Linkedinberichten sturen als overtreding van je relatiebeding

linkedin-connecties-contacten.pngWie een relatiebeding heeft, mag relaties na beëindiging van de arbeidsovereenkomst niet zomaar meer benaderen. Ook niet via Linkedin. Duh, zou je zeggen. Maar toch: dit is internet, sterker nog de sosjale media dus is dit vonnis (via) een heel bijzondere uitspraak. Sorry, klink ik cynisch?

In deze zaak had een man ontslag genomen om vervolgens bij (zo te lezen) een concurrent aan de slag te gaan. Hij stuurde daarop een blij bericht naar zijn Linkedinconnecties, waaronder ook de nodige cliënten van zijn oude werkgever zaten. Het ging hier om de ‘inmail’, de berichtendienst, en niet de algemene statusupdate.

Vervolgens meldde zich de oud-werkgever met een claim van honderdduizend euro. In het contract stond immers

De werknemer zal gedurende een periode van 1 jaar na het eindigen van de arbeidsovereenkomst zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de werkgever geen cliënten van werkgever of de met werkgevers gelieerde onderneming(en), benaderen of bedienen dan wel doen bedienen, op een wijze gelijk of gelijksoortig aan de wijze van bedienen van de werkgever of de met werkgever gelieerde onderneming(en).

En welk bericht had meneer nu uitgestuurd naar vier relaties, met boete van €25.000 per bericht per relatie:

Ik ben verheugd jullie te kunnen melden dat ik per 1-6-2011 in dienst treedt bij [naam] te [plaatsnaam]. Eindelijk een werkgever die weet hoe het werkt in assurantieland. Alleen maar bedrijfsmatig klanten, goede binnendienst en vooral weer plezier in je werk en minstens zo belangrijk, een financieel solide bedrijf. Ik hou jullie op de hoogte van mijn nieuwe mobiele nummer en e-mailadres. Tijdelijk te bereiken op (…)

Is dit nu een persoonlijke mededeling via een toevallig zakelijk netwerk, of een op acquisitie/bedienen gericht bericht? De rechter ziet het als het laatste: dit bericht is “niet in het belang” van meneer zelf, maar eerder gericht op die relaties warm houden voor latere opdrachten vanuit de nieuwe werkgever. En tsja, als het verboden is mensen op dergelijke wijze te “benaderen of bedienen” (ongeacht medium) dan ga je ook nat bij een Linkedin-benadering.

Eén van de overtredingen komt echter te vervallen omdat de ontvanger geen “cliënt” was maar slechts een prospect. En het beding gaat nu eenmaal over klanten. Maar voor het overige heeft de rechter weinig sympathie voor de exwerknemer: drie overtredingen à € 25.000 zoals afgesproken als boete, dus € 75.000 te betalen. Auw.

Moeten we nu allemaal onze Linkedins gaan opheffen? Dat lijkt me nu ook weer niet. Ik zie werkelijk geen verschil tussen een e-mail met een mailprogramma en een mailtje via Linkedin. Als het vonnis over een status update zou gaan, dan zou ik het heel wat spannender vinden. Ik vind een algemeen bericht uitdoen geen “benaderen”. Jullie wel?

Arnoud

30 reacties

  1. Ik hou jullie op de hoogte van mijn nieuwe mobiele nummer en e-mailadres. Tijdelijk te bereiken op (…)

    Betekent volgens mij “Als ik m’n zakelijke coördinaten heb, zal ik ze doorgeven en kunnen we zakelijk verder praten” en daarbij is LinkedIn toch voornamelijk een zakelijk platform. In my book is persoon in kwestie een tikje naïef geweest, met dure gevolgen.

    Om je laatste vraag dus te beantwoorden: ja, vind ik wel. Door te ‘hinten’ op zakelijke contactgegevens die nog zullen volgen. 🙂

  2. Wat natuurlijk ernstig is, is dat er een impliciete vergelijking wordt gemaakt. Er wordt toch wel geinsinueerd dat ze bij de oude werkgever niet snappen hoe het werkt, de binnendienst niet in orde is, en de boel financieel op de rand van de afgrond staat. En dat vind ik niet zo netjes.

