Franse moet schadevergoeding betalen om prominente negatieve recensie

restaurant-recensie-reviewEen Franse rechtbank heeft een blogger veroordeeld tot een schadevergoeding van 1500 euro omdat een negatieve recensie van een restaurant te hoog in de Google-zoekresultaten verscheen, meldde Tweakers gisteren. De recensie was nogal negatief, maar hoewel mijn Frans wat roestig is kan ik er niet echt smadelijke teksten in ontdekken. Helaas is het vonnis niet online beschikbaar maar het lijkt erop dat de uitspraak met name is gedaan om dat de hoge ranking op de restaurantnaam het bedrijf nogal schade bezorgde. En dat is toch wel een opmerkelijke redenering.

Natuurlijk mag je je mening geven over een etentje in een restaurant, en dat mag je best negatief doen ook. Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht, ook in Frankrijk. Er zitten wel grenzen aan: je recensie moet een basis in de feiten hebben, voldoende ergens op gebaseerd zijn. Als je een haar in de soep vindt dan is dat natuurlijk iets om over te schrijven, maar om dan gelijk álles af te kraken met de grofst mogelijke bewoordingen (“en de eigenaar zal wel vreemd gaan want niemand van het personeel had die kleur haar”) zou wel iets te ver gaan.

Maar goed stel even dat de recensie op zich door de beugel kan en dat het puur is dat de recensieblog zó hoog in Google staat. Het restaurant heeft daar last van: mensen zien op link 1 een negatief verhaal, en zijn dan snel klaar met hun conclusie. Is dat dan dom van die mensen of gewoon een gevalletje jammer-dan? Of heb je als hoogingooglerankende blogger een grotere verantwoordelijkheid?

We weten dat als je een belangrijke positie inneemt, je meer moet uitkijken met wat je schrijft. Als de recensent van de Consumentenbond een apparaat ten onrechte afkraakt omdat ‘ie hoofdpijn heeft, dan mag dat de Bond best worden aangewreven. Maar dan gaat het volgens mij nog steeds om fouten in de recensie zelf. Iets dat niet klopt, dat onnodig overdreven is of uit zijn verband wordt gerukt.

Maar is dat wezenlijk anders dan de grond in geschreven worden door een ouderwetse bekende recensent in de krant zoals Johannes van Dam? Weinig restauranthouders zouden bij een dergelijke negatieve recensie naar de rechter zijn gestapt, volgens mij. En de krant rankte best wel hoog als het ging om meningen vormen. Pre-internet dan natuurlijk.

Arnoud

45 reacties

  1. [De restauranteigenaar] erkende dat er ‘problemen’ zijn geweest met de kwaliteit van het restaurant, maar volgens hem berokkende de hooggeplaatste recensie hem te veel schade.

    Daarnaast schrijft de BBC

    The owner took issue with the whole article. However, the judge limited her decision to its title.

    Hieruit durf ik te concluderen dat er met de inhoud van het artikel weinig/niks mis was.

    Nu vond ik ook nog het volgende:

    Under French law, a judge can issue an emergency order to force a person to cease any activity they find to be harming the other party in the dispute. … In order to issue the order under French law, the judge has only to identify a wrong on the defendant’s part, a negative effect on that of the appellant and a causal relationship between the two.
    Bestaat zoiets ook in Nederland? Of moet er dan eerst van smaad/laster sprake zijn?

    1. Bij ons zou zoiets in een kort geding geregeld worden. Je beroept je dan op spoed vanwege de aard van de zaak: elke dag haken er mensen af omdat ze dit lezen. Bij spoed kan de rechtbank snel een vonnis wijzen, hoewel natuurlijk wel met hoor en wederhoor. En in principe kan de rechtbank dan elke maatregel opleggen die ze passend acht om de oorzaak van de schade op te heffen. Een lekkende waterleiding maar even afsluiten, een tijdelijk hek plaatsen, of een titel aanpassen.

      Ik vind het zo jammer dat ik het vonnis niet kan vinden want het nieuws hierover klinkt allemaal als “ridicuul ze schrijft gewoon een blog en ze wordt gestraft voor haar populariteit”. Zonder te weten op welke feiten de rechter deze conclusie deed.

