Kan de blockchain je makerschap en auteursrecht bewijzen?

security-beveiliging-ketting-slot-chainEen lezer vroeg me:

Bewijzen dat je auteur bent van een werk, blijft een lastige. Nu zie ik mogelijkheden om dat in de blockchain vast te leggen. Hoe juridisch houdbaar zou dat zijn?

De wet stelt geen eisen aan het bewijs dat je auteursrecht hebt. Bewijs mag met alle middelen worden geleverd (art. 152 Rechtsvordering). Dat is met name van belang als het auteursrecht nog steeds bij de originele maker ligt, aangezien er voor het krijgen van auteursrecht geen registratie of iets dergelijks nodig is. Er is dan een werk en iemand die zegt dat hij het gemaakt heeft, maar geen officieel stuk waaruit dat onomstotelijk blijkt.

Als het auteursrecht wordt verkocht, moet dat op papier met handtekening (art. 2 Auteurswet). Dat kan dan tellen als bewijs, maar niet helemaal: hoe weet je dan dat de verkoper écht de maker is van het werk?

Bestaande systemen waar je “je werk vastlegt” komen er eigenlijk altijd op neer dat de dátum wordt vastgelegd waarop het werk bestond samen met iemands naam. Het idee is dan dat als die naam en die datum vastliggen, het bewijs rond is: wie anders dan de auteur kon als eerste het werk registreren?

Maar waterdicht is dat niet. Vrijwel elk van die systemen staat toe dat je andermans werk deponeert. Ze voeren immers geen inhoudelijke check uit, en dat kan ook niet zonder een hele bewijsprocedure. Dus de toegevoegde waarde van zulke systemen is voor mij nul. (En als ze dan óók nog gaan roepen dat je “je idee kunt vastleggen” dan noem ik het oplichting. Maar dat terzijde.)

De blockchain is een technologie om dingen vast te leggen op zo’n manier dat er niet mee gesjoemeld kan worden achteraf. Ook niet door de centrale autoriteit om te kopen of de database te hacken. Dat is allemaal zó ver gedecentraliseerd dat je geen single point of failure meer hebt. Het is dus op zich prima om een blockchain-gedragen systeem op te zetten om werken mee te dateren inclusief naam (beweerdelijk) auteur. Ik kan me niet voorstellen dat daar ooit discussie over komt. Maar de discussie “hee je hebt mijn werk gedeponeerd” wordt er niet mee opgelost.

Arnoud

13 reacties

  1. Wat als je nou versiebeheer integreert met de blockchain (stop hashes van elke versie met datum en auteur in de blockchain). Dan is de ontstaansgeschiedenis ook een onderdeel van de blockchain. Moet je bewijzen dan kom je met de werkelijke revisies (aangezien die niet zelf in de blockchain zitten) en de blockchain bewijst de tijdseigenschappen van je revisies. Op dat moment wordt de lat voor tegenbewijs behoorlijk hoog gelegd. Uiteraard is ook in dat geval het enige dat werkelijk bewezen is dat “hashes van revisies zijn op .. datums door .. in de blockchain vastgelegd”. Het kan niet uitsluiten dat de revisies onrechtmatig verkregen zijn of dat er sprake is van een fraudulente revisiegeschiedenis (een boel werk om het overtuigend te maken).

  2. Het is dus geen absoluut bewijs (“ik ben de bedenker van dit idee”), maar wel een relatief bewijs (“ik heb dit idee eerder geclaimd dan jij”). Is absoluut bewijs wel mogelijk? Zo niet, dan zal een rechter toch altijd af moeten gaan op wat, gezien het geheel van relatieve bewijzen, het meest aannemelijk is? Het enige alternatief is dat al het bewijs wordt genegeerd: in dat geval hoeft de tegenpartij het auteurschap maar te betwisten, of alle rechten die voortvloeien uit auteurschap vervallen: er is geen bewijs van auteurschap, dus je kunt niet bewijzen dat de ander jou iets heeft aangedaan.

    In het geval de rechter af gaat op aannemelijkheid, dan is een blockchain-bewijs misschien niet het einde van de discussie, maar het kan toch wel een krachtig middel zijn om jouw claim aannemelijk te maken?

    1. Een idee is helemaal niet auteursrechtelijk te beschermen. Ik heb daar hier iets over geschreven. Wat je kan doen met dit soort technologische oplossing is vastleggen dat jij op een bepaald moment een werk in handen had. Als niemand anders kan claimen het werk eerder in handen te hebben kan je een argument maken dat jij de maker bent. Een onomstotelijk bewijs is dat dan niet.

      1. Mee eens dat auteursrecht een specifieke uitwerking beschermt en niet het idee er achter. Octrooien zitten al veel dichter bij beschermen van het idee zelf (ik zie uitvindingen toch als een soort ideeën, of zelfs ontdekkingen: “hee, je kunt dit probleem op die manier oplossen!”; ik heb het verschil nooit echt begrepen), maar voor octrooien is de eerste zijn niet voldoende: je moet ook octrooi aanvragen. Ik zou wel denken dat het geen kwaad kan om snel even vast te leggen dat je de eerste bent.

