Nee, als je bij een particulier bestelt dan wordt het op jouw risico verzonden!

Leuk stukje lifestyle bij Nu.nl: Pakketje niet bezorgd? Dit kun je doen. “Bij het bezorgen van pakketten gaat regelmatig iets mis: bezorgers zeggen dat ze aan je deur zijn geweest terwijl jij nooit een bel hebt gehoord, je bestelling wordt zomaar in ontvangst genomen door iemand anders of je pakketje komt gewoon nooit aan.” Inclusief mooie quote van de toezichthouder die netjes bevestigt dat winkels op hun risico versturen, maar dan val ik van mijn stoel bij “Als je als consument iets bij een particulier bestelt, geldt in principe hetzelfde. “Er kunnen ook andere afspraken gemaakt worden”, aldus Gras”. Dat klopt niet, aldus Engelfriet.

Bij verkoop van bedrijf aan consument is het simpel: de verkoper is aansprakelijk, dat staat letterlijk in de wet (art. 7:11 BW). Maar bij verkoop tussen consumenten onderling (art. 7:9 BW) staat er niet meer dan dat de verkoper moet zorgen dat de gekochte zaak wordt afgeleverd bij de koper. Niet expliciet wie verantwoordelijk is voor verlies of beschadiging bij transport.

De vraag is dan dus, wat is ‘afleveren’. De wet (art. 6:41 BW) omschrijft dat als “ter plaatse waar [het gekochte] zich bij het ontstaan van de verbintenis bevond”. Bij de verkoper dus. Als koper moet je het product dus gaan halen, en als je dan na aankoop vraagt om het toch te laten opsturen dan is dat op jouw risico.

In veel gevallen staat er in de advertentie dat er zal worden opgestuurd. In die situatie is de verkoper aansprakelijk: ten eerste omdat de plaats van aflevering dan “ter plaatse van de koper” is, en ten tweede omdat contractueel afgesproken is dat de verkoper gaat bezorgen en het niet-aankomen dan wanprestatie is.

Oftewel: het is dus in principe risico koper, tenzij andere afspraken zijn gemaakt. Precies andersom dus dan Nu.nl meldt. Die andere afspraak kan al in de advertentie staan (“Ik verstuur op jouw risico” is genoeg) maar het moet wel érgens staan.

Arnoud

25 reacties

  1. Worden er wel bepaalde eisen gesteld dan aan de bezorgdienst? Als ik verstuur via Tokkie Bezorg Service (pakketjes boven de € 1000 worden gratis afgehaald en bezorgt….) dan kan je als koper niets beginnen. TBS heeft geen overeenkomst met de koper en zal er dus niets voor doen en de verkoper zegt dat het bezorgd is.

    1. De bezorgdienst heeft er nooit wat mee te maken, want het is een kwestie tussen koper en verkoper. De verkoper levert niet en heeft dus een wanprestatie geleverd, waardoor de koper recht heeft op zijn geld terug inclusief verzendkosten, of toezending van een vergelijkbaar product.

      Maar de verkoper kan vervolgens wel zijn schade claimen bij de bezorgdienst voor zover dat mogelijk is volgens de AV van de bezorger. Meestal moet je dan een pakket verzekerd versturen. De bezorger kan dan mogelijk aantonen dat het pakket wel degelijk is bezorgd door een ondertekend formulier of zo.

      En met dat bewijs dat de bezorger het pakket wel degelijk heeft afgeleverd gat je weer met de klant praten en aangeven dat hij het pakket heeft ontvangen en dus zijn geld niet terugkrijgt. En ja, dit is een beetje kastje-muur situatie waar je mogelijk je rechtsbijstandsverzekering zult moeten betrekken en mogelijk ook het een en ander voor de rechter uitleggen als je als verkoper op je strepen blijft staan. Dan zal er ook onderzocht moeten worden wat er precies is misgegaan bij de bezorging. Maat als dit om een klein bedrag gaat nemen velen daar de moeite niet meer voor en is het maar de vraag wie er als eerste zijn verlies pakt…

      Recht hebben en recht krijgen zijn twee verschillende dingen…

      1. Maar wat nu als kan worden aangetoond dat de bezorger ofwel niet bezorgd heeft ofwel dat de bezorgdienst het pakketje ergens tijdens het sorteren is kwijtgeraakt. Dus niet van “oh, het is jullie schuld” maar dat je ook bewijs ervan hebt (bijv. dat de bezorgdienst het heeft toegegeven), dan zijn ze wél aansprakelijk, toch?