      1. Van wat ik uit de berichtgeving begreep, wat dit ook de Franse versie van een kort geding, dat is die ‘emergency order’. Waar de recensente dan ook nog eens zonder advocaat naar toe gekomen was.

    1. Dat was natuurlijk te verwachten. En wat kunnen ze doen? Een oproep om niet bij dit restaurant te eten, omdat men de eigen klanten aanklaagt kan toch niet illegaal zijn? Als dat zo is dan zou het enige pressie middel van de normale burger (vote with your feet) om je ongenoegen te laten voelen illegaal worden.

  2. Als ik het op de site van de BBC goed lees, gaat het de rechter niet zo zeer om de inhoud maar uitsluitend om de titel. Ik weet niet of ik die titel zo slim gekozen vind, maar die kan ook met de manier van schrijven te maken kan hebben.

    Een blogger heeft een bepaalde doelgroep, die zijn gewend aan een bepaalde stijl. Dat zou ook best heel zwart wit kunnen zijn zoals “zeker wel” of “zeker niet” bezoeken… Een blogger ontleend daar op enig moment ook een stukje autoriteit aan. Maar m.i. vooral voor diens doelgroep. Als iemand dan op basis van de titel in google besluit om niet naar een bepaald restaurant te gaan of een bepaald artikel aan te schaffen dan is dat m.i. inderdaad domheid van degene die op zoek is naar informatie. Je moet iedere review ten alle tijden zelf lezen om te beoordelen.. Daarbij is 1 review geen review..

    Je mag m.i. de Consumentenbond niet met een willekeurige blogger vergelijken. Het verschil zit vooral in het feit dat je van de Consumentenbond een geheel neutrale opstelling mag verwachten terwijl dat met een blogger juist niet zo is. Wat ik bij bloggers die producten vergelijken wel mis is de informatie wat ze na test met het product moeten doen cq wat ermee wordt gedaan. Dat geldt trouwens ook voor culinaire bloggers.. Een recensie kan er heel anders uitzien als je de rekening voor het 5 gangen diner niet hebt hoeven betalen…

    1. Waarom mag ik dat niet verwachten van iemand met zó veel bewezen autoriteit? Nummer 1 in Google zijn is toch het bewijs dat je een autoriteit bent, dat mensen je waarderen? Anders linken ze niet naar je.

      En waarom mag ik van de Consumentenbond wél een neutrale houding verwachten? Zij geven toch ook maar een mening aan hun doelgroep en mensen besluiten zelf of ze al of niet die “Beste keus” gaan kopen of een ander product. Waarom geef je de Bond een hogere status dan een top ranking blogger?

      1. Waar komt die autoriteit vandaan? Waarom waarderen mensen deze blogger? Als hij echt zo’n goede recensent is, is dat niet een indicatie dat hij misschien terecht een negatieve review heeft gegeven?

        De restauranthouder moet een tegen-offensief beginnen. Niet in de rechtbank: dat levert alleen maar negatieve publiciteit op. In plaats daarvan moet hij bewijzen dat zijn restaurant WEL goed is. Zijn eigen oordeel zal (terecht) niet zo veel indruk maken, vanwege partijdigheid. Hij zou wel andere gerenommeerde recensenten kunnen uitnodigen om uit te zoeken hoe goed zijn restaurant nou echt is. Maak er een soort “battle” van recensenten van, en suggereer ook vooral dat mensen het zelf moeten proberen om echt te weten te komen wie er gelijk heeft. 🙂

        Uiteindelijk moet deze “slechte” recensent gewoon belachelijk gemaakt worden, zodat hij zijn goede reputatie kwijt raakt. Het afnemen van zijn uitingsvrijheid is dan helemaal niet nodig, en zou zelfs contra-productief werken, omdat het door het publiek (terecht) wordt geïnterpreteerd als “vals spelen”.

          1. Volgens de Van Dale is ‘blogger’ zowel mannelijk als vrouwelijk. Niet verrassend, want het Engelstalige woord is van toepassing op zowel mannen als vrouwen. Het is trouwens ook onzinnig om geslachtsonderscheid in te gaan bouwen in nieuwe woorden.