        Het doet er trouwens niet echt toe. Voor auteursrecht leg je gewoon het werk zelf vast in de block chain, in plaats van het idee erachter.

        Overigens zal je meestal een secure hash vastleggen van [het werk, jouw naam]. Het werk zelf is meestal veel te groot om in een block chain op te nemen, maar met een secure hash is het net zo betrouwbaar, als je zelf maar backups maakt van de gehashte data.

        1. Die secure hash kan nog wel eens een probleem opleveren. De cryptografische hash is heel fragiel (by design), zodra je je afbeelding, tekst, video of welk ander media in een ander bestandsformaat zet, verkleind, of ook maar een bit aanpast dan zal deze hash niet meer geldig zijn. Toevallig heb ik ook daar over geschreven: hier.

          Zoals je leest ben ik geen voorstander van de blockchain als een methode om verificatie te doen van eigendom, zeker niet van intellectueel eigendom.

  3. Misschien beschouw je het als schelden, maar in (Amerikaanse) films wordt vaak gestrooid met “beyond reasonable doubt”… Als ik gedurende maanden achter elkaar steeds een stukje meer van mijn code in block-chain “in-check”, dan wordt het toch wel heel logisch om te veronderstellen dat alleen de oorspronkelijke auteur dat stukje bij beetje zal doen? En daaruit volgend, dat ik de oorspronkelijke auteur ben van mijn code? (Zelfde gaat natuurlijk ook op voor een boek wat ik aan het schrijven ben of het ontwerp van mijn unieke briljante zeilboot wat ik erin zet…)

    1. Lijkt mij een redelijke manier van denken. Klein detail: zorg er wel voor dat elke versie jou als auteur aanmerkt. Natuurlijk zou de echte auteur niemand anders dan zichzelf als auteur aanmerken.

      Ik zie trouwens een leuk idee voor een pre-paid Bitcoin-service. Geef mij een paar euro’s aan bitcoin-tegoed, en ik geef jou een Git repository, waar jij je commits naartoe kunt sturen. Bij elke “git push” zorg ik dat je recent gepushte commits in de blockchain terecht komen, en stuur ik je een e-mail met daarin het timestamp-bewijs. Bestaat zo’n service al? Zo niet, dan is het, na deze post, in ieder geval niet meer te patenteren 🙂 (was ik sowieso al tegen).

        1. Jean-Paul: Jawel hoor. Als Corne netjes uitschrijft hoe het werkt, kan hij in principe wel een octrooi krijgen. Hij hoeft niet te demonstreren dat het werkt, of een prototype te bouwen, of zo.

          Het zal echter moeilijk worden een octrooi te krijgen omdat dit eerder zakelijk vernieuwend is dan technisch, en alleen op technische uitvindingen wordt een octrooi verleend.

  4. Maar toch is er een hele simpele oplossing… Pas de wet aan en maak het registreren verplicht en dwing af dat de Berner conventie wordt aangepast om dit toe te laten. Ik vermoed dat het idee vroeger was dat dit zoveel moeite betekende, dat het niet eerlijk zou zijn ten opzichte van de auteur. De Berner conventie verbood landen dan ook auteursrecht afhankelijk te maekan van registratie. Maar tijden zijn veranderd volgens mij. (Verder helpen watermarks die met een simpele behandeling zicht/hoor/voelbaar worden ook wel.)

    1. De conventie maakt registreren niet verplicht, maar het verbied het ook niet. Het belangrijkste verschil bij verplichte registratie is dat de juridische auteur diegene wordt die het eerst deponeert (maar niet per se de werkelijke auteur). Bewijs van fraude bij deponeren zou een zeer hoge barrière vormen. Er is echter een zaak waar deponeren waardevol kan zijn en dat is voor weeswerken (de eigenaar kan niet worden achterhaald om toestemming te krijgen). Binnen die discussie is het idee dat hergebruik mogelijk is indien (naast andere voorwaarden) de rechtmatige eigenaar niet redelijkerwijze de auteur kan worden achterhaald. Het registreren van het recht (via Internet) is een laagdrempelige manier om te voorkomen dat jou werken hieronder vallen. Als de uitgever in het boek vermeld is en met een enkele internetzoekopdracht gevonden kan worden is dat ook voldoende. Als de rechten tien keer zijn overgedragen en nu liggen bij de (20) erven van nummer 10, dan is registratie een goede manier om binnen het redelijke stappen om de eigenaar te achterhalen te vallen.

  5. Interessante discussie! Iets dat wordt vastgelegd in de blockchain hoeft idd niet persé waar te zijn. Met betrekking tot auteursrecht is het misschien eens aardig om te gaan omdenken: Waarom wil je bewijs dat jij de eigenaar bent van iets dat jij bedacht hebt? Vanwege de angst dat anderen daar dan mee weglopen natuurlijk. Het begrip eigenaarschap of bezit is daarom mega interessant om eens onder de loupe te nemen. Ik wil best mijn kennis delen, “als ik er maar voor betaald krijg”. In geld of erkenning. Met name dat geld deel is killing. Daarom misschien eens naar de root cause kijken?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.