Kan Sony de media verbieden over gehackte informatie te berichten?

parkeren-den-haag-verboden-te-parkeren-asfalt-weg.pngSony heeft verschillende Amerikaanse media het verzoek gestuurd niet langer verslag te doen van informatie die door de grote hack van het bedrijf openbaar is geworden. Dat meldde Nu.nl vorige week. Het bedrijf (Sony Pictures dan) werd in november gehackt en grote hoeveelheden interne mails werden gekopieerd. Enkele delen van Reddit werden al gesloten na meer juridisch getinte brieven van Sony aan de socialmediasite.

Het is op dit moment niet op zich strafbaar om openbaar geworden vertrouwelijke informatie verder te verspreiden, tenzij je het over de indirecte boeg van bijvoorbeeld het auteursrecht gooit. De meeste interne mails zullen wel een minimum aan creativiteit hebben, en dan kan Sony zich als werkgever op auteursrecht beroepen. Het wetsvoorstel computercriminaliteit III wil apart strafbaar stellen het verspreiden van onrechtmatig verkregen informatie. Auteursrecht is ook de grond waarmee Sony het verzoek bij Reddit voor elkaar kreeg.

Sommige van die gelekte informatie zal nieuwswaardig blijken. Het is een grondrecht – vrijheid van meningsuiting – dat je mag berichten over actuele en nieuwswaardige zaken, en dat grondrecht eindigt niet enkel omdat je een lekkende bron hebt of omdat informatie onrechtmatig gekopieerd is. Er moet dan een belangenafweging plaatsvinden: hoe erg is het dat deze bron dit lekt, en hoe belangrijk is het dat dit feit wordt gemeld?

Daar is geen eenduidig antwoord op. Wat Sony-mensen vinden van Angelina Jolie als acteur, zou voor mij minder nieuwswaardig zijn dan hun aanpak van torrentverspreiding van hun films. Maar voor anderen kan die afweging weer anders uitpakken.

Simpelweg zonder commentaar álle gelekte informatie herpubliceren met een beroep op de vrijheid van meningsuiting zal niet snel opgaan. Dan doe je geen belangenafweging en dan kom je eigenlijk altijd wel in de problemen. Deze discussiehadden we al bij de discussie over Wikileaks gezien, hoewel daar ook meespeelde dat het ging om staatsgeheimen. Maar ik denk dat je sowieso eigenlijk altijd moet zorgen dat je bij zo’n herpublicatie iets van jezelf toevoegt: wat vind je ervan, waarom is het belangrijk. En vooral: doe dat in je eigen woorden, gebruik de gelekte informatie als bron en niet sec als het bericht zelf.

Verder nog een veel lastiger dilemma: volgens diverse bronnen wordt deze informatie gehackt om Sony te chanteren. Doe je dan als media eigenlijk niet mee aan de chantage, door te publiceren uit deze informatie?

Arnoud

9 reacties

  1. Lastig. Sony wordt natuurlijk ook gechanteerd omdat men chantabel is (met andere woorden, men doet dingen die niet wenselijk zijn). Berichten hierover moet dus mogelijk zijn, een-op-een publiceren wordt alleen lastig vanwege het misbruik (want dat is het) van het auteursrecht.

    Maar niemand houdt de pers tegen om te berichten over wat er in de mail staat toch? Dat is ook mogelijk zonder citaat lijkt me… (alleen hoe komt de pers er dan aan?)

    1. Dan is iedereen chantabel. Sony heeft alle recht om de interne communicatie, loonstrookjes van medewerkers, en nog niet gepubliceerd auteursrechtelijk beschermd materiaal te willen beschermen. Dat ze daar voor op komen, maakt ze nog niet meteen chantabel.

  2. Als je, waar nieuwswaardig, dergelijke informatie parafraseerd, dan laat je altijd de ruimte open dat Sony eenvoudigweg claimt dat dat jouw woorden zijn, of je beschuldigd van het verdraaien van feiten. Je zult dus, om je punt te maken, altijd de oorspronkelijke bron ook beschikbaar moeten stellen.

    Het verbieden van het verspreiden van onrechtvaardig verkregen informatie kan wat mij betreft alleen maar slaan op zij die die informatie onrechtvaardig hebben verkregen, en zou de informatie zelf niet moeten besmetten (omdat het daarmee onmogelijk wordt welke informatie dan ook te verspreiden, omdat je het niet aan de informatie zelf kunt zien.) Die wet gaat daarbij voorbij aan alle principes van redelijke en kenbare wetgeving.