  3. Als vrije meningsuiting alleen betekent dat je “goede” meningen mag uiten en geen “slechte” meningen, wie beoordeelt dan wat “goede” en “slechte” meningen zijn? De rechter? Op basis waarvan beoordeelt hij dit? Op basis van of een meningsuiting iemand schade aanricht? Als je dan geen negatieve meningen meer mag uiten, dan verliezen ook de positieve meningsuitingen hun waarde. Hooguit zouden mensen dan het verschil kunnen opmerken tussen het uiten van een (positieve) mening en het niet uiten; niet uiten krijgt dan een negatieve lading. Als dan de glijdende schaal wordt gevolgd, dan zou het niet uiten van een positieve mening ook verboden kunnen worden; Noord-Koreaanse toestanden lijken dan tot de mogelijkheden te behoren.

    Ik denk dat echte vrije meningsuiting niet is gebaseerd op toetsing door de rechter, maar op toetsing door de ontvanger(s) van de meningsuiting. Zij mogen zelf bepalen op basis waarvan ze waarde toekennen aan een uiting; ze doen er daarbij goed aan om bijvoorbeeld te kijken naar hoe goed een mening is gefundeerd. Slecht gefundeerde meningen en willekeurige “rants” zouden gewoon genegeerd moeten worden. De beste straf voor het uiten van slechte recensies is dat je zelf slechte recensies ontvangt: het zou aan iedereen duidelijk gemaakt moeten worden wat een waardeloze recensent jij bent.

    Ik begrijp wel dat het restaurant werkelijke schade kan oplopen door negatieve recensies, zelfs als het op zich waardeloze recensies zijn. De meeste potentiële klanten zullen slechts een vluchtige Google-search doen, en niet een compleet meta-onderzoek naar welke recensenten een goede reputatie hebben, hoe goed alles is onderbouwd en dergelijke; in de praktijk verlies je dus gewoon klanten.

    Ik heb hoop dat dit slechts een probleem voor de korte termijn is. Uiteindelijk hebben ook de klanten er belang bij dat ze de echt goede restaurants kunnen vinden, zelfs als er een paar onredelijk slechte recensies zijn voor die restaurants. Ik heb hoop dat er in de toekomst goede recensie-systemen op het internet komen, waarmee klanten in korte tijd effectief het “signaal” van de “ruis” kunnen onderscheiden, waardoor ook de (goede) restaurants hun klanten terug krijgen. Met het oog op die hoop zou ik het jammer vinden om het idee van vrije meningsuiting weg te gooien.

  4. Tja wel apart dat men massaal negatief gaat reageren nu. Ook dat gedrag slaat totaal nergens op natuurlijk en lijkt er puur op gericht de zaak nog meer schade te berokkenen. Een zaak afbranden vanwege een bepaalde opvatting en dus niet op hoe de zaak zelf is, is behoorlijk triest gedrag naar mijn idee. Als men van mening is dat een review een probleem is, dan staat het een ieder vrij dat aan de rechter voor te leggen. Men doet het nu voorkomen alsof de vrijheid van meningsuiting nu in het geding is. We moeten ook niet vergeten dat het een ieder vrij staat kwesties aan een rechter voor te leggen, dat is net zo goed een recht.

