Duizenden virtuele konijnen gaan dit weekend dood vanwege de diensteconomie

Dit weekend zullen duizenden virtuele konijnen in Second Life permanent in ‘winterslaap’ gaan, las ik bij Vice. Het gaat om een keiharde en onomkeerbare dood van de gerenderde beestjes – de leverancier achter de Ozimal ‘breedables’ trekt de stekker uit de server waarmee de konijnen periodiek hun virtuele voedsel aangereikt krijgen. En dat krijg je ervan als je van producten naar diensten gaat: als de dienstverlener dan wil stoppen (wat gewoon mag), dan ben je je dure product kwijt.

Second Life is allang geen hype meer, maar wel erg populair bij hen die er meerwaarde in zien. Eén interessant aspect is het fenomeen ‘breedables’. Hierbij koop je een diertje, maar je weet op voorhand niet precies welke eigenschappen het zal hebben. Je kunt het dus opvoeden en zien groeien, en natuurlijk moet je het goed verzorgen en regelmatig voeden. Een populaire leverancier daarvan was dat Ozimal, dat al heel vroeg erg aandoenlijke konijntjes wist te leveren.

Dat voeden gaat niet via Second Life zelf, daar was dus een server van dat Ozimal voor nodig. Dat was meteen ook een deel van het verdienmodel, want eten moet je kopen. Deed je dat niet, dan ging je beestje in winterslaap tot dat er weer eten kwam, en omdat die server nu uit de lucht gaat is die winterslaap nu definitief.

En ja, dat mag zomaar. De reden voor het uitzetten wordt niet genoemd (behalve in een inmiddels weggehaalde blog een cease & desist van iemand met niet nader genoemde reden), maar zelfs als er geen reden is dan mag het. Je kunt van een dienstverlener in het algemeen niet verlangen dat deze tot in lengte van dagen zijn dienstverlening voortzet, zelfs niet als je hem betaalt voor die diensten.

Juridisch gezien is er geen verschil met een telecomleverancier die abonnementen opzegt omdat ze commercieel niet meer haalbaar zijn, of met een schoonmaakbedrijf dat haar diensten staakt of een kapper die met pensioen gaat. Alle drie staan ze in hun recht, en de algemene voorwaarden kunnen daar hooguit in beperkte mate grenzen aan stellen. Maar omdat die vaak door de dienstverlener zelf worden geschreven, is de kans klein dat je daar wat uit kunt halen. Meer dan te veel vooruitbetaald geld terugeisen of de lopende periode mogen uitzitten zit er eigenlijk nooit in.

Of dit een probleem is, weet ik zo niet. Het lijkt me ook wel erg cru om van zo’n bedrijf te eisen dat ze levenslang een server aan laten staan. Hoe lang is levenslang dan immers, en wie gaat dat betalen? En als je zegt, zo lang klanten betalen moet het aan blijven, bij welk minimumaantal klanten mag men dan wél stoppen?

Onrechtvaardig voelt het wel, zeker in dit geval waar het om superschattige konijntjes gaat. Maar ook bij knuffelbare dienstverlening geldt: het mag gewoon. Slaap zacht dus, virtuele beestjes.

Arnoud

26 reacties

  1. Het mooiste zou zijn als dit bedrijf nu aan zou geven met welke API die konijntjes praten en de (ex)klanten de mogelijkheid geven om een “Open Konijnen API” te maken en te gebruiken, maar ik vrees dat niemand je daartoe kan verplichten. (On side note: Ik dacht dat ook Second Life allang terziele was)

  2. Het verschil met een kapper of schoonmaakbedrijf is dat je een alternatief hebt. Bij de huidige ‘diensten’ cultuur is het vaak gekoppeld aan fysieke hardware die waardeloos wordt of op z’n minst veel minder bruikbaar.

    Hoewel je virtuele konijn geen hardware is, wordt het wel opeens onbruikbaar.