    Het is aan Sony zelf om zijn vuile was binnen te houden, ik kan verder geen medelijden met ze hebben. De enige manier om geen informatie te hebben waarmee je chanteerbaar bent is die informatie niet te hebben, en je gewoon fatsoenlijk op te stellen — iets dat ze in het verleden vaak niet hebben gedaan, getuige hun rootkits, etc.

    1. Sony is vanwege zijn acties in het verleden een bedrijf waar ik geen seconde medelijden mee zal hebben. Als er nog enige symphatie was is die wel weg, na gelezen te hebben over de interacties die het al dan niet indirect had met de AG van Mississippi.

      Helaas is het zo dat het publiek niets van dit soort manipulaties en, in mijn opinie veel te intieme, contacten tussen politiek (AG is een politieke functie in de VS en laten we de vuilak der vuilakken niet vergeten: het hoofd van de MPAA, Chris Dodd) niets te weten komt zonder hacks en klokkenluiders.

      Als je kijkt hoe het de meeste klokkenluiders vergaat kunnen we wel stelen dat de bescherming een wassen neus is. Regeringen zijn er ook niet blij mee als hun vuile was buiten wordt gehangen, dus verwacht niet dat die klokkenluiders fatsoenlijk behandelen. Een slimme klokkenluider rekent dan ook niet op dit soort non-bescherming en zorgt voor een niet traceerbare encrypted dump op een website en geeft het wachtwoord aan een journalist. Ik zie de pogingen tot strafbaar stelling van het delen van die informatie meer als een actie van de overheid om ongewenste informatie verwijderd te krijgen, censuur dus, dan als een actie om het publiek te beschermen tegen hackers.

      En als ik dan weer lees wat voor informatie over het internet buit wordt gemaakt en dat kerncentrales gehackt worden, dan vraag ik mij alweer af: waarom denken mensen toch altijd dat het een goed idee is om alles aan het internet te hangen? Madonna heeft het inmiddels wel geleerd, sneaker net ter voorkomen van hacken en uitlekken van een nieuw album, maar ook daar ging een harde les aan vooraf.

      Als je niet wil dat iets uitlekt, hang het niet aan het internet. Toen ik dat riep op een website na de fappening kreeg ik een berg shit over me heen, omdat ik aan victim blaming zou doen. Voor mij heeft het echter niets met schuldvraag te maken, maar met gezond verstand, je handelt naar de wereld waarin je leeft en in die wereld heeft niet iedereen het beste met je voor. :

  3. Zolang overheden bewijs uit gestlen informatie gewoon mogen aanvoeren (zie bijvoorbeeld de Zwitserse bankinformatie die op CD bij de belastingdienst terecht kwam) zie ik geen bezwaar in het (her)publiseren van de info die via de hack van Sony naar buiten is gekomen. We moeten toch niet met 2 maten gaan meten?

    1. De belastingdienst verwerkt financiële gegevens, zij publiceert ze niet. Het publiceren van de loonstrookjes van Sony schoonmakers en secretaresses, enz. zal ook niet veel interessants opleveren… Een pre-release van een film of album is voor sommigen interessant, maar of je die moet gaan openbaar maken, wanneer Sony die commercieel wil gaan uitbaten is een vraag die je je wel moet stellen. (Ik zie geen bezwaar tegen publicatie van een paar scenes, zoals die ook in trailers komen.) Wanneer dubieus gedrag blijkt uit het gevonden materiaal hoort een journalist daarover te publiceren en relevante stukken uit vertrouwelijke emails citeren mag. Volledige emails op het Internet zetten is toch weer wat anders en mag waarschijnlijk niet.

  4. Als de informatie die je gebruikt ook door anderen te vinden is, en dus al op straat ligt, dan kan er toch geen sprake zijn van chantage? Zeker niet als je niet tegen Sony zegt ‘als jullie niet betalen ga ik dit publiceren!’. De beslissing om te publiceren moet een journalistieke zijn. Dan lijkt het me geen chantage, ook al vindt Sony de publicatie niet leuk en zijn ze eerder gechanteerd door de mensen die via een hack die informatie hebben verkregen en verspreid.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.