    1. Nee, zo verrassend is dat niet. Dit restaurant heeft door deze rechtzaak veel extra, negatieve publiciteit gekregen. Dit nodigt meer mensen uit om gewoon hun mening over dit restaurant te uiten. En wat het erger maakt is dat de internationale pers zich er ook op stort en men het de restauranthouder extra kwalijk zal nemen dat hij zijn gasten zo de mond probeert te snoeren bij slechte recenties. Wat hij ermee won in de rechtzaak is niets vergeleken met de verliezen die hij nu mogelijk heeft. Wat jammer is, is dat de klant kennelijk niet in hoger beroep ging en het eventueel helemaal doorzet tot aan het Europese gerechtshof, aangezien dit toch lijkt te vallen onder vrijheid van meningsuiting. Maar zoals Arnoud al aangeeft is het vonnis niet online te vinden dus de uiteindelijke reden voor de veroordeling blijft onduidelijk. Overigens lijkt Google nu in plaats van 1 slechte recentie opeens tientallen negatieve berichten te vatten. Google+ is de eerste link met 1 ster, ofwel flink afgekraakt. TripAdvisor staat tweedes, ook met een slechte recentie. Vervolgens een nieuws-link met daarin de vraag of dit restaurant het slechtste restaurant van Frankrijk is. En eigenlijk gaat de gehele top-10 op Google nu over deze kwestie en hoe slecht het restaurant uiteindelijk is… De restauranthouder was inderdaad vrij om het voor te leggen aan een rechter. Maar de consument en het publiek zal dergelijke acties niet op prijs stellen. Van een mug is nu een olifant gemaakt. Het Streisand effect slaat weer toe…

    2. Paulus0013 uit de review http://www.tripadvisor.nl/ShowUserReviews-g776256-d3188457-r215863793-IlGiardino-LegeCapFerretGironde_Aquitaine.html “I didn’t bother reviewing this place when I went there last year but now I see that they sue bloggers who tell the truth: that the service is not up to standard. The pizza was fine, the service made it an unpleasant dining experience.” Waarschijnlijk zijn er behalve tolls ook een hoop ontevreden mensen die de moeite toen niet namen maar nu alsnog wel.

  5. Rechters en ICT gaan niet samen; Fransen en ICT ook niet, dus laat staan Franse rechters en ICT. Google i een van de zoekmachines, die je kunt gebruiken, het is niet verplicht. Bovendien heb ik als blogger geen invloed op hun algoritmes om iemand al dan niet hoog te plaatsen. Verder moet een rechter niet faciliteren, dat mensen op één recensie kunnen afgaan.

      1. Hier kan ik dezelfde reactie op geven: Te makkelijk. Omdat je met SEO je pageranking kan beinvloeden, ben je dus verantwoordelijk als je hoog in Google komt? Het is volkomen onredelijk om daar verantwoordelijk voor gesteld te worden als je niet daadwerkelijk aan SEO hebt gedaan.

        Het is natuurlijk volkomen absurd dat je tot in eeuwigheid de pagerank van al je blogposts moet bijhouden omdat je opeens verantwoordelijk zou worden voor ‘schade’ door verouderde info als hij ineens te hoog komt. En posts verwijderen is natuurlijk al helemaal uit den boze!

        ‘Gelukkig’ hebben we nu het recht om vergeten te worden. In dat licht is de uitspraak al helemaal idioot. Dit restaurant had met die uitspraak naar Google moeten stappen en het formulier in moeten vullen om de paginas uit de index te krijgen. En ja een bedrijf is geen persoon, maar restaurants zijn eigenlijk altijd naar personen – de uitbaters – te herleiden en dus zijn dit persoonsgegevens.

        1. Prominente autoriteiten hebben een verantwoordelijkheid. Of ze die nu gezocht hebben of gekregen: als je uitspraak gevolgen heeft, dan moet je daar rekening mee houden.

          Dat is niet hetzelfde als “je bent aansprakelijk voor alle gevolgen van wat je zegt”. Het moet wel onrechtmatig zijn wat je zegt. Maar daarbij weegt wél mee hoe hoog jouw autoriteit is. De mening van een Johannes van Dam of een Michelingids weegt zwaarder dan de mening van een willekeurige foodblogger of een nobody die op Twitter riep dat het eten vies was. Stel die nobody was er nooit geweest: boeien, niemand die op zijn mening afgaat. Had Van Dam, dé culinaire expert van Nederland, zoiets gezegd zonder er te zijn geweest dan had ie echt een claim kunnen verwachten.

          Ik geef toe dat het uitmaakt of je je autoriteitspositie zoekt of die per toeval in de schoot geworpen krijgt. Maar ik geloof niet dat je als recensent hoger in Google scoort dan een restaurant tenzij je iets hebt gedaan om autoriteit/ranking op te bouwen.

          1. Maar blijkbaar mag je als prominent wel oproepen tot een bankrun, waarbij je zelfs aangeeft dat het doel een faillisement is.