        1. Da’s een leuke want bewijzen dat iets niet is gebeurd is best lastig. Okay, je had een week op vakantie kunnen zijn en dus niets kunnen aannemen via de post, maar waarom bestel je dan via de post als je weet dat je niet thuis bent?

          Interessanter wordt het als de pakketdienst heeft aangegeven dat ze het pakket zijn verloren. Bijvoorbeeld omdat de bezorger de sloot in reed… Schijnt te kunnen gebeuren. Maar dan nog is dat een kwestie tussen bezorger en verkoper die ze onderling moeten oplossen. De klant heeft niets ontvangen en dus zal de bestelling opnieuw verstuurd moeten worden, indien mogelijk. en anders het volledige aankoopbedrag plus verzendkosten terugbetalen.

          De relatie bezorger-Verkoper is vaak B2B waar dus veel soepeler regels voor gelden. Zo kan het zijn dat de verzending niet verzekerd is en dus op risico van de verkoper indien deze niet aankomt. Dan wordt het kostbaar voor de verkoper. (Maar omdat de verzendkosten veel lager zijn en het vrijwel altijd goed gaat is het wel de goedkopere verzendmethode.)

          Maar vanuit het oogpunt van de koper is de verkoper aansprakelijk. Hoe de verkoper die aansprakelijkheid verder heeft geregeld is niet belangrijk voor de koper. Net zoals de verkoper verantwoordelijk is voor garantie en niet de fabrikant.

  2. In veel gevallen staat er in de advertentie dat er zal worden opgestuurd. … en ten tweede omdat contractueel afgesproken is dat de verkoper gaat bezorgen en het niet-aankomen dan wanprestatie is.
    Opsturen en bezorgen is niet hetzelfde, toch? Ik kan prima iets opsturen, maar dat is geen garantie dat het ook bezorgd gaat worden. Blijft dat een wanprestatie van verkoper?

        1. Het lijkt me niet dat men in het normale spraakgebruik “ik stuur het op” opvat als “maar als het niet aankomt dan is het jouw risico”. Ik denk dat vrijwel iedereen er vanuit gaat dat “ik stuur het op” betekent “ik ga er voor zorgen dat het aankomt, behoudens overmacht”. De verzender kiest immers voor de transporteur en daarmee wordt verlies bij transport lijkt me eerder als zijn risico dan als dat van de ontvanger.

          Omgekeerd: als je als ontvanger zegt, “stuur het maar op” en het raakt kwijt, dan zal iedere verzender zeggen “ja JIJ wilde dat ik het op de post deed”. Dus daar komt het risico te liggen bij de partij die van opsturen sprak.

          Of begrijp ik je nu verkeerd? Ik vatte jouw zin op als “als je ‘verzenden’ zegt dan is dat inspanningsplicht, pas ‘bezorgen’ is resultaatsplicht”.

  3. Volgens mij staat het bij Nu.nl toch juist. Als je bij een particulier besteld en het wordt verzonden, dan is dat op risico van de particuliere verkoper. Immers, op het moment dat je afspreekt dat het wordt verzonden, dan verschuift de plaats van aflevering. Wat afleveren is staat in art. 7:9 BW. Aflevering is het in de (middellijke of onmiddellijke) macht brengen van het product bij de koper. Een product komt in de macht van de koper op het moment dat de koper of zijn vertegenwoordiger het product in bezit neemt. Het maakt voor de aansprakelijkheid van de verkoper niet uit of in de advertentie stond dat het product zou worden verzonden of bezorgt, of dat dit pas tijdens of na de koop is besproken. Het gaat er om wie de bezorger uitkiest, dit zal in de regel de verkoper zijn, dus ligt het risico in beginsel bij hem.

      1. Maar waar haal jij uit artikel 7:9 dat de plaats van levering is waar de koper zich bevindt? Bezit noch macht impliceert voor mij dat je het fysiek moet hebben. Ik kan iets bezitten terwijl het fysiek ergens anders is (art. 3:115 BW) dus volgens mij kun je uit “er moet worden geleverd” niet halen wáár er moet worden geleverd. En dat vind ik ook niet gek, omdat 6:41 BW al regelt wáár aflevering geschiedt. En ik zie geen reden waarom bij koop de leveringsplaats anders zou moeten zijn dan bij andere overeenkomsten.

