Bij een vechtscheiding mag je geen foto’s van je kinderen twitteren, ook niet als BN-er

Wie in een echtscheiding bij de rechter zit, mag zich niet ondertussen op sociale media (of in roddelbladen of kranten) uitlaten over wat daar zoal gebeurt. Dat blijkt uit een arrest (via) van het Hof Amsterdam over de langlopende vechtscheiding van een Bekende Nederlander.

Ik aarzel of ik moet zeggen dat het om Emile Ratelband gaat, maar goed: de man was verwikkeld in een echtscheiding en diverse roddelbladen gaven daar aandacht aan. Hij werkte daaraan mee, onder meer door interviews te geven en op Twitter foto’s van hemzelf en de kinderen te plaatsen en teksten over zijn vrouw te plaatsen.

De rechter had in eerste instantie een verbod uitgesproken over het doen van mededelingen over zaken die te maken hadden met de echtscheiding, waaronder ook de kinderen worden gerekend. Dat kan, omdat de wet een expliciete geheimhoudingsplicht kent bij dergelijke procedures die met gesloten deuren worden gevoerd(art. 29 Rechtsvordering):

Het is aan partijen verboden aan derden mededelingen te doen omtrent: het verhandelde op een terechtzitting met gesloten deuren of een terechtzitting waarbij slechts bepaalde personen zijn toegelaten; (…).

Daartegen was hoger beroep aangespannen. Praten over je kinderen en wat je vrouw doet met de alimentatie is toch niet hetzelfde als lekken over de processtukken? Het Hof vindt echter van wel:

De uitingen zoals hiervoor weergegeven hebben grotendeels betrekking op juist de kern van het debat in de echtscheidingsprocedure, namelijk de omgangsregeling met de kinderen en de alimentatie. [appellant] handelt aldus wel degelijk in strijd met het verbod van artikel 29 Rv. Daaraan doet op zichzelf genomen niet af indien de uitingen ook in een ander verband dan ter terechtzitting zijn gedaan.

Het doet er daarbij niet toe dat hij geen smadelijke of onjuiste opmerkingen heeft gemaakt. De wet zegt dat je gewoon niets mag zeggen over de onderwerpen van zo’n zitting, ook niet als je het netjes houdt. Dat is nogal bot, maar gezien de gevoelige situatie bij zo’n rechtszaak wel te begrijpen. Tegelijk kan ik me ook ergens wel voorstellen dat je je behoorlijk gefrustreerd voelt als zoiets je gebeurt, en dat dan “je moet je mond houden” wel érg vervelend en gevoelloos overkomt.

Er waren ook foto’s van de kinderen op sociale media gezet. Dat heeft niet echt veel meer met de rechtszaak te maken, maar er was wel een geschil over: de moeder wilde het niet, de vader wilde het wel. Op zich beslissen de ouders over wat er gebeurt met de privacy (en persoonsgegevens) van hun kinderen. Maar omdat men daar hier niet uitkwam, beslist de rechter dan (art. 1:253a BW):

Het hof is van oordeel dat het plaatsen van beeldmateriaal van de kinderen in de (sociale) media in dit geval dermate ingrijpend is voor het leven van de kinderen dat, bij onenigheid daarover tussen de ouders die gezamenlijk met het gezag over de kinderen zijn belast, een gezagsvoorziening als bedoeld in artikel 1:253a BW getroffen dient te worden.

Er was al een “dringend advies” van de Raad voor de Kinderbescherming uitgebracht waaruit bleek

dat het uitermate schadelijk en stigmatiserend is voor de kinderen wanneer zij geconfronteerd worden met informatie uit de media aangaande de problematiek van partijen.

en dat lijkt me niet meer dan logisch. Het Gerechtshof volgt dat advies dan ook terecht. Het vonnis blijft in stand en hij mag niet meer twitteren over de echtscheiding, of interviews daarover geven, of foto’s van de kinderen delen op sociale media.