            Je hebt het over wat er gebeurt als Van Dam iets roept terwijl hij er niet is geweest. Interessanter is wat er zou zijn gebeurd als hij er wel was geweest en had geroepen dat het een restaurant was om te vermijden. Immers, als het zo slecht is dan verwachten we – ook van een prominente recencent – dat hij dat gewoon zegt. En als het restaurant zijn zaakjes later wel op orde heeft, dan is het diens taak om een ieder ervan te overtuigen dat het nu wel in orde is. Waarbij mijn eerste stap zou zijn om die recensent te benaderen. Het is een beetje makkelijk om dan naar de rechter te lopen omdat die recentie van toen nu niet meer klopt. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten!

            1. Maar blijkbaar mag je als prominent wel oproepen tot een bankrun, waarbij je zelfs aangeeft dat het doel een faillisement is.

              Nee dat is vrijwel zeker ook onrechtmatig. Maar een bank zal misschien niet zo snel een rechtszaak tegen die persoon aanspannen vanwege ongewenste publiciteit. Kans is echter groot dat als de bank een rechtszaak aanspant dat ze die winnen en wie er dan failliiet gaat…

              1. Dat was een verwijzing naar Pieter Lakeman en zijn uitspraken rond de DSB. We zullen nooit weten of deze bank te redden was geweest, aangezien de run die het gevolg was van deze oproep de nekslag voor de bank was.

          2. Maar ik geloof niet dat je als recensent hoger in Google scoort dan een restaurant tenzij je iets hebt gedaan om autoriteit/ranking op te bouwen.

            Dat hoeft helemaal niet. Mijn eigen blog (bezoekersaanal stelt niet echt veel voor) heeft een aantal onderwerpen waarbij deze hoger komen (of in elk geval kwamen) dan de maker van het artikel wat ik beschreef. (zoek bijvoorbeeld op “moovvs”, eerste hit is mijn blogje) Ik heb niets vreemds gedaan, anders dan WordPress gebruiken op de manier zoals het bedoeld is (keywords toevoegen, links plaatsen in je artikelen, vinkje plaatsen bij SEO-links genereren)

            Wat trouwens heel veel uit maakt is op wiens PC gekeken is naar de ranking. Bij Google zit je namelijk in een “searchbubble” waarbij je eerder resultaten te zien krijgt die je eerder ook al interessant vond. Op mijn PC zul je dus veel meer computer-gerelateerde zaken vinden in de zoekresultaten, terwijl bij een ander meer reis-info bovenaankomt, of schoenen, enz.

  6. “De mening van een Johannes van Dam of een Michelingids weegt zwaarder dan de mening van een willekeurige foodblogger of een nobody die op Twitter riep dat het eten vies was.”

    Maar is het zijn verantwoordelijkheid, dat mensen hem op een voetstuk zetten? En hoe zit het ermee, dat iedereen gelijk is voor de wet?

    1. Ik vind van wel, tenzij je nadrukkelijk moeite gaat doen om van dat voetstuk af te komen. Of misschien als je jezelf zodanig als clown gaat presenteren dat geen redelijk mens je nog serieus zou nemen. De food-mening van René van der Gijp zal door weinig mensen serieus opgevat worden. Maar als zeg Matthijs van Nieuwkerk op tv roept “dit is de smerigste tent waar ik ooit at” dan heeft dat gevolgen en daar moet hij rekening mee houden.

      Natuurlijk kun je per toeval op dat voetstuk komen. Je werd toevallig een viral hit en daardoor groot. Maar daarna bén je groot en heb je dus macht. With great power comes great responsibility. Ik vind niet dat je kunt zeggen “ik heb niet gevraagd om deze positie als expert dus mag ik blaten wat ik wil”.

      1. Helaas is het vonnis niet online beschikbaar maar het lijkt erop dat de uitspraak met name is gedaan om dat de hoge ranking op de restaurantnaam het bedrijf nogal schade bezorgde.

        Volgens mij is dat hier louter toeval geweest. Misschien is er gewoon niet zoveel over dit restaurant geschreven en dan komt een pagina met meer dan twee bezoekers per dag al snel bovenaan.