    Wat mij betreft moet er een verplichting komen om in dit soort gevallen de software vrij te geven zodat je het zelf (of een andere commerciële partij) voort kan zetten. Ik denk dat hierdoor ook de stap om te stoppen minder snel genomen zal worden.

    1. Nee, binnen Second Life zijn er genoeg anderen die vergelijkbare virtuele dieren aanbieden. Zo zijn er virtuele honden en paarden die op vergelijkbare wijze werken. Vaak zie je dan ook dat spelers virtueel voer moeten inkopen voor hun virtuele dieren en dat kost een klein beetje L$. (De virtuele munt in SL.) En SL is nog steeds vrij levendig na al die jaren dat het al bestaat, ook al heeft het concurrentie vanuit de OpenSim open-source simulator. Best wel vreemd want SL is best duur om te spelen, aangezien je iedere maand toch weer de huur van je land moet betalen.

      Maar er zijn wel veel meer dienstverleners binnen SL die vergelijkbare systemen hanteren. Zo zijn er allerlei vendors die je kunt kopen om zelf spullen aan andere spelers te verkopen. Veel van die vendors zijn gekoppeld aan externe servers waar je deze kunt beheren zonder dat je SL hoeft op te starten.

      Maar deze konijnen als open-source vrijgeven? Al zouden ze dat willen, het kan gewoon niet! De SL software heeft redelijk effectieve DRM die werkt op alle virtuele objecten binnen SL. Als maker kun je namelijk bepalen of anderen je ontwerpen mogen aanpassen, kopiëren of zelfs door mogen geven of verkopen. Scripts binnen die virtuele objecten zijn dan vaak ook onleesbaar omdat je er geen rechten toe hebt en het updaten van al die virtuele konijntjes om met een andere server te communiceren is mogelijk niet ingebouwd in deze konijntjes. En als de konijnenserver uit de lucht gaat zullen de konijntjes zelf verhongeren.

      Het enige wat je kunt doen door de konijnen te open-sourcen is zorgen dat er nieuwe konijnen gemaakt kunnen worden. Maar alle huidige flappies gaan hun virtuele dood tegemoet. Deze virtuele konijnen zijn immers beschermd door Linden Labs zelf, niet door de maker van de konijntjes. Die bescherming opheffen zit er dus niet in. Maar mogelijk zijn er al virtuele open-source konijnen te vinden.

      Heb sowieso een lange tijd virtuele hondjes op mijn terrein gehad die rondliepen. Verschil is alleen dat die geen voer nodig hadden en niet vanuit een centrale server werden bediend.

  3. Ik besef opeens dat de makers mogelijk een probleem hebben als ze hun konijnen-software als open-source gaan vrijgeven. De reden is namelijk dat al die virtuele konijnen mogelijk ook gebruikt kunnen worden om persoonlijke informatie te verzamelen. Zo weten de locaties exact waar ze rondlopen binnen SL en kunnen ze daar de omgeving goed in de gaten houden. Zo kunnen ze het aantal bezoekers tellen maar ook de vele conversaties rond hun heen afluisteren en doorsturen naar de server. Ze kunnen ook informatie registreren over het soort bezoekers, hun virtuele leeftijd, wat voor objecten er in de buurt zijn en andere informatie. En het is mogelijk om via een Bot gewoon naar de locatie van een konijn te springen om dan automatisch nog meer informatie te verzamelen.

    SL heeft namelijk niet veel privacy. We klagen dan wel over Facebook maar SL is eigenlijk nog iets erger. Dit omdat er duizenden bedrijfjes en spelers in het spel zitten met genoeg kennis om rond te spioneren. Maar niemand die zich hier iets van aan trekt…

      1. Ik dus nog wel. 🙂 Gewoon om op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen. Maar goed, ik heb ook mijn eigen OpenSim omgeving waar ik volledig mijn gang kan gaan. En dat op mijn eigen host. Maar kwesties zoals deze maken SL best wel interessant. Veel mensen blijven interesse houden in dit soort virtuele zandbakken.