    Ik denk dan ook dat je daar de grens moet leggen. Is het een objectieve, feitelijke notificatie (“Henk werkt nu bij LekkerSlapen Assurantien”) of is het iets als dit. Terechte uitspraak dus. Wellicht ook nog laten meewegen of het bericht naar ALLE contacten is verstuurd – inclusief de oude werkgever – of naar een slimme selectie van klanten en prospects.

    Wel stel ik voor om er € 24.999 euro van te maken per overtreding. Die ene euro mag in de pot voor de dt-fout.

  3. Ken linked in niet, maar ik veronderstel dat het een soort bericht is wat iemand in een soort van berichtenbox/inbox ontvangt. Dus eigenlijk hetzelfde als naar iedereen in je outlook/thunderbird/whatever adresboek een mailtje sturen..

    Ja dan vind ik dat benaderen. Daarnaast voelt dit bericht aan als reclame in plaats van een melding aan bekenden.

    Als deze persoon had volstaan met een update van zijn profiel dan was het anders geweest.. Dan ligt het initiatief bij de klant. Alhoewel ik niet weet of het in dit geval gezien de tekst van het beding

    benaderen of bedienen
    veel uit had gemaakt.

    1. LinkedIn is een practisch netwerk voor het maken van zakelijke connecties en het communiceren met (ex)collega’s. Het is een uithangbord waar je kunt aangeven wat je kwaliteiten zijn en welke diensten jij kunt leveren in de hoop dat opdrachtgevers jou erop kunnen vinden. Het is daarnaast ook een mooie vraagbaak voor specialisten, hoewel voor software ontwikkelaars de StackExchange sites veel beter zijn. LinkedIn zorgt er daarnaast voor dat je niet zomaar met anderen in contact kunt komen. Daarvoor moet je hun email adres weten en hen uitnodigen of je moet gezamelijk bij hetzelfde bedrijf werken. (Of je moet elkaar via connecties kennen.) Het is handig om mee te netwerken vanuit je luie stoel…

  4. Op zich een terechte uitspraak lijkt me. Het verschil tussen een email, een brief of een bericht via inmail van Linkedin zou niet moeten uitmaken. Ik vind de boete overigens wel erg hoog waarbij ik er van uit ga dat deze boete door de werknemer privé betaalt zal moeten worden. Ik snap dan ook niet waarom de werknemer niet veel harder op matiging heeft ingezet. Weet iemand overigens of zo’n boete fiscaal aftrekbaar is?

    Overigens is het eindvonnis hier te vinden. Daar gaat de rechter nog even in op het feit dat het niet uitmaakt dat de berichten nog tijdens zijn dienstverband zijn verstuurd (ipv erna).

  5. Als ik het goed begrijp doe je er goed aan om, bij het veranderen van baan, al je contact-lijsten (bij linkedIn, bij je e-mail en dergelijke) eens goed op te schonen.

    Het bericht waar het hier om gaat lijkt me niet zo gepast, maar is 75000 euro niet een beetje veel? De meeste mensen doen er toch aardig lang over voordat ze dat bij elkaar hebben gespaard, en het lijkt me hier toch om lastig meetbare schade te gaan.

    Daarnaast, los van de vraag of dit bericht gepast/ongepast is, vraag ik mij af of dit legaal/illegaal zou moeten zijn. Ik ben een voorstander van onbeperkte uitingsvrijheid, en ik zie niet in waarom de zakelijke belangen van een ex-werkgever daarop een uitzondering zouden moeten zijn. Ik voel er hooguit voor dat de uitzondering volgt uit een vrijwillig aangegaan contract met de ex-werkgever, en het algemene principe dat je je aan je afspraken moet houden. Maar misschien zou uitingsvrijheid wel een “inalienable right” moeten zijn; in dit geval zou zo’n contract ongeldig zijn.

    Ik kan me wel voorstellen dat bedrijven graag een “kennis-firewall” willen hebben, en willen voorkomen dat interne kennis externe kennis wordt. Elke werknemer is dan een potentieel lek. Ik betwijfel of deze behoefte beschermd moet worden door de wet, ten koste van de uitingsvrijheid. Mensen hebben recht op privacy, maar bedrijven en overheden in mijn ogen niet.