        Onder de tag ‘restaurant’ bestaat op de website van de blogger slechts een enkele review (ik neem aan dat dit er voorheen twee waren), La Petite Folie in Orléans. Tijd voor een experimentje. Ik bezoek google.fr, op de eerste resultatenpagina voor ‘La Petite folie’ is onze blogger niet te vinden. Dan met ‘La Petite folie Orléans’ staat ze op de pagina, maar ergens onderaan. Ook voor de andere onderwerpen waar deze blogger over schrijft heeft Google haar niet hoog in de lijsten staan.

        Had mevrouw moeten weten dat haar review bij dit restaurant juist bovenaan zou komen te staan in Google? Lijkt me niet. Is het een drukbezochte blog? Gezien het aantal reacties ook niet (veel minder dan Arnouds blog, bijvoorbeeld). En in de foodblogosphere kom je met twee restaurantreviews en een handjevol eigen kookrecepten zeker niet ver.

        Mijn conclusie is dus dat dit blog bepaald niet in de sfeer van een Volkskrantcolumn of een artikel van de Consumentenbond komt. Mevrouw heeft pech gehad dat Googles onnavolgbare algoritmen haar artikel over het betreffende restaurant op de eerste positie heeft geplaatst, en dat de rechter zich heeft laten bedotten.

        1. Ik vind de uitspraak van de rechter een grof schandaal. Het lijkt, zoals de schrijfster tegenover de BBC stelde, inderdaad zo te zijn dat de rechter alleen naar de te verwachte schade voor het restaurant heeft gekeken en totaal niet naar andere overwegingen (zoals de inhoud van het stukje, het recht van mensen om dingen te beschrijven die ze meegemaakt hebben, of om daarbij pogingen tot humor te gebruiken).

          Misschien – maar misschien ook niet – speelt daarbij wel een rol dat het desbetreffende stukje weliswaar niet gunstig is voor het restaurant, maar nog veel minder voor de schrijfster zelf, die er als een onuitstaanbaar arrogante klant uit naar voren komt.

  7. “Ik vind van wel, tenzij je nadrukkelijk moeite gaat doen om van dat voetstuk af te komen.” Maar welke wettelijke basis heeft een ‘voetstuk’. Een rechter moet aan wet- en regelgeving toetsen en zolang deze persoon normaal gebruik maakt van zijn uitingsvrijheid (meningen of feiten), dan mag er niks aan de hand zijn, onafhankelijk van wat een derde partij als Google ermee doet, waarmee hij niks te maken heeft. Je propageert nu in feite omkering bewijslast, omdat de blogster moet aantonen, dat ze niet bewust op hoge ogen binnen Google of Duck Duck Go heeft ingespeeld.

    “Maar als zeg Matthijs van Nieuwkerk op tv roept “dit is de smerigste tent waar ik ooit at” dan heeft dat gevolgen en daar moet hij rekening mee houden.”

    Youp van ’t Hek heeft toch ook Buckler om zeep geholpen, zo luidt de algemene opvatting. Wat er echter gebeurd is, dat mensen een beslissing hebben genomen op basis van wat een cabaretier, al dan niet gefundeerd, gezegd heeft. De Exota-affaire is ook een dergelijke zaak, maar daar vind ik het anders. De VARA is een instelling (en was dat ook in 1971), die op kosten van de belastingbetaler consumentenproducten onderzoekt. Toen later bleek, dat op de fles geschoten was in plaats ervan, dat die spontaan ontploft was, dan heeft Exota een punt. Het enige voetstuk, dat ik acceptabel vindt, is die van overheidsinstelling.

    1. Uitingsvrijheid is “behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet”. Je status is van invloed op hoe je opmerkingen overkomen. Als ik hier bloedserieus een uitspraak doe over het recht, dan is dat anders dan wanneer een willekeurige rechtenstudent op de borrel diezelfde uitspraak roept terwijl hij met een biertje zwaait.

