Het heeft ook iets met proportionaliteit te maken. Bij het niet-betalen van een schuld mogen uiteindelijk best bezittingen in beslag worden genomen, zolang daarbij de mensenrechten (anders dan het recht op bezit) niet worden geschonden; gevangenisstraf is disproportioneel. Bij het niet openbaren van informatie is naar mijn mening elke straf disproportioneel.

        2. Ik heb tegenwoordig overal en nergens backups rondslingeren
          Dan zoek je ze toch lekker allemaal op. Iemands onzorgvuldige/chaotische opslag methodes zijn geen goed argument om niet te voldoen aan een rechterlijke uitspraak. Dan betekent de uitspraak gewoon een grotere inspanning maar dat is dan effectief een geval van eigen schuld voor degenen die zijn backups moet opsporen.
          De oudere encrypted backups hebben waarschijnlijk een wachtwoord dat ik inmiddels weer ben vergeten.

          Encrypted backups waarvan je het wachtwoord niet meer weet zijn prima te wissen. Gewoon de disk wissen of vernietigen.

        3. De oudere encrypted backups hebben waarschijnlijk een wachtwoord dat ik inmiddels weer ben vergeten

          Heb je dan nog steeds een (backup-) foto of heb je inmiddels gewoon een onbruikbare brei van bitjes die dus ook niet onder de ‘vernietig de foto’s’ opdracht van de rechter valt ?

  2. Wat deze uitspraak extra problematisch maakt, is dat de man een fotograaf is. Dit tast hem dus rechtstreeks in zijn broodwinning aan. (De foto’s zijn destijds met toestemming van de vrouw gemaakt, wat haar dus een model maakt.)

    1. Of die foto’s waren voor prive-gebruik, en dan is het niet relevant wat het beroep van de fotograaf is.

      Of de foto’s waren (ook) voor proffessioneel gebruik, en dan dient de fotograaf de gebruiksrechten goed te regelen (op papier zetten, afspraken met je model maken, etc.)

      Als hij dat laatste niet (goed genoeg) gedaan heeft, heeft hij zijn werk niet goed (genoeg) gedaan. Jammer maar helaas.

  3. Plus, beheerders van zulke sites zijn niet aansprakelijk voor eventuele schendingen van privacy – notice/takedown bestaat daar alleen voor auteursrecht.

    Dit is wel een opmerkelijke logica, want notice/takedown is juist bedoeld om onder aansprakelijkheid uit te komen.

    1. Opmerkelijk? In de VS is gekozen voor een absolute bescherming van tussenpersonen: ze zijn nooit aansprakelijk voor inhoud van hun gebruikers. Later is daar de DMCA gekomen die specifiek voor auteursrechten notice/takedown invoert. Maar die geldt daar enkel en alleen voor auteursrechten.

      Bij ons geldt notice/takedown voor alles, ook smaad of discriminatie bijvoorbeeld. Dat is dus veel breder dan in de VS.

      1. Ik heb wat gelezen over Section 230 (gekleurd stukje), het stukje wet dat aansprakelijkheid uitsluit. Er valt veel voor te zeggen; het schept duidelijkheid en zet geen straf op het modereren van content. Aan de andere kant, is de aparte behandeling van auteursrecht niet goed uit te leggen.

        1. Cynisch: omdat de auteursrechtlobby sterk genoeg was dit erin te fietsen.

          Formeel-juridisch: het gaat er in de VS om dat de vrijheid van meningsuiting niet wordt aangetast. Weghalen wegens klachten is een aantasting. Privacy en smaad zoek je maar uit met de originele spreker – en het liefst doe je dat door een tegenmening te geven, een rechtszaak is eigenlijk on-Amerikaans. Een beetje andermans mening smoren met een dure advocaat, ben je belatafeld. Maar auteursrecht is anders: andermans werk copypasten is niet jouw mening uiten. Dus dat mag van het First Amendment.

  4. Maar wat nou met al die naaktfoto’s die online gingen voordat het stel uit elkaar ging? Of wat indien de vrouw een professioneel model is en de man een naaktfotograaf en dit soort foto’s beroepsmatig maakt? Dan is het deels een zakelijke kwestie.

  5. Geld dit alleen voor naaktfoto’s of kan 1 van beide partners nu ook gewone foto’s laten vernietigen? Ik kan me voorstellen dat tijdens een vechtscheiding 1 van beide partijen zal eisen dat huwelijksfoto’s worden vernietigd.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.