    1. Het is veel, maar a) de functie van senior manager is ook relatief hoog en b) er is niet geklaagd dát het te veel zou zijn. En wie niet piept, gaat akkoord. Zo werkt dat bij de rechter.

      In dit geval wás er een specifieke contractuele afspraak. Natuurlijk gedicteerd door de werkgever maar dit moet je tekenen als deel van je arbeidscontract voordat je in dienst gaat. Dus je kunt dan protesteren, onderhandelen of weglopen. Dus afspraak is afspraak, lijkt me dan.

      En waarom moet de uitingsvrijheid onbeperkt en ongeremd zijn en andere grondrechten niet? Dan mag ik dus ook op jouw privéterrein komen demonstreren, je besmaden en je privacy schenden?

      1. En waarom moet de uitingsvrijheid onbeperkt en ongeremd zijn en andere grondrechten niet?
        Omdat de persoon waarop je reageert een onbeperkte en ongeremde uitingsvrijheid als de basis ziet van het afschaffen van auteursrecht zodat alle werken altijd vrij en gratis te gebruiken zijn.

      2. En waarom moet de uitingsvrijheid onbeperkt en ongeremd zijn en andere grondrechten niet? Dan mag ik dus ook op jouw privéterrein komen demonstreren, je besmaden en je privacy schenden?

        Op mijn privéterrein? Dan heb je het niet over uitingsvrijheid, maar over bewegingsvrijheid. Je mag buiten mijn privéterrein komen demonstreren en besmaden. Ik hoop daarbij dat niemand je serieus zal nemen.

        Wat privacy betreft: ik vind dat overheden, en ik denk ook bedrijven, geen privacy-rechten of in ieder geval minder privacy-rechten zouden moeten hebben dan natuurlijke personen. Maar goed: ik ben wel voor een krachtige privacy-bescherming van natuurlijke personen, en je bent vast geïnteresseerd in hoe ik dat denk te combineren met een (vrijwel) onbeperkte uitingsvrijheid.

        Ik vind dat privacy primair beschermd moet worden op het waarnemings-moment. Als jij privacy-gevoelige informatie van mij waarneemt, en die vervolgens rondbazuint, dan is het al misgegaan bij de waarneming. Zolang de waarneming niet plaats vindt, kan je onbeperkt van je uitingsvrijheid gebruik maken, zonder dat het mijn privacy schaadt. Omgekeerd: de waarneming is al een privacy-schending, ongeacht of er iets met die waarneming wordt gedaan. Dit is wat ik tegen al die camera’s in publieke ruimtes heb, en tegen al die internet-monitoring.

        Er zijn situaties waarin die waarneming onvermijdelijk is: het is bijv. technisch noodzakelijk dat mijn internetprovider toegang heeft tot mijn internetverkeer. Je moet dan als klant kunnen rekenen op de discretie van de dienstverlener. Ik denk dat dit een situatie is waarbij een beperking van de uitingsvrijheid van de dienstverlener (en diens werknemers) op zijn plaats is; dit moet contractueel te regelen zijn. Uiteindelijk vind ik de privacy van natuurlijke personen blijkbaar belangrijker dan de uitingsvrijheid, als de beperking van de uitingsvrijheid vrijwillig is aangegaan ter bescherming van die privacy.

        Anderzijds ben ik voorstander van “klokkenluiden”, zelfs als de klokkenluider contractueel zijn uitingsvrijheid heeft beperkt: voor zover zo’n contract klokkenluiden verbiedt, zou het contract ongeldig moeten zijn. Er zijn twee belangrijke verschillen met de hierboven beschreven privacy-bescherming: * het gaat bij klokkenluiden vrijwel(*) altijd om de “privacy” van overheden en bedrijven, niet om die van natuurlijke personen * klokkenluiden dient een (groot) maatschappelijk belang Ik vind het tweede nogal vaag, en ben daarom geneigd om het eerste als criterium te nemen. Het is misschien wat vergezocht, maar je zou het bericht in de blog-post zelfs kunnen zien als iets van maatschappelijk belang, dat als klokkenluiden gezien moet worden.

        (*) weet iemand een tegenvoorbeeld te verzinnen?