      En is dat omkering bewijslast? Ze ís een hoge boom. Ik geloof niet dat ze dat niet weet. Iedereen die blogt, kijkt regelmatig hoe ‘ie scoort. Is het dan zo onredelijk om te zeggen, hee joh je bent een autoriteit, hou daar even rekening mee? Is dat nou echt omkering van bewijslast, zo oneerlijk?

      Van ’t Hek valt voor mij onder de clown-uitzondering: die nemen mensen niet serieus. Maar ik zou verdedigbaar vinden dat hij wél aansprakelijk is voor de schade bij Buckler (hoewel Buckler atijd ontkende dat het zijn actie was dat de boel over de grens duwde).

      Ik vind dat ook private partijen verantwoordelijkheid hebben. Als de Consumentenbond een bedrijf schade bezorgt, dan moet ze die vergoeden als de publicatie onrechtmatig is. Ook al is dat een private vereniging. Vind jij dat díe hoge boom alles moet kunnen zeggen, of hebben zij een hogere standaard van kwaliteit, feiten checken en dergelijke?

      1. Waarbij jaren na het Buckler incident bij een show van Youp het volgende paseerde:

        Youp neemt gebruikers van product in de maling. Roept vervolgens ‘gekscherend’ dat hij nu maar ophoud omdat hij Buckler al om zeep had geholpen en hij geen schadeclaim wilde.

        Met andere woorden een cabaretier is beperkt in de grappen die hij kan maken om de maatschappelijke uitwerking van zijn grappen. Dan gaat het wel enigzins de verkeerde kant op, een cabaretier moet juist kritiek op de maatschappij geven.

      2. Ik vind, dat ze al die partijen moeten kunnen roepen wat ze willen. De markt corrigeert het wel, wanneer zo’n in de praktijk hoge autoriteit ineens onzinnige dingen gaat roepen. De reputatie van dat blog zal ineen donderen, wanneer ze zich negatief uitlaat over uitstekende restaurants.

        “De uitwerking van zo’n artikeltje op dat kleine bedrijf of die persoon krijgt daardoor al gauw een uitwerking die meer lijkt op die van een een half dozijn billboards naast de voordeur dan op die van een koffiepauzegesprek.”

        Tja, door de brede ongeschooldheid van het publiek. Maar om nu maar mensen te gaan bestraffen, omdat ze een uiting doen, omdat jan-met-de-pet niet verder wil kijken dan het eerste zoekresultaat. Er zijn ook mensen, die alles van Niburu geloven. Die ook maar vervolgen, omdat de politiek er last van heeft?

        1. In een ideale wereld zouden mensen inderdaad verder kijken dan hun neus lang is, en dan door dat soort eenmalige berichten heen prikken.

          In de praktijk echter lijkt de mens te denken, het staat gedrukt/op internet dus het is waar en geverifieerd door de bevoegde autoriteiten. En dan weet ik niet meer hoe je dat kunt veranderen. Dan toch maar even aan de mensen met reputatie vragen om even ná te denken als ze wat bouds gaan schrijven.

          Verder duurt het ook met doorgeslagen autoriteiten echt nog wel even voordat iedereen doorheeft dat ze onzin praten. Wie kent er van zijn studietijd of werk geen professor of manager die allang met pensioen had gemoeten maar er nog steeds zit en van alles weet te blokkeren omdat hij nu eenmaal de autoriteit is?

          1. Ik zie het ook in een breder verband, dat een politica onlangs veroordeeld was tot zelfs gevangenisstraf, omdat ze een ministra had vergeleken met een aap. Volgens mij is Frankrijk gewoon bezig de vrijheid van meningsuiting flink in te perken. Bedenk ook, dat als dit overslaat naar Nederland, een blog als Geenstijl het moeilijk gaat krijgen, of Geert Wilders. Beiden moeten alles kunnen roepen en dan beoordelen wij wel, wat de waarheidswaarde ervan is. Dat hele volksstammen die moeite niet nemen en zelfs denken, dat op een autoriteit alles, wat op internet wordt gezet “überprüft” doet mijns inziens niks af aan het principe, dat je eerst zelf nadenkt en zoekt, voordat je iets gelooft. Voor je het weet zitten we in een staat, waarin de overheid zwaar censureert, omdat ze bang is, dat de bevolking het niet snapt; de domste als uitgangspunt genomen.