        Overigens blijkt SL nog steeds winstgevend genoeg voor veel kleine bedrijfjes en zijn er nog best veel spelers actief.

  4. Ik zou als norm stellen dat je alleen een dienst mag stopzetten als je willekeurige derden in staat stelt om vervangende diensten aan te bieden. Bij de telecomleverancier, schoonmaakbedrijf en kapper is daar al aan voldaan, omdat er voldoende vervangende diensten aanwezig zijn. Het hoeft niet per sé zo te zijn dat er dan daadwerkelijk vervangende diensten ontstaan: misschien is de dienst wel commercieel onhaalbaar, en dan zou het onredelijk zijn om voortzetting van de dienst te eisen.

    Ik zou dit ook doortrekken naar alles dat lijkt op het stopzetten van een dienst, met name het stellen van onredelijke voorwaarden aan de dienstverlening. Dat mag dus alleen als anderen in staat zijn om de dienst (tegen redelijke voorwaarden) aan te bieden.

    Zou hier geen wetgeving voor moeten komen? Ik zie het niet als dwangarbeid, want het enige wat je hoeft te doen om onder de dienstverlening uit te komen is het wegnemen van barrières die je zelf in de hand hebt. Dat is inclusief het vrijgeven van geheimen (bijv. broncode) en het geven van auteursrecht- en patent-licenties.

    1. Dan maakt dit bedrijf een dochteronderneming aan die de diensten overneemt… met als model: de totale verkopen van de afgelopen maand moeten $10.000 waard zijn. (En dit model ook duidelijk communiceren) Heb je 100.000 klanten, betaald iedereen 10ct voor hun voer. Als klanten afneemt naar 10.000, moet iedereen 1$ voor voer betalen… dus neemt het af naar 1.000 klanten die ieder 10$ moeten betalen… dan stel je je winsten veilig, en als alle klanten hard gillend wegrennen, dan kun je zonder problemen de servers uitzetten. Probleem opgelost.

      1. Nee.

        Voordat je de server uitzet is de dochteronderneming in overtreding omdat derden geen vervangende diensten kunnen aanbieden EN de voorwaarden onredelijk zijn (gevraagde prijs is veel hoger dan de kostprijs).

        Nadat je de server uitzet is de dochteronderneming in overtreding zolang derden geen vervangende diensten kunnen aanbieden. De dochteronderneming moet dan verplicht alle informatie, licenties en dergelijke afgeven die derden nodig hebben om vervangende diensten aan te bieden.

        Bij vernietiging van informatie moet een schadevergoeding betaald worden. Mocht de dochter daardoor failliet gaan (en niet in staat tot volledige schadevergoeding) dan moet de moederonderneming ook voor fraude vervolgd kunnen worden. Je bezittingen in de ene en je schulden/verplichtingen in de andere onderneming onderbrengen, en dan de schulden-onderneming failliet laten gaan terwijl je zelf de bezittingen kunt houden zie ik als fraude, en ik verwacht dat het ook nu al wel illegaal is.

        Hoogte van de schadevergoeding hangt niet alleen samen met de kosten van vervangende aanschaf (bijv. bij een andere aanbieder van virtuele konijntjes), maar ook met de tijd die mensen hebben gestoken in het groeien+opvoeden van een konijntje. Een konijntje wordt wat dat betreft MEER waard naarmate het ouder wordt; de enige manier waarop het MINDER waard kan worden is als het bij aanschaf al een beperkte levensduur had.

    2. Ja, maar hier zit meer achter dan alleen een dienst. De konijnendienst maakt gebruik van intellectueel eigendom van een ander bedrijf. Daar waren afspraken over gemaakt die niet zijn nagekomen. En na 7 jaar juridische strijd blijkt de konijnendienst failliet te zijn gegaan en stieken doorgestart te zijn onder een iets andere naam. Dit om de vele schulden te ontduiken.