    2. De rechter heeft meegenomen in het vonnis dat in deze branche het overstappen naar een ander kantoor vrij makkelijk is waardoor een concurrentiebeding niet onredelijk is. Deze accountmanager heeft natuurlijk met geld en middelen van de (oud) werkgever een relatie op kunnen bouwen met de klanten. Wellicht waren veel klanten ook al klant vóórdat deze accountmanager bij hun over de vloer kwam. Het zou dan niet redelijk zijn als deze accountmanager de macht heeft over deze klanten en zo de werkgever onder druk zou kunnen zetten.

    3. Ik ben een voorstander van onbeperkte uitingsvrijheid, en ik zie niet in waarom de zakelijke belangen van een ex-werkgever daarop een uitzondering zouden moeten zijn.

      Zoals de Amerikanen dat zo mooi zeggen: “Freedom of speech does not mean freedom from consequences”.

    4. Volgens mij is opschonen geen vereiste, maar je moet wel rekening houden dat je sommige contacten gedurende een lange periode even niet mag benaderen. Tja, en de meetbare schade? Een verzekeraar voor zakelijke bedrijven zal meestal geen kleine klantjes hebben. Iedere klant kan al veel opleveren aan premies. Het wegvallen van zo’n klant zou het bedrijf zelfs meer dan 25.000 euro kunnen kosten. In dat opzicht is het nog goedkoop.

  6. Het lijkt erop, dat het relatiebeding deel uitmaakt van het verdienmodel van deze werkgever. Er is geen enkel besef bij deze, dat je iemand financieel te gronde richt op deze manier. Verder acht ik het strijdig met de uitingsvrijheid en de vrijheid relaties aan te gaan. Werknemers, laat staan klanten, zijn geen eigendom van de werkgever.

    1. Er is geen enkel besef bij deze accountmanager dat je een bedrijf financieel te gronde richt op deze manier ;). Als je klanten afpakt van het bedrijf zal deze failliet gaan en komen je (ex) collega’s op straat te staan.

  7. Het ging hier om de ‘inmail’, de berichtendienst, en niet de algemene statusupdate.
    En dat is vooral waar het om draait. Hij heeft bewust het relatiebeding overtreden en is dus fout bezig geweest. De vraag is alleen hoe zijn werkgever dit ontdekte. Hadden deze relaties dit aan zijn ex-werkgever mogen melden of is daarmee weer de privacy van de werknemer geschonden? Verder een terechte uitspraak. De ex-werknemer is een sukkel. 😉

      1. Zakelijk of niet, er is mogelijk inbreuk gepleegd op de privacy van de ex-werknemer door een van die aangeschreven bedrijven. Had deze persoon op het vertrouwen van deze mogen rekenen of hadden deze bedrijven zijn vorige werkgever hier even over inlichten? Welk belang weegt hierbij zwaarder? Wisten die andere bedrijven eigenlijk wel van het relatiebeding en waarom hebben ze dit kennelijk doorgegeven? Dat is de grote vraag…

        1. De tam tam gaat ook in het zakelijke leven vrij snel.. en luid..

          Hoe gaat dat.. nou zo bijvoorbeeld… … vernam dat xxxxx bij yyyyy gaat werken.. oh, hoe weet jij dat.. van zzzzz die een bericht ontving via linkedin.. ok.. Werkgever belt zzzzz en die zend het bericht per e-mail door…

          Vind je dit schending van privacy? Vind je het ook schending van privacy als het bericht niet naar de (voormalig) werkgever door wordt gezonden maar naar een prospect?

          Aangezien linkedin, volgens jouw uitleg (en mijn observatie), dient tot het leggen van zakelijke contacten zie ik persoonlijk niet waarom het delen van zakelijke contact informatie met anderen onder privacy zou moeten vallen.. Ik heb wel mijn twijfels bij de woordkeuze van de ex werknemer, vind die niet passend voor een zakelijk bericht.

  8. Ik snap niet dat een rechter niet een streep zet door zo een absurd hoge boete. Dit is misschien wel meer dan wat de werknemer in dienstverband in totaal heeft verdiend, bij die werkgever.

    Let wel, een heleboek werknemers hebben weinig te zeggen als er een aanbod wordt gemaakt. Zint de concurrentiebeding je niet? Dan zoeken we wel een ander.