Maar de vrijheid van meningsuiting dan? Dat was in feite de kern van de klacht in hoger beroep. Die is niet onbeperkt: als er een wettelijke grondslag is voor een inperking daarvan, en die wet dient een legitiem doel én er is in feite geen andere keuze dan die inperking voor dat doel, dan mag het. Die wettelijke grondslag is er (art. 29 Rechtsvordering en 1:253a BW), en het legitieme doel is het beschermen van de wederpartij (en de kinderen) bij de scheiding is er ook. En dat dit verbod noodzakelijk is, vind ik eigenlijk vanzelfsprekend, hoe pijnlijk het ook is als je je mond moet houden over zo’n vervelende situatie.

Arnoud

5 reacties

  1. Raar dat je geen foto’s van je eigen kinderen mag plaatsen. Stel ik zit in zo’n vechtscheiding, we leven al apart, en mijn kinderen zijn een weekend bij mij. Als ik dan met hen naar bijvoorbeeld een pretpark ga mag ik daar geen melding van maken en/of foto’s ervan plaatsen op FB? Ik snap dat dit zou gelden als je er een opmerking bij zou plaatsen als ‘Nou ex, bij mij hebben de kids het wel naar de zin, zoals je ziet!’.

  2. Begrijp ik het goed dat het probleem met het plaatsen van de fotos niet zozeer is dat de fotos werden geplaatst omdat er in het algemeen een echtscheidinsprocedure liep. Maar alleen omdat de zeggenschap over de kinderen en dus de toestemming over het plaatsen van fotos expliciet een twistpunt in de scheiding is?

    Met andere woorden, als men bij de scheiding niet vecht over de kinderen (een mens moet hoop hebben) maar alleen over de boedelverdeling, dan is fotos van de kinderen plaatsen tijdens zo’n procedure geen probleem.

    1. Het gaat uiteindelijk om het belang van de kinderen. Als dat niet geschaad wordt, dan is het verder prima. Dus ja, als de ruzie over het tweede huis gaat en de hoogte van de partneralimentatie, dan staat er niets in de weg aan het publiceren van een foto van ouder met kind. Mijn ervaring is echter dat het altijd óók over de kinderen gaat, al is het maar omdat je dan weer een extra stok hebt om je ex te slaan. Dus publiceer je zo’n foto dan wórdt het wel een probleem als het dat nog niet was.

  3. Wat in en in triest! Wat een vreselijk staaltje van een moeder die w.s. geld genoeg heeft om een dure advocaat te betalen. Wij zitten in dezelfde situatie. We waren juist zo blij dat er door Emile wat meer aandacht kwam voor dit vreselijke leed…. Heeft iemand hier enig idee hoe groot het leed werkelijk is?

    Het belang van de kinderen wordt weer eens erg misbruikt. Zeker is het niet goed om alles maar op straat te gooien. Maar is het in het belang van het kind om de andere ouder buiten te sluiten??? Volgens de wet hebben beide ouders recht en zelfs de PLICHT tot omgang met hun kinderen. Waar is de handhaving van deze wet? Ruzie is niet goed voor de kinderen, maar doordat deze wet niet gehandhaafd wordt, blijft de ruzie bestaan en is zelfs heel erg effectief om een ouder te verstoten.

    Wij zijn ook terughoudend in het delen van persoonlijke informatie. Terwijl de ex in ons geval ons flink zwartgemaakt heeft. Zowel in social media als mondeling. We hebben de bewijzen daarvan naar de politie gebracht en aangifte gedaan. Daar wordt NIETS meegedaan 🙁

    Waar is het recht?? Waar is de echte rechtvaardigheid? Emile is, net als vele vaders, slechts monddood gemaakt om de andere ouder vrij spel te geven en de kinderen van hem te vervreemden. Jeugdzorg en overheid doen hier graag aan mee.

    Ouderverstoting, zoals dit heet, heeft grote impact op een kind. Uit onderzoeken blijkt dat deze kinderen meer kans hebben op psychische problemen in de rest van hun leven. Dat komt niet door het trauma van de ruzies, maar door het buitensluiten van een ouder. Ze moeten daarmee een deel van zichzelf ontkennen en verstoten…. Hoezo belang van het kind?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.