        1. Ik schreef om 10:59 ook middellijk en onmiddellijk. De vraag “wat is afleveren?” wordt beantwoord door art. 7:9 BW en de vraag “waar moet worden afgeleverd?” wordt beantwoord door art. 6:41 BW. Je maakt je blog een fout door de ene vraag te koppelen aan het andere antwoord. De vraag is of de verkoper het product wel kan afleveren, door zelf te kiezen voor een bezorger. Ik beantwoord die vraag ontkennend, omdat de bezorger helemaal geen vertegenwoordiger is van de koper, zoals vereist door art. 3:115 sub c BW.

          De vraag van de koper, na de koop, of de verkoper het product wil versturen, is m.i. eerder een verzoek tot aanpassing van de overeenkomst. Dat verzoek mag de verkoper natuurlijk afwijzen, waarop het de koper vrij staat om een koerier te sturen. (PostNL en DHL halen tegenwoordig ook pakketjes op.) De verkoper kan het verzoek ook honoreren en daar dan voorwaarden aan verbinden: “Prima, dan stuur ik het met PostNL en is verzending voor jouw risico”.

          Tot slot kun je het natuurlijk ook zien als dat partijen zich niet aan de overeenkomst hebben gehouden. Er was contractueel afgesproken was dat er afgeleverd zou worden op de voordeur van de verkoper, maar er is daadwerkelijk afgeleverd op de voordeur van de koper.

  4. Weer wat geleerd vandaag, namelijk dat “opsturen op risico koper” in de advertentie daadwerkelijk rechtsgeldig is; ik dacht ook dat de verkoper altijd aansprakelijk was.

    Wel lastig dat het alleen de opdrachtgever tot verzending, de verkoper dus, is die bij niet bezorgde zendingen iets kan beginnen; de koper heeft geen overeenkomst met de vervoerder en staat dan met lege handen. Dat lijkt mij toch niet wenselijk, vandaar dat ik het ook voor de hand zou vinden liggen om de verantwoordelijkheid / aansprakelijkheid bij de verkoper te laten liggen, óók bij verkoop tussen particulieren onderling.

    1. Voor de duidelijkheid, bij een bedrijf dat verkoopt is het inderdaad zo dat die altijd aansprakelijk is, zelfs als er expliciet bij staat dat het op jouw risico gaat. Lees deze post dus echt specifiek voor de spreekwoordelijke Hans en Mieke die op Marktplaats een televisie verkopen.

      1. Volgens mij heb je het al eens behandeld, maar hoe werkt dit als een (zakelijke) verkoper twee verzendmethodes aanbiedt? Vaak is de goedkopere dan “voor eigen risico”.

        Willekeurig voorbeeld:

        Verzend kosten binnen Nederland. Verzend kosten zijn incl.btw en verpakkings materiaal.

        Brievenbuspost €1,26 – € 2,65 deze verzend methode is voor eigen risico Pakketpost met Track & Trace € 6,75 Standaard PostNL prijsKomt een bedrijf daar mee weg?

        Ik zou zeggen van niet, omdat in lid 2 van artikel 7:11 staat dat

        In geval de koper een vervoerder aanwijst en de keuze voor deze vervoerder niet door de verkoper wordt aangeboden, gaat het risico over op de koper op het moment van ontvangst van de zaak door de vervoerder.
        terwijl deze verzendmethode nadrukkelijk wél wordt aangeboden.

        Maar ja, probeer maar eens je gelijk t.w.v. pak ‘em beet €50,- te halen áls het een keer mis gaat; gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende zaken. Dus daarom zou ik als koper dan toch maar weer voor de duurdere verzendmethode kiezen, terwijl het niet nodig zou moeten zijn.

        1. Inderdaad heeft zo’n keuzelijst bij consumentklanten geen effect. Alleen als de shop bijvoorbeeld enkel met DHL en GLS zou versturen, en ik zeg “kan het ook via PostNL, dat is goedkoper” en ze dán zeggen, “ja maar eigen risico” dan en dan alleen verschuift het risico naar mij.

  5. Stapje terug: als je bij een consument bestelt dan is die consument helemaal geen consument, maar een ondernemer .Want bestellen impliceert een zekere mate van georganiseerde levering. Die discussie komt overigens vaak genoeg voorbij: verkopers die zeggen: ‘ik ben particulier, dus al die regels gelden voor mij niet’, omdat ze geen formele onderneming hebben. Maar het gaat niet om de vraag of KvK en/of fiscus van hun handel weten, maar om de vraag of het handel is. Als ik een door mijzelf gebruikte fiets verkoop, ben ik particulier. Als ik een fiets voor een mooie prijs koop, met het doel die met winst te verkopen, dan ben ik handelaar.