    Ik vind dat dit soort hoge boetes in bedingen op de ‘zwarte lijst’ zouden moeten.

    1. De rechter heeft volgens mij in het eerste vonnis een duidelijke opening gedaan voor de werknemer om die 25k te betwisten. Dat heeft hij uiteindelijk nog steeds onvoldoende betwist en daarom is die boete zo hoog. Ik denk dat als de werknemer het slimmer had aangepakt dat de boete veel lager had kunnen zijn.

      Verder is het natuurlijk niet alsof deze werknemer niet wist wat hij aan het doen was. Het was vrij eenvoudig om deze boete te voorkomen…

  9. Overigens opmerkelijk dat de rechter afwijkt van wat partijen onderling letterlijk zijn overeengekomen (hoe vreemd die bewoordingen ook zijn). Partijen hadden namelijk ook iets anders kunnen opschrijven, maar hebben dat niet gedaan.

  10. Bijzonder dat de meesten het een terecht vonnis vinden.

    Laat ik de andere kant ook eens wat naar voren schuiven: Wat staat er nu eigenlijk in het bericht: Enkele steken onderwater naar de oude werkgever, en het bericht: ik ben zus en zo te bereiken.

    Daarmee zegt hij toch eigenlijk niets. De ontvangers zullen toch wel weten dat de persoon open staat voor nieuwe business proposals, of dat nu wel of niet, expliciet of impliciet, in het bericht gezegd wordt, en dat de nieuwe werkgever ook een verzekeraar is, en dat die, met of zonder de nieuwe werknemer al sinds jaren dagelijks openstaat voor nieuwe business proposals.

    Ik zie niets in de inhoud dat bijzonder is. Dan blijft over: het feit dat er een bericht gestuurd is. En om dat nu als overtreding van het beding te zien, gaat me wel heel ver.

    1. ik ben zus en zo te bereiken.

      Dat is volgens mij het belangrijkste. Als hij had gezegd, bedankt voor de samenwerking dan lag het anders maar nu wil hij contact onderhouden met de klanten van zijn ex-werkgever.

      Daarbij zegt het beding dat hij ook geen klanten mag benaderen. Een duidelijke overtreding van het beding lijkt me….

      1. En als hij het niet gezegd had? Zijn contactemail staat op linked in, het telefoonnummer van zijn nieuwe werkgever staat op het internet en in het telefoonboek. Hij heeft toch helemaal niets gegeven wat iedereen niet met minimale moeite kan vinden?

        En hij heeft misschien impliciet aangegeven open te staan voor toekomstige business, maar ook dat is vanzelfsprekend, ook zonder het te vermelden, dat een professional daarvoor open staat.

        Ik zou me als oude werkgever afvragen of ik wel zulke harde clausules moet hebben. Een businessmodel waarbij de klanten blijven omdat de adviseur zo’ n toffe peer is, en niet vanwege de intrinsieke kwaliteit van de producten is niet houdbaar. Als je zo bang bent dat je klanten de adviseur achterna lopen, dan kun je beter je producten verbeteren in plaats van je werknemers wurgclausules te laten tekenen

        1. Voor een klant in deze business ís de accountmanager het bedrijf. Als deze accountmanager vervolgens zegt dat zijn oude werkgever een prutser is en zijn nieuwe werkgever super goed dan is er een grote kans dat mensen overstappen (zeker omdat dat heel erg makkelijk is). Het gaat niet om overstappen naar een andere verzekeringsmaatschappij maar naar een ander tussenpersoon. Je kan je verzekeringen dan gewoon houden.

          Waarom zou de accountmanager het recht hebben om al die klanten gewoon mee te nemen? Heeft die accountmanager zijn eigen tijd en geld in die goede relatie gestopt of was dat tijd en geld van zijn werkgever?

          1. Ja, vermelden dat de oude werkgever een prutser is was niet heel professioneel, en zal niet geholpen hebben.

            Maar op zich is het simpel: Oftewel klanten zijn loyaal aan de accountmanager, maar dan is het concept dat de klanten van de werkgever zijn onzin, dus dan valt de basisaanname van een dergelijke clausule weg.

            Oftewel de klanten zijn loyaal aan het bedrijf, en dan is de noodzaak voor een dergelijke clausule er niet.