            1. Ik zie het ook in een breder verband, dat een politica onlangs veroordeeld was tot zelfs gevangenisstraf, omdat ze een ministra had vergeleken met een aap.

              Dat ging om racisme waarbij een zwarte minister door front national politica werd vergeleken met een aap. Dat vind ikzelf in die context ook een rascistische actie en als zodanig ook prima strafbaar.

          2. Met andere woorden er gaat iets vaut in de opleiding en de opvoeding van de mensen! Mij is altijd geleerd niet zomaar blind alles te geloven wat ik lees/zie, kritisch te zijn en een eigen mening te vormen.

            In het Midden Oosten duren de problemen voort omdat de jeugd daar geleerd wordt dat de imam altijd gelijk heeft. Hele generaties is niet geleerd kritisch te denken en doet dat dan ook niet.

            Gebeurt dat dan alleen daar? Nee, zeker niet aan de andere kant van de wereld in het ontwikkelde Amerika gelooft 42% dat de schepping zoals in de bijbel beschreven de waarheid is. Andere ’theorieen’ ook wel leugens genoemd moeten zo ver mogelijk van de kinderen worden gehouden en men doet zijn best om evolutie uit de scholen te houden zodat de jeugd vooral niet in de war raakt over wat wetenschap is en wat geloof.

            En om dat rots vaste geloof en het gebrek aan kritisch denken in de VS in perspectief te plaatsen: “In a major statement of the Roman Catholic Church’s position on the theory of evolution, Pope John Paul II has proclaimed that the theory is ‘more than just a hypothesis’ and that evolution is compatible with Christian faith. In a written message to the Pontifical Academy of Sciences, the pope said the theory of evolution has been buttressed by scientific studies and discoveries since Charles Darwin … “It is indeed remarkable that this theory has progressively taken root in the minds of researchers following a series of discoveries made in different spheres of knowledge’, the pope said in his message Wednesday. ‘The convergence, neither sought nor provoked, of results of studies undertaken independently from each other constitutes, in itself, a significant argument in favor of this theory…”

            Als wij ons als samenleving moeten aanpassen aan mensen die zo weinig kritisch denkvermogen tentoonspreiden zijn we gewoon fout bezig. Niet de kritische blogger is aansprakelijk, maar de domme hordes die liever niet nadenken en blind varen op ‘autoriteiten’. De oplossing ligt niet in het de mondsnoeren van kritische stemmen, maar in het aanleren van een gezonde scepsis en kritisch denkvermogen in het onderwijs en de opvoeding.

            1. “Als wij ons als samenleving moeten aanpassen aan mensen die zo weinig kritisch denkvermogen tentoonspreiden zijn we gewoon fout bezig.”

              Dat is de kern van mijn betoog. Uiteraard zal er een overgangsperiode zijn, waarbij er onterecht een restaurant sneuvelt, maar die boete van 1500 euro gaat ze ook niet redden, als ze al de beschikking krijgen over het geld.

  8. Door de manier waarop zoekmachines artikelen vindbaar maken kan een artikeltje over een met naam en plaats genoemd klein bedrijf of persoon al gauw bovenaan in de zoekresultaten verschijnen, zonder dat daar ook maar enige vorm van SEO voor nodig is. De uitwerking van zo’n artikeltje op dat kleine bedrijf of die persoon krijgt daardoor al gauw een uitwerking die meer lijkt op die van een een half dozijn billboards naast de voordeur dan op die van een koffiepauzegesprek. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. <speculatief> De veroordeelde blogster kon het niet over haar hart verkrijgen om haar negatieve oordeel op de ramen van het restaurant te kalken, dus schreef ze het maar op haar blog … </speculatief> Krantenrecensenten, Consumentbond en consumentenprogramma’s hebben met vallen en opstaan geleerd hoe ze met die verantwoordelijkheid om moeten gaan. Word je het slachtoffer van een van hen, dan kun je nog wel dat beperkte aantal op. Maar tegen de numerieke meerderheid van bloggers, facebookschrijvers en tweeters kan niemand zich verweren.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.