    1. De Giecheltoets: Ik heb twee fietsen, een die ik opknap en een tweede waar ik op rijd. Op het moment dat ik twee rijklare fietsen heb, verkoop ik degene waar ik op gereden heb en koop ik een nieuwe opknapfiets. Ik ben particulier want ik verkoop alleen fietsen waar ik zelf enige tijd op gereden heb.

      1. Ja, er zijn altijd wel grijze gebieden te bedenken. Maar Mieke die goedkope meuk uit China met een marge doorverkoopt is — ook al schrijft ze zich niet in bij de KvK — gewoon een handelaarster.

        Off topic: waarom niet analoog aan leraar–lerares, handelaar–handelares? Klinkt veel leuker.

      2. Je kunt wel zeggen “giecheltoets”, maar het is redelijk fundamenteel onmogelijk om een goed onderscheid te maken tussen “consumenten” en “ondernemers”. In wezen is iedereen zijn eigen leven een “onderneming”, met inkomsten, uitgaven, winst, kapitaal, een business model en dergelijke.

        De gebruikelijke redenering voor het hebben van verschillende regels voor consumenten en ondernemingen is dat consumenten beschermd moeten worden, maar dat ondernemingen de middelen hebben om zichzelf te beschermen. In principe is dat alleen een schaalverschil: je zou dus kunnen redeneren dat kleine ondernemers (bijv. eenmansbedrijven) bijna net zo veel bescherming zouden moeten krijgen als consumenten, en dat de verschillen pas zouden moeten gelden vanaf een bepaalde schaal.

  6. Een werkwijze via Henk en Ingrid op Marktplaats is vaak ook nog dat er bovenaan bij de advertentie de keuze staat vermeld (dat is een optie als je een MP advertentie zet): ‘ophalen of verzenden’. Als de koper dan bij het sluiten van de koop de keuze maakt: opsturen (meestal dan tegen extra kosten, die de verkoper ook vaak noemt in zijn advertentie), dan is het risico koper volgens de redenering van Arnout.

    Maar stel als er bovenaan bij de advertentie alleen staat ‘Verzenden’ en de vraagprijs van het artikel is – zeg – 20 euro. En verder staat erbij ‘verzenden kost 6,75’ oid of iets van ‘prijs af Amsterdam’ (daarbij doelend op de prijs van 20 euro die af Amsterdam is, ofwel de prijs van het artikel dat zich bij de verkoper in Amsterdam bevindt), hoe zit het dan met de risicoverdeling? Ik weet dat nog zo net niet. Aan de ene kant geeft de verkoper de koper geen andere keus dan verzenden, aan de andere kant moet de koper daar wel meer voor betalen….

  7. Ik begrijp niet helemaal waarom je nadat je zelf dit je meest controversiële blog noemt: https://blog.iusmentis.com/2010/07/23/is-een-particuliere-verkoper-aansprakelijk-voor-kwijtgeraakte-bestellingen/

    Ervoor kiest voor een kop te gaan die eigenlijk de verwarring voor iedereen weer helemaal compleet maakt. De verdere gedachtegang begrijp ik evenmin. Je hebt toen al geconcludeerd: als er verder niets is afgesproken. De realiteit in de praktijk, zoals bij ons op Tweakers, is dat er ergens in het traject (tenzij ophalen/brengen) een afspraak gemaakt wordt die het hele bovenstaande eigenlijk vrijwel nooit van toepassing maakt.

    Op het moment dat koper stelt: “Ik bied 50 euro inclusief verzending” en verkoper zegt: “ok” zonder dat er verdere afspraken zijn en koper geeft zijn adres, dan is afgesproken dat verkoper het levert op de plek van de koper en het is dus tot dat punt voor zijn risico. De realiteit is, dat er zelden tot nooit verder gespecificeerd wordt waar het risico ligt. In de praktijk zien wij dus vrijwel alleen situaties waarbij het risico verkoper is. Of de woordkeuze ‘in principe’ dan erg gelukkig is, dat is te bediscussiëren. Maar ik heb het idee dat je met deze kop en tekst méér onduidelijkheid veroorzaakt bij mensen dan dat de realiteit rechtvaardigt.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.