      Kortom, de dienst mag niet doorgaan omdat de dienst sowieso al inbreuk deed op auteursrechten van de maker van de konijnen. Om die reden zijn de konijnen dus ten dode opgeschreven…

      1. Dat maakt de situatie vergelijkbaar met heling. Je hebt iets verkocht dat je helemaal niet had mogen verkopen.

        Mijn mening op het gebied van heling wijkt iets af van wat de wet er over zegt: ik vind dat een verkoop in principe onomkeerbaar moet kunnen zijn, en dat de koper dus de geheelde zaak moet kunnen houden, maar dat de dief dan, naast een straf, een schadevergoeding verschuldigd is aan de bestolene. In het geval van emotionele waarde zou er een deal mogelijk moeten zijn tussen de bestolene en de koper, waarbij de bestolene de zaak terugkoopt (te financieren door de dief, zolang het een redelijk bedrag is). In dit geval is daar geen sprake van, omdat de rechthebbende alleen zakelijke belangen had.

        Hoe dat hier uitwerkt? Lastig, omdat ik sowieso al niet zo’n voorstander ben van zaken als auteursrecht. Het feit dat de oorspronkelijke auteursrechthouder GEEN konijntjes-dienst aanbood bewijst wat mij betreft dat in dit geval een waardevolle creatieve uiting zou zijn tegengehouden als iedereen zich aan het auteursrecht zou hebben gehouden; in dit geval functioneert het auteursrecht dus niet in het stimuleren van creatieve uitingen.

        Ik denk dat de overtreder hier voor zover mogelijk auteursrecht en dienstverlening van elkaar moet ontkoppelen, door alle elementen die auteursrechten overtreden te vervangen door zelfgemaakte elementen, of door licenties te nemen. Voor zover dat niet mogelijk is, weegt in mijn ogen de verplichting tegenover konijntjes-houders zwaarder dan het (falende) auteursrecht. Wel moet de auteursrechthouder dan een schadevergoeding krijgen; mocht het konijntjesbedrijf daardoor failliet gaan, dan gaat de verplichting tot dienstverlening mee met de overeenkomstige bezittingen (broncode, licenties, eigen auteursrecht e.d.). Het kan dan goed zijn dat de werkelijke auteursrechthouder, als schuldeiser, ook de dienstverlenings-plicht krijgt.

        1. Nee, ook weer niet helemaal want er waren gewoon licentievoorwaarden van toepassing. Het conflict is zelfs lastiger dan dat omdat de maker van de konijn-modellen zelf ook paard-modellen had ontworpen en daar zelf een vergelijkbaar script voor had als voor de konijnen. De konijnen-scripters besloten de paardenmaker dus aan te klagen en wonnen die kwestie. Dat maakte het conflict tussen beiden alleen maar erger. Dat de modelmaker vervolgens niet werd betaald door Ozimal en Ozimal ook nog eens erg geheimzinnig deden met hun boekhouding heeft dit dit als resultaat gehad. Ozimal is namelijk failliet gegaan en diegene die Ozimal wilde overnemen om voort te zetten heeft daar dus niet de rechten toe.

          De modelmaker heeft daarnaast als probleem dat de rechten voor het script (en mogelijk patentrecht op het idee achter virtueel voer) weet bij Ozimal ligt en kan dus ook niet zelf nu de konijnen gaan produceren. Stale-mate! Dit is een pat-situatie tussen beiden die niet opgelost zal worden omdat het voor beiden een redelijk lucratieve zaak is.

          .

          Want wat is het verdienmodel? Simpel. Second Life is gratis maar dan ben je een Avatar zonder land. Leuk als je wilt chatten met anderen maar veel SP spelers willen toch graag een stukje land. En voor land moet je betalen. Door een abonnement op SL te nemen krijg je al een klein stukje land en kun je daar dus je konijntjes op kwijt.

          Bij dat abonnement ontvang je ook maandelijks L$ 300 in de virtuele munteenheid binnen het spel. Dat is ruim een euro in waarde. Dit is dus “gratis” geld dat je dan krijgt en dat heeft een enorm positief effect op de economie binnen SL en mogelijk de reden dat ze nog steeds bestaan na al die tijd. Immers, spelers willen die L$ ook wel weer ergens aan besteden.