            Je kunt niet van twee walletjes eten; enerzijds als werkgever zeggen: De klanten zijn theoretisch van mij, en anderzijds zeggen: ze zijn in de praktijk zo weinig van mij dat ze waarschijnlijk achter de accountmanager zullen aanlopen. Dat is in tegenspraak met elkaar.

            Je kunt als oude werkgever je klant niet als ‘jouw klant’ beschouwen, als die klant meteen wegloopt als de accountmanager wegloopt. Dan is het concept ‘clienten van de werkgever’ ongedefinieerd, en dus de clausule onduidelijk.

            1. Het gaat er niet om of de klanten loyaal zijn aan de accountmanager óf aan de werkgever. Het gaat er om wie heeft er recht op business van die klant. Wie heeft er geïnvesteerd in die klant. De accountmanager heeft helemaal niets gedaan behalve z’n werk waar hij nog voor betaald wordt ook.

              De werkgever heeft wel geïnvesteerd in die klant door de tijd van de accountmanager te betalen, de etentjes, de relatiegeschenken, door kortingen te geven, extra dedicated binnendienst medewerkers aan te stellen, etc. Waarom zou die accountmanager enig recht hebben op de business van die klanten? Waarom zou dat rechtvaardig zijn?

              Dit soort klanten kunnen in de loop van een paar jaar, heel veel geld opleveren. Als dit toegestaan zou zijn dan kan je je als bedrijf daar nooit tegen wapenen en kan je van de ene op de andere dag failliet zijn. Een accountmanager is ook nog in zo’n cruciale positie dat hij vlak voor z’n vertrek de boel nog wel even kan saboteren en zeggen dat die fouten bij z’n nieuwe baas nooit zullen gebeuren.

              Dus nogmaals, waarom zou deze accountmanager recht hebben op een paar ton (toekomstige) winst van deze klanten?

    2. Enkele steken onderwater naar de oude werkgever
      Met eventuele zware reputatieschade voor de werkgever die moeilijk is uit te drukken. Maar als het contacten betreft die voor 500.000 euro aan contracten hebben uitstaan bij de werkgever en ze besluiten op basis van dit emailtje over te stappen naar een ander, dan is dat dus een behoorlijke schade.
      het bericht: ik ben zus en zo te bereiken.
      Ofwel, kom met mij mee naar de concurrent! Nogmaals, een mogelijkheid tot grote financiele schade voor de werkgever.
      Daarmee zegt hij toch eigenlijk niets.
      Hij zegt juist wel wat, namelijk dat zijn ex-werkgever niet deugt en zijn nieuwe werkgever beter is. En dat terwijl contractueel was afgesproken dat hij er enige tijd niets over zou zeggen…
      En om dat nu als overtreding van het beding te zien, gaat me wel heel ver.
      Afspraak is gewoon afspraak. Deze werknemer heeft zich negatief uitgelaten tegenover de klanten over zijn werkgever. Dit kan in schade resulteren. De afspraak was dat de werknemer dit niet zou doen. De werknemer hield zich niet aan de afspraak. Kortom, de boete is terecht. Het lijkt er zelfs op dat deze werknemer zijn nieuwe werkgever aan extra klanten probeert te helpen op deze wijze. Dan kan hij meteen al aantonen hoe goed hij wel niet is, zeker als het klanten betreft met stevige geldbuidels. Dat kan hem zelfs een bonus opleveren zodat hij er financieel van zou profiteren dus wat dat betreft vind ik zelfs de hoogte van de boetes best wel redelijk.

  11. In deze zaak lijkt het mij inderdaad wel degelijk benaderen. Ook wordt er nog even tussen de regels een flinke sneer uitgedeeld richting de oude werkgever (zaak is hier wel op orde, weer plezier in werk) en bericht dat contactgegevens nog doorgegeven zullen worden. Wanneer je dit zelf naar bepaalde mensen op je profiel stuurt dan vind ik dat inderdaad benaderen (en proberen klanten bij vorige werkgever weg te halen door de sneren), je kiest er bewust voor het naar bepaalde mensen te sturen.

    Een algemeen bericht op je eigen pagina plaatsen wordt inderdaad dubieuzer.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.