          Als je dus konijnenvoer verkoopt voor b.v. L$ 10 per maand per konijn en die konijnen planten zich ook nog voort dan krijg je al snel dat veel spelers toch al snel een halve euro of meer betalen aan voer. Met 100 eigenaren is dat toch al snel € 50 per maand wat je krijgt zonder dat die spelers goed beseffen dat ze met echt geld betalen. Die L$ kun je vervolgens weer via de SL website omzetten naar harde euros of dollars en je winst is binnen.

          En virtuele konijnen zijn best populair binnen SL. Maar zolang de kosten voor konijnen beneden de L$ 300 blijven zullen spelers er onbewust gewoon voor blijven betalen zonder te beseffen hoeveel ze maandelijks echt uitgeven aan die virtuele beesten. Immers, het is maar “gratis geld”…

  5. Ooh, Ik vond deze link betreffende Amaretto Ranch Breedables, LLC v. Ozimals, Inc. op Wikipedia! Virtuele konijntjes en virtuele paarden zijn kennelijk gelijk aan elkaar!

    Maar het is complexer dan dat! Ozimal heeft namelijk iemand ingehuurd om de modellen en textures van de konijntjes te ontwerpen in 2009/2010. Dat is gebeurd en een bedrijf Akimeta heeft deze dus gemaakt. Alleen, volgens de licentievoorwaarden bleven de ontwerpen van Akimeta en had Ozimal dus maar beperkte rechten op die konijnen. Er waren vervolgens problemen over de vergoeding die Akimeta had moeten ontvangen en dat resulteerde al in diverse rechtzaken. Een lang verhaal maar de conclusie is dat er problemen zijn over de auteursrechten en dat de auteur van de konijn-modellen dus niet is betaald voor zijn werk. Vandaar dat Ozimal op zwart gaat. Alleen heeft dat enorm lang geduurd…

    1. Prima dat je dat hebt uitgezocht. Maar het is niet relevant voor de eindgebruiker. Die heeft niets te maken met het contract tussen de aanbieder van de virtuele dieren en hun ontwerper.

      Maar hij wordt wel de dupe.

      Dat is nu iets waar de wetgever voor zou moeten zorgen: dat derden, of vierden, niet de dupe worden van copyrightdiscussie van anderen.

      Je moest toch vroeger ook je LP niet inleveren omdat de artiest en de platenmaatschappij een meningsverschil hadden over een contract?

      Je hoeft toch ook je huis niet uit omdat de verhuurder en de aannemer een discussie hebben.

      1. Nee, maar Linden Labs, het bedrijf achter SecondLife, heeft hier geen verdere mogelijkheid als de auteur van de konijnen het gebruik ervan gaat verbieden binnen het spel. Linden Labs krijgt dan een DMCA verzoek om de konijnen uit het spel te verwijderen en verwijderd te houden en zal daar naar alle waarschijnlijkheid aan voldoen. Dan kan de aanbieder ook echt niets meer ertegen doen omdat er copyright zit op virtuele konijnen.

        Een auteur mag ook niet de dupe worden van auteursrechtenschendingen en dat betekent dat iemand moet gaan opdraaien voor licentiekosten. In dit geval dus de aanbieder maar die is failliet. En eenieder die het bedrijf van de aanbieder wil overnemen zal met de auteur moeten onderhandelen over de prijs voor een licentie en vervolgens maar hopen dat hij genoeg betalende klanten krijgt om de investering terug te verdienen.

        Betreffende het inleveren… Er wordt niets ingeleverd. Die konijntjes zijn alleen maar electronische bits en ook al zou je kunnen beargumenteren dat het virtuele goederen zijn en dus waarde hebben. het blijft lastig omdat de waardes van ieder konijn enorm laag is. Daar gaat niemand over procederen, lijkt mij. Misschien dat de klanten hun geld terugeisen maar dan hebben ze pech. Nogmaals, de aanbieder is failliet en een overname is wegens de hoge schulden niet rendabel.

        Overigens zijn de konijnen die nu in het spel zitten nog wel legaal omdat de aanbieder een licentie had en de auteur dus nu het geld ervan moet claimen bij de aanbieder. Het probleem is vooral dat er geen nieuwe konijnen gemaakt mogen worden zonder licentie. En de auteur zelf mag geen virtuele dieren produceren. Hij mag wel modellen maken. Maar goed, het gaat bij Second Life om vrij kleine bedragen waar de meeste mensen eigenlijk niet voor gaan procederen. Auteurs wel om hun IP te beschermen omdat deze flink veel waard kan zijn, maar klanten maken zich niet druk om de 2 euro die hun konijn mogelijk waard is.

        Overigens zijn er nog wel alternatieven. Er zijn anderen die zogenaamde breedables hebben ontworpen. Die zouden de konijnen mogelijk kunnen overnemen indien de auteur van de konijnen hieraan wil meewerken. Maar dan krijgen de konijnen wel een compleet ander systeem. En er zijn zelfs systemen waar geen extra kosten aan verbonden zijn, dus er zijn genoeg alternatieven voor konijnen. Alleen de Ozimal konijnen gaan uiteindelijk uitsterven omdat ze allemaal gaan verhongeren en stoppen met voortplanten.

        Je moet sowieso even nadenken over hoeveel moeite je moet doen om deze dienstverlening in de lucht te houden en of het al die moeite wel waard is. Je kunt niet afdwingen dat een bepaalde dienst in de lucht gehouden moet worden die feitelijk niets waard is. Men gaat in dit geval maar klagen bij Ozimal en schadevergoedingen indienen, voor zover je een financiële schade kunt berekenen. En daarna mag je achteraan aansluiten bij de overige schuldeisers, waaronder dus de auteur, diverse advocaten en een boel andere schuldeisers…

  6. Het lijkt me ook wel erg cru om van zo’n bedrijf te eisen dat ze levenslang een server aan laten staan. Hoe lang is levenslang dan immers, en wie gaat dat betalen? En als je zegt, zo lang klanten betalen moet het aan blijven, bij welk minimumaantal klanten mag men dan wél stoppen?

    Zoals ik hier al vaker heb benoemd: ik ben het hier mee eens, mits het aanbieden als dienst noodzakelijk was.

    Er zijn echt veel te veel bedrijven die iets aanbieden als dienst dat totaal geen dienst hoeft te zijn (denk hierbij bijvoorbeeld aan veel SaaS-platforms). Op het moment dat je bewust kiest om iets onnodig een dienst te maken, en zo een onnodige afhankelijkheid te creeeren voor je klanten, dan moet je wat mij betreft ook op de blaren zitten als het niet helemaal goed uitpakt, en verantwoordelijkheid nemen voor je klanten.

    1. Maar hier ís het toch noodzakelijk? Het hele spel achter de beestjes is dat je ze grootbrengt en dat je ze goed moet verzorgen en daar hoort eten bij. Er moet dan iets zijn waarmee je eten brengt naar de konijntjes, en dat is naar zijn aard een dienst (een virtuele Thuisbezorgd.nl zeg maar). En als je geen eten geeft, dan gaat je konijntje dood. Die regel handhaven is belangrijk, anders wordt het spelletje wel erg flauw. Maar ook dat kan alleen als dienst.

      1. Straks moet nog de Virtuele Dierenbescherming worden ingeroepen! 🙂

        Tja, even los van het feit dat de dienst plat moest wegens auteursrechtenschending, het bedrijf erachter eigenlijk failliet is en eigenlijk dat het al een 7 jaar lopende kwestie is, zou je natuurlijk moeten verwachten dat bepaalde diensten gewoon door moeten blijven gaan zolang mensen er gebruik van maken. Alleen, wie gaat dat betalen? Je kunt de dienst namelijk niet altijd open-source maken als je onderdelen gebruikt waar een licentie voor noodzakelijk is. Bij de konijnen, de hokken en het voer zitten namelijk delen die door een derde partij zijn ontwikkeld en die wil betaald worden voor zijn werk. Dan kunnen ze de LSL scripts en de server code wel gaan vrijgeven indien ze die zelf hebben geschreven maar dan nog kan niemand deze konijntjes blijven maken in Second Life. Of de huidige konijntjes blijven gebruiken omdat ook die eigenlijk inbreuk maken.

        Het valt mij nog mee dat Linden Labs geen opdracht heeft gekregen om deze virtuele konijnen uit het spel te verwijderen, inclusief de bijbehorende textures. De konijn-auteur heeft daar immers wel de mogelijkheid toe, volgens mij. Het zou wel enorm veel spelers enorm storen maar de oplossing is misschien dat de konijn-auteur de scripts en server-code krijgt inclusief domeinnaam en de gehele handel gewoon zelf voortzet.

        Jammer alleen dat die dat weer niet mag wegens een rechtszaak over virtuele paarden die hij verloor. Hij mag de scripts en het idee erachter niet gebruiken terwijl de andere partij failliet is gegaan wegens gerechtelijke kosten omdat ze de konijn-modellen niet hebben betaald. En dat maakt een oplossing wel vrij lastig. Dan gaan de konijnen hun virtuele dood tegemoet. (Nou ja, ze gaan in winterslaap tot de servers weer actief worden op het betreffende domein.)

      2. Je kunt ook iets maken dat zorgt dat er eten is zonder dat het periodiek geld kost of het afhankelijk is van 1 leverancier. Overigens snap ik het concept vaak wel, tegenwoordig willen veel mensen niet eenmalig veel betalen voor een product of dienst en betalen ze liever iedere maand of jaar een bedrag. En voor bedrijven is dat ook interessanter als je klanten dan lang klant blijven.

        1. Die optie is er, je kunt je konijn onsterfelijk maken voor een eenmalige afkoopsom. Alleen kan hij zich dan niet meer voortplanten. Maar ik zie dat niet echt als optie, het gáát er juist om dat je het beestje moet verzorgen en eten geven. Een tamagotchi die nooit dood gaat of een Furby die altijd lief blijft, is ook maar saai. En ik zie niet hoe je het concept zakelijk kunt opzetten zonder die leveranciersafhankelijkheid als je ook valsspelen wilt tegengaan.

        2. Je kunt ook iets maken dat zorgt dat er eten is zonder dat het periodiek geld kost of het afhankelijk is van 1 leverancier.
          Maar dat gaat tegen het zakenmodel van de makers in. Het idee achter de konijntjes is simpel: mensen kopen een konijn en moeten dat konijn op een landje laten lopen. In principe hun eigen land. Maar als je land wilt in Second Life dan moet je daar maandelijks voor betalen en dat kan o.a. met een abonnement. Neem je een abonnement op SL dan ontvang je maandelijks L$ 300 aan virtueel geld, dat ruim een euro waard is. Dat betekent dat je iedere maand een klein bedrag “gratis” kan uitgeven aan b.v. konijnenvoer. Je betaalt immers al voor landhuur dus dit lijkt gratis. En veel van die kleine bedragen die spelers kennelijk makkelijk uitgeven zorgen uiteindelijk dat ze zo winstgevend zijn. Omdat de voerprijs zo laag is hebben veel spelers nauwelijks door dat ze er geld voor betalen want ze betalen het van hun abonnement…

          Interessanter zou het worden als het bedrijf Hippo Technologies de stekker eruit zou trekken. Hippo maakt namelijk allerlei verkooptools (hippoVEND) en verhuur-tools (hippoRENT) voor binnen het spel. Deze systemen zijn client/server tools waarbij kopers van deze tools via de Hippo-site hun tools kunnen beheren. En dat beheer is kosteloos! En naast deze tools zijn er veel andere bedrijfjes binnen SL die allerlei web-enabled diensten aanbieden. Velen hebben weinig succes maar sommigen bestaan al heel lang binnen dit spel. Het voordeel van Hippo is dat je inderdaad eenmalig betaalt en dan “eeuwig” gebruik kunt maken van hun diensten.

          Blijft er alleen het probleem van het domein en hosting over. Want web-enabled tools binnen SL zijn gekoppeld aan een specifiek domein en de bijbehorende server. Als Hippo om wat voor reden dan ook de stekker eruit moet trekken dan gaat er redelijk veel stuk binnen SL. Sterker nog, diverse andere bedrijfjes kunnen daardoor zonder inkomen komen te zitten omdat de verkooppunten van hen niet meer werken! En er zijn wel meerdere verkoopsystemen binnen SL maar Hippo blijkt best populair.

          Overigens zijn virtuele objecten zoals konijnen en verkoopsystemen binnen SL best wel complex om te ontwikkelen. Binnen SL heb je als probleem dat scripts voor lag zorgen en de boel kunnen vertragen. Zeker de complexe scripts. Dus wordt veel opgelost via web servers. Een open-source konijntje (of vendor) zou wel mooi zijn maar dan heb je zowel LSL scripts nodig alsmede objecten binnen het spel (eventueel zelf uploaden) en daarnaast je eigen domein met host waarop de web server code kan draaien. Moet je nog wel je konijn blijven voeren maar dat voer haal je gewoon van je eigen server en kost dus niets. Je moet het alleen op je land plaatsen voordat het konijn alles op heeft…

          Blijft alleen over dat er een probleem is met auteursrechten. De konijntjes zijn gemaakt door twee partijen die niet meer met elkaar verder willen werken. De ene heeft auteursrechten op de konijnen zodat het lastig wordt om deze binnen SL na te maken. De ander heeft kennelijk een patent op het idee van voederbare konijnen waardoor vergelijkbare producten niet te maken zijn zonder daar weer een conflict over te krijgen. Ofwel, de auteurswet zit nu duidelijk innovatie in de weg…

    1. Oneindige overeenkomsten zijn altijd te beëindigen, zegt de jurisprudentie. Die voegt daar ook aan toe, dat degene die de oneindige overeenkomst beëindigt, een redelijke schadevergoeding moet betalen. Waarom is dat hier niet aan de orde?

      Verder ben ik het met Corné en Sven eens. De dienst was niet noodzakelijk en is alleen als dienst opgezet om er geld mee te kunnen verdienen. De wet moet in dat geval de mogelijkheid bieden de aanbieder te dwingen die stappen te nemen die het mogelijk maken dat derden onder de oorspronkelijke naam een exacte kopie van de dienst kunnen voortzetten.

      1. De wet moet in dat geval de mogelijkheid bieden de aanbieder te dwingen die stappen te nemen die het mogelijk maken dat derden onder de oorspronkelijke naam een exacte kopie van de dienst kunnen voortzetten.

        Daar ben ik het wel mee eens maar in deze kwestie nou net niet mogelijk omdat de licentie voor de konijn-modellen niet zijn betaald en daarmee alle illegale konijnen eigenlijk inbreuk plegen. Feitelijk zou Second Life al die konijnen uit het spel moeten verwijderen. Dus hoe los je dat in deze kwestie op?

        Oh, de aanbieder is in dit geval ook nog failliet en kan dus niet voor de vele kosten opdraaien. Een kale kip kun je niet plukken. Neem dat ook even mee met je oplossing voor deze situatie.

        En nee, je kunt de auteur van de konijnen niet dwingen om die konijnen vrij te geven en anderen die binnen het spel konijnen gaan maken plegen mogelijk alsnog plagiaat. De konijnen zijn uniek genoeg om auteursrechtelijke bescherming te krijgen, lijkt mij.

      2. Dan zit je in het voorbeeld, met een paar centen in het donker. De simpele regeling “Je koopt wat je gebruikt, en regelt iemand als het niet werkt”, is juridisch toch een stuk simpeler.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.